Seks
alle pijlers
Minnaar deel 39
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:38
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
maandag 8 juni 2020 om 11:30
Dankje Roos voor je visie en woorden! Kan ik nu echt zeggen dat ik alles heb gedaan? Ik heb véél gedaan maar gevoelsmatig niet alles. Vooral nu het iets beter leek te gaan door de gedwongen corona afstand van die andere man. Dat kan ik toch niet opgeven? Maar dat irritante stemmetje dat er iemand anders is die beter bij je past...en de fijne herinneringen aan de momenten samen die mij zo gelukkig maakten. Maar die ander is een enorme draaikont en durft denk ik nooit z'n veilige leventje op te geven voor de onzekerheid wat een nieuw leven zou brengen. Geen woorden maar daden dingetje...
bo, jij hebt het toch nog een tijdje thuis geprobeerd? In die tijd was er nog wel contact met de marmot of zijn jullie een tijdje echt los van elkaar geweest? Kan je aangeven of dit heeft bijgedragen aan je besluit?
Bulbul, op dit moment zou ik niet alleen weg gaan. Vorig jaar heb ik daar enorm over getwijfeld, dacht dat ik alleen ook gelukkiger zou zijn dan nu samen. Ik heb dat niet gedaan. De moeder in mij kon het niet en hoopte dat de rust kon terugkeren na al het verdriet. Ik heb je verhaal ook gelezen. Heel erg heftig om mee te maken, kan me niet voorstellen hoe dit voor jou moet zijn. Ik wens je alle sterkte en kracht toe.
bo, jij hebt het toch nog een tijdje thuis geprobeerd? In die tijd was er nog wel contact met de marmot of zijn jullie een tijdje echt los van elkaar geweest? Kan je aangeven of dit heeft bijgedragen aan je besluit?
Bulbul, op dit moment zou ik niet alleen weg gaan. Vorig jaar heb ik daar enorm over getwijfeld, dacht dat ik alleen ook gelukkiger zou zijn dan nu samen. Ik heb dat niet gedaan. De moeder in mij kon het niet en hoopte dat de rust kon terugkeren na al het verdriet. Ik heb je verhaal ook gelezen. Heel erg heftig om mee te maken, kan me niet voorstellen hoe dit voor jou moet zijn. Ik wens je alle sterkte en kracht toe.
maandag 8 juni 2020 om 11:38
Precies. Het opbreken van het "gelukkige gezinnetje" vond ik echt heel eng en naar, maar ik kan nu al zeggen dat dit ook voor mijn dochter een waardevolle en positieve les is. Natuurlijk had ze liever gezien dat haar ouders bij elkaar gebleven waren. Maar wij hebben nu gesprekken die ik met haar vader erbij aan de keukentafel nooit had kunnen hebben en we doen dingen die we met haar vader erbij niet konden doen of waar we in elk geval niet zoveel lol in gehad zouden hebben. Ik ben nu mezelf. Ik ben nu een vrouw die niet meer in de schaduw van haar man staat. Dat ik het zo lang heb volgehouden in mijn huwelijk kwam ook doordat ik zelf niet het voorbeeld van een sterke vrouw had gehad die staat voor wat ze wil. Mijn moeder was (en is) bang om alleen te zijn. Mijn dochter leert nu van mij dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk en dat je je moet omringen met mensen die daaraan bijdragen en er geen afbreuk aan doen.Ondersteboven19 schreef: ↑08-06-2020 11:29Wat mij betreft zegt dit alles...
Gun jezelf de kans om gelukkiger te worden, gun je man die kans ook. En hoe verdrietig die beslissing om te scheiden ook voor je kinderen is nu: als je het zo goed en netjes mogelijk doet, kijken ze hopelijk later terug op hun jeugd en maken als volwassen mensen keuzes in de wetenschap dat je - als het om geluk gaat - de regie in eigen handen kunt, wat zeg ik MOET, nemen.
P.S.: Bedankt voor de lieve woorden hoor, maar nu weer ontopic!
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
maandag 8 juni 2020 om 11:57
[quote=tantetuttebel post_id=31493555
Uiteindelijk was ik het gedoe en wellesnietus zat en heb ik tegen De Marmot gezegd: kom maar terug als je er echt voor kunt gaan. Ik heb niet alles afgekapt, de lijnen bleven open, maar ik heb een hele bewuste keuze voor mezelf gemaakt. Die rol als minnares wilde ik pertinent niet meer hebben.
