Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 om 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
woensdag 20 maart 2013 om 08:29
quote:Lilith75 schreef op 19 maart 2013 @ 19:08:
Waarbij, de laatste paar keer wel ja , oa omdat ik niet wil dat er vooral tosti en pannenkoeken worden gegeten.
Ik wijdt er verder niet over uit.
Ja Mops wat een zicht nu.
Ik weet dat hij weer opdrachten binnen krijgt dus financieel zal het straks ook weer beter gaan, maar hell anticipeer , zijn werk kent pieken en dalen , altijd al, is het werk nou eenmaal.
Maar als je het in 8 maanden moet en kan verdienen zet voor de andere maanden dan geld weg.
Dat doet hij dus niet.
Dát ving ik op toen we nog samen waren.
Tja inderdaad zijn vangnet is er niet meer. wat een drama.
Waarbij, de laatste paar keer wel ja , oa omdat ik niet wil dat er vooral tosti en pannenkoeken worden gegeten.
Ik wijdt er verder niet over uit.
Ja Mops wat een zicht nu.
Ik weet dat hij weer opdrachten binnen krijgt dus financieel zal het straks ook weer beter gaan, maar hell anticipeer , zijn werk kent pieken en dalen , altijd al, is het werk nou eenmaal.
Maar als je het in 8 maanden moet en kan verdienen zet voor de andere maanden dan geld weg.
Dat doet hij dus niet.
Dát ving ik op toen we nog samen waren.
Tja inderdaad zijn vangnet is er niet meer. wat een drama.
woensdag 20 maart 2013 om 08:40
Waarbij,
Heb veel steun hier op het forum, en van vriendinnen.
Met onze zoon gaat het goed hoor, die heeft er geen "last"van.
Ex en ik hebben geen schreeuwende openbare ruzies.
Ik heb nu gewoon duidelijk en eindelijk een grens getrokken.
Thuis werken , dus weer genoeg afleiding, hoewel ik momenteel liever op locatie ben maar goed.
Heb veel steun hier op het forum, en van vriendinnen.
Met onze zoon gaat het goed hoor, die heeft er geen "last"van.
Ex en ik hebben geen schreeuwende openbare ruzies.
Ik heb nu gewoon duidelijk en eindelijk een grens getrokken.
Thuis werken , dus weer genoeg afleiding, hoewel ik momenteel liever op locatie ben maar goed.
woensdag 20 maart 2013 om 09:59
[quote]Mopsie41 schreef op 19 maart 2013 @ 18:56:
Hier een algemene vraag van Mopsekont, uit pure belangstelling: Bereiken jullie nooit een punt, dat je zelf ook wel klaar bent met hem/haar te zien als een aantrekkelijk iemand om mee te vrijen?
Hoi Mopsie. Ja dat punt heb ik nu bereikt. Alhoewel ik zie dat hij op zich erg aantrekkelelijk is, 'doet' het niks meer met me. Waarschijnlijk een gevolg van teveel frustraties in de loop der jaren. Ik denk ook eerlijk gezegd zelf niet dat de behoefte aan seks met HEM nog terugt komt. Maar goed .. en dan...
Hier een algemene vraag van Mopsekont, uit pure belangstelling: Bereiken jullie nooit een punt, dat je zelf ook wel klaar bent met hem/haar te zien als een aantrekkelijk iemand om mee te vrijen?
Hoi Mopsie. Ja dat punt heb ik nu bereikt. Alhoewel ik zie dat hij op zich erg aantrekkelelijk is, 'doet' het niks meer met me. Waarschijnlijk een gevolg van teveel frustraties in de loop der jaren. Ik denk ook eerlijk gezegd zelf niet dat de behoefte aan seks met HEM nog terugt komt. Maar goed .. en dan...
woensdag 20 maart 2013 om 22:28
quote:Mopsie41 schreef op 19 maart 2013 @ 18:56:
Hier een algemene vraag van Mopsekont, uit pure belangstelling: Bereiken jullie nooit een punt, dat je zelf ook wel klaar bent met hem/haar te zien als een aantrekkelijk iemand om mee te vrijen?
Nou Mopsekontje, om je een eerlijk antwoord te geven: ik vind mijn vriend nog zeer aantrekkelijk, want je ziet ook niets aan de buitenkant. Dat is het verraderlijke van zijn aandoening.
Alleen merk ik wel dat ik een afstand houd. Mijn vriend was een tijdje bij me ingetrokken en is nu weer even in zijn eigen appartementje. In overleg met de huisarts gaat hij nu omhoog met het schildklierhormoon. Over 6 weken dient hij weer bloed te prikken om te zien hoe zijn waardes zijn.
Het is heel gek, maar ik begin er onderhand een beetje immuun voor te worden. Als ik hem aan de lijn heb is het steeds hetzelfde verhaal. Nah, ik heb een beetje geinternet, beetje televisie gekeken en natuurlijk vaak op de bank of op bed gelegen. Hij is dood- en doodmoe. Hij wordt er begrijpelijkerwijs erg chagrijnig van en vindt het ook afschuwelijk voor mij. Hij voelt zich ook nog mentaal erg rot, vanwege zijn seksuele onvermogen. Dat maakt alles nog zwaarder voor hem.
Ik weet dat het die verdomde schildklier is, maar ik ben stiekem maar wat blij dat ik niet samenwoon, dat ik iig mijn appartementje nog niet heb opgezegd. Ik weet dat het egoÏstisch klinkt, maar de twijfels slaan soms hevig toe. Wat als hij zo moe, moe, moe blijft? Ben ik er tegen opgewassen?
Bloske, stel jij je deze vragen ook wel eens? Ik heb ook fijne seks gehad met mijn vriend in het verleden. Het voelt zo laf om hem in de steek te laten alleen omdat er geen seks is en aan de andere kant knaagt het enorm aan me.
Hier een algemene vraag van Mopsekont, uit pure belangstelling: Bereiken jullie nooit een punt, dat je zelf ook wel klaar bent met hem/haar te zien als een aantrekkelijk iemand om mee te vrijen?
Nou Mopsekontje, om je een eerlijk antwoord te geven: ik vind mijn vriend nog zeer aantrekkelijk, want je ziet ook niets aan de buitenkant. Dat is het verraderlijke van zijn aandoening.
Alleen merk ik wel dat ik een afstand houd. Mijn vriend was een tijdje bij me ingetrokken en is nu weer even in zijn eigen appartementje. In overleg met de huisarts gaat hij nu omhoog met het schildklierhormoon. Over 6 weken dient hij weer bloed te prikken om te zien hoe zijn waardes zijn.
Het is heel gek, maar ik begin er onderhand een beetje immuun voor te worden. Als ik hem aan de lijn heb is het steeds hetzelfde verhaal. Nah, ik heb een beetje geinternet, beetje televisie gekeken en natuurlijk vaak op de bank of op bed gelegen. Hij is dood- en doodmoe. Hij wordt er begrijpelijkerwijs erg chagrijnig van en vindt het ook afschuwelijk voor mij. Hij voelt zich ook nog mentaal erg rot, vanwege zijn seksuele onvermogen. Dat maakt alles nog zwaarder voor hem.
Ik weet dat het die verdomde schildklier is, maar ik ben stiekem maar wat blij dat ik niet samenwoon, dat ik iig mijn appartementje nog niet heb opgezegd. Ik weet dat het egoÏstisch klinkt, maar de twijfels slaan soms hevig toe. Wat als hij zo moe, moe, moe blijft? Ben ik er tegen opgewassen?
Bloske, stel jij je deze vragen ook wel eens? Ik heb ook fijne seks gehad met mijn vriend in het verleden. Het voelt zo laf om hem in de steek te laten alleen omdat er geen seks is en aan de andere kant knaagt het enorm aan me.
woensdag 20 maart 2013 om 23:30
Dames,
Bedankt voor de antwoorden. Uit de antwoorden leid ik af, dat velen nog bereid zijn door te zetten. Dat ze hun partner nog wel zien zitten, ook op dat vlak.
De andere dames, die ook een "afkeer" beginnen te bespeuren. Heeft dat te maken met dat jullie de blik naar buiten keren?
Ik ging bijv. op den duur aan de flirt met alles wat leuk was. Buiten. Thuis viel er toch niks te beleven.
Dat was voor mij trouwens wel het begin van het einde. Godzijdank.
Loreley, lieve meid, ik krijg steeds meer de indruk dat jij nu écht ondergeschikt bent gemaakt aan zijn leven.
Ik krijg de indruk dat je hem niet durft te verlaten, vanwege het feit dat je je eigenlijk schaamt voor de echte reden: zijn moeheid en flutlibido.
Je blijft hangen aan hoe het vroeger was, maar realiseer je wel dat DIT het dus kan zijn, voor de rest van je leven.
Ik wil je een advies geven, en je weet: ik ben soms zo bot als een oud mes, maar ik bedoel het goed:
Voor je eigen gemoedsrust: als je ervan overtuigd bent dat je het maar steeds weer een kans wil geven, stop dan met klagen. Accepteer het, en laat het achter je. Jouw niet bestaande seksleven blijft namelijk de boventoon voeren, maar er gebeurt verder niks. Ondertussen ondermijnt het alles.
Als je je erbij neerlegt, kun je je gaan focussen op de dingen die nog wél leuk zijn.
Hier, op het forum, mag je zoveel piepen als je wil. Dat weet je. Maar sluit het buiten van je dagelijks leven. Je gaat eraan kapot meid.
Want je blijft maar boos, en vechten tegen de bierkaai. Als je dan toch voor hem wil blijven kiezen, ga er dan ook voor. Probeer hem dan ook niet meer te veranderen, erger je er niet meer aan. Hij kan het niet veranderen. Punt.
In the end zijn dit namelijk de keuzes die over blijven: je gaat weg, of je accepteert het. En niet zo'n: ja ik accepteer het, maar van binnen blijf ik woest, verdrietig en ik blijf eraan trekken.
Ik bedoel dus écht accepteren.
Ik zie je nu al zólang vechten............dat is niet goed voor je. En niet goed voor de relatie die jij toch wanhopig probeert in stand te houden.
(je mag boos op me worden, omdat ik dit gezegd heb, ik blijf je toch wel lief vinden )
Bedankt voor de antwoorden. Uit de antwoorden leid ik af, dat velen nog bereid zijn door te zetten. Dat ze hun partner nog wel zien zitten, ook op dat vlak.
De andere dames, die ook een "afkeer" beginnen te bespeuren. Heeft dat te maken met dat jullie de blik naar buiten keren?
Ik ging bijv. op den duur aan de flirt met alles wat leuk was. Buiten. Thuis viel er toch niks te beleven.
Dat was voor mij trouwens wel het begin van het einde. Godzijdank.
Loreley, lieve meid, ik krijg steeds meer de indruk dat jij nu écht ondergeschikt bent gemaakt aan zijn leven.
Ik krijg de indruk dat je hem niet durft te verlaten, vanwege het feit dat je je eigenlijk schaamt voor de echte reden: zijn moeheid en flutlibido.
Je blijft hangen aan hoe het vroeger was, maar realiseer je wel dat DIT het dus kan zijn, voor de rest van je leven.
Ik wil je een advies geven, en je weet: ik ben soms zo bot als een oud mes, maar ik bedoel het goed:
Voor je eigen gemoedsrust: als je ervan overtuigd bent dat je het maar steeds weer een kans wil geven, stop dan met klagen. Accepteer het, en laat het achter je. Jouw niet bestaande seksleven blijft namelijk de boventoon voeren, maar er gebeurt verder niks. Ondertussen ondermijnt het alles.
Als je je erbij neerlegt, kun je je gaan focussen op de dingen die nog wél leuk zijn.
Hier, op het forum, mag je zoveel piepen als je wil. Dat weet je. Maar sluit het buiten van je dagelijks leven. Je gaat eraan kapot meid.
Want je blijft maar boos, en vechten tegen de bierkaai. Als je dan toch voor hem wil blijven kiezen, ga er dan ook voor. Probeer hem dan ook niet meer te veranderen, erger je er niet meer aan. Hij kan het niet veranderen. Punt.
In the end zijn dit namelijk de keuzes die over blijven: je gaat weg, of je accepteert het. En niet zo'n: ja ik accepteer het, maar van binnen blijf ik woest, verdrietig en ik blijf eraan trekken.
Ik bedoel dus écht accepteren.
Ik zie je nu al zólang vechten............dat is niet goed voor je. En niet goed voor de relatie die jij toch wanhopig probeert in stand te houden.
(je mag boos op me worden, omdat ik dit gezegd heb, ik blijf je toch wel lief vinden )
woensdag 20 maart 2013 om 23:59
Mopsie, ik vind jou absoluut niet bot en je hebt gelijk dat ik me er voor schaam om toe te geven dat ik baal van zijn eeuwige moeheid en flutlibido.
Het erge is dat ik wel eens een balletje heb opgegooid bij vrienden. Ze reageerden behoorlijk verontwaardigd. Je kent de clichés: "Is het je daarom te doen? Seks??" en "Een liefdesrelatie is meer dan seks, hoor! En wat als jij in een rolstoel terecht zou komen en je vriend zou je verlaten, omdat hij geen normale seks met je kan hebben?"
Vandaar dat ik ook "piep" op dit forum, want ik kan er in feite met niemand over praten. Je wordt monddood gemaakt.
En ik baal ook ontieglijk van mezelf, mijn schuldgevoel. Ik moet die knoop doorhakken en zeggen, maar IK WIL DIT NIET.
Het erge is dat ik wel eens een balletje heb opgegooid bij vrienden. Ze reageerden behoorlijk verontwaardigd. Je kent de clichés: "Is het je daarom te doen? Seks??" en "Een liefdesrelatie is meer dan seks, hoor! En wat als jij in een rolstoel terecht zou komen en je vriend zou je verlaten, omdat hij geen normale seks met je kan hebben?"
Vandaar dat ik ook "piep" op dit forum, want ik kan er in feite met niemand over praten. Je wordt monddood gemaakt.
En ik baal ook ontieglijk van mezelf, mijn schuldgevoel. Ik moet die knoop doorhakken en zeggen, maar IK WIL DIT NIET.
donderdag 21 maart 2013 om 00:38
quote:loreley12 schreef op 20 maart 2013 @ 23:59:
Mopsie, ik vind jou absoluut niet bot en je hebt gelijk dat ik me er voor schaam om toe te geven dat ik baal van zijn eeuwige moeheid en flutlibido.
Het erge is dat ik wel eens een balletje heb opgegooid bij vrienden. Ze reageerden behoorlijk verontwaardigd. Je kent de clichés: "Is het je daarom te doen? Seks??" en "Een liefdesrelatie is meer dan seks, hoor! En wat als jij in een rolstoel terecht zou komen en je vriend zou je verlaten, omdat hij geen normale seks met je kan hebben?"
En ik neem aan dat zij wel "gewoon" met de elkaar de sterren van de hemel neuken? Ze weten niet eens waar het over gaat. Als zij het zien als "alleen maar seks", dan mankeert er trouwens meer aan hun beleving, dan aan de jouwe. Jij wil het namelijk ook uit liefde, zij blijkbaar alleen maar om gewoon de seks. (snap je m'n punt?) Daarnaast: dat "als rolstoel"verhaal is ook gelul. Met een handicap kun je nog wel een vorm van seks beleven. Zo niet, dan gun je je partner de vrijheid om het elders te zoeken. Maar zover kunnen de garnaaltjes niet denken. Want het is gewoon maar seks. Voor hun wel ja. Voor jou niet. In een liefdesrelatie tussen man en vrouw hoort seks. Als zij dat niet zo zien, zou je misschien eens wat minder kortzichtige types om je heen moeten verzamelen. Die na de oorlog nog op straat zijn geweest, bijvoorbeeld.
Vandaar dat ik ook "piep" op dit forum, want ik kan er in feite met niemand over praten. Je wordt monddood gemaakt.
En ik baal ook ontieglijk van mezelf, mijn schuldgevoel. Ik moet die knoop doorhakken en zeggen, maar IK WIL DIT NIET.
Alleen JIJ kunt iets veranderen in de situatie. Dus nogmaals: je gaat weg, of je gaat accepteren. Wat jij wil ga je namelijk niet krijgen en zeker niet op korte termijn. Jouw vriend ligt voor wassen beeld op de bank, daar hoef je op dat vlak niets van te verwachten. Sterker nog: daar KUN je niks van verwachten. En jij gaat van binnen kapot. En heel eerlijk: wat is er nog leuk in de relatie? Die spaarzame minuten dat hij een beetje wakker en gezellig is? Doe je het daarvoor?
Het verlaten van een partner die ziek is is not done. Maar je gezonde partner onthouden van intimiteit is net zo not done. Jij hebt inmiddels meer slechte dan goede tijden met hem gehad. Is dat voldoende om te blijven? Hij is ziek. Jij niet. Maar je wordt wel ziek van het feit dat hij in het verleden het allemaal wel kon, en bij jou kan er niks. Sorry, maar je kunt niet iedereen redden en verzorgen. Je bent er zelf ook nog. En hij gebruikt zijn ziekte wel verdomd makkelijk om jouw bek te snoeren.
Mopsie, ik vind jou absoluut niet bot en je hebt gelijk dat ik me er voor schaam om toe te geven dat ik baal van zijn eeuwige moeheid en flutlibido.
Het erge is dat ik wel eens een balletje heb opgegooid bij vrienden. Ze reageerden behoorlijk verontwaardigd. Je kent de clichés: "Is het je daarom te doen? Seks??" en "Een liefdesrelatie is meer dan seks, hoor! En wat als jij in een rolstoel terecht zou komen en je vriend zou je verlaten, omdat hij geen normale seks met je kan hebben?"
En ik neem aan dat zij wel "gewoon" met de elkaar de sterren van de hemel neuken? Ze weten niet eens waar het over gaat. Als zij het zien als "alleen maar seks", dan mankeert er trouwens meer aan hun beleving, dan aan de jouwe. Jij wil het namelijk ook uit liefde, zij blijkbaar alleen maar om gewoon de seks. (snap je m'n punt?) Daarnaast: dat "als rolstoel"verhaal is ook gelul. Met een handicap kun je nog wel een vorm van seks beleven. Zo niet, dan gun je je partner de vrijheid om het elders te zoeken. Maar zover kunnen de garnaaltjes niet denken. Want het is gewoon maar seks. Voor hun wel ja. Voor jou niet. In een liefdesrelatie tussen man en vrouw hoort seks. Als zij dat niet zo zien, zou je misschien eens wat minder kortzichtige types om je heen moeten verzamelen. Die na de oorlog nog op straat zijn geweest, bijvoorbeeld.
Vandaar dat ik ook "piep" op dit forum, want ik kan er in feite met niemand over praten. Je wordt monddood gemaakt.
En ik baal ook ontieglijk van mezelf, mijn schuldgevoel. Ik moet die knoop doorhakken en zeggen, maar IK WIL DIT NIET.
Alleen JIJ kunt iets veranderen in de situatie. Dus nogmaals: je gaat weg, of je gaat accepteren. Wat jij wil ga je namelijk niet krijgen en zeker niet op korte termijn. Jouw vriend ligt voor wassen beeld op de bank, daar hoef je op dat vlak niets van te verwachten. Sterker nog: daar KUN je niks van verwachten. En jij gaat van binnen kapot. En heel eerlijk: wat is er nog leuk in de relatie? Die spaarzame minuten dat hij een beetje wakker en gezellig is? Doe je het daarvoor?
Het verlaten van een partner die ziek is is not done. Maar je gezonde partner onthouden van intimiteit is net zo not done. Jij hebt inmiddels meer slechte dan goede tijden met hem gehad. Is dat voldoende om te blijven? Hij is ziek. Jij niet. Maar je wordt wel ziek van het feit dat hij in het verleden het allemaal wel kon, en bij jou kan er niks. Sorry, maar je kunt niet iedereen redden en verzorgen. Je bent er zelf ook nog. En hij gebruikt zijn ziekte wel verdomd makkelijk om jouw bek te snoeren.
donderdag 21 maart 2013 om 06:45
[quote]loreley12 schreef op 20 maart 2013 @ 22:28:
[...]
Nou Mopsekontje, om je een eerlijk antwoord te geven: ik vind mijn vriend nog zeer aantrekkelijk, want je ziet ook niets aan de buitenkant. Dat is het verraderlijke van zijn aandoening.
Alleen merk ik wel dat ik een afstand houd. Mijn vriend was een tijdje bij me ingetrokken en is nu weer even in zijn eigen appartementje. In overleg met de huisarts gaat hij nu omhoog met het schildklierhormoon. Over 6 weken dient hij weer bloed te prikken om te zien hoe zijn waardes zijn.
Het is heel gek, maar ik begin er onderhand een beetje immuun voor te worden. Als ik hem aan de lijn heb is het steeds hetzelfde verhaal. Nah, ik heb een beetje geinternet, beetje televisie gekeken en natuurlijk vaak op de bank of op bed gelegen. Hij is dood- en doodmoe. Hij wordt er begrijpelijkerwijs erg chagrijnig van en vindt het ook afschuwelijk voor mij. Hij voelt zich ook nog mentaal erg rot, vanwege zijn seksuele onvermogen. Dat maakt alles nog zwaarder voor hem.
Ik weet dat het die verdomde schildklier is, maar ik ben stiekem maar wat blij dat ik niet samenwoon, dat ik iig mijn appartementje nog niet heb opgezegd. Ik weet dat het egoÏstisch klinkt, maar de twijfels slaan soms hevig toe. Wat als hij zo moe, moe, moe blijft? Ben ik er tegen opgewassen?
Bloske, stel jij je deze vragen ook wel eens? Ik heb ook fijne seks gehad met mijn vriend in het verleden. Het voelt zo laf om hem in de steek te laten alleen omdat er geen seks is en aan de andere kant knaagt het enorm aan me.[/quote]
Loreley, lieverd, het gaat in jullie relatie niet alleen om het ontbreken van seks.
Lees je posts eens door.
Moe, niet vooruit te branden, alleen een beetje internetten,tv kijken slapen , liggen op de bank/bed (overdag) chagrijnig daardoor, geen zin/behoefte aan seks.
En dit al jaar in jaar uit.
Verwacht jij werkelijk van je zelf dat je dit MOET vol blijven houden?
Omdat JIJ HEM? anders in de steek laat?
HIJ laat JOU? niet in de steek?
Alleen omdat HIJ? toevallig een schildklier aandoening heeft?
Kan hij het niet voor je opbrengen om zichzelf net als jij telkens doet een schop onder zijn kont te geven?
Jouw vriend hangt in zijn ellende en jij wordt door hem meegetrokken, of eigenlijk jij laat je door hem mee trekken.
Je ergert je, inwendig ben je verdrietig, teleurgesteld, vervolgens voel je je schuldig omdat "hij immers een ziekte heeft"....
Loreley, hij heeft ook een keuze, hij kiest om te jammeren en te klagen en moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk.....hij kan zichzelf ook een schop onder zijn kont geven , waarmee ik niet wil zeggen dat hij ineens als een kievit gaat rennen hoor.
Maar mi vindt vriendlief het wel lekker zo.
Maar van zijn kant , wat doet hij behalve liggen kreunen en steunen?
En jij Loreley ook jij kan je zelf een schop geven zoals Mopsie het omschreef, accepteer het of kies voor jezelf!
Waarom stel je hem zo ver boven jezelf.
Je bent meer waard hoor, jij hebt een betere plek dan zijn verzorgster te zijn , zijn klaagmuur.
Wat ( sorry Mop ik steel 'm even) als jij morgen ernstig ziek wordt? een ongeluk krijgt?
Komt hij jeverzorgen? bijstaan? nee Lor hij is namelijk zoooo moehoehoe.
http://www.youtube.com/watch?v=KyF1XIQ01LU
Ik begrijp als geen ander hoe moeilijk het is, maar kies voor jezelf .
[...]
Nou Mopsekontje, om je een eerlijk antwoord te geven: ik vind mijn vriend nog zeer aantrekkelijk, want je ziet ook niets aan de buitenkant. Dat is het verraderlijke van zijn aandoening.
Alleen merk ik wel dat ik een afstand houd. Mijn vriend was een tijdje bij me ingetrokken en is nu weer even in zijn eigen appartementje. In overleg met de huisarts gaat hij nu omhoog met het schildklierhormoon. Over 6 weken dient hij weer bloed te prikken om te zien hoe zijn waardes zijn.
Het is heel gek, maar ik begin er onderhand een beetje immuun voor te worden. Als ik hem aan de lijn heb is het steeds hetzelfde verhaal. Nah, ik heb een beetje geinternet, beetje televisie gekeken en natuurlijk vaak op de bank of op bed gelegen. Hij is dood- en doodmoe. Hij wordt er begrijpelijkerwijs erg chagrijnig van en vindt het ook afschuwelijk voor mij. Hij voelt zich ook nog mentaal erg rot, vanwege zijn seksuele onvermogen. Dat maakt alles nog zwaarder voor hem.
Ik weet dat het die verdomde schildklier is, maar ik ben stiekem maar wat blij dat ik niet samenwoon, dat ik iig mijn appartementje nog niet heb opgezegd. Ik weet dat het egoÏstisch klinkt, maar de twijfels slaan soms hevig toe. Wat als hij zo moe, moe, moe blijft? Ben ik er tegen opgewassen?
Bloske, stel jij je deze vragen ook wel eens? Ik heb ook fijne seks gehad met mijn vriend in het verleden. Het voelt zo laf om hem in de steek te laten alleen omdat er geen seks is en aan de andere kant knaagt het enorm aan me.[/quote]
Loreley, lieverd, het gaat in jullie relatie niet alleen om het ontbreken van seks.
Lees je posts eens door.
Moe, niet vooruit te branden, alleen een beetje internetten,tv kijken slapen , liggen op de bank/bed (overdag) chagrijnig daardoor, geen zin/behoefte aan seks.
En dit al jaar in jaar uit.
Verwacht jij werkelijk van je zelf dat je dit MOET vol blijven houden?
Omdat JIJ HEM? anders in de steek laat?
HIJ laat JOU? niet in de steek?
Alleen omdat HIJ? toevallig een schildklier aandoening heeft?
Kan hij het niet voor je opbrengen om zichzelf net als jij telkens doet een schop onder zijn kont te geven?
Jouw vriend hangt in zijn ellende en jij wordt door hem meegetrokken, of eigenlijk jij laat je door hem mee trekken.
Je ergert je, inwendig ben je verdrietig, teleurgesteld, vervolgens voel je je schuldig omdat "hij immers een ziekte heeft"....
Loreley, hij heeft ook een keuze, hij kiest om te jammeren en te klagen en moeilijk moeilijk moeilijk moeilijk.....hij kan zichzelf ook een schop onder zijn kont geven , waarmee ik niet wil zeggen dat hij ineens als een kievit gaat rennen hoor.
Maar mi vindt vriendlief het wel lekker zo.
Maar van zijn kant , wat doet hij behalve liggen kreunen en steunen?
En jij Loreley ook jij kan je zelf een schop geven zoals Mopsie het omschreef, accepteer het of kies voor jezelf!
Waarom stel je hem zo ver boven jezelf.
Je bent meer waard hoor, jij hebt een betere plek dan zijn verzorgster te zijn , zijn klaagmuur.
Wat ( sorry Mop ik steel 'm even) als jij morgen ernstig ziek wordt? een ongeluk krijgt?
Komt hij jeverzorgen? bijstaan? nee Lor hij is namelijk zoooo moehoehoe.
http://www.youtube.com/watch?v=KyF1XIQ01LU
Ik begrijp als geen ander hoe moeilijk het is, maar kies voor jezelf .
donderdag 21 maart 2013 om 07:12
quote:bloske schreef op 20 maart 2013 @ 22:38:
Ja, absoluut.
Hij is heel leuk en die klote moeheid houdt hem tegen om de energie en zin op de brengen om intiem te zijn. Zo voelt het iig.
Dus we gaan weer het medische pad op, in de hoop iets te vinden nog.
Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat iemand te moe is voor intimiteit.
Hij werkt wel toch?
Heeft hij hobbies?
En als jullie s 'avonds op de bank zitten kunnen jullie dan niet ipv CSI kijken lekker met elkaar aan de slag?
Het hoeft geen uren te duren natuurlijk
Samen douchen die intimiteit .
Sorry mogelijk is het me ontgaan, maar is het alleen vermoeidheid bij jouw partner?
Het ontzeggen van de ene partner naar de andere partner toe ( deed mijn ex ook) wordt me een steeds duidelijker ding, hoe scheef de verhouding langzaam maar zeker gaat groeien.
Hij/zij kan of wil ( om het even de reden) geen intimiteit/seks, dus de partner waar ze zo van zeggen te houden moet het maar ontberen.
En die partners blijven maar zoeken naar oplossingen, hoop doet leven, ja, maar van de teleurstellingen ga je langzaam kapot.
En als je dan wél wil gaan kiezen voor jezelf, je wilt immers niet kaopt gaan, komt "schuldgevoel" om de hoek kijken.
Heb alle stadia doorlopen hoop/teleurstelling/frustratie/verdriet/weer hoop/nog meer teleurstelling/schuldgevoel enz het herhaalde zich 6 jaar lang.
Wat bracht het me?
Desillusie meer niet.
Ja, absoluut.
Hij is heel leuk en die klote moeheid houdt hem tegen om de energie en zin op de brengen om intiem te zijn. Zo voelt het iig.
Dus we gaan weer het medische pad op, in de hoop iets te vinden nog.
Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat iemand te moe is voor intimiteit.
Hij werkt wel toch?
Heeft hij hobbies?
En als jullie s 'avonds op de bank zitten kunnen jullie dan niet ipv CSI kijken lekker met elkaar aan de slag?
Het hoeft geen uren te duren natuurlijk
Samen douchen die intimiteit .
Sorry mogelijk is het me ontgaan, maar is het alleen vermoeidheid bij jouw partner?
Het ontzeggen van de ene partner naar de andere partner toe ( deed mijn ex ook) wordt me een steeds duidelijker ding, hoe scheef de verhouding langzaam maar zeker gaat groeien.
Hij/zij kan of wil ( om het even de reden) geen intimiteit/seks, dus de partner waar ze zo van zeggen te houden moet het maar ontberen.
En die partners blijven maar zoeken naar oplossingen, hoop doet leven, ja, maar van de teleurstellingen ga je langzaam kapot.
En als je dan wél wil gaan kiezen voor jezelf, je wilt immers niet kaopt gaan, komt "schuldgevoel" om de hoek kijken.
Heb alle stadia doorlopen hoop/teleurstelling/frustratie/verdriet/weer hoop/nog meer teleurstelling/schuldgevoel enz het herhaalde zich 6 jaar lang.
Wat bracht het me?
Desillusie meer niet.
donderdag 21 maart 2013 om 09:33
Bloske vermoeidheid is zo'n lekker vaag begrip waar jij als partner dus helemaal niets mee kunt. Ik zou nog eens goed ook op vitamines laten checken (B12 en D met name) Maar meestal zijn er dan ook andere symptomen dan alleen vermoeidheid.
Doordat het zo vaag blijft kunnen jullie er dus ook helemaal niets mee.
Doordat het zo vaag blijft kunnen jullie er dus ook helemaal niets mee.
donderdag 21 maart 2013 om 15:37
Hier even een verdrietige maar nog steeds vastbesloten Lilith.
Heb ex net gesproken, goed gesprek, heb hem nog eens duidelijk gezegd, dat ik voor mezelf kies en waarom.
Hij begreep het, is inmiddels ook wat verder gekomen bij zijn psych , en beseft dat er voor hem naar zichzelf toe veel werk aan de winkel is.
Dat ik oprecht hoop dat hij rust in zijn hoofd en leven krijgt , maar dat ik daarvan geen deelnemer meer van zal zijn.
Ja als moeder van onze zoon.
Ik voel rust, geen boosheid meer.
Heb ex net gesproken, goed gesprek, heb hem nog eens duidelijk gezegd, dat ik voor mezelf kies en waarom.
Hij begreep het, is inmiddels ook wat verder gekomen bij zijn psych , en beseft dat er voor hem naar zichzelf toe veel werk aan de winkel is.
Dat ik oprecht hoop dat hij rust in zijn hoofd en leven krijgt , maar dat ik daarvan geen deelnemer meer van zal zijn.
Ja als moeder van onze zoon.
Ik voel rust, geen boosheid meer.
donderdag 21 maart 2013 om 16:27
quote:Lilith75 schreef op 21 maart 2013 @ 15:37:
Ik voel rust, geen boosheid meer. heftig al deze perikelen vooral omdat er een kindje bij betrokken is. Toen ik 19 jaar geleden ben gescheiden ( om hele andere redenen dan een laag libido) was dat heel lastig, ik vaak heel boos op hem. Tot ik e ineens realiseerde dat hij heel veel mist in zijn leven door wat en hoe hij is. Dat ik hem eigenlijk heel zielig vind.
