Seks
alle pijlers
BDSM, voor de liefhebbers - deel V
dinsdag 19 september 2017 om 19:02
Al sinds de oudheid bestaat er op dit forum een 'centraal' BDSM topic. Het vorige topic vind je hier. Het clubje SM-ers is niet zo heel erg groot, dus het lijkt af en toe misschien alsof het een besloten topic is, maar niets is minder waar! Dus wil je meepraten, je hart luchten, gênante vragen stellen of wat dan ook, over welke variant van BDSM dan ook, stort jezelf er in, je wordt met open armen ontvangen. Het wordt daarbij wel gewaardeerd als je, je even voorstelt.
Aangezien de meeste mensen die net komen kijken nog op zoek zijn naar zo veel mogelijk informatie zijn hier wat links naar sites die Viva forummers in het verleden hebben aangedragen:
Deviance & Desire
Kink Aware Info
Marijkes Praktijken
Submissive Guide
Wandering Spirits
Klein detail, naast gewone heerlijke geile ranzigheid komen er hier ook een hoop emoties om de hoek kijken. Mensen delen hier hun persoonlijke ervaringen en belevingen, het is daarbij belangrijk dat iedereen zich vrij voelt om dat te doen. Wees daarom altijd respectvol, ook als hun kink en beleving niet dezelfde is als de jouwe. Onthoud: YKINMKBYKIO of te wel: Your kink is not my kink, but your kink is okay
En omdat BDSM een zeer serieuze zaak is, ahum
een paar filmpjes
Aangezien de meeste mensen die net komen kijken nog op zoek zijn naar zo veel mogelijk informatie zijn hier wat links naar sites die Viva forummers in het verleden hebben aangedragen:
Deviance & Desire
Kink Aware Info
Marijkes Praktijken
Submissive Guide
Wandering Spirits
Klein detail, naast gewone heerlijke geile ranzigheid komen er hier ook een hoop emoties om de hoek kijken. Mensen delen hier hun persoonlijke ervaringen en belevingen, het is daarbij belangrijk dat iedereen zich vrij voelt om dat te doen. Wees daarom altijd respectvol, ook als hun kink en beleving niet dezelfde is als de jouwe. Onthoud: YKINMKBYKIO of te wel: Your kink is not my kink, but your kink is okay
En omdat BDSM een zeer serieuze zaak is, ahum
een paar filmpjes
sweet_concubine wijzigde dit bericht op 19-09-2017 20:00
14.65% gewijzigd
Dulcissime, totam tibi sibdo me...
zondag 10 februari 2019 om 20:13
@Rooss bedankt voor je aanmoediging te blijven schrijven. Gister ochtend werd ik wakker met een lang spraakbericht van een gebroken man. Dat het niet over kan zijn, en dat we daar te bijzonder voor zijn. En hij vraagt me te heroverwegen. Ik heb gereageerd dat ik tijd nodig heb om te reageren, want wilde niet meteen reageren. En vandaag heb ik een bestand met meer dan 200 foto's gekregen, dat hij door al mijn/onze foto's heen is gegaan en zo genoot van aan onze tijd terug denken. Heb een WeTransfer gehad met de content, waar ook verrassend veel vanille foto's in stonden. Ik hoop maar dat dit voor hem afsluiten is, ik voel me er ongemakkelijk bij en weet ook even niet meer wat te reageren.
Ik denk er over een bericht te sturen dat we wellicht over een week of twee kunnen afspreken als de emoties wat gedaald zijn als hij daar dan nog behoefte aan heeft, maar dat hij niet moet verwachten dat ik mijn beslissing veranderd heb. Vind het echt moeilijk om met die wisselde emoties te dealen, en het voelt ook echt onprettig.
Ik denk er over een bericht te sturen dat we wellicht over een week of twee kunnen afspreken als de emoties wat gedaald zijn als hij daar dan nog behoefte aan heeft, maar dat hij niet moet verwachten dat ik mijn beslissing veranderd heb. Vind het echt moeilijk om met die wisselde emoties te dealen, en het voelt ook echt onprettig.
zondag 10 februari 2019 om 20:20
@Raam lijkt me heel moeilijk al zijn emoties en hoe hij jou daar mee belast. Triest ook van hem.
Onthou dat zijn emoties, zijn smeekbedes, zijn niet los kunnen laten zijn probleem zijn. Jij bent duidelijk geweest, dus laat je daar niet door beïnvloeden. Afstand en niet meer op het reageren lijkt me voor nu het beste dat je kunt doen. Dat klinkt misschien hard, maar ik heb het idee dat met elk beetje aandacht dat je aan hem geeft je hem steeds ook een beetje hoop geefy. Zelfs bij de negatieve aandacht. Ik ben bang dat hij het pas echt serieus gaat nemen als je dat niet meer doet.
Onthou dat zijn emoties, zijn smeekbedes, zijn niet los kunnen laten zijn probleem zijn. Jij bent duidelijk geweest, dus laat je daar niet door beïnvloeden. Afstand en niet meer op het reageren lijkt me voor nu het beste dat je kunt doen. Dat klinkt misschien hard, maar ik heb het idee dat met elk beetje aandacht dat je aan hem geeft je hem steeds ook een beetje hoop geefy. Zelfs bij de negatieve aandacht. Ik ben bang dat hij het pas echt serieus gaat nemen als je dat niet meer doet.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 10 februari 2019 om 20:56
Hij trekt echt alles uit de kast, zo te lezen, de wanhoop spat ervan af. Ik vind het niet zo sexy, allemaal, niet zo sjiek. Ook niet erg "des Dominants", ik denk dat ik daar toch andere ideeën bij heb.
Wat wil jij nog van hem, Raamopen? Hoop je nog steeds op een vriendschap of is het een stukje aandacht dat je mist (en dat is niet gek hoor, begrijp me goed).
Ik ben het met de dames eens dat voor nu definitief breken een heel goed idee is. Niet over 2 weken een meet maar over een half jaar!
Wat wil jij nog van hem, Raamopen? Hoop je nog steeds op een vriendschap of is het een stukje aandacht dat je mist (en dat is niet gek hoor, begrijp me goed).
Ik ben het met de dames eens dat voor nu definitief breken een heel goed idee is. Niet over 2 weken een meet maar over een half jaar!
.
zondag 10 februari 2019 om 22:26
Goede vraag wat ik van hem wil. Ik merk dat ik dit gedrag erg onaantrekkelijk vind, en het bevestigd mijn gevoel dat ik hem al een paar weken als instabiele speelpartner heb gevoelt. Ik merk dat ik me echt helemaal afsluit van hem als sub daardoor, het voelt zo onveilig. Ik hou wel veel van hem. Wat ik graag zou willen is het voor hem makkelijker maken zonder mezelf weg te cijferen. Dus wat hij vraagt "wees mijn sub" is iets wat ik niet wil of kan. Als hij zegt "Ik heb behoefte aan een gesprek omdat het me helpt af te sluiten", dan doe ik dat voor hem en niet voor mij. Maar zie ik het als het helpen van een vriend, zoals ik ook mijn andere vrienden bij zou staan. En dus wil ik dat wel geven. Het vervelende is alleen alle gevoelens die in het spel zijn, en dat ik moeilijk in kan schatten of hij er echt iets aan heeft of dat het het alleen erger maakt. Ik wil graag hem helpen en er voor zorgen dat we over een tijd met warme gevoelens op afgelopen anderhalf jaar terug kunnen kijken. Dus een balans tussen wat hij wil/nodig heeft om dit af te sluiten, en mijn eigen grenzen bewaken is mijn doel. Opvallend dat zo veel van jullie niet meer af zouden spreken, misschien zou het voor mij ook wel een kleine "test" zijn of hij mijn grens (geen contact) wel accepteert nu, omdat ik hem dan wel nog een afspraak wil geven en ik het fijn zou vinden als we respectvol uit elkaar gaan. Maar als hij zich niet aan de afspraak hou ik dan voor mezelf alle deuren dicht doe.
zondag 10 februari 2019 om 22:32
@Raam Ik zeg niet dat ik nooit meer zou afspreken, maar voorlopig niet en ik zou ook zeker niet laten weten wanneer wel.