Ik durf niet met zekerheid te stellen dat het wel of niet hebben van contact DE doorslaggevende factor is geweest. Het was allemaal nogal vloeibaar in die tijd. Bij mij was het echt de therapie en de inzichten die ik daar heb opgedaan de doorslaggevende factor in alles.
Ja zeker, ik heb het thuis geprobeerd en De Marmot en ik hadden toen nog contact. Maar hij zat toen ook nog in zijn eigen procesje. Eentje van wel/niet/wel/niet halfhalfeenbeetje.bo, jij hebt het toch nog een tijdje thuis geprobeerd? In die tijd was er nog wel contact met de marmot of zijn jullie een tijdje echt los van elkaar geweest? Kan je aangeven of dit heeft bijgedragen aan je besluit?
Uiteindelijk was ik het gedoe en wellesnietus zat en heb ik tegen De Marmot gezegd: kom maar terug als je er echt voor kunt gaan. Ik heb niet alles afgekapt, de lijnen bleven open, maar ik heb een hele bewuste keuze voor mezelf gemaakt. Die rol als minnares wilde ik pertinent niet meer hebben.
Ik durf niet met zekerheid te stellen dat het wel of niet hebben van contact DE doorslaggevende factor is geweest. Het was allemaal nogal vloeibaar in die tijd. Bij mij was het echt de therapie en de inzichten die ik daar heb opgedaan de doorslaggevende factor in alles.
anoniem_387066 wijzigde dit bericht op 08-06-2020 12:02
Reden: dat kon korter...
Reden: dat kon korter...
31.73% gewijzigd
maandag 8 juni 2020 om 15:54
Hier mijn update voor iedereen die worstelt met het minnaren.
Bij ons kwam het dus uit.
Ik was thuis al uitgecheckt, wilde ook niet meer bij hem zijn.
Ex-minnaar ging wel terug naar haar na maanden nadenken, twijfelen en het toen nog steeds niet zeker weten.
Ik wilde hem nooit meer zien, maar hij bleef me mailen en appen. Zei dat hij nog elke dag aan me dacht en me miste. Meerdere keren heb ik contact verbroken en dan ging ik toch weer voor de bijl als hij iets stuurde. Alleen appen en mailen. Ik wilde echt niet meer afspreken, ondanks ik single was en vrij met een eigen huisje.
Maar appen kon ook op een gegeven moment ook niet meer, want ze ging zijn telefoon controleren.
Ook ik was ontzettend verslaafd aan hem, wilde zo graag nog iets van vrienden met hem zijn. Maar moest de hele tijd zijn drama aan horen, hoe slecht het met hem ging en hoe rot hij zich voelde. En wel bij haar blijven..
Tot ik eindelijk, eindelijk op het punt was beland: laat me nu echt met rust. Mail me niet meer, ik reageer nergens op.
En toen na een poosje, stapte er zo maar een hele leuke single man in mijn leven.
Een man die volledig voor mij gaat en wel graag een serieuze relatie met mij wil. Geen koppig kleutergedrag, niet dagenlang straffen als ik iets "fout" heb gedaan en ik geen flauw benul heb wat dan precies.
Hij weet alles van exminnaar, geen geheimen meer. Ik ben blij dat ik nu een stabiele volwassen man heb en niets meer stiekem hoeft.
Ook geen onzekerheden over wel/niet appen of whatever.
Het voelt gewoon steeds goed.
Ik hoop dus dat ieder die haar minnaar niet los kan laten hier iets aan heeft. Ook ik dacht dat we zo close waren en het zo speciaal was tussen ons, maar ik voelde me de meeste tijd alleen maar verdrietig.
Ook dat steeds op hem wachten, daar ging ik aan kapot.
Mijn ex en puberkind verwijten mij soms nog wel dat ik egoistisch ben en alleen aan mijn eigen geluk denk. Mijn ex blijft alleen achter en is er de man niet naar om weer een nieuwe vriendin te willen of te vinden. Hij verdiende dit niet. Het vreemdgaan wordt mij heel zwaar aangerekend.
Kinderen zijn loyaal aan hun ouders en ik had het nooit mogen doen. Daar voel ik me nog steeds schuldig over en het was het achteraf niet eens waard. Al dacht ik toen dat het echt ware liefde was.
Lois, heel veel sterkte x.
Bij ons kwam het dus uit.
Ik was thuis al uitgecheckt, wilde ook niet meer bij hem zijn.
Ex-minnaar ging wel terug naar haar na maanden nadenken, twijfelen en het toen nog steeds niet zeker weten.
Ik wilde hem nooit meer zien, maar hij bleef me mailen en appen. Zei dat hij nog elke dag aan me dacht en me miste. Meerdere keren heb ik contact verbroken en dan ging ik toch weer voor de bijl als hij iets stuurde. Alleen appen en mailen. Ik wilde echt niet meer afspreken, ondanks ik single was en vrij met een eigen huisje.
Maar appen kon ook op een gegeven moment ook niet meer, want ze ging zijn telefoon controleren.
Ook ik was ontzettend verslaafd aan hem, wilde zo graag nog iets van vrienden met hem zijn. Maar moest de hele tijd zijn drama aan horen, hoe slecht het met hem ging en hoe rot hij zich voelde. En wel bij haar blijven..
Tot ik eindelijk, eindelijk op het punt was beland: laat me nu echt met rust. Mail me niet meer, ik reageer nergens op.
En toen na een poosje, stapte er zo maar een hele leuke single man in mijn leven.
Een man die volledig voor mij gaat en wel graag een serieuze relatie met mij wil. Geen koppig kleutergedrag, niet dagenlang straffen als ik iets "fout" heb gedaan en ik geen flauw benul heb wat dan precies.
Hij weet alles van exminnaar, geen geheimen meer. Ik ben blij dat ik nu een stabiele volwassen man heb en niets meer stiekem hoeft.
Ook geen onzekerheden over wel/niet appen of whatever.
Het voelt gewoon steeds goed.
Ik hoop dus dat ieder die haar minnaar niet los kan laten hier iets aan heeft. Ook ik dacht dat we zo close waren en het zo speciaal was tussen ons, maar ik voelde me de meeste tijd alleen maar verdrietig.
Ook dat steeds op hem wachten, daar ging ik aan kapot.
Mijn ex en puberkind verwijten mij soms nog wel dat ik egoistisch ben en alleen aan mijn eigen geluk denk. Mijn ex blijft alleen achter en is er de man niet naar om weer een nieuwe vriendin te willen of te vinden. Hij verdiende dit niet. Het vreemdgaan wordt mij heel zwaar aangerekend.
Kinderen zijn loyaal aan hun ouders en ik had het nooit mogen doen. Daar voel ik me nog steeds schuldig over en het was het achteraf niet eens waard. Al dacht ik toen dat het echt ware liefde was.
Lois, heel veel sterkte x.
maandag 8 juni 2020 om 17:54
Remi, wat een verhaal en wat een waarheid ook! Fijn voor je dat je nu een fijne relatie hebt maar wel balen dat het achteraf zo gelopen is. Zeker voor je ex en je puberkind.
Het verslaafd zijn aan de aandacht is ook zo herkenbaar... je moet jezelf echt dwingen met 2 voeten op de grond te blijven en niet te gaan romantiseren maar dat is juist zo leuk/lekker... samen in die bubbel zitten, alleen als die knapt staat je hele wereld op zijn kop.
Het verslaafd zijn aan de aandacht is ook zo herkenbaar... je moet jezelf echt dwingen met 2 voeten op de grond te blijven en niet te gaan romantiseren maar dat is juist zo leuk/lekker... samen in die bubbel zitten, alleen als die knapt staat je hele wereld op zijn kop.
dinsdag 9 juni 2020 om 10:18
Bedankt voor het delen van je verhaal Remi! Het blijft werkelijk onbegrijpelijk hoe iemand kan blijven zitten thuis waar ze van zeggen zo ongelukkig van te worden. Wat sterk van je dat je voor jezelf hebt gekozen en kijk waar je nu staat!
Nova, wat een verhaal is dit zeg! Het is eenzaam om dit leven te leiden soms. Ben jij ongebonden? Is er nog contact? En misschien wel het belangrijkste, wat wil jij nu?
