Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

17-03-2013 19:15 2437 berichten
Hallo allemaal,



Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.

Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.

Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?

Schrijf het hier van je af!



Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend



Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.

Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.



Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:

Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Alle reacties Link kopieren
Ah. Dat kan ik mij voorstellen . En als je een one-night-stand probeert? Iemand die aantrekkelijk is, waar je een keer mee vrijt, maar waar je geen emotionele band mee hebt? Of is dat iets dat je niet aantrekt?
Alle reacties Link kopieren
Klopt Ashanita, daarom als het verder goed is, is het goed.



Vind het alleen niet kloppen dat ze hoopt in de overgang te komen, lees zelf minder libido= probleem opgelost.

Dat geeft aan dat er nu dus toch een "probleem"is waar ze niet bepaald happy mee is.

Anders zeg je "het is zoals het is soit".
Alle reacties Link kopieren
Dat ben ik met je eens . Maar ja: wat is een goede oplossing als je samen wilt blijven, door dik en dun, maar de een heeft een seksdrive en de ander niet? De een is gefrustreerd omdat je niet krijgt wat je hebben wil, de ander is (als het goed is) gefrustreerd omdat je je schuldig voelt en niet kan geven wat de ander noig heeft. Tenminste, zo was het hier.



Voor zowel Beukenootje als haar man hoop ik, dat Beukenootje óf een goede modus vindt met een lover, of dat haar man het licht gaat zien. Of eerst het een en op den duur het ander.
Alle reacties Link kopieren
Die ONS heb ik een keer gehad, en meeeeen wat verlangde ik naar meer met die persoon daarna. Dat was erg verwarrend voor me. Ik kan dat niet (zo goed) scheiden, sex en een emotionele band hebben met iemand.



Het is zoals het is zeg ik over een paar dagen wel weer, denk ik.
Alle reacties Link kopieren
quote:Beukenootje schreef op 10 april 2013 @ 14:24:

Haha, dat niet durven herken ik Gonniegijsje. Ik ben al verschillende keren in de gelegenheid geweest om het met een ander te doen, het lijkt me werkelijk heerlijk om te doen, maar op het moment zelf is de drempel zó hoog dat er niets van terecht komt, hoe graag ik het ook wil. Stom van me eigenlijk...Woon jij niet toevallig ook ten noorden van Zwolle?? Dan gaan we gezamelijk de kroeg in )
quote:Lilith75 schreef op 10 april 2013 @ 12:53:

[...]









Mopsie geloof dat we jou en je botte bijl dringend nodig hebben.

Kan het bijna niet meer aan!!



Je doet het fantastisch! Ik geloof dat ik de bijl ga inruilen voor een stofdoekje. Jij hakt, ik ruim op.



Maar zonder dollen: ik lees al dagen mee, maar ik weet eigenlijk niet eens meer wat ik moet schrijven. Verbijsterd ben ik. Same script, different cast, steeds maar weer.



Ik lees ook vooral veel angst: angst om alleen door te moeten.

En ook: ach, mijn eigenwaarde is de naar de klote omdat mijn man 0 interesse toont in mijn lijf en mijn behoeften, maar voor de rest heb ik een fantástische relatie.



Degene die buiten de deur mogen, doen het niet. Angst. Omdat áls ze eraan toegeven en ervaren wat ze missen, dan is het klaar met die seksloze vent op de bank. En dat willen we niet, want kinderen, koophuis, geld. En hij is verder zó'n geweldige vent. We vergeten de vernederende afwijzingen, de slakkensporen die we door het huis trekken, de ruzies, het aantasten van een natuurlijke behoefte.

Welnee, het is helemaal geen probleem. We klappen alleen om de zoveel dagen tegen de muur op van frustratie.



Nogmaals een welgemeend advies: Stap op of accepteer.

En dan ook écht accepteren, vergeten dus dat je mens bent met behoeften. Alleen dan red je het echt.



Ieder zijn keuze. En die respecteer ik. Maar jezus.....wat missen jullie een hoop.

Ik durf te wedden, dat als je aan het begin van deze relatie met deze fantástische kerels hadden geweten dat er nauwelijks tot nooit seks op het programma stond, waren jullie geen van allen eraan begonnen. Waarom er dan wel mee doorgaan, vraag ik me af?



En geloof me, het merendeel van de mannen doen wél gewoon leuk mee in bed. En zijn ook nog eens fantastisch relatie materiaal. Maar ik geloof oprecht dat jullie daar niet eens meer zo in geloven.

