Seks
alle pijlers
intimiteit en kanker
zondag 14 juni 2015 om 22:46
Goedenavond,
Ik ben een man van 28 en ik heb een relatie van 7 jaar met mijn vrouw. Ik ben drie jaar geleden gediagnosticeerd met een bottumor in mijn heup, waarvoor ik chemotherapie heb gekregen. Daarnaast ben ik geopereerd. Het was een zware en moeilijke tijd. De operatie was erg invaliderend en mijn been kon niet gered worden, wat moeilijk was om te verwerken.
Sindsdien is ons intieme leven eigenlijk quasi onbestaande. Initieel had ik ook erg weinig behoefte door de pijn, misselijkheid en vermoeidheid. Echter begon bij mij na een tijd de behoefte te knagen naar lichamelijke intimiteit. Helaas was het voor mijn vrouw te vroeg en heeft ze me vaak afgewezen. Ze heeft moeite om met mijn littekens geconfronteerd te worden en heeft ze nog niet aangeraakt. Ook heeft ze aan dat mijn lichaamsgeur niet meer aangenaam is door de behandeling met chemotherapie. Ik probeer dit stukje intimiteit terug te vinden door haar af en toe te verwennen met een massage. Daar gaat ze soms op in en lijkt er dan wel van de genieten, maar daar blijft het wel bij. Ze zegt dat ze geen zin kan maken en dat ik haar hierin moet respecteren. Bij nood moet ik maar rukken, maar daar gaat het bij mij eigenlijk niet om.
Hierdoor voel ik mij eigenlijk aangedaan in mijn mannelijkheid en ik voel me erg onaantrekkelijk. Ik zou zo graag terug dichter tot mijn vrouw komen, maar nu heb ik het gevoel dat ze me vaak afwijst. Ze heeft ook niet graag dat ik dit bespreek met anderen of zelfs artsen. Toch voel ik mij vaak eenzaam en zou ik graag mijn verhaal opschrijven. Zijn hier mensen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt (seks na ziekte)? Hoe gingen jullie hier mee om?
Ik ben een man van 28 en ik heb een relatie van 7 jaar met mijn vrouw. Ik ben drie jaar geleden gediagnosticeerd met een bottumor in mijn heup, waarvoor ik chemotherapie heb gekregen. Daarnaast ben ik geopereerd. Het was een zware en moeilijke tijd. De operatie was erg invaliderend en mijn been kon niet gered worden, wat moeilijk was om te verwerken.
Sindsdien is ons intieme leven eigenlijk quasi onbestaande. Initieel had ik ook erg weinig behoefte door de pijn, misselijkheid en vermoeidheid. Echter begon bij mij na een tijd de behoefte te knagen naar lichamelijke intimiteit. Helaas was het voor mijn vrouw te vroeg en heeft ze me vaak afgewezen. Ze heeft moeite om met mijn littekens geconfronteerd te worden en heeft ze nog niet aangeraakt. Ook heeft ze aan dat mijn lichaamsgeur niet meer aangenaam is door de behandeling met chemotherapie. Ik probeer dit stukje intimiteit terug te vinden door haar af en toe te verwennen met een massage. Daar gaat ze soms op in en lijkt er dan wel van de genieten, maar daar blijft het wel bij. Ze zegt dat ze geen zin kan maken en dat ik haar hierin moet respecteren. Bij nood moet ik maar rukken, maar daar gaat het bij mij eigenlijk niet om.
Hierdoor voel ik mij eigenlijk aangedaan in mijn mannelijkheid en ik voel me erg onaantrekkelijk. Ik zou zo graag terug dichter tot mijn vrouw komen, maar nu heb ik het gevoel dat ze me vaak afwijst. Ze heeft ook niet graag dat ik dit bespreek met anderen of zelfs artsen. Toch voel ik mij vaak eenzaam en zou ik graag mijn verhaal opschrijven. Zijn hier mensen die iets gelijkaardigs hebben meegemaakt (seks na ziekte)? Hoe gingen jullie hier mee om?
zaterdag 29 augustus 2015 om 16:43
Goed wat van je te horen. Da's wel een opsteker dat de kanker weg lijkt te zijn! Goed nieuws en volgens mij kun je makkelijk heel oud worden met een wat mindere hartfunctie, mits inderdaad je bloeddruk laag wordt gehouden.
Is het niet tijd om een advocaat in de arm te nemen om je ex het vel over de oren te trekken ?
Is het niet tijd om een advocaat in de arm te nemen om je ex het vel over de oren te trekken ?
zaterdag 29 augustus 2015 om 20:17
Oh bah wat vreselijk kwetsend dat ze op die manier uit elkaar wil gaan..
Wat een nare vrouw, en de collega is al net zo dom,sorry hoor.
Maar in dit soort situaties geloof ik er heilig in dat ze nog wel eens van een koude Kermis thuis zou kunnen komen. Just a matter of time!
Wat een super nieuws dat de uitslagen goed zijn, ik hoop dat je broer en anderen de komende tijd je onder hun hoede nemen.
Jij komt er wel!
Wat een nare vrouw, en de collega is al net zo dom,sorry hoor.
Maar in dit soort situaties geloof ik er heilig in dat ze nog wel eens van een koude Kermis thuis zou kunnen komen. Just a matter of time!
Wat een super nieuws dat de uitslagen goed zijn, ik hoop dat je broer en anderen de komende tijd je onder hun hoede nemen.
Jij komt er wel!
zaterdag 29 augustus 2015 om 22:29
Laat die collega niet meer binnen, Tom, respectloos dat hij in jouw spullen neust, hij zou sowieso netjes buiten of in de auto moeten wachten.
Opnieuw moeten beginnen is heel pijnlijk maar eigenlijk ook heel fijn. Nu zit je nog volop in het verdriet maar er komt een dag waarop de opluchting overheerst. Tijd is je vriend.
Scheiden is niet lastig. Wij hebben dat 3 jaar geleden in een week of 6 gefixt, deels online en daarna laten ondertekenen door een advocaat. Ik weet niet of dat nog zo kan, google gaat je waarschijnlijk verder helpen.
Sterkte man!
Opnieuw moeten beginnen is heel pijnlijk maar eigenlijk ook heel fijn. Nu zit je nog volop in het verdriet maar er komt een dag waarop de opluchting overheerst. Tijd is je vriend.
Scheiden is niet lastig. Wij hebben dat 3 jaar geleden in een week of 6 gefixt, deels online en daarna laten ondertekenen door een advocaat. Ik weet niet of dat nog zo kan, google gaat je waarschijnlijk verder helpen.
Sterkte man!
.
zaterdag 29 augustus 2015 om 22:34
Wat geweldig dat je scans goed waren! Nu richten op de verminderde pompfunctie, dat dat ook goed komt.
Wat gemeen van je vrouw om op zo'n manier bij je te komen en dat hij dan door je slaapkamer gaat., getuigt niet van respectvol van je vrouw en die collega.
Laat je qua scheiding goed informeren, niet 'zomaar' met dingen gaan gooien.. Zijn jullie getrouwd in gemeenschap van goederen?
Sterkte voor de komende tijd! Hou de goede momenten vast en bedenk in moeilijke momenten dat het straks alleen maar beter kan worden, je huwelijk daar kom je straks echt sterker uit!
Wat gemeen van je vrouw om op zo'n manier bij je te komen en dat hij dan door je slaapkamer gaat., getuigt niet van respectvol van je vrouw en die collega.
Laat je qua scheiding goed informeren, niet 'zomaar' met dingen gaan gooien.. Zijn jullie getrouwd in gemeenschap van goederen?
Sterkte voor de komende tijd! Hou de goede momenten vast en bedenk in moeilijke momenten dat het straks alleen maar beter kan worden, je huwelijk daar kom je straks echt sterker uit!
zondag 22 november 2015 om 21:44
quote:kittycat001 schreef op 30 oktober 2015 @ 13:04:
Door een ander topic moest ik hieraan denken. Hoe gaat het met je Tom?
Wat lief dat hier nog aan mij gedacht wordt.
Ik moest aan dit topic denken omdat mijn ex (nog niet officieel, maar dit zal normaal niet lang meer duren), mij vorige week opgebeld heeft. Ze vertelde dat ze mij nog heel hard mist en ze haalde wat herinnering boven over de mooie momenten (want die zijn er ook echt wel geweest), dan vroeg ze mij waarom ik zo vlug heb opgegeven. Ik wist niet wat zeggen en ik heb direct ingehaakt. Sindsdien begin ik weer aan alles te twijfelen. Ik weet dat ik genoeg gevochten heb voor deze relatie en dat ik mij hierover niet schuldig moet voelen. Wel voel ik mij gefaald omdat ik mijn huwelijk niet heb kunnen redden. Ik had nooit gedacht dat ik gescheiden zou zijn voor mijn 30e. Het is eng om helemaal opnieuw te moeten beginnen.
Ik probeer zoveel mogelijk uit mijn dagen te halen. Ik ben terug voltijds gaan werken, wat mij erg bevalt. Ik doe aan rolstoelbadminton (al anderhalf jaar) en heb mij nog in een tweede sportclubje ingeschreven. Ik heb al wat nieuwe mensen leren kennen, waarmee ik hierover kan praten. Ik ben ook een verlengd weekend op reis geweest met mijn broer (het was al sinds mijn huwelijksreis geleden dat ik nog op reis was gegaan). Ik ben nu eigenlijk minder alleen dan toen ik nog getrouwd was, maar toch voel ik mij soms eenzaam. Ik mis het wel om ’s avonds bij iemand thuis te komen en over je dag te kunnen vertellen. Ik weet soms niet of ik dit nog ooit ga hebben, of iemand mij nog op die manier gaat zien, of ik nog voor iemand aantrekkelijk ga zijn. Ik weet niet hoeveel mensen zitten te wachten op een gescheiden man met één been. Mijn zelfvertrouwen heeft door dit alles toch een knauw gekregen. Het is een langzaam proces om dit terug op te bouwen.
Door een ander topic moest ik hieraan denken. Hoe gaat het met je Tom?
Wat lief dat hier nog aan mij gedacht wordt.
Ik moest aan dit topic denken omdat mijn ex (nog niet officieel, maar dit zal normaal niet lang meer duren), mij vorige week opgebeld heeft. Ze vertelde dat ze mij nog heel hard mist en ze haalde wat herinnering boven over de mooie momenten (want die zijn er ook echt wel geweest), dan vroeg ze mij waarom ik zo vlug heb opgegeven. Ik wist niet wat zeggen en ik heb direct ingehaakt. Sindsdien begin ik weer aan alles te twijfelen. Ik weet dat ik genoeg gevochten heb voor deze relatie en dat ik mij hierover niet schuldig moet voelen. Wel voel ik mij gefaald omdat ik mijn huwelijk niet heb kunnen redden. Ik had nooit gedacht dat ik gescheiden zou zijn voor mijn 30e. Het is eng om helemaal opnieuw te moeten beginnen.
Ik probeer zoveel mogelijk uit mijn dagen te halen. Ik ben terug voltijds gaan werken, wat mij erg bevalt. Ik doe aan rolstoelbadminton (al anderhalf jaar) en heb mij nog in een tweede sportclubje ingeschreven. Ik heb al wat nieuwe mensen leren kennen, waarmee ik hierover kan praten. Ik ben ook een verlengd weekend op reis geweest met mijn broer (het was al sinds mijn huwelijksreis geleden dat ik nog op reis was gegaan). Ik ben nu eigenlijk minder alleen dan toen ik nog getrouwd was, maar toch voel ik mij soms eenzaam. Ik mis het wel om ’s avonds bij iemand thuis te komen en over je dag te kunnen vertellen. Ik weet soms niet of ik dit nog ooit ga hebben, of iemand mij nog op die manier gaat zien, of ik nog voor iemand aantrekkelijk ga zijn. Ik weet niet hoeveel mensen zitten te wachten op een gescheiden man met één been. Mijn zelfvertrouwen heeft door dit alles toch een knauw gekregen. Het is een langzaam proces om dit terug op te bouwen.
zondag 22 november 2015 om 21:57
Tom, je bent vooral Tom, en niet 'die gescheiden man met 1 been", tenminste, als je hier zelf in gelooft en dit ook uitstraalt.
