Seks
alle pijlers
Minnaar deel 38
zaterdag 8 juni 2019 om 14:57
Al 37 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Kleine AKL:
Een date is gewoon een date en géén PAK.
Een PAK is een porneauw aftel kalender.
Een PP is een porneauwpaal en de LR zijn de lage regionen.
Dan hebben we nog de Jonge God (JG) en dus ook de Oude God (OG)
Evt de GVGL oftewel God van gelijke leeftijd.
Hou het gezellig.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Kleine AKL:
Een date is gewoon een date en géén PAK.
Een PAK is een porneauw aftel kalender.
Een PP is een porneauwpaal en de LR zijn de lage regionen.
Dan hebben we nog de Jonge God (JG) en dus ook de Oude God (OG)
Evt de GVGL oftewel God van gelijke leeftijd.
Hou het gezellig.
dinsdag 24 september 2019 om 09:33
Er is een verschil maar met het laatste deel van je post ben ik het niet eens. Vaak voelen vreemdgangers zich schuldig en gaan thuis proberen te compenseren terwijl de workaholic geen avond thuis is om zich in te bedden. Veel werken en veel geld verdienen heeft een enorme status terwijl vreemdgaan verketterd wordt. Het kan beiden een doodsteek voor je relatie zijn.
Maar hoe het "energetisch" precies zit weet ik natuurlijk niet.
.
dinsdag 24 september 2019 om 13:18
Ik schreef het ook al eens heel vroeger, ik zou mezelf eens moeten loepen, dat ik door zelf vreemdganger te worden, het heel moeilijk heb met het feit dat als 1 van beide partners vreemdgaat hij of zij daarop maatschappelijk wordt afgerekend, terwijl de andere partner die gedrag stelt dat ook heel nefast is voor de relatie, daar heel vaak gewoon mee wegraakt.
Dank je Roos omdat 1000 keer beter te verwoorden en te verdedigen.
Ik volg wel jouw theorie, Deslager, dat iets wat verborgen is, sluimert, voelbaar is en nooit onderwerp van gesprek of discussie kan zijn en dus weegt op de relatie.
Dat is zeker waar.
Tegelijk, het vele werken staat bij ons niet meer open voor discussie. Het is al heel lang zijn manier van leven. Ook al weet ik het, kan ik het in theorie aankaarten, in de praktijk is het te nemen of te laten.
De keuze was dus een eind aan de relatie maken, of een manier vinden om ermee om te gaan. Ik koos dus voor dat tweede, voor de kinderen en voor alles wat wel nog goed is.
Ik begrijp dat mijn manier om ermee om te gaan niet conventioneel is, maatschappelijk helemaal niet aanvaard. Ik was niet trots daarop, maar wel overtuigd dat het mijn gezin niet schaadde, in elk geval niet zolang het geheim bleef.
Ik ben geen slachtoffer, ik heb mij denk ik ook nooit zo opgesteld. Ik heb heel bewust bepaalde keuzes gemaakt en ben bereid de consequenties te aanvaarden. Ik heb het vreemdgaan ook nooit willen goedpraten. Ook niet door zijn vele werken. Wel weiger ik de volle verantwoordelijkheid te nemen van zijn actie van deze zomer. Ik ben (deel van) het probleem, maar zijn oplossing is een probleem op zich denk ik zo.
Dat hij zich zo ongelukkig voelt dat hij er graag een eind aan wilde maken, dat was ook een geheim. Wegend op onze relatie, dat niet bespreekbaar was. Dat hij zo kwetsbaar was, wist ik dus niet. Hij was altijd elk geval heel sterk, ik werd het ook, door de omstandigheden en ouder worden, maar hij bleef het, zeker buiten ons gezin ook.
Ik ben boos omdat hij zich nog steeds niet genoeg wil laten helpen, omdat hij niet meer wilde leven, terwijl hij fantastische kinderen heeft, lichamelijk gezond is, heel succesvol is in wat hij doet en een netwerk dat echt om hem geeft, ikzelf ben ook nooit gestopt met hem graag te zien.
Maar ik weet dat ik ook echt opnieuw moet nadenken, over of dat wel echt waar is, waar dat verminderd is, of dat niet veranderd is, sinds M. Ik vond dat de zware jaren al achter de rug zaten, dat we een evenwicht gevonden hadden, niet dus.
Dank je Roos omdat 1000 keer beter te verwoorden en te verdedigen.
Ik volg wel jouw theorie, Deslager, dat iets wat verborgen is, sluimert, voelbaar is en nooit onderwerp van gesprek of discussie kan zijn en dus weegt op de relatie.
Dat is zeker waar.
Tegelijk, het vele werken staat bij ons niet meer open voor discussie. Het is al heel lang zijn manier van leven. Ook al weet ik het, kan ik het in theorie aankaarten, in de praktijk is het te nemen of te laten.
De keuze was dus een eind aan de relatie maken, of een manier vinden om ermee om te gaan. Ik koos dus voor dat tweede, voor de kinderen en voor alles wat wel nog goed is.
Ik begrijp dat mijn manier om ermee om te gaan niet conventioneel is, maatschappelijk helemaal niet aanvaard. Ik was niet trots daarop, maar wel overtuigd dat het mijn gezin niet schaadde, in elk geval niet zolang het geheim bleef.
Ik ben geen slachtoffer, ik heb mij denk ik ook nooit zo opgesteld. Ik heb heel bewust bepaalde keuzes gemaakt en ben bereid de consequenties te aanvaarden. Ik heb het vreemdgaan ook nooit willen goedpraten. Ook niet door zijn vele werken. Wel weiger ik de volle verantwoordelijkheid te nemen van zijn actie van deze zomer. Ik ben (deel van) het probleem, maar zijn oplossing is een probleem op zich denk ik zo.
