Seks
alle pijlers
Minnaar deel 39
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:38
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
vrijdag 10 juli 2020 om 12:48
Hi allemaal,
- warning: egopost -
Een ietwat verdrietige, maar ook een beetje kalme BO meldt zich hier en ik denk met deze post ook tevens af hier.
Het is voor nu over met De Marmot. Zonder stekkers trekken of deuren dichtsmijtwerk dit keer, maar vol liefde voor elkaar hebben we besloten om alle verwachtingen, verplichtingen en hoop los te laten en ieder onze eigen weg te gaan.
Hem ontmoeten destijds was alsof er een soort aardverschuiving plaatsvond. Alsof je thuiskomt bij iemand, jezelf herkent en dat was een superfijn gevoel. Omdat ik hem niet kon en mocht hebben, was het allemaal heel vrij en onvoorwaardelijk en heel erg in het moment. Iets dat je niet hebt, kan je ook niet kwijtraken dus die angst was er helemaal niet.
Maar toen klapten er twee gezinnen, en met alle oude, onverwerkte bagage en oud zeer aan iets nieuws beginnen, heeft het ook vrij snel de das weer om gedaan. Want ineens ben je wel bang om elkaar kwijt te raken, word je (emotioneel) afhankelijk en dan begint dat hier oh-zo-bekende stomme dansje van aantrekken en afstoten. Dat gebeurde overigens van twee kanten, daar zijn we allebei even “schuldig” aan, voor zover je van schuld kunt spreken.
En we hebben het geprobeerd, met alle beste bedoelingen. Afgelopen maanden ben ik hard aan de slag geweest om mijn oud zeer, oude patronen en overtuigingen op te lossen. Dat gaat, stap voor stap. De Marmot is nog een beetje voor zichzelf op de vlucht en ik kan niet van hem eisen of hem dwingen om in zichzelf te duiken. Dat moet hij op zijn manier doen, in zijn tempo. Zonder een van ongeduld stampvoetende BO naast hem. Het betekent ook niet dat ik “beter” bezig ben dan hij is, we zijn gewoon momenteel op een heel ander punt in het proces. Samen zijn we gegroeid, maar er is nog een stuk te doen en dat moeten we alleen doen. Los van elkaar.
Uiteindelijk denk ik dat het ook de levensles is van onze ontmoeting: jezelf leren zien door de ogen van de ander. Net zoveel van jezelf houden als je van de ander doet en de ander van jou. Pas dan kan je ook onvoorwaardelijk en vrij liefhebben. Want wie zelf lege handen heeft, heeft ook niks te geven.
Het was een prachtig maar heel verdrietig gesprek dat we hebben gehad. Want hij voelt de liefde net zo diep zitten als ik het voel. Hij houdt zielsveel van mij zoals ik van hem hou. Maar hij voelt ook dat we allebei ons eigen pad moeten gaan nu. Wat dat betreft was het ook een mooie gezamenlijke beslissing die er eigenlijk al een tijdje aan zat te komen.
Ik ga niet op hem wachten, maar ik ga me ook niet op de datingmarkt storten. Eerst maar eens de focus op mezelf en een stevige basis met mijn BOmini’s leggen. Eigen benen, eigenliefde, eigen basis. Pas dan kan ik mijn hart weer openstellen voor iemand anders.
Of dat De Marmot dan is? De tijd zal het wel leren. Ergens hopen we daar allebei een beetje op, maar we gaan allebei nergens vanuit. Je weet niet hoe het loopt. Voor nu ben ik hem vooral enorm dankbaar voor alles wat hij me gegeven heeft en koester ik alle mooie momenten samen. Ik gun hem zijn geluk, zelfs als dat zonder mij is en dat is omgekeerd ook zo.
Heel verdrietig, maar het moet te accepteren zijn. Die berusting komt hopelijk snel.
En verder is het natuurlijk gewoon een sukkel dat hij me laat gaan
Ik blijf af en toe meelezen en -leven met jullie, maar merk dat bij loslaten ook dit Topic loslaten hoort. Omdat ik de pijn en twijfels zo goed ken en door het lezen elke keer weer teruggeworpen word op dat gevoel. En dat wilde ik nu juist niet.
Bedankt allemaal, voor alle lieve woorden en alle support in de afgelopen anderhalf jaar. Ik wens jullie alle goeds en geluk toe.
- warning: egopost -
Een ietwat verdrietige, maar ook een beetje kalme BO meldt zich hier en ik denk met deze post ook tevens af hier.
Het is voor nu over met De Marmot. Zonder stekkers trekken of deuren dichtsmijtwerk dit keer, maar vol liefde voor elkaar hebben we besloten om alle verwachtingen, verplichtingen en hoop los te laten en ieder onze eigen weg te gaan.
Hem ontmoeten destijds was alsof er een soort aardverschuiving plaatsvond. Alsof je thuiskomt bij iemand, jezelf herkent en dat was een superfijn gevoel. Omdat ik hem niet kon en mocht hebben, was het allemaal heel vrij en onvoorwaardelijk en heel erg in het moment. Iets dat je niet hebt, kan je ook niet kwijtraken dus die angst was er helemaal niet.
Maar toen klapten er twee gezinnen, en met alle oude, onverwerkte bagage en oud zeer aan iets nieuws beginnen, heeft het ook vrij snel de das weer om gedaan. Want ineens ben je wel bang om elkaar kwijt te raken, word je (emotioneel) afhankelijk en dan begint dat hier oh-zo-bekende stomme dansje van aantrekken en afstoten. Dat gebeurde overigens van twee kanten, daar zijn we allebei even “schuldig” aan, voor zover je van schuld kunt spreken.
En we hebben het geprobeerd, met alle beste bedoelingen. Afgelopen maanden ben ik hard aan de slag geweest om mijn oud zeer, oude patronen en overtuigingen op te lossen. Dat gaat, stap voor stap. De Marmot is nog een beetje voor zichzelf op de vlucht en ik kan niet van hem eisen of hem dwingen om in zichzelf te duiken. Dat moet hij op zijn manier doen, in zijn tempo. Zonder een van ongeduld stampvoetende BO naast hem. Het betekent ook niet dat ik “beter” bezig ben dan hij is, we zijn gewoon momenteel op een heel ander punt in het proces. Samen zijn we gegroeid, maar er is nog een stuk te doen en dat moeten we alleen doen. Los van elkaar.
Uiteindelijk denk ik dat het ook de levensles is van onze ontmoeting: jezelf leren zien door de ogen van de ander. Net zoveel van jezelf houden als je van de ander doet en de ander van jou. Pas dan kan je ook onvoorwaardelijk en vrij liefhebben. Want wie zelf lege handen heeft, heeft ook niks te geven.
Het was een prachtig maar heel verdrietig gesprek dat we hebben gehad. Want hij voelt de liefde net zo diep zitten als ik het voel. Hij houdt zielsveel van mij zoals ik van hem hou. Maar hij voelt ook dat we allebei ons eigen pad moeten gaan nu. Wat dat betreft was het ook een mooie gezamenlijke beslissing die er eigenlijk al een tijdje aan zat te komen.
Ik ga niet op hem wachten, maar ik ga me ook niet op de datingmarkt storten. Eerst maar eens de focus op mezelf en een stevige basis met mijn BOmini’s leggen. Eigen benen, eigenliefde, eigen basis. Pas dan kan ik mijn hart weer openstellen voor iemand anders.
Of dat De Marmot dan is? De tijd zal het wel leren. Ergens hopen we daar allebei een beetje op, maar we gaan allebei nergens vanuit. Je weet niet hoe het loopt. Voor nu ben ik hem vooral enorm dankbaar voor alles wat hij me gegeven heeft en koester ik alle mooie momenten samen. Ik gun hem zijn geluk, zelfs als dat zonder mij is en dat is omgekeerd ook zo.
Heel verdrietig, maar het moet te accepteren zijn. Die berusting komt hopelijk snel.
En verder is het natuurlijk gewoon een sukkel dat hij me laat gaan
Ik blijf af en toe meelezen en -leven met jullie, maar merk dat bij loslaten ook dit Topic loslaten hoort. Omdat ik de pijn en twijfels zo goed ken en door het lezen elke keer weer teruggeworpen word op dat gevoel. En dat wilde ik nu juist niet.
Bedankt allemaal, voor alle lieve woorden en alle support in de afgelopen anderhalf jaar. Ik wens jullie alle goeds en geluk toe.
vrijdag 10 juli 2020 om 13:35
Lieve bo, wat een moeilijk besluit, maar fijn dat het als een gezamenlijk besluit voelt.
Zeg nooit nooit, denk dat er altijd een lijntje blijft tussen jullie, en mogelijk vinden jullie elkaar wel weer in de toekomst als er meer rust is. En anders komt er vast voor jullie beiden iets anders moois op het pad, jullie hebben ervaren hoe het kan zijn en wat je te bieden hebt en de groei van jezelf is een prachtig kado wat je mee kan nemen.
De weg is open, er zullen moeilijke momenten zijn, maar ook veel momenten dat je ongelofelijk trots gaat zijn op jezelf. Je bent bo, met de kwetsbare kant die er mag zijn, maar ook de powervrouw.
Sterkte en een dikke knuffel. En als je nog/ooit wil spuien, de pb staat altijd open.
Zeg nooit nooit, denk dat er altijd een lijntje blijft tussen jullie, en mogelijk vinden jullie elkaar wel weer in de toekomst als er meer rust is. En anders komt er vast voor jullie beiden iets anders moois op het pad, jullie hebben ervaren hoe het kan zijn en wat je te bieden hebt en de groei van jezelf is een prachtig kado wat je mee kan nemen.
De weg is open, er zullen moeilijke momenten zijn, maar ook veel momenten dat je ongelofelijk trots gaat zijn op jezelf. Je bent bo, met de kwetsbare kant die er mag zijn, maar ook de powervrouw.
Sterkte en een dikke knuffel. En als je nog/ooit wil spuien, de pb staat altijd open.
vrijdag 10 juli 2020 om 15:41
Heel veel kracht en liefde toegewenst BO! Sluit me aan bij wat Zowizo en Soumis zeggen; heb weinig toe te voegen. Denk dat het idd verstandig is om het forum los te laten, zodat je je helemaal kunt gaan focussen op je aankomende nieuwe levensfase waarin self-healing centraal zal komen te staan... Bedankt voor al je bijdrages en je openheid en ik wens je alle goeds voor de toekomst toe!
vrijdag 10 juli 2020 om 18:05
Oooh Bo toch, ik ben er stil van. Je weet het zo mooi te verwoorden, maar is dat ook echt hoe het voelt? Het kan toch bijna niet anders dan dat je stuk zit nu. Als je hem echt kan loslaten zonder verdriet of teleurstelling, ben je echt de meest zen persoon die er bestaat. Wat verdien jij een man die jou en je mini's op handen draagt!!
vrijdag 10 juli 2020 om 18:25
Bedankt voor jullie berichtjes! Dat doet me goed.
Rooss: - ik haal voor jou even mijn hoofd uit het badkamerkastje - it ain’t over ‘till the fat lady sings, wij meeten nog met een drankje someday soon. En Julus, wij ook!
En Millie: natuurlijk voel ik ergens nog verdriet en teleurstelling. Het is zo kersvers! Maar dat gaat wegebben uiteindelijk en dan hoop ik dat alleen de liefde blijft, in welke vorm dan ook.
Als we verdorie daar toch al niet meer in kunnen geloven
Rooss: - ik haal voor jou even mijn hoofd uit het badkamerkastje - it ain’t over ‘till the fat lady sings, wij meeten nog met een drankje someday soon. En Julus, wij ook!
En Millie: natuurlijk voel ik ergens nog verdriet en teleurstelling. Het is zo kersvers! Maar dat gaat wegebben uiteindelijk en dan hoop ik dat alleen de liefde blijft, in welke vorm dan ook.
Als we verdorie daar toch al niet meer in kunnen geloven
anoniem_387066 wijzigde dit bericht op 10-07-2020 19:43
0.70% gewijzigd
vrijdag 10 juli 2020 om 18:55
Komt goed BO. Al was het maar omdat jij jij hebt. Ik heb je proces en je kracht mogen volgen en jeetje..wat een lef en moed heb je! Want dat heb je nodig als je voor jezelf durft te kiezen en die duik in het diepe neemt. Ik hoop dat het anderen inspireert. En de Marmot slaat nu linksaf en jij gaat rechts, maar jullie hebben een zak vol aan inzichten verzameld samen. Ooit gaan jullie elkaar daar dankbaar voor zijn, inclusief alle mooie en intense momenten. En wie weet wat de toekomst brengt. Alles staat open!
(gewoon omdat ie leuk is en nieuw, deze smiley)
zaterdag 11 juli 2020 om 14:35
BO, wat verdrietig nieuws. Soms is alleen liefde niet genoeg. Jullie band lijkt me zoals je het omschrijft, diep, bijzonder en uniek. Alleen de tijd zal het leren... Veel sterkte voor nu om je hierdoor door te knokken. Wat ik van je lees ben je een powervrouw en zal het goedkomen met jou en je mini's!
En afstand nemen van hier lijkt me een goed idee hoewel ik zo graag dingen van je lees. Je bent mij in ieder geval flink aan het denken gezet, dus bedankt daarvoor!
En afstand nemen van hier lijkt me een goed idee hoewel ik zo graag dingen van je lees. Je bent mij in ieder geval flink aan het denken gezet, dus bedankt daarvoor!
zaterdag 11 juli 2020 om 16:44
maandag 13 juli 2020 om 08:36
Mag ik met jullie meeschrijven? Lees al geruime tijd mee maar nooit eerder wat geschreven. Ik ben vijf jaar samen met mijn vriend. Afgelopen vijf jaar heel veel privé zaken meegemaakt (vanwege herkenning kan ik daar niet veel over zeggen.) Altijd gedacht dat partner en ik dit te boven zouden komen maar voor het eerst is er twijfel. Op seksueel gebied gebeurd er al ruim een jaar niks. Vorig jaar ben ik vreemdgegaan met een man die ik al 15 jaar ken. In mijn vrijgezelle tijd was hij mijn vaste scharrel al 15 jaar lang. We hebben af en toe contact omdat we naast fantastische seks ook vriendschappelijk gezien veel van elkaar houden. Vorig jaar rond deze tijd hebben we een paar keer seks gehad. Enorm schuldgevoel over gehad maar de lust leek we niet te bedwingen. Daarna een jaar een contactstop gehad tot twee weken terug.... teveel wijn gedronken op een kleedje aan het water. Ik voelde me een verliefde tiener en hebben gezoend, gefriemeld en gepraat. Het was een heerlijke avond maar slim was anders. Merk afgelopen weken dat hij weer compleet in mijn systeem zit. De hele dag door berichten over en weer. Tot gisterenavond, hij heeft een contact stop in het leven geroepen omdat we elkaar teveel gek maken. Ik kan me hierin vinden maar jeetje wat is het moeilijk. Hij zit zelf ook in een relatie dus het is allemaal gecompliceerd en snap niet dat we al 15 jaar lang elkaar blijven opzoeken en steeds het spel van aantrekken en afstoten spelen.
@ bo hoop dat jij nog steeds je nuchtere zelve bent. Super knap hoe het jou lukt te relativeren!
@ bo hoop dat jij nog steeds je nuchtere zelve bent. Super knap hoe het jou lukt te relativeren!
maandag 13 juli 2020 om 10:38
Welkom op het forum stamper27!
Ja, begrijp goed dat het moeilijk voor je is, maar als je ermee doorgaat dan gaat het inderdaad nog 100x moeilijker en ingewikkelder worden dan wat je nu doormaakt, geloof me....
Het is echt een verslaving; en geen enkele verslaving is gezond...
Als ik de tijd terug kon draaien, dan deed ik dat.
Want mijn minnaar zit ook heel erg in mijn systeem. Ik verlang lichamelijk zo erg naar hem, dat ik zowat heel de dag superopgewonden ben; zo erg dat ik er zelf niet goed van word. Het geeft heel erg veel onrust; ik hunker zo naar mijn minnaar en tegelijkertijd voel ik me ook schuldig naar mijn eigen vriend toe. Die weet van niks, en ik bedrieg hem achter zijn rug om. Niet iets om trots op te zijn. Maar ik ben te verslaafd en te egoïstisch en wil mijn minnaar ondanks alles toch blijven zien...
Je moet het zelf weten, maar probeer niet in dezelfde situatie terecht te komen. Nu zit je er nog niet zo diep in, en kun je nog afkicken, als je door blijft gaan, dan niet meer....
Het lijkt zo leuk, en dat is het ook in het begin, maar na verloop van tijd is het niet meer leuk als je merkt dat je jezelf emotioneel niet meer onder controle hebt..
Ja, begrijp goed dat het moeilijk voor je is, maar als je ermee doorgaat dan gaat het inderdaad nog 100x moeilijker en ingewikkelder worden dan wat je nu doormaakt, geloof me....
Het is echt een verslaving; en geen enkele verslaving is gezond...
Als ik de tijd terug kon draaien, dan deed ik dat.
Want mijn minnaar zit ook heel erg in mijn systeem. Ik verlang lichamelijk zo erg naar hem, dat ik zowat heel de dag superopgewonden ben; zo erg dat ik er zelf niet goed van word. Het geeft heel erg veel onrust; ik hunker zo naar mijn minnaar en tegelijkertijd voel ik me ook schuldig naar mijn eigen vriend toe. Die weet van niks, en ik bedrieg hem achter zijn rug om. Niet iets om trots op te zijn. Maar ik ben te verslaafd en te egoïstisch en wil mijn minnaar ondanks alles toch blijven zien...
Je moet het zelf weten, maar probeer niet in dezelfde situatie terecht te komen. Nu zit je er nog niet zo diep in, en kun je nog afkicken, als je door blijft gaan, dan niet meer....
Het lijkt zo leuk, en dat is het ook in het begin, maar na verloop van tijd is het niet meer leuk als je merkt dat je jezelf emotioneel niet meer onder controle hebt..
maandag 13 juli 2020 om 12:36
Hoi hoi!
Allereerst welkom Stamper! Mij heeft dit forum echt wel geholpen al!
Afgelopen vrijdag seksdate gehad, als vanouds was het heerlijk.
Weggegaan en hem prettig weekend gewenst, aangezien wij nooit op zaterdag/zondag contact hebben. Kreeg zaterdag toch onverwachts een berichtje, vroeg hoe ik het had gevonden gisteren... euuuhhh.... ja lekker haha zoals altijd?
Het was iig lief dat hij aan me dacht, zo op de zaterdag.
Allereerst welkom Stamper! Mij heeft dit forum echt wel geholpen al!
Afgelopen vrijdag seksdate gehad, als vanouds was het heerlijk.
Weggegaan en hem prettig weekend gewenst, aangezien wij nooit op zaterdag/zondag contact hebben. Kreeg zaterdag toch onverwachts een berichtje, vroeg hoe ik het had gevonden gisteren... euuuhhh.... ja lekker haha zoals altijd?
Het was iig lief dat hij aan me dacht, zo op de zaterdag.
maandag 13 juli 2020 om 14:24
Leeuwin herken heel veel in wat je schrijft. Het doet bij ook meer kwaad dan goed maar het is zo verslavend! Vandaag ondanks dat ik mezelf zo had toegesproken toch een berichtje gestuurd. Afgesproken dat we nu twee maanden een radio stilte houden. Ik weet dat het het beste is maar jeetje het voelt toch weer vreselijk. Een jaar geleden hebben we ook het contact verbroken en toch het weer opgezocht.... Het is zo dubbel ergens hoop ik dat hij gewoon nooit meer contact zoekt en aan de andere kant hoop ik dat hij een bericht stuurt dat hij spijt heeft van de time out.
Zowizo, wat heerlijk, geniet nog even na!
Zowizo, wat heerlijk, geniet nog even na!
maandag 13 juli 2020 om 14:49
Hi stamper! Hoe was de contact stop voor dat jaar? Kwam er meer rust, meer tijd voor thuis? En wat heeft doen beslissen om toch weer contact te hebben? Nu moeten jullie beiden weer door hetzelfde heen als vorig jaar.
De verslaving waar jullie over spreken, is zo herkenbaar! Hoge pieken maar vooral ook diepe dalen.
De verslaving waar jullie over spreken, is zo herkenbaar! Hoge pieken maar vooral ook diepe dalen.
maandag 13 juli 2020 om 15:00
@tantetuttebel. Denk dat er wel iets meer rust was. Nu is er afgelopen jaar ook heel veel gebeurd zowel qua werk als privé. Had dus ook weinig tijd om met mijn gedachten boo hem te zitten. Vorig jaar was hij nog vrijgezel dus was het ook een iets andere situatie. Het lastige is dat ik hem niet kwijt wil als vriend. Kan echt super fijn met hem filosoferen over het leven. Het lastige is alleen dat dit dus niet meer lukt omdat de chemie veel te sterk is. Als hij mij zoent ben ik verloren.. we hadden een paar weken terug afgesproken om weer eens bij te kletsen met een wijntje. Dat is dus niet gelukt vooral omdat hij de eerste aanzet zoekt tot meer. Begrijp me niet verkeerd, ik hou zo’n kus drie keer af maar ga dan zelf ook voor de bijl
dinsdag 14 juli 2020 om 19:18
@BO sterkte, wat moet dat pijnlijk zijn.
@tantetuttebel; lief dat je vraagt
we hebben gepraat. Ik merk dat mijn gevoelens sterker zijn dan die van hem. Dus om mezelf te beschermen heb ik "de boel" geparkeerd. Nu wat lastig omdat we elkaar nog elke dag zien. De nieuwe werkplek zal daar bij helpen. Ik ben eerder verliefd geweest, ik weet dat het ook gewoon slijt na verloop van tijd de kans dat er een serieuze, gelukkige relatie uit voortkomt zou, in ons geval, vrijwel onmogelijk zijn.
Hoe gaat het bij jou?
@stamper zo dat is wel al een hele tijd zeg! Weet je wel waarom jullie er nooit voor gekozen hebben een relatie te beginnen?
@tantetuttebel; lief dat je vraagt
we hebben gepraat. Ik merk dat mijn gevoelens sterker zijn dan die van hem. Dus om mezelf te beschermen heb ik "de boel" geparkeerd. Nu wat lastig omdat we elkaar nog elke dag zien. De nieuwe werkplek zal daar bij helpen. Ik ben eerder verliefd geweest, ik weet dat het ook gewoon slijt na verloop van tijd de kans dat er een serieuze, gelukkige relatie uit voortkomt zou, in ons geval, vrijwel onmogelijk zijn. Hoe gaat het bij jou?
@stamper zo dat is wel al een hele tijd zeg! Weet je wel waarom jullie er nooit voor gekozen hebben een relatie te beginnen?
