Minnaar deel 42

@StardustZiggy ik zwaai terug!
Ja het gaat goed met mij, ik ervaar zoveel rust bijna dat het eng is... haha. Nee geintje. Op dit moment geen serieuze contacten en zeker geen uitzicht op een date... maar ik ben ook lekker druk met werken weer gelukkig. Ik heb ook 11 weken teveel tijd gehad om na te denken en "erin te blijven hangen" misschien, of doordat ik thuis zat teveel bezig zijn met het zoeken naar een nieuwe minnaar omdat ik mezelf echt verveelde. Dat is nu voorbij, ik heb weer een ritme en het bevalt me prima.

Ik sta uiteraard open voor een nieuwe minnaar maar ga het dan wel anders aanpakken. Ik denk idd dat dagelijks contact niet goed is (voor mij dan toch). Er moet wel een bepaalde wederzijdse interesse zijn in elkaars leven maar het hoeft niet over te gaan in elkaar continue op de hoogte houden van je dagelijkse bezigheden. Ook wil ik me niet meer vastleggen aan 1 iemand. Dat wik niet zeggen dat ik dan maar met iedereen het bed induik maar ik ga niet meer die "belofte" maken van trouw in de ontrouw. Op die manier hou je ook een bepaalde afstand denk ik.

Nou ja, dat was het zo'n beetje denk ik...

Klinkt goed Zowizo. Het scheelt ook veel als je een ritme hebt van werken, hoewel het bij ons zo druk is, dat het niet meer leuk is. Het is elkaar steeds weer uit de put praten. Ik merk dat bij velen de rek eruit is maar binnenkort afstandsborrel, en, en, de kapper! Voelt als enorme luxe.

Nee, dagelijks hoeft voor mij nu proefondervindelijk ook niet. Dat wordt voor mij steeds duidelijker, zeker nu ik jullie lees en het opschrijf. Verder wil ik gewoon van het single leven genieten met hier en daar wat avonturen. Ik was best trots om die confrontatie met mezelf aan te gaan en daar wil ik bij blijven. Nu vind ik het wel leerzaam om daar met anderen mee om te gaan.

Ach en ik geniet ook een beetje van het appen met andere mannen soms. Ik zie wel wat er op mijn pad komt en wat blijft hangen.

Had vorige week een gesprek met een ervaren Dom, het lijkt me erg spannend mezelf een beetje in die wereld te begeven maar ik ben totaal onervaren daarin. En ook nog iets... moet ik dat dan met mijn man bespreken? Dat het toch een ander soort minnaar is... dus ik heb dat maar in de koelkast gezet. Wel stof tot nadenken omdat het me toch wel echt interesseerde...

Waarom zou je het niet met je man kunnen bespreken? Het lijkt mij interessant om te weten hoe hij erin zit. Kan leuke gespreksstof opleveren. Als ik de topics zo lees en mijn ervaringen recent, zijn er zoveel verschillen tussen wat dominantere mannen. Ik weiger bijvoorbeeld dus ook het woord ‘Dom’ met een hoofdletter te gebruiken maar ik merk dat ik daar anders inzit. Ook heb ik minder met echte pijn want ik ben kleinzerig. Belangrijkste is dat je vertrouwen hebt in diegene waardoor je heel open over grenzen en behoeftes kan praten. Dat gedeelte vind ik een verrijking. Mocht je willen kletsen, pb me gerust.

@lois, pb terug

...

@LS, ontvangen. Ik ben alleen tot vanavond minder bereikbaar maar daarna ga ik je terug pb’en. Zitten wel wat herkenbare elementen in

...

...

LovingSummer schreef: ↑

16-03-2021 14:39

@Zowizo, dan kan je het toch juist bespreken? Omdat het een ander soort minnaar is? Ik zou dan oprecht benieuwd zijn naar zijn mening en visie daarop.

Ja nou ja zoals ik zei heb ik dat even geparkeerd. En idd wil ik daar eerst eens over sparren met hem omdat het soort van gevoelens losmaakte waarvan ik niet echt wist dat ik ze had. Ik was altijd wel wat geïnteresseerd maar niet direct dat ik dat wilde ervaren. Nu denk ik erover na... en ik ben benieuwd dus wat mijn man daarover denkt. Zijn interesses liggen namelijk echt niet daar...

...

Lovingsummer ik heb echt eigenlijk geen idee wat het bij hem zou oproepen. Zo vrij als we eigenlijk overal in staan zo niet besproken is dit onderwerp. Gek eigenlijk wel he? En ja, wie weet levert het mooie gesprekken op.

@Lois je hebt helemaal gelijk hoor, iedere seks is anders met elke andere partner. Maar gevoelsmatig is dit misschien van een andere categorie? Nou ja ik wil er denk ik zelf ook even beter over nadenken. Maar goed het is wel weer een nieuwe kant van mezelf...

Lois je hebt helemaal gelijk. Zo had ik het wederom weer niet bekeken. Ik vul idd dingen in voor mijn man uit een soort onzekerheid? Misschien bang dat hij het raar gaat vinden ofzo? Ik zal het met hem bespreken.

Maar ik heb momenteel geen contact meer met hem hoor. Het is nu alleen nog hypothetisch...

loisnvt schreef: ↑

16-03-2021 15:34

Nou, niet dat ik mn gelijk hoef hoor Zowizo, je moet vooral doen wat voor jou goed voelt. Vond het alleen opmerkelijk en eigenlijk ook best zonde.

En dat het nu hypothetisch is, nog beter, weet je het alvast voor een volgende keer

Hahaha ja het is iets waar ik over na kan denken en eerst op mijn gemak kan bespreken met mijn man. En wie weet kunnen we er samen iets mee doen, dat zou nog leuker zijn!

Roodkapjeendewolf schreef: ↑

16-03-2021 12:17

Volgens mij is de valkuil dat de focus totaal bij die ander ligt. Hoevaak appt hij?, hoevaak wil hij afspreken?, vind hij me nog leuk? Hoe vang ik zijn aandacht? etc
Hierdoor geef je de controle en macht uithanden en ben je afhankelijk geworden van de situatie en zijn grillen. Je kunt dan wel afspraken maken maar de focus en macht blijft bij die ander.
Dit is super irritant maar tegelijk verslavend omdat het bij jezelf weghoud. En daar heeft iedereen onbewust/bewust een rede voor.
Volgens mij zit het dus niet in de controle willen krijgen op de ander maar juist de focus leggen op jezelf. Blijf bij jezelf. Doorvoel en leef je eigen leven! Blijf uit de trekkracht van de verslaving.
Mediteer, dans, lach, huil, wandel, investeer vooral in jezelf en duurzame contacten.

.
Zo zie ik het ook. Al ben ik ook van mening dat niet 1 ding invloed heeft op hoe je je voelt. Soms is het coping, oude overtuigingen die opspelen, behoeftes, gemis, maar ik denk dat een deel ook gewoon hormonen is en natuurlijke onzekerheid en jaloezie - iets wat al gebeurt vóór je hebt nagedacht. Soms kan ik een steek jaloezie of afwijzing voelen en ga ik daar al een beetje in mee tot ik me opeens afvraag waarom in hemelsnaam en of het ook wel strookt met wat ik daar eerder over geleerd heb. Ik vind dan ook dat je het niet allemaal op 1 manier moet willen 'oplossen' (voor zover je dat wil). Soms jezelf even wakker schudden, soms iets hards of confronterends onder ogen zien, soms jezelf gewoon grenzen opleggen enz.

@zowizo, fijn dat je je zo rustig voelt momenteel! Enig idee wat daaraan bijdraagt? Lijkt me zinvol om te weten voor de minder rustige tijden! Heb je met je man afspraken over wat je wel/niet met elkaar deelt? Ik denk dat het verrijkend kan zijn om dit met je man te bespreken, misschien kan je bepaalde behoeftes al binnen je relatie vervullen of leidt het erover praten tot iets anders leuks of verbindends. Maar goed, zelf even voelen en ontdekken is toch ook goed als je die afspraak hebt. Zoals met bijna alles is er voor beide iets te zeggen

@LS, je vroeg naar mijn ideale frequentie voor balans geloof ik. Momenteel staat die op eens per 2-3 weken een date (= +/- 24 uur). Is geen vaste regel, het kan wel eens voorkomen dat we elkaar 2 weken achter elkaar zien (al zou ik dit alleen doen als mijn man zelf druk of weg is), meer dan 3 weken zal er niet snel tussen zitten. Het afnemen van de bubbel komt doordat iedereen heel duidelijk weet waar die aan toe is. Dat was al zo in grote lijnen, maar met minnaar heb ik hier nu ook heel expliciet over gepraat, het voelde toch alsof dat nodig was van beide kanten. Minnaar wordt meer onderdeel van het gewone leven, dus in feite is er ook minder 'bubbel'. Ik denk dat we met z'n allen een balans aan het vinden zijn, dat vraagt veel uitspreken van behoeftes en gevoelens en in mijn relatie met mijn man betekent het veel wanneer ik transparant ben. En dat levert mij weer op dat ik mij naar niemand bezwaard hoef te voelen, dus ik voel mij ook vrijer, dat is heel fijn.

@Ziggy, lijkt me wijs inderdaad om direct te communiceren, zeker niet handig als hij hier mee kan lezen. Wel jammer dat je dan minder ruimte hebt voor je behoefte aan ventileren en reflecteren. Ik denk dat het normaal is dat je in het begin nog zoekende bent naar de balans in de relatie. Ik heb zelf ervaren dat in het begin het vinden van balans meer aandacht nodig had, dat ik veel bewuster daarmee om moest (wilde) gaan om ellende te voorkomen (misschien ook om mezelf te beschermen). Wat mij hielp hierin was: héél eerlijk zijn naar mezelf toe over mijn behoeftes en wat ik echt wilde. Ook al was die behoefte niet eentje dat ik wilde erkennen of 'goedkeurde', bijvoorbeeld 'ik doe alsof ik het allemaal prima vind en vrij ben, maar eigenlijk wil ik dat hij mij belangrijker vindt' ofzo. Niet alle behoeftes hoeven namelijk bevredigd te worden, soms kan dat niet eens, maar mijn ervaring is dat behoeftes ontkennen er meestal voor zorgt dat ze alleen maar groter worden (maar dan vermomd als iets anders), terwijl als ik eerlijk ben ik beter kan handelen en voor die behoeftes kan zorgen (ook al is dat niet dat de behoefte bevredigd wordt zoals mij gevoel dat het liefst zou willen - soms is dat gewoon niet goed of gezond of haalbaar en weet je dat rationeel wel, maar dat maakt de behoefte op zich niet verkeerd).

Daarnaast héél erg de focus op mijn eigen leven houden. Zorgen dat mijn leven vol en compleet is zonder een grote, heftige, externe prikkel (minnaar/verliefdheid). Ook dat ik niet van het één naar het ander vlieg. Eigenlijk is het goed als er tijd is om mij te vervelen, mezelf te vermaken, te voelen of ik die tijd goed kan vullen en niet vlucht in andere prikkels. En natuurlijk in mijn geval ook tijd om samen met mijn man door te brengen. Volgens mij ben jij daar wel heel actief mee bezig, met de focus op je eigen leven.

Het uitspreken van verwachtingen enz. in deze fase vind ik eigenlijk dubbel. Enerzijds goed en het is ook nodig om een balans te vinden met elkaar, blijven gissen en invullen voor de ander is vreselijk en schiet voor geen meter op, kost alleen maar energie. Anderzijds wilde ik niks forceren. Ik heb dus eigenlijk vooral heel erg afgewacht en gevolgd wat er gebeurde en hoe het contact zich ontwikkelde. Ook geen spelletjes spelen in het contact. Alleen 1 keer heb ik er iets van gezegd, omdat zijn manier van contact maken mij erg verwarde. Daar hebben we geen afspraken over gemaakt, ik heb hem alleen teruggegeven hoe ik het ervaarde en kon ik van hem horen hoe het voor hem was. Soms heb ik mezelf ook opgelegd geen contact op te nemen, eigenlijk met de reden dat ik dan die 'prikkel' waar ik het net over had wilde laten rusten, niet steeds voeden om maar een kick te krijgen. Of bij mezelf in ieder geval te checken of ik dat niet deed. Met minnaar heb ik geen afspraken over contact, het duidelijk uitspreken van waarom iets zo is wanneer er iets schuurt is tot nu toe genoeg geweest. Vragen als iets je dwarszit, uitleg geven wanneer je merkt dat iets onduidelijkheid geeft. En vooral: niet invullen voor de ander! (waarom appt/mailt hij nu wel, waarom nu niet, wat betekent het enz. enz. enz.)

Wat ik me eigenlijk afvroeg, na deze enorme lap tekst, je schrijft een paar keer dat je je er niet in wil verliezen (of iets van die strekking als ik het goed heb begrepen). Weet je eigenlijk waarom niet? Wat is het gevaar? Bescherm je jezelf ergens tegen? Wat is het eigenlijk waar je je niet in wil verliezen? Kan het niet? Of mag het niet?

@lois, hoi! lees jou natuurlijk ook, goede vergelijking denk ik met de andere bubbels in het leven.

@sailship dankjewel! Ja ik heb geen idee... natuurlijk ben ik nu over mijn liefdesverdriet heen. Want ja, dat had ik en niet zo'n beetje ook. Maar ik denk dat het ook is omdat ik weer aan het werk ben. 11 weken alleen thuis zitten zonder werk is niet niks. Dan ga je teveel nadenken en dat is voor mij gewoon niet goed. Of misschien wel... want ergens ben ik ook wel wijzer geworden over mezelf. En in ieder geval hoe ik het niet meer wil.

Ja ik ga het zeker met mijn man bespreken!

Bedankt weer voor alle adviezen en inzichten!

Ohja, te veel tijd om na te denken en te weinig omhanden is echt killing en nergens goed voor inderdaad! Ik ben een denker en heb in de loop van de jaren geleerd dat het heel erg goed is voor mij om vaak dingen gewoon te gaan doen. In onze maatschappij wordt het als goed gezien om over dingen na te denken, maar voor sommige mensen is het goed om dat juist te begrenzen - ik ben daar één van (wat je vast kan zien aan de lengte van mijn posts af en toe )

Is ook zo @lois waar de één wat aan heeft, heeft de ander weer helemaal niks aan. Dankje!

...

@LS, haha, grappig dat je juist het tegenovergestelde als feedback hebt gehad! Ik bedoelde niet zo zeer het ding doen waar je over nadenkt, maar juist gewoon bezig zijn, iets ondernemen in plaats van over van alles en nog wat nadenken. Ik denk ook graag goed na over mijn handelen, maar dat is met de illusie dat ik dan ergens controle over heb en het jammere is dat het ik het dan juist kapot kan analyseren inderdaad. Nouja, zoals zo veel in het leven: balans is key!

Ik ben niet bang dat het speciale van de relatie met minnaar afgaat. Ik wil sowieso niets doen om te proberen de relatie te beïnvloeden, dat is me te krampachtig terwijl het juist ontspannen en natuurlijk moet zijn wat mij betreft. Gaat het speciale eraf, dan gaat het eraf en dat was het dan blijkbaar. Misschien scheelt het dat mijn minnaar geen seksvriend is (geloof me, als ik iemand had gewild puur voor de seks, dan was hij het beslist niet geworden!) het is meer een liefdesrelatie, dus onderdeel van het gewone leven ervaar ik nu als juist prettig - er is ruimte voor en we kunnen beiden genieten en het mag ook verdiepen. Ik denk wel dat de verliefde gevoelens overgaan, we zullen zien wat er dan overblijft en hoe we er dan voorstaan. Het is eigenlijk net een gewone relatie maar dan met iets minder vrijheid - en minder verwachtingen besef ik me nu ik dit schrijf.

Heb jij het gevoel dat je het contact met je minnaar speciaal moet houden? Of dat dat kan vergaan als je iets doet of laat?

...