Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

Loreley , Al zou je maar een paar gesprekken hebben met een psycholoog.

Het van je af praten en zo weer een beter gevoel krijgen en je beter in je vel voelen.



En nooit meer terug naar je ex.

Dank je Lilith. Je hebt weer eens groot gelijk. Net als 1ntern3t.



Ik zit nu thuis met een onverklaarbare griep. Ondanks alle commotie die ik heb meegemaakt voel ik ook ergens een soort rust en opluchting.



En hoezo? Ik hoef nooit meer die opgefokte spanning mee te maken. Als we een keer fijne seks hadden - 1 keer in de 2 maanden als ik geluk had - en ik zei per ongeluk iets wat verkeerd viel, was het weer weken lang drama in bed. Sterke blokkades, ernstige erectiestoornissen, altijd "in zijn hoofd schieten", moeite met naakt zijn, het T-shirtje MOEST aan blijven en ik piekerde me compleet suf. Als je vriendin wil vrijen, van waar die weerzin toch? Op den duur voelde ik me gewoon lelijk. Op het eind was naakt naast elkaar liggen al gruwelijk beladen en drukkend voor hem.



Op de duur zag ik ook huizenhoog tegen het weekend op, want er was weer altijd een reden dat niets lukte. Er over praten leverde blokkades op en als ik niets zei gebeurde er ook niets. Àlles verdomme probeer je, tot het doodzwijgen en geforceerd glimlachen aan toe en niets, maar dan ook NIETS helpt.



Nou, ik ben nu zóóóóó blij dat ik van dit gezeik - excusez le mot - af ben, zeg.

Oef! * Loreley slaakt een zucht van verlichting *



Ik denk nu wel eens lachend dat het erger dan bovenstaande situaties echt niet meer kan worden.



Ahum Lilith, even een impertinente vraag. Naar wat voor soort uitgaansgelegenheden ga jij? Ik doe het nog rustig aan hoor, maar Loreley zal in de toekomst heus wel weer eens buitenshuis gaan kijken .

Die opluchting.....heerlijk en herkenbaar.....in het begin zal het heus ook nog weleens moeilijk zijn hoor.



Ik ga gewoon met vriendinnen naar een café een dorp verderop , daar is het altijd gezellig , leuke muziek , goede sfeer.

En soms een leuke man .

Wij gaan in eerste instantie gewoon om plezier te hebben , en verder zien we wel.



Opvallend is wel dat mannen echt niet zo dapper zijn hoor....ze zijn als het er op aan komt best onzeker.



Ga gewoon lekker dansen sjansen en wijntjes drinken maak plezier , vaak is de aandacht al genoeg , na een moeilijke relatie , even weer jezelf terug vinden...komt wel goed hoor.



Ben al een tijdje niet geweest , had andere dingen te doen in mijn kindvrije weekenden.

Wat betreft professionele hulp, wij hebben relatietherapie gevolgd en het heeft ons best geholpen omdat zo'n persoon de juiste vragen kan stellen. Zo wordt je begeleid in het vertellen (en zodoende verwerken) van je verhaal. De juiste vragen maken dat je dingen vertelt die je misschien weggestopt had.

Up voor Alexia

nog een paar jaartjes en ik ben 40! Ik kijk er naar uit

Pedroso

Oh, wat fijn dat ik niet de enige ben!

Want inderdaad, hoe ga je daarmee om? Overal om me heen hoor ik alleen maar van vriendinnen of vrouwen in het algemeen dat ze klagen over hun vent die juist vaak wil. Terwijl ik altijd wil klagen dat mijn vent zo weinig wil!

Soms wordt het idee vreemdgaan zelfs aantrekkelijk

Hoi Truffles ,



Is er een bepaalde rede dat je man zo weinig seks wil?

En hoe vaak hebben jullie dan seks?

Is er verder binnen de relatie nog wel intimiteit / passie /liefde?



Veel vragen

Hoi Lilith, dank je voor je reactie.