Dat hij zich zo ongelukkig voelt dat hij er graag een eind aan wilde maken, dat was ook een geheim. Wegend op onze relatie, dat niet bespreekbaar was. Dat hij zo kwetsbaar was, wist ik dus niet. Hij was altijd elk geval heel sterk, ik werd het ook, door de omstandigheden en ouder worden, maar hij bleef het, zeker buiten ons gezin ook.
Ik ben boos omdat hij zich nog steeds niet genoeg wil laten helpen, omdat hij niet meer wilde leven, terwijl hij fantastische kinderen heeft, lichamelijk gezond is, heel succesvol is in wat hij doet en een netwerk dat echt om hem geeft, ikzelf ben ook nooit gestopt met hem graag te zien.
Maar ik weet dat ik ook echt opnieuw moet nadenken, over of dat wel echt waar is, waar dat verminderd is, of dat niet veranderd is, sinds M. Ik vond dat de zware jaren al achter de rug zaten, dat we een evenwicht gevonden hadden, niet dus.
dinsdag 24 september 2019 om 13:27
Zou je dan op zn minst respect kunnen opbrengen als men je vraagt niet de gehele tekst te quoten? Lijkt mij nou niet echt hogere wiskunde om de quote te verwijderen voordat je je antwoord plaatst.
dinsdag 24 september 2019 om 14:38
Olivia heeft me gevraagd de tekst te verwijderen en daar heb ik gewoon gehoor aan gegeven, haar bericht was immers persoonlijk. Mij hier nu neer zetten als respectloos vind ik vreemd en onnodig aanvallend. Ik snap dat niet, als je besluit om vreemd te gaan en dit op een forum te beschrijven moet je toch ook wel een beetje kunnen incasseren. Quoten is geen verbod op dit forum en voor dit topic gelden geen andere regels dan elders.
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 24 september 2019 om 14:44
Het is aan mij om de quote te verwijderen en als iemand mij dat fatsoenlijk vraagt dan zal ik dat doen. Maar als ik vind dat er geen wederzijds repect aan ten grondslag ligt dan voel ik mij niet geroepen om daar gehoor aan te geven.
Iedere dag is gehaktdag
dinsdag 24 september 2019 om 14:45
Olivia, ik heb jou ook nooit zien schrijven dat je je slachtoffer voelt.
Ik kan me voorstellen dat de tropenjaren qua kind(eren) nu wat voorbij zijn waardoor je man tijd had om zijn gevoel toe te laten en dat was schijnbaar nogal heftig. In plaats van hier woorden aan te geven doet hij een wanhoopsdaad. Was het een wanhoopsdaad of ligt herhaling op de loer vraag ik me af.
Kunnen jullie op dit moment praten of gaat het nog steeds moeizaam?
Ik kan me voorstellen dat de tropenjaren qua kind(eren) nu wat voorbij zijn waardoor je man tijd had om zijn gevoel toe te laten en dat was schijnbaar nogal heftig. In plaats van hier woorden aan te geven doet hij een wanhoopsdaad. Was het een wanhoopsdaad of ligt herhaling op de loer vraag ik me af.
Kunnen jullie op dit moment praten of gaat het nog steeds moeizaam?
.
dinsdag 24 september 2019 om 15:08
Ik vraag mij dat ook af.
Daar hangt heel veel van af.
Hij is al lang een oester, dus was het een manier om te zeggen dat het echt niet meer gaat? Of wilde hij ook niet meer leven. Wil hij dat nu nog steeds niet?
Ik heb er het raden naar.
We praten, vooral over praktische dingen, over de kinderen.
Over de toekomst ook.
Maar het gaat heel moeizaam en op bovenstaande vragen heb ik geen antwoord. Hij vraagt tijd en rust als ik probeer te praten over de feiten en het hoe en het waarom zelf.
Ik heb het gevoel dat hij heel erg moe is. (maar hij werkte vorige week zeker 50 uur)
De therapeut erkent dat gevoel.
We gaan volgende zaterdag voor het eerst samen.
@DeSlager, ik vind bijna elke bijdrage nuttig, jouw inhoudelijke zeker ook en ik kan en wil best wat incasseren.
Als je op je telefoon antwoordt, kan je quoten terwijl je zelf je antwoord typt en de quote verwijderen voor je post. Zo doe ik dat soms.
Ik vraag je dus vriendelijk
alsnog de quotes, ook van Roos, te verwijderen, je hebt inhoudelijk best wat bij te dragen aan het gesprek, ik vind het jammer als dat dan te niet gaat omwille van zoiets stoms.
Daar hangt heel veel van af.
Hij is al lang een oester, dus was het een manier om te zeggen dat het echt niet meer gaat? Of wilde hij ook niet meer leven. Wil hij dat nu nog steeds niet?
Ik heb er het raden naar.
We praten, vooral over praktische dingen, over de kinderen.
Over de toekomst ook.
Maar het gaat heel moeizaam en op bovenstaande vragen heb ik geen antwoord. Hij vraagt tijd en rust als ik probeer te praten over de feiten en het hoe en het waarom zelf.
Ik heb het gevoel dat hij heel erg moe is. (maar hij werkte vorige week zeker 50 uur)
De therapeut erkent dat gevoel.
We gaan volgende zaterdag voor het eerst samen.
@DeSlager, ik vind bijna elke bijdrage nuttig, jouw inhoudelijke zeker ook en ik kan en wil best wat incasseren.