De reden daarvoor is dat elke keer als jij hem wilde steunen en hem probeerde te geven wat hij nodig heeft om af te sluiten, dat dat averechts werkte. Elke keer dat jij hem aandacht gaf, zag hij dat als kans om weer aan je te trekken in de hoop dat het toch niet voorbij is.
Ik ben niet van rigoureus einde contact als het niet nodig is, maar op basis van jouw verhaal is dat denk ik het enige dat tot hem laat doordringen dat je serieus bent.
De reden daarvoor is dat elke keer als jij hem wilde steunen en hem probeerde te geven wat hij nodig heeft om af te sluiten, dat dat averechts werkte. Elke keer dat jij hem aandacht gaf, zag hij dat als kans om weer aan je te trekken in de hoop dat het toch niet voorbij is.
Ik ben niet van rigoureus einde contact als het niet nodig is, maar op basis van jouw verhaal is dat denk ik het enige dat tot hem laat doordringen dat je serieus bent.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
zondag 10 februari 2019 om 22:55
Helemaal eens met lollypopje. Raam, ieder contact is voor hem een draadje met jou, een lijntje waarmee hij grip op jou probeert te houden, alle reacties terug zullen hem weer een sprankje hoop geven. Hij trekt alles uit de kast om jouw aandacht te krijgen, en als hij een beetje reactie voelt gaat hij door. Het siert jou dat je hem wilt helpen als vriend, maar hij ziet jou niet als een gewone vriendin. Jij bent voor hem nog steeds zijn sub, zijn sekspartner, hij voelt nog steeds voor jou wat hij een paar maanden geleden ook voelde. En zolang jullie contact houden blijft dat gevoel. Het is als een soort verslaving, en cold turkey afkicken werkt dan het beste.
zondag 10 februari 2019 om 23:45
Raamopen, in de situatie zoals jij dat beschrijft zou ik voor nu inderdaad de deur dichthouden. Hij probeert te indoctrineren, te manipuleren, waar we het al eerder over hadden en daar zou ik niet van gediend zijn.
Verder ben ik moeder Theresa niet, altruïsme is me compleet vreemd, dus als hij af wil spreken voor hemzelf maar ik breng het niet op dan zeg ik nee. Als ik zelf ook nog het één en ander uit te vogelen en te vragen hebt en ik kan met hem afspreken zonder dat het me een stuk van mezelf kost dan is het prima.
Het is net als met een schaafwond, daar ga je ook niet op kruipen, die laat je eerst helen.
Het ligt voor mij ook aan de manier waarop we gebroken zijn, als we elkaar niet voldoende meer te bieden hebben bv en we zijn beiden helemaal oké met een breuk maar we hebben elkaar nog wel even nodig voor de afsluit, prima! Even samen huilen en dan neus snuiten en weer door.
Maar wat ik aan jouw berichten lees is een maf spelletje van een man die zichzelf niet zo best lijkt te kennen. Zet alles maar eens op een rijtje, een mail die hij later ontkent. De gekke verwijten die hij je maakt omdat je goed voor jezelf wil zorgen. Tig foto's in je inbox plempen, nachtelijke mails met dezelfde verwijten en dan ook nog een lang ingesproken bericht van een gebroken man.
Volgens mij heb je geen idee meer wie hij nou eigenlijk is en hij lijkt zichzelf ook kwijt te zijn.
Dat zou ik voor mezelf echt eerst moeten laten bezinken.
Verder ben ik moeder Theresa niet, altruïsme is me compleet vreemd, dus als hij af wil spreken voor hemzelf maar ik breng het niet op dan zeg ik nee. Als ik zelf ook nog het één en ander uit te vogelen en te vragen hebt en ik kan met hem afspreken zonder dat het me een stuk van mezelf kost dan is het prima.
Het is net als met een schaafwond, daar ga je ook niet op kruipen, die laat je eerst helen.
Het ligt voor mij ook aan de manier waarop we gebroken zijn, als we elkaar niet voldoende meer te bieden hebben bv en we zijn beiden helemaal oké met een breuk maar we hebben elkaar nog wel even nodig voor de afsluit, prima! Even samen huilen en dan neus snuiten en weer door.
Maar wat ik aan jouw berichten lees is een maf spelletje van een man die zichzelf niet zo best lijkt te kennen. Zet alles maar eens op een rijtje, een mail die hij later ontkent. De gekke verwijten die hij je maakt omdat je goed voor jezelf wil zorgen. Tig foto's in je inbox plempen, nachtelijke mails met dezelfde verwijten en dan ook nog een lang ingesproken bericht van een gebroken man.
Volgens mij heb je geen idee meer wie hij nou eigenlijk is en hij lijkt zichzelf ook kwijt te zijn.
Dat zou ik voor mezelf echt eerst moeten laten bezinken.
.
zondag 10 februari 2019 om 23:47
Dat zeg je goed Roos, Inderdaad niet te doen...Rooss4.0 schreef: ↑10-02-2019 16:29Moppie, ook hier spat de pijn van het scherm, wat een verdriet, niet te doen. Het leest alsof je met jezelf geen raad weet. Ik schrok eerlijk gezegd best heel erg van de woorden "Ik kan verdorie m’n haar niet eens kammen zonder aan hem te denken omdat ik het in zijn opdracht kort heb laten knippen.". Wat ben jij ver voor hem gegaan en inderdaad, wat heeft hij dit laten gebeuren.
Ik heb echt het gevoel dat ik dit never nooit ga trekken.
Alles in mij schreeuwt om contact... 85 uur nu dat ik geen contact heb gezocht, maar heb ik alle zeilen bij moeten zetten om het vol te houden en ik weet niet of ik het volhou... niet eens of ik vanavond nog volhou. En ik wil het ook helemaal niet.
Maar ja... zoals iedereen hier aan RaamOpen het advies geeft geen contact meer te zoeken met Jan, zegt ook iedereen tegen mij dat ik dat vooral niet moet doen, omdat ik het anders nooit los kan laten.
Maar ik zat net te trillen als een rietje omdat ik zo kapot ga. Dit is echt de hel.
En toch zegt iedereen dat dit het beste is... tja.. het zal wel.
Veel mensen hier en irl zeggen: het verdriet mag er zijn. Gooi het er maar uit, krop het niet op.
Ja, dat snap ik, dat het er mag zijn. Maar ik WIL het niet. Ik kan het niet verdragen... De leegte niet, de pijn niet, het gemis niet.
Niet het idee dat hij bij haar is. En erger nog; met het weten dat hij met deze keuze zichzelf kapot maakt door voor zijn gevoelens weg te lopen.
Weet me inderdaad geen raad met mezelf. Heb heel hard een nieuwe baan nodig (in de ww en een hypotheek), maar ben ergens dankbaar dat ik niet nu net een nieuwe baan heb; ik zou m’n proeftijd niet doorkomen...
Ik doe het best oke hoor: ik hou min of meer regelmaat aan, zorg redelijk voor mezelf, douche, kleed me aan, maak afspraken buiten de deur om m’n zinnen te verzetten, ga naar de wekelijkse koorrepetitie, was af en gooi een was in de machine. En af en toe lukt het me zelfs om een sollicitatiebrief de deur uit te doen.
En als ik dan bezig ben, dan is de pijn even ietsje op de achtergrond. Heel even, een beetje...
Als ik tenminste niet ergens een tekst tegenkom, iemand iets onnozels zegt of in de winkel iets zie wat het verdriet triggert...
Loslaten moet ik. 10 jaar... (waarin ik twee relaties omwille van mijn gevoelens voor deze man heb beëindigd)
10 jaar chemie, aantrekkingskracht, vriendschap, liefde, seks en intimiteit.
Waarvan de laatste ruim anderhalf, twee jaar alleen maar intenser werden.. Dagelijks meerdere malen contact, regels, steun, bemoediging, erkenning. ik weet niet of ik het achter me kan laten. Deze week dacht ik even dat ik m’n verdriet kon accepteren. Maar dat lukt me nu beslist niet. Toen hij afgelopen week mijn voordeur achter zich sloot heb ik een soort dierlijke kreet geslaakt vanuit m’n allerdiepste binnen. Maar zelfs dat kan ik nu niet meer...
zondag 10 februari 2019 om 23:59
Poeh, moppie, wat heftig zeg. Je bent echt ziek, letterlijk ziek van liefdesverdriet. Ja het mag er zijn en je mag lief voor jezelf zijn en zo kunnen we nog tig cliché's uit de kast trekken maar alles wat jij nu voelt is dat je langzaam aan het doodgaan bent vanbinnen. Het moet haast wel voelen alsof je nooit meer geluk zult ervaren, alsof alles dat zich nu aandient in je leven in de zwarte schaduw zal blijven staan van de leegte die hij achterliet. Hij vulde ook nogal wat op bij jou zeg, je hebt een heel groot deel van je leven aan hem gehangen. IK ga je niet vertellen dat dat niet handig is want ik weet gewoon dat dat gebeurt, dat het zo werkt.
Natuurlijk is het herkenbaar, ik ben die hel ook doorgegaan. Ik kon er niet om huilen, dat maakte het voor mij nog een tikje verschrikkelijker want dat had ik wel moeten doen maar ik gunde mezelf dat niet. Dus ging ik liever langzaam dood vanbinnen en verzonk in wanhoop tot bijna paniekaanvallen aan toe. Godsammekraake, wat doen we onszelf aan.
Ik vind het dan ook stom om je te vertellen dat het overgaat maar ik kan er ook niks aan doen, zo werkt het nu eenmaal. De tijd doet altijd haar verslindende werk, ook als het om liefdesverdriet gaat. Eerst tel je de contactloze uren en zomaar ineens zit je aan de koffie en besef je dat je die dag nog niet aan hem hebt gedacht. Voor nu klinkt het belachelijk maar dat gaat zelfs jou gebeuren. En dan ineens schijnt de zon, ook voor jou. En hoor je jezelf lachen en denk je, huh, hoe dan?
En lieverd, kwel jezelf niet met gedachten als "hij rent weg voor zijn gevoel en bla" want daar schiet je geen moer mee op. Hij is volwassen en hij heeft gekozen en godsamme niet voor jou. Misschien koos hij voor de makkelijkste weg en misschien komt hij er over een tijd achter dat hij in dezelfde relatie zit als met zijn ex. Jammer dan. Jij kunt en hoeft daar helemaal niks mee. Jij hebt alleen met jezelf te dealen en dat is zwaar zat!
Natuurlijk is het herkenbaar, ik ben die hel ook doorgegaan. Ik kon er niet om huilen, dat maakte het voor mij nog een tikje verschrikkelijker want dat had ik wel moeten doen maar ik gunde mezelf dat niet. Dus ging ik liever langzaam dood vanbinnen en verzonk in wanhoop tot bijna paniekaanvallen aan toe. Godsammekraake, wat doen we onszelf aan.
Ik vind het dan ook stom om je te vertellen dat het overgaat maar ik kan er ook niks aan doen, zo werkt het nu eenmaal. De tijd doet altijd haar verslindende werk, ook als het om liefdesverdriet gaat. Eerst tel je de contactloze uren en zomaar ineens zit je aan de koffie en besef je dat je die dag nog niet aan hem hebt gedacht. Voor nu klinkt het belachelijk maar dat gaat zelfs jou gebeuren. En dan ineens schijnt de zon, ook voor jou. En hoor je jezelf lachen en denk je, huh, hoe dan?
En lieverd, kwel jezelf niet met gedachten als "hij rent weg voor zijn gevoel en bla" want daar schiet je geen moer mee op. Hij is volwassen en hij heeft gekozen en godsamme niet voor jou. Misschien koos hij voor de makkelijkste weg en misschien komt hij er over een tijd achter dat hij in dezelfde relatie zit als met zijn ex. Jammer dan. Jij kunt en hoeft daar helemaal niks mee. Jij hebt alleen met jezelf te dealen en dat is zwaar zat!
.
maandag 11 februari 2019 om 00:13
Ik sluit me hierbij aan:
Moppie, één dag tegelijk. Iedere dag die je doorkomt, is er eentje. Uiteindelijk zal het beter gaan. Uiteindelijk kom je uit die hel. Stapje voor stapje. Hou vol.
Ik heb een enorme subdrop achter de rug. Geloof niet dat ik ooit eerder zo hard gedropt heb. Blegh. Maar heel veel fijne, lieve, praktische en strenge steun gehad van My Lord.
En nu weer door. Al ben ik wel helemaal klaar met mensen in mijn omgeving die doodgaan of bijna doodgaan. Is bijna lopende band werk sinds het begin van dit jaar. Ik zit op een begrafenis, aan een sterfbed of "gewoon" op de IC lijkt het wel, en ik zou wel weer eens gewoon op de koffie of borrel willen gaan bij mensen.
Nou ja, dat zal ook wel weer komen. Maar ik zie ook wel een verband met die mega-drop.
En ik voeg me ook in kamp "niet meer afspreken/zeggen wanneer je af zou willen spreken". Niet goed voor jou, Raam, maar ook niet voor hem. Over twee weken afspreken, of zeggen dat je dat misschien wel zou willen, is het langzaam lospulken van een pleister. En we weten allemaal: zo'n pleister moet er in één keer af. Klaar.
Moppie, één dag tegelijk. Iedere dag die je doorkomt, is er eentje. Uiteindelijk zal het beter gaan. Uiteindelijk kom je uit die hel. Stapje voor stapje. Hou vol.
Ik heb een enorme subdrop achter de rug. Geloof niet dat ik ooit eerder zo hard gedropt heb. Blegh. Maar heel veel fijne, lieve, praktische en strenge steun gehad van My Lord.
En nu weer door. Al ben ik wel helemaal klaar met mensen in mijn omgeving die doodgaan of bijna doodgaan. Is bijna lopende band werk sinds het begin van dit jaar. Ik zit op een begrafenis, aan een sterfbed of "gewoon" op de IC lijkt het wel, en ik zou wel weer eens gewoon op de koffie of borrel willen gaan bij mensen.
Nou ja, dat zal ook wel weer komen. Maar ik zie ook wel een verband met die mega-drop.
Dulcissime, totam tibi sibdo me...
maandag 11 februari 2019 om 07:37
Poeh... wat heftig om te lezen allemaal. Raam, xxx
En Moppie, wat heb ik het met je doen zeg... pfff. Ik wil jou zoveel sterkte wensen.
Hier hetzelde schuitje eigenlijk.. na ruim een jaar heb ik het vorige maand uitgemaakt met mijn (nu dus ex-)Meester.
Hier ook alle contact verbroken. Zijn gedrag lijkt ontzettend veel op dat van de ex-D van Raam. Ondertussen hebben we elkaar overal geblokkeerd.
Het afscheid was emotioneel. Maar het is beter zo. Het is een heel moeilijke beslissing geweest, want ik hield verschrikkelijk veel van deze man.
Veel hoge pieken en veel diepe dalen. Ik trok het niet meer gewoon.
Dus ja, ik leef mee en ik voel mee...
En Moppie, wat heb ik het met je doen zeg... pfff. Ik wil jou zoveel sterkte wensen.
Hier hetzelde schuitje eigenlijk.. na ruim een jaar heb ik het vorige maand uitgemaakt met mijn (nu dus ex-)Meester.
Hier ook alle contact verbroken. Zijn gedrag lijkt ontzettend veel op dat van de ex-D van Raam. Ondertussen hebben we elkaar overal geblokkeerd.
Het afscheid was emotioneel. Maar het is beter zo. Het is een heel moeilijke beslissing geweest, want ik hield verschrikkelijk veel van deze man.
Veel hoge pieken en veel diepe dalen. Ik trok het niet meer gewoon.
Dus ja, ik leef mee en ik voel mee...
maandag 11 februari 2019 om 11:46
maandag 11 februari 2019 om 17:41
Kun je hier meer over vertellen, ik vind dit een bijzondere dynamiek.
Heb je hem, toen hij erom vroeg, ook verteld dat je dit niet oké vond? Heb je wel eens overwogen je ww-en te veranderen zonder zijn medeweten?
Had dit te maken met wantrouwen van zijn kant of was het een stukje volledige overgave? (in dat laatste geval zou ik het in de juiste dynamiek goed kunnen snappen, in dat eerste geval lijkt het me naar)
.
maandag 11 februari 2019 om 17:53
Waarom accepteerde je dat, terwijl het tegen jouw gevoel in ging?
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
maandag 11 februari 2019 om 17:54
Dat is alles wat een D/s niet moet zijn, goed dat je het hebt beëindigd, hoe moeilijk ook
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
maandag 11 februari 2019 om 17:57
@moppie wat een intens verdriet spat van je scherm. Heel veel liefs en sterkte voor jou. Ik heb even geen advies, maar anderen hebben hier misschien meer ervaring waar je iets aan hebt.
@sumisa dikke kus voor jou. Je weet me te vinden als je het er over wil hebben.
@SC heftige emoties voor jou ook de laatste tijd dus. Ik ben een keer na verlies door een heftige drop gegaan, en ik had eigenlijk ook het idee dat er een stuk verwerking in zat. Wat dan natuurlijk niet erg is, maar wel vervelend voor nu. Veel sterkte voor jou met alles wat er speelt.
Bedankt allemaal voor het advies. Jullie geven het zelfde advies als de mensen in mijn omgeving. Ik dacht dat de chaos in mijn hoofd weer voorbij was en ik het weer helder zag. Natuurlijk hoef ik het niet eens te zijn, en zou ik ook wel over twee weken af kunnen spreken. Maar ik zie de eensgezindheid nu als een teken dat ik wellicht nog te diep in alle gevoelens voor hem en herinneringen zit om een keus te maken. Ik wacht dus gewoon nog even met reageren voor een paar dagen en dan volg ik mijn gevoel.
@sumisa dikke kus voor jou. Je weet me te vinden als je het er over wil hebben.
@SC heftige emoties voor jou ook de laatste tijd dus. Ik ben een keer na verlies door een heftige drop gegaan, en ik had eigenlijk ook het idee dat er een stuk verwerking in zat. Wat dan natuurlijk niet erg is, maar wel vervelend voor nu. Veel sterkte voor jou met alles wat er speelt.
Bedankt allemaal voor het advies. Jullie geven het zelfde advies als de mensen in mijn omgeving. Ik dacht dat de chaos in mijn hoofd weer voorbij was en ik het weer helder zag. Natuurlijk hoef ik het niet eens te zijn, en zou ik ook wel over twee weken af kunnen spreken. Maar ik zie de eensgezindheid nu als een teken dat ik wellicht nog te diep in alle gevoelens voor hem en herinneringen zit om een keus te maken. Ik wacht dus gewoon nog even met reageren voor een paar dagen en dan volg ik mijn gevoel.
