Minnaar deel 42

Lois; geen andere mannen meer. Alleen lover, de getrouwde minnaar is er nog.
Het klopt wat je zegt, wat er tussen ons is dat is en blijft zoals het is/was.
We daten maar meer dan dat wordt het niet. Daar sta ik nog steeds volledig achter maar zijn woorden hebben wat los gemaakt bij me. Ergens had ik gewild dat ik het niet had geweten, dan was er meer afstand geweest of in elk geval nog mogelijkheid om te denken dat er weinig gevoelens waren.

Wat een tijd zeg, 4 jaar.
Logisch dat je wel aan hem denkt af en toe, jullie klonken ook fijn samen.
Benieuwd of hij het hierbij laat of toch een opening ziet om weer te contacten.
Halfslachtig contact zou voor mij ook niet werken dus snap de keuze daarin.

Nog wat van die andere man gehoord die jou contacte via kik laatst?

@elize oohhh heeft hij meer gevoelens voor je dan je had verwacht? Of vul ik nu teveel in?

@lois ja kan me voorstellen dat dat niet onberoerd laat, jullie hebben natuurlijk ook best wel een geschiedenis samen. Is er een reden voor dat je het contact zo af houdt buiten dat het nooit meer je minnaar gaat worden? Mijn ex minnaar stuurde vorige week na dikke 2 maanden niks te hebben gehoord ook weer een berichtje. We hebben best even een gezellig gesprek gehad en dat was prima. Al kan ik ook heel goed zonder het contact merk ik. Maar als hij graag iets wil sturen dan app ik vriendschappelijk met hem.

Om je vraag te beantwoorden, er is nog wel contact alleen aan beide kanten niet echt de tijd om af te spreken helaas... ik hoop dat het nog wel gaat gebeuren. Verder is het wel rustig hier.

Nou... toevallig as we speak. We hadden het allebei druk weinig contact maar ik vroeg hoe het ging en ik kreeg het bericht dat hij iemand ontmoet heeft... tja... dan houdt het op helaas.
Was al wel 2 weken dus ik heb gevraagd waarom hij dat niet eerder heeft laten weten maar geen duidelijk antwoord. Dus die met zijn mooie blauwe ogen is wel voorbij helaas...

Dat heb je goed zowiso. Dat we elkaar leuk vonden hebben we heus wel eens benoemd en anders zijn we niet zolang 'samen' maar dit was iets meer.
Komende maanden hebben we beide een drukke agenda dus zien elkaar minder, baal ik wel een beetje van.....

Zucht, zowiso, wat is dat toch met die mannen! Het lijkt wel of ze een dubbele agenda hebben..
Ben je nog actief op zoek of vind je het wel even goed zo?

@elize nee niet actief op zoek... ik vond hem gewoon echt wel heel leuk maarja... ik ben bezet hij vrijgezel. Hij is jonger dus had nooit iets geworden maar hij appte al bijna 1 jaar. Ik heb altijd afgehouden en toen ik hapte was het heel leuk maar toch voor hem niet leuk genoeg. Ik moet eerlijk zeggen dat het me onverwacht pijn doet. Ik had verwacht dat het niks betekende, elkaar nooit gezien.. maar nu toch die afwijzing omdat ik erom vroeg terwijl ik er al naar had getint dat ik onzeker was en blablabla... maakt dus niks uit...

Herken veel van je onzekerheid en kwetsbaarheid. Kan me goed voorstellen hoe het voelt.
Voel me ook altijd afgewezen als een match ineens verdwijnt. Waarom?
Tot een vriend zei; hij is de gek, hij weet niet wat hij laat lopen!
Denk dat je het ook zo moet zien (zeg ik heel stoer )
Laat het los zowiso, je bent leuk genoeg! Knuffel

Ja dat klopt Elize... ik heb het ook wel losgelaten nu. Maar gisteren was het toch ff kut.

Ik snap ook wel dat je baalt dat je hem zo'n tijd niet of bijna niet gaat zien zeker wanneer er iets is uitgesproken wat je toch wel raakt. Hebben jullie wel app contact dan?

