Seks
alle pijlers
mijn vriend had een sexverslaving...
woensdag 29 september 2010 om 16:59
Mijn vriend had een chatverslaving..
toen ik hem leerde kennen had hij dit al meer dan 2 jaar..
Hij heeft alles opgezegd toen wij iets kregen, maar na een half jaar heeft hij op zijn werk dit weer geactiveerd en zat er meteen weer tot zjn nek in..
Via partyflock had hij een account en 11 december activeerde hij deze weer..
met kerstavond kwam ik er per ongeluk achter doordat ik op zijn i phone de hotmail van mij wou lezen en ik kwam in een verzondenmap...
Mijn wereld stortte in...
Ik zou gaan samenwonen!
Ik had de kinderen al op een school hier opgegeven! en nu deed hij mij dit aan?!!!!
Op 28 december deactiveerde hij meteen om 8 uur sóchtends op zijn werk het account en hoopte dat ik nergens meer achter kwam, want ik had alleen zijn hotmailaccount bekeken...
(431 dames... 34.541 berichten werden er verstuurd, 143.567 pagina's werden er bekeken....)
Maar ik raakte aan de praat tijdens mijn zoektocht naar de waarheid met een paar meiden op msn, nieuwe dames die ik toevoegde omdat hun uitnodiging er nog in stond en zo kwam ik achter de gesprekken, mailtjes, telefoontjes en zelfs webcamacties!!
Mijn vriendin kwam met de bus van haar vriend.. het hele huis hebben we weer leeggehaald, kids ingepakt en toen hij eerder van zijn werk terug kwam, kon hij nog op een waardige manier afscheid nemen van ze...
Doordat ik in de middag al verschillende mensen had gesproken kwam het nieuws bij zijn ouders en ook zijn ex...
Ze belde net voor ik in de auto wou stappen en we zijn iets gaan drinken, mijn kindjes sliepen bij mijn vriendin, zodat ik een nacht kon zwelgen..
Toen ik aan het eind van de avond wou betalen had ik geen portemonnee mee... hij lag nog thuis!
Het was donker toen ik er langs reed en dacht: als ik nu eens snel naar binnen glip.. portemonnee pak en weer weg sneek hoef ik niemand te spreken...
Daar lag hij te huilen in het donker... te trillen.. adem te kort... iedereen had hem verstoten, maar ook gezegd dat ze er wel zouden zijn voor hem...
Zijn beste vrienden, familie en ex had hij bijna 3 jaar voorgelogen... Hij had een dubbelleven...
Voor de buitenwereld speelde hij de perfecte man, maar diep ongelukkig zocht hij een andere weg...
De onzekerheid, spanning en ontlading werden zijn eerste levens behoefte ipv werken aan je relatie en genegenheid...
Ik ben op de bank gaan zitten en de vermoeitheid sloeg toe..
Vanaf 24 december toe de 28e had ik non stop als een detective rondgelopen, strak van de stress en niet meer slapen..
Als ik de smsjes van de weken ervoor lees vermoed ik al het een en ander... das wel frappant..
Zijn vader vroeg later nog wel een keer: hoe wist je het?...
Ik voelde dat het mis zat, maar zo erg?! nee dat had ik nooit gedacht..
Ik ben naar een korte discussie die ik door de vermoeitheid niet meer kon voeren naar bed gegaan, s''nachts lagen we verstengeld in elkaar... om 8 uur heeft hij de huisarts gebeld en zijn werk...
De arts constateerde een verslaving... 1 op de 20 mannen heeft deze... misschiien niet chatten, maar evt porno kijken op de pc of zelfs naar de hoeren gaan...
Een week later kon de therapie al beginnen en 12 sessies verder was hij veranderd in een stabiele man die op durft te komen voor zichzelf en ook tegen zijn moeder!
Zijn grenzen aan geeft op zijn werk en niet meer trillend met zijn handen rond loopt...
In die 12 weken heb ik oa de boeken:
- Onzichtbare Ontrouw van Hannie van Rijsingen
en - Seksverslaving van R. Willingham gelezen..
aan het eerste boek heb ik super veel gehad!
je leest het als je vriend bijv chatverslaafd is of je man al 25 jaar naar de hoeren gaat zonder dat je het weet! En het leest zo weg..
Het zijn ervaringen van andere vrouwen zoals ik...