Nee, geen bepaalde reden dat ik weet. Als we ruzie hebben gehad kan hij niet snel omschakelen (wat er nu in resulteert dat we al sinds vorige week woensdag geen seks hebben gehad). Verder heeft hij denk ik gewoon niet zoveel zin als ik. In het begin van onze relatie zei hij ook dat hij nog nooit een vriendin had gehad die zo vaak wilde als ik.



Hoe vaak... Gemiddeld toch wel 1x in de week denk ik. Voor mij is dit, zeker in het begin van een relatie, veel te weinig. Ik kan iedere dag wel meerdere keren.



Verder is er wel intimiteit en liefde hoor, maar ook weer 9/10 vanuit mijn initiatief. Het zou leuk zijn als ik eens verrast werd met knuffels en kusjes.

Ik moet zeggen dat hij het wel probeert, ik merk langzamerhand dat hij me vaker vastpakt of spontaan een kus geeft.

Vervelend truffles.



Ik had hetzelfde probleem als jij, maar dan tot de macht tien. Als ik een keertje onvrede uitte, had mijn vriend wekenlang geen zin! Vorig jaar december hadden wij zeer heftige ruzie en volgens mijn ex sijpelde dat nog steeds voort in zijn libido, ondanks het feit dat ik wel duizend keer mijn excuus had aangeboden. Jaaaahaaa, hij had mij wel vergeven, maarrrrrrr toen in december ...... Het is al ook een dikke week uit.



Gezien mijn perspectief denk ik WAUW 1 keer per week seks! Persoonlijk had ik er een moord, wat zeg ik, tien moorden voor gedaan in mijn relatie, maar goed, iedereen is anders. Ik denk dat ik wellicht een extreem gevoelige man had. Hij kon het ook absoluut niet begrijpen dat mensen zo'n drie keer per week seks kunnen hebben gemiddeld. Ook als het een prille relatie was. "Hoe DOENNNN ze dat in hemelsnaam???", dacht hij . IK zou zeggen: "Gewoon doen, hè. Hupsakee " Maar ja, dan sloeg de paniek toe in huize loreley12. Ik kan wel een boek schrijven over alle complexen en blokkades die mijn ex had.



Ik hoop, beste truffles, dat je er uit komt. Dat het nooit erger zal worden dan slechts 1 keer per week voor jou. Ik vrees dat iedereen op dit topic en andere soortgelijke topics tevergeefs DE gouden tip hoopt te vinden.

quote:loreley12 schreef op 12 oktober 2013 @ 20:16:

Vervelend truffles.



Ik had hetzelfde probleem als jij, maar dan tot de macht tien. Als ik een keertje onvrede uitte, had mijn vriend wekenlang geen zin! Vorig jaar december hadden wij zeer heftige ruzie en volgens mijn ex sijpelde dat nog steeds voort in zijn libido, ondanks het feit dat ik wel duizend keer mijn excuus had aangeboden. Jaaaahaaa, hij had mij wel vergeven, maarrrrrrr toen in december ...... Het is al ook een dikke week uit.



Gezien mijn perspectief denk ik WAUW 1 keer per week seks! Persoonlijk had ik er een moord, wat zeg ik, tien moorden voor gedaan in mijn relatie, maar goed, iedereen is anders. Ik denk dat ik wellicht een extreem gevoelige man had. Hij kon het ook absoluut niet begrijpen dat mensen zo'n drie keer per week seks kunnen hebben gemiddeld. Ook als het een prille relatie was. "Hoe DOENNNN ze dat in hemelsnaam???", dacht hij . IK zou zeggen: "Gewoon doen, hè. Hupsakee " Maar ja, dan sloeg de paniek toe in huize loreley12. Ik kan wel een boek schrijven over alle complexen en blokkades die mijn ex had.



Ik hoop, beste truffles, dat je er uit komt. Dat het nooit erger zal worden dan slechts 1 keer per week voor jou. Ik vrees dat iedereen op dit topic en andere soortgelijke topics tevergeefs DE gouden tip hoopt te vinden.



Wauw Loreley, wat een verhaal. Ik moet zeggen dat het ergens wel een klankbord vindt bij mij. De zin '3 keer per week in een relatie, hoe doen ze het??' hoor ik mijn vriend ooit ook nog wel eens zeggen.



Gezien mijn perspectief denk ik nu ook, WAUW 1 keer per week! Hahaha! Ik ben het van vorige relaties veel vaker gewend.



Soms ben ik er echt gewoon down van. Het doet namelijk geestelijk echt wat met je. Ik raak mijn vriend vaak aan, sla of wrijf over zijn kont of over welk lichaamsdeel dan ook, knuffel, bijt en kus hem graag. Met die aandacht geef ik ook aan, ik vind je aantrekkelijk. Hij doet al die dingen nagenoeg niet, of bijna niet. En als hij dan ook nog eens geen seks wil... Het tast mijn zelfvertrouwen aan, ik raak er onzeker door, ik vraag me af of hij me nog wel wil.

Als ik dit dan met vriendinnen bespreek dan reageert iedereen stomverbaasd "Jij ziet er hartstikke goed uit, wat doe je nog bij hem?"

En na dit soort dagen vraag ik me dat inderdaad ook wel eens af... Ik word er moedeloos van. Ik krijg zelfs kinderachtige gedachtes als: 'Hij vindt het wel lekker makkelijk zo, alle initiatief ligt bij mij, hij hoeft alleen maar achterover te leunen' of 'als ik zo ergens binnenloop kan ik zo tien man zover krijgen'. Maar ja aan de andere kant dan weer, ik kan zelf mijn eigen vriend niet zover krijgen... Pfff

Hoi truffles,



Nou, wat wel helpt in dit soort topics is dat je toch veel kunt relativeren. Jij zegt bijvoorbeeld dat je wel elke dag zowat zou willen.



Er zijn veel vrouwen hier op dit forum die wel meerder keren op een dag kunnen en/of willen. Of zou dit een beetje kenmerkend zijn voor de "Vivavrouw"?



Nou, mijn libido is grofweg zo dat ik 1 à 2 keer per week wel zin heb. Kun je nagaan. Mijn ex vond dat ik er veel te veel op gefocust was. Valt toch wel mee, hè?

Kreeg een telefoontje van mijn ex om te zeggen dat de hoofdzaak van de einde van onze relatie mijn ongebreidele woedeaanvallen waren die uren konden duren. Hierdoor is hij ook (seksueel) op me afgeknapt.



Zo zie je maar dat ik ook IK flink geblunderd heb, Ik had net een flinke dosis pammen ingenomen. Ik had mijn ex gebeld hoe veel liefdesverdriet ik had en het me verschrikkelijk speet dat de relatie mislukt was door mijn woedeanvallen. HIj had 112 gebeld. Gelukkig hoefde ik niet naar het ziekenhuis om mijn maag leeg te laten pompen. Verder zegt hij mij echt van me te houden, maar dat hij mijn woedeaanvallen kan missen als kiespijn. Hij hoeft mij nooit meer als partner te woord te staan en ik had tevens nooit begrip voor zijn schildkliermoeheid en zijn weinige daadkracht. HIj heeft die ziektes eenmaal en ik kan niet van hem verwachten dat hij weer die potente jongen van pakweg 25 is. Hij zegt letterlijk ziek te zijn geweest van van mijn razernij. O en die woedeaanvallen hadden zijn exen nooit. Daar kon hij het ook beter mee vol houden. Mijn ex vindt dat ik moet stoppen met mijn zelfmedelijden ook als ik voor de 1000ste keer mijn excuses aanbiedt, valt hij terug op de ernstigste woede die ik ooit had en dat was in decemer vorig jaar en toen hebben we dagenlang seks gehad totdat ik weer zo nodig boos moest worden over iets en hup zijn libido verdween weer als sneeuw voor de zon. Zij zus heeft ook gezegd dat ze zwaar droog zou staan als ze een partner had die urenlang woedend zou zijn.



Ik had aan die woedeaanvallen moeten werken en hij vindt dat ik dat nog steeds dien te doen, want een eventuele volgende vriend zal ook keihard bij me wegrennen. Ik heb hem nl. kapotgemaakt met mijn woedeaanvallen inclusief zijn seksualiteit. Hij wordt in de kliniek al langzamerhand weer verliefd op andere vrouwen. Ik had toevallig en etentje bij een vriendin en ik zat daar met geweld m'n tranen in te houden.



