Seks
alle pijlers
Man heeft altijd zin
woensdag 7 augustus 2024 om 22:13
Hallo,
Ik ben allang te vinden op dit forum, maar ik heb vanwege herkenbaarheid even een ander account aangemaakt voor dit topic te kunnen plaatsen.
Ik ben een vrouw van 31, vriend is 30 hebben samen 2 kinderen en zijn al 10+ jaar samen. Ik loop er tegen aan dat mijn vriend dus elke dag de hele dag door (op de uren dat we elkaar zien) seksistische opmerkingen maakt, wilt het liefst elke dag seks hebben ookal zegt hij dan van niet als ik dat zeg. 2-3 x per week is ook voldoende. Maar als dit dus niet gebeurd, dan is het elke dag alleen maar het gesprek van de avond want het is al zoveel dagen geleden blabla. Het voelt een beetje alsof ik een heigend hert in mijn nek heb terwijl ik daar zelf geen behoefte aan heb. Ik ben blij als ik ‘‘s avonds in mijn bed even een moment heb om even wat op m’n telefoon te scrollen. We hebben 2 jonge kinderen van 4 en 21 maanden en daarbij werk ik ook en heb ik nog andere standaard afspraken rondom zoontje. Ik ben dus in de avond eigenlijk vaak te moe. En als ik dan toch eraan toe geef, krijg ik daarna ook commentaar dat ik een zeester was x)
Herkend iemand dit hoe gaan jullie hier mee om? Ik merk dat ik steeds meer een afkeer ervan krijg want elke dag moet ik in de avond denken; Ohja vandaag moet ik erop anders is hij beledigd. Hij geeft dan ook aan dat het niet normaal is als er 1 x per week seks is. Als ik zo op dit forum lees of van andere hoor hebben toch veel koppels vaker maar 1 x per week seks als meer.
Groetjes
Ik ben allang te vinden op dit forum, maar ik heb vanwege herkenbaarheid even een ander account aangemaakt voor dit topic te kunnen plaatsen.
Ik ben een vrouw van 31, vriend is 30 hebben samen 2 kinderen en zijn al 10+ jaar samen. Ik loop er tegen aan dat mijn vriend dus elke dag de hele dag door (op de uren dat we elkaar zien) seksistische opmerkingen maakt, wilt het liefst elke dag seks hebben ookal zegt hij dan van niet als ik dat zeg. 2-3 x per week is ook voldoende. Maar als dit dus niet gebeurd, dan is het elke dag alleen maar het gesprek van de avond want het is al zoveel dagen geleden blabla. Het voelt een beetje alsof ik een heigend hert in mijn nek heb terwijl ik daar zelf geen behoefte aan heb. Ik ben blij als ik ‘‘s avonds in mijn bed even een moment heb om even wat op m’n telefoon te scrollen. We hebben 2 jonge kinderen van 4 en 21 maanden en daarbij werk ik ook en heb ik nog andere standaard afspraken rondom zoontje. Ik ben dus in de avond eigenlijk vaak te moe. En als ik dan toch eraan toe geef, krijg ik daarna ook commentaar dat ik een zeester was x)
Herkend iemand dit hoe gaan jullie hier mee om? Ik merk dat ik steeds meer een afkeer ervan krijg want elke dag moet ik in de avond denken; Ohja vandaag moet ik erop anders is hij beledigd. Hij geeft dan ook aan dat het niet normaal is als er 1 x per week seks is. Als ik zo op dit forum lees of van andere hoor hebben toch veel koppels vaker maar 1 x per week seks als meer.
Groetjes
donderdag 8 augustus 2024 om 23:45
Roxy21 schreef: ↑08-08-2024 23:38Dat is niet normaal hoor. Zijn jullie nog wel partners? Is er nog wel iets tussen jullie?
Lijkt me vreselijk om zo'n partner te hebben, hij ziet jou niet meer, maar ziet alleen nog maar iemand waar hij overheen kan (en is overtuigd dat hij daar blijkbaar al het recht op heeft). Als je al van alles hebt geprobeerd maar hij blijft een bord voor z'n kop houden, is respectloos en luistert niet naar je, komt er dan niet een moment dat je er helemaal klaar mee bent en uit elkaar moet? Snap dat je dat niet wilt als je kinderen hebt, maar ze krijgen toch ook mee dat jij steeds boven zit, er geen genegenheid tussen jullie is en hij de hele dag chagrijnige seks opmerkingen maakt. Lijkt me ook geen fijne jeugd
Ik hou zeker van hem, maar door al die opmerkingen, verwachtingen rondom seks en thuis niet helpen, en als hij het wel doet weer verwachtingen heeft dat heeft er wel voor gezorgd dat ik een afkeer heb gekregen.
