Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
zondag 26 mei 2019 om 10:53
Inderdaad, dat blijkt nu wel. Antoon had dus al die tijd gewoon gelijk in dit topic.
zondag 26 mei 2019 om 11:02
Ik heb dit topic toen ook gelezen, was nog een meelezer. Maar dit wat Lotus zegt dacht ik toen ook.
Ook eens met Antoon.
Een normale man veranderd niet opeens in een verkrachter omdat hij iets heeft gebruikt, dat zit gewoon in je.
zondag 26 mei 2019 om 11:07
Vooral het begin ja prachtigSheldon-Lee-Cooper schreef: ↑28-05-2018 22:40Mijn bewondering voor hoe deze situatie zich van naar begin tot prachtig eind heeft ontwikkeld
zondag 26 mei 2019 om 11:10
Goed dat je nog in therapie bent. Het lijkt me ontzettend pijnlijk om van iemand te houden die jou enorm veel geweld, pijn, angst en verdriet heeft aangedaan. Ik begrijp dat je alle fijne momenten van de afgelopen jaren niet zomaar vergeet. Maar dat maakt het zeer groffe geweld wat hij tegen jou gebruikt heeft natuurlijk absoluut niet minder ernstig en extreem. Dit is helaas wie hij is. Sterkte!isabelles schreef: ↑26-05-2019 10:48ja nog steeds, want de therapie die ik van de eerste keer had was nog niet afgelopen, uiteraard zitten we niet meer in relatie therapie, dus ik ben individueel verder gegaan. Hij trouwens ook, want hij wil ook niet een man zijn die dat doet.
Dat houden van, het is heel lastig natuurlijk, ik kan me heel goed voorstellen dat iemand niet snapt hoe dat kan, ik zou dat ook niet snappen 2 jaar geleden. We hebben het gewoon ontzettend leuk gehad in de afgelopen 11 jaar huwelijk, en dat houden van zet je niet zomaar uit. Voor je gevoel heb je 11 leuke Jaren, en zijn er twee momenten die heel erg naar waren, en om de een of andere reden Koppel je dat los in je hoofd. De man die mij mishandeld is niet de man waar ik de rest van de tijd bij geweest ben, zo voelt het voor mij. Dat is natuurlijk niet zo, want het is wel dezelfde persoon maar gevoel laat zich niet dwingen.
zondag 26 mei 2019 om 11:20
Sowieso schrik ik er enorm van hoeveel vrouwen dit een soort romantisch liefdesverhaal leken te vinden. Dat vond ik toen ook al. Heftig dat veel vrouwen kennelijk denken dat je dit soort gruwelijkheden moet willen doorstaan in een relatie. Als hij er maar spijt van heeft en eraan wil werken.. Tot het zich weer herhaalt, omdat het toch te lastig voor hem bleek dat je een eigen mening/kritiek op hem hebt.
zondag 26 mei 2019 om 11:36
dat klopt, en ik had zo gehoopt dat dat niet zo was.
Hij was ook degene die dit topic aanhaalde in een ander topic, en daar stelde hij dat hij zich afvroeg of ik nog leefde, en dat was even heel confronterend om te lezen (niet antoons schuld natuurlijk, maar gewoon voor mezelf)
zondag 26 mei 2019 om 11:41
Ik vind het oprecht heel naar TO. En toch denk ik dat het goed was om deze weg te bewandelen. Anders dan de vorige keer, kan je nu echt verder met je eigen leven omdat je weet dat je alles onderzocht hebt en dat uit elkaar gaan de enige optie was.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
zondag 26 mei 2019 om 11:43
Als het bij die ene keer was gebleven had ik hem echt wel vergeven, zeker omdat hij eraan wilde werken, het was niet leuk, en ik vond de nasleep daarvan ook enorm zwaar, maar ik wilde het oprecht proberen. Nu dus niet meer, ik kan dit gewoon niet nog eens, en ik wil ook gewoon niet bang zijn voor mijn man. Ik hoop ook oprecht dat hij met therapie hier succesvol iets aan gaat doen, maar niet meer samen met mij.Lotus90 schreef: ↑26-05-2019 11:20Sowieso schrik ik er enorm van hoeveel vrouwen dit een soort romantisch liefdesverhaal leken te vinden. Dat vond ik toen ook al. Heftig dat veel vrouwen kennelijk denken dat je dit soort gruwelijkheden moet willen doorstaan in een relatie. Als hij er maar spijt van heeft en eraan wil werken.. Tot het zich weer herhaalt, omdat het toch te lastig voor hem bleek dat je een eigen mening/kritiek op hem hebt.
