BDSM, voor de liefhebbers - deel IV

quote:Moondream schreef op 11 maart 2017 @ 22:59:

Waarom moet dat? Waarom is dat de regel?

Aanspreken met u en titels met hoofdletters voor een dom en de sub moet maar klein blijven? Hoe meer ik er over na denk, hoe meer het me tegen staat.

Ik heb geen meerdere! Ik ben niet minder dan wie dan ook! Mijn ex was het bijna gelukt me zo kapot te maken dat ik geloofde dat ik echt minder(waardig) was, maar hij is voltooid verleden tijd en ik ben mezelf weer aan het opbouwen.

En ik kan het niet. Ik kan hem geen meester, sir of wat dan ook noemen wat puur en alleen aangeeft dat hij boven mij zou staan (mijn beleving). En "lief" is het toch niet voor hem, omdat het niet sterk genoeg aangeeft dat hij mijn dom is (zijn beleving).

Patstelling dus. Want hoe graag ik hem ook gehoorzaam, ik kan mezelf niet meer zo verloochenen, ik ben zo bang dat als ik dat nog ren keer doe, dat dan echt het begin van het einde is en dat ik er uiteindelijk echt aan onderdoor ga.

Hoe gaan jullie met zoiets om? Wat is wijsheid? Ben ik terecht bang dat het weer gebeurd, want ik heb het de vorige keer tenslotte ook toegelaten? Of zou ik nu wel sterk genoeg zijn om niet in die valkuil te stappen, zelfs als we hier toch naar zijn tevredenheid uitkomen? Ik zie het echt even niet meer Ik denk dat je na moet denken over jullie verhouding en niet over het compromis wat je in een naam zou kunnen vinden.

Lollypopje, zo herkenbaar wat je schrijft. Over anderswaardig en elkaar complementeren. Je sterk en vrouwelijk voelen door de overgave. Ik heb er ook helemaal geen probleem mee om me aan hem over te geven, compleet, lichaam en geest.

Maar u is bij mij een aanspreekvorm voor onbekenden. Dus meer dan een basislevel van respect hangt daar niet aan. En voor titels heb ik al helemaal geen respect, omdat die vroeger aan de grootste kontkruipers werden toegekend. Aldus heb ik geleerd van de enige man in mijn leven die de titel "meester" ten volle verdient, mijn grootvader.

Pas als er een man komt die net zo veel van me houdt en me net zo veel leert en net zo veel voor me over heeft, wil ik over een titel gaan nadenken. En aangezien ik er niet in geloof ooit nog zo iemand tegen te komen. Het voelt gewoon als niet-ik. Ik kan het niet beter omschrijven dan dat. Het komt niet uit mij. Het is niet oprecht.



Marana, hij legt het niet op, vraagt het zelfs niet echt, maar heeft wel eerlijk gezegd dat hij het graag wil. Ik denk dat hij het ziet als DE bevestiging van zijn dominantie en mijn overgave ofzo. Terwijl dat voor mij juist zit in dat ik mij actief aan hem overgeeft.



Ik denk ook dat mijn ex hier nog te maken heeft. Die heeft het zo geraffineerd aangepakt, iedere keer ruzie zoeken omdat ik weer dingen "verkeerd" deed en moest veranderen, wat ik dan braaf deed waardoor ik steeds weer een stukje van mezelf kwijt raakte, en het was natuurlijk nooit genoeg dus weer ruzie en ik me nog meer aanpassen enz enz enz. Pas nu ik bij hem weg ben, wordt het patroon me steeds duidelijker. En denk ik nu ook, hij was verliefd geworden en gaan houden van MIJ dus waarom was dat opeens niet goed genoeg meer? Waarom moest ik veranderen in iemand die ik niet was, ben en nooit zal worden? Was gewoon eerlijk geweest toen hij veranderde en zijn liefde ophield, in plaats van mij kapot te willen maken en mij te gebruiken als huisstof en inkomstenbron.



Als ik dit zo lees, wat ben ik blij dat ik van die man gescheiden ben zeg.