Ik ben ook ooit gescheiden, had/heb 2 kinderen en een rolstoel. En ook weer het geluk gevonden.. Dat is echt niet alleen voorbehouden aan lichamelijk 'perfecte" mensen hoor.
Zorg goed voor jezelf, heb je nog hulp om alles op een rijtje te zetten?
Ik ben ook ooit gescheiden, had/heb 2 kinderen en een rolstoel. En ook weer het geluk gevonden.. Dat is echt niet alleen voorbehouden aan lichamelijk 'perfecte" mensen hoor.
Zorg goed voor jezelf, heb je nog hulp om alles op een rijtje te zetten?
zondag 22 november 2015 om 23:00
Mooi gezegd Ambra. Ja dan word je door 1 telefoontje weer even van je stuk gebracht.. om een huwelijk te laten slagen zijn 2mensen nodig hè!
Fijn te lezen dat je niet alleen bent en wat goed dat je weer aan het werk bent.
Verder moet je langzaam weer vertrouwen in alles krijgen, dat heeft tijd nodig..
Hoe gaat het in zkhuis verder nu, in augustus was er sprake van verminderde pompfunctie? Hoe is dat nu?
Denk aan jezelf en geef jezelf de tijd, je komt hier stuk sterker uit! Fijn wat te horen van je trouwens. Welterusten
Fijn te lezen dat je niet alleen bent en wat goed dat je weer aan het werk bent.
Verder moet je langzaam weer vertrouwen in alles krijgen, dat heeft tijd nodig..
Hoe gaat het in zkhuis verder nu, in augustus was er sprake van verminderde pompfunctie? Hoe is dat nu?
Denk aan jezelf en geef jezelf de tijd, je komt hier stuk sterker uit! Fijn wat te horen van je trouwens. Welterusten
maandag 23 november 2015 om 09:48
Je zelfvertrouwen had sowieso een knauw gekregen. Dat heeft iedereen na een scheiding en zeker als er een derde in het spel is en dan ook nog voor je 30-ste. Dat heeft niks met een been meer of minder te maken. Ik geloof niet dat er een vrouw op de wereld bestaat die ooit op benen is gevallen trouwens.
Vrouwen vallen op andere zaken. Ik geloof best wel dat je hierdoor NOG onzekerder bent geworden dan je feitelijk al was/zou zijn. Ik hoop dat je je daar op een gegeven moment overheen kan zetten. Je bent niet onaantrekkelijker omdat je een lichaamsdeel mist. Aantrekkelijkheid zit echt van binnen en je uitstraling. Bovendien ben je nog steeds mobiel toch?
Vrouwen vallen op andere zaken. Ik geloof best wel dat je hierdoor NOG onzekerder bent geworden dan je feitelijk al was/zou zijn. Ik hoop dat je je daar op een gegeven moment overheen kan zetten. Je bent niet onaantrekkelijker omdat je een lichaamsdeel mist. Aantrekkelijkheid zit echt van binnen en je uitstraling. Bovendien ben je nog steeds mobiel toch?
maandag 23 november 2015 om 11:06
Tom, wat fijn even wat van je te horen. Bent nog regelmatig in m'n gedachte geweest. Wat akelig dat zo'n telefoontje je zo uit het lood slaat. Maar gelukkig lees ik ook hele mooie dingen, weer terug naar 'gewone' dingen in het leven. Je bent een super sterke vent en zoals al geschreven: je bent Tom.. en dat is genoeg. Althans dat zou genoeg moeten zijn. Over het eenzaam zijn wil ik nog wel wat zeggen, je stukjes waren veel eenzamer toen jullie nog samen waren dan nu.. echt.. Jouw ex had het al opgegeven vér voordat jij dat überhaupt zag aankomen.
Nogmaals, fijn je hier weer te 'zien'...
Bloos
Nogmaals, fijn je hier weer te 'zien'...
Bloos
Nou ja.. dat dus..
