Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 om 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
zondag 20 december 2015 om 20:24
Hallo allemaal!
Ik lees al een aantal dagen dit topic Door en heb wel het idee dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
Het zal een beetje een chaotisch verhaal worden maar ik ga mijn best doen!
Mijn vriend(24) en ik(24) zijn 4 jaar samen en de intimiteit is al 3 jaar ver te zoeken.
De laatste keer dat wij sex hebben gehad is dus ook echt al 3 jaar geleden.
De eerste 3/4 maanden van onze relatie relatie konden we niet van elkaar af blijven en hadden wij dagelijks (soms wel 7x op een dag) sex, Uiteraard is het logisch dat dat verminderd na enige tijd.
In de 3e maand van onze relatie (wij woonden beide nog thuis) kregen mijn ouders veel ruzie en durfde ik niet meer alleen thuis te slapen (vader had losse handen) waardoor mijn vriend vaak bleef slapen voor mijn bescherming ( hij heeft mijn ouders ook vaak uit elkaar gehaald omdat het echt mis ging, met politie en al).
Mijn vriend is vroeger zelf mishandeld Door zijn eigen vader en ik denk dat Door de situatie bij mij thuis iets in hem is geknapt.
De intimiteit werd toen dus ook al echt minder en er kwamen steeds meer dagen en zelfs weken/maanden tussen te zitten.
Ongeveer een jaar later zijn mijn ouders uit elkaar gegaan en ben ik met mijn moeder en broertje mee verhuisd.
Daar kreeg ik eigenlijk alleen nog maar meer ruzie met mijn moeder omdat ze het mij verweet dat ze bij mijn vader weg is gegaan omdat ik steeds zei dat het zo echt niet langer kon.
De situatie werd zo erg dat ik bij mijn vriend en zijn moeder ben ingetrokken en helaas, ook daar ging het niet beter, het klikte niet tussen zijn moeder en mij. (Waardoor hij er tussenin zat)
We wonen nu ongeveer anderhalf jaar samen in ons eigen huisje waar wij onwijs blij mee zijn, alleen zijn wij Door alle ellende ons zelf een beetje verloren.
Mijn vriend heeft een depressie (+- 3 jaar) en slikt AD sinds een jaar.
Als een kers op de taart heb ik in mei een hersenvlies ontsteking gehad en zit ik nu tijdelijk in een rolstoel, ik kan wel steeds langer lopen gelukkig en het gaat de goede kant op!
Dus lang verhaal kort, na zo'n 3/4 maanden is de intimiteit steeds minder geworden en nu dus 3 jaar al echt helemaal verdwenen, geen zoen, knuffel of heerlijk tegen elkaar aanliggen in bed en elkaar aanraken of wat dan ook doen wij dus niet meer, hij wilt het gewoon echt niet!
Hij heeft te veel aan zijn hoofd, werk, depressie, moe.
Ik ben onwijs vaak afgewezen Door mijn vriend dat ik nu de toenadering ook niet meer durf te zoeken en als ik wel de moed bij elkaar geraapt heb om iets te proberen, steekt hij figuurlijk een mes in mijn hart Door mij af te wijzen.
Het maakt mij zo intens verdrietig, ik kan alleen maar huilen. Het voelt alsof ik een gebroken hart heb, liefdes verdriet.
Juist nu in deze periode waarin ik zo met mijzelf in de knoop zit mis ik het gevoel geliefd te zijn, die knuffel en vooral het samen één zijn.
Praten heeft geen nut meer, dat liep eerst steeds uit in ruzie en nu beloofd hij steeds Beterschap maar er veranderd niets.
Wij hebben beide een psycholoog en daar ook meerdere malen over dit onderwerp gesproken maar tot nu toe doet hij niets met de "tips". Hij zegt er wel echt mee bezig te zijn (maar tot nu toe is er dus nog steeds niets veranderd) dat hoor ik al zo lang dat ik het niet meer geloof, maar toch blijf ik hopen.
Ik mis hem zo onwijs erg, als het me echt om de sex zou gaan kocht ik wel een dildo en was het probleem over, maar dat is dus niet wat ik wil, ik wil de liefde voelen Door de intimiteit en het samensmelten Door de liefde te bedrijven.
En aan de andere kant voel ik mij ontzettend egoïstisch dat ik dit van hem vraag omdat ook hij Door zijn depressie heel erg met zichzelf in de knoop zit en dit er niet bij kan hebben.
Ik heb dus ook echt tegenstrijdige gevoelens en weet totaal niet wat ik hiermee aan moet en hoe hiermee om te gaan.
Verder is onze relatie heel goed, we hebben onwijs veel plezier samen, kunnen over alles praten (alleen is dit onderwerp wel echt heel beladen geworden), we vullen elkaar ook echt heel goed aan.
