Minnaar deel 27

nou, ik heb een vraagje:



is het niet hartstikke moeilijk om de ene avond te poepen met je man/vrouw en de avond erop met je minnaar/es? Of is die klik makkelijk te maken?

...

...

quote:theemok schreef op 10 november 2014 @ 16:34:

[...]





Heel goed gezegd!



Dankjewel! Ik ga overigens heel erg open zijn.. Jaaaren geleden heb ik ooit eens iemand leren kennen, die samenwoonde, ze was een collega van mij, en op een gegeven moment kwam van het een het ander. Ik heb toen na 3 dagen gezegd: kijk, ik vind je leuk, lief en aardig, maar ik ga hier niet iedere keer als een dief in de nacht bij je langskomen. Ik had daar geen zin in.. Zij heeft daarop haar relatie verbroken en toen hadden we ineens 'verkering'.. Ging allemaal goed en wel, voor zegge en schrijve een maandje of 2 denk ik. Ik praat nu over een jaartje of 16 terug. Wat was ik gelukkig. Echter, ineens ging ze terug naar haar ex, en ik stond met lege handen. Heb niet moeilijk gedaan, ben verder gegaan met mijn leven. Ik ging op vakantie, had daar een leuke vakantie liefde, dat duurde ongeveer 2 jaar op afstand, tot ik iemand tegenkwam, waar ik helemaal smoor op werd. Ik heb toen meteen aan mijn vakantieliefde verteld, dat ik zo niet verder kon gaan. Wellicht een kwestie van langeafstandsrelatie ( ze woonde ongeveer 800 km bij me vandaan). Ze vond dit niet leuk, maar ze waardeerde wel dat ik eerlijk was. Met die nieuwe liefde ben ik gaan samenwonen, lief en leed gedeeld, ja, zelfs nog trouwplannen gehad, en kinderen in de planning. Toen veranderde ik van werk, ik was voornamelijk s nachts veel van huis. ik heb dat besproken, zij vond het niet erg. huisje, boompke beestje, eigenlijk alles perfect (dacht ik) maar ergens heb ik verzuimd om de juiste aandacht te geven aan mijn toenmalige partner en zij kon ook niet echt goed communiceren en ik hoorde wel de signalen, maar ik luisterde w.s. niet goed genoeg. gevolg: zij is uiteindelijk vreemdgegaan voor de periode van een maand of 9. Toen alles uitkwam was dat drama. veel gepraat, maar uiteindelijk zei ze tegen mij dat ze echt van hem hield. Ik heb haar toen losgelaten, echter, minnaar had hier geen zin in en mijn inmiddels ex stond alleen. Niet leuk voor minnaar, niet voor mijn ex, en ook niet voor mij. We zijn wel goede vrienden gebleven, ondanks alles, mijn ex en ik. zij heeft haar eigen leven opnieuw opgebouwd, en ik t mijne. Het is zelfs zo, dat we inmiddels zelfs op elkaars kinderen passen. de heart-ache is weg, alles is duidelijk en helder. zij gelukkig, ik gelukkig.zij is dolgelukkig met haar nieuwe vriend, ik met mijn vriendin. In het begin was dat soms wel eens moeilijk voor wederzijdse partners, want nog steeds voel je elkaar goed aan, vanwege de gezamenlijke geschiedenis. En toch, ik zou nooit terug willen naar mijn ex en zij naar mij niet. gelukkig maar.. we zijn allebei gelukkig met ons eigen gezin. Er is een bepaald soort van afstand, maar ook respect voor elkaar ontstaan. sterker nog, soms gaan we gewoon met elkaar op visite, maar dan moet je ook echt over alles heen zijn, anders werkt dat dus absoluut niet! no hard feelings or whatsoever. gelukkig maar. je gunt elkaar het beste en dat doen we dan ook. elkaar los durven en kunnen laten en elkaar het beste gunnen is een groot goed. Mijn ex en haar parner zijn hartstikke gelukkig met elkaar en ik met mijn vriendin ook. Ik ga graag wat drinken met de vriend van mijn ex en de meisjes gaan soms zelfs samen de markt over, terwijl de mannen op de kindertjes passen.. echt leuk!