Jammer.
Beukenootje: jij hebt je keus stellig gemaakt om bij je man te blijven. Helemaal prima. Maar wat wil je dan dat we tegen je zeggen?

Heel goed meid, dat je jezelf zo verloochent? Ach en wee, wat zielig allemaal?

Sorry, maar dat kan ik niet en zal dus blijven hameren op het feit dat je voor jezelf moet kiezen. Danwel binnen, danwel buiten de relatie.

Je bent niet tevreden in je relatie, het is een issue. Anders zat je hier niet en liet je het allemaal langs je heenglijden.

Buiten de deur wil je niet. Maar wat wil je dan?

Tips om je frustratie uit te bannen?

En dat is een oprechte vraag.
Alle reacties Link kopieren
Mops, in een hoop verhalen hier ben ik het met je eens. Maar er kan toch ook wél liefde zijn en respect? Sommige problemen zijn moeilijk om mee om te gaan. En dat is niet alleen verschil in seksdrive, maar bv ook wel/geen kinderen, om maar een dwarsstraat te noemen. Of een partner die ernstig ziek wordt en verzorgd moet worden. Mijns inziens heeft het veel meer met respect te maken, met hoe je samen ervoor wil vechten ipv een iemand er verantwoordelijk voor maken.



En als de basis sterk is, kun je denk ik veel aan. Ook een buitenechtelijke relatie (met toestemming). Maar dan moet er wel nog genegenheid zijn, intimiteit, liefde voor elkaar.
Alle reacties Link kopieren
En dan dus niet het "ik houd heus nog wel van hem hoor"
quote:ashanita schreef op 10 april 2013 @ 16:59:

Mops, in een hoop verhalen hier ben ik het met je eens. Maar er kan toch ook wél liefde zijn en respect?



Ja, en dat hebben de meeste ook voor vrienden, familie en hun partner. Alleen: met liefde en respect zonder seks, heb je geen relatie. Een vriendschap ja. Een zakelijke verbintenis vanwege kinderen en huis, ja. Een relatie....ik vind van niet. Maar daar zijn de meningen over verdeeld.

De meeste vinden hier dat liefde en respect de basis is, en dat ze daarvoor blijven. Hartstikke goed. Maar ik zie hier de verhalen waar het verdriet, frustratie en woede vanaf druipt.

Kan iemand mij hier eerlijk komen zeggen, dat het allemaal wel meevalt? Dat het allemaal niet zo erg is? Dat de liefde en het respect opweegt tegen het gebrek aan lichamelijke affectie?

Als dat werkelijk zo zou zijn, zouden mensen niet eens de moeite nemen hun verdriet hier uit te storten. Het zou niet eens de moeite waard zijn om er bij stil te staan, laat staan om erover te schrijven.



Kijk eens naar de succesverhalen van de vrouwen die hun seksloze bestaan hebben verruild voor een leven mét seks. Er is er geen één die er spijt van heeft. En allen roepen ze, dat ze nooit, maar dan ook nooit meer terug willen naar de oude situatie. Allemaal vrouwen die jarenlang om de 'liefde en respect" zijn gebleven, maar die het niet meer konden opbrengen. Liefde en respect is niet genoeg. Hoe zeer men ook de ogen wil sluiten voor deze realiteit.



En degene die wél zijn teruggegaan naar seksloze ex (uit liefde en respect), hebben allen spijt als haren op hun hoofd.



Ik geef hier alleen maar mee aan, dat we het niet mooier moeten maken dan het is. Liefde en respect: prachtig. Maar het is niet genoeg.



Sommige problemen zijn moeilijk om mee om te gaan. En dat is niet alleen verschil in seksdrive, maar bv ook wel/geen kinderen, om maar een dwarsstraat te noemen. Of een partner die ernstig ziek wordt en verzorgd moet worden. Mijns inziens heeft het veel meer met respect te maken, met hoe je samen ervoor wil vechten ipv een iemand er verantwoordelijk voor maken.



Eens, tot je laatste zin. Er wordt namelijk in de relaties in dit topic niet SAMEN gevochten.De enige die vechten zijn jullie, en dan vooral tegen de Bierkaai. Man/vrouwlief leunt achterover, want ze willen niet, ze kunnen niet. Er wordt niet geneukt, of zoek het maar buiten de deur. Maar zij vechten er niet voor, zij kiezen de weg van de minste weerstand.



En als de basis sterk is, kun je denk ik veel aan. Ook een buitenechtelijke relatie (met toestemming). Maar dan moet er wel nog genegenheid zijn, intimiteit, liefde voor elkaar.