Mijn D/s is recentelijk gestopt. Mijn voorheen-D is wel nog steeds een van de beste vrienden die ik ooit gehad heb en we hebben nog steeds heel veel contact. Het U zeggen was voor mij wel een uiting van respect en omdat ik dat respect voor hem niet verloren ben/hij niets gedaan heeft om dat respect te verliezen (integendeel!), krijg ik je/jij zelfs niet uit mijn toetsenbord.

Dus kunnen we de hele avond als twee oude wijven zitten geiten op whatsapp, neem ik hem in de zeik, en tik ik nog steeds "U" naar hem.



Gewoonte? Ook. Maar ook een heel sterk gevoel.

quote:Moondream schreef op 11 maart 2017 @ 23:55:

Lollypopje, zo herkenbaar wat je schrijft. Over anderswaardig en elkaar complementeren. Je sterk en vrouwelijk voelen door de overgave. Ik heb er ook helemaal geen probleem mee om me aan hem over te geven, compleet, lichaam en geest.

Maar u is bij mij een aanspreekvorm voor onbekenden. Dus meer dan een basislevel van respect hangt daar niet aan. En voor titels heb ik al helemaal geen respect, omdat die vroeger aan de grootste kontkruipers werden toegekend. Aldus heb ik geleerd van de enige man in mijn leven die de titel "meester" ten volle verdient, mijn grootvader.

Pas als er een man komt die net zo veel van me houdt en me net zo veel leert en net zo veel voor me over heeft, wil ik over een titel gaan nadenken. En aangezien ik er niet in geloof ooit nog zo iemand tegen te komen. Het voelt gewoon als niet-ik. Ik kan het niet beter omschrijven dan dat. Het komt niet uit mij. Het is niet oprecht.



Marana, hij legt het niet op, vraagt het zelfs niet echt, maar heeft wel eerlijk gezegd dat hij het graag wil. Ik denk dat hij het ziet als DE bevestiging van zijn dominantie en mijn overgave ofzo. Terwijl dat voor mij juist zit in dat ik mij actief aan hem overgeeft.



Ik denk ook dat mijn ex hier nog te maken heeft. Die heeft het zo geraffineerd aangepakt, iedere keer ruzie zoeken omdat ik weer dingen "verkeerd" deed en moest veranderen, wat ik dan braaf deed waardoor ik steeds weer een stukje van mezelf kwijt raakte, en het was natuurlijk nooit genoeg dus weer ruzie en ik me nog meer aanpassen enz enz enz. Pas nu ik bij hem weg ben, wordt het patroon me steeds duidelijker. En denk ik nu ook, hij was verliefd geworden en gaan houden van MIJ dus waarom was dat opeens niet goed genoeg meer? Waarom moest ik veranderen in iemand die ik niet was, ben en nooit zal worden? Was gewoon eerlijk geweest toen hij veranderde en zijn liefde ophield, in plaats van mij kapot te willen maken en mij te gebruiken als huisstof en inkomstenbron.



Als ik dit zo lees, wat ben ik blij dat ik van die man gescheiden ben zeg.

Als ik dit zo lees dan denk ik dat je dat patroon nu wel zou herkennen en niet meer zou accepteren. Manipulatie is de zwakste vorm om iets van iemand gedaan te krijgen. Het is het respectloos kleineren van iemand anders om je eigen behoefte in te vullen.



Iemand die jou opheft en jou op je mooist vol overgave wil laten zijn krijgt het mooiste wat je te geven hebt.



Als ik tussen de regels door lees (wat gevaarlijk is want aannames) zie ik niet zo zeer twijfel over jezelf of over hem, maar meer moeite met de symboolfunctie van sommige uitgingen. Titels zijn voor jou gekoppeld aan verkeerde intenties. Of hebben juist te veel gewicht om zo maar te gebruiken. Ik kan me wel voorstellen, juist omdat je daar zo'n gewicht aan hangt, dat het voor hem ook een speciale lading heeft gekregen. Het betekent nu voor hem ook heel wat als jij daar voor hem overheen kan stappen.



