Hij voelt niks

Hallo dames en heren,



ik wil graag even van me afschrijven en hoop op wat inzichten van jullie. Mijn vriend en ik zijn eind dertigers en bijna 20 jaar samen. We hebben altijd een goed seksleven gehad (tuurlijk wel met wat ups en downs) en ik durf mijn hand ervoor in het vuur te steken dat mijn vriend een goede minnaar is.



Mijn vriend is besneden en heeft altijd al wat minder gevoel gehad in zijn penis dan gemiddeld. Ik kan hem eigenlijk niet echt plezieren met hand of mondwerk. Dit vindt hij welliswaar lekker, maar om er van klaar te komen lukt bijna nooit. Ik kan het in al die jaren nog steeds op 2 handen tellen dat het mij gelukt is. Zelf kan hij zich wel aftrekken en hij masturbeert denk ik zo´n twee keer per week (met happy end ; ) wel te verstaan, zelf lukt het hem dus wel)



Nu mijn vraag: ik merk dat mijn vriend het niet meer zo heel lekker vindt sinds ongeveer een half jaar. Tuurlijk zijn we al lang bij elkaar en ook voor mij is opgewonden worden niet het meest voor de hand liggend als we beiden onder de dekens liggen. Daar is wat meer werk voor nodig dan vroeger. We kennen elkaars lichaam en de seks hangt niet meer zo in de lucht. De seksuele spanning ontbreekt voor mijn gevoel en dat heb ik nodig om opgewonden te worden. Voor mijn vriend is een erectie krijgen echter niet zo moeilijk. Maar zijn erectie is niet meer wat het geweest is. Ik heb het idee dat hij qua stijfheid meestal nog ´maar´ op 80% zit. Komt dit door de leeftijd of dat we al zo lang bij elkaar zijn? Hoe dan ook, als je al niet heel hard bent in het begin, dan mis je toch wat wrijving in tegenstelling als je goed opgewonden bent. En tijdens het neuken voel ik al heel snel dat hij minder stijf wordt. Na een paar minuten neemt zijn erectie af en dat is eigenlijk het begin van het einde. Dan voelt hij nóg minder, met als gevolg dat hij minder stijf wordt, etc. Kortom, erectie kwijt, opwinding kwijt.



Hij zegt zelf dat hij het niet erg vindt, maar ik merk aan mezelf dat ik het wel vervelend begin te vinden. Ik vind het jammer dat onze vrijpartijen zo snel zijn afgelopen met als reden dat hij niks voelt. Het ontneemt me eigenlijk ook een beetje mijn motivatie om met vrijen te beginnen. Ik vraag me soms ook af of het aan mij ligt. Maar naar mijn weten is mijn vagina niet verandert en als ik met een vinger in mij ga, voel ik gewoon dat mijn vagina sluit om mijn vinger. Dat zou toch genoeg ´maatwerk´ moeten zijn voor een man?



Het jammere vind ik dat mijn vriend niet heel erg open (meer) staat voor vernieuwing van ons seksleven. Vroeger toen we beiden nog wild waren (haha) deden we genoeg stoute dingen die je als dertiger niet meer echt in je hoofd haalt (seks in de trein, tja, dat doe je misschien als student nog wel, maar niet meer als je onze leeftijd hebt). De speeltjes kennen we eigenlijk ook allemaal wel. Mijn vriend is nogal een trouwe bed-vrijer, terwijl het van mij overal en altijd wel zou mogen.



Heeft iemand ideeën voor deze impasse en is het wel een impasse of is dit de voorbode van seks als je ouder wordt en lang bij elkaar bent? En waarom voelt hij niks meer? Herkennen mannen dit ´niks´ voelen?

Mijn vriend gaat wel over zijn eikel heen. Want alleen zijn stam (zo heet dat ) is niet genoeg. Dus het hele pakketje wordt meegenomen. Als ik alleen zijn stam meeneem, dan is dat te weinig afwisseling. Dus stam, eikel en ballen aaien of likken. Het hele plaatje dus.



Klinkt misschien stom om te zeggen, maar ik denk niet dat ik heel slecht ben in aftrekken of pijpen, want heb altijd in volle tevredenheid andere mannen op die manier kunnen plezieren voor mijn vriend. Ik vind het alleen heel moeilijk om aan de heel specifieke wensen te kunnen voldoen van mijn vriend. Op tijd overswitchen van stam naar eikel en op tijd weer terug, niet te hard niet te langzaam, ballen erbij. Het luistert voor hem gewoon heel nauw en hij kan of wil zich niet dusdanig overgeven dat hij mij heel duidelijk aanstuurt. Hij mag mij best als "machientje" inzetten waar hij mij heel duidelijk stuurt naar dat wat hij op dat moment lekker vindt. Maar daar is hij te zelfbewust van tijdens seks. En bij seks moet je gewoon niet teveel nadenken.

Denk dat hij ergens wel vrede heeft met hoe het nu gaat. Onvrede betekend namelijk dat je iets moet doen of veranderen en ik denk dat hij het gevoel heeft dat hij al zoveel moet in het leven. Dan zou seks dus weer een nieuw ´moeten´ zijn en dat is ook niet het gevoel dat ik hem wil geven. Toch vind ik dit gegeven wel lastig, want ik zou er wel iets meer uit willen halen. Gewoon op een ontspannen en prettige manier zonder verwijten. Uit wens voor nóg meer leuks ipv dat het nu niet goed is. Ik weet alleen niet zo goed hóe door het ´moet´ aspect en dat het allemaal niet goed is ofzo.



Mijn vriend is wel heel gevoelig voor drukte, stress en ik denk in het algemeen met zijn karakter dat het leven voor hem eerder doorploegen is dan een feestje. Dus er is momenteel niks bijzonders, maar psychisch zal hij het leven altijd wel met perioden pittig vinden. Dat hoort ook gewoon een beetje bij hem.

Als student heb je imo toch minder te verliezen als je per ongeluk betrapt wordt in de trein. Althans, ik zie mezelf nog wel zo gek krijgen om dit soort dingen te doen. Maar no way dat hij dat wil hoor. Op gekscherende voorstellen van mij die die kant uitwijzen krijg ik geen enthousiaste terug en ben ook vaak genoeg afgewezen op voorstellen die richting uit.

Waar wij ooit schaamteloos waren, heeft hij nu zóveel remmen voor zichzelf.



Sorry, kan er weinig van maken dat ik zo negatief of afwijzend op jullie voorstellen reageer. Maar ik heb toch al veel dingetjes wel geprobeerd heb ik het idee.

Hoi Absor,



je voelt het denk ik wel redelijk goed aan. Mijn vriend heeft het bijvoorbeeld afgelopen half jaar ook heel druk gehad met zijn werk. Eigenlijk is hij een beetje overwerkt en wij zitten allebei een beetje te wachten totdat de druk wat afneemt (hij heeft er sinds deze maand een collega bij die wat taken moet gaan overnemen). Ik hoop dat hem dat wat ontspanning brengt. Eigenlijk speelt er bij hem al jaren wel wat. We sukkelen voor mijn gevoel een beetje van de ene fase in de andere fase van niet lekker functioneren. Tuurlijk ben ik dan blij (voor hem, voor mij) als de ene fase is afgesloten (depressief, hij slikt nu medicatie sinds een drietal jaar). Maar niet lang daarna volgt er een volgende fase waar bepaalde problemen de boventoon voeren. Dan zit hij bijvoorbeeld fysiek niet goed in zijn vel met veel pijnklachten, darmklachten, huidklachten en slaapt slecht. En als die fase een beetje aflopend is, komt de volgende fase daar bijna geruisloos achteraan, de fase van ik heb het te druk, teveel stress, moe op het werk.



Voor mijn gevoel sukkelen we zo al jaren een beetje verder. En ik heb makkelijk praten (en oordelen) vanaf de zijlijn, want ik heb geen werk. Dus nee, ik ben niet zó moe aan het eind van een dag als hij. En nee, ik heb inderdaad meer vrije tijd om aan mezelf toe te komen. Dat is ook een beetje een patstelling waar we inkomen op het moment dat ik aankaart als het ergens niet lekker loopt (ja maar jij hebt alle tijd (hij) en ja maar jij neemt gewoon teveel werk op je schouders (ik). Niet echt iets waar we uitkomen.



Ach. Het is fijn om het even te kunnen uiten hier. Maar als ik mezelf zo terug hoor en terug lees, dan denk ik niet dat ik op korte termijn moet verwachten dat er iets verandert. Denk dat ik het nog zeker een jaar moet geven. Dat kan er dan ook nog wel bij

@Absor, dat is me inderdaad bekend. En dat is idd. ook waar hij ca. driekwart jaar last van heeft gehad na start medicatie. Toen was het heel moeilijk om een erectie te krijgen en te houden, om over een orgasme maar niet te spreken (was bijna onmogelijk). Maar dit herstelde zich gelukkig na die tijd. Dus daar waren we allebei blij om.

Met zijn medicatie gebruik zou je toch verwachten dat er geen sprake (meer) is van een depressie. Ook is hij al geruime tijd klaar met zijn therapietraject. Dus hij heeft imo wel alles eruit gesleept om beter om te kunnen gaan met het gegeven dat ´leven´ heet.



Misschien verwacht ik ook gewoon teveel en heb ik er geen realistische kijk op wat een druk leven en een drukke baan van een mens vragen op geestelijk vlak. Er is iig niet heel veel meer bandbreedte over voor andere dingen. Dat zegt hij zelf ook, dat zijn bandbreedte een beetje op is. Daarmee bedoelt hij de ruimte die hij over heeft voor overige dingen van het leven. Daarmee zeg ik, dat wat het leven juist leuk maakt. Maar dan kan ik mijn topic beter verhuizen naar psyche geloof ik, als ik het wil hebben over het geestelijk functioneren van mijn kerel.

Trouwens BugsBunny, we kunnen zeker ook spectaculaire wips hebben (gelukkig wel). Ze komen alleen nog maar zo weinig voor. Dat is nu juist het hete hangijzer. Maar in potentie vind ik mijn vriend veel in huis hebben. Moet hij het alleen wel willen aanboren.