Het andere boek is geschreven voor hem en wat er in zijn hoofd theroretisch om gaat...
Persoonlijk kon ik hier niets mee... het was een ver van mijn bedshow die ik niet begreep... En dat was mijn intensie... hem begrijpen waarom hij het gedaan had...
Heeft hij dan niet genoeg aan mij? Hoe kan ik dit dan niet als persoonlijk opvatten?
Doe ik iets fout?! we vrijen toch genoeg? ben ik te extreem? dat ik hem te bang maak en hij het daarom firtueel gaat zoeken?
We hebben veel geleerd dit jaar en toch... ookal zijn we gelukkig, heben we ons huisje boompje beestje... allebei een super leuke baan... ik ben nu in verwachting, toch blijft het voorbij komen...
Voor een vrijgezellenweekend is ie een week in Amsterdam, niets mis mee, stripclub ingeweest natuurlijk met 23 mannen, ook niets mis mee, maar als ik dan later hoor dat hij betaald heeft voor een lapdance knapt er iets in mij...
Gratis, oke, maar nu maak je er een transactie van...!!!
Voor deze blokkades ga ik vanaf 15 oktober ook in therapie..
Ik heb hulp nodig...
Ik dacht dat alles zo goed was toen.. we waren zo compleet en gelukkig en ineens wordt je zo wakker geschud!
alles bleek een leugen te zijn? Of een halve dan, wan hij was nog even iemand anders...
En ik blijf het verdriet met golven terug krijgen...
ooit zal het verzachten en misschien wel verdwijnen, maar nu zit het er nog... en nu heb ik hulp nodig...
toen ik hem leerde kennen had hij dit al meer dan 2 jaar..
Hij heeft alles opgezegd toen wij iets kregen, maar na een half jaar heeft hij op zijn werk dit weer geactiveerd en zat er meteen weer tot zjn nek in..
Via partyflock had hij een account en 11 december activeerde hij deze weer..
met kerstavond kwam ik er per ongeluk achter doordat ik op zijn i phone de hotmail van mij wou lezen en ik kwam in een verzondenmap...
Mijn wereld stortte in...
Ik zou gaan samenwonen!
Ik had de kinderen al op een school hier opgegeven! en nu deed hij mij dit aan?!!!!
Op 28 december deactiveerde hij meteen om 8 uur sóchtends op zijn werk het account en hoopte dat ik nergens meer achter kwam, want ik had alleen zijn hotmailaccount bekeken...
(431 dames... 34.541 berichten werden er verstuurd, 143.567 pagina's werden er bekeken....)
Maar ik raakte aan de praat tijdens mijn zoektocht naar de waarheid met een paar meiden op msn, nieuwe dames die ik toevoegde omdat hun uitnodiging er nog in stond en zo kwam ik achter de gesprekken, mailtjes, telefoontjes en zelfs webcamacties!!
Mijn vriendin kwam met de bus van haar vriend.. het hele huis hebben we weer leeggehaald, kids ingepakt en toen hij eerder van zijn werk terug kwam, kon hij nog op een waardige manier afscheid nemen van ze...
Doordat ik in de middag al verschillende mensen had gesproken kwam het nieuws bij zijn ouders en ook zijn ex...
Ze belde net voor ik in de auto wou stappen en we zijn iets gaan drinken, mijn kindjes sliepen bij mijn vriendin, zodat ik een nacht kon zwelgen..
Toen ik aan het eind van de avond wou betalen had ik geen portemonnee mee... hij lag nog thuis!
Het was donker toen ik er langs reed en dacht: als ik nu eens snel naar binnen glip.. portemonnee pak en weer weg sneek hoef ik niemand te spreken...
Daar lag hij te huilen in het donker... te trillen.. adem te kort... iedereen had hem verstoten, maar ook gezegd dat ze er wel zouden zijn voor hem...
Zijn beste vrienden, familie en ex had hij bijna 3 jaar voorgelogen... Hij had een dubbelleven...
Voor de buitenwereld speelde hij de perfecte man, maar diep ongelukkig zocht hij een andere weg...
De onzekerheid, spanning en ontlading werden zijn eerste levens behoefte ipv werken aan je relatie en genegenheid...
Ik ben op de bank gaan zitten en de vermoeitheid sloeg toe..