Misschien dat je eens kan nadenken over een eretitel die hem recht doet en die voor jou geen andere nadelige bijsmaak heeft? Dat maakt het heel specifiek bijzonder voor hem en werpt voor jou geen specifieke barrière op?

Khemam, het is absoluut geen gebrek aan vertrouwen in hem. Wat heel veel zegt, gezien mijn ervaringen met mannen in het verleden. Dit zit echt in mij. Ik kan mijn verleden en hoe het me gevormd heeft niet ingedaan maken, hoe graag ik dat met sommige dingen ook zou willen. Ik heb gewoon nog steeds te veel moeite met voor mezelf opkomen. In het dagelijkse leven dan, in onze relatie juist niet.

Hij zal zichzelf nooit opstellen als meerdere, dat komt niet in hem op.

Ik herken heel veel van wat je zegt, de vrijwilligheid en hoe vertrouwd mijn onderdanigheid bij hem voelt.

Het spijt me dat ik niet duidelijk genoeg was dat het in mij zit, al voor deze relatie begon.

Dankzij hem heb ik juist reuzestappen gemaakt in het bij elkaar rapen van mezelf, zonder hem was dat een stuk langzamer gegaan.

quote:lollypopje schreef op 12 maart 2017 @ 00:14:

@Sweet_concubine ik kan me heel goed voorstellen dat het zo voelt en dat je daar niet zomaar mee stopt

Ik weet nog dat ik er na mijn laatste D/s ook erg aan moest wennen. Toch lette ik er op het niet meer te doen, juist omdat het voor mij belangrijk was om los te komen van de relatie en die aanspreekvorm hoorde bij wat we hadden. Niet bij wat het nu is.



Al heb ik daarna heel soms een Meester moeten inslikken, want sommige gewoontes doen er lang over om te slijten. Al is het zeldzaam gelukkig. Ook omdat het daarna anders voelde. Het gene dat die woorden hun betekenis gaf was verdwenen.



Ik snap wat je bedoelt. En ik neem het me ook geregeld voor om er mee te stoppen. Maar het blijft bij voornemens tot nog toe.



Maar jouw laatste regel:"Het gene dat die woorden hun betekenis gaf was verdwenen." is misschien wel juist waarom het me niet lukt. Het gevoel van totale veiligheid bij hem en zijn zorgzaamheid, daarop is mijn respect voor hem gestoeld. En dat is er nog steeds. Ook nu ik de D/s gestopt heb (en gottegot wat heb ik daar af en toe spijt van, wat mis ik het...).



*vallend kwartje*

Oooooffffff..... zit 't 'm in dat gevoel van spijt en missen?

quote:shifty schreef op 12 maart 2017 @ 00:15:

[...]



Als ik dit zo lees dan denk ik dat je dat patroon nu wel zou herkennen en niet meer zou accepteren. Manipulatie is de zwakste vorm om iets van iemand gedaan te krijgen. Het is het respectloos kleineren van iemand anders om je eigen behoefte in te vullen.



Iemand die jou opheft en jou op je mooist vol overgave wil laten zijn krijgt het mooiste wat je te geven hebt.



Als ik tussen de regels door lees (wat gevaarlijk is want aannames) zie ik niet zo zeer twijfel over jezelf of over hem, maar meer moeite met de symboolfunctie van sommige uitgingen. Titels zijn voor jou gekoppeld aan verkeerde intenties. Of hebben juist te veel gewicht om zo maar te gebruiken. Ik kan me wel voorstellen, juist omdat je daar zo'n gewicht aan hangt, dat het voor hem ook een speciale lading heeft gekregen. Het betekent nu voor hem ook heel wat als jij daar voor hem overheen kan stappen.



Misschien dat je eens kan nadenken over een eretitel die hem recht doet en die voor jou geen andere nadelige bijsmaak heeft? Dat maakt het heel specifiek bijzonder voor hem en werpt voor jou geen specifieke barrière op?

Ouch! Spijker en kop!