Ook eens. Maar op kinderknuffels zijn we toch inmiddels ook wel uitgekeken? En ja, je kunt buiten de deur. Jarenlang. Gevolg: de helft van de tijd ben je bezig met je minnaar: belt hij wel of niet? Heb ik al een berichtje? Waar spreek ik nu weer af? Ojee, ik moet niet verliefd worden. En tranen met tuiten als de minnaar het weer voor gezien houdt. Ondertussen doe je je eigen partner en eventuele kinderen weer tekort in aandacht, want je hoofd is elders.



Ik chargeer op heel veel punten, dat moet je je wel realiseren.

Het is hier geen dagboek, dus mensen kunnen verschillende meningen krijgen. Pik eruit wat je bevalt, zet mij op negeer als je het niet aankunt. Maar blijf hoe dan ook aan jezelf denken. Altijd.
Alle reacties Link kopieren
Zo eens met Mopsie.



Ben er zelf nog niet zo lang geleden echt uitgestapt, weet echt wel hoe moeilijk het is en gebruikte ook alle argumenten die jullie gebruiken.



Maar hell yeah ik hield gelukkig toch een tikkie meer van mezelf dan van hem.

Mijn kinderen hebben trouwens hun leuke moeder weer terug.



http://www.youtube.com/watch?v=4ewszd9n1CU



Kwam deze tegen ik zeg toepasselijk.
Alle reacties Link kopieren
Heel bekend nummer lilith, maar heb me eigenlijk nooit verdiept in de tekst, hoe toepasselijk.



Motormuis; veel dingen en gevoelens komen inderdaad overeen.

Het is ook gewoon steeds moeilijker om het probleem weer te bespreken met mijn man. Ik begin het steeds moeilijker te krijgen daar mee, eigenlijk te gek voor woorden.



Ik word ook steeds bozer eigenlijk. Dan denk ik "wie ben jij eigenlijk om te beslissen dat ik seksloos door het leven ga/moet"



Hij heeft natuurlijk problemen met zijn erectie en dan kom je gauw in een vicieuze cirkel terecht. Er kan tegenwoordig niet eens meer een knuffel vanaf, bang voor een reactie van mij misschien, dat ik meer wil. De laatste keer was met kerst 2012.



En ook ik vind de stap zetten verschrikkelijk moeilijk. Want ja verder is hij wel lief en helpt me overal mee.....klinkt natuurlijk weer heel cliché. De stap zetten als je een kind hebt is wel moeilijker dan dat je geen kind hebt.
Alle reacties Link kopieren
Ook hier die woede en ik kan er ook niet meer normaal over doen, ben gekwetst en voel me dag in- dag uit afgewezen.

En ik kan het niet verteren dat ik helemaal geen gekke dingen vraag, enkel een beetje intimiteit en dat dat al teveel is.

Misschien toch ook maar buiten de deur zoeken en daar niet meer eerlijk over zijn zoals die ene keer?

Vind het ook niet terecht dat ik als alleenstaande moeder met een hoop onzekerheid hier weg zou moeten gaan, voel me dan helemaal de verliezer!
Alle reacties Link kopieren
Sorry maar deze alleenstaande moeder is een grote winnaar .

Heb het prima voor elkaar en heb me nog geen seconde minder of slechter gevoeld, integendeel zelfs.



Ben zoveel sterker uit de strijd gekomen.

Ik ben meer ontspannen en daardoor mijn kinderen ook.

Mijn oudste dochters zeggen nog wel eens blij te zijn hoe we het nu hebben....bij elkaar blijven voor de kinderen? sure ga je goddelijke gang....vergeet vooral je eigen geluk.
Alle reacties Link kopieren
Het schiet me nogal in het verkeerde keelgat dat hier bij wijze van spreken uitgemaakt wordt voor domme doos omdat ik mijn gezin belangrijker vind dan mijn libido....



Ik zou het mijn moeder (als volwassenne) buitengewoon kwalijk hebben genomen als zij haar kut achterna was gelopen ten koste van haar gezin.
Alle reacties Link kopieren
@ Beukenootje, mooi gesproken! Kan me jouw gevoel zeker indenken. Ben het zeker met je eens.



@ Motormuis, Ik herken je woede en gevoelens. Denk voor jou erg belangrijk dat je niet aan jezelf gaat twijfelen. De behoeftes en verlangens die je hebt zijn niet raar of overdreven, maar menselijk en gezond!
Alle reacties Link kopieren
Knap hoor als je er van af bent, maar het mag voor mij ook wel wat milder tegenover degenen die er nog mee worstelen.
Alle reacties Link kopieren
Dank je wel Niels!
Alle reacties Link kopieren
quote:motormuis78 schreef op 10 april 2013 @ 22:18:

Kan hoor als je er van af bent, maar het mag voor mij ook wel wat mikder tegenover degenen die er nog mee worstelen.Wat bedoel je precies motormuis? Ik begrijp je ff niet.
Alle reacties Link kopieren
Die sloeg op bericht van Lilith75
quote:Beukenootje schreef op 10 april 2013 @ 21:38:

Het schiet me nogal in het verkeerde keelgat dat hier bij wijze van spreken uitgemaakt wordt voor domme doos omdat ik mijn gezin belangrijker vind dan mijn libido....



Ik zou het mijn moeder (als volwassenne) buitengewoon kwalijk hebben genomen als zij haar kut achterna was gelopen ten koste van haar gezin.



Excuse me? Waar is dat gezegd?

Ik spreek alleen voor mezelf, en ik vind je geen domme doos.

Maar je kiest zelf voor deze relatie, komt hier klagen, en daar mag ik dan weer wat van vinden. Nogmaals, het is hier geen dagboek.

Ik leg de feiten bloot, dat sommige dingen niet leuk zijn om te horen, daar kan ik niks aan doen.



En passant verwijt je nu anderen hun kut achterna te lopen. Dat mag ook. Mag ik je er dan even op wijzen, dat zij een stuk blijer in het leven staan dan jij? Jij klaagt, en doet verder niks. Prima. Maar ga vrouwen die wel voor zichzelf kiezen niet verwijten, dat ze snollen zijn die hun gezin ter meerdere glorie van hun kut hebben verlaten. Als je zo denkt, heb je er weinig van begrepen.



Jij vind je gezin belangrijker dan je libido. Jouw goed recht. Blijft overeind staan, dat je voor je eigen gemoedsrust beter kunt gaan accepteren dat je van je eigen man niets meer hoeft te verwachten.

Je mag hier klagen zoveel je wil. Je mag ook bij je gezin blijven. Maar je mag niet anderen dirigeren hoe zij op jou moeten reageren, noch kun je hier "ons vrijgevochten vrouwen" niet ongeremd uitmaken voor sletten.

Let wel: wij doen en hebben iets wat jij graag zou willen. Een gezond seksleven met een fijne man.

En daar hebben Lilith en ik dan weer voor gekozen. We gunnen dat anderen ook. Als je dat niet wil, prima.

Vertel ons dan even wat je hier wel wil horen, dan weten we dat ook weer.
Alle reacties Link kopieren
quote:motormuis78 schreef op 10 april 2013 @ 22:24:

Die sloeg op bericht van Lilith75Ok, duidelijk!
Alle reacties Link kopieren
Ik zie niet in waarom er hier een een strijd zou moeten worden gevoerd over wie er hier 'de beste' keuze heeft gemaakt. Je kan eigen keuze toch niet vergelijken met die van anderen? Iedereen is anders,elke situatie is anders en de omstandigheden zullen per situatie verschillen, Dit zijn factoren die van invloed zijn op een keuze, op welke keuze dan ook. Er is denk ik dus ook helemaal geen 'goed of fout" . En alleen de keuze die je zelf maakt om redenen die dus voldoende wegen voor jou, wat anderen ook hebben gekozen, gaan kiezen of er van vinden.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben er in ieder geval van overtuigd dat ik liever een nieuwe liefdevolle, intieme, seksuele relatie wil dan blijven hangen in een intiemloze, non-fysieke relatie. En nee, niet na een week, niet na een jaar. Maar als alle opties zijn uitgeput. Als het blijven trekken is aan een dood paard. Ja, dan zoek zelfs ik , als mister geduld, oplossingen.



Ik wordt er beter van. Mijn partner wordt er op termijn beter van en zelfs ons kind krijgt op termijn terug een beeld van hoe het ook kan.



Ieder huisje, z'n kruisje, maar bij mij wordt het tijd dat het kruisje ook terug aandacht krijgt ;) haha.
Don't cry because it's over, smile because it happened.
Alle reacties Link kopieren
Ik dacht er voor mezelf als toevoeging op het besef dat het niet aan mij ligt, bij een coach en huisarts voor het eerst eens voor mezelf en mijn behoeftes aan de slag ga, hier aansluiting zou vinden bij mensen die ook in zo'n vaarwater zitten als ik....jammer dat er hier meer strijd is dan steun

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven