Minnaar deel 39

22-10-2019 13:38 3002 berichten
Alle reacties Link kopieren
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?

Met andere woorden...

Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.

Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!

Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik lees hier al heel lang mee en heb een aantal jaren geleden zelf ook wel eens geschreven. Toen geholpen door de reacties, heb ik de vlam links laten liggen.

Nu zit ik eigenlijk met hetzelfde probleem. Vergelijkbaar verhaal als stamper eigenlijk.

Ik heb verkering sinds mijn 16e, inmiddels 31 en paar kinderen verder. Jonge Vlam ken ik al mijn hele leven en is gezamenlijk vriend van man en mij. Rond m’n 23e wat mee gerommeld maar afgekapt want ik wilde serieus met man verder (was afgestudeerd, huis kopen, kinderwens). Jonge Vlam had pas het uitgaan ontdekt en ook wat drugs.

Al die jaren vreselijk geflirt en af en toe gezoend. We zien elkaar regelmatig door gezamenlijke vrienden maar soms ook maanden niet.

De laatste weken is het contact heel intens. En nu wil ik meer en hij ook. Geen relatie maar wel seks. Hij is overigens nog vrijgezel maar wel gesetteld met werk en huis. Geen belemmering aan zijn kant. Ik heb natuurlijk een gezin te verliezen, dus ja, ik ben gek om er aan te beginnen. Maar m’n hele systeem snakt naar een nacht met hem en ik kan me niet bedwingen. Ik weet dat alles hieraan foute boel is, maar toch wil ik hem voor de neuk erbij.

Het lezen hier heeft me trouwens wel al die jaren behoed voor grote problemen, door de herkenning hier kon ik het steeds rationaliseren (het is maar biologie en chemie, als de hitte tussen ons uitslaat). Maar nu breekt m’n muur van verzet af.

De ene minuut denk ik: ik doe t niet, vergeet hem. Minuut later: yolo, ik kan niet sterven zonder hem te hebben gehad, ik doe t gewoon.

Nou, schiet u maar!
Hoi Hedwig!

Oohhh zo herkenbaar he? De twijfel wel/niet doen... je leeft maar 1x en toch je hebt een gezin...

Persoonlijk herken ik je situatie niet omdat mijn minnaar niet in mijn nabije omgeving is, ik zie hem nooit ergens op stap of op werk en ik denk dat dat ergens wel makkelijker is.

Mijn advies, niet doen! Het geeft gewoon zoveel onrust, praat met je man, vertel hem dat je wel iets van spanning mist en kijk hoe jullie daar eventueel samen een invulling aan kunnen geven. Eenmaal de stap gezet kun je het niet meer terugdraaien. Daar komt nog bij dat hij een gezamenlijke vriend is, denk je eens in wat dat met je man doet als hij erachter komt. Niet door 1 maar door 2 personen in zijn leven bedrogen....

Vaak gezegd hier, bezint eer ge bemint en het is zo waar!
In de tijd dat ik nog minnaarde en heer meeschreef, werd de 100 kilometer-regel geadviseerd. Is die er nog steeds?
Kan me best voorstellen dat na zoveel jaar de spanning aantrekkelijk lijkt, maar je zet veel op het speel inderdaad. Is het je dat waard?
En wanneer je besluit dat een minnaar een goed idee is, zou ik geen minnaar uit mijn directe omgeving kiezen. Daar komt alleen maar rottigheid van, want door de seks gaan er stofjes vrijkomen die hele rare dingen met je hersenen doen.
Hoi Pauze!
De 100 km regel? Als in niet in een straal binnen 100 km? Dan doe ik het ook verkeerd, bij mij is 40 km maar niet in mijn directe omgeving, geen gemeenschappelijke vrienden of bezigheden... wij komen elkaar echt nooit tegen. Oja en een groot leeftijdsverschil, ik dacht dat dat zou helpen tegen eventuele rare hersenspinsels maar niet helemaal haha.
Al moet ik zeggen dat ik op het moment wel aardig stabiel erin sta, geen gekke gedachtes, geen gekke gevoelens, we hebben gewoon leuk app contact maar ook minimaal en dat is op dit moment helemaal prima!
Twijfel of het de 50 of de 100 km regel was... Vast wel een oudgediende die het zeker weet. In mijn hoofd is het 100, maar dat kan ook zijn doordat ik ruim 150 km bij minnaar vandaan woonde.

Fijn dat je een manier hebt gevonden die voor jullie goed werkt. En ik blijf het bijzonder vinden wat het met die hersenspinsels kan doen.
Mag ik vragen hoe lang je niet meer minnaart? En hoe je eroverheen bent gekomen en of je het mist?

Vragen... zoveel vragen... 😅😂
Zowizo schreef:
15-07-2020 16:04
Oja en een groot leeftijdsverschil, ik dacht dat dat zou helpen tegen eventuele rare hersenspinsels maar niet helemaal haha.
Ik val even binnen. Het klopt dat zo’n leeftijdsverschil de barrière naar verdere gevoelens of een relatie hoog houdt, zodat je mijn inziens kan focussen op het seksuele. Die endorfines zorgen inderdaad voor een zekere bonding, maar dat hoeft niet slecht te zijn of helpen zelfs in het bedingen van exclusiviteit tegenover elkaar.
Alle reacties Link kopieren
Eigenlijk is het iets Amerikaans, daar spreken ze over de 50 mile rule. En of het nou 30, 50 of 100 kilometer is, maakt eigenlijk niet uit. Wat de strekking van de regel is, dat het zelden slim is om het met iemand uit je eigen omgeving te doen.

Hedwig: wat klink je heerlijk slachtofferig van je eigen gedrag en hersenspinsels, lekker dramatisch allemaal. Voor een deel is dat te verklaren door de euforische staat waar je potentiele minnaar je nu, dankzij zijn aandacht, weet te brengen. Voor een ander deel is het natuurlijk gewoon bullshit en volgens mij weet je dat zelf ook goed. Het gaan doen met een gezamenlijke vriend van jou en je man klinkt super respectloos vanuit jullie allebei voor je man en zijn vriend en een recept voor ellende.

Mijn tip, als je huwelijk je wat waard is: ga met je man het gesprek aan. Maak bespreekbaar dat je in die 15 jaar nieuwsgierig bent geworden naar sex met anderen en dat die vriend kennelijk wat los bij je maakt, waardoor je deze gevoelens hebt.

Realiseer je ook dat voor veel mannen de jacht gewoon een spel is. En omdat jij al eens eerder bijna voor de bijl bent gegaan, ben je een relatie makkelijke prooi. Hij hoeft weinig moeite te doen om je binnen te halen, lees ik. En als dat gelukt is, wat dan? A
Charles_Gentle28 schreef:
15-07-2020 16:21
Ik val even binnen. Het klopt dat zo’n leeftijdsverschil de barrière naar verdere gevoelens of een relatie hoog houdt, zodat je mijn inziens kan focussen op het seksuele. Die endorfines zorgen inderdaad voor een zekere bonding, maar dat hoeft niet slecht te zijn of helpen zelfs in het bedingen van exclusiviteit tegenover elkaar.
Nee ik denk ook niet dat het verkeerd is om wat gevoelens of genegenheid dan toch te hebben voor elkaar maar dan moet het wel in evenwicht zijn, dus van 2 kanten komen. Daar heb ik vrij lang aan getwijfeld maar heb nu wel meer het idee dat hij mij niet zomaar als iemand ziet en toch zeker wel respect heeft voor mij zoals ik voor hem.

En genieten van een jonge God is altijd lekker denk ik...
Alle reacties Link kopieren
Een affaire moet altijd in evenwicht zijn Zowizo, anders schuurt het. Bij de meeste dames die hier schrijven is de balans binnen de affaire zoek. En anders is er vaak binnen het huwelijk iets niet goed, is daar de balans zoek.

Stamper, ook voor jou heb ik dezelfde overweging als voor Hedwig: waarom ga je thuis het gesprek niet aan? Kennelijk is dat niet helemaal jofel daar en zoek je je geluk nu buiten de deur?

Charles, volgens mij is het leeftijdsverschil op zich niet de barriere, maar dat je er allebei gelijk in staat.

En BO tenslotte: sterkte meid. Ik vind je een veerkrachtige vrouw, het komt zoals het komt en hoe het ook komt: het komt altijd goed.
Oranje ja mee eens! Ook je tips voor Hedwig en Stamper!

Bij ons is het ook ontstaan uit nieuwsgierigheid en gesprekken (okee allebei wel naast de pot gepist en betrapt vooruit) en door die gesprekken hebben we bepaalde afspraken kunnen maken en het werkt heel goed voor ons. Uiteraard is eerlijkheid binnen je relatie het belangrijkste!

Met minnaar zat ik even in de knoop een aantal maanden maar ik merk dat na een aantal goeie gesprekken ik dat los kan laten. Okee de twijfel slaat nog weleens toe maar hey daar ben ik een vrouw voor toch?

Ik lees met jou ook mee en ik denk dat het bij jou ook goed in evenwicht is of denk ik iets verkeerds?
Alle reacties Link kopieren
Wat voor twijfel is dat dan Zowizo?

Met John gaat het echt heel goed. Hij is op veel fronten de perfecte minnaar:
- woont 150 km ver weg
- heeft uitstekende skills in bed
- heeft ook nog uitstekende assets ;)
- doet nooit moelijk over contact of contactfrequentie, maar laat het net als ik lekker op zijn beloop. Communicatie-afspraken zijn hier gewoon nog nooit nodig geweest
- is minstens net zo gek op mij als ik op hem
- en is ook net zo blij met zijn thuissituatie als ik ben. Die staat op nr 1.
- verrast me iedere date weer. Soms met een cadeautje, soms door iets wel of juist niet te doen
- loopt synchroon qua datefrequentiebehoefte, 1x per 4-6 weken.

(oh ja, hij leest sinds kort mee..... ;))
Zowizo schreef:
15-07-2020 16:19
Mag ik vragen hoe lang je niet meer minnaart? En hoe je eroverheen bent gekomen en of je het mist?

Vragen... zoveel vragen... 😅😂
Al iets van bijna 10 jaar niet meer. Minnaar leek bij betere beschouwing een liegende klootzak, dus dat koste niet veel moeite om overheen te komen. En ik ben nu gescheiden dus mag doen wat ik wil. Heet het alleen een scharrel en geen minnaar.
Ik heb toen wel geleerd dat het niets voor mij is. Gaat toch gepaard met een hoop leugens en dat voelde niet goed. In een eventuele nieuwe relatie zou ik hier zeker niet meer voor kiezen.
Klinkt perfect Oranje. Op die manier is het inderdaad een mooie verrijking.
Ach ja, dan komt mijn eigen onzekerheid weer naar boven wat helemaal nergens op slaat, wn dan ben ik bang als ik hem een paar dagen niet hoor dat het "over" is. Ook toen hij verliefd werd op een 3e persoon had ik dat heel sterk, ik had toen wel zoiets van okee waar sta ik dan voor jou? Het was toen ook even voorbij omdat ik er niet mee om kon gaan terwijl voor hem alles tussen ons hetzelfde bleef... dan denk ik wel hoe dan? Als ik echt verliefd wordt op een ander zou ik geen zin meer in hem hebben maar okee...

Verder is hij ook wel perfect, loopt niet aan me te trekken of te dwingen voor contact. Date frequentie is op het moment hoor, 1x in de 2 heel soms 3 weken maar de dates gaan wel echt alleen om de seks. Dus geen uitjes samen, voor mij fijner want dan kan ik gewoon beter afstand houden en blijft het thuis ook gewoon leuk en geen spanningen.

Pauze, ja dat kan ik me voorstellen dat het dan makkelijker is er overheen te komen. Ik zou zelf nooit stiekem minnaren want dat zou ik gewoon niet trekken masr goed dat is ieder voor zich natuurlijk. Ben blij dat ik met mijn man letterlijk overal over kan praten en dat we samen ook spannende dingen doen nog.
Bij mij was het stiekem, en dat wil ik nooit meer. Dat stiekeme en vooral de leugens die daarbij komen kijken, dat past totaal niet bij me en ik was op die manier bezig om mezelf de afgrond in te werken. Heel blij dat die periode afgesloten is.

In een open relatie is het inderdaad een heel andere situatie. En dat de relatie open is, zegt ook vaak al iets over de communicatie tussen de partners. Dan kan het juist een mooie aanvulling op elkaar zijn. Maar dat neemt niet weg dat het dan evengoed vaak nog ingewikkeld kan zijn lijkt me. Goed dat zowel jij als Oranje daar een prima balans in gevonden hebben.
Alle reacties Link kopieren
*Pauze* schreef:
15-07-2020 17:02
Klinkt perfect Oranje. Op die manier is het inderdaad een mooie verrijking.
Het gevaar bestaat dat hij nu naast zijn schoenen gaat lopen, maar het gaat al een poosje echt heel erg goed inderdaad.

Ik ben blij met mijn open relatie. Helemaal in het begin, een kleine tien jaar geleden, was ik ook niet volledig eerlijk en dat vrat echt aan me. Blij dat dat niet meer hoeft, alles is bespreekbaar thuis. Ik vond die halve waarheden echt heel ingewikkeld.
Ja Oranje dat had ik ook... ik vond dat zo moeilijk... het is ook gewoon fijn om toch iets voor jezelf te hebben dan. Ik vertel wel als ik date maar geen details en andersom ook niet, is niet nodig.

Minnaar heeft dus een vriendin die van niks weet en hij is dus verre van trouw. Ik merk dat het hem ergens ook dwars zit maar toch blijft hij met mij afspreken en nou ja ik heb geen illusies dat ik de enige ben maar daar zijn we wel open over naar elkaar. Ik wil wel weten als er een ander is en andersom ook. Dan kan ik nog altijd kiezen wel of niet door te gaan. Heb geen zin om door hem bedrogen te worden ook al klinkt dat ontzettend stom maar hoop dat jullie het snappen.
Alle reacties Link kopieren
Pauze, dat hebben we wel moeten leren. Maar voor ons geldt heel sterk dat we ook heel veel hebben geleerd van mensen oms ons heen die er soms een zootje van maakten. En van wijze dames hier en elders. Tussen Man en mij is niks onbespreekbaar gebleken. En als er iets is, zijn we er meestal binnen vijf minuten uit en is het verder geen issue meer.
Oranje, dat het niet vanzelf komt, snap ik helemaal. En heb ik ook wel gelezen toen ik hier nog meeschreef. Die balans is zeker niet zomaar aan komen waaien. Die bereik je alleen met veel praten, vallen en opstaan.
Alle reacties Link kopieren
oranje hoelang ben jij samen met John?
Wat heeft er bij jullie gezorgd dAt er rust is. Heeft John ook een open relatie?
Alle reacties Link kopieren
Ik lees hier dat enkele zich schuldig voelden over niet eerlijk kunnen zijn?
Ik voel me niet schuldig verre van baal alleen dat ik er niet eerlijk over kan zijn.

Want als ik me er schuldig over voelde zat ik hier niet en was ik er na de eerste keer mee gestopt.

Dus hoe schuldig voel je je als je toch besluit ermee door te gaan vraag ik me af?
Passiflora1 schreef:
15-07-2020 21:55
Dus hoe schuldig voel je je als je toch besluit ermee door te gaan vraag ik me af?
Je belazert degene waar je ooit in voor- en tegenspoed aan beloofd hebt en liegt tegen hem en je kinderen bijvoorbeeld over waar je geweest bent. Dat ik vond dat mijn huwelijk dood was en daarmee voor mezelf de keuze om het te blijven doen goedpraatte, wil nog niet zeggen dat ik me daar niet schuldig over voelde. Ik snap niet hoe je je daar niet schuldig over zou kunnen voelen?
Achteraf hebben mijn kinderen ook wel eens gezegd dat ze die leugens nog het ergst hadden gevonden. Het vreemdgaan en die scheiding, dat begrepen ze wel. Maar dat ik niet eerlijk was geweest, daar hadden ze het moeilijk mee. Juist omdat we dat normaal gesproken wel waren.
Alle reacties Link kopieren
John heeft helaas geen open relatie. Wij zijn sinds november een setje.

Goede vraag hoor, waar die rust in zit. Ik denk omdat we hetzelfde willen. Een leuke en geile affaire/relatie naast onze eigen relatie thuis. We hebben allebei al veel ervaring met bddn, dus we weten wat we wel en niet willen en lopen daarmee synchroon in onze behoeftes. Er zijn gevoelens en die mogen er ook zijn. Maar we doen er verder niks mee, behalve ze koesteren.
nou precies dat eigenlijk Oranje... er zijn gevoelens, ik doe er niks mee maar dus wel koesteren.

Minnaar is gelukkig zo slim om deze gevoelens niet te hebben, of niet uit te spreken want ik voel er weinig voor om meegezogen te worden in een emotionele afgrond. Ik ken mezelf te goed en dan ga ik alles romantiseren en over-analyseren.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven