Libido onder vriespunt sinds bevalling

herkenbaar. Komt bij mij door de vermoeidheid. Moet wel zeggen dat mijn seksdrive sinds eerste kindje al een stuk lager was. Nu bij tweede kindje vind ik het gewoon heel druk zodat het er niet wekelijks van komt.

Bij mij was ook de vermoeidheid de boosdoener.



Onze kleine is nu 3,5 maand, en wij zijn pas vorige week weer begonnen, toen zoonlief begon door te slapen.



Wel heb ik gemerkt dat ik meer voorspel nodig heb dan voorheen, en dat ik niet zo vaak zomaar zin heb. Ik heb wel zin om zin te maken, en daar probeer ik dan ook voor te zorgen.

Ken ik. Maar om in de woorden van Linda de Mol te spreken; maak zin. Echt, dat helpt echt.

Fantaseer er desnoods iets bij, kijk een filmpje om in de stemming te komen. En begin langzaam. Niet meteen weer all the way, maar even om er in te komen rustig aan.



gaat weer goed komen hoor!

quote:Konijn12345 schreef op 22 maart 2010 @ 22:11:

Maar heb ook geen zin in voorspel..

Denk al gauw "hou op met dat gefriemel" en ben idd ook bang voor weer een half uur minder slaap.

Wil wel zin maken, voor de zwangerschap was het vanzelfsprekend, nu zo moeilijk..

Heeft iemand een "termijn", zodat ik iets heb om naar uit te kijken?



Nee, geen termijn. Bij mij dus toen hij doorsliep, en ik dus iets minder moe was.



Maar soms moet je de situatie even accepteren voor hoe hij is. Wij zijn maandenlang heel gelukkig geweest met een paar uur slaap, en lekker tegen elkaar aan liggen.



Wat ook hielp, is dat mijn man het initiatief aan mij gaf, als ik geen aanleiding gaf, zou hij ook niet gaan 'friemelen', hadden we afgesproken. Hoewel het voor hem ook niet makkelijk was, heeft hij al die tijd gerespecteerd dat ik er gewoon geen zin in had.



Hoe staat je vriend/man hier in?

Als jij er niets aan doet om zin te maken is er geen termijn.



Oh wacht; geef je nog borstvoeding? Libidokiller

Kindje nog op jullie kamer? Ook niet bevoordelijk.

Jullie kunnen ook een half uurtje eerder naar bed gaan!

Praat erover hoor! Mijn man wilde bij de 1e ook weer snel, maar ik had 40 hechtingen gehad en durfde niet meer. Toen het er van kwam deed het zo'n pijn! Ik blokkeerde letterlijk. Het voelde alsof er vanbinnen een blokkade zat.

Na 3x niet fijne sex heb ik gezegd dat ik het niet wil zo. We zijn weer gaan friemelen en na een aantal keren friemelen probeerden we het weer en ging het goed.

De druk was er af, het was duidelijk, geen moeten en weer fijn

Voor mij ook herkenbaar.

Bij mij speelt ook de angst voor pijn mee.

Ze hebben me enorm ver ingeknipt en ik ben bang dat het pijn gaat doen dus doe ik het maar niet.

Werkt niet dus.

En idd de vermoeidheid.

Ik ben helemaal kapot 's avonds.

.

Denk dat je niet moet onderschatten wat er allemaal verandert: niet alleen in/aan je lichaam, maar ook ieder heeft nieuwe rollen erbij gekregen, slaapgebrek, hormonen, hechtingen, en ga zo maar door.



Ook is dat vrouwenlichaam erop ingericht om een tijdlang vooral "beschikbaar" te zijn voor de baby, qua hormonen, qua melkproductie, maar ook qua band opbouwen met een baby, elkaar leren kennen, en een (groot) deel van je intimiteit gaat ff naar de baby. Denk dat dat heel natuurlijk is, maar wij dat niet meer accepteren. In deze tijd mag je nl niks natuurlijks/biologisch meer voelen, geen last hebben van ongesteldheden en vrouwelijke hormoonschommelingen enz.



Ik denk dat we dat enorm onderschatten, alles bij elkaar..De natuur zorgt ervoor dat je (tijdelijk) "verliefd" bent op de baby en vergeet niet hoeveel aandacht en tijd dat vergt. En dat is inefficiente, langzame, geduldige tijd. Daar alleen al word je moe van, dat tempo wat omlaag gaat, maar het is ook genieten van die tijd.Een nieuwbakken moeder moet dan ook weer meteen sexy zijn? Denk dat het soms wel een jaartje kost om te "ontzwangeren" en weer jezelf te zijn en soms weer even gewoon vooral (sexy) vrouw ipv (alleen nog) moeder.



Daar heeft de een wat meer tijd voor nodig dan de ander, kennelijk, om je plek weer te vinden in die veranderingen en weer je spannende zelf te worden..

Denk dat er geen vaste termijn voor is, dus..



Misschien helpt het als je af en toe ff tijd voor jezelf hebt, even niet die verantwoordelijkheden.. neem een oppasje, blijf iig als man en vrouw aandacht aan elkaar schenken!

Maar wat ga je er nou aan doen?

Het moet je wel boeien hoor, dat komt ook echt wel. Maar nogmaals, neem er de tijd voor.

Sex en een baby matcht ook niet. Je lijf is nu voor en van de baby en niet van je man, maar langzaam maar zeker kan je dat gevoel terug brengen.

Begin met strelen aaien en paaien en doe het rustig aan. Focus je ook wel op hetgeen jullie doen en niet op: pfff, kan ik gaan slapen?

Werk je al? Je schrijft dat je zo moe bent. Probeer te slapen als je kindje slaapt. Als je werkt gaat dat moeilijker natuurlijk, maar misschien kan je wat bijslapen op de dagen dat je niet werkt?