Ik zal aan mijn borderline moeten werken, want volgens mijn ex verschuil ik me erachter. Maandag bel ik meteen de dokter. Volgens mijn ex heb ik totaal geen benul van mijn destructieve houding. Ik huilde aan de telefoon dat ik het zo verschrikkelijk vond dat hier door onze (seksuele) op de klippen heb laten lopen en zeker vanwege het feit dat MIJN gedrag de hoofdzaak hier van is. Ik ga écht aan mij woedeaanvallen werken, want ik hoop echt in de toekomst dat er een relatie voor mij inzit, maar mèn wat voel ik me nu zwaar k*t en schuldig. Waarom schrijf ik dit weer?? Tja, je wil toch weer je verhaal kwijt en ik vind het nogmaals ronduit k*t dat ik een relatie om zeep heb geholpen door mijn walgelijke wangedrag.



Ik had z'n moeder nog gebeld en ze zei dat ze niets kon zeggen over mijn woedeaanvallen, want daar kon ze niet over oordelen, maar ik zal in mijn oren moeten knopen dat je met een schildklierziekte veel problemen hebt met je stofwisseling en dat je vaak moe bent. en dat ik verdorie eens moet stoppen met me te vergelijken met die "lieve ex" uit zijn studententijd. Klopt ook zeker, maar de woorden dat seks nooit een issue was met haar en dat er nooit over dienden te worden gepraat hebben mij ook een naar gevoel gegeven. Zij had blijkbaar "iets' wat ik mijn ex niet kon geven. Ze voelden elkaar prima aan en al mijn gepraat heeft er ook absoluut aan bijgedragen dat hij er geen zin meer in heeft in dat oeverloze gepraat.



Sorry voor deze ego post weer. Ik voel me kortom zwaar mislukt. Ja, ja, het zal weer zelfmedelijden zijn, maar ik heb slechts vanaf van 41ste mijn eerste relatie gehad van slecht 3 jaar die ik faliekant heb laten mislukken. Geen enkele kerel zal op een bordeline freak zitten wachten. Mijn ex verweet me ook dat ik wat meer intiatieven had kunnen ontwikkelen. O,'t is Ook nog eens mijn eigen schuld dat ik langdurig alle ben geweest. Hij heeft makkelijk praten. Hij is vanaf zijn tienerjaren seksueel actief, want hij was een knappe jongen en de meiden dromden om hem heen. Ik was een kneus en jongens vonden mij maar een slome. Ik heb hierna mijn uiterlijk een houding drastisch aangepakt wel.



Ik blijf niet bij de pakken neerzitten, hoor. Ik ga écht aan mijn woedeaanvallen werken. Ik heb al met een aantal kennissen en vrienden gesproken en die gaven mij goeie tips.



Mijn ex zei ook dat ik echt mezelf moet zijn en niet "z'n ex" weer moet gaan spelen. Maar ja, als ik mezelf ben walgt ie ervan om seks met me te hebben. Dus het is niet erg constructief om mezelf te zijn, dus is er werk aan de winkel!!



Sorry voor deze egopost, maar je ziet dat ik ook flink de mist in ben gegaan met deze relatie

Loreley, zoek professionele hulp. Je kan dit overduidelijk niet alleen verwerken. Dit forum kan je steunen en met je meeleven maar de hulp die je nodig hebt, kunnen we niet bieden.

Lieve Loreley, ik zeg eerlijk dat ik niet alles begrijp wat je schrijft in je lange post maar wat eruit naar voren komt is dat je je heel erg rot voelt. Dat vind ik akelig voor je en ik denk net als 1ntern3t dat je er professionele hulp bij nodig hebt. Luister niet naar wat je ex en je moeder zeggen, maar richt je samen met een goede therapeut op je eigen welzijn. Zo´n therapeut heeft de afstand en de belangeloosheid om jou echt vooruit te helpen, zodat je je beter gaat voelen over jezelf. Jij bent degene met wie je je leven door zal moeten. Zorg goed voor jezelf. Sterkte meid!