zondag 26 mei 2019 om 11:46
dat denk ik ook, ik sta achter mijn besluit en het traject hierheen heeft mij ook veranderd, ik ben een stuk assertiever geworden, weet beter wat ik wil voor mezelf en kan beter voor mezelf opkomen. Dat betekent natuurlijk niet dat het allemaal niet onnoemelijk naar is en eigenlijk gewoon een grote puinhoop.
Ik weet nu ook zeker dat we niet meer bijelkaar komen, als ik de vorige keer was vertrokken was ik misschien toch weer met hem bijelkaar gekomen. Dat weet ik nu zeker dat ik niet ga doen.
zondag 26 mei 2019 om 14:43
Pfff, wat erg dat er weer iets is voorgevallen. Veel sterkte en idd een goede beslissing om bij hem weg te gaan!
Zonde eigenlijk om te beseffen dat die eerste jaren agressievrij waren blijkbaar enkel omdat jij enorm onderdanig was en nooit voor je eigen mening op kwam.
Als je nu terug kijkt op de volledige relatie, merkte je vroeger dan al op dat hij een kort lontje had?
Ik vind trouwens dat je hem nog erg probeert 'goed te praten', door te zeggen dat jij misschien niet voor je eigen mening had mogen uit komen op een moment dat hij gedronken had. Hij is in de fout en niet jij! Het is echt niet normaal dat een man iemand ineen gaat timmeren puur omdat hij alcohol op heeft. Dat zegt alles over zijn persoonlijkheid! Jij ben eens echt nul verantwoordelijk voor wat er is gebeurd..
En als hij weet dat hij zijn zelfcontrole kan verliezen (wat die eerste keer al duidelijk is geweest), dan zou hij ver weg moeten blijven niet enkel van drugs maar ook van alcohol.
Zonde eigenlijk om te beseffen dat die eerste jaren agressievrij waren blijkbaar enkel omdat jij enorm onderdanig was en nooit voor je eigen mening op kwam.
Als je nu terug kijkt op de volledige relatie, merkte je vroeger dan al op dat hij een kort lontje had?
Ik vind trouwens dat je hem nog erg probeert 'goed te praten', door te zeggen dat jij misschien niet voor je eigen mening had mogen uit komen op een moment dat hij gedronken had. Hij is in de fout en niet jij! Het is echt niet normaal dat een man iemand ineen gaat timmeren puur omdat hij alcohol op heeft. Dat zegt alles over zijn persoonlijkheid! Jij ben eens echt nul verantwoordelijk voor wat er is gebeurd..
En als hij weet dat hij zijn zelfcontrole kan verliezen (wat die eerste keer al duidelijk is geweest), dan zou hij ver weg moeten blijven niet enkel van drugs maar ook van alcohol.
zondag 26 mei 2019 om 14:54
ik snap wat je zegt en ben het daar ook mee eens, maar het was voor mijn gezondheid misschien handiger geweest als ik gewoon mijn mond gehouden had. En precies om die redenering ben ik dus gescheiden, want zo wil ik niet de rest van mijn leven doorgaan. Ik wil niet de rest van mijn leven mijn mond houden omdat ik anders mezelf in een situatie zet die gevaarlijk is.DropItLikeASquat schreef: ↑26-05-2019 14:43Pfff, wat erg dat er weer iets is voorgevallen. Veel sterkte en idd een goede beslissing om bij hem weg te gaan!