Bij mij is de man in kwestie nog niet uit m'n hoofd gegaan.. zit zo in een spagaat wat IK wil, los van zijn gedraai de hele tijd. Maar ik weet het niet.. ik weet dat ik het enorm mis, hoe ik me voelde, al die tijd die we samen waren.met hem om me heen, zijn lieve berichtjes en dat enorme verlangen naar elkaar. Zucht!
Nova, wat een verhaal is dit zeg! Het is eenzaam om dit leven te leiden soms. Ben jij ongebonden? Is er nog contact? En misschien wel het belangrijkste, wat wil jij nu?
Bij mij is de man in kwestie nog niet uit m'n hoofd gegaan.. zit zo in een spagaat wat IK wil, los van zijn gedraai de hele tijd. Maar ik weet het niet.. ik weet dat ik het enorm mis, hoe ik me voelde, al die tijd die we samen waren.met hem om me heen, zijn lieve berichtjes en dat enorme verlangen naar elkaar. Zucht!
dinsdag 9 juni 2020 om 10:47
Ja best heel eenzaam soms inderdaad, ik ben ook heel blij met dit forum! 
Ik ben ook gebonden, beide een gezin met 2 kinderen. Er is gelukkig nog wel contact. Dat vind ik fijn. Ik probeer er ook voor hem te zijn, maar het is zo dubbel allemaal. Ik weet niet zo goed wat ik wil.. We hebben wel uitgesproken beide bij ons gezin te blijven en elkaar ongeveer 1 x per week te zien, maar ik merk wel dat de gevoelens heftiger worden aan beide kanten. Dat is ook wel logisch. Soms fantaseer ik over hoe een toekomst met hem zou zijn. Maar eigenlijk weet ik wel dat dat niet gaat gebeuren. Ik heb ook best een heel leuke man thuis hoor, een echte lieverd. Maar soms ook een botte harrie, kan me ontzettend ergeren aan van alles, soms denk ik wel echt: ik wil dit niet meer. Maar ik wil ook niet alles kapot maken. Ons fijne gezin, 2 jonge kids, leuk huis, financiele zekerheid (ja ik weet het, dit klinkt vreselijk..). Wat in mijn huidige relatie echt ontbreekt is passie en lust en super knal goede sex.. Dus dat zoek ik nu elders. Ik heb het echt wel geprobeerd, er over te hebben, maar het zit er gewoon echt niet in. En heel eerlijk gezegd ook van mijn kant niet meer. Ik vind hem ook niet zo aantrekkelijk meer op die manier. Wel lief, maar sex? Nee dank je.. Zijn toch beetje broer/zus geworden. En ja, wil je dat de rest van je leven? Nee, hij ook niet denk ik.. Dus zal ergens wel een keer iets moeten veranderen. Maar hij trekt ook niet aan de bel.. dus laten we het maar even zo?
Ik ben ook gebonden, beide een gezin met 2 kinderen. Er is gelukkig nog wel contact. Dat vind ik fijn. Ik probeer er ook voor hem te zijn, maar het is zo dubbel allemaal. Ik weet niet zo goed wat ik wil.. We hebben wel uitgesproken beide bij ons gezin te blijven en elkaar ongeveer 1 x per week te zien, maar ik merk wel dat de gevoelens heftiger worden aan beide kanten. Dat is ook wel logisch. Soms fantaseer ik over hoe een toekomst met hem zou zijn. Maar eigenlijk weet ik wel dat dat niet gaat gebeuren. Ik heb ook best een heel leuke man thuis hoor, een echte lieverd. Maar soms ook een botte harrie, kan me ontzettend ergeren aan van alles, soms denk ik wel echt: ik wil dit niet meer. Maar ik wil ook niet alles kapot maken. Ons fijne gezin, 2 jonge kids, leuk huis, financiele zekerheid (ja ik weet het, dit klinkt vreselijk..). Wat in mijn huidige relatie echt ontbreekt is passie en lust en super knal goede sex.. Dus dat zoek ik nu elders. Ik heb het echt wel geprobeerd, er over te hebben, maar het zit er gewoon echt niet in. En heel eerlijk gezegd ook van mijn kant niet meer. Ik vind hem ook niet zo aantrekkelijk meer op die manier. Wel lief, maar sex? Nee dank je.. Zijn toch beetje broer/zus geworden. En ja, wil je dat de rest van je leven? Nee, hij ook niet denk ik.. Dus zal ergens wel een keer iets moeten veranderen. Maar hij trekt ook niet aan de bel.. dus laten we het maar even zo?
dinsdag 9 juni 2020 om 10:49
Kan me voorstellen dat het een heel moeilijk keuze is tuttebel! Helpt het om een keer af te spreken en een boswandeling te maken ofzo en het er eens goed over te hebben?
Ken jij en voor de rest ook trouwens deze ook?
https://mannengeheim.nl/verliefd-op-minnaar/
en deze?
https://www.mannenbrein.nl/relatie-met- ... ouwde-man/
Ik vond hier ook heel veel eye openers!
Ken jij en voor de rest ook trouwens deze ook?
https://mannengeheim.nl/verliefd-op-minnaar/
en deze?
https://www.mannenbrein.nl/relatie-met- ... ouwde-man/
Ik vond hier ook heel veel eye openers!
dinsdag 9 juni 2020 om 11:12
dinsdag 9 juni 2020 om 12:04
dinsdag 9 juni 2020 om 12:09
Of je stuk bent weet ik niet maar schijnbaar heb je wel behoeften waar je man niet in voorziet. Het kan de aandacht zijn, het gevoel van gewild zijn, het kan zijn dat je wat uiterlijke onzekerheden hebt waar je gladpoetserij in zoekt.Lisalotta85 schreef: ↑09-06-2020 11:08Ben ik stuk omdat ik niet genoeg aan 1 iemand blijk te hebben?
Ben ik niet gemaakt voor het stabiele leventje dat ik heb? Allemaal vragen die nu steeds door me heen blijven gaan.
Het kan de spanning zijn van het nieuwe of het lekkere gevoel van controle. Dat laatste (bedenk ik zo typend) kon nog wel eens de vinger op de plek zijn, immers, het voelde goed zo lang jij geen gevoelens had en je kon het allemaal mooi gladstrijken voor jezelf maar nu je liefdesverdriet hebt (en dus de controle kwijt) ben je in zak en as.
Heb je eerder een relatie gehad en ging je toen ook vreemd? Je klinkt voor mij een beetje als een notoire vreemdganger eigenlijk. Of ging je niet vreemd maar was je wél ontvankelijk voor aandacht van andere mannen? Speelde je een beetje met het randje?
Misschien ben je inderdaad niet geschikt voor monogamie, dat weet je alleen zelf. Misschien kan het een goed idee zijn om hier eens met een professional over te praten?
...
dinsdag 9 juni 2020 om 12:18
Wat een bijzondere open verhalen delen jullie nu hier dames, sterkte voor wie het nodig hebben.
Voor die dames die hun minnaar vergelijken met hun partner: het is niet helemaal eerlijk hè! Als je elkaar ziet, is het lief/leuk/lekker/geil en duik je samen in een eigen bubbel. Je zorgt dat je er super uitziet en je hoeft het niet te hebben over wie er nu weer moet koken en hoe je het op moet lossen met de sportende kids enz. Het gras is vaak groener bij de buurman. En in iedere relatie is wel wat. Ook die keigoede sex wordt met een nieuwe liefde ook op termijn minder.
Mijn belangrijkste tip: probeer toch echt thuis in gesprek te gaan. Ooit was je partner goed genoeg om mee samen te gaan wonen en kinderen te krijgen. Mijn man en ik waren een goed geoliede machine en hadden het keurig voor elkaar. Maar we kwamen allebei wel wat tekort. Daar konden we open over zijn, dat we dat misschien wel niet bij elkaar konden vinden. Zo ontstond er ruimte en inmiddels zijn we negen jaar verder en in een stevige, open relatie, waarin we allebei een stukje ruimte voor onszelf hebben om in te vullen met anderen. En dat werkt voor ons allebei naar tevredenheid.