Hij is echt mijn soulmate!
Ik hoop dat mijn chaotische verhaal een beetje duidelijk is.
Ik vind het in iedergeval al fijn dat ik het even van mij af kan schrijven.
Ik hoop dat iemand mij kan vertellen hoe ik met deze emoties om moet gaan want ik weet het zelf echt niet meer!
Ik lees al een aantal dagen dit topic Door en heb wel het idee dat ik hier mijn verhaal kwijt kan.
Het zal een beetje een chaotisch verhaal worden maar ik ga mijn best doen!
Mijn vriend(24) en ik(24) zijn 4 jaar samen en de intimiteit is al 3 jaar ver te zoeken.
De laatste keer dat wij sex hebben gehad is dus ook echt al 3 jaar geleden.
De eerste 3/4 maanden van onze relatie relatie konden we niet van elkaar af blijven en hadden wij dagelijks (soms wel 7x op een dag) sex, Uiteraard is het logisch dat dat verminderd na enige tijd.
In de 3e maand van onze relatie (wij woonden beide nog thuis) kregen mijn ouders veel ruzie en durfde ik niet meer alleen thuis te slapen (vader had losse handen) waardoor mijn vriend vaak bleef slapen voor mijn bescherming ( hij heeft mijn ouders ook vaak uit elkaar gehaald omdat het echt mis ging, met politie en al).
Mijn vriend is vroeger zelf mishandeld Door zijn eigen vader en ik denk dat Door de situatie bij mij thuis iets in hem is geknapt.
De intimiteit werd toen dus ook al echt minder en er kwamen steeds meer dagen en zelfs weken/maanden tussen te zitten.
Ongeveer een jaar later zijn mijn ouders uit elkaar gegaan en ben ik met mijn moeder en broertje mee verhuisd.
Daar kreeg ik eigenlijk alleen nog maar meer ruzie met mijn moeder omdat ze het mij verweet dat ze bij mijn vader weg is gegaan omdat ik steeds zei dat het zo echt niet langer kon.
De situatie werd zo erg dat ik bij mijn vriend en zijn moeder ben ingetrokken en helaas, ook daar ging het niet beter, het klikte niet tussen zijn moeder en mij. (Waardoor hij er tussenin zat)
We wonen nu ongeveer anderhalf jaar samen in ons eigen huisje waar wij onwijs blij mee zijn, alleen zijn wij Door alle ellende ons zelf een beetje verloren.
Mijn vriend heeft een depressie (+- 3 jaar) en slikt AD sinds een jaar.
Als een kers op de taart heb ik in mei een hersenvlies ontsteking gehad en zit ik nu tijdelijk in een rolstoel, ik kan wel steeds langer lopen gelukkig en het gaat de goede kant op!
Dus lang verhaal kort, na zo'n 3/4 maanden is de intimiteit steeds minder geworden en nu dus 3 jaar al echt helemaal verdwenen, geen zoen, knuffel of heerlijk tegen elkaar aanliggen in bed en elkaar aanraken of wat dan ook doen wij dus niet meer, hij wilt het gewoon echt niet!
Hij heeft te veel aan zijn hoofd, werk, depressie, moe.
Ik ben onwijs vaak afgewezen Door mijn vriend dat ik nu de toenadering ook niet meer durf te zoeken en als ik wel de moed bij elkaar geraapt heb om iets te proberen, steekt hij figuurlijk een mes in mijn hart Door mij af te wijzen.
Het maakt mij zo intens verdrietig, ik kan alleen maar huilen. Het voelt alsof ik een gebroken hart heb, liefdes verdriet.
Juist nu in deze periode waarin ik zo met mijzelf in de knoop zit mis ik het gevoel geliefd te zijn, die knuffel en vooral het samen één zijn.
Praten heeft geen nut meer, dat liep eerst steeds uit in ruzie en nu beloofd hij steeds Beterschap maar er veranderd niets.
Wij hebben beide een psycholoog en daar ook meerdere malen over dit onderwerp gesproken maar tot nu toe doet hij niets met de "tips". Hij zegt er wel echt mee bezig te zijn (maar tot nu toe is er dus nog steeds niets veranderd) dat hoor ik al zo lang dat ik het niet meer geloof, maar toch blijf ik hopen.
Ik mis hem zo onwijs erg, als het me echt om de sex zou gaan kocht ik wel een dildo en was het probleem over, maar dat is dus niet wat ik wil, ik wil de liefde voelen Door de intimiteit en het samensmelten Door de liefde te bedrijven.
En aan de andere kant voel ik mij ontzettend egoïstisch dat ik dit van hem vraag omdat ook hij Door zijn depressie heel erg met zichzelf in de knoop zit en dit er niet bij kan hebben.
Ik heb dus ook echt tegenstrijdige gevoelens en weet totaal niet wat ik hiermee aan moet en hoe hiermee om te gaan.
Verder is onze relatie heel goed, we hebben onwijs veel plezier samen, kunnen over alles praten (alleen is dit onderwerp wel echt heel beladen geworden), we vullen elkaar ook echt heel goed aan.
Hij is echt mijn soulmate!
Ik hoop dat mijn chaotische verhaal een beetje duidelijk is.
Ik vind het in iedergeval al fijn dat ik het even van mij af kan schrijven.
Ik hoop dat iemand mij kan vertellen hoe ik met deze emoties om moet gaan want ik weet het zelf echt niet meer!
zondag 20 december 2015 om 22:24
Ohja nog even een toevoeging waarom het voor mij een moeilijke periode is.
Door de hersenvlies ontsteking en alles er omheen heeft mij een hele klap bezorgd waardoor ik nu ptss heb met depressieve kenmerken en ik nu dus ook EMDR therapie heb, dat brengt nogal veel emoties met zich mee waardoor het gemis naar intimiteit nog groter is
Door de hersenvlies ontsteking en alles er omheen heeft mij een hele klap bezorgd waardoor ik nu ptss heb met depressieve kenmerken en ik nu dus ook EMDR therapie heb, dat brengt nogal veel emoties met zich mee waardoor het gemis naar intimiteit nog groter is
maandag 21 december 2015 om 13:15
ach kind! Wat een hoop ellende heb jij over jezelf uitgestort gekregen! Als eerste wil ik zeggen dat ik het ontzettend dapper van je vind dat je jezelf zo staande houdt. Goed dat je hulp hebt, en helemaal fantastisch dat jullie dit onderwerp in elk geval bij jullie peuten bespreekbaar houden. Zeker gezien jullie leeftijd hebben jullie heel veel voor de kiezen gekregen en is het niet zo gek dat intimiteit in deze oa. door medicatie niet mogelijk is.
Je woont pas samen, na alle ellende is dat ook nog eens een grote wijziging in je leven. Ik begrijp volkomen dat dacht dat 'als we maar eenmaal samenwonen dan... ' En als dat niet gebeurt is dat zo'n enorme klap. Ik snap dat je hem mist. Het gevoel dat er iemand naast je staat, is ontzettend belangrijk in een relatie. Het is zo zo jammer dat hij niet eens wil knuffelen. Ik zou ook niet weten hoe je hem daartoe kunt bewegen, anders dan (voor de zoveelste keer) met hem praten.
Blijf zelf met de psycholoog aan de slag; je wordt er sterker van en leert je grenzen beter aangeven, ook naar je vriend toe. Mogelijk betekent dat wel dat je in de toekomst hem moet laten gaan. Maar dat is iets waar je naar toe zal groeien, als dat van toepassing zal zijn. Blijf vooral eerlijk naar jezelf. Ik begrijp dat het moeilijk is; je hebt samen door al die ellende veel opgebouwd. Zoiets smeedt een band. Maar depressie of niet; ooit zal hij moeten inzien dat er iets moet gaan gebeuren.
heel veel sterkte en blijf vooral hier meeschrijven. Er zijn misschien mensen die dit lezen en jou een hart onder de riem of een tip kunnen geven. En daarnaast is het vooral fijn om gewoon even te spuien.
Je woont pas samen, na alle ellende is dat ook nog eens een grote wijziging in je leven. Ik begrijp volkomen dat dacht dat 'als we maar eenmaal samenwonen dan... ' En als dat niet gebeurt is dat zo'n enorme klap. Ik snap dat je hem mist. Het gevoel dat er iemand naast je staat, is ontzettend belangrijk in een relatie. Het is zo zo jammer dat hij niet eens wil knuffelen. Ik zou ook niet weten hoe je hem daartoe kunt bewegen, anders dan (voor de zoveelste keer) met hem praten.
Blijf zelf met de psycholoog aan de slag; je wordt er sterker van en leert je grenzen beter aangeven, ook naar je vriend toe. Mogelijk betekent dat wel dat je in de toekomst hem moet laten gaan. Maar dat is iets waar je naar toe zal groeien, als dat van toepassing zal zijn. Blijf vooral eerlijk naar jezelf. Ik begrijp dat het moeilijk is; je hebt samen door al die ellende veel opgebouwd. Zoiets smeedt een band. Maar depressie of niet; ooit zal hij moeten inzien dat er iets moet gaan gebeuren.
heel veel sterkte en blijf vooral hier meeschrijven. Er zijn misschien mensen die dit lezen en jou een hart onder de riem of een tip kunnen geven. En daarnaast is het vooral fijn om gewoon even te spuien.
woensdag 23 december 2015 om 13:25
erg heftig verhaal Daanie, erg heftig. Ik hoop dat het herstel van je lichaam voorspoedig gaat. Je bent nog erg jong dus alles kan nog goed komen ook kwa intimiteit. Praat er over, belangrijk in een relatie is communicatie
Ik praat wel veel met mijn vrouw over haar lage libido, maar tot op heden wordt het er nog niet beter.
Jammer genoeg berichte mijn beste maatje, (ex-sexmaatje) dat haar vriend het wel wilde verbeteren en dat die een heel lekker weekend hebben gehad . Dus schuif ik weer uit.
Ik praat wel veel met mijn vrouw over haar lage libido, maar tot op heden wordt het er nog niet beter.
Jammer genoeg berichte mijn beste maatje, (ex-sexmaatje) dat haar vriend het wel wilde verbeteren en dat die een heel lekker weekend hebben gehad . Dus schuif ik weer uit.
nobody said it was easy
woensdag 23 december 2015 om 13:51
quote:sweet-romeo schreef op 23 december 2015 @ 13:25:
Ik praat wel veel met mijn vrouw over haar lage libido, maar tot op heden wordt het er nog niet beter.
Hoe gek het ook klinkt, niet te veel over praten... tenminste, dat is / was hier het geval... ik zag haar al kijken, zo van; "daar hebbie hem weer met z'n/ons probleem!" en het begon zelfs een averechtse uitwerking op haar te hebben.
Nu hoor je mij niet zeggen dat je het praten dan maar helemaal achterwege moet laten, maar dring het niet te veel op... niet dat niet praten dan wel helpt, maar dan is het probleem niet zo op de voorgrond.
Ik praat wel veel met mijn vrouw over haar lage libido, maar tot op heden wordt het er nog niet beter.
Hoe gek het ook klinkt, niet te veel over praten... tenminste, dat is / was hier het geval... ik zag haar al kijken, zo van; "daar hebbie hem weer met z'n/ons probleem!" en het begon zelfs een averechtse uitwerking op haar te hebben.
Nu hoor je mij niet zeggen dat je het praten dan maar helemaal achterwege moet laten, maar dring het niet te veel op... niet dat niet praten dan wel helpt, maar dan is het probleem niet zo op de voorgrond.
One life, live it !
donderdag 24 december 2015 om 20:38
Bedankt voor de reacties, ik hoop hier inderdaad ook gewoon even mijn gal te kunnen spuwen op momenten dat het me even hoog zit en om elkaar te steunen, dat is iets wat ik uit mijn omgeving niet krijg aangezien niemand het echt begrijpt.
De avond dat ik hier mijn bericht had geschreven heb ik nog een poging gewaagd mijn hart te luchten bij mijn partner en tot mijn grote verbazing had hij deze keer meer begrip als voorheen.
Ik legde hem uit dat ik niet persee alleen de sex mis maar alle intimiteit, eigenlijk zoals ik het in mijn eerste post heb omschreven, en de gevoelens en emoties die het met zich mee brengt.
Hij kwam nog wel met wat tegen argumenten als; we liggen soms toch wel eens bij elkaar? En we knuffelen toch wel eens?
Waarop ik hem uitlegde dat hij inderdaad wel eens bij mij ligt met zijn hoofd op een kussen op mijn schoot maar dat het andersom niet mag omdat ik dan bijvoorbeeld "te warm" ben en we alleen knuffelen als hij dat wil en niet als ik dat wil of daar behoefte aan heb.
Hij reageerde best emotioneel en zei dat hij mij nu meer begreep waarop wij een leuke avond hebben gehad en zelfs intiem zijn geweest
Ik hoop alleen niet dat het eenmalig zal zijn, ik ben alleen bang van wel aangezien hij het niet nodig vind om al condooms te kopen. ik slik de pil al een jaar niet meer omdat we toch niet meer intiem zijn/waren en ik het een soort van opgegeven had.
De avond dat ik hier mijn bericht had geschreven heb ik nog een poging gewaagd mijn hart te luchten bij mijn partner en tot mijn grote verbazing had hij deze keer meer begrip als voorheen.
Ik legde hem uit dat ik niet persee alleen de sex mis maar alle intimiteit, eigenlijk zoals ik het in mijn eerste post heb omschreven, en de gevoelens en emoties die het met zich mee brengt.
Hij kwam nog wel met wat tegen argumenten als; we liggen soms toch wel eens bij elkaar? En we knuffelen toch wel eens?
Waarop ik hem uitlegde dat hij inderdaad wel eens bij mij ligt met zijn hoofd op een kussen op mijn schoot maar dat het andersom niet mag omdat ik dan bijvoorbeeld "te warm" ben en we alleen knuffelen als hij dat wil en niet als ik dat wil of daar behoefte aan heb.
Hij reageerde best emotioneel en zei dat hij mij nu meer begreep waarop wij een leuke avond hebben gehad en zelfs intiem zijn geweest
Ik hoop alleen niet dat het eenmalig zal zijn, ik ben alleen bang van wel aangezien hij het niet nodig vind om al condooms te kopen. ik slik de pil al een jaar niet meer omdat we toch niet meer intiem zijn/waren en ik het een soort van opgegeven had.
vrijdag 8 januari 2016 om 12:36
quote:Daaniie schreef op 24 december 2015 @ 20:38:
Bedankt voor de reacties, ik hoop hier inderdaad ook gewoon even mijn gal te kunnen spuwen op momenten dat het me even hoog zit en om elkaar te steunen, dat is iets wat ik uit mijn omgeving niet krijg aangezien niemand het echt begrijpt.
De avond dat ik hier mijn bericht had geschreven heb ik nog een poging gewaagd mijn hart te luchten bij mijn partner en tot mijn grote verbazing had hij deze keer meer begrip als voorheen.
Ik legde hem uit dat ik niet persee alleen de sex mis maar alle intimiteit, eigenlijk zoals ik het in mijn eerste post heb omschreven, en de gevoelens en emoties die het met zich mee brengt.
Hij kwam nog wel met wat tegen argumenten als; we liggen soms toch wel eens bij elkaar? En we knuffelen toch wel eens?
Waarop ik hem uitlegde dat hij inderdaad wel eens bij mij ligt met zijn hoofd op een kussen op mijn schoot maar dat het andersom niet mag omdat ik dan bijvoorbeeld "te warm" ben en we alleen knuffelen als hij dat wil en niet als ik dat wil of daar behoefte aan heb.
Hij reageerde best emotioneel en zei dat hij mij nu meer begreep waarop wij een leuke avond hebben gehad en zelfs intiem zijn geweest
Ik hoop alleen niet dat het eenmalig zal zijn, ik ben alleen bang van wel aangezien hij het niet nodig vind om al condooms te kopen. ik slik de pil al een jaar niet meer omdat we toch niet meer intiem zijn/waren en ik het een soort van opgegeven had.
Fijn dat het praten wel heeft geholpen Daanie
Praten helpt altijd wel. Het klopt wel dat je het niet teveel op de voorgrond moet laten komen. Want anders dan gaat praten tegenwerken. Meestal begin ik over het lage libido als zij ook aangeeft dat zij er mee zit. Zij zou echt wel graag beter willen maar heeft te weinig zelf vertrouwen, te weinig goede ervaring gehad met andere vriendjes. Ze voelt zich bij mij wel zeer vertrouwd en verteld alles tegen mij
Bedankt voor de reacties, ik hoop hier inderdaad ook gewoon even mijn gal te kunnen spuwen op momenten dat het me even hoog zit en om elkaar te steunen, dat is iets wat ik uit mijn omgeving niet krijg aangezien niemand het echt begrijpt.
De avond dat ik hier mijn bericht had geschreven heb ik nog een poging gewaagd mijn hart te luchten bij mijn partner en tot mijn grote verbazing had hij deze keer meer begrip als voorheen.
Ik legde hem uit dat ik niet persee alleen de sex mis maar alle intimiteit, eigenlijk zoals ik het in mijn eerste post heb omschreven, en de gevoelens en emoties die het met zich mee brengt.
Hij kwam nog wel met wat tegen argumenten als; we liggen soms toch wel eens bij elkaar? En we knuffelen toch wel eens?
Waarop ik hem uitlegde dat hij inderdaad wel eens bij mij ligt met zijn hoofd op een kussen op mijn schoot maar dat het andersom niet mag omdat ik dan bijvoorbeeld "te warm" ben en we alleen knuffelen als hij dat wil en niet als ik dat wil of daar behoefte aan heb.
Hij reageerde best emotioneel en zei dat hij mij nu meer begreep waarop wij een leuke avond hebben gehad en zelfs intiem zijn geweest
Ik hoop alleen niet dat het eenmalig zal zijn, ik ben alleen bang van wel aangezien hij het niet nodig vind om al condooms te kopen. ik slik de pil al een jaar niet meer omdat we toch niet meer intiem zijn/waren en ik het een soort van opgegeven had.
Fijn dat het praten wel heeft geholpen Daanie
Praten helpt altijd wel. Het klopt wel dat je het niet teveel op de voorgrond moet laten komen. Want anders dan gaat praten tegenwerken. Meestal begin ik over het lage libido als zij ook aangeeft dat zij er mee zit. Zij zou echt wel graag beter willen maar heeft te weinig zelf vertrouwen, te weinig goede ervaring gehad met andere vriendjes. Ze voelt zich bij mij wel zeer vertrouwd en verteld alles tegen mij
nobody said it was easy
vrijdag 8 januari 2016 om 13:23
vrijdag 22 januari 2016 om 23:15
Je wilt heel graag een taart bakken, maar er mist 1 heel belangrijk ingrediënt. Zo voelde het voor mij: heel erg je best doen voor een relatie terwijl je partner er alles aan doet om seks/intimiteit te ontwijken. En toch die taart maar steeds proberen te bakken. Tegenwoordig hebben ze suiker-, gluten-, en botervrije taarten. Ik hoef geen punt meer van zo'n baksel. Ik heb het 4 jaar gegeten; geen smaak aan. Dan heb ik liever geen taart.
zaterdag 23 januari 2016 om 07:44
Mooi omschreven Merle!
Inmiddels ben ik al 4 jaar uit een seksloze relatie, en nog geen dag spijt gehad van die beslissing.
Niet dat ik nu als single veel seks heb, maar hé, je kan beter geen seks hebben omdat je single bent, dan geen seks terwijl je in een relatie bent!
Hoewel? Ik durf wel te zeggen dat ik de afgelopen 4 jaar meer seks ( en beter ook ) heb gehad dan in de 5 jaar tijdens mijn relatie , ken je nagaan.
Inmiddels ben ik al 4 jaar uit een seksloze relatie, en nog geen dag spijt gehad van die beslissing.
Niet dat ik nu als single veel seks heb, maar hé, je kan beter geen seks hebben omdat je single bent, dan geen seks terwijl je in een relatie bent!
Hoewel? Ik durf wel te zeggen dat ik de afgelopen 4 jaar meer seks ( en beter ook ) heb gehad dan in de 5 jaar tijdens mijn relatie , ken je nagaan.
zaterdag 23 januari 2016 om 10:01
Hallo, ik kom me hier even melden. Na een aantal keer relatietherapie heb ik besloten te gaan scheiden. Naast weinig tot geen seks omdat mijn man niet wil, zit er veel meer scheef in onze relatie. Dingen die we samen niet meer kunnen redden maar die we ieder voor zich moeten gaan oplossen, verwerken, en accepteren. Man staat inmiddels achter de beslissing, we zijn alles aan het regelen. Een vreemde periode met verdriet, opluchting en onzekerheid maar het voelt goed.
zondag 24 januari 2016 om 08:58
Dankje Lilith, ik ben nu ongeveer een jaar gescheiden en ons kind wordt bijna 2. Hij was verder ook passief agressief in z'n omgang met mij. Het ontwijken van seks kan ook een uiting van passieve agressie zijn. Een manier om controle over iemand te krijgen.
Iemand die bang is intimiteit mist de seks toch niet. Ze missen seks wel alleen niet met hun vaste partner. Dus je moet ook niet raar opkijken als ze wel naar porno kijken of naar een prostituee gaan.
Jij, Lilith had toch ook een kindje met je ex? Het is natuurlijk heel jammer dat het gezinnetje opgebroken is, maar ik voel me nu een stuk beter. Niet meer boos en gefrustreerd.
Ik heb een vriend uit het buitenland die nu 3x langs is geweest (wel steeds met 4 maanden ertussen). Dan doen we leuke dingen en hebben we heerlijke seks. Hij is 10 jaar jonger en hij weet hoe een echte man zich moet gedragen tussen de lakens.
Mijn therapeut noemt dat 'oefenen materiaal'. Ik ben met mijn therapeut aan het werken aan m'n eigen patronen. Het patroon dat ik een man wil redden. Dat ik mezelf laat misbruiken als hulpbron voor een man met een zwak karakter.
Ik heb burn-klachten, maar ik kom er weer bovenop. Ik krijg nu meer helderheid in wat mijn verantwoordelijkheid is geweest.
Fijn, Lilith, dat jij ook zo sterk bent geweest om die stap te zetten en dat je je leven niet hebt vergooid.
Het doet pijn zo'n breuk en het is echt heel verdrietig. Maar straks gaat de zon weer schijnen.
Iemand die bang is intimiteit mist de seks toch niet. Ze missen seks wel alleen niet met hun vaste partner. Dus je moet ook niet raar opkijken als ze wel naar porno kijken of naar een prostituee gaan.
Jij, Lilith had toch ook een kindje met je ex? Het is natuurlijk heel jammer dat het gezinnetje opgebroken is, maar ik voel me nu een stuk beter. Niet meer boos en gefrustreerd.
Ik heb een vriend uit het buitenland die nu 3x langs is geweest (wel steeds met 4 maanden ertussen). Dan doen we leuke dingen en hebben we heerlijke seks. Hij is 10 jaar jonger en hij weet hoe een echte man zich moet gedragen tussen de lakens.
Mijn therapeut noemt dat 'oefenen materiaal'. Ik ben met mijn therapeut aan het werken aan m'n eigen patronen. Het patroon dat ik een man wil redden. Dat ik mezelf laat misbruiken als hulpbron voor een man met een zwak karakter.
Ik heb burn-klachten, maar ik kom er weer bovenop. Ik krijg nu meer helderheid in wat mijn verantwoordelijkheid is geweest.
Fijn, Lilith, dat jij ook zo sterk bent geweest om die stap te zetten en dat je je leven niet hebt vergooid.
Het doet pijn zo'n breuk en het is echt heel verdrietig. Maar straks gaat de zon weer schijnen.
zondag 24 januari 2016 om 15:09
Damn, Crypto!
Ik snap je beslissing volkomen. Ik ben er ook naar aan het toewerken. Omdat ik afhankelijk ben van sociale huurwoning, zal ik eerst wat punten moeten opbouwen. Dus specifiek 'pak je koffers en ga' is op dit moment niet aan de orde. Het gaat hier zijn gangetje, zolang er geen gesprek over s.e.k.s. gehouden wordt is de stemming hier "goed" te noemen. dus haast is er niet bij. Zoeken naar een minaar is voor mij een optie die ik heb overwogen, aan alle kanten heb bekeken op haalbaarheid en verworpen. Dus vandaar dat er dan voor mij en mijn zelfsrespect niets anders opzit dan gaan.
de passieve agressiviteit waar Merle het over heeft herken ik ook heel erg. Net als Lilith al aangaf: ik verwacht straks ook geen avonden lang touwslingeren. Voor mezelf heb ik besloten dat ik aan mijn zelfvertrouwen moet gaan werken in de periode dat ik nog bij mijn man ben. Workshops assertiviteit enzo. Kortom: mezelf langzaam klaarstomen voor een nieuw leven.
Ik denk, Crypto, dat je al veel langer geleden afscheid van hem hebt genomen. Maar ondanks dat, blijft het doorsnijden van banden moeilijk. Je weet gelukkig dat het beter is en dat je er ook beter uitkomt. De opluchting is inderdaad het gevoel dat nu overheerst en ik denk dat je er ook een leuker mens van wordt: de stress is weg. Fijn dat jullie samen tot dit besluit konden komen. Als je het alleen moet doen, (als je op mij lijkt ) bestaat de kans dat je alle schuld naar jezelf toetrekt. Nu hij zelf ook ziet dat het niet werkt, wordt de komende tijd makkelijker voor jullie beiden om te dragen. Ik wens je veel sterkte toe (dat zal je heus op zijn tijd nodig hebben) en veel rust.
Ik snap je beslissing volkomen. Ik ben er ook naar aan het toewerken. Omdat ik afhankelijk ben van sociale huurwoning, zal ik eerst wat punten moeten opbouwen. Dus specifiek 'pak je koffers en ga' is op dit moment niet aan de orde. Het gaat hier zijn gangetje, zolang er geen gesprek over s.e.k.s. gehouden wordt is de stemming hier "goed" te noemen. dus haast is er niet bij. Zoeken naar een minaar is voor mij een optie die ik heb overwogen, aan alle kanten heb bekeken op haalbaarheid en verworpen. Dus vandaar dat er dan voor mij en mijn zelfsrespect niets anders opzit dan gaan.
de passieve agressiviteit waar Merle het over heeft herken ik ook heel erg. Net als Lilith al aangaf: ik verwacht straks ook geen avonden lang touwslingeren. Voor mezelf heb ik besloten dat ik aan mijn zelfvertrouwen moet gaan werken in de periode dat ik nog bij mijn man ben. Workshops assertiviteit enzo. Kortom: mezelf langzaam klaarstomen voor een nieuw leven.
Ik denk, Crypto, dat je al veel langer geleden afscheid van hem hebt genomen. Maar ondanks dat, blijft het doorsnijden van banden moeilijk. Je weet gelukkig dat het beter is en dat je er ook beter uitkomt. De opluchting is inderdaad het gevoel dat nu overheerst en ik denk dat je er ook een leuker mens van wordt: de stress is weg. Fijn dat jullie samen tot dit besluit konden komen. Als je het alleen moet doen, (als je op mij lijkt ) bestaat de kans dat je alle schuld naar jezelf toetrekt. Nu hij zelf ook ziet dat het niet werkt, wordt de komende tijd makkelijker voor jullie beiden om te dragen. Ik wens je veel sterkte toe (dat zal je heus op zijn tijd nodig hebben) en veel rust.
zondag 24 januari 2016 om 19:38
Dank voor de reacties.
Ik heb me inderdaad de eerste weken erg schuldig gevoeld, tot de relatie therapeut zei dat het inderdaad mijn keuze was maar dat mijn man een situatie had neergezet waardoor ik geen andere keuze meer kon maken. Dat inzicht heeft ons beiden geholpen. De schuld/verantwoordelijkheid is nu iets van ons beiden, dat voelt heel fijn. Ik voel me wel erg schuldig naar de kinderen. Op slechte momenten denk ik hoe kan een moeder haar kinderen een scheiding aandoen vanwege een gebrek aan seks??? Maar dat is op slechte momenten. Als ik me sterk voel (meestal) weet ik dat het om veel meer dan seks gaat, dat ik jaren lang alles heb gedaan wat ik kon. Dat dit voor hun heel erg is maar dat een scheiding een gelukkige evenwichtige ontwikkeling niet perse hoeft te ontwrichten. Ik hoop zo dat ze hier goed doorkomen...
Meiroosje; weet je man ook dat je afscheid van jullie leven aan het nemen bent of houd je dat voor jezelf? Moet jij verhuizen als jullie uit elkaar gaan, of is het ook een optie dat hij weg gaat?
Ik heb me inderdaad de eerste weken erg schuldig gevoeld, tot de relatie therapeut zei dat het inderdaad mijn keuze was maar dat mijn man een situatie had neergezet waardoor ik geen andere keuze meer kon maken. Dat inzicht heeft ons beiden geholpen. De schuld/verantwoordelijkheid is nu iets van ons beiden, dat voelt heel fijn. Ik voel me wel erg schuldig naar de kinderen. Op slechte momenten denk ik hoe kan een moeder haar kinderen een scheiding aandoen vanwege een gebrek aan seks??? Maar dat is op slechte momenten. Als ik me sterk voel (meestal) weet ik dat het om veel meer dan seks gaat, dat ik jaren lang alles heb gedaan wat ik kon. Dat dit voor hun heel erg is maar dat een scheiding een gelukkige evenwichtige ontwikkeling niet perse hoeft te ontwrichten. Ik hoop zo dat ze hier goed doorkomen...
Meiroosje; weet je man ook dat je afscheid van jullie leven aan het nemen bent of houd je dat voor jezelf? Moet jij verhuizen als jullie uit elkaar gaan, of is het ook een optie dat hij weg gaat?
maandag 25 januari 2016 om 19:59
Hey Crypto!
Als je in de spiegel kijkt, dan weet je dat je alles eraan gedaan hebt om dit te laten slagen. Er zijn er gewoon 2 voor nodig. Gebrek aan seks is een symptoom, iets waaraan je kon zien dat het niet goed ging. Iets dat ook verborg dat het niet goed ging: alle negatieve energie ging in dat gebrek aan seks en intimiteit zitten waardoor al het andere onder het kleed geveegd werd. Omdat jullie kinderen hebben lijkt het me helemaal lastig om daarmee om te gaan.
hij weet niet specifiek dat ik afscheid aan het nemen ben. Er is in de afgelopen weken bij ons nogal wat voorgevallen waarbij zijn gedrag mij ernstig aan het denken heeft gezet. Mijn houding naar hem toe is aan het veranderen en het kan bijna niet anders dan dat het op moet vallen. Ik kan niet in het huis blijven. ik verdien veel te weinig om hem uit te kopen. Dus vandaar dat ik op sociale huur ben aangewezen. dat vind ik geen probleem; ik heb jarenlang gehuurd. Mijn eigen bedrijfje is inmiddels gesloten en ik heb aangegeven fulltime te willen gaan werken. Dus als hij straks zegt: "ik had geen idee" dan is hij ziende blind geweest.
Als je in de spiegel kijkt, dan weet je dat je alles eraan gedaan hebt om dit te laten slagen. Er zijn er gewoon 2 voor nodig. Gebrek aan seks is een symptoom, iets waaraan je kon zien dat het niet goed ging. Iets dat ook verborg dat het niet goed ging: alle negatieve energie ging in dat gebrek aan seks en intimiteit zitten waardoor al het andere onder het kleed geveegd werd. Omdat jullie kinderen hebben lijkt het me helemaal lastig om daarmee om te gaan.
hij weet niet specifiek dat ik afscheid aan het nemen ben. Er is in de afgelopen weken bij ons nogal wat voorgevallen waarbij zijn gedrag mij ernstig aan het denken heeft gezet. Mijn houding naar hem toe is aan het veranderen en het kan bijna niet anders dan dat het op moet vallen. Ik kan niet in het huis blijven. ik verdien veel te weinig om hem uit te kopen. Dus vandaar dat ik op sociale huur ben aangewezen. dat vind ik geen probleem; ik heb jarenlang gehuurd. Mijn eigen bedrijfje is inmiddels gesloten en ik heb aangegeven fulltime te willen gaan werken. Dus als hij straks zegt: "ik had geen idee" dan is hij ziende blind geweest.