1 ding heb ik wel geleerd van dit alles.. als er iets op mijn lever ligt, dan geef ik t ook direct aan.. ik laat het niet meer op zijn beloop gaan en gelukkig is mijn vriendin lekker straight to the point. ik hou daar wel van. tis een vrouw die haar mannetje behoorlijk staat, en niet vies is van es lekker open en eerlijk de waarheid te zeggen. i love it! (want ik ben namelijk ook zo.)



ik oordeel en veroordeel niet, ik geef wel mijn eerlijke mening, of mijn eigen kijk op zaken, maar heb inmiddels wel geleerd, dat sommige beslissingen nav vreemdgaan niet zomaar uit de lucht komen vallen. ik praat het niet goed, maar ik kan me wel voorstellen dat men soms zo diep zit, dat je er niet meer uit komt. liefde is een werkwoord, ik zal niet snel meer de fout maken om mijn partner als vanzelfsprekend te zien, mss is dat wel hetgene dat ik geleerd heb, van mijn toenmalige ex-partner, maar zoals ik al zei, no hard feelings.. ik heb haar aandeel onderkend, maar zeker ook mijn aandeel in het stranden van die toenmalige relatie leren in te zien. het was een harde, maar zeer wijze les.



groetjes van mij.

quote:snollebol12345 schreef op 10 november 2014 @ 17:15:

nou, ik heb een vraagje:



is het niet hartstikke moeilijk om de ene avond te poepen met je man/vrouw en de avond erop met je minnaar/es? Of is die klik makkelijk te maken?ik kan niet voor mezelf spreken, maar denk dat dat voor iedereen anders is. ik denk dat iemand van 2 personen kan houden, mss is het geilheid, mss zit er ook liefde tussen. ieder heeft zijn eigen waarden en normen, kan over geoordeeld worden, maar er is geen algemene standaard waar ieder aan moet voldoen. ik kan me slechts aan 1 vrouw geven, al is dat ook relatief, want ik heb ook eerdere relaties gehad en daar gaf ik me ook helemaal aan, net zo als ik me nu volledig geef aan mijn huidige partner. of ik die switch zou kunnen maken weet ik niet. ik heb er zelf nog nooit voor gestaan.

...

Hint, mooi beschreven over het geven van jezelf en het op je ziel getrapt zijn als daar commentaar op komt, zo fragiel en kwetsbaar kan het zijn en voorzichtigheid is zeker het devies bij gesprekken over dit onderwerp. Ik weet trouwens zelf niet hoe ik het bij mezelf zou kunnen veranderen als ik eerlijk ben, als mijn man klachten zou hebben over ons seksleven zou ik daar 123 geen oplossing voor weten en al helemaal niet als ik daar in mijn kop nooit mee bezig ben geweest. Na 17 jaar is seks in de regel toch een verplicht nummertje geworden.



MM ga vooral beslagen ten ijs, verzin ook alvast een oplossing waar ze over kan nadenken. Cursus tantra, weekendje weg gewapend met massage-olie en haar de opdracht geven 3 dingen in te pakken die deze kant van jullie relatie zal versterken. Ik zou persoonlijk geen lingerie voor haar kopen, als ingedutte echtgenote had ik dat verschrikkelijk gevonden!

Je kan haar wel vragen of zij het leuk vindt om een keer op een mooi setje getrakteerd te worden. Het zorgt in elk geval weer eens voor gespreksstof.

gwz

Ik ben een groot voorstander van zo weinig mogelijk quoten, het is ook totaal onnodig, quote gewoon het stukje waar je op in wilt gaan.



Peckpeck, je geeft zelf al antwoord op je eigen vraag. Als je van je partner houdt en je hebt alles geprobeerd en je oplossing is een minnaar dan voel je je dus een verrader.

De één kan daar mee leven, de ander gaat daar compleet onderdoor.

Het gaat weer snel hier.

Moest weer heel wat bijlezen.



Ik herken de verhalen van ingeslapen libido's na zoveel jaar huwelijk.

Ik ben er een van. En mijn minnaar heeft hetzelfde probleem thuis (bij hem vele malen erger)

Bij mij is er nog wel wat actie tussen de lakens maar de passie en lust zijn gevlogen.

Waarschijnlijk ook niet zo gek na zo'n 25 jaar samen.



Ik had ook nooit gedacht dat ik nog eens met een minnaar te maken zou krijgen.

Maar het is wel zo. En ik geniet ervan. De aandacht etc.

Daarbij hou ik nog ontzettend veel van mijn man. Wij zijn samen een goed team thuis.

Kunnen goed met elkaar overweg en hebben nooit ruzie, zelfs amper woorden.

Maar de sex is erg magertjes. En moet ik dan daarvoor alles wat we samen hebben opgeven ??

Natuurlijk heb ik er ook altijd anders over gedacht. Vreemdgaan doe je niet !!!

Nou mooi wel dus. En met mij nog heel veel anderen.

Ik wil het niet goed praten, maar het is nu eenmaal wel zo.

@Kiwi

Ja wij praten best veel over ons gevoel.