Ik voel rust, geen boosheid meer. heftig al deze perikelen vooral omdat er een kindje bij betrokken is. Toen ik 19 jaar geleden ben gescheiden ( om hele andere redenen dan een laag libido) was dat heel lastig, ik vaak heel boos op hem. Tot ik e ineens realiseerde dat hij heel veel mist in zijn leven door wat en hoe hij is. Dat ik hem eigenlijk heel zielig vind.
donderdag 21 maart 2013 om 19:46
Shitterdeshit.....lees ik net op een ander toipc gaat over een vriend die zijn vriendin in de steek laat nu zij het zo moeilijk heeft, het halve forum pleurt er over heen.
Schiet bij mij gelijk de schuldgevoel modus op volle toeren.
Asl in "ja ik heb er nu hij bij de psych loopt ook een punt achter gezet, ren ik ook weg zodra het écht moeilijk wordt"?
Gaat wel weer over, maar het kwam in eens op.
Thanks Sassie voor je knuffel.
Schiet bij mij gelijk de schuldgevoel modus op volle toeren.
Asl in "ja ik heb er nu hij bij de psych loopt ook een punt achter gezet, ren ik ook weg zodra het écht moeilijk wordt"?
Gaat wel weer over, maar het kwam in eens op.
Thanks Sassie voor je knuffel.
donderdag 21 maart 2013 om 19:53
Lilith, de beste stuurlui staan aan wal. En de mensen die zo veroordelen, hebben zelf te weinig shit meegemaakt om de meerdere kanten van dingen te kunnen bekijken.
En dan nu even streng: Je begint potverdomme niet weer opnieuw met dat zielige gezeik, hoor je me?!
Het is al jaren moeilijk tussen jullie, mede door zijn nimmer aflatende gebrek aan interesse om er écht iets aan te doen.
Hoezo, je rent weg nu het écht moeilijk wordt? Hij heeft jarenlang de benen genomen (emotioneel gezien) toen JIJ het moeilijk had met de situatie.
Verdorie, wat is dat toch met jullie?! Het wordt tijd dat jullie eens goed onder handen worden genomen door een echte man. Ja, je leest het goed: een ECHTE man! Dan weet je ineens weer hoe het kan zijn, en dat je dat gezeik nooit meer wil.
Eén leven, Lilith. Weet je nog?
En dan nu even streng: Je begint potverdomme niet weer opnieuw met dat zielige gezeik, hoor je me?!
Het is al jaren moeilijk tussen jullie, mede door zijn nimmer aflatende gebrek aan interesse om er écht iets aan te doen.
Hoezo, je rent weg nu het écht moeilijk wordt? Hij heeft jarenlang de benen genomen (emotioneel gezien) toen JIJ het moeilijk had met de situatie.
Verdorie, wat is dat toch met jullie?! Het wordt tijd dat jullie eens goed onder handen worden genomen door een echte man. Ja, je leest het goed: een ECHTE man! Dan weet je ineens weer hoe het kan zijn, en dat je dat gezeik nooit meer wil.
Eén leven, Lilith. Weet je nog?
donderdag 21 maart 2013 om 20:33
Lilith, je rent niet weg nu het moeilijk word! Je hebt van alles geprobeerd toen het moeilijk werd, maar daar zijn nog altijd twee mensen voor nodig, dat kun je niet alleen.
En je kunt ook blijven en je mee laten sleuren naar beneden en je kind erbij,!!
Meid wees blij datje de stap hebt durven nemen!
En je kunt ook blijven en je mee laten sleuren naar beneden en je kind erbij,!!
Meid wees blij datje de stap hebt durven nemen!
donderdag 21 maart 2013 om 20:45
Wowhoow Mopsie Sassie...ik blijf bij mijn besluit ja ja echt .
Enne eens echt genomen worden ja daar heb ik wel oren naar.
Is het heel erg een soort van vals als ik seks ga hebben met een man waarvan ik weet dat hij mij heel erg ziet zitten, maar ik hem niet, althans geen relatie materiaal ( voorlopig sowieso niet) als in een reboundje?
Vind het zelf naar hem niet fair....
Of pluk ik morgen een lekkere vent uit de kroeg?Als er een lekkere vent is natuurlijk.
Hell ik wil seks ongeremde seks rebound seks......
Enne eens echt genomen worden ja daar heb ik wel oren naar.
Is het heel erg een soort van vals als ik seks ga hebben met een man waarvan ik weet dat hij mij heel erg ziet zitten, maar ik hem niet, althans geen relatie materiaal ( voorlopig sowieso niet) als in een reboundje?
Vind het zelf naar hem niet fair....
Of pluk ik morgen een lekkere vent uit de kroeg?Als er een lekkere vent is natuurlijk.
Hell ik wil seks ongeremde seks rebound seks......
donderdag 21 maart 2013 om 21:06
quote:Lilith75 schreef op 21 maart 2013 @ 07:12:
[...]
Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat iemand te moe is voor intimiteit.
Hij werkt wel toch?
Heeft hij hobbies?
En als jullie s 'avonds op de bank zitten kunnen jullie dan niet ipv CSI kijken lekker met elkaar aan de slag?
Het hoeft geen uren te duren natuurlijk
Samen douchen die intimiteit .
Sorry mogelijk is het me ontgaan, maar is het alleen vermoeidheid bij jouw partner?
Het ontzeggen van de ene partner naar de andere partner toe ( deed mijn ex ook) wordt me een steeds duidelijker ding, hoe scheef de verhouding langzaam maar zeker gaat groeien.
Hij/zij kan of wil ( om het even de reden) geen intimiteit/seks, dus de partner waar ze zo van zeggen te houden moet het maar ontberen.
En die partners blijven maar zoeken naar oplossingen, hoop doet leven, ja, maar van de teleurstellingen ga je langzaam kapot.
En als je dan wél wil gaan kiezen voor jezelf, je wilt immers niet kaopt gaan, komt "schuldgevoel" om de hoek kijken.
Heb alle stadia doorlopen hoop/teleurstelling/frustratie/verdriet/weer hoop/nog meer teleurstelling/schuldgevoel enz het herhaalde zich 6 jaar lang.
Wat bracht het me?
Desillusie meer niet.
Wat denk je Lilith? Dat ik hier mee zou schrijven als het zo simpel zou zijn? Nee, precies. Ik zal verwoorden zoals hij het omschrijft.
Soms, is hij zo moe, zo ontzettend moe, dat hij op zijn werk naar de wc gaat, op de pot gaat zitten, en met zijn hoofd tegen de deur leunt en even een paar minuten zijn ogen dicht doet, zodat hij daarna weer even energie heeft om de dag door te komen. Hij zit dan in de auto, vol plannen met wat hij eigenlijk wil doen die avond. Als hij thuis komt, eten we, en zit hij op de bank. Hij is dan bezig met laptop of doet een klusje oid. TV kijken lukt niet, dan valt hij in slaap. Hij wil niet slapen want hij wil graag dat zijn leven uit meer dan werken en slapen bestaat. Hij vindt zijn werk ontzettend leuk en wil absoluut niet minder werken. Nu moest hij een jaar geleden noodgedwongen minder werken, en dat maakte niks uit qua energie. Anyway, hij sleept zich de dag en avond door, en dan kom ik. Hij zit zichzelf in de weg en het zweet breekt hem letterlijk en figuurlijk uit als ik tegen hem aan kom hangen of wil knuffelen. De seks put hem zo uit (orgasme) dat hij daar een paar dagen van bij moet komen. Als we een avond weg gaan, dan moet hij daar een paar dagen van bij komen.
Dus ja... Hij is te moe voor seks. We hebben een gezamenlijke hobby waar we redelijk actief mee zijn, verder gaat hij af en toe bij een vriendin eten.
Dat met het ontzeggen van mijn 'genot' daar ben ik het helemaal mee eens. Ik schik me momenteel 90% naar hem en hij 10% naar mij. En dat is niet goed.
[...]
Ik kan me gewoonweg niet voorstellen dat iemand te moe is voor intimiteit.
Hij werkt wel toch?
Heeft hij hobbies?
En als jullie s 'avonds op de bank zitten kunnen jullie dan niet ipv CSI kijken lekker met elkaar aan de slag?
Het hoeft geen uren te duren natuurlijk
Samen douchen die intimiteit .
Sorry mogelijk is het me ontgaan, maar is het alleen vermoeidheid bij jouw partner?
Het ontzeggen van de ene partner naar de andere partner toe ( deed mijn ex ook) wordt me een steeds duidelijker ding, hoe scheef de verhouding langzaam maar zeker gaat groeien.
Hij/zij kan of wil ( om het even de reden) geen intimiteit/seks, dus de partner waar ze zo van zeggen te houden moet het maar ontberen.
En die partners blijven maar zoeken naar oplossingen, hoop doet leven, ja, maar van de teleurstellingen ga je langzaam kapot.
En als je dan wél wil gaan kiezen voor jezelf, je wilt immers niet kaopt gaan, komt "schuldgevoel" om de hoek kijken.
Heb alle stadia doorlopen hoop/teleurstelling/frustratie/verdriet/weer hoop/nog meer teleurstelling/schuldgevoel enz het herhaalde zich 6 jaar lang.
Wat bracht het me?
Desillusie meer niet.
Wat denk je Lilith? Dat ik hier mee zou schrijven als het zo simpel zou zijn? Nee, precies. Ik zal verwoorden zoals hij het omschrijft.
Soms, is hij zo moe, zo ontzettend moe, dat hij op zijn werk naar de wc gaat, op de pot gaat zitten, en met zijn hoofd tegen de deur leunt en even een paar minuten zijn ogen dicht doet, zodat hij daarna weer even energie heeft om de dag door te komen. Hij zit dan in de auto, vol plannen met wat hij eigenlijk wil doen die avond. Als hij thuis komt, eten we, en zit hij op de bank. Hij is dan bezig met laptop of doet een klusje oid. TV kijken lukt niet, dan valt hij in slaap. Hij wil niet slapen want hij wil graag dat zijn leven uit meer dan werken en slapen bestaat. Hij vindt zijn werk ontzettend leuk en wil absoluut niet minder werken. Nu moest hij een jaar geleden noodgedwongen minder werken, en dat maakte niks uit qua energie. Anyway, hij sleept zich de dag en avond door, en dan kom ik. Hij zit zichzelf in de weg en het zweet breekt hem letterlijk en figuurlijk uit als ik tegen hem aan kom hangen of wil knuffelen. De seks put hem zo uit (orgasme) dat hij daar een paar dagen van bij moet komen. Als we een avond weg gaan, dan moet hij daar een paar dagen van bij komen.
Dus ja... Hij is te moe voor seks. We hebben een gezamenlijke hobby waar we redelijk actief mee zijn, verder gaat hij af en toe bij een vriendin eten.
Dat met het ontzeggen van mijn 'genot' daar ben ik het helemaal mee eens. Ik schik me momenteel 90% naar hem en hij 10% naar mij. En dat is niet goed.
