Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

Ik vind het gewoon oprecht heel erg voor je dat je seks nooit met je eigen man als iets normaals kan beschouwen.



Ongeremde seks, is nog het enige waar ik voor ga.

Dag allemaal, ik lees al een poosje mee en heb ook het vorige topic over dit onderwerp gevolgd. Er is bij mij heel veel herkenning, want ik zit in hetzelfde schuitje. Man heeft nooit zin in sex, taalt er echt niet naar. Hij stort 's-avonds half dood in bed en dan valt er echt niets meer met hem te beleven. We hebben wel kinderen, maar ook dat heb ik moeten afdwingen. Kijk, je wordt niet zwanger van naast elkaar liggen. Daar moet je toch bepaalde handelingen voor verrichten. In de jaren van ons huwelijk, 21 jaar inmiddels, heb ik bijna altijd moeten "zeuren" om sex. Ik werd altijd stinksjaggerijnig als er weer een week of 5 a 6 overheen gegaan was na onze laatste sex. Dan werd ik veel sneller geïrriteerd, vloog dus sneller uit m'n slof, etc. En dat had daar allemaal mee te maken. Als ik er dan weer wat opmerkingen over gemaakt had dan was er weer een keer sex en na zoveel weken weer hetzelfde liedje. Jaar in, jaar uit. Natuurlijk ook veel over gesproken, afspraken gemaakt, maar nooit hield hij zich er aan. Veel verdriet van gehad. Natuurlijk twijfel je dan aan jezelf, maar ik weet dat dat niet nodig is. Ik zou nog zoveel kunnen vertellen. Bv. dat hij echt ontzettend lief is voor me. Hij doet alles voor me, helpt met alles mee in huis, werkt hard, maar helaas geen behoefte aan sex of andere intimiteit. Ik krijg het er niet uit en ben het inmiddels aardig zat. 1,5 jaar geleden is het volledig uit de hand gelopen. Ik wil er niet te veel over vertellen. Ben bang voor herkenbaarheid. We zijn kort uit elkaar geweest en nu weer bij elkaar. Ik had gehoopt dat het nu beter zou gaan, maar dat is helaas niet zo. Het is heel lastig allemaal. Mensen oordelen ook zo snel, maar de meesten weten niet wat er echt speelt. Dat vertel je ook niet aan iedereen. Ik twijfel zo veel, word er soms zo moe van. Gun ik mezelf een ander leven? Ja!!! Dat absoluut! Maar de kinderen dan? Die waren destijds al zo overstuur! Moet ik het ze nog een keer aan doen? En m'n man dan? Voor hem voel ik me ook heel erg verantwoordelijk. Het is geen slechte man. Veel vrouwen zouden dik tevreden met hem zijn (denk ik), maar ik wil meer! Sex, knuffelen, samen op de bank zitten, tegen elkaar aan in bed liggen, etc. Ik heb dat nu allemaal niet en mis het heel erg. Het is toch niet raar om dat te willen? Dat is toch de lijm van je relatie? Mede daardoor kun je toch veel meer aan?

Ik vind het echt heel lastig allemaal.

Ik heb heel lang gedacht dat ik de enige was met een man die 'geen libido meer heeft'. Mag ik meeschrijven? Voel me al iets minder eenzaam door de verhalen hier...

Welkom Catootje.

Welkom Motormuis, natuurlijk mag je mee schrijven.



Ik reageer later wat uitgebreider.

Dank je wel, Lilith!

En lastig, hè, motormuis! Ik heb er ook jaren en jaren met niemand over gesproken. Zo'n eenzaam gevoel. Schaamde me ook te erg. Van de buitenkant ziet het er allemaal prima uit, maar wat weet je nu echt van mensen? Je laat zien wat je wil laten zien. De rest hou je voor je. Tenminste, zo deed ik het altijd.

Nog even een weetje voor jullie:

Mijn man was "mijn eerste", dus ik heb weinig vergelijkingsmateriaal. Ik heb er zo vaak van gebaald dat ik nagenoeg sexloos dood zou gaan. Ik hoef echt niet elke dag "gepakt" te worden (mag wel, ik heb heel wat in te halen, haha), maar het moet er wel met een bepaalde regelmaat zijn.

Ik vind het trouwens doodeng om hier te posten. Ben zo gewend om dit voor me te houden!