Voor die dames die hun minnaar vergelijken met hun partner: het is niet helemaal eerlijk hè! Als je elkaar ziet, is het lief/leuk/lekker/geil en duik je samen in een eigen bubbel. Je zorgt dat je er super uitziet en je hoeft het niet te hebben over wie er nu weer moet koken en hoe je het op moet lossen met de sportende kids enz. Het gras is vaak groener bij de buurman. En in iedere relatie is wel wat. Ook die keigoede sex wordt met een nieuwe liefde ook op termijn minder.
Mijn belangrijkste tip: probeer toch echt thuis in gesprek te gaan. Ooit was je partner goed genoeg om mee samen te gaan wonen en kinderen te krijgen. Mijn man en ik waren een goed geoliede machine en hadden het keurig voor elkaar. Maar we kwamen allebei wel wat tekort. Daar konden we open over zijn, dat we dat misschien wel niet bij elkaar konden vinden. Zo ontstond er ruimte en inmiddels zijn we negen jaar verder en in een stevige, open relatie, waarin we allebei een stukje ruimte voor onszelf hebben om in te vullen met anderen. En dat werkt voor ons allebei naar tevredenheid.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:15
We moeten inderdaad face to face afspreken en dan eens een goed gesprek hebben wat we nu eigenlijk willen.
We zijn nu inmiddels meer dan een jaar op deze manier in contact en al samen stiekem verliefd dus. Al die tijd ergens de hoop op meer wat niet is gekomen ondanks zijn woorden dat als z'n gevoelens niet over zouden gaan hij voor mij zou kiezen. En ik geloof dat hij dat meende toen hij het zei op die momenten. Maar ja, zeggen en doen zijn verschillende 2 dingen
want ja, alles zo goed voor elkaar thuis, jij bent de weg met de meeste weerstand, wat zullen anderen hier wel niet van denken, ik raak zoveel kwijt als ik dit doe. Eigenlijk een beetje wat bo schetst wat er gaat gebeuren als je die keuze maakt.
We zijn nu inmiddels meer dan een jaar op deze manier in contact en al samen stiekem verliefd dus. Al die tijd ergens de hoop op meer wat niet is gekomen ondanks zijn woorden dat als z'n gevoelens niet over zouden gaan hij voor mij zou kiezen. En ik geloof dat hij dat meende toen hij het zei op die momenten. Maar ja, zeggen en doen zijn verschillende 2 dingen
want ja, alles zo goed voor elkaar thuis, jij bent de weg met de meeste weerstand, wat zullen anderen hier wel niet van denken, ik raak zoveel kwijt als ik dit doe. Eigenlijk een beetje wat bo schetst wat er gaat gebeuren als je die keuze maakt.
dinsdag 9 juni 2020 om 13:54
Nova wat een heftig verhaal! Ik moet het wel (alweer) met Roos eens zijn maar zelfmoordpoging bagatelliseren als een roep om aandacht en vervolgens piekfijn door blijven daten gaat er bij mij ook niet in. Eerlijk gezegd van beide kanten niet, die vrouw heeft duidelijk problemen en hij is een zak van een man dat hij in deze situatie niet de moeite op kan brengen zijn vrouw hierin 100% te steunen.
Volgens velen is vreemdgaan al des duivels, en ik probeer je niet te veroordelen maar ik zou hier zelf een streep trekken, en ik ben ook verre van heilig maar er zijn grenzen en principes waaraan je je moet vast houden anders leven we allemaal in een jungle...
Volgens velen is vreemdgaan al des duivels, en ik probeer je niet te veroordelen maar ik zou hier zelf een streep trekken, en ik ben ook verre van heilig maar er zijn grenzen en principes waaraan je je moet vast houden anders leven we allemaal in een jungle...
dinsdag 9 juni 2020 om 14:08
True!!Oranjexxx schreef: ↑09-06-2020 12:18
Voor die dames die hun minnaar vergelijken met hun partner: het is niet helemaal eerlijk hè! Als je elkaar ziet, is het lief/leuk/lekker/geil en duik je samen in een eigen bubbel. Je zorgt dat je er super uitziet en je hoeft het niet te hebben over wie er nu weer moet koken en hoe je het op moet lossen met de sportende kids enz. Het gras is vaak groener bij de buurman. En in iedere relatie is wel wat. Ook die keigoede sex wordt met een nieuwe liefde ook op termijn minder.