Hoi allemaal,



Ik heb de eerste paar pagina's van het topic gelezen en ga straks de rest ook lezen. Wat ik in die eerste pagina's zag vond ik zo prettig en opbouwend qua toon, dat ik heel graag mijn verhaal hier ook deel en kom meepraten, als dat goed is.



Ik vind jullie verhalen zo herkenbaar. De afwijzing, de schaamte. De grapjes van collega's als mijn vriend iets niet zo handig heeft gedaan: 'hij krijgt nu zeker minstens een week pikstraf?'. Of dat ogenblik dat je jezelf aankijkt in de badkamerspiegel, nadat je aan een nieuwe pilstrip bent begonnen en je de neiging krijgt om jezelf uit te lachen, omdat het 3 strips geleden is dat je ze werkelijk nodig had.



Mijn vriend is een lieverd, een knuffelkont. 's Avonds in bed liggen we nog vaak even tegen elkaar aan te knuffelen, hij is lief en attent en we kunnen problemen goed bespreken. Behalve dat ene hele grote probleem dat tussen ons in ligt 's avonds in bed. Hoe vaker ik het aanhaal, hoe meer hij lijkt dicht te slaan. Hij is nogal faalangstig en daar heeft het denk ik mee te maken. Als we het doen is het lekker, sexy en geil. Hij verzucht na afloop dat we dit echt vaker moeten doen. Maar dat komt er gewoon niet van.



Gelukkig heb ik zelf geen libido tot boven de boomtoppen. Ik ben blij dat hij niet (zoals sommige exen) elke nacht hitsig tegen me op ligt te rijden terwijl ik eigenlijk wel zou willen slapen. Maar als ik wel zin heb en hem uit zijn tent probeer te lokken, voel ik het hek gewoon dichtvallen. Voel ik zijn aarzeling, schuldgevoel en al die andere emoties die helemaal niet bij een potje vrijen horen. En dan voel ik me een nare oude man die een jong meisje tot iets oneervols probeert te dwingen.



We kunnen erover praten, maar oplossingen komen er niet. Hij wil niet naar de dokter om zijn bloed te laten testen, want hij haat naalden. En ik durf het woord 'relatietherapie' of 'seksuologe' nog niet te laten vallen, uit angst om hem nog faalangstiger te maken.



In het begin was hij ook al niet zo'n seksbeest, maar deden we het wel geregeld. En dat was heerlijk, liefdevol, geil, vertrouwd, sexy, warm. Wel merkte ik dat hij er moeite mee had om zomaar midden op de dag te gaan seksen, zomaar, omdat het lekker is. En dat hij niet zomaar geil werd als er een halfblote dame op tv voorbijkwam, iets wat mijn exen altijd wel hadden. In de maanden daarna weet ik het afnemende libido steeds aan iets anders: problemen, stress, moeheid.



En nu weet ik niet goed wat ik moet. Ik ben 27, dol op mijn vriend. Ik denk niet dat ik gauw iemand vind die zo bij me past, op wie ik zo verliefd kan zijn als ik naar hem kijk, die er zo dezelfde normen en waarden op na houdt als ik. De meeste andere mannen die ik zie vind ik onaantrekkelijk, zijn geile sukkels die hun vriendin bedriegen of hebben al een gezin. Ik wil hem, zoals hij is. Maar dan mét een normaal seksleven.



Ik ga de rest ook maar eens bijlezen... ik zie al dat de meesten er toch voor kiezen om uit elkaar te gaan. Heftig hoor...

boterbrabbelaar, ik heb je verhaal gelezen. Het is - of beter gezegd - was herkenbaar voor mij. De afwijzingen en ook de remmingen die erbij kwamen. Ik was niet in staat deze op te lossen. Misschien zou je zelf met je partner kunnen praten waarom hij zich zo geremd voelt en ongemakkelijk. Wel op een rustige, discrete toon.