Gisteren nog hele gesprekken over gehad, dat ik (ik persoonlijk dus) geen sex zou kunnen hebben met iemand waar ik niets voor voel. Er moet wel iets zijn waardoor ik mij op m'n gemak kan voelen.

Een soort zelfde golflengte.

Ik ervaar sex niet als een "ding" maar erg als gevoel.

Maar dat geldt niet voor iedereen. En is voor mij geen probleem als een ander dat wel los kan zien van een persoon.



Verder bespreken wij onze thuis situatie met partner, de kinderen en ook het werk.

Eigenlijk beginnen wij al op een getrouwd stel te lijken

Wij voelen ons beide daar wel bij. Is voor iedereen weer anders denk ik.

...

...

gwz

quote:peckpeck schreef op 10 november 2014 @ 19:33:

Maar als je alles wat je op je lever heb eruit heb gegooid en alle ontevredenheid op seksueel vlak duidelijk en helder uitgesproken hebt en er nog niks verandert? En toch hou je verder van je partner...

Ik ben jaren ontevreden geweest op sexgebied. Wilde ook absoluut niet vreemdgaan.

Nu heb ik toch een minnaar en heb nog nooit zo'n hoog libido gehad.

Ik voel me er dubbel bij. Ene kant heerlijk genieten andere kant ook een verrader.



ik ga je toch quoten, dat maakt mijn post toch ietwat duidelijker, no matter what men hier er wel of niet van vindt..



ja, dat is erg moeilijk, ik begrijp dat ook wel. Zit toch een stukje communicatie in, wat niet helemaal goed gaat wbt jouw partner. je hebt het ook niet altijd voor het kiezen, je houdt van je partner, en ondertussen mis je toch ook een groot stuk in je seksleven, wat je wellicht met je partner had willen delen, maar waartoe hij niet in staat schijnt te zijn. moeilijk, moeilijk. ik geloof je direct, dat je van je partner houdt, maar dat hij op bepaalde vlakken toch niet in jouw sexuele behoeftes kan voorzien, en ik kan uit je post lezen, dat je dat toch behoorlijk veel pijn doet. wat is wijsheid? Is het verraad? Is het je relatie in stand houden met iemand waar je toch zielsveel van houdt, maar die je toch niet in alles kan bevredigen? Daarom zeg ik ook, het is te makkelijk om vreemdgaan an sich te veroordelen, er zijn wel degelijk partners die ontzettend veel van hun man of vrouw houden, er nooit bij weg willen gaan, maar die toch bepaalde behoeftes missen.. ondertussen heb je wat opgebouwd, zijn er mss kinderen etc. en dan wordt het een moeilijk verhaal. ik weet het ook niet, we hebben het ook niet voor t kiezen.. we kiezen onze partners wel uit, maar na verloop van jaren verandert er soms wel eens ea, of blijkt iemand toch anders te zijn dan je dacht. ik begrijp je gevoelens, ook al heb ik t zelf niet op deze manier meegemaakt, ik stond aan de andere kant, maar ik heb wel geleerd, dat ik beter had moeten luisteren, en mss beter mijn best had moeten doen, mss was ik te gezapig geworden, mss nam ik mijn partner teveel voor lief. qua seks was alles enorm goed, we waren perfecte sexpartners (toendertijd toch) maar bij mijn ex en mij, liep t fout op andere zaken. zij was het afhankelijke type, ouders vroeg gescheiden, moeder was altijd aan t werk, eigenlijk moest mijn ex zichzelf opvoeden, veel megemaakt, onzeker geworden, weinig eigenwaarde.. ik heb vaak tegen haar gezegd, dat ik eigenlijk niet aan haar verwachtingen kon voldoen, ik moest niet alleen partner en beste vriend zijn, maar ook vader, moeder, broer, beste vriend, partner en problemsolver. er werden zulke hoge verwachtingen aan gesteld, dat ik er nooit aan kon voldoen. ik denk toch dat zij vanuit haar jeugd een soort van hechtingsstoornis ontwikkeld had. hoe hoog ik ook sprong, de verwachtingen werden daarna weer naar boven bijgesteld. toen ik echt niet meer kon, was het hek van de dam.. eindelijk had zij dat rustige leven, waar zij zolang op gewacht had, huisje, boompje beestje, en op een of andere manier was ineens die kick weg of zo. heel raar eigenlijk. taakverdeling was toch wel goed geregeld, ik ben een man die niet vies is van was doen, strijken of koken en de tuin en passant mee te spitten, en toch was t niet goed. mooie momenten gehad, maar ook minder mooie momenten. toen daar ineens die andere kwam. t was nieuw, verfrissend, anders voor haar denk ik. tenminste, in hun eigen cocon. ik ging werken, mss voelde ze zich eenzaam, ik weet t niet. uiteindelijk alles uitgekomen, de bubbel knapte.. voo rmij, voor haar, voor lover nummer 2. ben met die man in gesprek gegaan, niet om te schelden, gewoon open en eerlijk gesprek, hij liet haar ook vallen als een baksteen.. ik wilde wel voor haar blijven zorgen, ondanks dat de liefde en vertrouwen over was, heb haar nog helpen verhuizen, huisje inrichten, t deed wel verdomd veel zeer, maar ja. maar heb wel altijd mijn aandeel erin durven zien. we hebben t allebei laten lopen. afijn, tis achteraf gepraat, en ben gelukkig met mijn vriendin, 2 kindjes, eigen huisje en we hebben t goed, maar zo zie je maar, hoe vanuit iets onschuldig kleins iets heel groot kan worden. er zijn geen zekerheden, je stapt ergens in met volle moed, maar naarmate de jaren verstrijken kan er heel veel veranderen. daarom zeg ik altijd, ik ga niet trouwen, want ik moet dingen gaan beloven, die mss over 10-15 jaar niet meer waar te maken zijn.

.

gwz

@hart01 misschien had ik het kunnen voorkomen, maar gedane zaken nemen geen keer en ik heb de zaken toendertijd geaccepteerd zoals ze waren. geloof me, ik heb tot t laatste moment geprobeerd om eea weer op orde te zetten, maar uiteindelijk waren we er allebei uit dat het over en uit was. en dan moet je het accepteren zoals het is.



Deed dat pijn? natuurlijk wel, het is een heel verwerkingsproces, maar tijd heelt alle wonden, al blijft er een litteken zitten. ja, ook wel eens contact gehad wat dan weer uitliep op seks, maar dat was toch anders dan eerst. natuurlijk voelt het vertrouwd aan, je kent alle plekjes en hoe en wat, maar dat ebde uiteindelijk toch weg, en gaandeweg, laat je elkaar toch los, mss ook wel omdat we het elkaar gunden. gevoelens waren er wel, maar je moet realistisch blijven. en wat had het voor nut om elkaar de kop in te blijven staan om hetgeen er gebeurd was?



t gekke was, dat we zoveel moeite hebben moeten doen om bij elkaar te kunnen zijn, en toen alles uiteindelijk in kannen en kruiken was en we een rustig, gezapig leventje hadden (waar we altijd zo van gedroomd hadden) ineens een soort van ultieme 7 year itch kwam inkakken..die was echt erg zeg! seks was prima, altijd gekke dingen doen, we hadden veel vrienden, gingen regelmatig samen op stap, en toch ging het alsnog mis. neem ik het haar kwalijk? NEE. heb altijd gezegd, als je het hier niet meer kan uithouden, zeg het dan, maar op een of andere manier durfde ze het toch niet aan. da's jammer, maar het zou te makkelijk zijn om haar daar nu nog steeds op aan te spreken. soms is houden van alleen niet genoeg. het kan raar lopen hoor. ik heb geleerd, en echt geleerd dat liefde en houden van, hoe graag je ook wil, soms echt niet genoeg is, klinkt raar, maar het is wel zo. ik hou ontzettend veel van mijn huidige vriendin, ze is mijn alles, ze is mijn raadgever, criticaster, sexy bitch (haha) , liefste moeder van onze kids, kruidje-roer-me-niet en gewoon mijn allerbeste maatje. we zijn redelijk aan elkaar gewaagd. soms vind ik het gewoon heerlijk als ze me weer es ongezouten op me flikker geeft.. heb ik af en toe gewoon nodig, wil niet zeggen dat ik een eikel ben, maar heb wel geleerd dat je als vent af en toe gewoon es even de eerlijke mening van een vrouw nodig hebt, en die niet bang is om haar mondje te roeren. verder ben ik wel oke zegt ze net, dus das weer mooi meegenomen toch?

Belle, misschien een witregel hier of daar? Dat leest net even lekkerder weg. Ik vind het trouwens een beetje lullig dat het je niet boeit of je persoonlijke stukken quote of niet. Iedereen schrijft hier behoorlijk openhartig, ik vind het ronduit aso om iemand niet de kans te geven haar of zijn post te veranderen/verwijderen. Jammer dat dat je niet boeit.



Ik lees hier heel vaak dat nu vreemdgangers vreemdgaan ooit hard veroordeelden. Nu snap ik dat harde veroordelen sowieso niet, wie ben jij als persoon om een ander zo te stenigen(?), en in dit geval snap ik het nog minder. Hoe word je van een oordeler een vreemdganger Peck?

gwz