Hulplijn nodig

Hallo allemaal,

Ik heb hier een account aangemaakt omdat ik het even niet meer weet en op zoek ben naar (vrouwelijk) advies en tips.

Even kort de situatie en achtergrond info, wij zijn beide begin 40, hebben een relatie van 16 jaar, 2 kinderen van 10 en 12, waarbij we met de oudste de eerste jaren enorm hebben afgezien qua slapen. In de eerste 3 jaar hebben wij nooit een nacht kunnen doorslapen, totdat we tegen advies van iedereen in besloten om hem bij ons op de kamer te leggen. Later bleek uiteindelijk dat hij PTSS heeft opgelopen bij de bevalling en daardoor met bepaalde angsten zit die vooral met donker en alleen zijn te maken hebben. Hij heeft hiervoor een EMR traject doorlopen waardoor het inmiddels iets beter gaat en hij sinds ruim een jaar weer op zijn eigen kamer ligt, waarbij het hem nog steeds heel veel moeite kost in te slapen zonder dat een van ons in de buurt is.

Dit heeft vanzelfsprekend ook enorme impact gehad op onze relatie, in de eerste jaren vooral door chronische vermoeidheid, later doordat we nauwelijks tijd samen door konden brengen. 

Zelf kan ik beter tegen weinig slaap dan mijn vriendin, wat betekende dat ik er in de nachten altijd uitging en ook dat we eigenlijk maar zelden tegelijk naar bed gingen, onze oudste zoon lag er tenslotte altijd al naast op een matras en mijn vriendin ging meestal al rond negenen naar bed en ik 2 uur later pas.

Toen de oudste zo'n 5 jaar oud was en we in iets rustiger vaarwater kwamen heb ik voor het eerst aangegeven dat ik het moeilijk had met de weinige intimiteit, mijn liefdestaal is lichamelijke aanraking (positieve woorden voor mijn vriendin) en om mij goed verbonden te voelen heb ik echt huid-op-huid contact nodig (niet perse direct sex). Mijn vriendin gaf toen aan dat ze bijna altijd vermoeid is in de avond en haar hoofd er dan niet naar staat en de druk vanuit mijn kant voelde en dat maakte het ook niet beter. Ik heb toen een lange periode geen initiatief meer genomen in die richting en waar het toen veelal op neer kwam is dat als mijn vriendin na een week of ~4 merkte dat ik wat grumpy begon te worden, ze met een voorstel kwam.

Waarbij ik dan veelal het gevoel weer kreeg dat ze het alleen deed om mij tevreden te houden en het laatste wat ik wilde was dat ze iets tegen haar zin deed. Kortom je komt in een soort negatieve spiraal terecht waar lastig uit te komen is, ook omdat er zo weinig tijd was waarbij we echt tijd met zijn tweeën hadden, die ene keer per jaar dat we wel samen een weekend er tussen uit konden liep het wat dat betreft wel altijd goed.

Fast forward naar de huidige situatie, qua slaap gaat het inmiddels beter, maar de intimiteit hebben we nog niet terug kunnen vinden. Zelf ben ik als uitlaatklep meer gaan sporten, waardoor ik fysiek heel goed in mijn vel zit, wat tot gevolg heeft dat mijn behoefte aan intimiteit gestegen is. Vriendin geeft nog steeds aan dat ze de avonden echt nodig heeft om te ontprikkelen, dat doet ze het liefst alleen met een boek en daarna slapen. 

Haar voorkeur gaat dus uit naar de middagen, maar met kinderen die er altijd zijn, is dat zo goed als onmogelijk, dus zitten we nog steeds in hetzelfde patroon, waarbij we wel steeds vaker het gesprek aan proberen te gaan hierover, waarbij ik ook aangegeven heb dat voor mij 5 minuten in ons blootje tegen elkaar aanliggen al heel veel zou betekenen, maar bij haar is het echt alles of niks. Vanuit mijn kant zit er nog veel meer tussen, maar dat is iets wat moeilijk bij haar lijkt te vallen. Heel voorzichtig doe ik 's avonds nog weleens een voorstel, maar dit wordt eigenlijk altijd afgeschoten.

Nu ben ik er een paar weken terug bij toeval achter gekomen dat ze wel zo'n 2x per week voor het slapen gaan sexuele verhalen leest, mijn zoon had haar laptop nodig voor wat studygo werk en bij het intikken van een pagina in de browser, zag ik een pagina langs komen die mij toch even de geschiedenis deed checken en toen zag ik dat dus. Het was iets waar ik eigenlijk nooit bij had stil gestaan of naar op zoek was, ze gaf altijd aan dat ze het niet met zichzelf deed en als ze verlangens zou hebben dit wel met mij zou delen, zo vaak deden we het tenslotte niet.

Nu hadden we afgelopen week een fijne week, waar we dichter naar elkaar toe kwamen en dus vroeg ik zaterdagavond voorzichtig of er interesse was, maar ze gaf aan dat ze liever nog even een kwartiertje wat las en daarna gelijk ging slapen en dat ik dus beter nog even naar beneden kon gaan als ik niet moe was, wat ik dus deed.

Toen deed ik iets wat ik niet had moeten doen, ik checkte haar laptop en zag dat ze op die bewuste site zat. Op dat moment voelde dat voor mij als een stomp in mijn maag, ook al snap ik dat iemand altijd recht heeft op zijn eigen moment en privacy.

Ben toen naar boven gegaan en heb gezegd: ik heb iets gedaan wat ik niet had moeten doen, maar ik wil hier nu over praten, want dit zit mij niet lekker. Ik begrijp dat ik haar hiermee enorm in haar privacy aantast, maar voor mij voelt het tegelijkertijd toch wel als een enorme klap in mijn gezicht. Vriendin is nu woest dat ik in haar laptop heb zitten kijken en begrijpt mij totaal niet. 

Ik zit even vol met vragen en weet even niet meer zo goed wat te doen?

Wat denken jullie?

Lavenderrr schreef: ↑

05-03-2025 17:12

[..].

Dit werkt bij mijn vriendin 100% zeker averechts.

Lavenderrr schreef: ↑

05-03-2025 17:35

Wat ik me trouwens afvraag is hoe zijn jullie er achter gekomen dat de baby ptss heeft opgelopen tijdens de bevalling?

Lang verhaal en proces. Heeft vast gezeten in geboortekanaal en icm met klachten is die diagnose gesteld.
EMDR met storytelling heeft redelijk goed geholpen

Summertje schreef: ↑

05-03-2025 21:48

Terugkomend op de OP. Hoe loopt een baby een trauma op bij de bevalling; hoe en wie kan dit vaststellen? En kan het niet-willen van je vrouw daar niet ook vandaan komen? Misschien is ze bang om nog eens zwanger te raken?

Edit: sorry, zie dat je die eerste vraag al hebt beantwoord. Ik wist niet dat dat kon.

Dat laatste is het zeker niet, heb een knipje gezet

Mbt trauma, gaat om preverbaal trauma, daar is pas de laatste jaren meer kennis over.

Tijd voor een update nu we een maand verder zijn:

We hebben heel veel gepraat met elkaar de afgelopen weken, meer dan ooit.
Zijn daarin wel een stuk verder tot de kern van het probleem geraakt.

Vanuit haar kant:

Prikkels vanuit werk/kinderen lijken steeds heftiger binnen te komen en zorgen voor een lege batterij in de avond. Wat ik hierin heb gedaan is haar zoveel mogelijk te ontzien in de huishoudelijke taken en aan te sturen op me-time (lezen bv).
Probleem wat hieruit volgt is dat dit haar weer een druk bezorgt, de druk om iets terug te doen qua intimiteit. Ze geeft wel aan dat dit echt iets is wat tussen haar oren zit en niet per se vanuit mij komt.
Nu afgesproken om een vaste avond in de week in te plannen voor intimiteit zodat die druk er hopelijk wat vanaf gaat.
Het alles of niets principe qua intimiteit ook besproken en dan blijft wel een ding waar ik iets meer moeite mee heb, ook om het te begrijpen, naakt tegen elkaar aanliggen zonder verdere verwachtingen geeft haar 'kortsluiting'. Voor mij is dat iets wat heel moeilijk te begrijpen valt.

Vanuit mijn kant:

Duidelijkheid in communicatie, te vaak slik ik dingen in en spreek pas wat uit als de emmer te ver over gelopen is. Constructief communiceren ipv verwijtend.
Proberen druk weg te nemen en connectie te blijven zoeken.
In de opvoeding samen een team zijn.

Het bijzondere blijft dat we in de afgelopen maand wel 2x intiem zijn geweest wat prima was voor ons beide, maar het blijft dan dus heel erg alles of niks, een hand op mijn borst zou ik al heel erg waarderen (en heb ik ook uitgesproken), maar zelfs dat gebeurd dan dus niet.

Kortom, we zijn wel verder gekomen, afspraken gemaakt.
Nu maar zien of we het gedraaid krijgen.

Lila-Linda schreef: ↑

07-04-2025 09:20

huh?? hoe werkt dat? omdat ze de rest van de week niet 'hoeft', is het dus leefbaar?
Dat komt toch op de lange termijn niet goed?

Waar het voor mij veel energie geeft, kost het voor haar veel energie.
Liefst (altijd) doet ze het dus als de batterij opgeladen is, de batterij laadt het beste op als ze kan ontspannen, maar ontspannen gaat weer moeilijk als er in haar hoofd zit dat ik mogelijk op iets van intimiteit hoop/reken. Door het op een vaste dag te zetten kan ze er rekening mee houden en ten tweede kan ze in de andere dagen wel de ruimte vinden om te ontspannen en dus op te laden.

De onzekerheid die jij aangeeft snap ik overigens zeker wel, want die heb ik natuurlijk ook.
Als je iets fijn vindt en je merkt dat het positief werkt voor je relatie ( haar woorden), waarom dan druk voelen bij elke toenadering of mogelijkheid tot toenadering?

apppie schreef: ↑

07-04-2025 20:10

Bij dat laatste kan ik me wel iets voorstellen. Juist omdat ze weet dat het goed is voor jullie relatie, zal ze druk voelen aan jouw verwachting te voldoen en geen teleurstelling te veroorzaken. Niet dat jij daar iets aan kunt doen, maar dat dat bij haar leeft vind ik wel begrijpelijk.

Zeker dat klopt inderdaad. Het voelde voor mij ook als een soort spagaat, connectie zoeken zorgt voor druk, geen connectie zoeken en ze denkt dat ik in mijn teleurstelling zit. Je zit op een gegeven moment samen in een spiraal waar lastig uit te komen is.