BDSM, voor de liefhebbers - deel III

Dankje Lollypopje



Heb jij nog leuke dingen in het weekend gedaan of voor het volgende weekend op de planning staan?

Ik ben nieuw op Viva, en kom hier ook maar even heel voorzichtig om de hoek kijken



Vrouw, 26 jaar, een jaartje geleden via internet mijn vriend (25) ontmoet, sindsdien een lat-relatie met periodes van samenwonen. En nu de relevantie voor dit topic: sinds een maand of twee hebben wij een D/s-relatie. De wens om onderdanig te zijn aan de ander heb ik al vanaf mijn tienerjaren al (in de vorm van wat ik later ontdekte als een soort Daddy Dom/little girl te omschrijven zou zijn) maar toch is onze D/s-verhouding er vooral op zijn initiatief gekomen. Ik had er geen moeite mee gehad als het bij 100% vanilla was gebleven. De wensen van mijn vriend gaan ook verder dan die van mij. Ik maak me er daarom best vaak zorgen over of wij wel bij elkaar moeten blijven. Zware vernederingen en pijnspel wil ik namelijk (nog?) niet, maar dat is wel een verlangen van hem en ik weet niet wanneer het moment komt dat hij echt niet meer zonder die aspecten kan. We praten er wel veel over, maar zelf weet hij het ook niet dus duidelijker wordt het er allemaal niet op. Dat hij de helft van de tijd voor zijn werk in het buitenland zit, ik met wat psychische dingen te maken heb zoals extreem wantrouwen (waar mijn vriend/D wel van op de hoogte is) en nog steeds ergens in mijn achterhoofd gedachtes heb zitten als 'dit hoort niet, iemand die je pijn doet en je vernedert houdt niet van je' zijn ook een deel van het probleem.



Op seksgebied na zijn we verder helemaal elkaars ideale partners. Zelfs met mijn psychische dingen weet hij heel goed om te gaan, en ook probeert hij mij duidelijk te maken dat hij mij niet wil inruilen voor een ander die wel zonder moeilijkheden aan al zijn wensen zou voldoen.

Dank je voor je reactie! Wat het tweede betreft, we hebben het wel eens over de mogelijkheid gehad dat hij met mijn toestemming hiervoor naar een ander zou gaan, als ik dat zou willen met mij erbij zodat ik weet wat er gebeurt.

Lomp gezegd: ik wil niet dat hij op iemand anders loopt te geilen, ik wil dat hij op mij geilt.

Netjes gezegd: ik ben er te jaloers voor.

Ik probeer inderdaad om in het nu te leven en nu te genieten van wat wij samen hebben, zolang wat er nu is goed is. Het heeft geen zin om me druk te maken om dingen die misschien niet eens gaan gebeuren, maar het lijkt alsof ik zo weinig invloed op mijn eigen gedachten heb (opnieuw psychische dingen). Ik vind het ook lastig om te bepalen hoe ver ik voor mijn vriend wil/kan/moet gaan en wat nou echt mijn zachte en hard grenzen zijn.



Wat de gedachte 'dit hoort niet' betreft: als ik BDSM-gerelateerde verhalen van anderen lees, dan denk ik zeker niet dat het verkeerd is en dat er geen sprake is van vertrouwen en eventueel liefde. Ik heb die gedachtes alleen over de verhouding tussen mij en mijn vriend. Ik wil die gedachtes van dat het verkeerd is ook niet hebben, maar ik krijg ze niet goed uit m'n hoofd, het lijkt opnieuw alsof ik er geen invloed op heb. Vanochtend bijvoorbeeld heb ik voor het eerst straf gekregen van mijn D omdat ik me door een misverstand niet aan een van zijn kledingvoorschriften had gehouden. Aan het begin van onze D/s-relatie hadden we afgesproken dat ik er wel OK mee ben om zwaardere vernederingen en pijn alleen te ondergaan als straf, als ik het verdiend heb omdat ik een regel heb overtreden. Aan de ene kant vind ik het fijn om me aan zijn regels te houden en vind dat er ook consequenties aan moeten zitten als ik me daar niet aan hou, zodat ik na een misstap weer op mijn plek gezet zou worden en dan weer zou merken dat ik zijn onderdanige ben. Aan de andere kant kan ik op deze manier voldoen aan het verlangen van mijn vriend. Zo zou het voor ons allebei fijn blijven.