Ik denk er ook wel eens aan hoor, is het niet beter om uit elkaar te gaan. Alleen zal dat voor mij veel problemen leveren rondom de kinderen (oppas) en mijn baan. Waardoor ik natuurlijk ook niet zo makkelijk van vandaag op morgen de knoop kan doorhakken.
donderdag 8 augustus 2024 om 23:50
Nee, zoals het nu gaat zeker niet. Dat weet ik en dat weet hij ook.
Die zitten in een pleeggezin. Vind dat niet zomaar iets hoor. Dat is zeker door de knallende ruzies gekomen wat hun hadden. Kinderen zijn uit huis geplukt 3 jaar geleden en nooit meer thuis gekomen.
donderdag 8 augustus 2024 om 23:51
Heel herkenbaar, en inmiddels is het dus ook mijn ex.
Ik denk dat het nog niet eens zo zeer het probleem was dat ik heel veel zorgtaken had, maar dat het gebrek aan communicatie en het investeren in de relatie het grootste probleem was (naast nog wat ander grensoverschrijdend gedrag, maar dat terzijde).
Ik ben bang dat als die neergaande spiraal is ingezet, deze onomkeerbaar is, want er moet zo ontzettend veel opgelost worden om weer op het niveau te komen dat je zelf weer zin hebt/krijgt. Een seksuoloog of een open relatie gaat naar mijn idee niet heel veel opleveren.
Ik denk dat je relatie open gooien, de versneller van een scheiding zou zijn, plus dat ik vermoed dat je man in geuren en kleuren zal willen vertellen wat hij heeft uitgespookt met dame 1, 2 tot 36, om jou ervan te overtuigen dat jij niet “normaal” bent.
Relatietherapie zou misschien wel kunnen helpen. Het zou fijn zijn als jullie elkaar weer zouden kunnen zien zoals jullie elkaar zagen ruim voordat de kinderen kwamen. Dat je samen een team kunt vormen, en samen voor je gezin en elkaar zou kunnen zorgen.
Ik vermoed dat als dat allemaal weer oke is, dat als allerlaatste stapje je libido weer terug is, en dat het hijgend hert verdwenen zal zijn.
Ik denk dat het nog niet eens zo zeer het probleem was dat ik heel veel zorgtaken had, maar dat het gebrek aan communicatie en het investeren in de relatie het grootste probleem was (naast nog wat ander grensoverschrijdend gedrag, maar dat terzijde).
Ik ben bang dat als die neergaande spiraal is ingezet, deze onomkeerbaar is, want er moet zo ontzettend veel opgelost worden om weer op het niveau te komen dat je zelf weer zin hebt/krijgt. Een seksuoloog of een open relatie gaat naar mijn idee niet heel veel opleveren.
Ik denk dat je relatie open gooien, de versneller van een scheiding zou zijn, plus dat ik vermoed dat je man in geuren en kleuren zal willen vertellen wat hij heeft uitgespookt met dame 1, 2 tot 36, om jou ervan te overtuigen dat jij niet “normaal” bent.
Relatietherapie zou misschien wel kunnen helpen. Het zou fijn zijn als jullie elkaar weer zouden kunnen zien zoals jullie elkaar zagen ruim voordat de kinderen kwamen. Dat je samen een team kunt vormen, en samen voor je gezin en elkaar zou kunnen zorgen.
Ik vermoed dat als dat allemaal weer oke is, dat als allerlaatste stapje je libido weer terug is, en dat het hijgend hert verdwenen zal zijn.
donderdag 8 augustus 2024 om 23:52
Je kinderen worden niet uit huis gehaald omdat jij een paar keer goed je grenzen aangeeft Bloem. Echt niet.
Dan moet er meer gebeuren.
Dat bij je zus klinkt als een huiselijk geweld situatie en zover moet je het natuurlijk nooit laten komen. Voordat het zover is heb jij allang je koffers gepakt en je kindjes onder je arm meegenomen.
Dan moet er meer gebeuren.