Vanaf 24 december toe de 28e had ik non stop als een detective rondgelopen, strak van de stress en niet meer slapen..
Als ik de smsjes van de weken ervoor lees vermoed ik al het een en ander... das wel frappant..
Zijn vader vroeg later nog wel een keer: hoe wist je het?...
Ik voelde dat het mis zat, maar zo erg?! nee dat had ik nooit gedacht..
Ik ben naar een korte discussie die ik door de vermoeitheid niet meer kon voeren naar bed gegaan, s''nachts lagen we verstengeld in elkaar... om 8 uur heeft hij de huisarts gebeld en zijn werk...
De arts constateerde een verslaving... 1 op de 20 mannen heeft deze... misschiien niet chatten, maar evt porno kijken op de pc of zelfs naar de hoeren gaan...
Een week later kon de therapie al beginnen en 12 sessies verder was hij veranderd in een stabiele man die op durft te komen voor zichzelf en ook tegen zijn moeder!
Zijn grenzen aan geeft op zijn werk en niet meer trillend met zijn handen rond loopt...
In die 12 weken heb ik oa de boeken:
- Onzichtbare Ontrouw van Hannie van Rijsingen
en - Seksverslaving van R. Willingham gelezen..
aan het eerste boek heb ik super veel gehad!
je leest het als je vriend bijv chatverslaafd is of je man al 25 jaar naar de hoeren gaat zonder dat je het weet! En het leest zo weg..
Het zijn ervaringen van andere vrouwen zoals ik...
Het andere boek is geschreven voor hem en wat er in zijn hoofd theroretisch om gaat...
Persoonlijk kon ik hier niets mee... het was een ver van mijn bedshow die ik niet begreep... En dat was mijn intensie... hem begrijpen waarom hij het gedaan had...
Heeft hij dan niet genoeg aan mij? Hoe kan ik dit dan niet als persoonlijk opvatten?
Doe ik iets fout?! we vrijen toch genoeg? ben ik te extreem? dat ik hem te bang maak en hij het daarom firtueel gaat zoeken?
We hebben veel geleerd dit jaar en toch... ookal zijn we gelukkig, heben we ons huisje boompje beestje... allebei een super leuke baan... ik ben nu in verwachting, toch blijft het voorbij komen...
Voor een vrijgezellenweekend is ie een week in Amsterdam, niets mis mee, stripclub ingeweest natuurlijk met 23 mannen, ook niets mis mee, maar als ik dan later hoor dat hij betaald heeft voor een lapdance knapt er iets in mij...
Gratis, oke, maar nu maak je er een transactie van...!!!
Voor deze blokkades ga ik vanaf 15 oktober ook in therapie..
Ik heb hulp nodig...
Ik dacht dat alles zo goed was toen.. we waren zo compleet en gelukkig en ineens wordt je zo wakker geschud!
alles bleek een leugen te zijn? Of een halve dan, wan hij was nog even iemand anders...
En ik blijf het verdriet met golven terug krijgen...
ooit zal het verzachten en misschien wel verdwijnen, maar nu zit het er nog... en nu heb ik hulp nodig...
woensdag 29 september 2010 om 17:27
woensdag 29 september 2010 om 17:39
quote:Nammma schreef op 29 september 2010 @ 17:27:
[...]
Inderdaad, dat was ook wat ik dacht. Dit is nog lang niet stabiel, jouw vertrouwen is nog niet terug en daar stel jij een baby aan bloot?
Volgens mij heeft ze 2 kinderen die NIET van hem zijn ze zijn gaan samenwonen in zijn huis.
Voor to wil ik zeggen heel veel sterkte en ik hoop dat jullie eruit komen lijkt me best moeilijk hoor dit zulk dingen en ik vindt het knap van je dat je het nog geprobeerd hebt ik zou het zelf niet kunnen dikke voor jou
[...]
Inderdaad, dat was ook wat ik dacht. Dit is nog lang niet stabiel, jouw vertrouwen is nog niet terug en daar stel jij een baby aan bloot?
Volgens mij heeft ze 2 kinderen die NIET van hem zijn ze zijn gaan samenwonen in zijn huis.
Voor to wil ik zeggen heel veel sterkte en ik hoop dat jullie eruit komen lijkt me best moeilijk hoor dit zulk dingen en ik vindt het knap van je dat je het nog geprobeerd hebt ik zou het zelf niet kunnen dikke voor jou
woensdag 29 september 2010 om 17:53
woensdag 29 september 2010 om 17:57
Is jezelf zoveel wegcijferen voor deze man het wel waard? al die chaos die het meebrengt voor je andere kinderen en de nieuwe op komst. Alles is zo gigantisch onstabiel en jij denkt alleen aan het redden van deze man, ik vind dat je kinderen en zeker de ongeborene meer op de voorgrond mogen komen in deze situatie.
woensdag 29 september 2010 om 18:27
quote:babytrijn schreef op 29 september 2010 @ 16:59:
Voor deze blokkades ga ik vanaf 15 oktober ook in therapie..
Jij hebt geen last van blokkades. Je vriend is volledig ontremd seksueel gezien. Misschien is het een verslaving en kan hij er weinig aan doen. Maar jij kunt wel iets aan jouw situatie doen! Je kunt en hoeft hem niet te redden. Voor jezelf en je kinderen ben je echter wel verantwoordelijk. Je bent het aan je kinderen verplicht om hun een fijn, stabiel en 'normaal' leven te bieden. Je oudsten hebben al een scheiding meegemaakt en de crisis met je vriend eind december. Wat doe je ze aan door deze relatie voort te zetten?
Voor deze blokkades ga ik vanaf 15 oktober ook in therapie..
Jij hebt geen last van blokkades. Je vriend is volledig ontremd seksueel gezien. Misschien is het een verslaving en kan hij er weinig aan doen. Maar jij kunt wel iets aan jouw situatie doen! Je kunt en hoeft hem niet te redden. Voor jezelf en je kinderen ben je echter wel verantwoordelijk. Je bent het aan je kinderen verplicht om hun een fijn, stabiel en 'normaal' leven te bieden. Je oudsten hebben al een scheiding meegemaakt en de crisis met je vriend eind december. Wat doe je ze aan door deze relatie voort te zetten?
woensdag 29 september 2010 om 18:49
dit heb ik gepost in "boeken seksverslaving" m.b.t. post TO:
"Het andere boek is geschreven voor hem en wat er in zijn hoofd theroretisch om gaat...
Persoonlijk kon ik hier niets mee... het was een ver van mijn bedshow die ik niet begreep... En dat was mijn intensie... hem begrijpen waarom hij het gedaan had...
Heeft hij dan niet genoeg aan mij? Hoe kan ik dit dan niet als persoonlijk opvatten?
Doe ik iets fout?! we vrijen toch genoeg? ben ik te extreem? dat ik hem te bang maak en hij het daarom firtueel gaat zoeken?
ik heb me, als man, erg gestoord aan (dit gedeelte van je) verhaal.
dat klinkt hard, maar ik zal je uitleggen waarom
je lijkt in je hele verhaal niet te willen accepteren dat hij een individu is los van jou.
je hebt het over je eigen "blokkades", je projecteert alles wat er mis is met hem op jou, je zegt hem te willen begrijpen, maar tegelijkertijd "was het een ver van mijn bed show die ik niet begreep"
het klinkt allemaal nogal dubbel.
zijn problemen zijn zijn problemen, en die zal hij moeten oplossen
maar ik denk eerlijk gezegd dat jij ook een probleem hebt, namelijk dat je de "scheiding" tussen jou en hem niet accepteert; zonder hem "ben" je niets
je accepteert niet dat je ten diepste alleen bent op de wereld, en daarom laat je in jouw beleving hem en jou in elkaar overlopen
dat is geen oorzaak van zijn problemen, maar kan wel een reden zijn waarom hij niet zijn probleem wezenlijk kan onderkennen bij jou, omdat het jou ook uit balans brengt
volgens mij is de enige kans die jullie hebben om hier gezond uit te komen allebei aan jezelf te gaan werken, in het belang van een gezonde ontwikkeling van jullie kind
heel veel sterkte en succes"
de dames hier lijken beter op de hoogte van je relatie dan ik ben
ik permitteer me daar verder geen oordeel over, maar ik vind wel dat je prioriteit eerst moet liggen bij het belang van je kinderen
ik weet niet wie en hoe hij is, maar het lijkt me ongezond om ten koste van alles bij hem te blijven
maar volgens mij ben je op dit moment ook niet in staat om op een niet-schadelijke manier te scheiden
kortom, ik denk dat het heel verstandig is dat je in therapie gaat
ik hoop dat je een goede therapeut treft
nogmaals sterkte
"Het andere boek is geschreven voor hem en wat er in zijn hoofd theroretisch om gaat...
Persoonlijk kon ik hier niets mee... het was een ver van mijn bedshow die ik niet begreep... En dat was mijn intensie... hem begrijpen waarom hij het gedaan had...
Heeft hij dan niet genoeg aan mij? Hoe kan ik dit dan niet als persoonlijk opvatten?
Doe ik iets fout?! we vrijen toch genoeg? ben ik te extreem? dat ik hem te bang maak en hij het daarom firtueel gaat zoeken?
ik heb me, als man, erg gestoord aan (dit gedeelte van je) verhaal.
dat klinkt hard, maar ik zal je uitleggen waarom
je lijkt in je hele verhaal niet te willen accepteren dat hij een individu is los van jou.
je hebt het over je eigen "blokkades", je projecteert alles wat er mis is met hem op jou, je zegt hem te willen begrijpen, maar tegelijkertijd "was het een ver van mijn bed show die ik niet begreep"
het klinkt allemaal nogal dubbel.
zijn problemen zijn zijn problemen, en die zal hij moeten oplossen
maar ik denk eerlijk gezegd dat jij ook een probleem hebt, namelijk dat je de "scheiding" tussen jou en hem niet accepteert; zonder hem "ben" je niets
je accepteert niet dat je ten diepste alleen bent op de wereld, en daarom laat je in jouw beleving hem en jou in elkaar overlopen
dat is geen oorzaak van zijn problemen, maar kan wel een reden zijn waarom hij niet zijn probleem wezenlijk kan onderkennen bij jou, omdat het jou ook uit balans brengt
volgens mij is de enige kans die jullie hebben om hier gezond uit te komen allebei aan jezelf te gaan werken, in het belang van een gezonde ontwikkeling van jullie kind
heel veel sterkte en succes"
de dames hier lijken beter op de hoogte van je relatie dan ik ben
ik permitteer me daar verder geen oordeel over, maar ik vind wel dat je prioriteit eerst moet liggen bij het belang van je kinderen
ik weet niet wie en hoe hij is, maar het lijkt me ongezond om ten koste van alles bij hem te blijven
maar volgens mij ben je op dit moment ook niet in staat om op een niet-schadelijke manier te scheiden
kortom, ik denk dat het heel verstandig is dat je in therapie gaat
ik hoop dat je een goede therapeut treft
nogmaals sterkte
dinsdag 9 november 2010 om 22:18
Hallo Babytrijn,
Wat vreselijk voor je. Ik herken heel veel van wat je schrijft. Ook ik ben er een paar weken geleden achtergekomen door een smsje dat mijn man verslaafd is aan porno (15 jaar) en sinds een jaar of 3 aan msnen. Ook ik heb nachtenlang achter zijn computer gezeten, profielen op sexsites ontdekt en ook hij heeft meer dan 50 adressen in zijn mail staan en heeft zich door een van die 'dames' laten pijpen in de auto. Ik was er ook helemaal kapot van en ben dat nog steeds. Al die leugens, alles waarin ik geloofde blijkt fake te zijn. Maar ik probeer overeind te blijven.
Ik dacht ook: wegwezen. In het belang van de kinderen en van mezelf. Maar na een huwelijk van 10 jaar gooi je niet zomaar de deur dicht. Los van dit is hij een geweldige man en vader. Ik heb ook nooit iets gemerkt want we hebben een goed huwelijk, ook seksueel. Nadat ik zijn dubbelleven heb ontdekt hebben we veel gepraat en is nu ook in therapie voor zijn sexverslaving. Beseft nu pas wat hij heeft gedaan en dat hij zich helemaal heeft afgesloten voor zijn gevoel, voor mij, de kinderen, vrienden en familie. En niemand heeft het ooit gemerkt. Het is echt verschrikkelijk wat zoiets aanricht. Ik heb het boek Sexverslaving. Begrijpen en veranderen van G.J. van Zessen gelezen en heb daar heel veel aan gehad. Elke verslaafde liegt en heeft een dubbelleven. Het heeft ook (ik geef toe dat het raar klinkt) weinig met sex te maken. Het had net zo goed een andere verslaving kunnen wezen. En het heeft niets te maken met jou of zijn liefde voor jou of jullie huwelijk of kinderen. Als het tenminste een echte verslaving is. Belangrijk is dat je je eigen grenzen bewaakt. Voor jezelf en voor de kinderen. Ikzelf heb na heel veel praten besloten dat ik hem nog een kans geef. Want ik hou van hem en ik wil de kinderen hun vader niet ontnemen. Ik kan me voorstellen dat hij nog een keer in zijn oude gedrag vervalt of de neiging heeft, maar dan wil ik het weten. Geen gelieg meer. Hoe moeilijk dat ook is. Als ik erachter kom dat hij weer heeft gelogen, dan is het over. Aan hem de keus. Hoe pijnlijk dat ook is. Je mag best dingen voor jezelf houden in een relatie, vind ik, maar niet als dit de relatie ondermijnt en dat doet erotisch chatten zeker.
In zo'n forum kun je niet je hele verhaal vertellen. En laat anderen niet over jou je huwelijk of je man oordelen. Zij kennen hem niet. Jij wel. Dit soort dingen zijn ook moeilijk te begrijpen als je ze zelf niet meemaakt. Maar je bent niet de enige. Ik ook niet. Helaas. Misschien kunnen we elkaar steunen.
Wat vreselijk voor je. Ik herken heel veel van wat je schrijft. Ook ik ben er een paar weken geleden achtergekomen door een smsje dat mijn man verslaafd is aan porno (15 jaar) en sinds een jaar of 3 aan msnen. Ook ik heb nachtenlang achter zijn computer gezeten, profielen op sexsites ontdekt en ook hij heeft meer dan 50 adressen in zijn mail staan en heeft zich door een van die 'dames' laten pijpen in de auto. Ik was er ook helemaal kapot van en ben dat nog steeds. Al die leugens, alles waarin ik geloofde blijkt fake te zijn. Maar ik probeer overeind te blijven.
Ik dacht ook: wegwezen. In het belang van de kinderen en van mezelf. Maar na een huwelijk van 10 jaar gooi je niet zomaar de deur dicht. Los van dit is hij een geweldige man en vader. Ik heb ook nooit iets gemerkt want we hebben een goed huwelijk, ook seksueel. Nadat ik zijn dubbelleven heb ontdekt hebben we veel gepraat en is nu ook in therapie voor zijn sexverslaving. Beseft nu pas wat hij heeft gedaan en dat hij zich helemaal heeft afgesloten voor zijn gevoel, voor mij, de kinderen, vrienden en familie. En niemand heeft het ooit gemerkt. Het is echt verschrikkelijk wat zoiets aanricht. Ik heb het boek Sexverslaving. Begrijpen en veranderen van G.J. van Zessen gelezen en heb daar heel veel aan gehad. Elke verslaafde liegt en heeft een dubbelleven. Het heeft ook (ik geef toe dat het raar klinkt) weinig met sex te maken. Het had net zo goed een andere verslaving kunnen wezen. En het heeft niets te maken met jou of zijn liefde voor jou of jullie huwelijk of kinderen. Als het tenminste een echte verslaving is. Belangrijk is dat je je eigen grenzen bewaakt. Voor jezelf en voor de kinderen. Ikzelf heb na heel veel praten besloten dat ik hem nog een kans geef. Want ik hou van hem en ik wil de kinderen hun vader niet ontnemen. Ik kan me voorstellen dat hij nog een keer in zijn oude gedrag vervalt of de neiging heeft, maar dan wil ik het weten. Geen gelieg meer. Hoe moeilijk dat ook is. Als ik erachter kom dat hij weer heeft gelogen, dan is het over. Aan hem de keus. Hoe pijnlijk dat ook is. Je mag best dingen voor jezelf houden in een relatie, vind ik, maar niet als dit de relatie ondermijnt en dat doet erotisch chatten zeker.
In zo'n forum kun je niet je hele verhaal vertellen. En laat anderen niet over jou je huwelijk of je man oordelen. Zij kennen hem niet. Jij wel. Dit soort dingen zijn ook moeilijk te begrijpen als je ze zelf niet meemaakt. Maar je bent niet de enige. Ik ook niet. Helaas. Misschien kunnen we elkaar steunen.