Nu heb ik vanochtend dus zo'n straf gehad: eerst een half uur in de hoek gestaan, vervolgens geblinddoekt en bij mijn handen en enkels geketend en een of ander branderig vloeistofje over me heen gekregen, en als laatste weer losgemaakt en twintig zweepslagen gehad. Ik vond het best zwaar. De pijn was niet bepaald prettig maar op zich goed te doen (ik kan er niet van genieten maar ik heb wel een vrij hoge pijngrens), maar ik kon op het moment alleen maar denken aan dingen als 'als hij om me gaf zou hij me nooit pijn doen', 'hoe weinig zelfrespect heb ik dat ik dit toelaat', dat soort onzin. Ik heb het vervolgens wel toegelaten maar daarna had ik ook totaal geen zin meer om seks met hem te hebben, terwijl hij me normaal gesproken vrij goed in de stemming krijgt.



Ik heb zelf tegen hem gezegd dat ik het fijn vind als hij mij bepaalde regels zou opleggen en dat straf daar nu eenmaal bij hoort. Ik had het ook niet prettig gevonden als hij het bij een 'ach joh, zand erover' had gelaten, en dat geldt nog steeds voor als ik een volgende keer weer een regel zou overtreden. Ik heb mijn harde grenzen aangegeven waar hij niet overheen gegaan is. Na afloop heeft hij wel honderd keer gezegd dat hij mij 'zo graag ziet' en 'fier' op me is (dat krijg je met een Vlaming, zo leuk )

Maar toch... nog steeds voel ik me nu eerder heel erg beroerd dan lekker onderdanig, en ik weet niet zo goed waarom. Omdat ik iets fout gedaan heb wat mijn vriend me blijkbaar heel erg kwalijk nam, of omdat ik er teveel mee in mijn hoofd zit dat 'het niet hoort'. Als ik meer invloed op mijn eigen gedachtes zou krijgen zou dat denk ik een groot deel van het probleem oplossen.

Acpnctr, heb je hem ook verteld wat deze straf met je deed en nog steeds doet? Het is heel belangrijk dat jij hem vertelt dat je je nu nog steeds beroerd voelt.

Ik vind het ook nogal een straf, had je een belangrijke regel heel erg verschrikkelijk overtreden?

Nu zal dit niet voor iedereen een pittige straf zijn maar voor iemand die niet echt masochistisch is of lijkt vind ik het heftig.



Ik krijg een beetje het idee (maar nu moet ik voorzichtig zijn) dat hij de straf heeft aangegrepen om zijn verlangen (stevigere vernedering/pijn enz) waar te maken. Wellicht in de hoop dat jij het fijn zou vinden en hij dus voortaan een schepje op het spel mag gooien.

Dat klinkt niet heel erg liefdevol.

Blijf hem vooral vertellen wat bepaalde acties met je doet. Als jullie relatie daadwerkelijk op liefde gebaseerd is wil hij je beslist niet heel lang met een klote gevoel opzadelen.

Ik had wel een behoorlijke fout gemaakt met een regel ja, maar niet expres, zoiets zou ik ook nooit willen. Daarom vind ik het zelf ook een zware straf, maar aan de andere kant: een overtreding blijft een overtreding waar consequenties aan zitten en die horen ook niet leuk te zijn.



Ik heb hem nog niet verteld hoe ik me voel, omdat ik hem niet de indruk wil geven dat z'n kleine meisje niet tegen straf kan. Hij merkt wel dat ik neerslachtig ben en hij heeft al een paar keer gevraagd of dat door hem komt, maar ik vind het heel vervelend om dat aan hem toe te geven en daarom zeg ik steeds van niet. Maar eigenlijk denk ik wel dat je gelijk hebt, en dat ik eerlijk moet zijn over de reden dat ik me zo voel zodat we dit een volgende keer kunnen voorkomen. Als hij vanavond weer bij me thuis is zal ik het toch maar met hem bespreken.



Het kan trouwens zijn dat hij de straf inderdaad gebruikt heeft voor zijn verlangens, maar dat was in eerste instantie van mijn kant ook het idee toen ik aangaf dat ik OK ben met straffen. Dat hij op deze manier aan zijn verlangens kon toegeven op een manier die voor mij in het plaatje zou passen. Dus ik weet niet zo goed wat ik er nou van moet vinden als hij de straf hier echt voor gebruikt zou hebben. Ik zal het vanavond wel van hem horen. Ik zie er erg tegenop om het aan hem toe te moeten geven dat ik me hierdoor beroerd voel, maar ik denk wel dat het belangrijk is. Ik heb op dit moment namelijk niet het idee dat hij mij dit klote gevoel heeft willen geven, juist omdat hij steeds vraagt of het zijn schuld is en hij mij probeert op te vrolijken. Gisteren heeft hij me een knuffeldolfijn gegeven, hij weet dat ik het fijn vind om kleinemeisjescadeaus van hem te krijgen En ook lichamelijke knuffels krijg ik genoeg.

Mooi geschreven, lollypopje! Ik ben het eens met de anderen die schreven over het belang van goede communicatie. De D rol geeft je vriend niet het alleenrecht om te bepalen hoe jullie relatie zich verder ontwikkelt. Dat bepalen jullie samen, en eerlijke, open terugkoppeling is daar een essentieel onderdeel van.

quote:lollypopje schreef op 11 juli 2015 @ 10:33:

Een D die plezier zou beleven aan straffen, zou voor mij geen goede D zijn.



Lollypopje, deze snap ik niet zo goed. Waarom is een D die straffen lollig vindt in jouw ogen geen goede D?

Ik denk dat een Dominant straf uitdelen júist leuk/geil vindt, waarom zou hij het anders doen? In wezen hoeft hij jou niks te leren, je bent een volwassen vrouw die haar levenslessen grotendeels kent, het leren is een dynamiek waar jullie samen voor gekozen hebben en daar horen expresse foutjes, per ongelukke foutjes, speelsigheid en straffen bij. En aan alles wordt lol beleefd neem ik aan, waarom zou je het anders doen?

Door een Dominant te "verbieden" (voor zover je daar al de hand in hebt) plezier te beleven aan straffen ontneem je hem volgens mij een groot deel van de dynamiek.

Nee hoor, ik bedoel ook punishment. Ik zou niet weten waarom daar (door de D) geen plezier aan beleefd mag worden en ik vraag me oprecht af wat de meerwaarde van regels en straf is als dat geen onderdeel mag zijn van plezier. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat zijn hartslag niet een tandje hoger gaat als hij een passende straf bedenkt, zijn broekriem uit zijn broek trekt (ik noem maar wat) en de straf uitdeelt.

quote:lollypopje schreef op 11 juli 2015 @ 15:19:

Ik doe niet voor de 'lol' aan bdsm. Ik doe het omdat het onderdeel is van wie ik ben. Omdat deze dynamiek past bij wie ik ben en mij gelukkig maakt. Wat niet betekent dat ik nooit lol heb met bdsm, ik lach meer dan genoeg. Maar das een onderdeel, niet de reden of de vorm.Maar geldt dat voor je Dom ook? En hoe test je of hij plezier beleefd aan straffen? Dat lijkt me een lastige missie.

Goeie linkjes in de openingspost Lollypopje!



acpncrtr welkom hier. Ik ben het met de posters boven me eens dat je het wel moet vertellen, wat de straf met je heeft gedaan, hoe jij je erover voelt. Dat is heel belangrijk, zeker in een beginnende D/s relatie. Dit soort dingen niet vertellen doet heel veel schade aan de vertrouwensband tussen jullie, en vertrouwen is vreselijk belangrijk in bdsm.

Ik heb zelf eigenlijk geen ervaring met een strafynamiek, kan daar dus niet veel over zeggen, maar ik vind het verschil tussen correctie en straf, en daarbij passende maatregelen wel heel zinnig klinken. Ik vind de straf die je hebt gehad heel pittig klinken voor iemand die heeft aangegeven niet veel met pijn te hebben.



Je zult samen eerst moeten werken aan jouw gedachten over 'als je van iemand houdt doe je dit niet' en zo, voordat je verder dit pad op gaat. Dit zou je D ook niet moeten willen.



Afgelopen week hadden wij nog een voorval wat een beetje in het verlengde hiervan ligt. Mijn D gaf me een opdracht, en direct constateerde hij dat de opdracht niet zo viel als hij bedoeld had. Hij vroeg naar mijn gedachten erover, en inderdaad bleek dat het voor mij anders voelde. En daarop trok hij direct de opdracht in. Hij wil een bepaald iets bereiken met een opdracht, en als dat doel niet bereikt kan worden is de opdracht dus niet goed. Ipv het door te drukken en mij toch te dwingen die opdracht te voldoen zijn we in gesprek gegaan en hebben we er een andere draai aan gegeven, die wel tot het gewenste doel heeft geleid.

quote:lollypopje schreef op 11 juli 2015 @ 15:41:

[...]





Omdat als ik straf zou krijgen dat betekent dat ik de D zwaar heb teleurgesteld. Als hij dan lol zou beleven aan mij straffen, vind hij het kennelijk leuk dat ik hem teleurstel. En ik kan mij niet voorstellen dat die combi bestaat.



Ah, hier zit 'm voor mij de crux denk ik. Jij koppelt lol in teleurstelling aan lol in straf, ik niet, ik zie dat los van elkaar. Dat jij hem teleurstelt vindt hij niet leuk, dat snap ik maar in mijn optiek zou hij daarna wél lol kunnen beleven in de straf.

Mijn mening: als je dingen doet zoals straf (uitdelen of ontvangen) zonder dat je daar (beide) een zeker genot uit haalt ben je niet goed bezig .. het is geen puppy cursus ..



Je moet er wat positiefs uit halen wil het zin hebben. Dat kan zijn dat je het gewoon lekker vindt om te straffen/gestraft te worden (funishment) of dat je erdoor dichter bij elkaar komt (jij hebt iets gedaan wat ik niet leuk vind en nou geef ik je de gelegenheid om je toewijding alsnog aan mij te tonen door je geheel aan mijn straf over te geven en daarom hou ik nu nog meer van je). Als je het uitdelen van de straf niet leuk vindt en de ander het ontvangen niet leuk vindt dan is het 'excuus' van opvoeden echt onvoldoende. Als de ander iets gedaan heeft wat je niet leuk vindt dan kan je dat ook gewoon zeggen; we zijn gewoon volwassen mensen onder elkaar (dus 's' is geen puppy die je met een goed gesprek niet kan uitleggen wat je bedoelt).



In het geval van acpnctr lijkt mij dat de straf niet goed in jullie D/s dynamiek werkt maar eerder als excuus om een bepaalde behoefte van je D in te vullen. Ik zou dat dan ook zeker los gaan koppelen want anders 'belast je daar je hele D/s relatie mee. Je kan best een hele fijne D/s relatie hebben zonder vernederende/zware lichamelijke straffen. En het lijkt er op dat jij (acpnctr) je daar heel fijn in zou kunnen wentelen. Om die dynamiek kracht te geven kan je best werken met straffen zonder dat deze nou direct heel vernederend of heel pijnlijk zijn (denk aan blindoeken/afzonderen/onthouden/opdrachten/etc).



Als hij DAARNAAST een sterke behoefte heeft aan sadisme (pijn doen/vernederen/etc) dan zou ik dat zeker proberen los te koppelen van jullie D/s dynamiek, bijvoorbeeld door dat als een 'spel' in jullie relatie te verwerken. Spreek bijvoorbeeld eens een dag of een avond af dat jullie dit spel inplannen en hij dan al die dingen (met bepaalde afspraken daarover) met jou mag doen om samen te kijken hoe dat bevalt. Dan kan je samen kijken hoe je dat ervaart en welk genot je er wel/niet uit haalt. Dan koppel je het in elk geval los van jullie (D/s) relatie. En dan is het dus ook iets wat wellicht makkelijker is op te lossen als die behoefte voor jullie beide niet hetzelfde is. Het legt dan in elk geval niet direct heel veel druk op de rest van jullie (D/s) relatie.

Lollypopje, dan haal je daar dus ook je genot/voldoening uit. Uit het feit dat je regels waarde krijgen door de mogelijke consequentie. Enerzijds krijgen de regels dus voor jou meer waarde en anderzijds zou je, als je straf zou krijgen, je toewijding (of berouw/liefde/inzicht) kunnen tonen. Dan lijkt mij dat dus inderdaad juist een dynamiek die goed kan werken. Je haalt er (beide) iets positiefs uit.



Ik bedoel meer dat als jullie beiden niks positiefs ervaren bij straffen dat het dan ook geen zin heeft om toe te passen onder het motto 'ik vind het ook niet niet leuk maar anders leert ze het nooit'