Dat bij je zus klinkt als een huiselijk geweld situatie en zover moet je het natuurlijk nooit laten komen. Voordat het zover is heb jij allang je koffers gepakt en je kindjes onder je arm meegenomen.
...
donderdag 8 augustus 2024 om 23:53
SunShine35 schreef: ↑08-08-2024 23:49De kinderen zijn ook van hem hè? Bij elkaar blijven omdat uit elkaar gaan gedoe oplevert is een heel slechte reden.
Ook als je onregelmatige diensten hebt, avonddiensten, weekenddiensten en oproepdiensten? Ik heb dan geen oppas meer. Mijn schoonmoeder let nu op, op de dagen dat ik doordeweeks moet werken. Denk je dat hij dan telkens gaat opdraven zodra ik moet werken. Ook krijg je kinderen niet op onregelmatige dagen geplaatst op een opvang (heb ik allang naar geïnformeerd) en ik werk zo’n 20 km van huis begin daar om 8 uur en de oudste moet om 8:30 op school zijn en de jongste gaat ook naar de psz om 8:15. Dus ja, ik heb daar dan zeker al zorgen over voordat ik überhaupt weg kan gaan ik heb geen netwerk wat de kinderen kan opvangen, brengen en halen etc.
donderdag 8 augustus 2024 om 23:57
Dan is er veel meer aan de hand dan knallende ruzies en dat weet je zelf dondersgoed. Neem aan dat je zus en man uit elkaar zijn en ieder een eigen plek hebben waar geen ruzie meer is? Dan wordt je gewoon teruggeplaatst hoor. Er is namelijk een groot tekort aan pleeggezinnen daar blijf en verblijf je echt niet zomaar en zeker niet nadat pa en ma uit elkaar zijn en ieder een eigen dak boven hun hoofd weer hebben.Bloem2020 schreef: ↑08-08-2024 23:50Nee, zoals het nu gaat zeker niet. Dat weet ik en dat weet hij ook.
Die zitten in een pleeggezin. Vind dat niet zomaar iets hoor. Dat is zeker door de knallende ruzies gekomen wat hun hadden. Kinderen zijn uit huis geplukt 3 jaar geleden en nooit meer thuis gekomen.
Verder: je kinderen kunnen gewoon naar op de opvang en bso. Net als vele andere kinderen. En zet in op co ouderschap. Hier ging jongste zoon van net tien weken oud al de helft van de tijd naar vader. Alleen maar goed, zowel voor vader als zoon. En ja, ik heb wat afgejankt het eerst half jaar, want ja het is gigantisch zwaar, je drie jonge kinderen in ene de helft van de week niet zien. Maar ik weiger een over de kop gewerkte moeder met financiële problemen te worden terwijl ex flink kan werken en de bloemetjes buiten zet.
Nogmaals, stop met excusessen zoeken.
Hij is een eikel.
En sorry, ik kaap je topic maar ik herken zoveel dat het mij raakt.
vrijdag 9 augustus 2024 om 00:00
Je zou zelfs kunnen overwegen een au pair te nemen. Het is een dooddoener maar waar een wil is is een weg.Bloem2020 schreef: ↑08-08-2024 23:53Ook als je onregelmatige diensten hebt, avonddiensten, weekenddiensten en oproepdiensten? Ik heb dan geen oppas meer. Mijn schoonmoeder let nu op, op de dagen dat ik doordeweeks moet werken. Denk je dat hij dan telkens gaat opdraven zodra ik moet werken. Ook krijg je kinderen niet op onregelmatige dagen geplaatst op een opvang (heb ik allang naar geïnformeerd) en ik werk zo’n 20 km van huis begin daar om 8 uur en de oudste moet om 8:30 op school zijn en de jongste gaat ook naar de psz om 8:15. Dus ja, ik heb daar dan zeker al zorgen over voordat ik überhaupt weg kan gaan ik heb geen netwerk wat de kinderen kan opvangen, brengen en halen etc.
Ik vond het ook ontzettend eng, was er heilig van overtuigd dat ik het niet kon alleen. Financiën, kinderen, en wat als er iets stuk was dat ik zelf niet kon repareren, pure paniek.
Maar het kwam goed en hoe. Ik ben echt zoveel gelukkiger dan tig jaar geleden. Stap voor stap meis.
