Seks
alle pijlers
Minnaar deel 39
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:38
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
zondag 26 januari 2020 om 10:09
Millie, dit gebeurt heel vaak. Jij neemt afstand en daardoor wil hij minder afstand. Maar zodra jij weer meer aandacht geeft en vraagt zal hij zich weer terugtrekken. Deze dynamiek is niet gezond, omdat het gebaseerd is op de behoefte aan aandacht krijgen. Hoe fijn is het als je aandacht krijgt van een andere vrouw? Dat neemt niet weg dat hij niet van plan is haar te verlaten of om jou een grotere rol te geven.
Ik zou het negeren als je rust je lief is. En je richten op een man die jou alles kan geven. Dat voelt veel rustiger en is beter voor je. Dat hij spanning of aandacht mist is zijn probleem.
Ik zou het negeren als je rust je lief is. En je richten op een man die jou alles kan geven. Dat voelt veel rustiger en is beter voor je. Dat hij spanning of aandacht mist is zijn probleem.
zondag 26 januari 2020 om 11:50
Hm. Ik lees de post van Julus en bedenk me dat ik dat vaker terug zie en ik me er ook schuldig aan heb gemaakt. Rigoreus afstand nemen in de wetenschap dat de ander weer ging trekken. Vervolgens werd er door De Marmot afstand genomen en ging ik hem achterna. Om vervolgens weer te clashen en dan begon het hele spelletje opnieuw.
Dit stopte pas toen er bij ons beide iets wezenlijks was veranderd. Ik was inmiddels in therapie en hij pakte door met het afronden van zijn relatie en scheiding.
Dat was afgelopen najaar, toen ik bewust en in alle rust afstand nam zonder de lijntjes door te knippen. Toen ontstond de ruimte en openheid om dat patroon te bespreken en te veranderen, om die ongezonde dynamiek waar Julus over schrijft te doorbreken.
Afstand nemen, deuren dichtknallen, ingelaste radiostiltes, expres appjes helemaal niet of een dag later beantwoorden, ‘hij zoekt het maar uit’ of ‘ik hoef hem niet meer’ zijn in mijn beleving allemaal manieren om alsnog iemand achter je aan te laten komen. Om niet naar je eigen aandeel in dat patroon te kijken.
Maar dat is slechts hoe ik het zie, dus hopelijk is niemand hiermee beledigd. Het is meer ter overweging...
Dit stopte pas toen er bij ons beide iets wezenlijks was veranderd. Ik was inmiddels in therapie en hij pakte door met het afronden van zijn relatie en scheiding.
Dat was afgelopen najaar, toen ik bewust en in alle rust afstand nam zonder de lijntjes door te knippen. Toen ontstond de ruimte en openheid om dat patroon te bespreken en te veranderen, om die ongezonde dynamiek waar Julus over schrijft te doorbreken.
Afstand nemen, deuren dichtknallen, ingelaste radiostiltes, expres appjes helemaal niet of een dag later beantwoorden, ‘hij zoekt het maar uit’ of ‘ik hoef hem niet meer’ zijn in mijn beleving allemaal manieren om alsnog iemand achter je aan te laten komen. Om niet naar je eigen aandeel in dat patroon te kijken.
Maar dat is slechts hoe ik het zie, dus hopelijk is niemand hiermee beledigd. Het is meer ter overweging...
anoniem_387066 wijzigde dit bericht op 26-01-2020 14:18
2.34% gewijzigd
zondag 26 januari 2020 om 12:30
Je omschijft de dynamiek erg goed, ik las het al gniffelend omdat ik me er natuurlijk ook aan schuldig heb gemaakt. Het resultaat was trouwens altijd hetzelfde; niet wat ik hoopte. En dat had dan te maken met wat jij beschrijft: er moet eerst iets bij jezelf veranderen. Het is dus handig om dit gedrag uit te pluizen en om je werkelijke motief te achterhalen. Is het om gezien en gehoord te worden? Is het om een bepaald resultaat af te dwingen? Not gonna happen want de andere partij heeft zijn eigen motieven.
