BDSM, voor de liefhebbers - deel V

@Rooss we hebben er niets over afgesproken. D zou het inderdaad ook prima vinden als ik het aangeef, maar ik vind het voor mezelf heel moeilijk. Al zou het inderdaad al helpen het niet ftf te doen. Ideeën draag ik soms wel aan (vaak niet bewust, dan flap ik er iets uit in m'n bratty bui) en die worden inderdaad wel geintregreerd.

@Pheobe Normaal heb je de nijging, mede door de zwiep, om hem na neerkomen meteen weer op te tillen. Door even te laten liggen dreunt de slag meer door en is pijnlijker.

En wat ik leuk vind is in een lekker ritme slaan, om vervolgens onverwacht extra hard en/of op een onverwachte plek te slaan. Dat komt meer binnen, omdat de ander voorbereid is op iets anders

Mijn FWB is de eerste man die zijn interesse in pegging kenbaar heeft gemaakt. Heb het zelf geoogled en zie voornamelijk films van dominante vrouwen, veel, focus op pijn of het geven van pijn.
Was blij dat hem dus juist om het stimuleren van zijn prostaat is via een strapon dildo op een sensueler manier.

Wat maakt het fijn voor mij als vrouw ?
Wat doet die rolverwisseling met als je een man neemt?
Is het een bepaald type man wat hiervan van houdt ?
Hij heeft zo'n zuignapdildo dus ik vermoed dat ik met hem moet gaan shoppen voor een andere dildo zodat ook ik wat voel als ik hem penetreer.

@lollypopje Je bent een held, hier ga ik zeker wat mee doen

@raamopen: klinkt als dat het een heel zwaar gesprek is geweest maar echt superknap dat je je niet hebt laten doen!!

@Raam, ook al is hij tijdens dat gesprek over grenzen heen gegaan, de belangrijkste grens (geen Ds meer) heb je wel vastgehouden. Volgens mij heb je het ontzettend goed aangepakt, petje af!

@Phoebe, weet je ook waarom je er moeite mee hebt dingen te vragen? Heb je dat altijd of alleen binnen een Ds?

@Vrouw

Ik heb zelf geen ervaring met pegging, al heb ik weleens een voorbinder op een vrouw gebruikt. Al was dat meer in een melige bui.

Wat doet het met je als vrouw?
Tja buiten die ene keer was het niet mijn ding. Ik associeer het nemen van de ander te veel met dominantie en dat ben ik niet. Zeker bij een man zou ik dat hebben.
Je hebt er als vrouw ook zelf niet echt lichamelijk genot, dus moet het psychische element je aanspreken. Er zijn wel voorbinders die ook aan jouw kant een dildo hebben, echter zijn die niet heel handig in gebruik omdat de stand van de dildo's niet klopt. Om die reden zijn die ook af te raden.
Besef je dus dat ook al wil hij het, het niet jouw ding hoeft te zijn.

Wat voor mannen willen dit?
Hele normale mannen. Sommigen willen het vanwege de lichamelijke sensatie, anderen juist weer omdat ze zich graag op die manier gedomineerd voelen. Daar is geen eenduidig antwoord op.

Of het kan met zijn dildo kan ik niet zeggen. Het belangrijkste is dat je een goed harnas hebt die op zijn plek blijft zitten bij jou. Online zie je vaak ook wat voor dildo's er op kunnen, maar in een winkel kun je je ook prima laten adviseren.


Ik hoop dat je er iets mee kunt.

@MD ik heb er in het dagelijks leven ook moeite mee om mensen te vragen iets voor me te doen/me ergens mee te helpen etc. Het komt dus wel vaker voor.
Maar qua D/s zit het hem gewoon vooral in het vragen me op een bepaalde manier te domineren (of dat nu pijn is of dat hij een bepaalde handeling zou afdwingen). Het voelt zo onlogisch voor me om erom te vragen, alsof ik mezelf erbij naai ofzo, terwijl ik er wel van zou genieten als hij datgene bij me doet.
Al kan ik wel manieren bedenken waarop ik dat toch zou kunnen aangeven, zonder dat rare gevoel erbij te krijgen.

Sorry dat ik even zo veel post. Ik krijg er vandaag toch een grotere klap van dan gister. Heb vannacht een mail gehad waarom ik het allemaal fout zie, waarom ik hem onrecht aan doe en dat hij geen reden ziet om ooit nog contact met me te hebben, dus me overal blokkeert. En dat ik eens goed aan zelfreflectie moet gaan doen. Ik wil gewoon een potje janken. Ik denk eigenlijk dat het nog een wanhopige poging van hem is dat ik roep "blokkeer me niet". Ik heb maar niet geantwoord. Ik wil op een mooie periode terug blijven kijken. Ook dit gaat weer voorbij. Maar het is wel even ontzettend kut.

Hoef je toch geen sorry voor te zeggen!
Jezus hee, wat een actie. Ik zeg dit niet snel, maar ik vind dit wel laag. Komt inderdaad over als een wanhoopsdaad.
Niks mis met even dat potje janken, wat eruit moet, moet eruit hè

Lieve Raam daar hoef je geen sorry voor te zeggen. Je mag je ei hier zoveel kwijt als je nodig hebt

Wat naar dat hij die mail stuurde en zo op je gevoelens speelt. Hij beseft niet dat hij zo zijn eigen glazen in gooit. Goed dat je niet reageert en hem gewoon negeert, hoe moeilijk ook

@Raamopen: knap dat je het kunt negeren en positief blijft terugkijken op de mooie momenten, ik doe het je niet na. Je komt echt over als een sterke vrouw.
En liefdesverdriet is inderdaad ontzettend kut

Wat kut zeg! Natuurlijk mag je hier dit soort dingen delen. Liefdesverdriet sucks, en van een Ds nog meer

Kun je hem ook overal blokkeren?

Wat lief van jullie. Ik wil gewoon het topic niet kapen, zeker niet als ik vragen van anderen even zelf geen aandacht aan heb besteed. Ik ben niet van plan hem zelf te blokkeren. Ik laat hem gewoon even in zijn sop gaarkoken. Ik voel me er wel erg door gekwetst, maar voel me ook heel erg gesterkt in mijn keus. Hij zegt niet te snappen waarom ik mijn gevoel van veiligheid deels verloren heb afgelopen weken. Juist door deze kant die hij liet zien, het idee dat hij zijn gevoelens naar mij niet onder controle had. Ik zou het nu moeilijker vinden om achter mijn keus te blijven staan als hij heel volwassen en lief zou reageren. Tuurlijk had ik dat liever gewild, maar hou me nu gewoon vast aan het idee dat mijn gevoel klopt dus ik dat moet volgen. Maar ga nu wel vrienden opzoeken want wil even niet alleen zijn. Bedankt allemaal voor de lieve reacties, dat helpt echt. ❤

Ik kom ook weer eens binnenvallen.

Petje af @Raamopen. Lees de laatste dagen je verhaal mee en ik vind je stoer en sterk. Al die verschillende signalen die je kreeg: wat verwarrend. En wat luister je goed naar je eigen gevoel.

Zit er lang over te denken, maar durfde niet goed. Maar het verhaal van @raamopen stimuleerde me om toch ook maar de stoute schoenen aan te trekken en mijn verdriet hier te delen.

Mijn D heeft onze D/s zo’n drieënhalve week geleden verbroken. En ik ga door een mega-hel. We kennen elkaar al zo’n 10 jaar. Af en aan met elkaar geminnaard naast onze wederzijdse vaste relaties. Laatste drieënhalf jaar in een D/s. Een hele intensieve en intense D/s.
Ik ben sinds iets meer dan een jaar bij m’n partner weg. Rekende er niet op dat hij hetzelfde zou doen, maar hoopte het wel. Had ook het idee dat hij daar naar toe aan het groeien was.
En inderdaad gaat nu bij zijn partner weg.
Maar voor een andere (vanilla) vrouw... en dat had ik niet zien aankomen....

Ik wist van haar bestaan en dat ze ooit iets hebben gehad, maar niet dat hij nu met haar ook (weer) een relatie had. Juist vanwege onze D/s kon (en kan) ik me niet voorstellen dat hij me zou bedriegen. Openheid en eerlijkheid leken zo de basis van onze relatie te zijn. Als ik weleens twijfelde, nam ik dat mezelf zelfs kwalijk. Want hij zou nooooooit.. maar wel dus...
Ik heb geen idee hoe ik dit achter me moet laten. Ik hou zo vreselijk veel van deze man en al zolang...

Ik mis ineens zoveel: hem, het contact, de dagelijkse appjes, zijn steun, complimenten, waardering, bemoediging, zijn regels en opdrachten, de intense verbondenheid, de BDSM, de geilheid en de rust die alleen hij me kan geven...
Ik weet bijna zeker dat zijn gevoel voor mij ook zo diep gaat en dat hij daar juist voor wegloopt.
De laatste keer dat ik hem zag (deze week) had hij een muur opgetrokken waar ik naar van werd. Alleen bij de afscheidsknuffel voelde ik hem beven. Maar realiseerde me wel dat het eigenlijk niet uitmaakt of hij wel of niet eigenlijk liever bij mij wil zijn, als hij duidelijk niet van plan is om die keuze te maken.

En nu moet ik hem loslaten. En ik heb geen idee hoe.
Heb hem gevraagd me te blokkeren op de whatsapp. En stap uit een vriendengroep waar we samen in zaten om afstand te kunnen nemen. Maar goeie help, wat doet het pijn... De eerste twee weken, toen ik hem nog kon appen, waren al zwaar, maar even een appje stilde wel steeds de pijn even. Nu moet ik op m’n handen gaan zitten om hem niet te gaan smssen of mailen... Alles in mij schreeuwt om contact met hem; mijn hele lijf, mijn hart.. alles.

Ik neem hem kwalijk dat hij onze verhouding zo intens heeft laten worden. (Ik kan verdorie m’n haar niet eens kammen zonder aan hem te denken omdat ik het in zijn opdracht kort heb laten knippen.) En tegelijk bevestigd dat hij dat wel heeft laten gebeuren, voor mij mijn gevoel dat hij wegloopt. Voor zichzelf vooral en voor onze intimiteit en intensiteit. Maar goed, dat maakt uiteindelijk allemaal geen verschil voor de uitkomst van dit verhaal.

Hij zegt dat ik hem terecht kwalijk neem dat hij het zover heeft laten komen en bestempeld zichzelf als een klootzak. Maar ja.. daar heb ik niet zoveel aan.

En nu... schijnt tijd en afstand z’n werk te moeten doen en het verhaal gaat dat het overgaat. Kan me er niets bij voorstellen. En ik weet ook niet hoe ik het tot die tijd moet en kan uithouden met deze pijn.

Ik vind dit liefdesverdriet echt heel ingewikkeld ook: naast het gewone gemis, is er het gemis aan de structuur en de regels, aan het spelen, gemis aan die fijne pijn en aan de verbondenheid.

Een deel van m’n verdriet kan ik wel delen met vanilla vriendinnen. Maar helemaal snappen doen ze het niet. Sommigen zijn opgelucht: ‘nu kun je tenminste voor de hele taart gaan ipv voor de kruimels’.... Eh... hij was en IS mijn taart.
Mijn alles. Ik was (en ben...) zo van hem: met huid en haar en met hart en ziel...

En in de categorie ‘too much information’, maar dit kan ik met vanilla vriendinnen al helemaal niet delen: Iets raars wat ik helemaal niet kan plaatsen en heel gênant vindt ook, dat mijn lijf gewoon eh doorgeilt, zeg maar... En dan is het een soort van fijn dat ik nu geen masturbatieverbod meer heb, maar er is niks aan en het ontlaadt bovendien niet echt. Dus voel ik me alleen maar stom en sletterig. En ook dat laatste is nu helemaal niet fijn... want ja, wiens slet ben ik dan?

Kortom, ik ben volledig in de war. En ik haat wat hij me aandoet....
Maar ik hou nog steeds zo van wie hij is en mis zo vreselijk wie ik kan zijn bij hem en wat wij samen zijn.

Oh... sorry... dit is wel heel veel tekst...
Beetje emotioneel incontinent...

@moppie: mijn ervaring met liefdes(verdriet) is dat je niet krampachtig moet proberen om om te gaan met de pijn, maar het net allemaal over je heen moet laten komen. Gooi alles er lekker uit, laat je tranen vloeien of word net heel kwaad, drink een paar wijntjes (alleen of met vrienden) en laat alle emoties over je heen komen.

Het is echt heel kut en heel zwaar, maar echt, het gaat over! Het zal tijd nodig hebben en het zal niet voor morgen zijn, maar het wordt echt beter

@moppie
Wat vreselijk voor je, ik wens je zoveel sterkte. Het klinkt echt heel heftig.
Laat inderdaad alle pijn die je voelt toe.

@raamopen
Ook jou wens ik alle kracht en sterkte die je nodig hebt.

Poeh Moppie, wat een verhaal, wat ontzettend naar voor je! Bizar dat hij naast jou en zijn vrouw nog een vriendin had. En dat hij denkt met haar alleen door te kunnen gaan...
Als ik het goed begrijp heb je wel vriendinnen die weten dat je een soort van relatie had met deze man, en dat je daarom nu liefdesverdriet hebt? Dat is fijn, dan kun je toch je verhaal kwijt. Ik denk net als Tardis dat je het gewoon moet doorstaan, al dat ellendige liefdesverdriet. Niet opkroppen en tegenhouden, je verdriet mag er zijn, jank het er uit. En denk niet dat het dan volgende week klaar moet zijn, neem de tijd voor je verdriet. Heel veel sterkte

@zethetraamopen: duidelijk een beetje een wanhoopsactie van hem om toch hemzelf in de dominante positie te proberen plaatsen en de schuld bij jou te leggen zodat hij niet naar zichzelf moet kijken + het gevoel te hebben dat hij nu degene met de macht is. Maar dat maakt het er natuurlijk niet gemakkelijker op. Dikke knuffel en probeer jezelf goed in de watten te leggen!!

@moppie: pff, klinkt verschrikkelijk heftig en als een mes in je rug en een klap in je gezicht! Veel sterkte en dikke knuffel!

Raam

Hij zegt niet te snappen waarom ik mijn gevoel van veiligheid deels verloren heb afgelopen weken.

Hij heeft wel echt een plaat voor zijn kop zeg.

Fijn te lezen dat je vrienden hebt bij wie je terecht kunt.

@Moppie Wat ontzettend naar dat het over is en zeker ook de manier waarop.

@moppie wat een ontzettend naar verhaal. Heel veel sterkte voor jou. Ik heb even geen zinnig advies. En die "to much info" is ook helemaal niet vreemd. Dikke knuffel voor jou.

@Vrouw, geen ervaring mee dus ook geen advies.

@Raam, het klinkt inderdaad als een laatste poging om jou in te laten binden, waarbij hij zich niet realiseert dat dit juist tegen hem werkt. Heel veel sterkte!

@Moppie, jij ook heel veel sterkte! Het kan best dat hij inderdaad weg loopt voor de intensiteit van jullie relatie.

Moppie, ook hier spat de pijn van het scherm, wat een verdriet, niet te doen. Het leest alsof je met jezelf geen raad weet. Ik schrok eerlijk gezegd best heel erg van de woorden "Ik kan verdorie m’n haar niet eens kammen zonder aan hem te denken omdat ik het in zijn opdracht kort heb laten knippen.". Wat ben jij ver voor hem gegaan en inderdaad, wat heeft hij dit laten gebeuren.
Het feit dat hij in die tussentijd voor een ander koos zonder dat jij maar een idee had dat zij een rol speelde, maakt het hele gebeuren nog wat rottiger.
Hoe gaat het nu met je?

Raamopen, ik hoop echt dat je blijft schrijven, het is behulpzaam. Hij heeft je nu per mail nóg een trap na gegeven dus, weer die verwijten en dat nare kantje.
Ontzettend jammer, ook omdat het achteraf het gouden randje langzaam doet veranderen in grijs.