...
vrijdag 9 augustus 2024 om 00:01
Doordeweeks naar de bso en kdv.Bloem2020 schreef: ↑08-08-2024 23:53Ook als je onregelmatige diensten hebt, avonddiensten, weekenddiensten en oproepdiensten? Ik heb dan geen oppas meer. Mijn schoonmoeder let nu op, op de dagen dat ik doordeweeks moet werken. Denk je dat hij dan telkens gaat opdraven zodra ik moet werken. Ook krijg je kinderen niet op onregelmatige dagen geplaatst op een opvang (heb ik allang naar geïnformeerd) en ik werk zo’n 20 km van huis begin daar om 8 uur en de oudste moet om 8:30 op school zijn en de jongste gaat ook naar de psz om 8:15. Dus ja, ik heb daar dan zeker al zorgen over voordat ik überhaupt weg kan gaan ik heb geen netwerk wat de kinderen kan opvangen, brengen en halen etc.
Avond en nachtdiensten op vaste dagen per week laten inplannen en op die dagen en nachten zijn ze bij ex.
VB:
Maandag-dinsdag standaard bij jou
Woensdag-donderdag standaard bij papa
Vrijdag-zaterdag-zondag om de week.
En je ex man heeft niets meer te willen.
Je werkt in de zorg zo te lezen?
Baan dichterbij huis?
vrijdag 9 augustus 2024 om 00:02
Die zijn uit elkaar ja, wonen apart maar kids zitten nog in het pleeggezin tot hun 18de. De kids zijn onder andere door de knallende ruzies weggehaald. Mijn zus zit door alles nu niet goed in haar vel, dus nee de kinderen zijn niet thuis. Ze ziet ze 1 x per maand in een speeltuin of iets dergelijks.Lievelieve schreef: ↑08-08-2024 23:57Dan is er veel meer aan de hand dan knallende ruzies en dat weet je zelf dondersgoed. Neem aan dat je zus en man uit elkaar zijn en ieder een eigen plek hebben waar geen ruzie meer is? Dan wordt je gewoon teruggeplaatst hoor. Er is namelijk een groot tekort aan pleeggezinnen daar blijf en verblijf je echt niet zomaar en zeker niet nadat pa en ma uit elkaar zijn en ieder een eigen dak boven hun hoofd weer hebben.
Verder: je kinderen kunnen gewoon naar op de opvang en bso. Net als vele andere kinderen. En zet in op co ouderschap. Hier ging jongste zoon van net tien weken oud al de helft van de tijd naar vader. Alleen maar goed, zowel voor vader als zoon. En ja, ik heb wat afgejankt het eerst half jaar, want ja het is gigantisch zwaar, je drie jonge kinderen in ene de helft van de week niet zien. Maar ik weiger een over de kop gewerkte moeder met financiële problemen te worden terwijl ex flink kan werken en de bloemetjes buiten zet.
Nogmaals, stop met excusessen zoeken.
Hij is een eikel.
En sorry, ik kaap je topic maar ik herken zoveel dat het mij raakt.
De kinderen kunnen niet naar de opvang omdat ik onregelmatig werk. Dat houdt in dat ik nooit de zelfde dagen werk. Ze zouden er wel heen kunnen, maar dan heb ik als ik moet werken op dagen dat zij geen opvang hebben geen oppas. Wordt dus wel een lastig dingetje waar ik als een berg tegenop zie.
vrijdag 9 augustus 2024 om 00:05
Ik ben niet persee bang dat het niet lukt qua huishouden, zorgen voor de kids etc. Meer over wat als ze plots ziek worden en ik ben aant werk, dan moet ik dus alles laten vallen op mijn werk en naar huis. Ik werk nooit vaste dagen iets wat ook niet kan bij ons aangezien we een klein team hebben, dus zit je altijd wel met het probleem hoe komen ze op school. Dat zijn vooral de zorgen die ik heb. Verder heb ik gelukkig genoeg spaargeld dus financiën hoef ik me geen zorgen over te maken.Rooss4.0 schreef: ↑09-08-2024 00:00Je zou zelfs kunnen overwegen een au pair te nemen. Het is een dooddoener maar waar een wil is is een weg.
Ik vond het ook ontzettend eng, was er heilig van overtuigd dat ik het niet kon alleen. Financiën, kinderen, en wat als er iets stuk was dat ik zelf niet kon repareren, pure paniek.