...
dinsdag 9 juni 2020 om 14:08
Ok ik snap jullie heftige reacties, maar dat komt ook omdat ik niet alles neer kan zetten vanwege de herleidbaarheid. Hoop dat jullie dat ook snappen. Ik snap dat het nu overkomt alsof ik het afdoe als.. en vervolgens vrolijk verder ga, maar dat is echt niet het geval. Hij steunt zijn vrouw voor de volle 100% op dit moment, we hebben wel contact, maar als hij thuis is, is hij er echt voor haar. De reden dat zij dit heeft gedaan had niks te maken met mij, want ze weet niet van mijn bestaan. het had te maken met een ruzie tussen hun beide. Sorry, ik kan er gewoon niet veel meer over vertellen. Het feit dat wij elkaar nog wel willen blijven zien is omdat we super verliefd op elkaar zijn geworden. We houden echt van elkaar. Ik kan hem nu niet ineens loslaten. We zien wel wat de toekomst brengt. Voor nu voor hem even focus op thuis in ieder geval.
dinsdag 9 juni 2020 om 14:21
Weet je, Nova, het maakt niet uit waarom zij dit gedaan heeft. Zij heeft dit gedaan punt
Ze schreeuwt om aandacht en dat is niet voor niks, dat mag je niet bagatelliseren. En ze weet niet van jou, heb je enig idee wat er gebeurt wanneer ze er achter komt? En ondertussen vertelt deze man jou dat hij van je houdt en je niet kwijt wil.
Allejezus, verplaats je eens in haar!
Stel dat jij de bedrogen, diep ongelukkig, depressieve vrouw bent die rondloopt met zelfmoordneigingen. Wat zou jij van je man willen?
Edit.
Ik kan je wel vertellen wat ik zou willen. Ik zou willen dat hij alles uit zijn poten laat klappen om mij hier doorheen te helpen. En daarna gaan we wel kijken wat er nog over is van onze relatie. En als hij dan met zijn verse vriendin op de proppen komt dan is dat wat het is. Dan kan hij zijn troep bij elkaar scharrelen en de voordeur uit wandelen om nooit meer terug te keren.
Maar dit. Nee. Bah.
Ze schreeuwt om aandacht en dat is niet voor niks, dat mag je niet bagatelliseren. En ze weet niet van jou, heb je enig idee wat er gebeurt wanneer ze er achter komt? En ondertussen vertelt deze man jou dat hij van je houdt en je niet kwijt wil.
Allejezus, verplaats je eens in haar!
Stel dat jij de bedrogen, diep ongelukkig, depressieve vrouw bent die rondloopt met zelfmoordneigingen. Wat zou jij van je man willen?
Edit.
Ik kan je wel vertellen wat ik zou willen. Ik zou willen dat hij alles uit zijn poten laat klappen om mij hier doorheen te helpen. En daarna gaan we wel kijken wat er nog over is van onze relatie. En als hij dan met zijn verse vriendin op de proppen komt dan is dat wat het is. Dan kan hij zijn troep bij elkaar scharrelen en de voordeur uit wandelen om nooit meer terug te keren.
Maar dit. Nee. Bah.
...
dinsdag 9 juni 2020 om 14:23
Helemaal eens hiermee. Je moet lef hebben maar stel je eens voor wat nooit meer stiekem hoeven doen oplevert, voor je gemoedsrust, voor je geluk. Ja, zelfs als dat betekent dat je niet verder kunt met je partner. Van de laatste paar openhartige verhalen word ik plaatsvervangend verdrietig...Oranjexxx schreef: ↑09-06-2020 12:18
Mijn belangrijkste tip: probeer toch echt thuis in gesprek te gaan. Ooit was je partner goed genoeg om mee samen te gaan wonen en kinderen te krijgen. Mijn man en ik waren een goed geoliede machine en hadden het keurig voor elkaar. Maar we kwamen allebei wel wat tekort. Daar konden we open over zijn, dat we dat misschien wel niet bij elkaar konden vinden. Zo ontstond er ruimte en inmiddels zijn we negen jaar verder en in een stevige, open relatie, waarin we allebei een stukje ruimte voor onszelf hebben om in te vullen met anderen. En dat werkt voor ons allebei naar tevredenheid.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
