Seks
alle pijlers
mijn vrouw wil geen seks
dinsdag 11 augustus 2009 om 05:03
Ik ben een man van 31 jaar, heb 9 jaar een relatie met een vrouw waarbij ik een dochter van 3 bij heb. Mijn vrouw is eigenlijk vanaf het begin van onze relatie geen sex'r. Het grootste probleem ligt eigenlijk dat ik vaker sex wil dan zij. In het begin deed ik het iedere week. En dat vond ik al te weinig. Maar de manier waarop wij vrijen is eigenlijk erger. Zij wil alleen in het donker en op haar rug. En ik moet er zelf om vragen. Het is te gek voor woorden maar ik heb haar misschien in 9 jaar tijd maar 2 keer gevingerd. Zij wil niet. Wat ik ook vraag. In het begin gaf zij aan tijd nodig te hebben. Maar van uitstel komt afstel. Toen mijn dochter 3 jaar geleden geboren werd, is het erger geworden. Het 1e jaar heb ik zelfs geen sex mogen hebben met haar. Ik heb er over gepraat, maar zij zegt dat ze het moeilijk vindt om er over te praten. Als dit ook al niet meer kan wat moet ik dan? Ik heb echt het gevoel dat ik op het punt sta om te breken. Wat moet ik nou?! Help, help, help! Ik hou zo veel van haar!!
woensdag 12 augustus 2009 om 09:44
Ik ben eig wel benieuwd naar de andere kant van het verhaal.
Ik heb een ooit getrouwde minnaar gehad. Hij vertelde me allerlei negatieve verhalen over zijn vrouw, o.a. dat ze hem al jaren niet meer aanraakte, dat ze apart sliepen en dat hij bij haar uit de buurt bleef omdat ze geen intimiteit wou. Destijds slikte ik dat voor zoete koek maar later vroeg ik me af wat de andere kant was. Heeft hij zich mss te vaak opgedrongen of niet goed de wensen van zijn vrouw gerespecteerd, en hadden ze er ooit over gesproken? Hadden ze wel aandacht voor elkaar of leefden ze echt langs elkaar heen? Het zijn vragen waar ik nu geen antwoord meer op krijg en dat is ook niet meer belangrijk want de verhouding is gelukkig voorbij.
Thijs, als je echt iets van je relatie wilt maken zul je er over moeten praten. Dan zal je vrouw over de brug moeten komen of de afspraak maken dat je het buiten de deur mag zoeken. De vraag is of jullie daar beiden gelukkig van worden.
Mijn ex-minnaar was al tig jaar getrouwd, maar als je zo oud bent als jij dan vind ik het vreemd dat je seksleven zo inzakt. Er is vast meer aan de hand (met haar of in jullie relatie) dan alleen de seks die ontbreekt.
Ik heb een ooit getrouwde minnaar gehad. Hij vertelde me allerlei negatieve verhalen over zijn vrouw, o.a. dat ze hem al jaren niet meer aanraakte, dat ze apart sliepen en dat hij bij haar uit de buurt bleef omdat ze geen intimiteit wou. Destijds slikte ik dat voor zoete koek maar later vroeg ik me af wat de andere kant was. Heeft hij zich mss te vaak opgedrongen of niet goed de wensen van zijn vrouw gerespecteerd, en hadden ze er ooit over gesproken? Hadden ze wel aandacht voor elkaar of leefden ze echt langs elkaar heen? Het zijn vragen waar ik nu geen antwoord meer op krijg en dat is ook niet meer belangrijk want de verhouding is gelukkig voorbij.
Thijs, als je echt iets van je relatie wilt maken zul je er over moeten praten. Dan zal je vrouw over de brug moeten komen of de afspraak maken dat je het buiten de deur mag zoeken. De vraag is of jullie daar beiden gelukkig van worden.
Mijn ex-minnaar was al tig jaar getrouwd, maar als je zo oud bent als jij dan vind ik het vreemd dat je seksleven zo inzakt. Er is vast meer aan de hand (met haar of in jullie relatie) dan alleen de seks die ontbreekt.
woensdag 12 augustus 2009 om 15:41
Wereldmeid schreef: "Thijs, als je echt iets van je relatie wilt maken zul je er over moeten praten. Dan zal je vrouw over de brug moeten komen of de afspraak maken dat je het buiten de deur mag zoeken. De vraag is of jullie daar beiden gelukkig van worden."
Als Thijs' vrouw nou eens *niet* over de brug komt? Mag Thijs het dan automatisch buiten de deur zoeken? Zit Thijs daar eigenlijk wel op te wachten? (Thijs?) Dathoeft niet per se; Thijs kan er ook voro kiezen om op deze manier door te jakkeren, in de hoop dat het misschien ooit nog... Misschien vindt Thijs dat wel minder erg dan uit elkaar gaan.
Volgens mij is de enige oplossing dat Thijs' vrouw toegeeft en er zelf nog van blijkt te genieten ook. Een heel erg happy end, zeg maar. Of dat waarschijnlijk is? Ik ben sceptisch, maar laat niet na voor je te duimen.