Hier krijg je ongezouten meningen en gedeelde ervaringen.

Licht in de duisternis.



Soms is gewoon je verhaal kwijt kunnen al een stap in de goeie richting.

Het allerergste vind ik de machtsstrijd... Geen seks en inmiddels is zijn beslissing ook geen kinderen meer, hebben er eentje.

Ben ook ingegaan op de liefde van een ander, was heel fijn op dat moment maar het klopte niet in mijn hoofd. Ik wil alles met 1 man, want dat past bij mij. Ben er open over geweest en toen was er natuurlijk weer een reden extra om mij niet meer aan te raken...

Alles wordt op mijn bordje gelegd... Ik maar spartelen, tis nooit goed en ik ben onlangs (dit duurt nu al ruim 4jr) heel voorzichtig gaan geloven dat dit niet normaal is.

Voor mijn bevalling was ons seksleven prima en bovengemiddeld... Hoe vaak klagen mannen wel niet over hun partner na de bevalling? Dat ze dik is gebleven, geen zin meer heeft, altijd moe is etc... Hier is dat in alle opzichten andersom.

Aandacht van anderen genoeg, ook types die aanvoelen dat er iets mis zit hier en denken dat ik niet meer kritisch ben en iedere l*l er eentje is.

Hi! Ik meld me ook als zijnde in hetzelfde schuitje. Heb trouwens in alle andere opzichten een topkerel (en topzoon) en een fijn leven. Manlief kan er niks aan doen ivm medische ellende, en heeft er alle begrip voor als ik elders mijn plezier haal. Maar ja, ik zie mezelf al in de kroeg staan op zoek naar een wip.., Ben ondertussen 32, ietsje ouder dan de gemiddelde kroegganger.. Dus ook al hebben we al een tijdje dit akkoordje (en al ruim een jaar geen sex..) het is er nog niet van gekomen.

Ik zit een beetje met hetzelfde probleem.. MIjn man en ik waren in de eerste jaren bijna dagelijks aan het seksen maar dit is wel steeds minder geworden. het was eerst nog amper 1x in de week..

Dit had er denk ik mede mee te maken dat mijn man me moeilijk kon laten klaarkomen. Sinds we geprobeerd hebben het spannender te maken met sextoys en een sexmachines en deze samen en op elkaar te gebruiken is het stukken beter geworden:) nu hebben we gemiddeld 2x of vaker in de week sex.



Maar nog steeds heb ik een denk ik hogere sexdrive dan mijn man, en ga ook voor een snelle solo sessie...

quote:motormuis78 schreef op 09 april 2013 @ 16:34:

Het allerergste vind ik de machtsstrijd... Geen seks en inmiddels is zijn beslissing ook geen kinderen meer, hebben er eentje.

Ben ook ingegaan op de liefde van een ander, was heel fijn op dat moment maar het klopte niet in mijn hoofd. Ik wil alles met 1 man, want dat past bij mij. Ben er open over geweest en toen was er natuurlijk weer een reden extra om mij niet meer aan te raken...

Alles wordt op mijn bordje gelegd... Ik maar spartelen, tis nooit goed en ik ben onlangs (dit duurt nu al ruim 4jr) heel voorzichtig gaan geloven dat dit niet normaal is.

Voor mijn bevalling was ons seksleven prima en bovengemiddeld... Hoe vaak klagen mannen wel niet over hun partner na de bevalling? Dat ze dik is gebleven, geen zin meer heeft, altijd moe is etc... Hier is dat in alle opzichten andersom.

Aandacht van anderen genoeg, ook types die aanvoelen dat er iets mis zit hier en denken dat ik niet meer kritisch ben en iedere l*l er eentje is.



Je man maakt er een misselijke machtstrijd van.

Wat weerhoud je om weg te gaan?

Hij legt alle schuld bij jou neer, lekker makkelijk, en geen seks en je nog een rot gevoel meegeven ook.

Maar jij houdt dit in stand he?

Jij hebt wél een keuze , dit is namelijk niet normaal, zoals hij met je omgaat.

quote:catootje68 schreef op 09 april 2013 @ 16:05:

Nog even een weetje voor jullie:

Mijn man was "mijn eerste", dus ik heb weinig vergelijkingsmateriaal. Ik heb er zo vaak van gebaald dat ik nagenoeg sexloos dood zou gaan. Ik hoef echt niet elke dag "gepakt" te worden (mag wel, ik heb heel wat in te halen, haha), maar het moet er wel met een bepaalde regelmaat zijn.