Ik hoop dat ik het patroon herken als het ooit weer gebeurd, maar die angst zit nog zo diep. Ik snap dat sommigen vinden dat ik er nu maar overheen moet zijn want het is lang genoeg gekeden, maar helaas gaat het bij mij niet zo snel. En mijn ex manipuleerde me inderdaad voor zijn eigen behoeften en wat ik wilde was niet belangrijk.

En je aanname klopt. Mijn associaties met titels zijn zo anders dan wat ik met hem heb.

D is wat dat betreft fantastisch. Heb het hier vannacht nog met hem over gehad en hij begrijpt me gelukkig, snapt dat voor mij de letterlijke overgave, de actie, meer betekenis heeft dan welke woorden ik nu zou kunnen zeggen. Wat het voor hem ook meer betekenis geeft en de woorden minder.

Maar ik ga zeker wel nadenken over wat je zegt.

quote:khemam schreef op 11 maart 2017 @ 23:25:

D of Sir is ook mijn meerdere niet. Hij is mijn Dominant en leider, de rol die ik hem vrijwillig gegeven heb omdat ik mij thuis voel en vertrouwt in mijn onderdanige rol. Het is ook een vorm van respect naar je Dom toe omdat als alles goed gaat hij in feite alles in het werk stelt om mijn beste ik naar voren te halen. Mijn zwakheden niet tegen mij gebruikt en mij desnoods tegen mijzelf in bescherming neemt laat staan wat betreft anderen. De kant die hij van mij ziet is een kant die niemand anders kent en binnen het spel past het daarom wat mij betreft heel goed.



Natuurlijk was het in het begin onwennig en zelfs ongemakkelijk vooral omdat het nogal haaks staat op hoe ik hem verder de hele dag noem. Denk in de trant van schatje, lieverdje etc. Bij hem is het ook zo. Ik ben zijn schatje maar ook zijn hoer en erger het is maar net wat het beste past bij de gelegenheid.



Ik zou daar in tegen nooit van mijn leven een D/s dynamiek aangaan met iemand waar ik geen volledig vertrouwen bij heb. Kan mij tot nu toe nog steeds niet vinden in de manier waarop jij met bdsm omgaat Moondream. Geen oordeel snap het gewoon niet.



Hier ook zo, hij noemt me van lief tot hoer, of wat dan ook bij het moment past.

Ik spreek hem meestal aan met meester, soms ook lief, of sexy. Als ik iets vraag meester. In sommige settings u, in sommige je.

Dit kan van de ene op andere minuut veranderen. Soms eist hij het van me, omdat het dan bij de dynamiek van het moment hoort.



Voor mij voelen dit soort titels, namen, liefkozingen als compleet normaal. Ik kan me soms zelfs beter voelen wanneer ik slet word genoemd ipv lief..

Being "his" whore or being "a" whore are entirely different things.

En misschien geldt zoiets voor (veel) D's ook wel, ik weet het niet.



Maar idd ZIJN hoer of slet of teef genoemd worden, door hem. Dan geef ik licht, dan ben ik zó trots en blij en voel ik me zó geliefd en gekend en gewaardeerd. Gek wel hoe dat werkt.

quote:lollypopje schreef op 12 maart 2017 @ 08:43:

@Sweet_Concubine

Voelde je die veiligheid en geborgenheid daarvoor ook al bij hem als ik vragen mag?

Ja, absoluut. Van daaruit is de D/s ook gestart, heel bewust, mede omdat die gevoelens er in de vriendschap al zo waren.quote:

Het gene dat de woorden bij mij hun betekenis gaven, was de D/s. En hoeveel pijn en verdriet het me ook deed, dat het over was, ik had er berusting en acceptatie in. Dit was hoe het nu moest zijn, hoe verschrikkelijk ik het ook miste. Daardoor pasten die woorden niet meer.