En als je allebei in een angst zit werken die twee elkaar tegen op dat moment.
Niet voor niets dat hier al vaak is geadviseerd om afstand te nemen zodra iets dreigt te escaleren. Maar dat is lastig, want de angst. Vervelende cirkel dus, en die moet doorbroken worden. Zodra 1 partij zich anders opstelt zal de ander daar op reageren.
Oplossing is dus: afspreken dat je nu geen contact wil en dit ook volhouden. En daarna zul je de controle moeten loslaten. Als iemand niet terugkomt is hij of zij nooit van jou geweest. Daarna kun je gaan verwerken. Het is eigenlijk heel simpel, zolang je de angst toelaat.
En als je allebei in een angst zit werken die twee elkaar tegen op dat moment.
Niet voor niets dat hier al vaak is geadviseerd om afstand te nemen zodra iets dreigt te escaleren. Maar dat is lastig, want de angst. Vervelende cirkel dus, en die moet doorbroken worden. Zodra 1 partij zich anders opstelt zal de ander daar op reageren.
Oplossing is dus: afspreken dat je nu geen contact wil en dit ook volhouden. En daarna zul je de controle moeten loslaten. Als iemand niet terugkomt is hij of zij nooit van jou geweest. Daarna kun je gaan verwerken. Het is eigenlijk heel simpel, zolang je de angst toelaat.
zondag 26 januari 2020 om 12:57
Juist! Haha laten we een coachingspraktijk opstarten Julus!
Therapie heeft me het werkelijke motief achter mijn gedrag doen inzien. En het heeft me enorm geholpen om daar anders mee om te gaan. Nog gebeurt het wel eens dat ik tegen De Marmot uit de bocht vlieg en dan kan ik nu vrij snel bijsturen en zeggen: oh oeps, ik deed het weer. Sorry. Wat ik eigenlijk zou willen is ... (gehoord worden, gezien worden, er over praten, een antwoord op de vraag... you name it)
Therapie heeft me het werkelijke motief achter mijn gedrag doen inzien. En het heeft me enorm geholpen om daar anders mee om te gaan. Nog gebeurt het wel eens dat ik tegen De Marmot uit de bocht vlieg en dan kan ik nu vrij snel bijsturen en zeggen: oh oeps, ik deed het weer. Sorry. Wat ik eigenlijk zou willen is ... (gehoord worden, gezien worden, er over praten, een antwoord op de vraag... you name it)
zondag 26 januari 2020 om 13:00
Overigens is De Marmot verder in het vormgeven van een nieuw leven, maar moet hij ook nog eens naar zijn eigen voedingsbodem van het aandachtsmonstertje kijken. Hij vindt zelf overigens van niet, ik vind van wel maar hou meestal wijselijk mijn mond dicht. Ieder zijn of haar eigen proces 
Paar coachende vragen zo nu en dan zetten hem ook wel aan het denken gelukkig.
Het maakt al een wereld van verschil als ik er anders mee omga. Dan reageert hij ook anders.
Paar coachende vragen zo nu en dan zetten hem ook wel aan het denken gelukkig.
Het maakt al een wereld van verschil als ik er anders mee omga. Dan reageert hij ook anders.
zondag 26 januari 2020 om 13:09
Haha Bo, ik geloof dat we elkaar best goed zouden kunnen aanvullen. Enne..beroepsdeformatieOndersteboven19 schreef: ↑26-01-2020 12:57Juist! Haha laten we een coachingspraktijk opstarten Julus!
Therapie heeft me het werkelijke motief achter mijn gedrag doen inzien. En het heeft me enorm geholpen om daar anders mee om te gaan. Nog gebeurt het wel eens dat ik tegen De Marmot uit de bocht vlieg en dan kan ik nu vrij snel bijsturen en zeggen: oh oeps, ik deed het weer. Sorry. Wat ik eigenlijk zou willen is ... (gehoord worden, gezien worden, er over praten, een antwoord op de vraag... you name it)
De Marmot mag in zijn handjes knijpen! En ja, ieder zijn eigen proces. Jij mag er uit halen wat jij nodig hebt en voor het graafwerk kan hij naar de psych
zondag 26 januari 2020 om 13:56
Ik ben voor hoor, lees altijd graag jullie tips En adviezen.
Over het afstand nemen en trekken is nu zo herkenbaar.
Niks sturen of pas later in de hoop dat hij je weer 'ziet staan' en je meer 'aandacht' geeft. En waarom?
Om vervolgens mezelf weer te verliezen in de berichten 'oorlog' en bijkomende gevoelens, vooral soms controle verlies.
Afgelopen week kwam ineens Weer Het besef dat hij lang niet zoveel met mij bezig is als ik met hem en daardoor toch weer besloten dat ik het wil stoppen.
Niet direct, geen blokkades, geen wanhopige berichten maar bij onrust mezelf focussen op wat anders (heeel lastig) en de tijd nemen om alles te verwerken en mezelf niet meer zo te verliezen in alles rondom hem.
Ik weet dat met de tijd alles beter gaat en alle gevoelens verdwijnen, dat ik even mijn hou vast momenteel
Over het afstand nemen en trekken is nu zo herkenbaar.
Niks sturen of pas later in de hoop dat hij je weer 'ziet staan' en je meer 'aandacht' geeft. En waarom?
Om vervolgens mezelf weer te verliezen in de berichten 'oorlog' en bijkomende gevoelens, vooral soms controle verlies.
Afgelopen week kwam ineens Weer Het besef dat hij lang niet zoveel met mij bezig is als ik met hem en daardoor toch weer besloten dat ik het wil stoppen.
Niet direct, geen blokkades, geen wanhopige berichten maar bij onrust mezelf focussen op wat anders (heeel lastig) en de tijd nemen om alles te verwerken en mezelf niet meer zo te verliezen in alles rondom hem.
Ik weet dat met de tijd alles beter gaat en alle gevoelens verdwijnen, dat ik even mijn hou vast momenteel
zondag 26 januari 2020 om 14:03
Ja dat is herkenbaar. Ik denk voor velen. Zodra je je bewust wordt van die aandachtsbehoefte en vooral het waarom, kun je ermee oefenen. Jij hebt het inzicht in je handelen, maar weet je ook waar het vandaan komt? Er zit altijd iets achter. Je benoemde al de controle die je verliest. Het weer gezien worden.
Waarom wil je door hem gezien worden, wat levert het op? Wat verlies je als je de aandacht niet krijgt? En wat zit er achter de angst voor controleverlies? Etc. Je kunt je patronen veranderen, stap voor stap. Dat levert je rust op. En juist alle controle die je wil. Dat is het paradoxale aan dit, je wil controle maar heb dit juist niet.
Waarom wil je door hem gezien worden, wat levert het op? Wat verlies je als je de aandacht niet krijgt? En wat zit er achter de angst voor controleverlies? Etc. Je kunt je patronen veranderen, stap voor stap. Dat levert je rust op. En juist alle controle die je wil. Dat is het paradoxale aan dit, je wil controle maar heb dit juist niet.
zondag 26 januari 2020 om 14:15
Nou Julus, ik ook wel met hem hoor. Hij is zo leuk en lief en zorgzaam. En ik kan zo vreselijk met hem lachen. We hebben veel overeenkomstige behoeftes en verwachtingen en dat maakt dat alles heel soepel verloopt.
Wel zit er gevoelsmatig nog een risico verbonden aan het feit dat we allebei verlatingsangst hebben. Die van mij is dankzij de therapeut van olifantenformaat naar dat van een marmotje geslonken. Het is stabiel, ik ben stabiel. So far so good, maar ik vind het nog wel risicovol als De Marmot hier niet mee aan de slag gaat.
Los daarvan hebben we allebei de neiging hard van stapel te lopen, snel een diepe en emotionele verbinding aan te gaan. Rustig aan doen kost ons beiden behoorlijk wat moeite. Mijn therapeut zegt dat dat ook maar een door de maatschappij opgelegd plaatje is, dat je rustig aan moet doen met een nieuwe relatie. Zij zegt: geniet er gewoon van op een tempo dat voor jou en hem goed voelt.
Maar soms krab ik mezelf achter mijn oren en vraag me af wat dat tempo bepaalt. De verliefdheid of de verlatingsangst?!
Wel zit er gevoelsmatig nog een risico verbonden aan het feit dat we allebei verlatingsangst hebben. Die van mij is dankzij de therapeut van olifantenformaat naar dat van een marmotje geslonken. Het is stabiel, ik ben stabiel. So far so good, maar ik vind het nog wel risicovol als De Marmot hier niet mee aan de slag gaat.
Los daarvan hebben we allebei de neiging hard van stapel te lopen, snel een diepe en emotionele verbinding aan te gaan. Rustig aan doen kost ons beiden behoorlijk wat moeite. Mijn therapeut zegt dat dat ook maar een door de maatschappij opgelegd plaatje is, dat je rustig aan moet doen met een nieuwe relatie. Zij zegt: geniet er gewoon van op een tempo dat voor jou en hem goed voelt.
Maar soms krab ik mezelf achter mijn oren en vraag me af wat dat tempo bepaalt. De verliefdheid of de verlatingsangst?!
zondag 26 januari 2020 om 14:29
Bo, maar jullie zijn nooit helemaal uit contact geweest toch? Als in langer dan een week. Zoals ik het heb begrepen, hebben jullie elkaar een periode minder gezien en is er besloten om geen seks te hebben voor een periode, maar het contact is er.
En het contact bevredigt, die maakt je aandachtsmonster tevreden. Uiteindelijk wil je liever horen dat de man graag bij je is en gek op je is en je lief vindt, dan dat hij alleen seks met je heeft zonder de lieve woorden.
Ik zeg niet dat jullie niet gelukkig worden, want ik lees ook wel weloverwogen keuzes bij jullie.
Maar ik lees ook dat er nooit echt echt afstand is geweest er is altijd bevestiging geweest naar elkaar dat jullie elkaar leuk vinden en dat is toch anders dan dat je die bevestiging niet krijgt, want dan sta je er echt alleen voor.
En het contact bevredigt, die maakt je aandachtsmonster tevreden. Uiteindelijk wil je liever horen dat de man graag bij je is en gek op je is en je lief vindt, dan dat hij alleen seks met je heeft zonder de lieve woorden.
Ik zeg niet dat jullie niet gelukkig worden, want ik lees ook wel weloverwogen keuzes bij jullie.
Maar ik lees ook dat er nooit echt echt afstand is geweest er is altijd bevestiging geweest naar elkaar dat jullie elkaar leuk vinden en dat is toch anders dan dat je die bevestiging niet krijgt, want dan sta je er echt alleen voor.
zondag 26 januari 2020 om 14:37
Hele interessante vraag! Jij kent jezelf het beste, en hij ook. Je voedt/versterkt elkaar hier ook in, is mijn ervaring. Als een man erg enrhousiast en voortvarend is, ga ik er in mee. Ik ben het zelf ook en ik denk dat soort, soort zoekt. Het zal deels karakter en deels de verlatingsangst zijn? Nature en nurture. Door ervaringen uit het verleden word je gevormd en daaruit ontstaan gedragingen. En daarnaast zijn jullie al lang een bepaald patroon van elkaar gewend. Als dat afwijkt (doordat eentje op de rem trapt) kan dat onrust veroorzaken. Want: geen grip of vertrouwen meer in een verloop wat eerder zo duidelijk was.
Er is geen vastomlijnd kader mbt de snelheid van opbouw in een relatie vind ik. Wel is het soms beter om risico's te beperken vooraf, als je weet dat er externe factoren spelen die je later je kop kunnen kosten. Dan is rustig aan altijd een goed plan denk ik. Maar je gevoel verloochenen lijkt me ook niet goed. Voor de snelle jelle's onder ons is matigen of de middenweg heel lastig
Zoals met alles geldt hier ook: als iets niet goed voor je is kun je beter matigen. Of iets goed is bepalen jullie samen.
Er is geen vastomlijnd kader mbt de snelheid van opbouw in een relatie vind ik. Wel is het soms beter om risico's te beperken vooraf, als je weet dat er externe factoren spelen die je later je kop kunnen kosten. Dan is rustig aan altijd een goed plan denk ik. Maar je gevoel verloochenen lijkt me ook niet goed. Voor de snelle jelle's onder ons is matigen of de middenweg heel lastig
Zoals met alles geldt hier ook: als iets niet goed voor je is kun je beter matigen. Of iets goed is bepalen jullie samen.
zondag 26 januari 2020 om 14:39
Soumis, dat klopt. We hebben nooit een volledige radiostilte ingelast. Er is een periode van anderhalve maand Geweest waarin we elkaar niet hebben gezien. Waarin ik besloot dat ik het op deze manier niet wilde. Dat zat in meerdere elementen: ik wilde geen verstopt bestaan meer hebben en ik wilde die achtbaan van aantrekken en afstoten niet meer.
Therapie heeft me vrij snel doen inzien waar mijn aandachtsmonster vandaan kwam en daar zijn we mee aan de slag gegaan. Vanuit die situatie kon ik contact met De Marmot ook weer aan, omdat er iets veranderd was in de manier waarop ik naar mezelf keek.
De Marmot en ik hebben het prachtig samen! Maar als het stopt, dan is het goed. Het kleine meisje in me dat begint te piepen als ze alleen is, dar bang is dat niemand van haar houdt, dat ze niet goed genoeg bevonden wordt, wordt niet meer getroost door de aandacht van De Marmot. Ik ben het nu, die dat kleine meisje in gedachten omarmt, troost en toefluistert dat het goed komt. Dat ze uitgroeit tot de sterke vrouw die ik nu ben en dat ze het redt alleen.
En dat - zo! gaf ik daar even een inkijkje in mijn geest - is precies het verschil. Ik vind het zalig met mijn Marmotje en hoop dat we nog langzullenzeleven samen doen. Maar als dat niet zo is, dan is het goed. Dan staat daar niet meer dat kleine meisje beteuterd te kijken, maar is daar een sterke vrouw die weet dat ze het alleen ook wel redt.
Therapie heeft me vrij snel doen inzien waar mijn aandachtsmonster vandaan kwam en daar zijn we mee aan de slag gegaan. Vanuit die situatie kon ik contact met De Marmot ook weer aan, omdat er iets veranderd was in de manier waarop ik naar mezelf keek.
De Marmot en ik hebben het prachtig samen! Maar als het stopt, dan is het goed. Het kleine meisje in me dat begint te piepen als ze alleen is, dar bang is dat niemand van haar houdt, dat ze niet goed genoeg bevonden wordt, wordt niet meer getroost door de aandacht van De Marmot. Ik ben het nu, die dat kleine meisje in gedachten omarmt, troost en toefluistert dat het goed komt. Dat ze uitgroeit tot de sterke vrouw die ik nu ben en dat ze het redt alleen.
En dat - zo! gaf ik daar even een inkijkje in mijn geest - is precies het verschil. Ik vind het zalig met mijn Marmotje en hoop dat we nog langzullenzeleven samen doen. Maar als dat niet zo is, dan is het goed. Dan staat daar niet meer dat kleine meisje beteuterd te kijken, maar is daar een sterke vrouw die weet dat ze het alleen ook wel redt.
anoniem_387066 wijzigde dit bericht op 26-01-2020 14:49
0.04% gewijzigd
zondag 26 januari 2020 om 14:40
Soumis, met die laatste zin bevestig je wat er vaak achter zit. Als je geen bevestiging krijgt sta je er alleen voor zeg je. Is dat werkelijk zo of is dat je gevoel? En was je eigenlijk al niet alleen( een minnaar heb je niet echt, meestal).
En wat is er mis mee om echt alleen te zijn? Ik geloof dat veel van ons gedrag voortkomt uit de angst om alleen te zijn of om het alleen te moeten doen. Het slechte nieuws is dat je het altijd alleen moet kunnen. Je kunt binnen 1 dag alleen komen te staan en dan?
En wat is er mis mee om echt alleen te zijn? Ik geloof dat veel van ons gedrag voortkomt uit de angst om alleen te zijn of om het alleen te moeten doen. Het slechte nieuws is dat je het altijd alleen moet kunnen. Je kunt binnen 1 dag alleen komen te staan en dan?
zondag 26 januari 2020 om 14:41
Julus, je hebt werkelijk geen idee hoe graag ik nu ren glas wijn er bij zou pakken om hier met je verder over te praten. Fijn, beetje zo diepte induiken en je geest verkennen he?!Julus schreef: ↑26-01-2020 14:37Hele interessante vraag! Jij kent jezelf het beste, en hij ook. Je voedt/versterkt elkaar hier ook in, is mijn ervaring. Als een man erg enrhousiast en voortvarend is, ga ik er in mee. Ik ben het zelf ook en ik denk dat soort, soort zoekt. Het zal deels karakter en deels de verlatingsangst zijn? Nature en nurture.
Zoals met alles geldt hier ook: als iets niet goed voor je is kun je beter matigen. Of iets goed is bepalen jullie samen.
zondag 26 januari 2020 om 14:45
Ja heerlijk! Behalve die wijn danOndersteboven19 schreef: ↑26-01-2020 14:41Julus, je hebt werkelijk geen idee hoe graag ik nu ren glas wijn er bij zou pakken om hier met je verder over te praten. Fijn, beetje zo diepte induiken en je geest verkennen he?!
Kunnen we best een keertje doen Bo!
zondag 26 januari 2020 om 14:46
Thanks. Vond de therapeut ook 
maar het is een proces dat jaren geleden met een burnout is gestart. Vallen en opstaan.
Overigens is dat kleine meisje niet alleen in de relationele context aanwezig hoor. Ook met het gesprek maandag moet ik me er extra van bewust zijn dat niet zij, maar de sterke vrouw aan tafel schuift. Ik visualiseer mezelf ook echt daar bij die deur, dat meisje even op een bankje zettend en haar vertellen dat ik het wel even voor haar oplos.
Enfin, we dwalen af en ik denk dat de helft van de meelezers zich afvraagt waarom ik mijn medicatie vanmorgen niet heb ingenomen ofzo
maar het is een proces dat jaren geleden met een burnout is gestart. Vallen en opstaan. Overigens is dat kleine meisje niet alleen in de relationele context aanwezig hoor. Ook met het gesprek maandag moet ik me er extra van bewust zijn dat niet zij, maar de sterke vrouw aan tafel schuift. Ik visualiseer mezelf ook echt daar bij die deur, dat meisje even op een bankje zettend en haar vertellen dat ik het wel even voor haar oplos.
Enfin, we dwalen af en ik denk dat de helft van de meelezers zich afvraagt waarom ik mijn medicatie vanmorgen niet heb ingenomen ofzo
zondag 26 januari 2020 om 14:49
Ja weet je dat helemaal zeker?
Je hebt namelijk al jaren niet in die situatie gezeten, je bent van de een naar de ander gegaan en die ander geeft je zo'n ongelofelijk goed gevoel wat je voor hem al tijden niet hebt gevoeld.
Ik bedoel het niet afwijzend of iets dergelijks. Maar als alles goed voelt en soepel gaat voel je je sterk en voelt het ook dat je het alleen ook aan kan. Maar in theorie weet je dat nu niet, of anders gezegd, ik geloof namelijk dat je het wel degelijk alleen kan, maar of je je dan ook zo sterk voelt zoals je nu zegt vraag ik me af. Omdat je redeneert vanuit een gevoel wat je nu voelt en dat gevoel wordt deels beïnvloed doordat de marmot in je leven is.
Al schrijvend, besef ik dat het misschien allemaal wat rotter overkomt dan de bedoeling is. Het is misschien een waarschuwing of ook dat het ook niet erg is om je wel rot en eenzaam te voelen en het gevoel te hebben het alleen niet te kunnen als die ene man er niet is.
Ik herken namelijk je blije en sterke gevoel als alles goed gaat. Maar er hoeft maar iets te wankelen omtrent dat ene persoon die deels verantwoordelijk is voor je blije en sterke gevoel en dan voel je dat.
Maar goed misschien voel alleen ik dat en ga jij dat niet voelen.
Je hebt namelijk al jaren niet in die situatie gezeten, je bent van de een naar de ander gegaan en die ander geeft je zo'n ongelofelijk goed gevoel wat je voor hem al tijden niet hebt gevoeld.
Ik bedoel het niet afwijzend of iets dergelijks. Maar als alles goed voelt en soepel gaat voel je je sterk en voelt het ook dat je het alleen ook aan kan. Maar in theorie weet je dat nu niet, of anders gezegd, ik geloof namelijk dat je het wel degelijk alleen kan, maar of je je dan ook zo sterk voelt zoals je nu zegt vraag ik me af. Omdat je redeneert vanuit een gevoel wat je nu voelt en dat gevoel wordt deels beïnvloed doordat de marmot in je leven is.
Al schrijvend, besef ik dat het misschien allemaal wat rotter overkomt dan de bedoeling is. Het is misschien een waarschuwing of ook dat het ook niet erg is om je wel rot en eenzaam te voelen en het gevoel te hebben het alleen niet te kunnen als die ene man er niet is.
Ik herken namelijk je blije en sterke gevoel als alles goed gaat. Maar er hoeft maar iets te wankelen omtrent dat ene persoon die deels verantwoordelijk is voor je blije en sterke gevoel en dan voel je dat.
Maar goed misschien voel alleen ik dat en ga jij dat niet voelen.
zondag 26 januari 2020 om 14:50
In dat geval is er perspectief
Maar even PB'en dan
zondag 26 januari 2020 om 14:54
Klopt Julus. Controle is er ook nog niet. Alleen een vol hoofd en uit eerdere ervaring merkte ik dat afstand ruimte gaf om helder na te denken.
Heb nog zoveel meer vragen in het hoe, wat, waar en waarom en hoop hier binnenkort, stapje voor stapje achter te komen. Niet laten leiden door emoties maar ook eens rationeel na kunnen denken.
Denk veel aan het waarom ik aandacht van hem wil en wat het mij brengt. Wat ik verlies als het stopt. Waarom brengt het zoveel onrust etc.
Genoeg om te onderzoeken maar eerst even rust proberen te creëren in de chaos.
Heb nog zoveel meer vragen in het hoe, wat, waar en waarom en hoop hier binnenkort, stapje voor stapje achter te komen. Niet laten leiden door emoties maar ook eens rationeel na kunnen denken.
Denk veel aan het waarom ik aandacht van hem wil en wat het mij brengt. Wat ik verlies als het stopt. Waarom brengt het zoveel onrust etc.
Genoeg om te onderzoeken maar eerst even rust proberen te creëren in de chaos.