En neem het advies van Amandeltje (Amygdala) ter harte!
Als Thijs' vrouw nou eens *niet* over de brug komt? Mag Thijs het dan automatisch buiten de deur zoeken? Zit Thijs daar eigenlijk wel op te wachten? (Thijs?) Dathoeft niet per se; Thijs kan er ook voro kiezen om op deze manier door te jakkeren, in de hoop dat het misschien ooit nog... Misschien vindt Thijs dat wel minder erg dan uit elkaar gaan.
Volgens mij is de enige oplossing dat Thijs' vrouw toegeeft en er zelf nog van blijkt te genieten ook. Een heel erg happy end, zeg maar. Of dat waarschijnlijk is? Ik ben sceptisch, maar laat niet na voor je te duimen.
En neem het advies van Amandeltje (Amygdala) ter harte!
woensdag 12 augustus 2009 om 18:46
quote:hannie74 schreef op 12 augustus 2009 @ 15:41:
Volgens mij is de enige oplossing dat Thijs' vrouw toegeeft en er zelf nog van blijkt te genieten ook. Een heel erg happy end, zeg maar. Of dat waarschijnlijk is? Ik denk dat dat niet zomaar gebeurt. Ik denk dat dat alleen mogelijk is na relatietherapie en een bezoek aan een seksuoloog. Beide moeten eigenlijk worden 'geherprogrammeerd'. Dat gaat niet zomaar. De vrouw van Thijs moet daar wel voor openstaan en Thijs moet er ook voor open staan dat er geen snelle en makkelijke oplossing is als de seks al 10 jaar moeizaam gaat.
Volgens mij is de enige oplossing dat Thijs' vrouw toegeeft en er zelf nog van blijkt te genieten ook. Een heel erg happy end, zeg maar. Of dat waarschijnlijk is? Ik denk dat dat niet zomaar gebeurt. Ik denk dat dat alleen mogelijk is na relatietherapie en een bezoek aan een seksuoloog. Beide moeten eigenlijk worden 'geherprogrammeerd'. Dat gaat niet zomaar. De vrouw van Thijs moet daar wel voor openstaan en Thijs moet er ook voor open staan dat er geen snelle en makkelijke oplossing is als de seks al 10 jaar moeizaam gaat.
woensdag 12 augustus 2009 om 19:46
quote:wanda_p schreef op 12 augustus 2009 @ 18:46:
[...]Ik denk dat dat niet zomaar gebeurt. Ik denk dat dat alleen mogelijk is na relatietherapie en een bezoek aan een seksuoloog. Beide moeten eigenlijk worden 'geherprogrammeerd'. Dat gaat niet zomaar.
Dat hoeft niet per se hoor! Wij hebben het zelf kunnen oplossen, zonder therapeut. Terwijl het bij ons toch ook al jaren scheef zat, wat betreft de behoefte aan seks en intimiteit.
Zie mijn bericht op 11 augustus.
[...]Ik denk dat dat niet zomaar gebeurt. Ik denk dat dat alleen mogelijk is na relatietherapie en een bezoek aan een seksuoloog. Beide moeten eigenlijk worden 'geherprogrammeerd'. Dat gaat niet zomaar.
Dat hoeft niet per se hoor! Wij hebben het zelf kunnen oplossen, zonder therapeut. Terwijl het bij ons toch ook al jaren scheef zat, wat betreft de behoefte aan seks en intimiteit.
Zie mijn bericht op 11 augustus.
woensdag 9 september 2009 om 12:11
Het praten, het begripvolle, het zachtaardige, dat heeft Thijs allemaal al gedaan. Dat maakt hij hier heel goed duidelijk. Er zal best wat af te dingen zijn op Thijs z'n communicatievaardigheden, maar die van zijn vrouw zijn ook niet je van het. Niemand is perfect, en als je van goede wil bent - en dat is Thijs - dan kom je daar wel voorbij.
Ik vind dat ieder mens er recht op heeft om te streven naar een zekere mate van seksuele bevrediging. Thijs ook. Daarom moet hij volgens mij op zijn strepen gaan staan.
Dat betekent:
1) Dat hij duidelijk maakt dat de seks in de relatie voor hem niet bevredigend is, en dat er wat moet veranderen. Hij moet aan zijn vrouw vragen of zij samen met hem die ontwikkeling aan wil gaan. Ja of nee.
2) In het geval van Ja: onderzoeken wat de problemen zijn, onderzoeken wat jullie beider behoeftes zijn, meer bereid zijn om die behoeftes bij elkaar te bevredigen (ook al zijn het niet je eigen behoeftes). Misschien een seksuoloog. Zeker een relatietherapeut.
3) In het geval van Nee, heb je drie mogelijkheden:
a) Ga scheiden. Jullie zijn duidelijk geen match, seksueel. Jij hebt dan alle reden om iemand te zoeken waarmee je wel matcht (en zij ook, trouwens). Problemen daarbij zijn natuurlijk dat je misschien wel van haar houdt op alle terreinen behalve de seksuele en dat je een kind hebt voor wie scheiding neit goed is (maar, ik kan uit eigen ervaring vertellen dat de constante spanning van een slecht huwelijk ook funest is voor een kind)
b) Bespreek een open relatie. Het is geen onredelijke vraag. Jij geeft namelijk in de relatie aan dat je met een probleem zit. Dat probleem is niet onredelijk, en binnen een relatie moet je elkaar willen helpen met dit soort problemen. Zij heeft aangegeven dat zij jou niet zelf wil/kan helpen. De conclusie daarvan is dat jullie voor je seksuele bevrediging elders moeten zoeken. Door een open relatie aan te gaan, houd je die seksuele bevrediging - hoewel die met anderen plaatsvindt - toch in zekere zin binnen je relatie.
c) Ga vreemd. Willen jullie niet scheiden (vanwege liefde, vanwege het kind), en blijft zij na meerdere goedwillende pogingen de relatie te openen alleen gekwetst reageren, dan heb je volgens mij het recht om vreemd te gaan. In het geval dat zij geen interesse heeft om zich op enigerlei wijze te bekommeren om jullie seksuele relatie of jouw seksualiteit ruimte te geven binnen jullie seksuele relatie, heeft zij niet het recht om van jou exclusiviteit te eisen. Natuurlijk, het adagium is altijd dat je wel eerlijk moet zijn. Maar het feit dat er een kind is, en dat je misschien veel van je vrouw houdt en zij van jou, kan ook reden zijn haar emotionele onvolwassenheid te accepteren door op discrete wijze vreemd te gaan en het haar niet te vertellen. Doe dat dan wel echt op discrete wijze - gebruik het vreemdgaan niet als bom onder je relatie om die te saboteren, zodat je zelf niet de ballen hoeft te hebben om het gewoon uit te maken. Als je weg wilt, ga dan weg, en doe het zelf.
Ik vind dat ieder mens er recht op heeft om te streven naar een zekere mate van seksuele bevrediging. Thijs ook. Daarom moet hij volgens mij op zijn strepen gaan staan.
Dat betekent:
1) Dat hij duidelijk maakt dat de seks in de relatie voor hem niet bevredigend is, en dat er wat moet veranderen. Hij moet aan zijn vrouw vragen of zij samen met hem die ontwikkeling aan wil gaan. Ja of nee.
2) In het geval van Ja: onderzoeken wat de problemen zijn, onderzoeken wat jullie beider behoeftes zijn, meer bereid zijn om die behoeftes bij elkaar te bevredigen (ook al zijn het niet je eigen behoeftes). Misschien een seksuoloog. Zeker een relatietherapeut.
3) In het geval van Nee, heb je drie mogelijkheden:
a) Ga scheiden. Jullie zijn duidelijk geen match, seksueel. Jij hebt dan alle reden om iemand te zoeken waarmee je wel matcht (en zij ook, trouwens). Problemen daarbij zijn natuurlijk dat je misschien wel van haar houdt op alle terreinen behalve de seksuele en dat je een kind hebt voor wie scheiding neit goed is (maar, ik kan uit eigen ervaring vertellen dat de constante spanning van een slecht huwelijk ook funest is voor een kind)
b) Bespreek een open relatie. Het is geen onredelijke vraag. Jij geeft namelijk in de relatie aan dat je met een probleem zit. Dat probleem is niet onredelijk, en binnen een relatie moet je elkaar willen helpen met dit soort problemen. Zij heeft aangegeven dat zij jou niet zelf wil/kan helpen. De conclusie daarvan is dat jullie voor je seksuele bevrediging elders moeten zoeken. Door een open relatie aan te gaan, houd je die seksuele bevrediging - hoewel die met anderen plaatsvindt - toch in zekere zin binnen je relatie.
c) Ga vreemd. Willen jullie niet scheiden (vanwege liefde, vanwege het kind), en blijft zij na meerdere goedwillende pogingen de relatie te openen alleen gekwetst reageren, dan heb je volgens mij het recht om vreemd te gaan. In het geval dat zij geen interesse heeft om zich op enigerlei wijze te bekommeren om jullie seksuele relatie of jouw seksualiteit ruimte te geven binnen jullie seksuele relatie, heeft zij niet het recht om van jou exclusiviteit te eisen. Natuurlijk, het adagium is altijd dat je wel eerlijk moet zijn. Maar het feit dat er een kind is, en dat je misschien veel van je vrouw houdt en zij van jou, kan ook reden zijn haar emotionele onvolwassenheid te accepteren door op discrete wijze vreemd te gaan en het haar niet te vertellen. Doe dat dan wel echt op discrete wijze - gebruik het vreemdgaan niet als bom onder je relatie om die te saboteren, zodat je zelf niet de ballen hoeft te hebben om het gewoon uit te maken. Als je weg wilt, ga dan weg, en doe het zelf.
woensdag 9 september 2009 om 15:39
Ik heb de meenste reacties met verbazing gelezen.....
