Minnaar deel 42

Hexopbezemsteel schreef: ↑

26-02-2021 10:44

Lois, niet omdat iedere single vrouw een relatie zou willen, maar omdat het risico domweg te groot is. Een single vrouw kan er helemaal voor gaan en heeft bovendien niets te verliezen.

Dat wordt gezegd inderdaad. Ik heb dat altijd weggezet als enorm arrogant maar ik schijn geen "standaard minnares" geweest te zijn als dat al bestaat. Schijnbaar weten onze sexegenoten nogal been te hangen.

Hoooi meelezers! Leuk!
(in een eerder stadium hebben tientallen zich gemeld, dat was echt geinig)

Rooss4.0 schreef: ↑

26-02-2021 10:56

Dat wordt gezegd inderdaad. Ik heb dat altijd weggezet als enorm arrogant maar ik schijn geen "standaard minnares" geweest te zijn als dat al bestaat. Schijnbaar weten onze sexegenoten nogal been te hangen.

Hoooi meelezers! Leuk!
(in een eerder stadium hebben tientallen zich gemeld, dat was echt geinig)

Welnee. Ik wilde ook geen vrijgezelle mannen om precies dezelfde reden. Niet omdat ze allemaal lastig zouden zijn, maar je weet het gewoon maar nooit.

Hoi hoi, hier ook een lieve zwaai van een hele trouwe meelezer! Ik volg dit topic al dik twee jaar en leef enorm mee met jullie. Jullie verhalen, ervaringen, adviezen, perspectieven, twijfels én gejubel zijn heel steunend en inzichtgevend voor mij. Een hele diepe buiging en dankdankdank daarvoor!

Als je me loept zie je dat ik héél af en toe iets heb geschreven. Ik voel/heb niet vaak de tijd of ruimte om echt intensief mee te schrijven. Ik ben getrouwd en heb een stiekeme relatie met een man (laten we hem cowboy noemen) die ook getrouwd is. Beiden willen we ons huwelijk (en gezin met kinderen) niet opgeven. Maar de lust en aantrekkingskracht zijn gigantisch. We zien elkaar weinig (zo'n 4 keer per jaar) en brengen dan een hele dag sexend en kletsend door in een hotelbed. Hemels is dat. Verder veel lustig appcontact. Zeg maar gerust dagelijks. Bellen of mailen doen we nooit. Of moet ik zeggen: deden? Want op dit moment zitten we in een soort pauze, die ook heel goed het einde kan betekenen. Ik weet het niet. Iets met pleisters er langzaam aftrekken.

Het begon jubelend en in de wolken, ik zweefde en huppelde er letterlijk van. Het was echt een verstandsverbijstering. Een delirium bijna, die toch wel bijna anderhalf heeft aangehouden. Ik stond midden in die lekkere pizza en oh, wat een feest was dat!

Maar na een tijd kwam ik toch wat meer met twee voeten op de grond. En toen begon het mij ook echt pijn te doen; het aandachtsmonster was heel lastig om te temmen. Ik zat er met veel te veel gevoel in. Was in de war. Ik wilde meer, maar maar ik wilde dat niet toegeven en tegelijkertijd wilde ik dat ook weer niet. Ik kreeg ook steeds meer wroeging en schuldgevoel. Kon niet goed meer de focus op 'thuis' leggen. Voelde me soms letterlijk een verslaafde. Hunkerend en behoeftig. En die cowboy leek daar geen last van te hebben, superfrusterend vond ik dat. En met al die gevoelens liep ik in mijn eentje rond, erg lastig.

Maar het lukt me - mede dankzij het lezen op dit topic - om toch om een soort modus te vinden die wel 'te doen was' voor me. Ik ging de hele pizza steeds meer zien en ook onvermijdelijk: ook kijken naar mijn eigen gedrag, wensen en behoeftes in mijn huwelijk. Ik durfde meer en meer uit te spreken dat ik behoefte heb aan spanning, speelsheid, avontuur. Het gaat met babysteps, maar we ontwikkelen ons wel op dat vlak. Heel fijn. Ook dat heb ik aan dit topic te danken. Mijn man heeft echt geen enkel vermoeden van mijn affaire. Ik denk dat -als ik het hem ooit vertel- dat hij me niet verlaat en bereid is om samen te onderzoeken wat er nu gebeurd is. Vooralsnog kies ik ervoor om het niet te vertellen. Ik ben daar nog niet uit.

Ondertussen ging/gaat het met het huwelijk van de cowboy niet goed. Zijn vrouw is ongelukkig en heeft psychische klachten. Hij kan daar slecht mee omgaan en is denk ik weinig begripvol of empathisch naar haar. Hij worstelt ook. Met zijn geheim. En met zichzelf. En hoewel hij er bijna niets over loslaat tegen mij, merk ik dat ik hem ook steeds meer met andere ogen beschouw. Ik vind zijn houding tegenover de hele situatie, tegenover mij en tegenover haar steeds minder aantrekkelijk (ja, ik ben me bewust van mijn dubbele moraal). Ik hoop dat hij de situatie meer gaat ownen en echt aan zichzelf en zijn relatie wil gaan werken. Ja, ik vind hem nog steeds een lekkertje, oh ja. En ik ben dol op hem. Maar ik heb dus ook geleerd dat alleen sex (zonder een soort van emotionele verbinding) voor mij niet (meer) genoeg is. Zijn vrouw weet niks van onze affaire, maar ik denk dat haar intuïtie heus wel rood uitslaat. Wat de hele situatie voor hen beiden niet beter maakt.

Een paar weken geleden realiseerde ik me dat ik zo niet verder wilde. Of zelfs: verder kon. Ik wil me focussen op mijn huwelijk en ontdekken of ik met mijn man verder kan groeien en verdiepen en spannende stappen kan zetten. Of ik die heerlijke kriebels ook met hem kan krijgen. In openheid

En daarnaast voelde ik ineens (?) heel sterk dat ik uit die dynamiek tussen hem en zijn vrouw wilde komen. Het is hier al vaak beschreven. Ook al bedoel je het niet zo; als geheime minnares, faciliteer je toch het bedrog van een ander. Nog even los van wie waar precies verantwoordelijk voor is, ik vond het in deze situatie niet meer fijn.

Dus heb ik voorgesteld om nu echt een half jaar volledig radiostil te zijn. Geen appjes meer. Geen Wordfeudjes (dat was ons communicatiekanaal) meer. Niets. Hij vond het jammer en lastig maar voelde ook wel dat het nodig was - om meer focus op zijn eigen shitstorm te krijgen.

De stilte duurt nu een paar weken. En ik met zeggen dat het mee meevalt. Ja, ik denk nog heel veel aan hem, het voelt als liefdesverdriet. Maar ik voel ook een opluchting en bevrijding.

Ha, ik wilde eigenlijk alleen maar even zwaaien en nu is het toch een heel verhaal geworden. Fijn wel, om het nu eens op te schrijven allemaal. Het is toch ook echt een pijnlijk eenzaam iets, zo'n geheime affaire..

Keep up the good work lieve allemaal. Knuffels!

Ik zwaai ook eventjes

Ik heb al een hele lange relatie, 36 jaar. De laatste paar jaar hebben we geen seks meer. We hebben het daar over gehad en mijn man vind het zo wel best. Ik denk daar anders over. Samen kwamen we er niet uit dus ik had de keuze. Of zo doorgaan, of de relatie verbreken of mijn orgasmes ergens anders gaan halen. Het is dus het laatste geworden.

Wat een mooie post, Argeloos. Ik herinner me je vaag.
Ik vind je heel sterk en je hebt een mooie ontwikkeling doorgemaakt. Zelfinzicht mbv het hebben van een minnaar, dat bedoelde ik laatst met "je leert geen schrijven door je pen weg te leggen".

Wat jij omschrijft in je beeld naar Cowboy vind ik heel tekenend. Heel langzaam flikkert ie van zn paard, hij lijkt wel een mens! De roze bril valt heel langzaam van je ogen en je gaat de wereld steeds helderder zien, het is maar zeer de vraag of je nu tot deze inzichten was gekomen zonder hem.

En misschien is dit het begin van het eind, dat kan maar zo maar weet je, Argeloos, je kunt het zonder hem, echt! Eigenlijk doe je het al zonder hem.
Goed bezig!

"voel ik heel duidelijk dat er in mij vanalles in beweging komt en gaat stromen, alsof de dingen die voor mijn gevoel in de knoop zaten en in de weg zaten, nu uit de knoop raken en oplossen, wegvloeien. Weet niet, maar voelt in ieder geval heel 'bevrijdend'!"

Tuttibel, echt fijn te lezen dat het je zo goed doet. Zo werkte het bij mij ook, nadat ik de boosheid parkeerde. En dat gaat steeds met vallen en opstaan. Ingewikkeld hé al die gevoelens!?

Diana, ik had je post gelezen maar ik was even niet "aangehaakt" bedankt voor je update!
Wat een lekkereontwikkeling maak je door, je gaat steeds beter vatten waar het om draait zo te lezen. En dus verandert je man mee, dat kan niet anders. Powervrouw!

Zwaai

*zwaai* sporadisch wat gepost maar ik lees nog mee..

Zelf een minnaar (gehad) voor 2-3 jaar waarbij ik zelf ook een relatie had.
Geen open relatie. Werden gewoon hopeloos verliefd..

Zoals in de meeste gevallen eindigde dit niet in een sprookje maar met een hoop verliezers en drama. Of ja, eindigde.. t is nog vers..

Ik vind het een mooi topic, ik haal er veel adviezen uit en een hoop spiegels.

Wat een hoop mooie berichten! Diana en Tuttibella fijn dat het jullie toch vooruit helpt, meeschrijven in dit topic en lezen hoe de andere kant dingen ervaart.
Argeloos, knap die beslissing, goed gedaan! Fijn dat het tot nu toe best goed gaat. En nog fijner dat er binnen je relatie nu mogelijkheden lijken te zijn. Goed bezig.
Odette Je minnaarrelatie dus over, maar je gewone relatie niet? Of is die ook kapot?

Ik ben ook nog regelmatig van de partij!
De laatste maanden vooral in de meeleesstand maar soms wordt er zoveel geschreven dat ik het ff niet kan bijbenen. Een super fijn topic waar ik heerlijk mijn ei kwijt kon gedurende mijn jarenlange minnaarsrelatie. Mede door dit topic ben ik mij steeds bewuster geworden van mezelf en gaan inzien hoe processen lopen.
Wel het idee dat er de laatste topics nog meer aandacht uitgaat naar eigen bewustwording en zelfreflectie en dat de jubelstemming en date verslagen, iets minder worden.

depten schreef: ↑

26-02-2021 19:05

Wel het idee dat er de laatste topics nog meer aandacht uitgaat naar eigen bewustwording en zelfreflectie en dat de jubelstemming en date verslagen, iets minder worden.

Eens met jou Depten! Ik vind dit juist een heerlijke plek om te jubelen, omdat ik er in 't echte leven niet over praat. Alleen durf ik hier niet vrijuit te jubelen, zo voelt het tenminste...

Ik lees ook nog mee. Waarom? Heb al meer dan anderhalf jaar geen minnaar meer en dat gaat ook niet meer gebeuren. Maar ik denk er nog dagelijks aan terug, het was een heftige tijd. Jullie posts helpen me steeds beter te begrijpen wat ik heb ervaren. Soms voel ik er ook heimwee door - vooral door de jubelposts (maar houd je vooral niet in hoor) (maar fuck, wat was dat lekker, zo’n paar uur of 1x zelfs een hele dag in een hotelkamer) en vaak ook voel ik opluchting dat ik de hunkering en het gemis niet meer heb. Zoals Roos schreef: mijn gedachtes zijn weer van mij. Ik kan weer genieten van het hier en nu.

Ik duik weer in de meeleesstand

@marana mijn relatie is over. Dat besluit heeft verder weinig met minnaar te maken.

Met minnaar heb ik een hele tijd vriendschappelijk contact gehad..... (moet huilen en lachen om mijn naviteit hierin..)
Een paar maanden geleden veranderde dat weer in een minnaarsrelatie, totdat echtgenote erachter kwam.
De liefde was toch niet zo wederzijds als ik dacht....

@anne.. please jubel! Dit is absoluut het topic ervoor en hoort er net zo goed bij als alle andere verhalen en zorgt voor de nodige variatie. En ik begrijp de behoefte om te delen. ik lees het graag in elk geval.