Ik vind het trouwens doodeng om hier te posten. Ben zo gewend om dit voor me te houden!



Catootje,



Hier hoef je je echt niet te schamen, we hebben het allemaal meegemaakt, of zitten er nog midden in.



Het gevoel de angst om aan het einde van de rit te bedenken dat je seksloos door het leven gegaan bent is wel een herkenbare gedachte.

Ex 2 was mijn 2e sekspartner, of eigenlijk partner van seks kwam weinig terecht , hoe vaak ik niet gedacht heb, zo wil ik het niet.



Wat is bij jouw man de rede dat er geen seks/intimiteit is?

Jullie zijn eerder om deze reden uit elkaar geweest , waarom in godsnaam weer proberen ( ja ik deed het ook alleen op lat basis)

Nu wordt het zeker voor je kinderen een zware slag als jullie weer uit elkaar gaan .

Maar jij dan? je bent duidelijk heel ongelukkig met de situatie.

Hoe oud zijn je kinderen?



Zet alles eens eerlijk voor jezelf op een rijtje, zo doorgaan heeft geen zin, daar wordt je alleen maar ongelukkiger van.

En ja hij houdt van je ( oh echt? ik wil seks en intimiteit met degene van wie ik hou)

Hij werkt zo hard ( ja dat doet je 2/3x in de week seksende buurman hoogstwaarschijnlijk ook)

Ik ken ze hoor, de "smoezen lijst" om maar niet die dood enge stap te zetten.



Schrijf lekker mee hier , zoals Pedroso al zei , het van je afschrijven kan al veel helpen.

quote:gonniegijsje schreef op 09 april 2013 @ 22:17:

Hi! Ik meld me ook als zijnde in hetzelfde schuitje. Heb trouwens in alle andere opzichten een topkerel (en topzoon) en een fijn leven. Manlief kan er niks aan doen ivm medische ellende, en heeft er alle begrip voor als ik elders mijn plezier haal. Maar ja, ik zie mezelf al in de kroeg staan op zoek naar een wip.., Ben ondertussen 32, ietsje ouder dan de gemiddelde kroegganger.. Dus ook al hebben we al een tijdje dit akkoordje (en al ruim een jaar geen sex..) het is er nog niet van gekomen.



Vervelend voor jullie, maar ik begrijp dat je het wel buiten de deur mag zoeken.

32?? Meid dan begin je net, de gemiddelde kroegganger jonger?

Misschien eens een andere kroeg zoeken.

Waar ik regelmatig kom, komen alle leeftijden voor .



Of zoek je dit excuus omdat je eigenlijk diep in je hart geen seks wilt met een ander, is je goed recht hoor.

quote:maria78 schreef op 10 april 2013 @ 04:04:

Ik zit een beetje met hetzelfde probleem.. MIjn man en ik waren in de eerste jaren bijna dagelijks aan het seksen maar dit is wel steeds minder geworden. het was eerst nog amper 1x in de week..

Dit had er denk ik mede mee te maken dat mijn man me moeilijk kon laten klaarkomen. Sinds we geprobeerd hebben het spannender te maken met sextoys en een sexmachines en deze samen en op elkaar te gebruiken is het stukken beter geworden:) nu hebben we gemiddeld 2x of vaker in de week sex.





Maar nog steeds heb ik een denk ik hogere sexdrive dan mijn man, en ga ook voor een snelle solo sessie...



2x of vaker pw seks???

Wij hier mochten blij zijn met om de 2 maanden als het al gehaald werd.

Hoe is het verder met de rest?



Femme? Bloske? Bing? Loreley? LadyF?

Volgens mij is Maria een spammert, Lilith.

Pedroso, hoe is het met je? Nog iets van je vrouw gehoord? Nerveus voor het weekend?

Zo hé, wat zijn we met veel.

Eigenlijk vind ik mezelf maar en zeurkous, ik heb een hele leuke vent, een fijn gezin, baan, huis enz, en die 5 minuten per week moet ik makkelijk op kunnen brengen........ maar zo werkt het helaas niet altijd. Het voelt niet fijn om in bed genegeert te worden door degene van wie je veel houdt.

