Eerste keer seks met een man.

Tot nu toe werd ik altijd verliefd op vrouwen en heb ik ook alleen relaties (en seks) gehad met vrouwen, nooit met mannen (enkel een keer zoenen). Ik was super nieuwsgierig naar hoe het met een man zou zijn en had (na een jaar twijfelen) afgesproken.



Het begon allemaal best leuk en opwindend en ik vond het fijn dat hij me zacht ging aanraken. Terwijl we bezig waren twijfelde ik even, maar ik wist niet precies waar aan (onzekerheid, niet fijn, naar gevoel? ik weet het niet) dus bedacht 'kom op, beetje lullig om het ineens te stoppen'. Dus bleven we maar doorgaan tot ik bijna aan het einde ineens helemaal leeg was. Ik vond alles vies, onze lichamen, het bed, zweet, alles. Vooral het zoenen. Ik wilde dat hij weg ging, van me af bleef en ik wilde/durfde/kon hem niet eens meer aankijken. Ik heb daarna alleen gehuild en ben halsoverkop 's nachts naar een vriendin gegaan, daar thee gedronken en daarna weer naar huis gegaan. Gedoucht, bed verschoont en prima geslapen.



Vandaag voel ik me heel gek, niet verdrietig of iets, maar 'gewoon leeg'. Als ik het probeer terug te halen lijkt het allemaal een soort waas. Ik kan gevoelens of gedachten niet goed terughalen en merk dat ik me ook een beetje schuldig voel tegenover hem. Die vriendin zei; nu weet je in ieder geval dat mannen niets voor je zijn. Maar daar twijfel ik over, want ik had er volgens mij best wel zin in? (ook daar twijfel ik over) Misschien ben/was ik er niet klaar voor? Misschien was hij gewoon niet helemaal mijn 'match' (we hadden overigens best een klik)?



Herkent iemand dit? En dan met name het gevoel/de gedachte dat je de avond niet eens meer goed terug kan halen? Het lijkt dan echt een wazig verhaal, alsof ik er zelf geen onderdeel van was. En details ontbreken, sommige zijn wel heel scherp, maar in principe ben ik het hele verloop een beetje kwijt ofzo.