De reden dat ik niet schrijf is omdat mijn verhaal 1 uit 1000 is. Klassiek verhaal, beetje zoals een standaard rom-com.. heel voorspelbaar (behalve dat die altijd goed eindigen, haha). Dus ik wil het iedereen besparen om steeds dezelfde reacties en adviezen te moeten geven.

loisnvt schreef: ↑

26-02-2021 19:22

@Depten, ik dacht nog aan jou en vlgs mij heb jij geen melding van een pb gekregen, bij deze dus

Je hebt er eentje terug

Ooh ja! Vooral lekker blijven jubelen! Blijkbaar hebben enkelen van ons het gewoon nodig om de spanning te ervaren. Oké, je loopt dan misschien ff niet in de pas en het is oppassen dat je er niet teveel schade mee aanricht maar. My GOD! Wat heb ik mijn minnaar destijds nodig gehad.
Ondanks het dramatische einde ( hij gescheiden en de mijne aan een zijden draadje) heb ik het niet willen missen. We zijn 18 maanden verder en vooral de laatste tijd moet ik zeker dagelijks aan hem denken. Hij belde mij een tijdje terug om te zeggen dat hij opnieuw verliefd is geworden en dat riep zoveel emotie bij mij op. Dat ging van blijdschap voor hem tot jaloezie en verdriet.
Vind het ook fijn om die emoties uit te pluizen en kan ze allemaal snappen en ben zo blij dat ik ze heb mogen ervaren.

Nou ok dan, ik meld me als meelezer. Inmiddels in een vrij stabiele situatie met mijn voorheen minnaar. Hij is officieel gescheiden en ik bijna. Nog steeds erg verliefd en veel contact, maar we hebben elkaar nog niet voorgesteld aan elkaars omgeving. Het was een heel bewuste keuze om onze liefde tussen ons te houden en ons beide te richten op het afronden van ons huwelijk en een nieuwe modus alleen met de kinderen vinden. Ik vind het goed zo, voel me er rustig bij. Maar 2021 gaat denk ik wel het jaar worden waarin we als stel openlijk naar buiten zullen treden. Een nieuwe stap op de lange hobbelige weg die inmiddels al ruim 3 jaar duurt voor ons! Maar hij is het waard, helemaal gek op hem

A_1980 weet jouw ex wel van jouw nieuwe liefde? Of heb je hem het verhaal verteld over "liefde is op, passen niet meer bij elkaar"?

Ik hoop echt dat je hem niet voor de gek houdt, zoals mijn ex met mij deed. Niet begrijpen waarom je partner niet meer verder wil is het meest pijnlijke, er later achterkomen dat je bovenop je verdriet over het mislukken, zo aan jezelf getwijfeld hebt terwijl er gewoon een ander was, is echt dodelijk, en dan vooral voor de verstandhouding met je ex partner. Ik hoop echt dat je hem dat bespaart.

Wow wat leuk al die meelezers die zich melden en ook de nieuwe verhalen!

@Depten vind het ook leuk dat je nog meeleest. Ben je er nog uit kunnen komen met je man vwb een "open relatie"? Mag ook in een PB hoor.

Waarom zijn wij vrouwen toch altijd geneigd om te denken dat acties van de ander veroorzaakt worden door onszelf? Ik betrap me er zelf ook op. Hex, dat jouw ex partner niet heeft kunnen/willen duiden waarom hij niet met jou verder wilde, is vooral zijn zwakte geweest. Überhaupt zwak om een derde zo ver toe te laten, zonder daar eerlijk over te durven zijn. Bah.

Overigens denk ik wel dat er in de meeste relaties waarbij 1 van 2 begint met vreemdgaan, al iets scheef zit zonder dat daar over gesproken wordt binnen de relatie. En vaker door onkunde, dan door onwil. Kan me niet voorstellen dat de liefde er wel is en tegelijkertijd ook ruimte voor iets anders. Tenzij puur vanuit seksueel oogpunt. Maar ja, ook mannen kunnen gevoelens gevoelens krijgen.

Sorry Hex, my 2 cents. Maar begrijp wel wat je bedoelt. Lastig om respect te houden voor iemand die je heeft besodemieterd. En lief dat je dat de ex van A.1980 wil besparen.