Ik had het kunnen weten dat het zou gaan lopen zoals het nu is. Toen we net met elkaar naar bed gingen (hij was mijn eerste) deed ie ook bijna niets, behalve penetreren. Ik heb heel lang gedacht dat dat aan mij lag, dat ik iets niet goed deed. Ik weet nog dat ik zijn hand op een plek legde waar ik graag gestreeld wilde worden, geen reactie van zijn kant. Daarna deed ik hetzelfde en vroeg ik er ook nog bij of hij me wilde strelen, 3 streekjes, dat was het en uit zichzelf nooit nog eens gedaan. En ik maar denken dat het allemaal aan mij lag. Ik heb de eerste 5 jaar van ons huwelijk bijna elke avond als we naar bed gingen mijn arm om hem heengeslagen, ik kan me niet herinneren dat hij het één keer bij mij heeft gedaan. Zo is het alle jaren gegaan..... en ik liet het toe, tot ik in een vlaag van mega-frustratie met een heleboel drank op met een andere man, die ik nauwelijks kende, in bed belandde. Mijn God, wat een openbaring! Deze man wilde wél overal aan me zitten, mij zoenen en tegen me aan liggen in bed. Wat had ik dat al die jaren gemist, zó hoorde het, dát was waar ik zo naar verlangde.

Nou ja, hoewel ik dus niet héél veel ervaring heb op gebied van sex weet ik wel wat ik mis, en dat is soms moeilijk te accepteren, ondanks dat ik heel veel heb om voor op deze manier door te gaan.

Een knuffel van mij voor iedereen die daar behoefte aan heeft.

Groetjes

quote:ashanita schreef op 10 april 2013 @ 08:31:

Volgens mij is Maria een spammert, Lilith.Vond deze post ook eigenlijk belachelijk, maar ja ook sukkels hebben soms een beetje aandacht nodig, en ik was toch bezig.

quote:Lilith75 schreef op 09 april 2013 @ 12:59:

En omdat het voor hem onnatuurlijk voelt , een technisch kunstje is, moet jij sex ontberen.



Met alle respect hoor , maar ik zou dit dus niet kunnen en willen accepteren.



Fietsen is ook onnatuurlijk en tevens een technisch kunstje , mogelijk dat hij wel gewoon op de fiets stapt?



Beukenootje kun je hier nog op reageren?



Overweeg je om te stoppen met deze relatie, of heb je het geaccepteert?

Kan me niet voorstellen dat hij niet alles op alles zet om het jou naar de zin te maken, sorry vind het heel egoistisch overkomen.



" ik vind het onnatuurlijk, dus 5 minuten neuken et voila, lekker he schat?"



Heb ooit een stuk gelezen over een echtpaar waarvan de man een autistische stoornis had, deze man ervaarde seks ook als iets onnatuurlijks, hij begreep er werkelijk geen jota van, lijkt op jouw verhaal.

Lijkt zeg ik met klem.



Sorry als ik bot over kom ik wil je niet onnodig kwetsen .

quote:Lilith75 schreef op 10 april 2013 @ 07:42:

[...]





Vervelend voor jullie, maar ik begrijp dat je het wel buiten de deur mag zoeken.

32?? Meid dan begin je net, de gemiddelde kroegganger jonger?

Misschien eens een andere kroeg zoeken.

Waar ik regelmatig kom, komen alle leeftijden voor .



Of zoek je dit excuus omdat je eigenlijk diep in je hart geen seks wilt met een ander, is je goed recht hoor.



Klopt, hij wil graag dat ik gelu

kkig ben en als hij dat niet kan mag ik dat gerust elders zoeken . Nee is niet een excuus, ben ook eigenlijk niet zo'n kroegganger in mijn upje. Contact leggen met allemaal vreemden vind ik nog knap lastig.. Heb al wel overwogen eens naar een parenclub ofzo te gaan (ikzag dat je daar ook als vrouw alleen welkom bent) amar dat heb ik nog nooit eerder gedaan met partner en om dat in mijn upje voor het eerst te doen vind ik eigenlijk ook wat eng. Hopeloos typje ha ha.. Eventueel andere dames die ook gebrek aan lef hebben voor het zoeken naar een stud zodat we gezamelijk kunnen gaan??