Wat ik bij jou lees, is toch ook een stuk vasthouden wat er was. Je spijt en het missen, je wens dat het er nog was. Zou het kunnen dat die woorden daar vandaan komen? Dat zou inderdaad goed kunnen. Ik weet het op het moment even niet eigenlijk.quote:En als dat zo is, zou juist er mee stoppen kunnen helpen met het los te laten en de de rust en acceptatie te vinden. Het leert je jullie relatie te ontdekken, zoals het nu is.Ach, who am I kidding... Eén woord van hem en ik lig weer op m'n knieën... En dat weet hij, en hij weet waarom ik de D/s gestopt heb en hij respecteert dat. Is het er ook mee eens, dat dat nu beter is voor mij. Dat ik hem nog vousvoyeer is mijn keus, iets waarvan hij zegt dat het voor hem wel heel vertrouwd en fijn aanvoelt maar dat hij ook goed zonder kan. Het definieert voor hem onze band niet. En ergens doet het dat voor mij ook niet, het is meer dat ik de deur op een kiertje hou zeg maar. Moest ik inderdaad maar mee stoppen ja...

Geen ludduvuduh (liefdesverdriet) maar subbievuduh... En het zuigt..

Ik heb ook moeite met het zeggen van Meester, en daar zit geen verleden achter. Ik zei altijd dat het komt omdat die titel mij niks zegt, maar ik voel ook dat ik mij erg schaam als ik het zeg, het geeft mij wel echt een gevoel van onderdanigheid en het is denk nog een proces wat ik door moet gaan wil ik het vol overtuiging zeggen en het voelen. Ik zeg het nu wel eens op de app, luchtig en hij ontmoetingen een enkele keer gezegd, maar dan vooral met een lach.



En dat ik hoer, slet of wat dan ook wordt genoemd, heerlijk! Daar heb ik dan helemaal geen moeite mee, the more dirty it is, the more i like

Ik zeg ook geen meester. Net als Soumis voel ik schaamte om het te zeggen en zou ik het nu ook nog niet met overtuiging kunnen zeggen en zo voelen. Buiten het spel noem ik hem meestal lief of schat, binnen het spel zeg ik af en toe meneer tegen hem. Dat ging eigenlijk vanzelf zo en voelt voor mij als een soort tussenweg.

Dat je/Je je/Je eigen naam/Naam of zijn/Zijn/haar/Haar naam/Naam bewust met een kleine letter of een Hoofdletter schrijft snap ik/Ik wel. En ook snap ik/Ik dat je/Je Dom met een een Hoofdletter schrijft en sub met een kleine letter. Maar ik/Ik wordt er wel een beetje simpel van als bdsm/BDSM-ers die schijnen te weten hoe het heurt, hele berichten in dubbele bewoording aan het typen slaan om toch maar vooral te benadrukken dat als ze/Ze in algemene zin anderen mensen/Mensen aanspreken ze/Ze vooral ook goed opletten dat ze/Ze het juiste onderscheid weten te maken.

zelfs na 5x lezen moet ik nog nadenken wat je nu schrijft.



Heb je dat idee hier dan ook shifty? Ik helemaal niet namelijk.

Hier gelukkig niet Soumis, ik word er ook helemaal kriegel van als ik dat lees op bijvoorbeeld Fetlife (waar gelukkig lang niet iedereen het doet). Als ik het over mijn D of Dom heb, dan is dat met een hoofdletter. En verder volg ik de gewone regels. Dus ik schrijf ook mijn eigen Nick en naam regelmatig met een hoofdletter.



Ik keek laatst op de site van het Fetish café in Antwerpen, en zij schrijven daar ook zo stotterend. Ik ben eigenlijk direct afgeknapt daardoor

quote:Soumis schreef op 12 maart 2017 @ 12:57:

zelfs na 5x lezen moet ik nog nadenken wat je nu schrijft.



Heb je dat idee hier dan ook shifty? Ik helemaal niet namelijk.Nee hoor dat idee heb ik hier inderdaad ook helemaal niet. Ik zie het wel regelmatig op FL of andere BDSM gerelateerde sites. Heel vermoeiend die BDSM-etikette.

Ja ik zie het ook wel een beetje op fetlife. Vind dat overigens ook wel een beetje kijk mij eens interessant zijn site, maar dan ook heel hard roepen dat dat niet zo is. Maar toch leuk om af en toe eens te gluren op andermans profielen.