Zonde eigenlijk om te beseffen dat die eerste jaren agressievrij waren blijkbaar enkel omdat jij enorm onderdanig was en nooit voor je eigen mening op kwam.
Als je nu terug kijkt op de volledige relatie, merkte je vroeger dan al op dat hij een kort lontje had?
Ik vind trouwens dat je hem nog erg probeert 'goed te praten', door te zeggen dat jij misschien niet voor je eigen mening had mogen uit komen op een moment dat hij gedronken had. Hij is in de fout en niet jij! Het is echt niet normaal dat een man iemand ineen gaat timmeren puur omdat hij alcohol op heeft. Dat zegt alles over zijn persoonlijkheid! Jij ben eens echt nul verantwoordelijk voor wat er is gebeurd..
En als hij weet dat hij zijn zelfcontrole kan verliezen (wat die eerste keer al duidelijk is geweest), dan zou hij ver weg moeten blijven niet enkel van drugs maar ook van alcohol.
Terugkijkend zie ik het wel, is ook in therapie naar voren gekomen, hij is als karakter best dominant, niet perse op een vervelende manier, want hij is ook initiatiefrijk en houdt ook rekening met anderen (zolang die dan met zijn plan meegaan) etc. Maar het is nu wel pijnlijk duidelijk dat hij dus niet ermee om kan gaan als hij zijn zin niet krijgt, en hij heeft altijd in situaties gezeten waar hij zijn zin wel kreeg. Op zijn werk altijd degene met de goede ideeen, op sport altijd degene die de wedstrijd won, en thuis altijd de man die gelijk kreeg. Hij is eigenlijk altijd zo geweest, zijn omgeving is veranderd, met sport is hij ouder geworden en wordt hij ingehaald door jongeren, thuis kwam ik opeens meer voor mezelf op etc. Hij kan er heel slecht tegen als anderen van hem 'winnen', ik heb dat zelf nooit in termen als winnen of verliezen gezien, maar hij ervaart dat dus wel zo. Eerder vond ik het allemaal wel prima, hij wilde A, mij maakte het niet vreselijk veel uit, dus: 'ach, als hij zo graag A wil dan doen we dat toch'. En zolang het zo ging ging het geweldig goed. Hij kan er dus niet mee omgaan dat ik veranderd ben, maar ik vind die verandering eigenlijk gewoon fijn.
Wat je op het laatst zegt vind ik dus ook, daar is het ook om gebarsten, ik werd er zenuwachtig van als hij dronk, en dat heb ik dus gezegd en toen was het crisis.
zondag 26 mei 2019 om 15:09
Hoi TO.
Wat een verhaal is het geworden. Zonder happy end helaas. Je hebt veel meegemaakt het laatste jaar. Knap dat je het een kans hebt gegeven. Ik denk dat het van hem scheiden het enige juiste is. Het doet pijn, maar altijd bang zijn of op je tenen lopen is ook niet goed.
Fijn ook dat je ons weer hebt bijgepraat.
TO het gaat je goed, veel sterkte en succes.
Wat een verhaal is het geworden. Zonder happy end helaas. Je hebt veel meegemaakt het laatste jaar. Knap dat je het een kans hebt gegeven. Ik denk dat het van hem scheiden het enige juiste is. Het doet pijn, maar altijd bang zijn of op je tenen lopen is ook niet goed.
Fijn ook dat je ons weer hebt bijgepraat.
TO het gaat je goed, veel sterkte en succes.
zondag 26 mei 2019 om 19:45
Wat ik me afvraag: is er een reden waarom jij zo 'goed' met een erg dominante man klikte? Heb je dat van huis meegekregen?
Het lijkt me dat hij hier heel hard aan moet gaan werken. Niet alleen is hij nu zijn vrouw kwijt, in de rest van zijn leven (vooral op zijn werk) zal hij ook niet meer altijd 'winnen'. Wat gaat hij dan doen? Op de vrijmibo zijn baas op zijn bek slaan?
Treurig dat het zo gelopen is. Heel goed van je dat je er een punt achter gezet hebt.
Het lijkt me dat hij hier heel hard aan moet gaan werken. Niet alleen is hij nu zijn vrouw kwijt, in de rest van zijn leven (vooral op zijn werk) zal hij ook niet meer altijd 'winnen'. Wat gaat hij dan doen? Op de vrijmibo zijn baas op zijn bek slaan?
Treurig dat het zo gelopen is. Heel goed van je dat je er een punt achter gezet hebt.
zondag 26 mei 2019 om 21:19
Jeetje wat erg dat hij je weer pijn heeft gedaan!
Heb je deze keer wel besloten om aangifte te doen?
Wat moet het bizar zijn om tot de conclusie te komen (op een erg vervelende manier) dat hij gewoon niet de man is die je dacht dat het was. 11 jaar lang wind mee hebben....en dan dit...
Is het wederom seksueelgeweld geweest?
Hoe is het lichamelijk en geestelijk met jou?
Heb je deze keer wel besloten om aangifte te doen?
Wat moet het bizar zijn om tot de conclusie te komen (op een erg vervelende manier) dat hij gewoon niet de man is die je dacht dat het was. 11 jaar lang wind mee hebben....en dan dit...
Is het wederom seksueelgeweld geweest?
Hoe is het lichamelijk en geestelijk met jou?
zondag 26 mei 2019 om 21:33
Wat zit jij me compleet verkeerd te interpreteren
Ik schreef van NAAR begin (als in "erg onprettig / vervelend") tot prachtig einde. En tot een half jaar terug klopte mijn stelling blijkbaar wel. Jammer dat het zo moest aflopen, had TS gegund dat het beter was blijven gaan
zondag 26 mei 2019 om 21:52
dank iedereen!!!
boerinnetje: geen idee, mijn ouders zijn overleden toen ik nog jong was, ik heb niet zo heel veel meegekregen.
sarkast: dat was nogal gedoe, politie wilde dat ik aangifte deed, maatschappelijk werk ook, slachtofferhulp wilde dat ik besliste, in elk geval, lastig. Ik heb uiteindelijk gekozen wat voor mij het handigste uitkwam. Ik heb hem de keuze gegeven: meewerken aan de scheiding, of een aangifte aan zijn broek. Politie heb ik nauw contact mee gehad (ik had niet gewoon een blauwe plek, ik heb 4 dagen in het ziekenhuis gelegen). en ik wilde dat het gewoon gedaan was, gewoon klaar. Dat was wat ik nodig had, en of dat allemaal verantwoord is, dat weet ik niet, maar dat was en is waar ik behoefte aan had, en ik kon het zo onderhandelen, dus dat heb ik gedaan. Dus ik heb tegen hem gezegd dat hij mee kon werken en geen aangifte kreeg, of niet. Hij heeft meegewerkt en ik heb dus geen aangifte gedaan. Niet om hem, maar om mij, ik wil er klaar mee zijn, mijn leven opbouwen, en niet nog een jaar wachten op een rechtzaak. Ik heb genoeg ellende gehad (ik vind jouw vraag niet raar, maar ik voel een soort van behoefte om mijzelf te verdeidigen, die helemaal niet aansluit op jouw post, dus neem het niet persoonlijk)
sarkast: het was voornamelijk fysiek, maar ook seksueel, allleen weet ik dat niet meer want toen had hij me al knock out geslagen. Het gaat goed met mij, ik sta achter mijn besluit, ik ga dit doen, en ik ga dit goed doen. Ik heb nu meer vertrouwen dan dat ik het afgelopen jaar gehad heb. Dus ik denk dat ik er wel kom.