Heb trouwens ondertussen aardig wat berichten van andere dames en heren gelezen en ik vind het opvallend in hoeveel gevallen het gebrek aan sex verweven is met gebrek aan respect en een algemeen slechte relatie.. Als er machtspellen gespeeld gaan worden gaan bij mij de alarmbelletjes rinkelen..

Zo dames, hier is Jozette weer eens.

Jullie weten wel, degene die vol overtuiging een punt zette achter haar relatie en ging voor een spetterend seksleven.

Anderhalve week later is de twijfel weer toegeslagen.

Ik word er GEK van dames, echt gek....

De angst dat ik toch uiteindelijk een hoop weg gooi (heel herkenbaar al die recente verhalen die hier gepost worden). Ik heb (had?) nl. ook een mooie, lieve en leuke vent en ook nog eens een fantastische vader. Alleen dat seks he, en hierin herken ik ook veel wat er geschreven is. In het kort komt het erop neer dat die van mij ook gewoon een slechte minnaar is. Hij snapt er gewoon niks van. Eigenlijk kan ik het hele verhaal van Beukenootje hier wel kopieeren.

Maar goed, de twijfel is dus enorm toegeslagen en het verlamt me. Er zijn geen garanties, niet linksom en niet rechtsom. Maar ik zoek een stukje bevestiging ofzo, 'iets' of 'iemand' die zegt, ga die richting maar op, dan komt het uiteindelijk allemaal goed. Maar ik leer steeds meer, hoe langer deze ellende zich voortsleept, dat 'allemaal goed' niet bestaat. en dat maakt me bang.

quote:Lilith75 schreef op 10 april 2013 @ 07:45:

Hoe is het verder met de rest?



Femme? Bloske? Bing? Loreley? LadyF?

Geen geseks hier

Wel een ziekenhuisafspraak.

Volgende week meer nieuws hoop ik.



Ik merk wel dat ik meer dingen buiten de deur doe. Minder thuis ben dus.

Ik lees al even mee en wil toch graag een keer posten.

Ik zit namelijk in een soort gelijk iets en kan er met eigenlijk niemand over praten omdat het ook best wel prive is eigenlijk.



Ik leerde mijn man kennen toen hij 27 jaar was. Zijn leven bestond eigenlijk alleen maar uit werken, werken, werken. Een vaste relatie had hij eigenlijk nooit gehad. Blijkbaar vond hij mij de moeite waard om toch aan een vrouw te beginnen.



Zo begon ons "mooie" avontuur. Voor dat ik hem leerde kennen had ik net een langdurige relatie achter de rug.

We belanden in bed en vaak bij de eerste keren gaat het wat onwennig, vooral als het de eerste keer is voor een man en voor mij de 2e. Hij had moeite om zijn erectie te krijgen. Hier heb ik nooit problemen van gemaakt omdat hij erg zenuwachtig was.

Jaar in jaar uit ging het met ups en downs, erecties kwamen erecties verdwenen. Vaak werd ik als excuus gebruikt, ik had koude handen, ik kriebelde teveel, ik deed dit niet goed, ik deed dat niet goed. Ook al deed ik helemaal niks, vaak had ik het dan nog gedaan. Ik was altijd al onzeker over mijzelf en zo werd het alleen maar versterkt. Hij schaamde zich natuurlijk dat het niet lukte en zocht altijd naar een reden waarom.



Ik raakte zo gefrustreerd dat ik vond dat we naar de huisarts moesten.(lichamelijk onderzocht, bloed geprikt, hier kwam niks uit naar voren). We kregen 4 viagra pillen mee, die goed zijn werk deden, maar meneer werd er niet lekker op. Oke prima, dat zou kunnen natuurlijk.

We hadden ook een verwijzing meegekregen voor een seksuoloog, hier hebben we tot op heden geen gebruik van gemaakt want hij vind dat het laatste redmiddel.

Ik heb alles geprobeerd, weekendjes weg, mooie lingerie, ben zelfs 30 kilo afgevallen waardoor ik nu weer in maatje 38 pas. Voel mezelf beter en zit lekkerder in mij vel maar mijn man negeert mij compleet. Als ik in mijn ondergoed boven loop, heb ik het idee dat hij niet weet hoe gauw hij weg moet komen.

Hij doet er helemaal niks aan, ik ben boos, verdrietig en voel me verschrikkelijk. Hij steekt gewoon echt zijn kop in het zand. Hij bepaalt ook al hoeveel kinderen we krijgen want meneer vind 1 meer dan zat. Oke, als je daar gewoon met z'n 2en over kan praten prima, maar hij deelt het gewoon mee. En nu wil hij ook al bepalen dat er niet meer gesekst wordt???



Sorry voor het lange verhaal, maar het lucht wel even iets op.

@Lilith: bedankt voor je reactie. Echt fijn!

Mijn kinderen zijn bijna 12 en bijna 16. Vooral de oudste heeft erg veel last gehad van datgene wat er 1,5 jaar geleden gebeurd is. Toen kwam uit dat ik een relatie had met een ander. Ik!!! De eeuwige braafheid zelve kreeg een heerlijke relatie met een ander! Wauw!! Iemand met wie alles leuk is, iemand die je begeert!! Hartstikke fout, maar zo voelde het niet! Pfffff .... als je dat eenmaal hebt ervaren ..... !!!

Deze relatie is uitgekomen en toen begon de ellende pas echt! Helaas is het verder niets geworden en is mijn man, na enkele weken weer terug gekomen. Waarom ben ik daar mee verder gegaan? Omdat ik volledig de weg kwijt was, vreselijk labiel, om de kinderen, de financiële consequenties van in mijn eentje verder. Ook dacht ik/hoopte ik dat het hem wakker geschud zou hebben en dat het beter zou gaan en wij hier samen sterker uit zouden komen. Ik zou die ander dan wel vergeten. Manlief had bij terugkomst wel gezegd dat hij niet veel zou veranderen. Ik heb aangegeven wat ik zo miste in ons huwelijk, zoals ik in de jaren daarvoor al zo vaak had gedaan. Op mijn voorstel om samen relatietherapie te volgen ging hij niet in. Dat wilde hij niet. We gingen dus weer samen verder en hebben er nooit meer over gesproken. Aan het begin probeerde ik het nog, maar hij kapte dat af. Voor hem is alles nu weer normaal. Hij werkt natuurlijk, elke morgen strak in het pak de deur uit, en komt 12 a 13 uur later kapot thuis. Hij eet en stort vervolgens op de bank. Hij is te dik, eet /snoept te veel en rolt savonds weer kapot in bed. In het weekend eigenlijk hetzelfde. Hij heeft altijd een heel programma voor zichzelf. Ik heb zo vaak gevraagd of er vroeger iets gebeurd is (streng gereformeerd opgevoed, of dat hij misschien homo is), maar hij wimpelt dat altijd weg.

Hij heeft me nooit iets verweten, nooit lullig tegen me gedaan en behandelt me als zijn prinses. Zo is het altijd gegaan. Hij doet alles voor me, maar heeft geen zin in sex. Wat denk je dan? Ach, laat maar want verder hebben we het goed. En: het is verder een prima kerel, hoewel ik eerlijk moet zeggen dat hij niet zo leuk is als vader als ik gehoopt had. Hij heeft weinig geduld met de kinderen.

Mijn smoezenlijst, om niet weg te gaan, is oneindig! Ik durf het gewoon niet. Dat wordt vooral ook financieel een ramp!

Ik wacht misschien nog 5 jaar, maar vind het zonde van mijn tijd. Ik ben geen arts en wil niet zomaar een diagnose stellen, maar eigenlijk denk ik dat hij een autist is. Hoe kun je verder met je leven na wat er tussen ons gebeurd is? En het er dan ook nooit meer over hebben? Ik begrijp dat niet. Voor hem is het voorbij en hij gaat gewoon weer verder. Ik sta er nog elke dag mee op en ga er mee naar bed.

Ik ben soms zo boos op hem. Ik vind het zo egoïstisch van hem dat hij mij ook veroordeelt tot een sexloos leven omdat hij er zelf geen zin in heeft. De laatste keer sex was hier trouwens met Kerst.



@gonniegijsje: wat vervelend dat jullie geen sexleven hebben door de medische achtergrond van je man. Wat ontzettend dapper van hem om je de vrijheid te geven dit elders te zoeken! Ik vroeg me af: is het voor jullie niet mogelijk om toch samen op een andere manier sex te hebben?



@jozette: dat gevoel van "wat gooi ik hier mee weg" herken ik heel erg! Dat maakt het heel lastig! Je weet wat je hebt, maar niet wat je krijgt!