...broeinest van gespuis en onzalige ideeën, bakermat van de visvijver en ander onheil, doorn in het oog van de engeltjes, dé plek om een ban te halen... kom naar beneden en sla je slag!!
Afijn, bekend en doorbakken recept, de aftrap...
Wat was er eerder: de kip, het ei of de legbatterij?
Filosofisch gezien was de eerste mens ter wereld die online was... een koorddanser.
Kleine dingetjes al, kan ehm, hevig geintreseerd raken van de mafste dingen. de manier waarop ze haar haren opzij strijkt, de lijn van heupen. Andersom kan ik ook op de mafste dingen weer afknappen.
Interesse gewekt, en dan? Hoe zorg je dat je die interesse houd?
Anoniem_87560
dinsdag 18 mei 2010 om 00:42
Door uitdagend te zijn, door altijd iets te wensen over te laten, door mogelijkheden te bieden.
Soms, maar alleen als het me niet intereseerd, dan ben ik best goed erin. Op het moment dat het me iets uitmaakt, als ik iemand leuk vind, dat die blik moet werken zeg maar. dan word het lastiger.
Wat is de mafste blauwe plek die je ooit opgelopen hebt?
(ik ontdek er net een op mijn enkel, geen idee hoe die daar komt)
Omdat er altijd de kans bestaat dat er iets beters is? Omdat het groene gras lonkt? Ik weet het niet..
Omdat je bang bent dat wat je gevonden hebt niet lang genoeg gaat duren?
Wanneer weet je dat wat je vind, dta je dat mag houden en dat je kan ophouden met zoeken?
Anoniem_87560
dinsdag 18 mei 2010 om 00:59
Dat weet je nooit zeker... Dat bespreek je met elkaar, misschien eerst wat aftastend, dan test je het uit en vervolgens krijg je vertrouwen erin dat het ok is en dat het blijft?
Soms wel, vooral als ik dingen niet weet, niet duidelijk heb. Dan hou ik vast, durf ik gevoelens enzo nog niet echt toe te laten, uit angst dat het toch niet gaat werken. En soms ook niet, dan stort ik me er zo weer in.
Als ik merk dat iemand echt naar me luisterd, signalen van mij oppikt zonder dat ik ze uit hoef te spreken.
Vind jou vraag erg mooi(en ben benieuwd naar jou antwoord), ga hem laten staan..
Anoniem_87560
dinsdag 18 mei 2010 om 01:11
Dat ligt voor mij denk ik erg gevoelsmatig, heeft te maken met een open blik van iemand, het gevoel dat je je bloot kan geven, dat je open kan zijn, dat je kan zijn wie je bent zonder daar een ellenlange uitleg aan te moeten geven, dat diegene je op je gemak stelt, afcheckt of hetgeen hij/zij ziet klopt.
Ja! ja ja, Dat het op de meest maffe momenten weer even omhoog komt, dat je merkt dat je alweer vijf minuten voor je uit zit te staren, dat je de draad kwijt bent van wat je collega zit te vertelen..
Heb jij ook dat als je terugdenkt, dat je begint te stralen?