Als je minder of geen sexuele gevoelens hebt is het echt niet altijd nodig om verkracht of verwaarloost te zijn in het verleden.
En van die harde oordelen van krijg ik helemaal de kriebels van.
Zelf heb ik ook een bezonder laag libido, en moet zeggen dat dat af en toe best spannningen geeft in een relatie maar soms heeft praten gewoon geen zin. Geen lustgevoelens betekent ook vaak walging en een misselijk gevoel als de man aandringt op sex.
Waar het gevoel vandaan komt....geen idee.
En geloof me, als vrouw voel je echt niet niet kompleet als je geen lust kent. Daarom maken antwoorden van, harde aanpak, scheiden, met de neus op de feiten drukken ook zo vreselijk boos en verdrietig.
Heel veel succes samen en hoop dat jullie eruit komen.
Als je minder of geen sexuele gevoelens hebt is het echt niet altijd nodig om verkracht of verwaarloost te zijn in het verleden.
En van die harde oordelen van krijg ik helemaal de kriebels van.
Zelf heb ik ook een bezonder laag libido, en moet zeggen dat dat af en toe best spannningen geeft in een relatie maar soms heeft praten gewoon geen zin. Geen lustgevoelens betekent ook vaak walging en een misselijk gevoel als de man aandringt op sex.
Waar het gevoel vandaan komt....geen idee.
En geloof me, als vrouw voel je echt niet niet kompleet als je geen lust kent. Daarom maken antwoorden van, harde aanpak, scheiden, met de neus op de feiten drukken ook zo vreselijk boos en verdrietig.
Heel veel succes samen en hoop dat jullie eruit komen.
woensdag 9 september 2009 om 16:49
Wat ik me afvraag is of jullie wel zoenen en knuffelen? Of heb ik daar overheen gelezen?
Het lijkt mij persoonlijk een lichte geruststelling als jullie nog wel andere vormen van intimiteit hebben, maar als dat ook niet zo is..? Ik hoop in elk geval dat jullie er samen uit kunnen komen! Ik weet hoe vervelend het is. Seks is niet de basis van een goede relatie, maar wel belangrijk!
Het lijkt mij persoonlijk een lichte geruststelling als jullie nog wel andere vormen van intimiteit hebben, maar als dat ook niet zo is..? Ik hoop in elk geval dat jullie er samen uit kunnen komen! Ik weet hoe vervelend het is. Seks is niet de basis van een goede relatie, maar wel belangrijk!
donderdag 10 september 2009 om 15:41
quote:grrrr schreef op 09 september 2009 @ 15:39:
Ik heb de meenste reacties met verbazing gelezen.....
Als je minder of geen sexuele gevoelens hebt is het echt niet altijd nodig om verkracht of verwaarloost te zijn in het verleden.
En van die harde oordelen van krijg ik helemaal de kriebels van.
Zelf heb ik ook een bezonder laag libido, en moet zeggen dat dat af en toe best spannningen geeft in een relatie maar soms heeft praten gewoon geen zin. Geen lustgevoelens betekent ook vaak walging en een misselijk gevoel als de man aandringt op sex.
Waar het gevoel vandaan komt....geen idee.
En geloof me, als vrouw voel je echt niet niet kompleet als je geen lust kent. Daarom maken antwoorden van, harde aanpak, scheiden, met de neus op de feiten drukken ook zo vreselijk boos en verdrietig.
Dat snap ik best. Ik bedoel ook niet dat hij meteen moet scheiden. Ik bedoel ook niet dat zij maar moet slikken en meewerken. Ik zie in het verhaal van de man drie dingen gebeuren: 1) hij wil meer en andere seks dan zij, 2) de seks die zij "toestaat" is ook echt zulke toegestane seks: het lijkt niet dat ze dit doet uit verlangen, maar meer om hem een lol te doen, en 3) er zit ondanks zachtaardige pogingen van Thijs geen beweging in het probleem.
Natuurlijk mag een vrouw een laag libido hebben, of zelfs een non-existent libido. Maar in een relatie denk ik dat je de plicht hebt om, als de ander een probleem aankaart, dat ook als jouw probleem te zien. Thijs kaart een legitiem probleem aan. Zijn geliefde zou daar dus niet enkel afwijzend op moeten reageren. Voor zover ik kan opmaken, doet ze dat juist wel.
Dat is dan het echte probleem. En daar mag je best streng op reageren, denk ik. Dat heeft verder weinig met seks te maken: dat je de problemen van de ander serieus neemt en niet enkel afwijst, dat is een stelregel die voor de hele relatie geldt, volgens mij. En zowel voor mannen als vrouwen.
