Kanker, relatie & seks

Hallo,

Ik heb twee jaar geleden ontdekt dat ik een hersentumor had (blijkbaar mee geboren). Op dat moment had ik een relatie van 1jaar en 8 maanden. Mijn vriend heeft me altijd wel goed gesteund en me altijd even graag gezien, ook al verloor ik m'n haren, spieren en vet (14,5kg). Hij bleef verliefd kijken en zeggen hoe mooi ik was. Nu zijn we iets meer dan drie jaar samen en ik ben net klaar met mijn laatste chemokuur, en ben ook volledig genezen.



Het probleem is dat we heel weinig seks hebben omdat ik er gewoon echt geen zin meer in heb, mijn libido is erg gedaald en ik heb heel veel moeite om opgewonden te geraken. Natuurlijk heb ik hem regelmatig gepijpt, hem geholpen met rukken en mezelf geforceerd om seks te hebben. Ons seksleven was top voordat ik ziek werd en ik weet ook wel dat hij niet bij mij moest blijven, maar hij deed dat uit liefde en daarvoor ben ik hem eeuwig dankbaar.



Het zit namelijk zo dat ik zijn eerste ben... En in het begin van onze relatie heb ik hem gevraagd of hij niet met een ander meisje seks wilde hebben, gewoon om te weten hoe dat voelt. Op die manier zou hij niet later afkomen met "ik wil eens seks met een ander, 'k wil dat graag eens doen". Nu zijn we drie jaar verder en na de seks heb ik hem gezegd: "kweet het schatje, de seks is nog steeds niet hoe het was, maar je gaat nog even geduld moeten hebben, ik doe m'n best om zo snel mogelijk weer in orde te komen". Zegt hij: "Ja maar ik weet niet hoelang ik nog geduldig kan zijn hoor,". Wetende dat ik m'n laatste chemo nog maar drie weken ervoor had gekregen én dat ik nog veel pijn heb én dat ik al m'n spieren ben verloren door chemo (vincristine) en medrol (cortisone). Nog geen twee minuten later vraagt hij ofdat hij met een ander meisje seks mag hebben, want ja, "hij kan toch moeilijk in heel z'n leven maar seks hebben met één meisje?"



Na alles wat we hebben meegemaakt vraagt hij dat zonder schaamte en nét wanneer ik het kwetsbaarste ben Hij snapte niet waarom ik dat zo erg vond, want ik had het hem voorgesteld in het begin van onze relatie, maar dat was enkel om dit nu te voorkomen. Toen kon hij er niet aan denken om seks te hebben met een ander meisje, dan kiest hij nu het moment om dat te vragen, toch wel grof? Ik kon mijn tranen niet verbergen en hij zei dat hij dat dan niet zou doen als het me zo zou kwetsen.



Nu ben ik dus super onzeker en hij beseft niet dat het echt grof was. Het is nu een week geleden en hij begrijpt niet dat ik daarvan aangedaan ben, alsof het een gewone vraag is dat hij heeft gesteld. Ik heb echt mijn best gedaan om hem tevreden te stellen op vlak van seks, omdat ik niet wilde dat hij naar een ander zou lopen door een jaar en half niks meer van seksleven te hebben. Dit is 1 van de grootste redenen waarom het verkeerd loopt in een relatie en dat de ene persoon dan affectie bij een ander zoekt. Maar ik heb, hoe ziek is ook was, echt m'n best gedaan en toch denk hij er aan om me te vragen of hij me eigenlijk mag bedriegen...



Ben ik nu zo verkeerd? Overdrijf ik nu?