O ja, mensen, ik ga degelijk hulp zoeken. Ik was vannacht behoorlijk van de kaart. Als ik ooit nog een fatsoenlijke relatie wil hebben, zal ik aan mijn vervelende borderlinetrekken (lees: tomeloze woedeaanvoelen) moeten werken. De ambulancemedewerker had voor mij voor a.s. maandag, morgen dus, een afspraak gemaakt. Er is dus werk aan de winkel voor mij. Dat besef ik maar al te goed.

quote:Mopsie41 schreef op 20 oktober 2013 @ 19:30:

Loreley, verbreek het contact met je ex. Ja, jij hebt ook fouten gemaakt en je moet echt iets doen aan die woede.



Nou en of. Ik wil niet nog een keer een relatie om zeep helpen.



Maar door je zijn uitlatingen aan te laten leunen, wordt je niet beter. Nog steeds schuift hij de schuld bij jou naar binnen. Jullie trekken het slechtste in elkaar naar boven.



Zeg dat wel, vanwege die woede uitbarsting afgelopen december na een goede tijd is zijn libido verknalt en zijn zijn gevoelens volledig weggegaan. Hij zegt het me vergeven te hebben, maar hij komt er toch nog vaak op terug. Plus het feit dat ik totaal geen inlevingsvermogen had gezien zijn schildkliermoeheid. HIj wilde eigenlijk niet stoppen met roken en gezonder leven en meer bewegen, want dat heeft dan totaal geen zin, maar ik was te onempathisch om dat te begrijpen



Jij bent zijn zoveelste ex, en niet voor niks. Hij kan er een mooi verhaal van breien, maar nog geen één vrouw heeft het met hem uitgehouden.



Nou, zijn "lieve exje" daar heeft hij 5 jaar iets mee gehad en de vrouw waarmee hij getrouwd is zo'n 9 jaar. Ik heb het na bijna 3 jaar verknald met mijn woede aanvallen.



En toen je jouw portemonnee trok voor hem, hoorde je hem ook niet zeuren.



Hij is een enge psychoot met nare trekjes en jij dient je daar verre van te houden omdat je zelf ook niet stabiel bent.



Een understatement. Ik voel me op dit moment een dweil en een mislukkeling. Vanaf je 41ste je eerste relatie en dan al na bijna 3 jaar stuk. Mmmmm, klinkt niet echt normaal.



Laat hem lekker verliefd worden op een ander (uit de kliniek? prettige wedstrijd). Geen vrouw houdt het bij een klaploper uit die vrouw wil worden en niet wil neuken.



Ho, ho, vergis je niet. Hij is een knappe man en geloof het of niet, vrouwen vallen bij bosjes voor hem en het zal mij niet verbazen als hij over een half jaar probleemloos met een ander kan neuken.



Niet meer met hem praten, nooit meer.



Ik praat nooit meer met hem. Ik heb zijn nummer acuut gewist. Ik weet het ook niet uit mijn hoofd.



Het allerpijnlijkste is dat het lijkt alsof het hem geen zak doet dat de relatie over is. Ach jaaa, hij vindt het wel erg dat ik verdriet heb, maar hij is maar wat blij dat hij mijn woede aanvallen nooit meer hoeft mee te maken. IK heb zijn libido kapotgemaakt door mijn rotgedrag. Eigen schuld, dikke bult.



Nogmaals mensen, ik ga hulp zoeken, want ik voel me ronduit slecht.

quote:boterbrabbelaar schreef op 20 oktober 2013 @ 12:05:

Hoi allemaal,Hoi en welkom hier. Je komt hier niet voor je plezier maar zult hopelijk wel steun ondervinden van ons (ex-)'lotgenoten'. quote:Ik heb de eerste paar pagina's van het topic gelezen en ga straks de rest ook lezen. Wat ik in die eerste pagina's zag vond ik zo prettig en opbouwend qua toon, dat ik heel graag mijn verhaal hier ook deel en kom meepraten, als dat goed is.Zeker weten!quote:Ik vind jullie verhalen zo herkenbaar. De afwijzing, de schaamte. De grapjes van collega's als mijn vriend iets niet zo handig heeft gedaan: 'hij krijgt nu zeker minstens een week pikstraf?'. Of dat ogenblik dat je jezelf aankijkt in de badkamerspiegel, nadat je aan een nieuwe pilstrip bent begonnen en je de neiging krijgt om jezelf uit te lachen, omdat het 3 strips geleden is dat je ze werkelijk nodig had.En dat je dat allemaal maar voor jezelf houdt, omdat het 'lullig' tegenover je vriend zou zijn om het aan anderen te vertellen. Maar intussen voel je je er goed alleen mee.

quote:Mijn vriend is een lieverd, een knuffelkont. 's Avonds in bed liggen we nog vaak even tegen elkaar aan te knuffelen, hij is lief en attent en we kunnen problemen goed bespreken. Behalve dat ene hele grote probleem dat tussen ons in ligt 's avonds in bed. Hoe vaker ik het aanhaal, hoe meer hij lijkt dicht te slaan. Hij is nogal faalangstig en daar heeft het denk ik mee te maken. Als we het doen is het lekker, sexy en geil. Hij verzucht na afloop dat we dit echt vaker moeten doen. Maar dat komt er gewoon niet van.Zo bekend!quote:Gelukkig heb ik zelf geen libido tot boven de boomtoppen. Ik ben blij dat hij niet (zoals sommige exen) elke nacht hitsig tegen me op ligt te rijden terwijl ik eigenlijk wel zou willen slapen. Maar als ik wel zin heb en hem uit zijn tent probeer te lokken, voel ik het hek gewoon dichtvallen. Voel ik zijn aarzeling, schuldgevoel en al die andere emoties die helemaal niet bij een potje vrijen horen. En dan voel ik me een nare oude man die een jong meisje tot iets oneervols probeert te dwingen.Weet je, ik had eerder nooit over mijn eigen libido nagedacht. Eerdere partners waren me blijkbaar altijd voor geweest, en dat vond ik prima. Het voelt raar als je dat dan wel moet doen, en dan ook nog omdat je blijkbaar 'afwijkt'. Die voorzichtigheid met je vriend, die ken ik ook, het op je tenen lopen. Niet dat het helpt, het wordt er ook niets beter van. Na al die jaren had ik daar toch zo genoeg van. Ik wilde dat echt niet meer, seks met een man als het zo moeilijk gaat. Jouw gevoelens horen ook niet bepaald bij een lekker potje vrijen, en daar mag je ook bij stilstaan. quote:We kunnen erover praten, maar oplossingen komen er niet. Hij wil niet naar de dokter om zijn bloed te laten testen, want hij haat naalden. En ik durf het woord 'relatietherapie' of 'seksuologe' nog niet te laten vallen, uit angst om hem nog faalangstiger te maken.Toch wordt het zo te horen hoog tijd. Als jullie je relatie tenminste graag in stand willen houden. Je zal hem ermee moeten confronteren dat het zo voor jou een keer ophoudt. Naalden zijn soms niet te vermijden, maar eerlijk gezegd geef ik je weinig hoop op een simpel fysiek probleem dat je met een pilletje oplost.quote:In het begin was hij ook al niet zo'n seksbeest, maar deden we het wel geregeld. En dat was heerlijk, liefdevol, geil, vertrouwd, sexy, warm. Wel merkte ik dat hij er moeite mee had om zomaar midden op de dag te gaan seksen, zomaar, omdat het lekker is. En dat hij niet zomaar geil werd als er een halfblote dame op tv voorbijkwam, iets wat mijn exen altijd wel hadden. In de maanden daarna weet ik het afnemende libido steeds aan iets anders: problemen, stress, moeheid.Klinkt allemaal alsof ik het zelf had kunnen opschrijven. Ik vond het niet erg, dat hij niet zo'n openlijke geilaard was, het had wel iets beschaafds. En inderdaad, er is altijd wel een reden te bedenken om geen seks te hebben. Het is lastig om te bepalen waar je de grens overgaat naar een relatieprobleem. quote:En nu weet ik niet goed wat ik moet. Ik ben 27, dol op mijn vriend. Ik denk niet dat ik gauw iemand vind die zo bij me past, op wie ik zo verliefd kan zijn als ik naar hem kijk, die er zo dezelfde normen en waarden op na houdt als ik. De meeste andere mannen die ik zie vind ik onaantrekkelijk, zijn geile sukkels die hun vriendin bedriegen of hebben al een gezin. Ik wil hem, zoals hij is. Maar dan mét een normaal seksleven.Misschien zit dat laatste er met hem niet in. En dan is hij een lieve, leuke vriend, een fijn maatje, maar geen relatiemateriaal. Natuurlijk zie je die andere mannen nu niet staan, maar dat kan heus veranderen als het zover komt. quote:Ik ga de rest ook maar eens bijlezen... ik zie al dat de meesten er toch voor kiezen om uit elkaar te gaan. Heftig hoor...Veel leesplezier Ja, seks en passie zijn volgens mij onmisbaar in een liefdesrelatie. Zonder verlies je elkaar, het is onvermijdelijk. En dan moet je kiezen: als broer en zus verder in een seksloos bestaan, of een ander zoeken. Maar misschien hoeft het bij jullie niet zo ver te komen, je hebt in feite nog niet veel geprobeerd. Ik zou relatietherapie aanbevelen en dan de consequenties nemen zoals ze komen. Sterkte en we lezen je!

quote:Mopsie41 schreef op 21 oktober 2013 @ 06:41:



En was het niet zo dat zijn ex hem ook "kapot" had gemaakt omdat ze geen genoegen meer nam met zijn gedrag en libido?





Hij trouwde met haar in een tijd dat het ook niet echt goed ging met hem en hij was al blij dat iemand hem leuk vond. Het ging een tijd goed. Hij kreeg een baan, maakte carrière. Hij betaalde alles voor haar en onderhield haar. Zij was manisch depressief en lag vaak op bed, terwijl hij zich uit de naad werkte. Toen wilde ze een kind - hij ook - en moest mijn ex vaak elke dag of meerdere keren op een dag met haar seks hebben, terwijl zij niets deed en hij zo'n 60 uren per week werkte op een dieet van 2 pakjes sigaretten per dag, fastfood en liters koffie.



Tot overmaat van ramp ging zij vreemd. Van deze man is ze snel zwanger geraakt en trok bij hem in. Zij hoefde bij de scheiding geen cent te betalen, want mijn ex was kostwinner. Zijn toenmalige schoonvader heeft er alles aan gedaan hem volledig financieel kaal te plukken. Mijn ex raakte in een depressie, verzorgde zich slecht en kreeg toen psychoses en een kapotte schildklier en verloor ook voorgoed zijn baan.



Zo zat het eigenlijk.

Weet je, ik had eerder nooit over mijn eigen libido nagedacht. Eerdere partners waren me blijkbaar altijd voor geweest, en dat vond ik prima. Het voelt raar als je dat dan wel moet doen, en dan ook nog omdat je blijkbaar 'afwijkt'. Die voorzichtigheid met je vriend, die ken ik ook, het op je tenen lopen. Niet dat het helpt, het wordt er ook niets beter van. Na al die jaren had ik daar toch zo genoeg van. Ik wilde dat echt niet meer, seks met een man als het zo moeilijk gaat.



Zo herkenbaar ikbeneruit.

Loreley en wederom sluit ik me aan bij Mopsie.

Wees niet zo streng voor jezelf.

Hij heeft wel degelijk een heel groot aandeel gehad .

Ik begrijp dat hij in een kneus situatie zat toen jullie elkaar leerde kennen?

Hij heeft je dus gebruikt...oh ja wisten we al.



Je woedeaanvallen, daar moet je voor jezelf iets aan doen.

Ik kon op het laatst ook echt in woede uitbarsten....we waren al een paar jaar seksloos aan het aan klooien, iets met de druppel over de emmer?

Op een gegeven moment is de maat vol he?

Vernedering op vernedering....geef verdorie niet alleen jezelf de schuld.

Vergeet even niet dat hij een psychotische hormoonslikkende vent is die tieten wil he?

Denk je dan niet dat zelfs moeder Theresa daar niet van gaat flippen?



Je hebt het over borderline is daar ooit een officiële diagnose van gesteld?



En neem geen contact meer op met hem of zijn familie....