Misschien heeft zij ook wel een probleem, zul je dan zeggen. Als dat zo is, dan moet ze dat dus zeggen. Thijs heeft haar voldoende gelegenheid gegeven om dat te doen, en staat open voor haar communicatie daaromtrent. Als er een probleem is, en ze zou dat aangeven, dan hoor je mij niet meer over strengheid. Dan moeten beide partners simpelweg bereid zijn er iets mee te gaan doen, op een zachtaardige, respectvolle, lieve manier.
Als mijn vrouw amper met mij naar bed wil, en niet of slechts afwijzend reageert op zachtaardige manieren waarop ik dat probleem aankaart, dan is voor mij de koek op een gegeven moment op. Ik vind niet dat mijn vrouw van mij monogamiteit kan eisen als zij tegelijkertijd veertien jaar lang niet met mij naar bed wil. Andersom precies hetzelfde. Bovendien, en belangrijker: ik wil een relatie waarin gecommuniceerd wordt. Als dat maar van een kant komt, dan ga ik mijn heil elders zoeken. Ik heb mijn eigen ouders als slecht voorbeeld van mensen die zonder te communiceren en zonder te seksen toch decennialang bij elkaar blijven: dat is voor niemand leuk, niet voor de man, niet voor de vrouw, niet voor de kinderen. Dat zal mij niet gebeuren.
Shepherd
Ik heb de meenste reacties met verbazing gelezen.....
Als je minder of geen sexuele gevoelens hebt is het echt niet altijd nodig om verkracht of verwaarloost te zijn in het verleden.
En van die harde oordelen van krijg ik helemaal de kriebels van.
Zelf heb ik ook een bezonder laag libido, en moet zeggen dat dat af en toe best spannningen geeft in een relatie maar soms heeft praten gewoon geen zin. Geen lustgevoelens betekent ook vaak walging en een misselijk gevoel als de man aandringt op sex.
Waar het gevoel vandaan komt....geen idee.
En geloof me, als vrouw voel je echt niet niet kompleet als je geen lust kent. Daarom maken antwoorden van, harde aanpak, scheiden, met de neus op de feiten drukken ook zo vreselijk boos en verdrietig.
Dat snap ik best. Ik bedoel ook niet dat hij meteen moet scheiden. Ik bedoel ook niet dat zij maar moet slikken en meewerken. Ik zie in het verhaal van de man drie dingen gebeuren: 1) hij wil meer en andere seks dan zij, 2) de seks die zij "toestaat" is ook echt zulke toegestane seks: het lijkt niet dat ze dit doet uit verlangen, maar meer om hem een lol te doen, en 3) er zit ondanks zachtaardige pogingen van Thijs geen beweging in het probleem.
Natuurlijk mag een vrouw een laag libido hebben, of zelfs een non-existent libido. Maar in een relatie denk ik dat je de plicht hebt om, als de ander een probleem aankaart, dat ook als jouw probleem te zien. Thijs kaart een legitiem probleem aan. Zijn geliefde zou daar dus niet enkel afwijzend op moeten reageren. Voor zover ik kan opmaken, doet ze dat juist wel.
Dat is dan het echte probleem. En daar mag je best streng op reageren, denk ik. Dat heeft verder weinig met seks te maken: dat je de problemen van de ander serieus neemt en niet enkel afwijst, dat is een stelregel die voor de hele relatie geldt, volgens mij. En zowel voor mannen als vrouwen.
Misschien heeft zij ook wel een probleem, zul je dan zeggen. Als dat zo is, dan moet ze dat dus zeggen. Thijs heeft haar voldoende gelegenheid gegeven om dat te doen, en staat open voor haar communicatie daaromtrent. Als er een probleem is, en ze zou dat aangeven, dan hoor je mij niet meer over strengheid. Dan moeten beide partners simpelweg bereid zijn er iets mee te gaan doen, op een zachtaardige, respectvolle, lieve manier.
Als mijn vrouw amper met mij naar bed wil, en niet of slechts afwijzend reageert op zachtaardige manieren waarop ik dat probleem aankaart, dan is voor mij de koek op een gegeven moment op. Ik vind niet dat mijn vrouw van mij monogamiteit kan eisen als zij tegelijkertijd veertien jaar lang niet met mij naar bed wil. Andersom precies hetzelfde. Bovendien, en belangrijker: ik wil een relatie waarin gecommuniceerd wordt. Als dat maar van een kant komt, dan ga ik mijn heil elders zoeken. Ik heb mijn eigen ouders als slecht voorbeeld van mensen die zonder te communiceren en zonder te seksen toch decennialang bij elkaar blijven: dat is voor niemand leuk, niet voor de man, niet voor de vrouw, niet voor de kinderen. Dat zal mij niet gebeuren.
Shepherd
donderdag 10 september 2009 om 15:45
quote:hannie74 schreef op 12 augustus 2009 @ 15:41:
Als Thijs' vrouw nou eens *niet* over de brug komt? Mag Thijs het dan automatisch buiten de deur zoeken? Zit Thijs daar eigenlijk wel op te wachten? (Thijs?) Dathoeft niet per se; Thijs kan er ook voro kiezen om op deze manier door te jakkeren, in de hoop dat het misschien ooit nog... Misschien vindt Thijs dat wel minder erg dan uit elkaar gaan.
Thijs kan ook accepteren dat zijn vrouw kennelijk zo beschadigd is dat zij er niet over kan praten. Die acceptatie kan inhouden dat hij bij haar weg gaat. Maar die acceptatie kan ook inhouden dat hij op discrete wijze vreemd gaat, en de relatie met zijn vrouw op allerlei andere manieren liefdevol invult. Zolang hij niet vreemdgaat met de stiekeme bedoeling gesnapt te worden, om zo zonder het zelf uit te maken zijn relatie te laten kapotgaan, en zolang zijn liefde voor zijn vrouw oprecht is, vind ik dat ook een liefdevolle oplossing.
Shepherd
Als Thijs' vrouw nou eens *niet* over de brug komt? Mag Thijs het dan automatisch buiten de deur zoeken? Zit Thijs daar eigenlijk wel op te wachten? (Thijs?) Dathoeft niet per se; Thijs kan er ook voro kiezen om op deze manier door te jakkeren, in de hoop dat het misschien ooit nog... Misschien vindt Thijs dat wel minder erg dan uit elkaar gaan.
Thijs kan ook accepteren dat zijn vrouw kennelijk zo beschadigd is dat zij er niet over kan praten. Die acceptatie kan inhouden dat hij bij haar weg gaat. Maar die acceptatie kan ook inhouden dat hij op discrete wijze vreemd gaat, en de relatie met zijn vrouw op allerlei andere manieren liefdevol invult. Zolang hij niet vreemdgaat met de stiekeme bedoeling gesnapt te worden, om zo zonder het zelf uit te maken zijn relatie te laten kapotgaan, en zolang zijn liefde voor zijn vrouw oprecht is, vind ik dat ook een liefdevolle oplossing.
Shepherd
donderdag 10 september 2009 om 15:45
quote:grrrr schreef op 09 september 2009 @ 15:39:
Zelf heb ik ook een bezonder laag libido, en moet zeggen dat dat af en toe best spannningen geeft in een relatie maar soms heeft praten gewoon geen zin. Geen lustgevoelens betekent ook vaak walging en een misselijk gevoel als de man aandringt op sex.
Waar het gevoel vandaan komt....geen idee.
.
Heb ik een vraagje (die heb ik al heel lang, maar tot nu toe heeft niemand hem nog 'bevredigend' beantwoord).
Als vrouw geen zin in heeft sex en man wil daarvoor scheiden, dan gaat vrouw natuurlijk beargumenteren dat sex toch maar een klein onderdeel is van de relatie, dat ze het verder zo goed hebben, dat knuffelen voor haar zo belangrijk is, maar sex niet.
Dus met andere woorden: Sex is niet belangrijk genoeg om te scheiden.
Als man vreemd gaat dan gaat vrouw enorm op de kast... en in de meeste gevallen volgt een scheiding.
Dan is sex dus ineens wel allesbepalend?
Zelf heb ik ook een bezonder laag libido, en moet zeggen dat dat af en toe best spannningen geeft in een relatie maar soms heeft praten gewoon geen zin. Geen lustgevoelens betekent ook vaak walging en een misselijk gevoel als de man aandringt op sex.
Waar het gevoel vandaan komt....geen idee.
.
Heb ik een vraagje (die heb ik al heel lang, maar tot nu toe heeft niemand hem nog 'bevredigend' beantwoord).
Als vrouw geen zin in heeft sex en man wil daarvoor scheiden, dan gaat vrouw natuurlijk beargumenteren dat sex toch maar een klein onderdeel is van de relatie, dat ze het verder zo goed hebben, dat knuffelen voor haar zo belangrijk is, maar sex niet.
Dus met andere woorden: Sex is niet belangrijk genoeg om te scheiden.
Als man vreemd gaat dan gaat vrouw enorm op de kast... en in de meeste gevallen volgt een scheiding.
Dan is sex dus ineens wel allesbepalend?
donderdag 10 september 2009 om 17:37
Nouww Bianca. Als man vreemdgaat (of vrouw) dan is "het heilige verbond" geschonden. Dat klinkt heel erg zwaar en plechtig, maar dekt wel vaak de lading. Dit heeft met sex te maken maar ook met het vertrouwen wat geschonden is, de trouw die je elkaar beloofd hebt enzenz.
Mijn man heeft door antidepr een enorm laag libido op het moment. Hij zou mij het -weliswaar met pijn in zijn hart- gunnen om het buiten de deur te zoeken.
Als het andersom zo zou zijn zou ik het hem ook gunnen. Als het maar in overleg gaat, er moét open kaart gespeeld worden, Dit dus om het verbond niet te schenden.
Eeeh ik doe het trouwens niet hoor!! Voor ik iedereen over me heen krijg van joetrut je gaat toch niet vreemd omdat je man depressief is!! haha....
Mijn man heeft door antidepr een enorm laag libido op het moment. Hij zou mij het -weliswaar met pijn in zijn hart- gunnen om het buiten de deur te zoeken.
Als het andersom zo zou zijn zou ik het hem ook gunnen. Als het maar in overleg gaat, er moét open kaart gespeeld worden, Dit dus om het verbond niet te schenden.
Eeeh ik doe het trouwens niet hoor!! Voor ik iedereen over me heen krijg van joetrut je gaat toch niet vreemd omdat je man depressief is!! haha....
vrijdag 11 september 2009 om 19:49
Aardig topic! Allemaal erg herkenbaar. Laat ik beginnen met te zeggen, dat ik hoop dat het met alle bovenstaande lotgenoten uiteindelijk allemaal weer goed komt. Dat het ook wat anders kan verlopen, is mij overkomen: tot aan de geboorte van ons derde kind was ons seksleven best naar wens. Na de geboorte van de derde veranderde de behoefte aan intimiteit bij mijn vrouw als een blad aan een boom (om over de seks maar niet te spreken!). Het merkwaardige was, dat wij overdag héél goed met elkaar overweg konden en nog steeds kunnen, samen de kinderen hebben groot gebracht (nu zijn de oudste twee inmiddels uit huis) en al het bekende lief en leed hebben meegemaakt dat ieder gezin zoals meemaakt. In de slaapkamer gebeurde er echter niets behalve: slapen, òf ik moest het initiatief nemen. Deed ik dat niet, dan gebeurde er ook niets. Vrijen wilde ze niet meer: 's-morgens van maandag t/m vrijdag niet, omdat ze het dan te druk had met alles van de komende dag. 's-Avonds van maandag t/m vrijdag niet, omdat ze dan te moe was van de afgelopen dag. Zaterdagmorgen en zondagmorgen niet, omdat dat de enige twee dagen van de week waren dat ze uit kon slapen (daar kon ik mij iets bij voorstellen!) en tenslotte: zaterdagavond en zondagavond niet, omdat ze dat dan "te voorspelbaar" vond! Dat ging zo een paar jaartjes door en we hebben in de tussentijd het nodige gepraat. Nee, er was niks aan hand, ik deed in bed niks verkeerd en ze vond me een beste vent. Nou vooruit: dan maar naar de relatietherapeut. Eens kijken of hij de zaak weer op de rails kan krijgen. We hebben daar de nodige gesprekken gevoerd, tips gekregen etc. Echter: mijn vrouw hield zich niet aan de gemaakte afspraken en we vervielen weer in het oude patroon. Zo hebben we nog een aantal jaren verder gesukkeld (ik schat: een jaartje of 12). Steeds maar weer geprobeerd, opnieuw proberen, nog eens opnieuw proberen en ik werd aardig depri. Ik kreeg van de huisarts een middel tegen depressie (seroxat) maar daar ben ik na een maand mee gestopt omdat de nachtelijke en ochtenderecties uitbleven (da's een beruchte bijwerking van medicatie tegen depressies). Adviezen van geraadpleegde psychotherapeuten kwamen eigenlijk allemaal op hetzelfde neer: met elkaar in gesprek blijven en probeer de situatie te accepteren. Ik werd ondertussen steeds gekker van de frustratie en ik vond de situatie gewoonweg "verstikkend", kun je het je voorstellen? Scheiden wilde ik niet voor de kinderen. Anderzijds: ik kan wel 85 jaar oud worden. Dat zou betekenen, dat ik zo nog 35 jaar zou moeten doormodderen....Ik had de film van de afgelopen jaren in gedachten wel duizend keer afgedraaid en toen: hakte ik een knoop door: ik stelde voorzichtig aan mijn vrouw voor: als een seksleven tussen ons kennelijk niet meer mogelijk is: is het dan niet bespreekbaar dat ik "het" heel af en toe in het "professionele circuit" ga zoeken? Dat vond ze dus niks. Dat paste niet in onze relatie. Die opstelling van haar "ik geen seks? Dan jij óók geen seks!" kon ik maar heel moeilijk verkroppen. Ze stelde toen voor, om een vaste dag in de week af te spreken, dat we in ieder geval lekker zouden knuffelen en als dat zo uitkwam, óók seks zouden hebben. Nou, beste forumleden: ik wist niet wat ik hoorde!! Ik kon mijn geluk niet op!! Weten jullie hoelang zij zich aan deze afspraak hield? EEN WEEK!!! Toen was alles weer als vanouds. Misschien vinden jullie me heel zwak, maar toen knapte er iets bij mij van binnen! Ik sprak een goede vriend en die adviseerde mij om eens een body-to-body-massage te proberen in een goed bekend staande massagesalon. Ik heb dat gedaan en er ging een wereld voor me open. Wat knapte ik dáár van op! Begrijp me goed: ik wil niemand de prostitutie inpraten, maar in mijn geval kan ik zeggen: als ik dit niet gedaan zou hebben, had ik misschien dingen gedaan waar ik achteraf wel eens heel erg veel spijt van zou hebben gehad. Nu ik zo heel af en toe een uitstekende massagesalon bezoek (4x per jaar, buiten medeweten van mijn vrouw) zit ik véél beter in mijn vel en dat is mijn relatie zeer ten goede gekomen, hoe gek het misschien ook klinkt. Ik beleef weer dat stukje erotische spanning wat je als mens zo nodig hebt. Die moordende druk, dat verstikkende gevoel, die gevoelens van machteloosheid verdwenen en ik functioneer gewoon beter. Ik heb uiteindelijk besloten om op erotisch gebied tòch nog wat jaren voor mijzelf te kiezen en ik voel mij er niet eens schuldig onder..... Wat ik heb meegemaakt en hoe ik me al die jaren heb gevoeld, wens ik geen enkele vent toe!! Geen ènkele vorm van erotiek krijgen is SLOPEND!!! Nu is het gelukkig allemaal wat dragelijker geworden....