Maar het kwam goed en hoe. Ik ben echt zoveel gelukkiger dan tig jaar geleden. Stap voor stap meis.
vrijdag 9 augustus 2024 om 00:09
Even opgezocht, maar een au pair kost wel erg veel geld. Krijg je daar ook toeslag voor terug? Denk ik niet of welRooss4.0 schreef: ↑09-08-2024 00:00Je zou zelfs kunnen overwegen een au pair te nemen. Het is een dooddoener maar waar een wil is is een weg.
Ik vond het ook ontzettend eng, was er heilig van overtuigd dat ik het niet kon alleen. Financiën, kinderen, en wat als er iets stuk was dat ik zelf niet kon repareren, pure paniek.
Maar het kwam goed en hoe. Ik ben echt zoveel gelukkiger dan tig jaar geleden. Stap voor stap meis.
vrijdag 9 augustus 2024 om 00:17
Ja, dat denk ik ook wel dat zoiets dan ook ter sprake komt als je een open relatie hebt. Maar ik vind dat idee ook gewoon echt zo vies, dat je partner dan weet ik hoeveel vrouwen aflebbert (niet wetende wat die allemaal bij zich dragen) en dan daarna aan de kinderen zit. Moet er niet aan denken. Maar dat terzijde.Iamback71 schreef: ↑08-08-2024 23:51Heel herkenbaar, en inmiddels is het dus ook mijn ex.
Ik denk dat het nog niet eens zo zeer het probleem was dat ik heel veel zorgtaken had, maar dat het gebrek aan communicatie en het investeren in de relatie het grootste probleem was (naast nog wat ander grensoverschrijdend gedrag, maar dat terzijde).
Ik ben bang dat als die neergaande spiraal is ingezet, deze onomkeerbaar is, want er moet zo ontzettend veel opgelost worden om weer op het niveau te komen dat je zelf weer zin hebt/krijgt. Een seksuoloog of een open relatie gaat naar mijn idee niet heel veel opleveren.
Ik denk dat je relatie open gooien, de versneller van een scheiding zou zijn, plus dat ik vermoed dat je man in geuren en kleuren zal willen vertellen wat hij heeft uitgespookt met dame 1, 2 tot 36, om jou ervan te overtuigen dat jij niet “normaal” bent.
Relatietherapie zou misschien wel kunnen helpen. Het zou fijn zijn als jullie elkaar weer zouden kunnen zien zoals jullie elkaar zagen ruim voordat de kinderen kwamen. Dat je samen een team kunt vormen, en samen voor je gezin en elkaar zou kunnen zorgen.
Ik vermoed dat als dat allemaal weer oke is, dat als allerlaatste stapje je libido weer terug is, en dat het hijgend hert verdwenen zal zijn.
Ja, dat is zeker het probleem van mijn lage libido. Het gevoel dat ik overal alleen voor sta etc en dan ook nog zo’n opmerkingen na je hoofd geslingerd krijgen werkt niet echt mee. Hij heeft dat trouwens wel eens gezegd zelf, zullen we naar relatietherapie gaan. Maar ik vraag me dan altijd af of zoiets niet gewoon weggegooid geld is.. want vaak hoor je toch dat het dan alsnog stuk loopt.
vrijdag 9 augustus 2024 om 00:48
Ik herken het ook van mijn ex. Ik deed eigenlijk alles in en rond het huis, werk. Hij vertikte het wat te doen. Wel altijd lopen jengelen om sex. Als ik geen zin had omdat ik moe was na een lange dag, kreeg je van die dooddoeners : je hebt ook nooit zin. Het moest wel altijd op zijn initiatief, als ik initiatief toonde in het verleden werd ik steevast afgewezen. Een normale aanraking of knuffel bestond niet, het was altijd meteen iets sexueels. Dat eeuwige gehijg in je nek en continu bepoteld worden. Ik moet ook zeggen dat het om zijn gerief ging, als het pijn deed of als ik probeerde aan te geven wat ik leuk vond, werd dat meteen bestraft. Dan zei hij: zo hoeft het voor mij niet meer en stopte dan om vervolgens weer dagen te mokken. Uiteindelijk was echt alle lust er wel uit. Ik denk wat er eerder gezegd wordt dat het een neergaande spiraal is, hij moet ook willen werken aan een verbetering van alles. Dit krijg je zelf niet voor elkaar, ik zou in relatietherapie gaan. Het kan helpen bij elkaar te blijven maar ook om goed uit elkaar te gaan.
silversprings wijzigde dit bericht op 09-08-2024 00:56
7.35% gewijzigd
vrijdag 9 augustus 2024 om 00:54
Relatietherapie is nooit weggegooid geld. Ook als je toch uit elkaar gaat, kan het heel waardevol zijn. Om je in dat proces te begeleiden. Bovendien blijf je altijd samen ouders van jullie kinderen, die relatie blijft altijd.
Het opvangprobleem is ook op te lossen. Er zijn kinderdagverblijven die contracten bieden voor ouders met onregelmatige werktijden. Je kunt een gastouder nemen, evt aan huis. En je kunt ook overwegen een baan met meer regelmatige uren te zoeken.
Je bent geen slachtoffer, je hebt je leven in eigen hand. En je bent al goed op weg, de eerste stap is genomen door het bespreekbaar te maken en dit topic te openen!
Het opvangprobleem is ook op te lossen. Er zijn kinderdagverblijven die contracten bieden voor ouders met onregelmatige werktijden. Je kunt een gastouder nemen, evt aan huis. En je kunt ook overwegen een baan met meer regelmatige uren te zoeken.
Je bent geen slachtoffer, je hebt je leven in eigen hand. En je bent al goed op weg, de eerste stap is genomen door het bespreekbaar te maken en dit topic te openen!
vrijdag 9 augustus 2024 om 06:24
Voor 50/50 co-ouderschap gaan. Heb jij tijd om te werken en hij kan eindelijk ervaren hoe het is om echt een vader te zijn.
Je krijgt toeslagen, misschien wel alimentatie. En rust. Heel veel mentale rust.
Je kan dit! Wil je dat je kinderen opgroeien terwijl ze zien hoe jij wordt gebruikt als huidhoudslaaf en continu seksueel grensoverschrijdend benaderd wordt?
Sta je ingeschreven voor een huurhuis?
vrijdag 9 augustus 2024 om 06:39
vrijdag 9 augustus 2024 om 07:24
Even op de opmerking van TO dat relatietherapie geld over de balk smijten.
Ik heb een aantal sessies gedaan met de insteek dat ik het wilde proberen om te kijken of er nog iets te redden viel. Te kijken of we nog iets konden vinden dat de moeite waard was om voor te vechten, en er voor de kinderen en mezelf alles aan gedaan te hebben als we toch uit elkaar zouden gaan.
Na een paar sessies merkte ik dat het echt op was, dat we dit niet meer gingen repareren. Het heeft mij op dat vlak rust gebracht om de beslissing te nemen en weer vooruit te kunnen kijken.
Ik merk bij je dat je verstrikt zit in de situatie. Je denkt na over weggaan, maar ziet niet hoe je de opvang van je kinderen kunt regelen. Je schrijft dat je schoonouders niet meer kunnen inspringen als jullie uit elkaar zouden gaan. Dat lijkt me vreemd. Je schoonouders blijven opa en oma, je partner blijft vader van de kinderen, die zullen altijd hun deel in de zorg kunnen (geldt voor opa en oma) en moeten (geldt voor vader) nemen.
Daarnaast kun je ook kijken of je de situatie op je werk kunt bespreken. Of ze je meer vastigheid in dagen/uren kunnen bieden, en je minder inroosteren op de momenten waar jij je in allerlei bochten moet wringen. Ik denk dat ze je liever willen behouden als werknemer dan op zoek moeten gaan naar een nieuwe kracht.
Dit zou nu al kunnen, waardoor je een meer planbaar leven gaat krijgen, en minder energie kwijt bent voor het regelen van zorg voor je kinderen.
Als dit niet kan, zou je eens om je heen kunnen kijken naar een andere job. Het hele land zit te springen om verpleegkundigen, dus grote kans dat je het naar je hand kunt zetten.
Bij een scheiding kun je inzetten op co-ouderschap 50/50. Hoe je man het dan oplost is aan hem. Hij is net zo goed verantwoordelijk voor de kinderen als jij!
Ik heb een aantal sessies gedaan met de insteek dat ik het wilde proberen om te kijken of er nog iets te redden viel. Te kijken of we nog iets konden vinden dat de moeite waard was om voor te vechten, en er voor de kinderen en mezelf alles aan gedaan te hebben als we toch uit elkaar zouden gaan.
Na een paar sessies merkte ik dat het echt op was, dat we dit niet meer gingen repareren. Het heeft mij op dat vlak rust gebracht om de beslissing te nemen en weer vooruit te kunnen kijken.
Ik merk bij je dat je verstrikt zit in de situatie. Je denkt na over weggaan, maar ziet niet hoe je de opvang van je kinderen kunt regelen. Je schrijft dat je schoonouders niet meer kunnen inspringen als jullie uit elkaar zouden gaan. Dat lijkt me vreemd. Je schoonouders blijven opa en oma, je partner blijft vader van de kinderen, die zullen altijd hun deel in de zorg kunnen (geldt voor opa en oma) en moeten (geldt voor vader) nemen.
Daarnaast kun je ook kijken of je de situatie op je werk kunt bespreken. Of ze je meer vastigheid in dagen/uren kunnen bieden, en je minder inroosteren op de momenten waar jij je in allerlei bochten moet wringen. Ik denk dat ze je liever willen behouden als werknemer dan op zoek moeten gaan naar een nieuwe kracht.
Dit zou nu al kunnen, waardoor je een meer planbaar leven gaat krijgen, en minder energie kwijt bent voor het regelen van zorg voor je kinderen.
Als dit niet kan, zou je eens om je heen kunnen kijken naar een andere job. Het hele land zit te springen om verpleegkundigen, dus grote kans dat je het naar je hand kunt zetten.
Bij een scheiding kun je inzetten op co-ouderschap 50/50. Hoe je man het dan oplost is aan hem. Hij is net zo goed verantwoordelijk voor de kinderen als jij!
vrijdag 9 augustus 2024 om 07:36
Boos worden kan prima zonder schelden. En waarom mogen kinderen niet zien dat je boos bent, maar mogen ze wel zien dat jij je onprettig voelt bij het gedrag van je man?Bloem2020 schreef: ↑08-08-2024 22:53Jawel hoor, kan er ook boos om worden. Maar ik hou me wel altijd in natuurlijk voor de kids. Ik wil niet dat hun tussen scheldende ouders zitten. Heb dit zelf vroeger wel meegemaakt, en dat was nooit een fijne ervaring.
Maar ik zeg zeker wat ervan. Ook dat ik het super irritant vindt, die seksuele opmerkingen de hele dag. Bah. Afschuwelijk.
Stop met excuses verzinnen die je conflictmijdende gedrag faciliteren.
vrijdag 9 augustus 2024 om 07:42
vrijdag 9 augustus 2024 om 08:32
Jij zegt over jezelf dat je een laag libido hebt, maar volgens mij is het heel standaard, wanneer je twee jonge kinderen hebt. Je bent jezelf de schuld aan het geven, maar hij is degene die niet normaal bezig is!
Het is echt bizar hoe hij doet. Hij dwingt je om seks te hebben, misschien niet door letterlijk te dreigen, maar door manipulatie en zeuren.
Voor de komst van de kinderen zaten jullie op 1 lijn en daarna niet meer. Nee, ik snap wel waarom. Voor hem is er letterlijk niks veranderd. Hij komt thuis van werk en gaat op de bank zitten tot jij de kinderen hebt verzorgd, hem van zijn eten heeft voorzien, kinderen naar bed, opgeruimd en schoongemaakt (jij bent degene die ALLES doet!) en dan kun je nog hem daarna gaan plezieren.
Dit heeft vrij weinig met seks te maken. Dit is een relatie die totaal niet in balans is.
Ik heb dit jarenlang mogen aanschouwen bij mijn collega. Zij kon werkelijk alles doen thuis. Hij kwam thuis en ging wachten tot zij z'n eten had bereid. Wanneer zij aan het werk was, kwam zijn moeder het gezinsleven runnen. En vervolgens bepaalde hij alles thuis en als het niet ging zoals hij wilde, gaf hij haar dagenlang de silent treatment. Het lijkt wel gaslighting. Het was zo moeilijk om haar alles te zien pikken. Het is lastig om de ogen te openen, maar ik hoop dat jij wel de stap durft te zetten. Ofwel om weg te gaan of om duidelijk te zijn. Keihard zeggen: "Blijf van me af!" "Ik wil niet en doe niet zo kinderachtig als je niet je zin krijgt"
Heel misschien (als jij er zelf achter staat!!) is het een oplossing om vaste afspraken te maken. Bijvoorbeeld 'elke vrijdagavond'. Misschien niet zo romantisch, maar dan weet iedereen wel waar hij aan toe is. En daarnaast afspraken maken over de taken in het gezinsleven. Want deze 'verdeling' slaat nergens op.
Maar ik begrijp heel goed als het allemaal geknapt is bij je.
Het is echt bizar hoe hij doet. Hij dwingt je om seks te hebben, misschien niet door letterlijk te dreigen, maar door manipulatie en zeuren.
Voor de komst van de kinderen zaten jullie op 1 lijn en daarna niet meer. Nee, ik snap wel waarom. Voor hem is er letterlijk niks veranderd. Hij komt thuis van werk en gaat op de bank zitten tot jij de kinderen hebt verzorgd, hem van zijn eten heeft voorzien, kinderen naar bed, opgeruimd en schoongemaakt (jij bent degene die ALLES doet!) en dan kun je nog hem daarna gaan plezieren.
Dit heeft vrij weinig met seks te maken. Dit is een relatie die totaal niet in balans is.
Ik heb dit jarenlang mogen aanschouwen bij mijn collega. Zij kon werkelijk alles doen thuis. Hij kwam thuis en ging wachten tot zij z'n eten had bereid. Wanneer zij aan het werk was, kwam zijn moeder het gezinsleven runnen. En vervolgens bepaalde hij alles thuis en als het niet ging zoals hij wilde, gaf hij haar dagenlang de silent treatment. Het lijkt wel gaslighting. Het was zo moeilijk om haar alles te zien pikken. Het is lastig om de ogen te openen, maar ik hoop dat jij wel de stap durft te zetten. Ofwel om weg te gaan of om duidelijk te zijn. Keihard zeggen: "Blijf van me af!" "Ik wil niet en doe niet zo kinderachtig als je niet je zin krijgt"
Heel misschien (als jij er zelf achter staat!!) is het een oplossing om vaste afspraken te maken. Bijvoorbeeld 'elke vrijdagavond'. Misschien niet zo romantisch, maar dan weet iedereen wel waar hij aan toe is. En daarnaast afspraken maken over de taken in het gezinsleven. Want deze 'verdeling' slaat nergens op.
Maar ik begrijp heel goed als het allemaal geknapt is bij je.
vrijdag 9 augustus 2024 om 08:40
Nog los van het hele seksgebeuren vraag ik me af hoe de relatie er vóór de kinderen uitzag. Ik gok zomaar dat TO toen ook al het hele huishouden mocht runnen terwijl zij toen misschien ook gewoon fulltime werkte. En dat man op z’n prakkie zat te wachten ‘s avonds.
Wat waren jullie wederzijdse verwachtingen van het ouderschap vraag ik me dan af.
Wat waren jullie wederzijdse verwachtingen van het ouderschap vraag ik me dan af.
vrijdag 9 augustus 2024 om 08:44
Lieve TO, heel naar om te lezen in welke situatie je zit. Je klinkt radeloos en lijkt in een vicieuze cirkel te zitten. Je voelt je zo onder druk gezet en wil geen te grote ruzie veroorzaken, dat je hem af en toe maar laat gaan.. Dit klinkt echt vreselijk. Je verstopt je zelfs voor hem!
Zelf herken ik je situatie gelukkig niet. Als ik geen zin heb, dan is het dat. Geen ruzie, geen gedoe. Ik zou echt je grenzen gaan aangeven. Desnoods zeg je dat je de komende maanden geen seks wil. Dat is duidelijk. Misschien, waarschijnlijk niet, gaat er lampje bij hem branden.
Zoek hulp. Als hij geen hulp wil zoeken samen, zoek dan hulp voor jezelf om je grenzen aan te geven. En zorg dat je voorbereid op een eventuele breuk.
Zelf herken ik je situatie gelukkig niet. Als ik geen zin heb, dan is het dat. Geen ruzie, geen gedoe. Ik zou echt je grenzen gaan aangeven. Desnoods zeg je dat je de komende maanden geen seks wil. Dat is duidelijk. Misschien, waarschijnlijk niet, gaat er lampje bij hem branden.
Zoek hulp. Als hij geen hulp wil zoeken samen, zoek dan hulp voor jezelf om je grenzen aan te geven. En zorg dat je voorbereid op een eventuele breuk.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