Als je op je telefoon antwoordt, kan je quoten terwijl je zelf je antwoord typt en de quote verwijderen voor je post. Zo doe ik dat soms.
Ik vraag je dus vriendelijk
alsnog de quotes, ook van Roos, te verwijderen, je hebt inhoudelijk best wat bij te dragen aan het gesprek, ik vind het jammer als dat dan te niet gaat omwille van zoiets stoms.
dinsdag 24 september 2019 om 16:09
@ Olivia, je komt heel sterk op mij over, hoe je met dingen omgaat. Ik hoop dat je rust kunt vinden als jullie samen naar de therapeut gaan. Heb je op dit moment nog veel steun aan M?
@Roos, ik vind jou bijdragen altijd heel waardevol en jou manier van kijken naar dingen geeft mij stof tot nadenken. Dank daarvoor! Ik zag dat je een scheiding hebt doorgemaakt, dat is natuurlijk nooit iets waar je voor kiest. Maar ik vroeg me af; heb je daar veel van geleerd? Of kwam jou wijsheid (zo kom je nl echt op mij over) pas later toen je op eigen benen kwam te staan
@Roos, ik vind jou bijdragen altijd heel waardevol en jou manier van kijken naar dingen geeft mij stof tot nadenken. Dank daarvoor! Ik zag dat je een scheiding hebt doorgemaakt, dat is natuurlijk nooit iets waar je voor kiest. Maar ik vroeg me af; heb je daar veel van geleerd? Of kwam jou wijsheid (zo kom je nl echt op mij over) pas later toen je op eigen benen kwam te staan
dinsdag 24 september 2019 om 16:36
Bedankt voor het compliment, Femke! 
Het klopt, ik ben in 2012 gescheiden. Weet je, ik kan niet echt zeggen dat ik daar nou heel veel van geleerd heb, leuke vraag overigens. Ik vond het besluit om te gaan scheiden heel erg lastig en ik vond het ook vreselijk eng. Alleen verder, op eigen benen, zelf telebankieren en spijkertjes in muurtjes slaan. Eng eng! Ik dacht dat ik het niet kon, ik dacht dat een deel van mijn waarde enkel lag bij het feit dat ik onderdeel uitmaakte van een stel. En dát heb ik wel geleerd, zwemmen zonder bandjes en mezelf vermaken, leren dat me, myself and I helemaal dikke prima is. En dat heeft een prachtige basis gelegd voor de rest van mijn leven, ik kan altijd terug naar mezelf en dat is goed.
Van 2009 tot twee jaar geleden heb ik geminnaard, gescharreld, gesloeriet en rondgeneukt en dát vond ik wel enorm leerzaam. Het vele omgaan met veel verschillende mannen heeft me een prachtige inkijk gegeven in het mannelijk brein maar voorál ook in mijn eigen brein.
Mede daardoor vind ik een opmerking van Slager over "ga werken aan jezelf" lullig en aanmatigend. Ik kan me best voorstellen dat ik niet altijd even aardig overkom maar ik ken mezelf enorm goed en ben ook dik en vet oké met mezelf. De zaken die aanscherping of juist vermilding vroegen heb ik aangepakt en kleinigheidjes hou je. Zo door de jaren heen ben ik best dikke vriendjes geworden met mezelf.
En zo kwam er zomaar een man op mijn pad die voldoende klittenband bij zich leek te dragen waar ik aan vast kon kleven. Ook dat vond ik eng in het begin. Niet meer geheel op eigen pootjes maar af en toe iets uit handen geven. Ik was me enorm bewust van mijn gedragingen en uitspraken, ging er eigenlijk constant vanuit dat hij de kuierlatten weer zou nemen omdat het tóch niet helemaal was wat hij dacht. En ik had (heb) hem hoog op een voetstuk staan dus ik wilde beslist de allerleukste en lekkerste versie van mezelf zijn! Nah, dat toneelstuk is nu wel achter de rug.
Over een paar maanden vieren wij ons 2 jarig verkeringsjubileum en ondertussen neuken we 3 jaar. Hij is mijn man, mijn lief, mijn ware. Voor nu dan.
Levend bij de gratie van alleentijd want samenwonen gaan we niet doen. Ik ben gelukkiger dan ooit en koester de hobbels die ooit op mijn pad lagen. Zo verrijkend.
Het klopt, ik ben in 2012 gescheiden. Weet je, ik kan niet echt zeggen dat ik daar nou heel veel van geleerd heb, leuke vraag overigens. Ik vond het besluit om te gaan scheiden heel erg lastig en ik vond het ook vreselijk eng. Alleen verder, op eigen benen, zelf telebankieren en spijkertjes in muurtjes slaan. Eng eng! Ik dacht dat ik het niet kon, ik dacht dat een deel van mijn waarde enkel lag bij het feit dat ik onderdeel uitmaakte van een stel. En dát heb ik wel geleerd, zwemmen zonder bandjes en mezelf vermaken, leren dat me, myself and I helemaal dikke prima is. En dat heeft een prachtige basis gelegd voor de rest van mijn leven, ik kan altijd terug naar mezelf en dat is goed.
Van 2009 tot twee jaar geleden heb ik geminnaard, gescharreld, gesloeriet en rondgeneukt en dát vond ik wel enorm leerzaam. Het vele omgaan met veel verschillende mannen heeft me een prachtige inkijk gegeven in het mannelijk brein maar voorál ook in mijn eigen brein.
Mede daardoor vind ik een opmerking van Slager over "ga werken aan jezelf" lullig en aanmatigend. Ik kan me best voorstellen dat ik niet altijd even aardig overkom maar ik ken mezelf enorm goed en ben ook dik en vet oké met mezelf. De zaken die aanscherping of juist vermilding vroegen heb ik aangepakt en kleinigheidjes hou je. Zo door de jaren heen ben ik best dikke vriendjes geworden met mezelf.
En zo kwam er zomaar een man op mijn pad die voldoende klittenband bij zich leek te dragen waar ik aan vast kon kleven. Ook dat vond ik eng in het begin. Niet meer geheel op eigen pootjes maar af en toe iets uit handen geven. Ik was me enorm bewust van mijn gedragingen en uitspraken, ging er eigenlijk constant vanuit dat hij de kuierlatten weer zou nemen omdat het tóch niet helemaal was wat hij dacht. En ik had (heb) hem hoog op een voetstuk staan dus ik wilde beslist de allerleukste en lekkerste versie van mezelf zijn! Nah, dat toneelstuk is nu wel achter de rug.
Over een paar maanden vieren wij ons 2 jarig verkeringsjubileum en ondertussen neuken we 3 jaar. Hij is mijn man, mijn lief, mijn ware. Voor nu dan.
Levend bij de gratie van alleentijd want samenwonen gaan we niet doen. Ik ben gelukkiger dan ooit en koester de hobbels die ooit op mijn pad lagen. Zo verrijkend.
.
dinsdag 24 september 2019 om 17:45
Femke,
Ik mis vooral de aandacht en de spanning, de lieve berichtjes en het gevoel dat ik de meest geweldige vrouw ben op deze aardbol.
Ik mis mijn minnaar ook maar in mindere mate. Ben naarmate de tijd verstrijkt steeds minder met hem bezig. Het slijt merk ik en het is toch een beetje uit het oog, uit het hart. Ik verwacht niet dat mijn man dat stukje kan opvullen, dat is ook niet rieel, na zoveel jaren samen.
Daarvoor heb ik nu RUST en dat is me ook weer veel waard.
Af en toe kom ik mijn ex minnaar tegen in de auto. Dat is het moment voor hem om even weer bij mij te checken hoe de ' vlag erbij hangt' en krijg dan appjes en liefdesverklaringen van hem. Ik reageer met gepaste afstand respectvol maar zonder hartjes en kusjes.
(Eerdere appjes stonden daar vol van) Het lukt mij om geen contact met hem te zoeken. Totdat ik ik hem in de kroeg tegen ga komen met een borrel op, gaat het goed
Ik mis vooral de aandacht en de spanning, de lieve berichtjes en het gevoel dat ik de meest geweldige vrouw ben op deze aardbol.
Ik mis mijn minnaar ook maar in mindere mate. Ben naarmate de tijd verstrijkt steeds minder met hem bezig. Het slijt merk ik en het is toch een beetje uit het oog, uit het hart. Ik verwacht niet dat mijn man dat stukje kan opvullen, dat is ook niet rieel, na zoveel jaren samen.
Daarvoor heb ik nu RUST en dat is me ook weer veel waard.
Af en toe kom ik mijn ex minnaar tegen in de auto. Dat is het moment voor hem om even weer bij mij te checken hoe de ' vlag erbij hangt' en krijg dan appjes en liefdesverklaringen van hem. Ik reageer met gepaste afstand respectvol maar zonder hartjes en kusjes.
(Eerdere appjes stonden daar vol van) Het lukt mij om geen contact met hem te zoeken. Totdat ik ik hem in de kroeg tegen ga komen met een borrel op, gaat het goed
dinsdag 24 september 2019 om 18:45
Hoe kan jij het niet eens zijn met iets dat ik zelf beschrijf dat ik ervaar? Ik ben een behoorlijke tijd workaholic geweest (heb die neiging nog steeds) en ga nu bijna 3 jaar vreemd. Wat mij betreft zit er tussen beide manieren van ‘energetisch uitchecken’ een enorm verschil.
Als workaholic vergeleek ik mijn man niet met mijn werk. Maar ik vergelijk hem weleens met mijn lover.
Ik vind affectie en een enorme mate van mentale en emotionele aandacht bij mijn lover. Op mijn werk zou ik deze mate van affectie en aandacht niet vinden. En dat hoeft ook niet. Daar zijn leuke collega’s, targets, innovaties, etc te vinden die me plezier geven maar geen vervulling van behoeften die ik bij mijn minnaar wel vervuld krijg.
Ik ben het met je eens dat het beide een doodsteek kunnen zijn voor je relatie. En, eerlijk is eerlijk, workaholic wordt vaak toch meer positief gelabeld dan vreemdgaan (understatement, I know) Maar ik denk dat de relatie met een partner uiteindelijk sneller kwetsbaarder wordt doordat de andere partner vreemdgaat dan wanneer deze een innige relatie heeft met zijn/haar werk..
dinsdag 24 september 2019 om 19:34
woensdag 25 september 2019 om 11:59
Dank Roos, voor je uitgebreide antwoord! Mooi om te lezen dat je hebt geleerd dat je altijd op jezelf terug kunt vallen. Dat is iets wat ik zelf ook graag meer zou willen leren. Ik ben nu erg blij met mijn relatie, alhoewel ik wel het gevoel heb dat we het weer samen moeten gaan opbouwen, nadat ik een affaire heb gehad. Mn vriend doet het echt super goed vind ik (geen verwijten ed), maar soms denk ik, laat hij zn echte gevoel wel zien.
Ik ben nu zelf met een therapeut gaan praten (vriend zegt daar geen behoefte aan te hebben), ik wil begrijpen waarom dit gebeurd is. Haar visie is dat ik iets zocht wat eigenlijk wel in mezelf zit maar waar ik niet goed meer bij kan (oa rust / tijd nemen voor mezelf). Ik wil het graag geloven, maar tot nu toe zie ik niet in hoe daar dan wel bij te komen.
Roos, wat jij verteld over de periode va 2009, ik vind het zo jammer dat ik dat niet wat meer gedaan heb toen ik nog vrijgezel was. Het lijktme echt dat je jezelf daardoor goed leert kennen. Ik was altijd bezig met ‘vinden mannen mij nog wel relatie materiaal als ik me als een sloerie gedraag’ zo dom achteraf haha. Gelukkig kan ik dat met mn vriend wel goed bespreken en kunnen we samen ook veel nieuwe dingen ontdekken op dat gebied.
@Depten, knap van je dat je hem zo op afstand kunt houden! Dat lijkt me erg moeilijk als je nog berichten van hem krijgt. Ik heb helemaal geen contact meer met minnaar, voor mij is dat nu beter. En voor mij geld zeker ook, als ik hem tegen kom in de kroeg met een borrel op ga ik het zeer moeilijk krijgen. Ik let er daarom nu wel extra op dat die kans zo klein mogelijk is, hopelijk over paar maand kan ik dat meer los laten (want we wonen in dezelfde stad, ik wil daar niet zo mee bezig zijn).
Ik ben nu zelf met een therapeut gaan praten (vriend zegt daar geen behoefte aan te hebben), ik wil begrijpen waarom dit gebeurd is. Haar visie is dat ik iets zocht wat eigenlijk wel in mezelf zit maar waar ik niet goed meer bij kan (oa rust / tijd nemen voor mezelf). Ik wil het graag geloven, maar tot nu toe zie ik niet in hoe daar dan wel bij te komen.
Roos, wat jij verteld over de periode va 2009, ik vind het zo jammer dat ik dat niet wat meer gedaan heb toen ik nog vrijgezel was. Het lijktme echt dat je jezelf daardoor goed leert kennen. Ik was altijd bezig met ‘vinden mannen mij nog wel relatie materiaal als ik me als een sloerie gedraag’ zo dom achteraf haha. Gelukkig kan ik dat met mn vriend wel goed bespreken en kunnen we samen ook veel nieuwe dingen ontdekken op dat gebied.
@Depten, knap van je dat je hem zo op afstand kunt houden! Dat lijkt me erg moeilijk als je nog berichten van hem krijgt. Ik heb helemaal geen contact meer met minnaar, voor mij is dat nu beter. En voor mij geld zeker ook, als ik hem tegen kom in de kroeg met een borrel op ga ik het zeer moeilijk krijgen. Ik let er daarom nu wel extra op dat die kans zo klein mogelijk is, hopelijk over paar maand kan ik dat meer los laten (want we wonen in dezelfde stad, ik wil daar niet zo mee bezig zijn).
woensdag 25 september 2019 om 15:14
@ilysfm
met je tweede bericht verklaar je alles he.
Mijn M is nooit een vervanging geweest voor mijn man, ik vergelijk ze ook niet, echt nooit.
Hij is een invulling van een niet vervulde behoefte, die door iemand anders door werk , sport, eten of netflix bingewatchen of zo ingevuld wordt. Ik wil ook niet flauw doen, het feit dat ik ben beginnen vreemdgaan toont heel duidelijk dat er iets fout was binnen mijn relatie. Maar het doet er volgens mij niet nog meer afbreuk aan.
Als je het verkiest te werken op momenten dat er heel fijne of nuttige gezinstijd zou kunnen zijn, ben je energetisch toch evenzeer uitgecheckt?
@Femke, je doet het goed, lijkt mij, houden zo!
Ik krijg nog steeds ontzettende veel steun van M. Hij is nu nog meer beschikbaar, aan de andere kant van de wereld wel, maar heel beschikbaar. Hij kent mij heel goed ondertussen en zegt altijd heel zinnige dingen, niet altijd wat ik wil horen, nooit iets dat alleen in zijn voordeel zou zijn, maar eigenlijk altijd heel zinnig.
Ik heb heel veel geluk met hem, er is echt nooit drama, hij is ontzettend stabiel.
Dus hem laten gaan zou heel moeilijk zijn.
@depten, zo goed bezig ook.
@Roos, dat wil ik ook leren. Echt genoeg hebben aan mezelf. dat lijkt me de sleutel nu in mijn situatie.
Ik kijk echt vol bewondering voor de zelfkennis die jij hebt, en inderdaad de vrede met jezelf. Dank je voor al je bijdrages!
met je tweede bericht verklaar je alles he.
Mijn M is nooit een vervanging geweest voor mijn man, ik vergelijk ze ook niet, echt nooit.
Hij is een invulling van een niet vervulde behoefte, die door iemand anders door werk , sport, eten of netflix bingewatchen of zo ingevuld wordt. Ik wil ook niet flauw doen, het feit dat ik ben beginnen vreemdgaan toont heel duidelijk dat er iets fout was binnen mijn relatie. Maar het doet er volgens mij niet nog meer afbreuk aan.
Als je het verkiest te werken op momenten dat er heel fijne of nuttige gezinstijd zou kunnen zijn, ben je energetisch toch evenzeer uitgecheckt?
@Femke, je doet het goed, lijkt mij, houden zo!
Ik krijg nog steeds ontzettende veel steun van M. Hij is nu nog meer beschikbaar, aan de andere kant van de wereld wel, maar heel beschikbaar. Hij kent mij heel goed ondertussen en zegt altijd heel zinnige dingen, niet altijd wat ik wil horen, nooit iets dat alleen in zijn voordeel zou zijn, maar eigenlijk altijd heel zinnig.
Ik heb heel veel geluk met hem, er is echt nooit drama, hij is ontzettend stabiel.
Dus hem laten gaan zou heel moeilijk zijn.
@depten, zo goed bezig ook.
@Roos, dat wil ik ook leren. Echt genoeg hebben aan mezelf. dat lijkt me de sleutel nu in mijn situatie.
Ik kijk echt vol bewondering voor de zelfkennis die jij hebt, en inderdaad de vrede met jezelf. Dank je voor al je bijdrages!
woensdag 25 september 2019 om 15:31
Dank je wel, Olivia.
Ik ben ergens geneigd te denken dat je dit proces enkel kunt doorgaan als je er fysiek voor kiest om alleen te zijn/wonen maar dat kan bijna niet, natuurlijk kun je zelfstandigheid leren binnen een relatie. Het heeft alles te maken met de controle pakken voor je eigen welzijn op werkelijk álle vlakken. Zelfstandigheid in dingen doen, dus eerst zelf de schroevendraaier pakken en pas als het niet lukt hulp vragen. Heel bewust niet met een vriendin afspreken als hij een weekend weg is, gewoon kijken of je jezelf kunt vermaken, tijd nemen om daarover na te denken, wat doet het met me, ben ik alleen of eenzaam?
Getrouwde vriendinnen van mij regelen nóóit hun eigen bankzaken, ik vind dat niet slim. Wat als hij een ongeluk krijgt en jij geen idee hebt van wachtwoorden en methodes? Het zijn allemaal onderdelen van eigen zijn en zelfstandigheid.
Goed voor jezelf zorgen, ook lekker eten als je alleen bent en bovenal geen angst hebben voor je eigen gedachten als je even op jezelf bent, het is allemaal oefenbaar.
Ik ben benieuwd wat voor vormen van onzelfstandigheid jullie tegenkomen, waar de angst voor alleen-zijn m in zit.
Het lijkt misschien off topic maar dat is het niet echt. Ook minnaars voeden je onzelfstandigheid op een bepaalde manier, al is het maar in aandachtsbehoefte.
Ik ben ergens geneigd te denken dat je dit proces enkel kunt doorgaan als je er fysiek voor kiest om alleen te zijn/wonen maar dat kan bijna niet, natuurlijk kun je zelfstandigheid leren binnen een relatie. Het heeft alles te maken met de controle pakken voor je eigen welzijn op werkelijk álle vlakken. Zelfstandigheid in dingen doen, dus eerst zelf de schroevendraaier pakken en pas als het niet lukt hulp vragen. Heel bewust niet met een vriendin afspreken als hij een weekend weg is, gewoon kijken of je jezelf kunt vermaken, tijd nemen om daarover na te denken, wat doet het met me, ben ik alleen of eenzaam?
Getrouwde vriendinnen van mij regelen nóóit hun eigen bankzaken, ik vind dat niet slim. Wat als hij een ongeluk krijgt en jij geen idee hebt van wachtwoorden en methodes? Het zijn allemaal onderdelen van eigen zijn en zelfstandigheid.
Goed voor jezelf zorgen, ook lekker eten als je alleen bent en bovenal geen angst hebben voor je eigen gedachten als je even op jezelf bent, het is allemaal oefenbaar.
Ik ben benieuwd wat voor vormen van onzelfstandigheid jullie tegenkomen, waar de angst voor alleen-zijn m in zit.
Het lijkt misschien off topic maar dat is het niet echt. Ook minnaars voeden je onzelfstandigheid op een bepaalde manier, al is het maar in aandachtsbehoefte.
.
woensdag 25 september 2019 om 16:00
Oliviaaa; nogmaals, ik schrijf vanuit mijn eigen perspectief en ervaring. Dit hoeft voor iemand anders niet te gelden/zo ervaren te worden.
Het verschil tussen workaholic en minnaar zit hem in de onveiligheid die ik in de relatie breng met mijn man door vreemd te gaan. Als workaholic is het transparant wat ik aan het doen ben, als minnares niet, dat is geheim.
Fijn dat M er zo voor je kan zijn, ook nu.
@Roos; ik voor de zorgvuldigheid: ik schreef in mijn eerste post wel degelijk over mijn eigen mening, te herkennen aan het woordje ‘ik’ in de laatste zin.
M.b.t. Afhankelijkheid/onafhankelijkheid; ik weet dat ik 100% op mezelf kan staan en niemand nodig heb om invulling te geven aan mijn leven. Ik heb 10 jaar alleen gewoon, in binnen en buitenland, vaak zonder sociaal netwerk. Dus ik ben niet zo bang voor mezelf verliezen in een relatie of dat nu met minnaar is of met partner.
Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, ga af en toe lekker een paar dagen met mezelf op stap. Geen behoefte aan ander gezelschap. Kom ik eens demonen tegen dan treed ik die tegemoet.
Ik denk dat de grootste uitdaging erin zit dat, wanneer je samen met een partner, je er van bewust bent/blijft dat je niet op de ander gaat hangen. Het is prima om taken te verdelen maar wel op dusdanige wijze dat ze onderling uitwisselbaar zijn en blijven. Daarom doen mijn partner en ik alles samen of, nog vaker, om en om. Zodat de ander goed op de hoogte is van wat de taak inhoudt.
Het verschil tussen workaholic en minnaar zit hem in de onveiligheid die ik in de relatie breng met mijn man door vreemd te gaan. Als workaholic is het transparant wat ik aan het doen ben, als minnares niet, dat is geheim.
Fijn dat M er zo voor je kan zijn, ook nu.
@Roos; ik voor de zorgvuldigheid: ik schreef in mijn eerste post wel degelijk over mijn eigen mening, te herkennen aan het woordje ‘ik’ in de laatste zin.
M.b.t. Afhankelijkheid/onafhankelijkheid; ik weet dat ik 100% op mezelf kan staan en niemand nodig heb om invulling te geven aan mijn leven. Ik heb 10 jaar alleen gewoon, in binnen en buitenland, vaak zonder sociaal netwerk. Dus ik ben niet zo bang voor mezelf verliezen in een relatie of dat nu met minnaar is of met partner.
Ik vind het heerlijk om alleen te zijn, ga af en toe lekker een paar dagen met mezelf op stap. Geen behoefte aan ander gezelschap. Kom ik eens demonen tegen dan treed ik die tegemoet.
Ik denk dat de grootste uitdaging erin zit dat, wanneer je samen met een partner, je er van bewust bent/blijft dat je niet op de ander gaat hangen. Het is prima om taken te verdelen maar wel op dusdanige wijze dat ze onderling uitwisselbaar zijn en blijven. Daarom doen mijn partner en ik alles samen of, nog vaker, om en om. Zodat de ander goed op de hoogte is van wat de taak inhoudt.
woensdag 25 september 2019 om 16:00
He Roos, leuke vraag weer.
Het is eigenlijk bijzonder als ik er zo over nadenk. Ik kan prima alleen zijn, en regel alles zelf (van auto band plakken, auto kopen, tot geldzaken (heb een beleggingsrekening) tot huishouden, ik verdien mn eigen geld, ik heb mn eigen boormachine want was het niet eens met de keus van mn vriend
)
Ik ga ook af en toe alleen op vakantie, ook naar verre bestemmingen. Dat vind ik heerlijk.
Ik denk dat het bij mij dus vooral in het aandacht stukje zit. Ik geef het niet graag toe maar vind het toch wel belangrijk wat mensen van me vinden, ik wil ergens bij horen. Als ik veel aandacht van iemand krijg, of heb een goede klik (ook met vriendinnen), en dit stopt om welke reden dan ook, moet ik daar altijd van ‘afkicken’
Het is eigenlijk bijzonder als ik er zo over nadenk. Ik kan prima alleen zijn, en regel alles zelf (van auto band plakken, auto kopen, tot geldzaken (heb een beleggingsrekening) tot huishouden, ik verdien mn eigen geld, ik heb mn eigen boormachine want was het niet eens met de keus van mn vriend
) Ik ga ook af en toe alleen op vakantie, ook naar verre bestemmingen. Dat vind ik heerlijk.
Ik denk dat het bij mij dus vooral in het aandacht stukje zit. Ik geef het niet graag toe maar vind het toch wel belangrijk wat mensen van me vinden, ik wil ergens bij horen. Als ik veel aandacht van iemand krijg, of heb een goede klik (ook met vriendinnen), en dit stopt om welke reden dan ook, moet ik daar altijd van ‘afkicken’
woensdag 25 september 2019 om 16:20
Maar Femke, dat is heel legitiem toch? Het is niet erg om van aandacht te houden en af te moeten kicken als er iets verandert in je situatie, voor mij kan dat prima parallel lopen met zelfstandig zijn. Het is pas een probleem als het eeh nou ja, een probleem is dus.
Ik hou ook van aandacht, anders was ik wel naar Groenland verhuisd. Waar het mij om gaat is dat je ook bij jezelf kunt thuiskomen. Dat je jezelf en de zaken daaromheen zo goed voor mekaar hebt dat je altijd een basis hebt om naar terug te keren.
En begrijp me goed, als mijn relatie volgende week (we gaan samen op vakantie voor het eerst dus het is niet eens irreëel) strandt dan ben ik kapot van verdriet. Het één sluit het ander niet uit. Maar als mijn wonden gelikt zijn en mijn haar weer aangegroeid is (want dat heb ik dan waarschijnlijk uit mijn eigen kop getrokken) kom ik weer thuis. En dat voelt fijn en veilig.
Ik hou ook van aandacht, anders was ik wel naar Groenland verhuisd. Waar het mij om gaat is dat je ook bij jezelf kunt thuiskomen. Dat je jezelf en de zaken daaromheen zo goed voor mekaar hebt dat je altijd een basis hebt om naar terug te keren.
En begrijp me goed, als mijn relatie volgende week (we gaan samen op vakantie voor het eerst dus het is niet eens irreëel) strandt dan ben ik kapot van verdriet. Het één sluit het ander niet uit. Maar als mijn wonden gelikt zijn en mijn haar weer aangegroeid is (want dat heb ik dan waarschijnlijk uit mijn eigen kop getrokken) kom ik weer thuis. En dat voelt fijn en veilig.
.
woensdag 25 september 2019 om 16:42
Ja zeker is ook zo. Het is ook gewoon menselijk om van aandacht te houden. Ik zou alleen soms wat meer voor mezelf willen kiezen, me minder door anderen laten beinvloeden. Maar bij veel dingen (bijv beslissingen in een groep oid), maakt het me ook oprecht niet uit. Ook wel weer makkelijk
Daarbij kwam dat ik paar maanden geleden ook behoorlijk blind was door verliefdheid. Terwijl ik ergens wel wist dat ik met mn vriend verder wilde, maar er was constant zo’n stemmetje in mn hoofd: maak ik dit ooit wel weer mee, blijf ik niet uit angst bij mn vriend...
het antwoord kun je toch niet weten en daarom heeft het ook geen zin daarover te gaan zitten piekeren. Het enige wat ik weet is dat we het al jaren heel fijn hebben samen.
En ik denk dat ik me inderdaad ook prima zou redden in mn eentje, maar het is minder leuk. Eigenlijk best een fijn besef.
Geniet van jullie eerste vakantie samen Roos!
Daarbij kwam dat ik paar maanden geleden ook behoorlijk blind was door verliefdheid. Terwijl ik ergens wel wist dat ik met mn vriend verder wilde, maar er was constant zo’n stemmetje in mn hoofd: maak ik dit ooit wel weer mee, blijf ik niet uit angst bij mn vriend...
het antwoord kun je toch niet weten en daarom heeft het ook geen zin daarover te gaan zitten piekeren. Het enige wat ik weet is dat we het al jaren heel fijn hebben samen.
En ik denk dat ik me inderdaad ook prima zou redden in mn eentje, maar het is minder leuk. Eigenlijk best een fijn besef.
Geniet van jullie eerste vakantie samen Roos!
woensdag 25 september 2019 om 17:27
Praktisch kan ik ook prima alleen.
Ik verdien genoeg om zelf en zelfs met mijn kinderen rond te komen, ik kan alle klusjes in en rond huis zelf doen (of ik weet wie ik ervoor moet bellen en doe dat ook zelf), ik regel mijn eigen geld- en andere zaken, dat is allemaal geen probleem.
Dat bedoel ik ook niet.
Ik heb alleen ook heel veel aandacht nodig, heel veel.
Ik slaap niet graag alleen, ik eet niet zo graag alleen, toch niet thuis. Ik ventileer graag tegen iemand, ik krijg dan mijn gedachten veel makkelijker op een rij.
Ik maak ook heel graag connectie met iemand, en zoek ook heel veel connectie met anderen. En bevestiging denk ik ook .
En ik heb zeker wel angst voor mijn eigen gedachten en moeite met mezelf onder controle te houden. Ik heb een filter en/of spiegel nodig.
Ik heb dat ook echt nodig om te groeien, wat ik het afgelopen jaar presteerde, dat is echt veel, al zeg ik het zelf. En ik deed het helemaal zelf, maar wel onder impuls van de zetjes van M.
Daar wil ik van af. Dat ik die zetjes blijkbaar nodig heb, de bevestiging, de aandacht.
en inderdaad: ook van mijn zalige vakantie gewenst Roos!
En Ilys, ja, ik begreep dat ook zo. Voor mij werkt het gewoon anders.
Ik verdien genoeg om zelf en zelfs met mijn kinderen rond te komen, ik kan alle klusjes in en rond huis zelf doen (of ik weet wie ik ervoor moet bellen en doe dat ook zelf), ik regel mijn eigen geld- en andere zaken, dat is allemaal geen probleem.
Dat bedoel ik ook niet.
Ik heb alleen ook heel veel aandacht nodig, heel veel.
Ik slaap niet graag alleen, ik eet niet zo graag alleen, toch niet thuis. Ik ventileer graag tegen iemand, ik krijg dan mijn gedachten veel makkelijker op een rij.
Ik maak ook heel graag connectie met iemand, en zoek ook heel veel connectie met anderen. En bevestiging denk ik ook .
En ik heb zeker wel angst voor mijn eigen gedachten en moeite met mezelf onder controle te houden. Ik heb een filter en/of spiegel nodig.
Ik heb dat ook echt nodig om te groeien, wat ik het afgelopen jaar presteerde, dat is echt veel, al zeg ik het zelf. En ik deed het helemaal zelf, maar wel onder impuls van de zetjes van M.
Daar wil ik van af. Dat ik die zetjes blijkbaar nodig heb, de bevestiging, de aandacht.
en inderdaad: ook van mijn zalige vakantie gewenst Roos!
En Ilys, ja, ik begreep dat ook zo. Voor mij werkt het gewoon anders.
woensdag 25 september 2019 om 17:36
Alleen slapen en eten vind ik dan weer heerlijk al scheelt het wel dat ik weet dat de volgende dag mijn doorntjes er weer zijn of het weekend nadert en dan zijn lief en ik weer samen. Altijd alleen zijn zou ik -denk ik- ook wel een beproeving vinden.
Als je jezelf hoort denken "ik heb dat en dat nodig" scheelt het al als je het omzet in "ik denk dat en dat nodig te hebben". Nodig hebben of zijn is relatief en door te omdenken geef je al mogelijkheden voor een andere invulling. En ontwikkelen zonder zetjes kun je oefenen. Bij alles wat je aan kunt pakken en waarvan je denkt "dat moet ik eerst even met die-en-die overleggen" kun je ook alvast een kleine stap zetten en kijken wat het met je doet.
Vaak zijn we veel minder afhankelijk dan we zelf denken!
Als je jezelf hoort denken "ik heb dat en dat nodig" scheelt het al als je het omzet in "ik denk dat en dat nodig te hebben". Nodig hebben of zijn is relatief en door te omdenken geef je al mogelijkheden voor een andere invulling. En ontwikkelen zonder zetjes kun je oefenen. Bij alles wat je aan kunt pakken en waarvan je denkt "dat moet ik eerst even met die-en-die overleggen" kun je ook alvast een kleine stap zetten en kijken wat het met je doet.
Vaak zijn we veel minder afhankelijk dan we zelf denken!
.