maandag 14 september 2009 om 14:25
Hallo,
Ik zit met hetzelfde probleem als TO alleen ben ik de vrouw die het af laat weten. Afgelopen weekend hebben we een heel heftig gesprek gehad en dat deed me beseffen dat er echt iets moet veranderen. De vraag is alleen hoe. Ik wil ook graag dat ons seksleven verbetert. Ten eerste omdat ik 29 jaar ben en nu eigenlijk volop zou moeten genieten. Ten tweede omdat ik mijn lieve, geduldigde vriend een fijn seksleven gun. En ten derde omdat het onze relatie compleet maakt (en andersom verpest).
Ik beleef weinig plezier aan seks, vond de spanning om iemand te krijgen altijd een stuk interessanter dan de daad zelf. Ben pas op mijn 20e ontmaagd, terwijl ik heel wat afzoende. Van mijn moeder leerde ik helaas dat seks vies was en erbij hoorde omdat het moest.
Mijn vriend en ik zijn zeven jaar samen, hebben net een huis gekocht en willen samen oud en ouders worden. In het begin ging de seks prima. Niet superspetterend, maar wel erg leuk. Vervolgens kreeg ik veel last van schimmelinfecties (en dus pijn bij het vrijen) en bleek mijn vriend agorafobie te hebben (niet bevordelijk voor je seksleven vanwege de heftigheid en de anti-depressiva). Langzaamaan werd de seks steeds minder. En dat vond ik wel prima.
We knuffelen wel maar ik weet echt niet meer wanneer we voor het laatst seks hebben gehad. Af en toe pijp ik hem wel, maar zodra het idee van penetratie in me opkomt, beginnen de gedachtes door mijn hoofd te racen. Ben ik wel geil en nat genoeg? Gaat het geen pijn doen? etc. Ik geniet er niet van, ben alleen maar bezig of het gaat lukken of niet.
Hoe komen we uit deze negatieve spiraal? Ik wil hier heel graag aan werken.
Ik zit met hetzelfde probleem als TO alleen ben ik de vrouw die het af laat weten. Afgelopen weekend hebben we een heel heftig gesprek gehad en dat deed me beseffen dat er echt iets moet veranderen. De vraag is alleen hoe. Ik wil ook graag dat ons seksleven verbetert. Ten eerste omdat ik 29 jaar ben en nu eigenlijk volop zou moeten genieten. Ten tweede omdat ik mijn lieve, geduldigde vriend een fijn seksleven gun. En ten derde omdat het onze relatie compleet maakt (en andersom verpest).
Ik beleef weinig plezier aan seks, vond de spanning om iemand te krijgen altijd een stuk interessanter dan de daad zelf. Ben pas op mijn 20e ontmaagd, terwijl ik heel wat afzoende. Van mijn moeder leerde ik helaas dat seks vies was en erbij hoorde omdat het moest.
Mijn vriend en ik zijn zeven jaar samen, hebben net een huis gekocht en willen samen oud en ouders worden. In het begin ging de seks prima. Niet superspetterend, maar wel erg leuk. Vervolgens kreeg ik veel last van schimmelinfecties (en dus pijn bij het vrijen) en bleek mijn vriend agorafobie te hebben (niet bevordelijk voor je seksleven vanwege de heftigheid en de anti-depressiva). Langzaamaan werd de seks steeds minder. En dat vond ik wel prima.
We knuffelen wel maar ik weet echt niet meer wanneer we voor het laatst seks hebben gehad. Af en toe pijp ik hem wel, maar zodra het idee van penetratie in me opkomt, beginnen de gedachtes door mijn hoofd te racen. Ben ik wel geil en nat genoeg? Gaat het geen pijn doen? etc. Ik geniet er niet van, ben alleen maar bezig of het gaat lukken of niet.
Hoe komen we uit deze negatieve spiraal? Ik wil hier heel graag aan werken.
