Minnaar deel 41

Ik geef V niet de schuld. Er wordt mij gevraagd of ik eea wel duidelijk heb aangegeven naar V en daar ben ik dieper op in gegaan. Het is meer verklaren hoe het kon gebeuren dat ik openstond voor een ander.
Dat zou toch wat zijn dat ik V zou verwijten dat hij zich als geweldige vader opstelt. Menig vriendin in onze vriendenkring heeft wel eens uitgesproken dat ze zou willen dat haar eigen vent iets op V zou lijken als vader zijnde.
Ik geloof dat ik er heel veel aan gedaan heb om er wat meer passie en sprankeling in te gooien.

R en ik hebben elkaar ook wel vaak gezien gewoon in een park. Samen een eind wandelen en bijkletsen. We kunnen ook goed met elkaar overweg buiten het bed.
Hoewel die fysieke aantrekkingskracht dus enorm is, hoop ik dat die wegebt uiteindelijk en dat we een normaal contact kunnen hebben. Niet wekelijks elkaar zien maar gewoon als teken van leven, contact als het zo eens uitkomt
Dat zou ik het liefst willen en R ook. Ook al mag hetgeen wij hadden geen bestaansrecht hebben, het is er wel geweest en ieder moment was voor mij waardevol, dat wil ik niet zomaar aan de kant zetten alsof het er niet geweest is..... als dat mogelijk is, gevoelsmatig

Zowizo schreef: ↑

09-11-2020 21:52

@oranje ben ik ook weer met jou eens... ik begrijp de drang naar meer spanning en een beter seksleven wel echter met deze minnaar gaat dat moeilijk worden omdat er toch teveel gevoel bij komt kijken ( denk ik dan).

Als je man niet openstaat voor veranderingen dan kun je dus maar een paar dingen doen;
1. Je erbij neerleggen
2.

• Vreemdgaan

3. Scheiden

Het is geen van allen optimaal. Maar misschien mis ik een optie?

In ieder geval heel veel wijsheid gewenst

Die hoort er natuurlijk niet tussen dat is vals spelen rij. Je hebt maar twee opties: accepteren of scheiden

Oranjexxx schreef: ↑

09-11-2020 22:28

Ik zie nergens dat we de schuld neerleggen bij de man van 2hard2. Zij is degene die vreemd is gegaan. Haar keuze, haar verantwoordelijkheid. Maar hij heeft besloten om zijn leven anders in te richten en zij heeft zich daarnaar te schikken wat hem betreft. Welk advies zou jij haar geven Zurimat?

dat nemen we aan ja. Maar wel van iemand die valsspeelt, liegt en daar rechtvaardiging voor zoekt. Dus erg betrouwbaar is dat niet

S-Meds schreef: ↑

09-11-2020 23:58

dat nemen we aan ja. Maar wel van iemand die valsspeelt, liegt en daar rechtvaardiging voor zoekt. Dus erg betrouwbaar is dat niet

Dat dus.

xx

Als je gaat scheiden, blijf dan vooral NIET liegen. Dat is zo pijnlijk.

xx

2hard2handle73 schreef: ↑

09-11-2020 23:55

Ik geef V niet de schuld. Er wordt mij gevraagd of ik eea wel duidelijk heb aangegeven naar V en daar ben ik dieper op in gegaan. Het is meer verklaren hoe het kon gebeuren dat ik openstond voor een ander.


We kunnen ook goed met elkaar overweg buiten het bed.

Mensen passen “ de waarheid” onbewust aan om het beeld in hun hoofd kloppend te houden. Zolang je nog niet wil loskomen van minnaar is dit jouw waarheid. Je rechtvaardigt hiermee jouw keuze en gedrag.
Op moment dat je de verantwoordelijkheid neemt en een andere keuzes gaat maken veranderd de waarheid vanzelf mee.

Marre12345 schreef: ↑

10-11-2020 08:00

Dat advies snap ik ook.

En als je bij elkaar blijft? Wat vind je dan het beste hex? Ben oprecht benieuwd.

Moeilijke vraag. Wat mij in ieder geval oprecht het beste lijkt is afscheid nemen van je minnaar, zodat je je relatie en het gevoel voor de partner niet verder beschadigt. Dit doorzetten is het begin van het einde.

De sleutel ligt in het onderzoeken van de onvrede in jezelf. De oplossing voor "niet meer sprankelen" ligt niet bij je man. De oplossing tegen sleur ook niet.

Ik weet, het is makkelijk praten achteraf als je alle tijd hebt gehad om na te denken. Maar je kan niet nadenken als je smoorverliefd bent, omdat je alles wat die verliefdheid in de weg zit negeert. (Zo werkt dat nu eenmaal.)

Open kaart spelen kan fungeren als een wake up call voor je man maar dat is een afweging die ik niet kan maken. Het kan ook zijn dat hij direct de stekker uit het huwelijk trekt. Gezien het verleden denk ik dat dat wel meevalt, maar ik kan het niet met zekerheid zeggen natuurlijk.

Persoonlijk zou ik voorstander zijn van praten onder begeleiding van een therapeut, met als intentie om elkaar echt terug te vinden. Zonder minnaar op de achtergrond, want dat vertroebelt alles en het maakt de hele therapie zinloos.

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

10-11-2020 09:08

Mensen passen “ de waarheid” onbewust aan om het beeld in hun hoofd kloppend te houden. Zolang je nog niet wil loskomen van minnaar is dit jouw waarheid. Je rechtvaardigt hiermee jouw keuze en gedrag.
Op moment dat je de verantwoordelijkheid neemt en een andere keuzes gaat maken veranderd de waarheid vanzelf mee.

Hier ben ik het volmondig mee eens.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

10-11-2020 07:56

Als je gaat scheiden, blijf dan vooral NIET liegen. Dat is zo pijnlijk.

Dit vind ik een vreemd advies.
Als je gaat scheiden zonder je ex ooit je geheim te vertellen en hij komt er nooit achter, wat kan er dan precies pijnlijk zijn?

Als ik mezelf in de ex schoenen zet hoef ik écht op de valreep alle geheimpjes niet aan te horen, dat zou voelen alsof je met terugwerkende kracht volledig in elkaar geschopt wordt zonder dat je daar nog maar iéts aan kan doen.

2hard2handle73 schreef: ↑

09-11-2020 23:55

Ook al mag hetgeen wij hadden geen bestaansrecht hebben, het is er wel geweest en ieder moment was voor mij waardevol, dat wil ik niet zomaar aan de kant zetten alsof het er niet geweest is..... als dat mogelijk is, gevoelsmatig

Je maakt een denkfout. Je denkt nu dat je contact moet houden om het idee te hebben dat het iets voorstelde en daarmee praat je inderdaad je acties goed.
Je kunt ook in gedachten je ooit minnaarrelatie koesteren, dat hoeft niet lijflijk of schriftelijk. Je systeem weet écht wel dat het niet niks voorstelde.

Zet jij jezelf wel eens in de schoenen van V? Hoe zou je het vinden als hij een minnares had gehad, met moeite afscheid van haar had genomen en daarna een vriendschap met haar had proberen te onderhouden?

Hexopbezemsteel schreef: ↑

10-11-2020 09:22

De sleutel ligt in het onderzoeken van de onvrede in jezelf. De oplossing voor "niet meer sprankelen" ligt niet bij je man. De oplossing tegen sleur ook niet.

Ik denk dat een deel van de oplossing bij beiden ligt. Je bent misschien niet verantwoordelijk voor haar gesprankel, je kan er wel voor zorgen dát ze af en toe sprankelt.

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

10-11-2020 09:08

Mensen passen “ de waarheid” onbewust aan om het beeld in hun hoofd kloppend te houden. Zolang je nog niet wil loskomen van minnaar is dit jouw waarheid. Je rechtvaardigt hiermee jouw keuze en gedrag.
Op moment dat je de verantwoordelijkheid neemt en een andere keuzes gaat maken veranderd de waarheid vanzelf mee.

Volledig met je eens.
Helaas hebben mensen die in een door zichzelf gecreëerde bubel zitten het helemaal niet door. Pas als ze uit die bubel stappen en weer terug stevig op de grond staan, lukt het ze beter nuchter na te denken en de situatie/ hen toestand beter te beoordelen.
En dan is het beeld weer heel anders.

2hard2handle73 schreef: ↑

09-11-2020 23:55

Dat zou ik het liefst willen en R ook.

Is dat echt zo? Als je echt heel eerlijk bent?

Dan zou het ook niet meer stiekem moeten, maar out in the open. Zou dat kunnen?
En ik geloof absoluut in platonische man-vrouw vriendschappen, heb er zelf meerdere. Maar dan moet er echt nul aantrekkingskracht zijn.

Rooss4.0 schreef: ↑

10-11-2020 09:27

Dit vind ik een vreemd advies.
Als je gaat scheiden zonder je ex ooit je geheim te vertellen en hij komt er nooit achter, wat kan er dan precies pijnlijk zijn?

Als ik mezelf in de ex schoenen zet hoef ik écht op de valreep alle geheimpjes niet aan te horen, dat zou voelen alsof je met terugwerkende kracht volledig in elkaar geschopt wordt zonder dat je daar nog maar iéts aan kan doen.

Ik heb het aan den lijve ondervonden. Mijn ex "wist niet meer wat hij voelde". Nam de laatste jaren steeds meer afstand, uitte steeds meer kritiek over hele rare dingen (het beruchte dopje op de tandpasta, en toen ik keurig het dopje op de tube draaide vond hij weer iets anders).

Als ik voorstelde om te praten of om ergens te gaan praten onder begeleiding, was dat onzin. Want er was immers helemaal niks.

En toen vertrok hij. Ik begreep er echt niks van en dat maakte het nog moeilijker. Toegeven dat hij verliefd was geworden op een ander en de weg terug niet meer kon vinden, had er in ieder geval voor gezorgd dat ik had begrepen wat er was gebeurd.

Al dat gelieg en gedraai doe je voor jezelf, niet voor het heil van de ander. Ook al maak je je jezelf dat nog zo wijs.

Mijn ex is boos, omdat ik anderen verteld heb dat hij gewoon een ander had. Als hij zo achter zijn eigen daden stond, zou het echt geen enkel probleem geweest zijn om open kaart te spelen toen ik het eenmaal wist.

Maar als je overal liegt en manipuleert, dan is het makkelijker om daarna ook te zwijgen en net te doen alsof het er NIETS mee te maken heeft.

Goeiemorgen!

Ik lees nog altijd mee en nu en dan kom ik van mijn handen af.

Natuurlijk gaat dat minnaren om het invullen van een aandachtsbehoefte, daar draait elke relatie rond, van de simpelste vriendschap tot het beste huwelijk. En natuurlijk zijn daar excessen en onevenwichten in.
En neen, minnaren draait niet altijd alleen rond geilheid en seks. Echt niet. Talloze voorbeelden. En soms wel. Ook talloze voorbeelden.

En ja, het is oneerlijk en lelijk. En veelal niet de juiste oplossing.
Maar soms wel de minst slechte. En zolang hier iedereen die zijn partner bedriegt in 1 trek zwart wit wordt neergeslagen als een vreselijk wezen tot zelfs een slechte ouder, ga ik dat blijven zeggen.
Ik ben zelf een harde believer van het kerngezin maar ik weet tegelijk dat het niet makkelijk is om je hele leven alle invulling van al je verschillende behoeftes bij 1 persoon te halen. Als je heel sterk bent, en je hebt voor alles genoeg aan jezelf, dan is het makkelijker. Maar ik ben alvast zo niet.

Ik heb al het voorbeeld van mijn ouders aangehaald, ik plak het er hier nog eens tussen:

Mijn ouders zijn bijna 50 jaar getrouwd. Daar zaten heel gelukkige jaren tussen en ook minder gelukkige. Zo gaat dat. Ik weet dat mijn vader mijn moeder al jaren bedriegt.
Ik ben bijna zeker dat mijn moeder dat ook weet, minstens vermoedt ze het wel.
Mijn ouders kiezen erover om er niet over te spreken met elkaar.
Je kan daar vanalles van vinden. Alleen weet ik heel zeker dat als mijn vader, die dus iets tekort komt in dat huwelijk, bij haar was weggegaan, zowel zij als hij niet zo gelukkig zouden zijn als ze nu zijn. Ook met elkaar. Ze zijn echt een heel fijn team en houden heel veel van elkaar. Ik vind persoonlijk dat ze een heel goed huwelijk hebben. Het is altijd heerlijk om daar thuis te komen.

Het echte leven is niet 1 recht juist pad. En echte mensen hebben echte emoties en behoeftes en instincten. Je kan zo goed mogelijk je best doen, boeken lezen, in therapie gaan, omdenken, koude douches nemen, maar uiteindelijk maakt iedereen gewoon zijn eigen fouten en de ene meer dan de andere, dat is ook waar.

Mijn vader is een lieve vader. Altijd geweest en nog steeds. Hij is zelfs een lieve goede echtgenoot voor mijn moeder en het is er heerlijk thuiskomen, nog altijd.

Ik ben een lieve moeder. En ik was dat ook toen ik mijn man bedroog.
Dat was toen in mijn ogen de enige weg, en het zorgde er toen voor dat ik mijn eigen kerngezin intact kon houden. Nu ben ik daar heel bewust elke dag dankbaar voor en mijn man en kinderen ook. Het is nog steeds geen sprookje en nog steeds hard werken, maar het is er in elk geval nog wel.

Het is gewoon niet zwart wit. En je moet er je hoofd bij houden. En die spiegel hier is zo goed en het hoeft niet per se leuk te zijn als je erin kijkt. Domme acties verdienen geen applaus, maar een beetje mildheid doet wonderen.

@2hard2handle, het is al gezegd, maar vriendschap is niet hetgeen je mist. Ik geloof absoluut dat het ook niet de loutere geilheid is, je mist de verbinding denk ik. Been there, done that. Je plan voor vrijdag gaat dat niet oplossen, alleen een heel klein beetje dat gevoel oproepen, waardoor het erna nog veel meer pijn gaat doen. Maar ik snap dat het gevoel van dat nooit meer te voelen bijna ondraaglijk is. Kan je niet vrijdag uitstellen? Nu niet doen, maar tegen jezelf zeggen dat als het echt niet meer gaat je volgende week elkaar dan kan zien, bellen of appen? Zo is het mij uiteindelijk gelukt. Het idee dat het kon gaf rust, maar tegelijk hoefde ik ook niets te doen.

Het is een complex dilemma maar ik denk dat de beste keus is om vreemdgaan op te biechten en de leugens op tafel te leggen. Vanuit daar heb je een gesprek waar het echt om draait. Een nieuwe kans om opnieuw voor elkaar te kiezen of elkaar te verliezen. Dat is pas spanning in je leven. Het doorprikken van de bubbel en de verantwoordelijk nemen is ook helend. Pas vanuit daar kun je weer voelen wat de waarheid is.
Een eenmalige slippertje kan je misschien verzwijgen maar een langdurige affaire met verliefdheid en zoveel leugens zal altijd tussen een relatie blijven staan. De kans dat je opnieuw vreemdgaat is ook groot. Door afscheid nemen van een minnaars heb je nog niet je eigen problemen opgelost.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

10-11-2020 09:49

Al dat gelieg en gedraai doe je voor jezelf, niet voor het heil van de ander. Ook al maak je je jezelf dat nog zo wijs.

Hier ben ik het wel mee eens. Je doet het voor jezelf. Zowel het liegen als het bedriegen als het minnaren. En het al dan niet vertellen trouwens ook.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

10-11-2020 09:49

En toen vertrok hij. Ik begreep er echt niks van en dat maakte het nog moeilijker. Toegeven dat hij verliefd was geworden op een ander en de weg terug niet meer kon vinden, had er in ieder geval voor gezorgd dat ik had begrepen wat er was gebeurd.

Dat snap ik. Je ex heeft het extreem raar aangepakt, natuurlijk wil je weten waarom je aan de kant gezet wordt. Toch denk ik niet dat het in elke situatie een goed idee is om met terugwerkende kracht alle geheimen op te biechten.
In dit geval was het de directe reden van jullie scheiding, daar had hij heel anders mee om mogen gaan.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

10-11-2020 09:49

Al dat gelieg en gedraai doe je voor jezelf, niet voor het heil van de ander. Ook al maak je je jezelf dat nog zo wijs.

Het ligt ook aan de afspraken. Ik wil het niet weten als mijn vent vreemdgaat en heb hem dus gevraagd hier actief over te zwijgen.

oliviaaaaaaa schreef: ↑

10-11-2020 10:18

Hier ben ik het wel mee eens. Je doet het voor jezelf. Zowel het liegen als het bedriegen als het minnaren. En het al dan niet vertellen trouwens ook.

Jouw man en kinderen weten van je affaire? Ik lees in je lange stuk dat jullie allemaal heel dankbaar zijn voor het intact blijven van het kerngezin na je vreemdgaan?

Rooss4.0 schreef: ↑

10-11-2020 10:29

Dat snap ik. Je ex heeft het extreem raar aangepakt, natuurlijk wil je weten waarom je aan de kant gezet wordt. Toch denk ik niet dat het in elke situatie een goed idee is om met terugwerkende kracht alle geheimen op te biechten.
In dit geval was het de directe reden van jullie scheiding, daar had hij heel anders mee om mogen gaan.

Het heeft inderdaad niet altijd zin, maar meestal is eerlijk zijn wel zo prettig. Wij hadden een open relatie, trouwens. Helaas was ik de enige die open was.

Hexopbezemsteel schreef: ↑

10-11-2020 10:38

Het heeft inderdaad niet altijd zin, maar meestal is eerlijk zijn wel zo prettig. Wij hadden een open relatie, trouwens. Helaas was ik de enige die open was.

Dan is het nog rotter.

En nu, heeft je man-vertrouwen voor altijd een deuk of heb je dit wel een plekje kunnen geven? Heb je een nieuwe relatie? Sorry voor het niet-onthouden.

Rooss4.0 schreef: ↑

10-11-2020 11:01

Dan is het nog rotter.

En nu, heeft je man-vertrouwen voor altijd een deuk of heb je dit wel een plekje kunnen geven? Heb je een nieuwe relatie? Sorry voor het niet-onthouden.

Nee hoor, mijn man vertrouwen is prima. Als ik nog een keer op mijn bek ga overleef ik dat echt wel. En vragen mag hoor.