Minnaar deel 42

Ja goeie vraag Sailship... en ook niet aan mij gericht maar wel iets om over na te denken.
Ik vond dat het vanzelf ging... de wisselwerking inderdaad. Hij appte mij dagelijks, gewoon de dagelijkse dingen besorsken we en ook spannende gesprekken. Maar ik merkte dat de interesse er zeker was. Totdat die er ineens niet meer was. En, in tegenstelling tot Lois, ging ik daardoor mijn eigen grenzen verleggen en akkoord met zijn voorstellen voor minder contact.... dat hij het niet meer als ongedwongen ervaarde had voor mij een signaal moeten zijn om het zelf te beëindigen en niet akkoord te gaan met een 3d of zelfs 4e plaats. Doordat ik dat gedaan heb heb ik wel ingeleverd in mijn zelfrespect en zelfvertrouwen omdat ik hem niet kwijt wilde.

Als het moeite gaat kosten dan is het tijd om verder te kijken, dat heb ik ervan geleerd. Ik hoop dat ik dat vast kan blijven houden.

...

Gek genoeg had ik ook altijd het gevoel dat het wel heulheul speciaal moest blijven met een minnaar, ik bedoel, daar had ik m voor hè? Als ik sleur en saaiheid wilde "nam" ik wel een relatie. En als het niet meer zo heel speciaal voelde dan ging ik daar wel over nadenken, dan twijfelde ik al snel tussen "tijd voor de volgende" en "er moet toch wel echt wat gebeuren want het mag spectaculair blijven".

Best maf dat mijn relatie nu nog steeds zo heel speciaal voelt zonder dat we daar absurd veel moeite voor doen. Natuurlijk dragen we elkaars welzijn meer dan hoog in het vaandel maar het is specialer dan een minnaar ooit geweest is. En veel langer ook.

Inderdaad mooie vraag, Sail. Nadenkertje.

loisnvt schreef: ↑

16-03-2021 17:13

Dank je wel Roos, je hebt er voor gezorgd dat ik vandaag voor de 2e keer hardop heb moeten schaterlachen naar m’n beeldscherm!

Hahaha wat een heerlijk topic is dit eigenlijk he?

sailship schreef: ↑

16-03-2021 15:43

.
@Ziggy,
Wat ik me eigenlijk afvroeg, je schrijft een paar keer dat je je er niet in wil verliezen (of iets van die strekking als ik het goed heb begrepen). Weet je eigenlijk waarom niet? Wat is het gevaar? Bescherm je jezelf ergens tegen? Wat is het eigenlijk waar je je niet in wil verliezen? Kan het niet? Of mag het niet?

Oei, met deze post kan ik vrij veel of komt er wat los. In het begin durfde ik op het forum de confrontatie met mezelf niet zo aan maar ik heb dus veel aan dit soort spiegels. Het dwingt me eerlijk te zin naar mezelf. Dat heb ik nu nodig.
Ik begin bij je laatste vraag omdat die mij letterlijk het meest raakt omdat het pijn/verdriet naar boven haalt dus dat verdient de aandacht. Ja, ik leg heel erg de focus, bijna krampachtig zelfs, op mijn eigen leven omdat ik eigenlijk bang ben voor gevoelens of ergens mezelf in verliezen. Klinkt zo stom om dat zo op te schrijven. Maar het is wel het juiste woord: bang of angst daarvoor. Angst die verklaarbaar is vanuit mijn hele achtergrond. Vorig jaar had ik echt het gevoel mezelf te verliezen in iemand die zo ongezond (veel gemanipuleer) voor mij was, dat wil ik nooit meer meemaken maar ik merk nu dat ik zo bang voor die akeligheid dat ik een hele grote stap terug doe als iemand voor mijn gevoel te dichtbij komt. Nog eerlijker, dat doe ik al mijn hele leven. Ik doe dan zakelijk, afstandelijk, kortom, ik saboteer, onbewust maar het word me ineens pijnlijk bewust nu ik dit zo opschrijf. Dit wil ik niet meer. Ik wil op dat vlak voorruit.
Met mijn twee exen had ik fijne relaties maar gevoelsmatig raakten zij me niet. Beiden zwaar op de ratio, weinig ruimte voor gevoel. Dat was lekker veilig voor mij. Op het moment dat iemand ook maar enigszins in mijn gevoelswereldje komt, vind ik dat welkom (want gemis) maar ik maak dan ook rare bokkensprongen omdat ik dat dus eng vind. Echt, je kan me zo indelen in die angstige en vermijdende hechtingsstijl uit al die psychologische boeken. Ik vond dat ik daar best wat stappen in maakte door me kwetsbaar op te stellen maar ik weet ook dat die mechanismes er diep inzitten. Het is heel duidelijk waar mijn gemis zit, namelijk verbondenheid en dat ik er met mijn gevoelens mag zijn. Ik heb verdriet om dat gemis. Dat verdriet mag er van mij zijn. Maar ja, wat je schrijft, ik bescherm mezelf tegen m’n eigen emoties ten opzichte van anderen. Daardoor hou ik anderen op afstand, bang dat er misbruik van wordt gemaakt. Beetje selffulfilling prophecy zo. Ik ben het zo zat om vanuit angst te moeten leven, dat is niet leven maar overleven, weg ermee. Vanavond ga ik dansen.

Ik wil hier blijven schrijven maar wil daarbij bij mijn eigen emoties blijven. Als er iets persoonlijks over de ander pb ik wel een van de leuke forummers hier

sailship schreef: ↑

16-03-2021 15:58

Ohja, te veel tijd om na te denken en te weinig omhanden is echt killing en nergens goed voor inderdaad! Ik ben een denker en heb in de loop van de jaren geleerd dat het heel erg goed is voor mij om vaak dingen gewoon te gaan doen. In onze maatschappij wordt het als goed gezien om over dingen na te denken, maar voor sommige mensen is het goed om dat juist te begrenzen - ik ben daar één van (wat je vast kan zien aan de lengte van mijn posts af en toe )

Herkenbaar! Gelukkig morgen werken en veel afspraken maar inderdaad ook weer in balans met genoeg alleen tijd.

sailship schreef: ↑

16-03-2021 16:23

Ik ben niet bang dat het speciale van de relatie met minnaar afgaat. Ik wil sowieso niets doen om te proberen de relatie te beïnvloeden, dat is me te krampachtig terwijl het juist ontspannen en natuurlijk moet zijn wat mij betreft. Gaat het speciale eraf, dan gaat het eraf en dat was het dan blijkbaar. Misschien scheelt het dat mijn minnaar geen seksvriend is (geloof me, als ik iemand had gewild puur voor de seks, dan was hij het beslist niet geworden!) het is meer een liefdesrelatie, dus onderdeel van het gewone leven ervaar ik nu als juist prettig - er is ruimte voor en we kunnen beiden genieten en het mag ook verdiepen. Ik denk wel dat de verliefde gevoelens overgaan, we zullen zien wat er dan overblijft en hoe we er dan voorstaan. Het is eigenlijk net een gewone relatie maar dan met iets minder vrijheid - en minder verwachtingen besef ik me nu ik dit schrijf.

Dit vind ik een hele interessante post. Je kiest dus redelijk bewust voor (verliefde) gevoelens? Die hou ik juist buiten de deur want ik denk, verliefd of gevoelens = gezeik. Dat wil ik voor zijn maar mss werkt het toch anders.

Ook dat overanalyseren herken ik.

Jeetje, als ik dit zo lees, voel ik me echt een guppy. Ik kan er ook gewoon van genieten natuurlijk. Dan is het namelijk wel leuk.

Rooss4.0 schreef: ↑

16-03-2021 17:03

Gek genoeg had ik ook altijd het gevoel dat het wel heulheul speciaal moest blijven met een minnaar, ik bedoel, daar had ik m voor hè? Als ik sleur en saaiheid wilde "nam" ik wel een relatie. En als het niet meer zo heel speciaal voelde dan ging ik daar wel over nadenken, dan twijfelde ik al snel tussen "tijd voor de volgende" en "er moet toch wel echt wat gebeuren want het mag spectaculair blijven".

Best maf dat mijn relatie nu nog steeds zo heel speciaal voelt zonder dat we daar absurd veel moeite voor doen. Natuurlijk dragen we elkaars welzijn meer dan hoog in het vaandel maar het is specialer dan een minnaar ooit geweest is. En veel langer ook.

Inderdaad mooie vraag, Sail. Nadenkertje.

.
Ik denk niet dat dat maf is Rooss, een relatie zou toch ook speciaal moeten zijn? Alleen een relatie wordt vaak langdurig, er komen vaak kinderen, je woont vaak samen en daarmee worden bepaalde dingen ook gewoon - huishouden, boodschappen doen, zorgen voor kinderen, belastingaangifte....net als het gewone leven, daar horen leuke dingen en leuke dagen bij, maar ook dingen die saai zijn of gewoon moeten. Dus een (langdurige) relatie komt met zowel het speciale (als het goed is) als het gewone. Dat betekent niet dat het niet meer speciaal is. Juist de reden dat ik een minnaar, of tweede relatie, kan hebben is omdat mijn relatie dat speciale heeft waardoor ik er geen seconde aan twijfel. Mijn relatie met minnaar en mijn relatie met man kan ik hierdoor heel goed gescheiden houden, het maakt mij niet in de war of aan het twijfelen op gebied van relatie (is ook een harde afspraak tussen man en mij, zodra er iets wankelt of twijfel ontstaat dan stoppen we en richten we ons op onszelf en thuis). Mijn leven wil ik met mijn man delen, we hebben leuke toekomstplannen, het is makkelijk om afspraken te maken over tweede relaties omdat we heel goed weten wat we met elkaar hebben en willen en waar de prioriteiten liggen. Met mijn minnaar mag de verliefdheid ook overgaan in houden van, dat maakt het niet minder speciaal, en niet minder intiem, wel misschien minder hoogspanning. Maar het mag ook gewoon overgaan, dat is jammer, maar oké.

Ik kan me wel voorstellen dat het anders is met een SV of geheime minnaar. Dat is vaak één en al spanning, of die is er juist voor de spanning - ook wel 'het speciale' te noemen. Als die spanning eraf is is de relatie dan ook niet meer zinvol, het heeft geen doel meer, een reden om te stoppen dus.

@anderen, leuk juist dat jullie ook antwoorden, leuk om de verschillende ervaringen en gedachten te lezen!

@Ziggy, voelbaar je verdriet Ben je hier weleens voor in therapie geweest met langere tijd dezelfde therapeut? Ik herken wat je schrijft over de focus op je eigen leven, voor mij is dit ook een extrabelangrijk thema en dat is in mijn persoonlijke situatie ook begrijpelijk. Voor mensen die altijd 'lekker in hun leven' hebben gezeten klinkt het misschien krampachtig, voor mij is het heel erg belangrijk om autonoom en zelfstandig te zijn. Wat niet betekent dat ik anderen niet nodig heb, of alles alleen wil doen (integendeel!) het betekent alleen dat dat moeilijk is (geweest) voor mij en ik er dus extra alert op ben. Wellicht geldt dat voor jou ook. Mijn vraag achter de vraag aan jou was eigenlijk - is deze man niet eigenlijk relatiemateriaal, maar heb je dat niet eens als optie omdat je zo gefocust bent op 'ik mag niet te veel voelen en niet te veel willen, want dat betekent dat ik mij verlies erin'. Maar er kunnen natuurlijk andere heel goede redenen zijn om je niet te willen 'verliezen'. Of misschien staat 'je verliezen' ergens anders voor. Hoef je niet te beantwoorden hier, maar kwam in me op. Misschien omdat ik herkende dingen uit te sluiten uit angst voor mijn eigen gevoel. Nu we verder zijn kan ik terugkijkend zien dat ik mezelf eigenlijk aan het beschermen was met minnaar. Ondanks dat het contact op zich mocht (want man op de hoogte, open relatie enz.) was het in mijn hoofd toch ergens zo 'fout' dat ik de gevoelens niet meer dan druppelsgewijs wilde toelaten. Ik was bang dat het fout was, maar ook bang dat ik in mijn gevoel te veel verlangde, bang voor afwijzing, bang om te verliezen. Maar goed, ik denk dat dit meer over relaties gaat dan over minnaarschap. Ik gun je dat je mag voelen wat je voelt en daar ruimte voor mag maken, ook ruimte om te ontvangen en te mogen willen, mocht dat voor je spelen.

StardustZiggy schreef: ↑

16-03-2021 17:41

Dit vind ik een hele interessante post. Je kiest dus redelijk bewust voor (verliefde) gevoelens? Die hou ik juist buiten de deur want ik denk, verliefd of gevoelens = gezeik. Dat wil ik voor zijn maar mss werkt het toch anders.

Ook dat overanalyseren herken ik.

Jeetje, als ik dit zo lees, voel ik me echt een guppy. Ik kan er ook gewoon van genieten natuurlijk. Dan is het namelijk wel leuk.

.
Crosspost, ik denk dat ik dit redelijk heb beantwoord in mijn laatste post (toevallig!) Het sluit wat mij betreft in ieder geval heel erg aan op wat ik net schreef. Ja ik kies nu bewust voor verliefde gevoelens, maar die heb ik ook best wel op afstand gehouden een hele tijd. Niet dat ik meende geen gevoelens te hebben, maar ik hield ze meer gekaderd dan nu. Nu ontspan ik meer, geniet meer (openliojk), mijn behoeftes mogen er veel meer zijn van mezelf. Ik had niet eens door dat ik dit deed. Het was overduidelijk dat er gevoelens waren, dat ontkende ik ook zeker niet, maar toch....die laag in mij die ontzettend verlangde naar de verbinding zoals die er nu is....die hield ik wel op afstand. En dat deed ik door veel na te denken over waarom mijn gevoel niet klopte en waarom het niet goed was en dat er vast andere redenen waren waarom ik voelde en verlangde en die redenen waren natuurlijk heel erg fout. En dan lijkt het of je heel slim en verstandig bezig bent, door te reflecteren en jezelf te kennen....maar eigenlijk was ik mezelf gewoon aan het beschermen. Niet dat er niet en kern van waarheid in zit en dat het goed is om alert te zijn en te reflecteren, maar het kan ook te veel van het goeie zijn, hoe graag we ook controle willen, je kan niet alles wegredeneren of jezelf beschermen tegen alle mogelijke pijn en ook leven tegelijk.

@Sail, wat heb ik veel aan je posts (en van anderen). Je omschrijft zo duidelijk hoe ik dat ervaar over het jezelf willen beschermen plus dat analyseren. Bijna woord voor woord. Ik sta aan het begin van het ontvangen en willen van dat voelen. En dat geldt idd voor relaties in het algemeen. De contacten om me heen worden wel steeds leuker dus ik ervaar zeker groei daarin. Het levert vriendschappen op maar lever ook in.
Het hele eiereten is dat ik natuurlijk bang ben voor mijn eigen gevoel, waarom eigenlijk?
Ik ben vanwege mijn achtergrond in therapie geweest. Dat na een flinke burn out jaren geleden. Ik zat zo vast in het denken, dat ik mijn eigen behoeftes niet kon voelen. Oorzaak en gevolg zijn heel helder voor mij. Het wordt me wel steeds duidelijker hoeveel ik gemist heb, dat levert me verdriet op maar tegelijkertijd ben ik ook blij dat ik nu wel voel. Huilen en lachen zit de laatste tijd dichtbij elkaar. En naast dit kwetsbare voel ik me nog steeds sterk, of sterker.

De ander is geen relatiemateriaal. Dat is heel duidelijk. Er zijn daar over het algemeen geen valse verwachtingen over. Het is ook niet wat ik zelf wil. Ik kom uit een lange relatie en heb behoefte aan veel alleen tijd maar ik vind de tijd met hem ook heel fijn. De tijd samen voelt echt heel goed, er is een fijne verbondenheid. Ik laat het even bezinken. Misschien wat meer mediteren en dansen ipv nadenken.

loisnvt schreef: ↑

16-03-2021 18:48

Hier ben ik het heel erg mee eens! Reflecteren op zn tijd is goed, tig boeken lezen kan ook geen kwaad, maar uiteindelijk gaat het in de praktijk nooit vlgs de boekjes al klinkt het in theorie allemaal nog zo mooi. Het allermeest heb ik geleerd met vallen en opstaan en domweg zelf ‘fouten’ (verkeerde keuzes) te maken ipv mezelf er zoveel mogelijk voor te behoeden. En ja, door sommige gemaakte keuzes had mijn leven er nu heel anders uit kunnen zien, maar ik denk dat als ik het over mocht doen, ik tóch weer sommige keuzes opnieuw zou maken.

Dat denk ik ook. Ik wil beiden, nee, alles onder controle! Wishful thinking en daarom lach ik mezelf ook een beetje liefdevol uit vandaag. Belangrijkste is dat je gezellig bij jezelf kan thuiskomen maar idd soms zit ik wel heul erg op dat autonome en zelfstandige. Ik heb ook gewoon anderen nodig. Dat is wel een verschil met vroeger, toen moest ik alles zelf en alleen oplossen nu vraag ik iets makkelijker hulp.
Hoe dan ook, iets met balans. Het wordt nog interessant de komende tijd, dat is dan wel weer zeker

sailship schreef: ↑

16-03-2021 18:05

.
Ik denk niet dat dat maf is Rooss, een relatie zou toch ook speciaal moeten zijn?

Nee, dat vind ik niet. Nu doe ik tegenwoordig ook aan ont-moeten dus ik zou er liever "mogen" voor in de plaats zetten.

En dan nog hoeft een relatie niet speciaal te zijn. Ik heb het een hele poos als bijzonder aangenaam ervaren dat mijn relatie gewoon wás. Het behoefde geen speciale aandacht, het kabbelde gewoon, het was mijn thuisbasis, mijn bestaanspilaar. En doordat het kabbelde en sleurde hield ik loads of tijd over voor andere zaken, voor vriendinnen en hobby's en ontwikkeling.
Nu ben ik wat ouder ben zie ik het anders maar ik zoek nog steeds niet naar speciaalheid in een relatie, die mag er gewoon zijn maar als het er niet is kan het ook prima zijn.
Ik vind het wel fijn dat mijn relatie nu groot onderdeel is geworden van die persoonsontwikkeling, juist omdat Vent veel meer leerschool voor me is dan zeb ooit was en dat maakt deze relatie sowieso minder kabbelend en spannender.
Maar dat schuren en scherpen kan ik ook elders oefenen, dat hoeft niet persé in mijn relatie.

In mijn minnaarrelaties had het iets krampachtigs, ook doordat ik toch misschien wel een tikje angstig was dat de man in kwestie anders zou doorschuiven naar de volgende. Ik wilde toch eigenlijk wel de leukste, de lekkerste, de moeite waard zijn. Schijnbaar had ik niet 100% de overtuiging dat ik de moeite al meer dan waard ben omdat ik gewoon Rooss ben. En dat herken ik wel in mezelf want daar kamp ik nog wel eens mee, old habbits die hard.

Lois, die verliet zomaar mijn toetsenbord! Ik stond er zelf ook van te kijken!

StardustZiggy schreef: ↑

16-03-2021 17:41

Jeetje, als ik dit zo lees, voel ik me echt een guppy. Ik kan er ook gewoon van genieten natuurlijk. Dan is het namelijk wel leuk.

Maar wel een guppy die zich aardig aan het ontwikkelen is tot een koi. Ik lees heel veel zelfkennis en levenslessen. En ook daar mag je van genieten!

Knoppen laten zich lastig omzetten en heel vaak relateren lastige zaken naar oude pijn. Ik vond juist daarom die minnaartijd zo enorm leerzaam, het legde één voor één keurig alle pijnpuntjes bloot!

...

Rooss4.0 schreef: ↑

16-03-2021 19:12

Maar wel een guppy die zich aardig aan het ontwikkelen is tot een koi. Ik lees heel veel zelfkennis en levenslessen. En ook daar mag je van genieten!

Knoppen laten zich lastig omzetten en heel vaak relateren lastige zaken naar oude pijn. Ik vond juist daarom die minnaartijd zo enorm leerzaam, het legde één voor één keurig alle pijnpuntjes bloot!

Nou, zeg dat wel voor wat betreft die pijnpuntjes! Leuk hoor, not (steekt tong uit). Haha, met wie moet ik nu meer medelijden hebben?
Serieus, dat is ook zo en meestal geniet ik ook van die levenslessen, zelfs vandaag.

Ik moet soms zo lachen om je woordkeuzes, zoals schuren en scherpen, heerlijk. Je schreef ook ooit een keer iets van dat de seks van veel mensen zou opknappen als de een de leiding neemt en de ander aan de haren meeneemt in de grot, zoiets. Ik ging stuk. Zat best een kern van waarheid in, althans voor mij. Hehe.

@roos ik herken dat wel idd dat gevoel dat minnaar naar een ander doorschuift en dat je de mooiste, lekkerste, geilste, leukste en makkelijkste moet zijn. Die angst had ik dus ook en toen dit op het laatst voor mijn gevoel bevestigd werd, ja nou ja daarbweten de meelezers hier alles van haha.

Terwijl het helemaal niet zo lag achteraf, en het is menselijk. Hij heeft niks verkeerd gedaan uiteraard, het was gewoon niemands schuld. Dingen gaan zoals ze gaan. Duurde eventjes eer ik dat kon accepteren.

LSummer, yep, very tegenstrijdig maar ik herken het woord voor woord. Ik heb zo vaak tegen mezelf gezegd: "Dooss (en nee, dat is geen typfout), hoe erg is het nou als ie m peert" en het antwoord was altijd "next!" maar dat is sneller geroepen dan gevoeld.

SZiggy, ik hou van taal en vooral de nederlandse, je kunt er zo ontzettend leuk mee spelen! Mijn postings staan dus ook altijd vol rode kringeltjes vóór het posten want de helft van mijn gebruikte woorden bestaat niet. Geinig toch.

En ik weet zeker dat menig huishouden er enorm van opknapt als de man af en toe doet waar ie voor geschapen is, namelijk knuppel, haar en grot.
En zo zal menig huishouden er ook van opknappen als zij minder piept en gewoon zn koffie inschenkt. Ja, ik mag het niet zeggen (schrijven) maar ik hou van het traditionele rollenpatroon.
En ik denk dat het ook heel belangrijk is om door alle huisperikelen heen elkaar te blijven zien als de seksuele wezens die we zijn. Even een hand langs zijn kont als hij staat te koken, even een aai over je bovenarm als je met elkaar in gesprek bent. Dat houdt het levend en warm, niet alleen in de slaapkamer.

Zowizo schreef: ↑

16-03-2021 19:24

Terwijl het helemaal niet zo lag achteraf, en het is menselijk.

Ik denk dat er niet zo heel veel mensen zijn die een ander afserveren omdat ze niet (meer) de leukste en de lekkerste is. Ik denk dat dat een angst is die vooral in ons hoofd leeft.

...

En die plassen makkelijker wild.

Aan de andere kant lijken die zwembaderecties me dan weer ontzettend ongemakkelijk! En ik denk dat mannen ook behoorlijk met hun gevoel in de knoop kunnen zitten hoor.
Vind ik altijd zo geinig tekenend op de relatiepijler. Zodra ik een post van voorheen anderhalf Aviertje tegenkom op "relaties" weet ik al dat ie van een man is!

Rooss4.0 schreef: ↑

16-03-2021 19:35

Ik denk dat er niet zo heel veel mensen zijn die een ander afserveren omdat ze niet (meer) de leukste en de lekkerste is. Ik denk dat dat een angst is die vooral in ons hoofd leeft.

Ja inderdaad... die angst kont voort uit een vorm van onzekerheid. En ik denk dat daar dan ook dat aandachtsmonster vandaan komt. Dat dat ene appje weer een bevestiging is voor jezelf dat hij nog aan je denkt etc.

En naarmate een relatie langer duurt gaat dat gevoel weg, een traditionele relatie dan. Bij een minnaarrelatie zal het misschien altijd wel een zwak puntje blijven juist omdat je in je achterhoofd weet dat het ineens voorbij kan zijn.

Nou ja, dat is mijn idee erover tenminste.

Wn ook zeker eens met dat jenje partner thuis ook genegenheid moet tonen. Even aan zijn billen zitten, even een complimentje maken over iets dat hij/zij gedaan heeft. Gewoon ook die bevestiging geven dat je nog alrijd blij met hem/haar bent. Een complimentje is zo gegeven en is eigenlijk heel erg waardevol. Gewoon, iemand niet het gevoel geven dat je hem/haar voor lief neemt.

...