Sheldon: no worries ik snap je
boerinnetje: geen idee, mijn ouders zijn overleden toen ik nog jong was, ik heb niet zo heel veel meegekregen.
sarkast: dat was nogal gedoe, politie wilde dat ik aangifte deed, maatschappelijk werk ook, slachtofferhulp wilde dat ik besliste, in elk geval, lastig. Ik heb uiteindelijk gekozen wat voor mij het handigste uitkwam. Ik heb hem de keuze gegeven: meewerken aan de scheiding, of een aangifte aan zijn broek. Politie heb ik nauw contact mee gehad (ik had niet gewoon een blauwe plek, ik heb 4 dagen in het ziekenhuis gelegen). en ik wilde dat het gewoon gedaan was, gewoon klaar. Dat was wat ik nodig had, en of dat allemaal verantwoord is, dat weet ik niet, maar dat was en is waar ik behoefte aan had, en ik kon het zo onderhandelen, dus dat heb ik gedaan. Dus ik heb tegen hem gezegd dat hij mee kon werken en geen aangifte kreeg, of niet. Hij heeft meegewerkt en ik heb dus geen aangifte gedaan. Niet om hem, maar om mij, ik wil er klaar mee zijn, mijn leven opbouwen, en niet nog een jaar wachten op een rechtzaak. Ik heb genoeg ellende gehad (ik vind jouw vraag niet raar, maar ik voel een soort van behoefte om mijzelf te verdeidigen, die helemaal niet aansluit op jouw post, dus neem het niet persoonlijk)
sarkast: het was voornamelijk fysiek, maar ook seksueel, allleen weet ik dat niet meer want toen had hij me al knock out geslagen. Het gaat goed met mij, ik sta achter mijn besluit, ik ga dit doen, en ik ga dit goed doen. Ik heb nu meer vertrouwen dan dat ik het afgelopen jaar gehad heb. Dus ik denk dat ik er wel kom.
Sheldon: no worries ik snap je
zondag 26 mei 2019 om 21:54
Toch is het wel vreemd dat er nu binnen relatief korte tijd twee heftige incidenten zijn geweest. Ik kan niet geloven dat hij eerder nooit met teleurstellingen of 'verliezen' te maken heeft gehad, dus waarom gaan die nu pas gepaard met zoveel geweld? Misschien denk ik wel te stereotiep hoor, maar ik dacht altijd dat problemen met agressie al op vroege leeftijd zichtbaar waren. En gezien de sport die hij beoefent, kwam daarom de gedachte aan hersenletsel bij me op: https://www.nu.nl/sport/347248/boksen-l ... ingen.htmlisabelles schreef: ↑26-05-2019 14:54ik snap wat je zegt en ben het daar ook mee eens, maar het was voor mijn gezondheid misschien handiger geweest als ik gewoon mijn mond gehouden had. En precies om die redenering ben ik dus gescheiden, want zo wil ik niet de rest van mijn leven doorgaan. Ik wil niet de rest van mijn leven mijn mond houden omdat ik anders mezelf in een situatie zet die gevaarlijk is.
Terugkijkend zie ik het wel, is ook in therapie naar voren gekomen, hij is als karakter best dominant, niet perse op een vervelende manier, want hij is ook initiatiefrijk en houdt ook rekening met anderen (zolang die dan met zijn plan meegaan) etc. Maar het is nu wel pijnlijk duidelijk dat hij dus niet ermee om kan gaan als hij zijn zin niet krijgt, en hij heeft altijd in situaties gezeten waar hij zijn zin wel kreeg. Op zijn werk altijd degene met de goede ideeen, op sport altijd degene die de wedstrijd won, en thuis altijd de man die gelijk kreeg. Hij is eigenlijk altijd zo geweest, zijn omgeving is veranderd, met sport is hij ouder geworden en wordt hij ingehaald door jongeren, thuis kwam ik opeens meer voor mezelf op etc. Hij kan er heel slecht tegen als anderen van hem 'winnen', ik heb dat zelf nooit in termen als winnen of verliezen gezien, maar hij ervaart dat dus wel zo. Eerder vond ik het allemaal wel prima, hij wilde A, mij maakte het niet vreselijk veel uit, dus: 'ach, als hij zo graag A wil dan doen we dat toch'. En zolang het zo ging ging het geweldig goed. Hij kan er dus niet mee omgaan dat ik veranderd ben, maar ik vind die verandering eigenlijk gewoon fijn.
Wat je op het laatst zegt vind ik dus ook, daar is het ook om gebarsten, ik werd er zenuwachtig van als hij dronk, en dat heb ik dus gezegd en toen was het crisis.
Maar hoe dan ook triest dat het voor jullie op deze manier moet eindigen.
zondag 26 mei 2019 om 22:00
in het begin heb ik gereageerd, daarna niet meer omdat ik het niet meer kon opbrengen. Jouw ex is een gewelddadige verkrachter, mooier kan je het niet maken. Therapie kan dat misschien veranderen maar dan heb je het over zeer intensieve therapie en niet wat gewauwel bij een relatietherapeut. Het is inderdaad schokkend dat veel vrouwen jou hebben toegejuicht toen je met hem door wilde. De waarheid is dat je zover weg bent bij jezelf dat je ook nu hem nog verdedigt en denkt dat dit liefde is.isabelles schreef: ↑26-05-2019 11:43Als het bij die ene keer was gebleven had ik hem echt wel vergeven, zeker omdat hij eraan wilde werken, het was niet leuk, en ik vond de nasleep daarvan ook enorm zwaar, maar ik wilde het oprecht proberen. Nu dus niet meer, ik kan dit gewoon niet nog eens, en ik wil ook gewoon niet bang zijn voor mijn man. Ik hoop ook oprecht dat hij met therapie hier succesvol iets aan gaat doen, maar niet meer samen met mij.
zondag 26 mei 2019 om 22:00
Gvd wat een ongelofelijke lul! Ik snap werkelijk niet dat je in eerdere berichten nog zo vergevingsgezind, lijkt het wel, over hem schrijft.isabelles schreef: ↑26-05-2019 21:52dank iedereen!!!
boerinnetje: geen idee, mijn ouders zijn overleden toen ik nog jong was, ik heb niet zo heel veel meegekregen.
sarkast: dat was nogal gedoe, politie wilde dat ik aangifte deed, maatschappelijk werk ook, slachtofferhulp wilde dat ik besliste, in elk geval, lastig. Ik heb uiteindelijk gekozen wat voor mij het handigste uitkwam. Ik heb hem de keuze gegeven: meewerken aan de scheiding, of een aangifte aan zijn broek. Politie heb ik nauw contact mee gehad (ik had niet gewoon een blauwe plek, ik heb 4 dagen in het ziekenhuis gelegen). en ik wilde dat het gewoon gedaan was, gewoon klaar. Dat was wat ik nodig had, en of dat allemaal verantwoord is, dat weet ik niet, maar dat was en is waar ik behoefte aan had, en ik kon het zo onderhandelen, dus dat heb ik gedaan. Dus ik heb tegen hem gezegd dat hij mee kon werken en geen aangifte kreeg, of niet. Hij heeft meegewerkt en ik heb dus geen aangifte gedaan. Niet om hem, maar om mij, ik wil er klaar mee zijn, mijn leven opbouwen, en niet nog een jaar wachten op een rechtzaak. Ik heb genoeg ellende gehad (ik vind jouw vraag niet raar, maar ik voel een soort van behoefte om mijzelf te verdeidigen, die helemaal niet aansluit op jouw post, dus neem het niet persoonlijk)
sarkast: het was voornamelijk fysiek, maar ook seksueel, allleen weet ik dat niet meer want toen had hij me al knock out geslagen. Het gaat goed met mij, ik sta achter mijn besluit, ik ga dit doen, en ik ga dit goed doen. Ik heb nu meer vertrouwen dan dat ik het afgelopen jaar gehad heb. Dus ik denk dat ik er wel kom.
Sheldon: no worries ik snap je
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