Zowizo schreef: ↑

18-05-2021 21:45

Ik moet eerlijk zeggen dat het me onverwacht pijn doet. Ik had verwacht dat het niks betekende, elkaar nooit gezien.. maar nu toch die afwijzing omdat ik erom vroeg terwijl ik er al naar had getint dat ik onzeker was en blablabla... maakt dus niks uit...

Hee Zowizo. Ik lees hier een beetje de Zowizo uit het begin, toen ze net mee kwam schrijven. Dat onder tafel vegen van je gevoelens, het oppervlakkige. Wat jammer.

Vertel jij je potentieeltjes dat je onzeker bent? Mag ik je vragen waarom je dat doet, wat verwacht je van hen als je dat laat weten? Hoe zou je het vinden als een man jou dat zou vertellen, lijkt je dat opwindend of eerder het tegendeel?
En nu is blauwoog afgehaakt en natuurlijk doet dat best een beetje pijn. Bij elke afwijzing wordt een oeroud stukje aangeprikt diep in jou dat je vertelt dat je de moeite niet waard bent, dat je er niet toe doet, dat de hele wereld leuker en mooier is dan jij en dat mag best even pijn doen. Daar herstel je wel weer van. En het is ook gewoon vreselijk stom dat hij je 2 weken laat bungelen voordat hij het -na aanzwengelen van jou- vertelt. Ik heb dit vaker meegemaakt met mannen, schijnbaar is even laten weten dat het stopt enorm lastig.

Lois, stelde exminnaar even een belangstellingsvraag of was het echt iets gerichts waar antwoord op moet komen? Ergens wel mooi hoor, vind ik, dat hij af en toe even laat weten dat hij nog bestaat, jullie hebben lang diep gezeten en dat het jou even uit evenwicht brengt is heel logisch. Je gaat er heel mooi en volwassen mee om maar emoties mogen er ook zijn hè?

Hier na een intens weekend een beetje last van de leegte en het gemis. Aan beide kanten trouwens, Vent liet ook al weten dat hij een beetje met zijn ziel onder zijn arm liep. We zijn alweer aan het aftellen tot we elkaar weer in de armen kunnen sluiten, Vent komt naar Roosstown om een beetje te klussen, erg fijn.

Zowizo, dat gevoel van afgewezen worden is zo kut. Ook al gaat het soms om iets pril waar je net wat hoop op gezet had, het is niet fijn. Ik kan me daar zelf ook heel onzeker door gaan voelen, zelfs al is die onzekerheid van korte duur en kan je achteraf alles wel beter in perspectief plaatsen. Ik denk dat je je gevoelens niet gewoon onder tafel moet vegen. Accepteer even dat het gewoon kut is, dat je verdrietig bent en dan kan je daarna weer verder.

Dat zulke onzekerheid een oeroud stukje aanprikt, zoals Roos zei, dat is inderdaad ook hoe ik het vaak ervaar. Alsof er toch nog een piepklein jong Muurvlieg-meisje in mij zit, die af en toe naar boven komt.

Roos: ik schrik eigenlijk een beetje dat je na een lange lat-relatie nog altijd die leegte en gemis voelt na een intens weekend. Ik ben bang dat als het wat met mijn koffie-date wordt (en we praten ook wel over de toekomst, we willen dat het wat wordt, ook al wonen we dus ruim 7 uur van elkaar en is het nog allemaal pril). Ik ben bang dat ik dit misschien niet ga trekken, die enorme ups and downs. Ik hoopte ergens dat die scherpe kantjes er wel vanaf zouden gaan. Na de koffiedate met hem voelde ik mijzelf enorm leeg en verdrietig toen we afscheid namen en ik heb een paar dagen erg verdrietig en ook blij rondgelopen, een heel intense mix van gevoelens die hij ook ervaarde. Ook best stom na een eerste date, maar het was een intense "eerste date" omdat we door de afstand mekaar niet gewoon even voor een uurtje kunnen zien. Dus het is echt alles of niks.

Deze week zie ik hem weer. Opnieuw twee dagen in een andere stad die tussenin ligt. Ik kijk er enorm naar uit en hij ook. Het contact in de voorbije maand is ook wel heel intens geweest, veel gepraat op Zoom en heel veel sms'jes en mails gestuurd, dus het voelt erg bizar dat dit eigenlijk maar de tweede date is. De volgende date staat ook al bijna vast, hij komt misschien een weekend naar mijn stad. Voorlopig is de frequentie dus één keer per maand een paar dagen, en dat is wel fijn, zo heb ik ook nog genoeg tijd om me te settelen met de echtscheiding, nieuw appartement, co-ouderschap etc.

Verder heb ik zelf ook een afspraak geboekt met een psyscholoog. Ik voel me wel vrij goed, maar ik ben iemand die dit soort zaken liever pro-actief aanpakt en een echtscheiding is natuurlijk best wel iets groot, plus dat er nog wel wat zaken uit mijn verleden zijn die ik even wil uitpraten. Zeker ook naar aanleiding van eerdere gesprekken hier in het topic, over hoe je wel bepaalde patronen en reacties bij jezelf kan herkennen en plaatsen, maar dat ik niet goed weet hoe je dan verder gaat met die info. Ik weet dat mijn psycholoog mij heel vaak heeft geholpen met beide kanten van de medaille te zien over hoe ik reageer op bepaalde zaken. Dat onzekerheid er ook gewoon mag zijn, dat het niet noodzakelijk slecht is om je verantwoordelijk te voelen over hoe anderen zich gedragen, dat je heel veel dingen kan verklaren op basis van mijn jeugd met twee verslaafde ouders, maar dat je niet noodzakelijk alles moet of kan veranderen. Dus ik hoop daar ook wel wat uit te halen.

Ik loop in elk geval op wolkjes vandaag. Nog een paar dagen voor ik mijn lieve koffiedate terug zie. Ik ben weer wat zenuwachtig, maar nu hebben we elkaar al gezien en we weten dat we mekaar wel echt heel leuk vinden. Ik heb al een nieuw jurkje klaar liggen, zo'n wikkel-jurk die met één knop vasthaakt langs de voorkant, lekker gemakkelijk voor hem om me uit te kleden. Misschien draag ik er wel niks onder als we ´s avond naar een restaurant gaan

@muurvliegje mooie post dankjewel ook! Leuk dat je je date weer gaat zien! De voorpret kan zo leuk zijn hé? Nieuwe lingerie (of geen...) en nieuw jurkje... de vlinders en spanning van hem weer zien... super leuk!

@roos grappig dat jullie beiden dat zelfde ervaren ook na zo'n lange tijd nog. Misschien geeft het juist aan dat je ook niks voor lief moet nemen? Dat je voor elkaar je best wil blijven doen en je ook kwetsbaar op durft te stellen door dit naar elkaar te benoemen. Alleen maar mooi denk ik.

Even iets verduidelijken begrijp ik, uhm hij appte mij dus al geruime tijd (bijna 1 jaar) met tussenpozes om te kijken of ik toch niet wat wilde drinken met hem. Ik vond hem echt te jong maar hij verzekerde mij dat dat niets uit zou maken. Nou ja lang verhaal kort, uiteindelijk ben ik overdtag gegaan om af te spreken. Ondertussen appte hij (en ik) zowat hele dagen met elkaar... heel spannende gesprekken ook. Mijn fout is denk ik dat ik me weer eens veel teveel mee heb laten slepen maar hij zat vol complimenten en welke vrouw wil dat niet horen?

Nou ja, afgesproken maar hij moest dus on quarantaine. Balen. Vooral voor hem. Maar hij zou zsm kijken voor een nieuwe datum. En vanaf toen nam het contact af. Van in de 6e versnelling naar de 1e zogezegd. Ik heb toen aangegeven dat ik dat raar vond, dat het vaak zo gaat en dat ik het jammer zou vinden dat het uiteindelijk op niets uit zou lopen. Ook dat het mij onzeker maakte over zijn bedoelingen en dat hij ook gewoon eerlijk moest zeggen of hij wel wilde nog. Hij begreep het helemaal, zei dat hij het erg druk had en ik moest me nergens zorgen om maken. Dus ik heb het contact verminderd ook om hem maar ruimte te geven en uit zichzelf te komen maarja, dat gebeurde dus niet totdat ik gisteren na bijna een week geen contact, vroeg hoe het ging en waarom ik niks meer hoorde. En daarop zei hij dus dat hij met iemand was, was nog beginnend. Nu zo'n 2 weken.

Dus mijn vraag of hij nog wilde, mijn gevoel dat het op niks uit zou gaan lopen en de onzekerheid van mij daarover heeft hij allemaal genegeerd en eigenlijk gewoon gedaan alsof er niks aan de hand was en hij zou proberen nog iets te fixen terwijl hij ondertussen iemand anders ontmoet had. Dat was pijnlijk, ja het voelde weer als een afwijzing en ik ben er best even verdrietig om geweest vannacht. Maarja, het is ook weer wat het is. Ik schuif het niet onder tafel, althans, dat is niet mijn bedoeling. Maar ik begrijp ook wel dat het een beetje gek kan zijn dat iemand je zo kan raken die je nooit ontmoet hebt. Dat zou zelfs een beetje kinderachtig gevonden kunnen worden. Zeker gezien alle andere verhalen hier is dit natuurlijk iets kleins. Alleen dit kleine dingetje raakt mij ja. En het maakt mij onzeker en laat me aan mezelf twijfelen. Ik neem het hem ook gewoon kwalijk dat ik niet eens een berichtje waard was dat hij er vanaf ziet. Daardoor voel ik me nog kleiner en nietszeggender. Nou ja, dat dus eigenlijk.

Sorry, lange ego post.

@Zowizo, dat laten bungelen vind ik vooral veel over hem zeggen. Het komt heel opportunistisch over vanuit hem, niet tof en erg egoïstisch. Ik hou niet zo van dat zachte heelmeester gedrag. Woorden die niet overeen komen met acties. Heb dan gewoon de ballen om te zeggen waar het op staat ipv de ander hoop te geven. Dat gedrag creeert bij de ander verwachtingen. In die zin goed dat je van hem af bent maar ik kan me voorstellen dat het gewoon een tijdelijk shitgevoel geeft. Helemaal niet kinderachtig. Het is ook geen afwijzing van jou als persoon, ook al voelt dat wel zo. Misschien een fijne tegengif gedachte: er ligt iets beters voor je in het verschiet. Nu het gevoel er gewoon laten zijn, verdrietig of boos. Ik vind het niet meer dan logisch. Dikke knuffel!

Dankjewel stardustziggy! Ja je hebt natuurlijk ook helemaal gelijk. Het is vanuit hem gewoon ontzettend zwak en het maakt hem een enorme zak hooi. En natuurlijk is dit gevoel maar tijdelijk. Maar het is wel een terugkerend iets, wat Roos zei, dat mannen de ballen vaak niet hebben om te zeggen waar het op staat. Gewoon eerlijk en duidelijk zijn. Ik hoef geen relatie, maar wel het respect dat hoort bij seks. Als je iemand kunt versieren en neuken dan kun je ook iemand netjes afwijzen. Lijkt mij...

@Lois gefeliciteerd met de goede uitslag! Reden voor een bescheiden feestje lijkt mij!

Muurvliegje schreef: ↑

19-05-2021 10:02

Roos: ik schrik eigenlijk een beetje dat je na een lange lat-relatie nog altijd die leegte en gemis voelt na een intens weekend.

Ja?
Ik niet, ik weet dat dit inherent is aan latten en knettergek zijn op elkaar. Ik heb het al vaak geschreven, er is iemand om te missen en dat is een zoet gevoel.
Afgelopen weekend was geen "gewoon" weekend en daar komt het ook door. Een combinatie van een beetje chemisch, een intens trio en daarna weer heel veel verbondenheid (of eigenlijk tijdens ook al).
Dan sudderen we een middagje, spreken dat even naar elkaar uit en dan de neus weer op het hier en nu.

Wat jij omschrijft zou ik niet bestempelen als zoet gemis. Wat jij omschrijft is een combinatie van frustratie en onzekerheid. Dat is geen gemis, dat is drang om bij elkaar te zijn uit angst. Dat is wat anders.

Nee ik heb nooit hulp gezocht voor dat verleden, ik heb het, zoals ik dus altijd doe, een beetje onder de tafel geschoven en het gebagatelliseerd. Ik heb altijd voor gehouden dat anderen het misschien zwaarder hebben dan ik, en verder had ik het gewoon echt goed thuis dus ik had ook niks te klagen.

Al heb ik nooit mijn ouders verteld wat er speelde toen ik 14 was en dus zo gepest werd. Ik heb er nooit met wie dan ook over gesproken alleen mijn man weet er iets van maar ook niet alles.

Ik weet niet zo goed hoe ik dat aan moet kaarten en ik ben echt enorm bang dat ik een beerput open ga trekken waar ik niet meer uit kom. Door het soort van weg te duwen kan ik het ook een plaats geven. Alleen is het niet de juiste plaats denk ik. En ik moet eerlijk bekennen dat ik er meer mee bezig ben nu ik het hier zo opschrijf. Misschien is dat de reden van mijn terugval qua schrijfstijl wat jij en Roos zien? Dat ik er liever niet teveel aan herinnert wil worden en het idee heb dat het een niks met het ander te maken heeft?

Zowizo schreef: ↑

19-05-2021 10:56

Sorry, lange ego post.

Ik snap het.
Ik dacht even dat je al je contacten ging vertellen over je onzekerheid en dat is gewoon mja, niet zo sexy. Dat je dit hem in deze context hebt verteld snap ik heel goed.
En nogmaals, je teleurstelling mag er zijn hè, die is ook gewoon legitiem, je verheugde je op iets en je wordt aan de kant gezet, dat vindt niemand leuk!

loisnvt schreef: ↑

19-05-2021 11:46

Het was een belangstellingsvraag en ik voelde me enigszins een soort van verplicht hier een antwoord op te geven, juist omdat het ook erg lief was.

Het klinkt alsof hij je even wilde laten weten dat hij nog steeds met je bezig is in zijn hoofd en je niet vergeet. Dat vind ik toch wel tof hoor. En je hebt prima gereageerd en nu mag het weer in slaapstand.

Superfijn dat je een goede uitslag had, yes!!!

StardustZiggy schreef: ↑

19-05-2021 11:16

@Zowizo, dat laten bungelen vind ik vooral veel over hem zeggen.

Dat doet het ook en ik vind het zelf ook altijd heel laf en jammer. Man, wees toch eens duidelijk. En toch hoor ik "van de andere kant" dat veel vrouwen dit ook schijnen te doen. Niet duidelijk zijn, geen standpunt innemen, de stekker er niet uit durven trekken, aan lijntjes houden. Heel naar.

Zowizo schreef: ↑

19-05-2021 12:10

ik ben echt enorm bang dat ik een beerput open ga trekken waar ik niet meer uit kom. Door het soort van weg te duwen kan ik het ook een plaats geven.

Ik denk dat dit best een beetje meevalt.

Je zou kunnen beginnen met een foto op te zoeken van jezelf uit die tijd, die in te lijsten en op een prominente plek neer te zetten, midden in je gezin. Je zou dat meisje in gedachten kunnen koesteren, knuffelen. Dat meisje mag huilen, lachen, spelen, kind zijn. Al is het maar in jouw hart en gedachten.
Dat helpt al.

Wat fijn die goede uitslag lois!

Dankje Roos voor de tip, ik zal het onthouden. Ik kijk regelmatig wel naar oude foto's van mezelf hoor maar ze liggen allemaal in een lade...