Seks
alle pijlers
Minnaar, deel 29.
zaterdag 9 mei 2015 om 18:23
Al 28 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de la?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de la?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
.
vrijdag 11 september 2015 om 19:58
vrijdag 11 september 2015 om 20:01
quote:jamesblond schreef op 11 september 2015 @ 19:48:
Lijkt me knap verwarrend, wanneer op den duur de vlinders voor nr2 harder te keer gaan dan voor nr1. Want dat is wat ik uit jullie verhalen opmaak. Hoe zorg je dat je de focus bij nr1 houdt, terwijl je hart meer naar nr2 neigt? Heb je nooit de angst je te verspreken?
En als we heb dan toch (gehad) hebben over schuldgevoel: hoe zit dat tegenover je nr1?
Ik ben sociaal empatisch gestoord, ik heb nog geen last van schuldgevoel. Alleen bang om betrapt te worden. Klinkt ontzettend egoïstisch en dat is het ook.
Ik ben wel bang in mijn slaap zijn naam te zeggen of iets. Droom er weleens van dat het uitkomt...
Ik hoop echt nooit verliefd te worden op mijn minnaar, dat beangstigt me zelfs. Ik wil het simpel houden, puur sex en niks meer...
Lijkt me knap verwarrend, wanneer op den duur de vlinders voor nr2 harder te keer gaan dan voor nr1. Want dat is wat ik uit jullie verhalen opmaak. Hoe zorg je dat je de focus bij nr1 houdt, terwijl je hart meer naar nr2 neigt? Heb je nooit de angst je te verspreken?
En als we heb dan toch (gehad) hebben over schuldgevoel: hoe zit dat tegenover je nr1?
Ik ben sociaal empatisch gestoord, ik heb nog geen last van schuldgevoel. Alleen bang om betrapt te worden. Klinkt ontzettend egoïstisch en dat is het ook.
Ik ben wel bang in mijn slaap zijn naam te zeggen of iets. Droom er weleens van dat het uitkomt...
Ik hoop echt nooit verliefd te worden op mijn minnaar, dat beangstigt me zelfs. Ik wil het simpel houden, puur sex en niks meer...
vrijdag 11 september 2015 om 20:07
Achteraf gezien stond ik net zo halverwege in de scheiding als jij, Roos, ook al riep ik toen dat mijn relatie dik in orde was. Ik vond het heerlijk als mijn man een date had, want dan mocht ik ook weer. Eigenlijk kon het me bizar weinig schelen wat hij er allemaal van vond, het gevoel bij mij was al zo goed als over. Het was meer een krampachtige manier om nog iets van invulling te geven. Maar ja, dat is allemaal achteraf.
Tegenover de kinderen heb ik me nooit schuldig gevoeld wat dit betreft. We hebben niet de juiste keuzes gemaakt om onze relatie gaande te houden, maar we hebben het wel samen besloten, en ook andere dingen geprobeerd om binding te blijven voelen. Dat het niet gelukt is, is niet eens zo verrassend. Het was een kwestie van tijd, dat hele openrelatiegedoe heeft de boel alleen maar versneld. Ik kan oprecht zeggen dat we ons best hebben gedaan, ons huwelijk niet achteloos in de prullenbak hebben gegooid. Ik heb van heel dichtbij meegemaakt wat het met kinderen en achterblijvende partner doet als één iemand plotseling besluit de stekker eruit te trekken. Dat horrorbeeld wilde ik koste wat kost voorkomen.
Tegenover de kinderen heb ik me nooit schuldig gevoeld wat dit betreft. We hebben niet de juiste keuzes gemaakt om onze relatie gaande te houden, maar we hebben het wel samen besloten, en ook andere dingen geprobeerd om binding te blijven voelen. Dat het niet gelukt is, is niet eens zo verrassend. Het was een kwestie van tijd, dat hele openrelatiegedoe heeft de boel alleen maar versneld. Ik kan oprecht zeggen dat we ons best hebben gedaan, ons huwelijk niet achteloos in de prullenbak hebben gegooid. Ik heb van heel dichtbij meegemaakt wat het met kinderen en achterblijvende partner doet als één iemand plotseling besluit de stekker eruit te trekken. Dat horrorbeeld wilde ik koste wat kost voorkomen.
vrijdag 11 september 2015 om 20:19
Mok, mijn rotgevoel naar de kinderen komt doordat ik gewoon wel echt tegen ze gelogen heb en elke week gewoon fysiek een dag en nacht weg was. En geestelijk was ik er eigenlijk nooit volledig.
Ik heb volledig afgerekend met dat rotgevoel, het is niet zo dat ik nu een inhaalslag aan het doen ben maar ik krab me wel eens op de kop als ik aan die tijd denk.
Ik was ontzettend goed in het bubbel-opsluitgebeuren maar elke keer kwam de realiteit weer koud op mijn dak. Het was een vlucht en dat besef ik nu maar al te goed.
Toentertijd dacht ik er heel anders over, natuurlijk. Het was hartstikke eng om toe te geven dat ik eigenlijk niet meer naar huis wilde.
Ik heb volledig afgerekend met dat rotgevoel, het is niet zo dat ik nu een inhaalslag aan het doen ben maar ik krab me wel eens op de kop als ik aan die tijd denk.
Ik was ontzettend goed in het bubbel-opsluitgebeuren maar elke keer kwam de realiteit weer koud op mijn dak. Het was een vlucht en dat besef ik nu maar al te goed.
Toentertijd dacht ik er heel anders over, natuurlijk. Het was hartstikke eng om toe te geven dat ik eigenlijk niet meer naar huis wilde.
.
vrijdag 11 september 2015 om 20:58
Ik ben bij 1 al een tijdje van t prioriteiten lijstje af, hij denk mar ook al zeg ik anders dt ik t heel goed zelf kan. Hij werkt gewoon veel te veel, kan moeilijk nee zeggen.
Maar idd ik heb zeker 6 dgn per week app contact. Soms kort dan zijn we beiden druk en soms uren als de kids op school zitten. Mn huishouden schiet er wat bij in en soc. contacten ook wat minder die zijn nu veel plichtmatiger. Dan denk ik echt.. oooh nodig bij die langs ze zouden eens denken.
Schuldgevoel niet echt. Kinderen merken niets, alleen soms een vrolijkere moeder en soms een dromerige. En 1 is er maar zo weinig dat hij ook geen aandacht mist.
Maar kon ik me vroeger heel goed zelf vermaken, nu neig ik er naar dat ik 2 daarvoor nodig heb. Grote onzin natuurlijk want genoeg te doen dus dat moet beter.
Maar idd ik heb zeker 6 dgn per week app contact. Soms kort dan zijn we beiden druk en soms uren als de kids op school zitten. Mn huishouden schiet er wat bij in en soc. contacten ook wat minder die zijn nu veel plichtmatiger. Dan denk ik echt.. oooh nodig bij die langs ze zouden eens denken.
Schuldgevoel niet echt. Kinderen merken niets, alleen soms een vrolijkere moeder en soms een dromerige. En 1 is er maar zo weinig dat hij ook geen aandacht mist.
Maar kon ik me vroeger heel goed zelf vermaken, nu neig ik er naar dat ik 2 daarvoor nodig heb. Grote onzin natuurlijk want genoeg te doen dus dat moet beter.
vrijdag 11 september 2015 om 21:02
Weer zoveel herkenbare dingen om te lezen hier. Iedereen doet dit met een anderen reden en gaat er anders mee om. Het is soms moeilijk om de balans te vinden en dat ligt niet altijd aan de datefrequentie. Die ligt bij mij niet hoog, zou zelfs meer mogen wat mij betreft. Soms is het moeilijk om in mijn hoofd alles op een rijtje te krijgen........
Jill dat klinkt goed, geniet ervan
Jill dat klinkt goed, geniet ervan
vrijdag 11 september 2015 om 22:21
Roos, jouw minnaar was veel meer dan een SV, de mijne alleen maar dat. Dat scheelt natuurlijk onwijs. Zodra ik thuis was, was ik weer geland, en ik bleef geen nacht weg. Ik was alleen onder werktijd weg omdat mijn minnaar het stiekem deed.
Pearl, de datefrequentie is natuurlijk niet altijd de factor, het ligt er helemaal aan in hoeverre je minnaar in je hart sluipt. Afstand kan wel helpen als je merkt dat het die kant op gaat, maar het is verdomde lastig om voor jezelf die grens te trekken.
Pearl, de datefrequentie is natuurlijk niet altijd de factor, het ligt er helemaal aan in hoeverre je minnaar in je hart sluipt. Afstand kan wel helpen als je merkt dat het die kant op gaat, maar het is verdomde lastig om voor jezelf die grens te trekken.
vrijdag 11 september 2015 om 22:42
Als ik al jullie post zo nu lees, merk ik dat het bij mij echt anders is. De verliefd is er niet, heb ik ook nooit gehad naar mijn minnares toe. Ik kan het blijkbaar heel goed gescheiden houden en dat is fijn dat ik de tijd en ruimte van mijn minnares om aan mijn relatie te werken als het nodig is. De seks is nog steeds intens en we doen het nu buiten b.v., iets wat een fantasie voor mij was. En voor haar is het precies hetzelfde.
We gaan proberen om bij een hotel af te spreken en de frequentie gaat iets omlaag naar 1x per maand. Misschien zelf lager, want het ziet er naar uit dat het 1 +1 = 3 wordt binnenkort. Dus moet mij daarop gaan richten en hoe egoïstisch het ook klinkt wil ik als het allemaal weer wat rustiger is haar(minnares) gewoon weer zien.
Is het raar dat ik na al die jaren nooit iets van verliefdheid heb gevoeld?
We gaan proberen om bij een hotel af te spreken en de frequentie gaat iets omlaag naar 1x per maand. Misschien zelf lager, want het ziet er naar uit dat het 1 +1 = 3 wordt binnenkort. Dus moet mij daarop gaan richten en hoe egoïstisch het ook klinkt wil ik als het allemaal weer wat rustiger is haar(minnares) gewoon weer zien.
Is het raar dat ik na al die jaren nooit iets van verliefdheid heb gevoeld?
vrijdag 11 september 2015 om 23:21
Theemok je hebt gelijk ik moet het stoppen ,maar ik vind het ook niet zo netjes naar mijn minnares toe als ik het in 1x stop. We kennen elkaar best lang en ook al is er geen verliefdheid wil haar wel netjes behandelen.
Dus misschien is het handig om nog 1x af te spreken en dan voorlopig geen contact.
Dus misschien is het handig om nog 1x af te spreken en dan voorlopig geen contact.
vrijdag 11 september 2015 om 23:29
Ik lees dit nu een beetje en ik vraag me één ding af.
Meeste van jullie voelen je niet schuldig, maar is er dan niet het besef dat je iemand op zijn/haar meest kwestbaarste raakt? Als iemand hier achter komt kan dit zulke vertrouwens issues teweeg brengen.
Zouden jullie het andersom dan niet erg vinden? Zouden jullie het erg vinden als jullie minnaar/minnaares dit opeens zouden doen?
Meeste van jullie voelen je niet schuldig, maar is er dan niet het besef dat je iemand op zijn/haar meest kwestbaarste raakt? Als iemand hier achter komt kan dit zulke vertrouwens issues teweeg brengen.
Zouden jullie het andersom dan niet erg vinden? Zouden jullie het erg vinden als jullie minnaar/minnaares dit opeens zouden doen?
vrijdag 11 september 2015 om 23:48
quote:nely85 schreef op 11 september 2015 @ 23:41:
Dat besef is er wel, daarom doen de meesten van ons alles stiekem. De mensen met een open relatie hebben dat probleem niet, want die weten het van elkaar.
Is het een antwoord waar je aan wat hebt?
Niet echt. Ik bedoelde meer beseffen jullie niet dat dit vroeg of laat Nr1 emotioneel pijn gaat doen?
Voor een open relatie is het natuurlijk duidelijk dat het één en ander is afgesproken, dus hoewel dat misschien ook niet het gewenste effect heeft, je wist waar je aan begon. En je had natuurlijk de ballen om eerst een open relatie bespreekbaar te maken voordat je stiekem begon.
Dat besef is er wel, daarom doen de meesten van ons alles stiekem. De mensen met een open relatie hebben dat probleem niet, want die weten het van elkaar.
Is het een antwoord waar je aan wat hebt?
Niet echt. Ik bedoelde meer beseffen jullie niet dat dit vroeg of laat Nr1 emotioneel pijn gaat doen?
Voor een open relatie is het natuurlijk duidelijk dat het één en ander is afgesproken, dus hoewel dat misschien ook niet het gewenste effect heeft, je wist waar je aan begon. En je had natuurlijk de ballen om eerst een open relatie bespreekbaar te maken voordat je stiekem begon.
zaterdag 12 september 2015 om 00:10
Dit gevoel heb ik dus ook als ik dit topic lees: vroeg of laat wordt het janken voor één of meerdere betrokkenen. Ik vind de beweegredenen om vreemd te gaan boeiend, evenals hoe men er mee omgaat. Maar persoonlijk vind ik de verhalen over hoe moeilijk men het vervolgens krijgt wanneer ofwel nr1 erachter komt ofwel n2 meer wil en teleurgesteld moet worden, een beetje overbodig. Misschien ben ik wat kort door de bocht of ongenuanceerd, maar ik kan niet echt empathie vinden. Ik heb daarentegen wel te doen met nr1 en evt kinderen. Je voelt op je klompen aankomen dat tenminste één persoon pijn gaat lijden.
Begrijp me niet verkeerd: ik veroordeel niet en praat graag nog ff mee, ik respecteer de keuzes die mensen maken. Maar begrijpen doe ik het niet. Misschien dat ik het zou snappen als ik zelf de verleiding niet zou kunnen hebben weerstaan, maar dat punt heb ik (God dank!) niet bereikt in mijn relaties.
Begrijp me niet verkeerd: ik veroordeel niet en praat graag nog ff mee, ik respecteer de keuzes die mensen maken. Maar begrijpen doe ik het niet. Misschien dat ik het zou snappen als ik zelf de verleiding niet zou kunnen hebben weerstaan, maar dat punt heb ik (God dank!) niet bereikt in mijn relaties.
zaterdag 12 september 2015 om 00:31
Geen enkel onderwerp of verhaal is hier overbodig, het hoort er m.i. allemaal bij. Ik ben wel heel benieuwd, JB, wat je hier overbodig aan vindt, dat jij er geen empathie voor kan opbrengen maakt een ervaring niet overbodig toch? Of snap ik je nu niet goed?
Georgie, ik snap je vraag niet zo goed. Als minnaar of res wat zouden doen?
En zo lang de partner er niet achter komt wordt niemand gekwetst dus wat bedoel je met "raken in kwetsbaarheid"? Sommigen beweren dat vreemdgaan altijd uitkomt maar dat is zo ontzettend niet waar! Er zijn mensen die dit jarenlang volhouden in volledige harmonie, zonder dat iemand ooit iets merkt en zonder dat iemand tot het diepst van zijn ziel gekwetst wordt.
Georgie, ik snap je vraag niet zo goed. Als minnaar of res wat zouden doen?
En zo lang de partner er niet achter komt wordt niemand gekwetst dus wat bedoel je met "raken in kwetsbaarheid"? Sommigen beweren dat vreemdgaan altijd uitkomt maar dat is zo ontzettend niet waar! Er zijn mensen die dit jarenlang volhouden in volledige harmonie, zonder dat iemand ooit iets merkt en zonder dat iemand tot het diepst van zijn ziel gekwetst wordt.
.
zaterdag 12 september 2015 om 01:01
Misschien interpreteer ik het verkeerd, maar ik krijg een beetje het gevoel dat sommigen hier bijval zoeken omdat ze het moeilijk hebben met tegenstrijdige emoties. Terwijl ze hadden kunnen voorspellen dat die zouden gaan komen. Niks verrassends of zieligs aan, denk ik. Onderdeel van het spel.
Nogmaals: wellicht wat zwart/wit, misschien door een gebrek aan eigen ervaring op dat vlak. Als single maakt het me allemaal niet zo veel uit. Nog geen idee wat ik zou doen in jullie positie, wat relatie betreft. Misschien dat ik jullie dan veel beter zou begrijpen en aanvoelen. Lastig.
Nogmaals: wellicht wat zwart/wit, misschien door een gebrek aan eigen ervaring op dat vlak. Als single maakt het me allemaal niet zo veel uit. Nog geen idee wat ik zou doen in jullie positie, wat relatie betreft. Misschien dat ik jullie dan veel beter zou begrijpen en aanvoelen. Lastig.
zaterdag 12 september 2015 om 01:08
Bijval en herkenning is fijn als je het even lastig hebt en niet elke emotie is op voorhand te bedenken. Ik herinner me nog heel goed dat ik tegen mijn allereerste "echte" minnaar zei dat ik eens in de 3 maanden daten wel voldoende vond. Nah, dat heb ik geweten, wist ik veel dat aandacht zo verslavend is als je de 40 nadert en je al ruim 15 jaar in een relatie zit? Ik schrok me kapot alleen al van het feit dat ik nog in de markt bleek te liggen.
Een andere man? Moi? Echt? Zeker weten?
En zo voldeed die eens in de 3 maanden dus niet meer. Dus kwam er een minnaar bij. En ehm nog 1 *oeps*.
En zo liep eea een klein beetje uit de klauwen.
Zielig, neen. Een zwerfkat vind ik zielig, een zelfgekroonde minnares niet hoor. Maar iedereen die hier schrijft komt iets halen en meestal ook wel iets brengen. En dat is niet voor niks.
Een andere man? Moi? Echt? Zeker weten?
En zo voldeed die eens in de 3 maanden dus niet meer. Dus kwam er een minnaar bij. En ehm nog 1 *oeps*.
En zo liep eea een klein beetje uit de klauwen.
Zielig, neen. Een zwerfkat vind ik zielig, een zelfgekroonde minnares niet hoor. Maar iedereen die hier schrijft komt iets halen en meestal ook wel iets brengen. En dat is niet voor niks.
.
nog goed in de markt ligt. Geniet er van!
zaterdag 12 september 2015 om 01:20
Haha! Ondertussen ben ik minnares in rust he. Gepensioneerd. Dat klinkt wel heel erg trouwens.
Ik heb alles gedaan wat ik wilde doen, nou ja, bijna alles. Gekke dingen, leuke dingen, enge dingen, you name it. Ik denk dat ik in 3 jaar tijd meer heb geexperimenteerd dan een gemiddeld mens in zijn hele leven. Het was leuk en ik heb ervan genoten en nu heb ik er genoeg van. Al een poos trouwens.
Maar dit topic, ja, dit topic zuigt nog wel aan me, het is een soort van kind dat ik (nog) niet los kan laten. En net wat Lookie vanmiddag schreef, die discussies op het scherpst van de snede met respect voor andervrouws mening, I it!
Ik heb alles gedaan wat ik wilde doen, nou ja, bijna alles. Gekke dingen, leuke dingen, enge dingen, you name it. Ik denk dat ik in 3 jaar tijd meer heb geexperimenteerd dan een gemiddeld mens in zijn hele leven. Het was leuk en ik heb ervan genoten en nu heb ik er genoeg van. Al een poos trouwens.
Maar dit topic, ja, dit topic zuigt nog wel aan me, het is een soort van kind dat ik (nog) niet los kan laten. En net wat Lookie vanmiddag schreef, die discussies op het scherpst van de snede met respect voor andervrouws mening, I it!
.
