Seks
alle pijlers
minnaar deel 6
vrijdag 18 december 2009 om 14:03
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed.
--------------------------------------------------------------------------------
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
-----------------------------------------------------------------------------
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed.
--------------------------------------------------------------------------------
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?
-----------------------------------------------------------------------------
dinsdag 22 december 2009 om 19:51
Dr Phil, (haha, ik keek daar vroeger altijd naar, midden in de nacht, veel van opgestoken!), ik heb geen problemen open te zijn hier, hoor. Je mag me ook altijd per mail vragen stellen, als je denkt dat het hier te heavy is.
Ik wou nooit een "zeurpiet" zijn. Mijn ex is een "vrijheidsjongen" en ik had vanaf het begin dat goed in de gaten. Dit was een man, die je vrijwillig moet binden aan je, graag of niet, en niet met ketenen verplichten op de bank thuis te moeten zijn. Ik heb hem extreem veel vrijheid gegeven dus, hij mocht extreem handelen (zaak opbouwen, met vrienden weg, sporten, netwerken enz) zonder zich belemmerd te voelen door een gezin. Vond ik. Mensen (mn mannen) prezen mij in hoe vrij ik hem kon laten en dat kon ik ook. Zodoende wist ik voor mijzelf altijd zeker dat ie graag thuis en bij mij was, en niet omdat het nu eenmaal verplicht was, omdat ie nu eenmaal zich gecommit had.
Dus ik zeurde ook niet. Hij had optimale vrijheid. En ik intussen niet. Dat is helemaal scheef gegroeid: hij altijd weg en ik altijd thuis. En maar een klein stukje samen, of met gezin. Op den duur werkt dat natuurlijk niet, krijg je toch het gevoel dat je niet belangrijk bent, maar geld verdienen en alles voor gaat boven thuis zijn en aandacht voor mij en gezin.
En ik wist dat erom zeuren alleen maar averechts zou werken, dan jaag je hem weg. Ik geloof ook niet in verwijten om aandacht te krijgen. Het gebrek aan aandacht zorgde er ondertussen wel voor dat ik niet aan mijn trekken kwam. Emotioneel niet en seksueel niet. En wat je niet vraagt, krijg je ook niet..
Ik wou nooit een "zeurpiet" zijn. Mijn ex is een "vrijheidsjongen" en ik had vanaf het begin dat goed in de gaten. Dit was een man, die je vrijwillig moet binden aan je, graag of niet, en niet met ketenen verplichten op de bank thuis te moeten zijn. Ik heb hem extreem veel vrijheid gegeven dus, hij mocht extreem handelen (zaak opbouwen, met vrienden weg, sporten, netwerken enz) zonder zich belemmerd te voelen door een gezin. Vond ik. Mensen (mn mannen) prezen mij in hoe vrij ik hem kon laten en dat kon ik ook. Zodoende wist ik voor mijzelf altijd zeker dat ie graag thuis en bij mij was, en niet omdat het nu eenmaal verplicht was, omdat ie nu eenmaal zich gecommit had.
Dus ik zeurde ook niet. Hij had optimale vrijheid. En ik intussen niet. Dat is helemaal scheef gegroeid: hij altijd weg en ik altijd thuis. En maar een klein stukje samen, of met gezin. Op den duur werkt dat natuurlijk niet, krijg je toch het gevoel dat je niet belangrijk bent, maar geld verdienen en alles voor gaat boven thuis zijn en aandacht voor mij en gezin.
En ik wist dat erom zeuren alleen maar averechts zou werken, dan jaag je hem weg. Ik geloof ook niet in verwijten om aandacht te krijgen. Het gebrek aan aandacht zorgde er ondertussen wel voor dat ik niet aan mijn trekken kwam. Emotioneel niet en seksueel niet. En wat je niet vraagt, krijg je ook niet..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 december 2009 om 19:59
Ik vroeg dus niks, maar verpieterde wel. Ik kreeg niet de aandacht, waardering en niet de seks, die ik nodig had. Ik was deels ook jarenlang geblokkeerd in mijn gevoelsleven.. hij kende me niet anders, maar ik vond niet dat ik "mijn beste zelf was". Hij verdiende meer, oa intimiteit en ik dacht altijd dat dat (alleen maar) mijn schuld was.. (dit gaat idd diep, merk ik)..
Ik hield heel veel van hem, maar kon dat niet goed uiten/tonen.. dat heeft oa ons de das om te gaan. Zolang hij ook vooral van de liefde met mij moest hebben en daar genoeg aan had, hadden we een heerlijk leven, veel gemeen, zelfde levensvisie, fijn gezin, enz.
Hij ging nog meer zijn gang, er is eea aan moeilijkheden geweest, zakelijk, overspannen enz. Daarna had hij nog meer behoefte aan leuks en spannends. En toen werd ik ziek en "deed niet mee". Hij had behoefte aan verandering, maar ik zeker niet, ik was al blij als ik weer gewoon was (niet ziek).. Ik kon niet aan zijn behoefte om zich "levend" te voelen voldoen. Ik snakte zelf naar aandacht en zorgzaamheid en beetje plezier. Ik kreeg geen enkele emotionele ondersteuning, maar opeens allerlei onbenoemde en benoemde "eisen".
Het ging toen opeens alleen nog maar over wat hij miste in zijn leven, en ik moest dat maar gaan invullen. Laat staan wat ik zelf miste aan hem of mijn leven op dat moment. Was niet bespreekbaar, wat ik miste of nodig had, ging alleen om hem. Heel egoistische houding en toen wist ik genoeg..
Ik hield heel veel van hem, maar kon dat niet goed uiten/tonen.. dat heeft oa ons de das om te gaan. Zolang hij ook vooral van de liefde met mij moest hebben en daar genoeg aan had, hadden we een heerlijk leven, veel gemeen, zelfde levensvisie, fijn gezin, enz.
Hij ging nog meer zijn gang, er is eea aan moeilijkheden geweest, zakelijk, overspannen enz. Daarna had hij nog meer behoefte aan leuks en spannends. En toen werd ik ziek en "deed niet mee". Hij had behoefte aan verandering, maar ik zeker niet, ik was al blij als ik weer gewoon was (niet ziek).. Ik kon niet aan zijn behoefte om zich "levend" te voelen voldoen. Ik snakte zelf naar aandacht en zorgzaamheid en beetje plezier. Ik kreeg geen enkele emotionele ondersteuning, maar opeens allerlei onbenoemde en benoemde "eisen".
Het ging toen opeens alleen nog maar over wat hij miste in zijn leven, en ik moest dat maar gaan invullen. Laat staan wat ik zelf miste aan hem of mijn leven op dat moment. Was niet bespreekbaar, wat ik miste of nodig had, ging alleen om hem. Heel egoistische houding en toen wist ik genoeg..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 december 2009 om 20:01
Dr Phil, ik denk dus dat op het moment dat je dat spannende en leuke deelt met een ander, zoals hij die tegen is gekomen en dat wel invulde, vol waardering en bewondering, spannende dingen delen, dan heb je al geen kans meer en dat voel je ook.
Ik voelde me met de dag saaier en oninteressanter in zijn buurt. Dat liet ie ook aardig merken. Immers aan hem mankeerde niks, hij werd volop erkend en gewaardeerd. Dus moest het bij mij liggen, vond hij. Die instelling werkt dus niet. Het is een wisselwerking, je bent met zijn 2en in de relatie. Hij vroeg zich niet af of ik iets miste, dacht alleen nog aan zichzelf en wat hij tekort kwam. Dan valt er niet veel te praten..
Ik voelde me met de dag saaier en oninteressanter in zijn buurt. Dat liet ie ook aardig merken. Immers aan hem mankeerde niks, hij werd volop erkend en gewaardeerd. Dus moest het bij mij liggen, vond hij. Die instelling werkt dus niet. Het is een wisselwerking, je bent met zijn 2en in de relatie. Hij vroeg zich niet af of ik iets miste, dacht alleen nog aan zichzelf en wat hij tekort kwam. Dan valt er niet veel te praten..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 december 2009 om 20:06
Hij wou dat helemaal niet meer delen met mij, had dat zelf al uitgesloten en conclusie getrokken dat dat ook niet meer zou komen.. mij in mijn eentje mijn best laten doen voor hem. Achteraf nogal vernederend zelfs, omdat ik niet wist waar ik tegenover stond, niet eerlijk en ik geen echte keuze heb gehad of ik hem onder die omstandigheden nog wel had willen behouden en mijn best voor doen/ evt aanpassen.
Eenmaal open, kon hij dus min of meer vertrekken. Heb ik geen moeite meer gedaan. Maar wel alles eruit gegooid, wat mij dan dwars zat.. en dan sta je eerlijk tegenover elkaar, in verdriet en pijn, dat gaat heel ver en diep. Dan heb je elkaars donkerste kanten ook gezien. En dan kan je eerlijk blijven. Ik heb heel veel moeite gestoken in onze "ex-relatie", elkaar begrijpen en ook weer waarderen. En daar ben ik zelf mee begonnen, dat uit te spreken: mijn dankbaarheid, waardering voor hem en ook mijn liefde, die niet weg was, maar wel veranderd.
En dat krijg ik allemaal terug. Maar blijft wrang, want te laat, los van elkaar. Prima nu, ook voor mij, ik ben ook verdergegaan, maar hij zit voor altijd in mijn systeem. Ik heb pas later mijn oude issues ook verwerkt en nu kan ik wel intiem zijn enz. Dus die lessen leer je hoe dan ook, tijdens of na je relatie..
Eenmaal open, kon hij dus min of meer vertrekken. Heb ik geen moeite meer gedaan. Maar wel alles eruit gegooid, wat mij dan dwars zat.. en dan sta je eerlijk tegenover elkaar, in verdriet en pijn, dat gaat heel ver en diep. Dan heb je elkaars donkerste kanten ook gezien. En dan kan je eerlijk blijven. Ik heb heel veel moeite gestoken in onze "ex-relatie", elkaar begrijpen en ook weer waarderen. En daar ben ik zelf mee begonnen, dat uit te spreken: mijn dankbaarheid, waardering voor hem en ook mijn liefde, die niet weg was, maar wel veranderd.
En dat krijg ik allemaal terug. Maar blijft wrang, want te laat, los van elkaar. Prima nu, ook voor mij, ik ben ook verdergegaan, maar hij zit voor altijd in mijn systeem. Ik heb pas later mijn oude issues ook verwerkt en nu kan ik wel intiem zijn enz. Dus die lessen leer je hoe dan ook, tijdens of na je relatie..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 22 december 2009 om 20:23
dinsdag 22 december 2009 om 22:00
@suzy: nou, daar kan ik het dan mee doen. Zoals ik al zei, ik herken wel wat van jouw relatie, je zou mijn vrouw kunnen zijn. Zeker in de eerste jaren van ons huwelijk heb ik heel veel ruimte gekregen, was toen ook nog volop bezig met mijn ontwikkeling. Daardoor was ik veel van huis, ook toen ons eerste kind er al was.
Ik merk dat ik hiermee een zware hypotheek heb genomen op onze verdere relatie, want dit krijg ik vaak terug bij meningsverschillen en ruzies.
Toch heb ik mijn partner later haar ruimte proberen terug te geven. Zij vond zich echter meer gebonden aan onze kids dan ik (moederinstinct) en kon ze ook moeilijker loslaten. Een avond samen zonder ze, laat staan een weekend, was dan ook ondenkbaar. Ik vind dan ook dat ze haar ruimte niet heeft teruggeclaimd, maar "wat je niet vraagt, krijg je ook niet", ik had het haar dus nadrukkelijker moeten geven misschien.
Nu ben ik waar ik wezen wilde, mijn carrière is vervuld. Ik hoef niks meer, alleen nog maar te genieten van wat ik heb. (en mijn werk interessant houden natuurlijk). En daar gaat het mis. Voor haar zijn er alleen de kids, die staan tussen ons in. Alles wat we gemeen hebben, is vanwege hen. Dat is nu nog wel te doen, maar wat als ze over een aantal jaren het huis uit zijn? Dan blijft er niks over tussen ons. En ja, dat is al wel eens ter sprake gekomen. Maar dat wekt bij mij niet het vertrouwen dat het goed gaat komen. Overigens ben ik altijd degene die het gesprek daarover begint.
En daarom ben ik hier, met mijn verlangens en mijn twijfels, en ik ben gelukkig niet de enige...
Ik merk dat ik hiermee een zware hypotheek heb genomen op onze verdere relatie, want dit krijg ik vaak terug bij meningsverschillen en ruzies.
Toch heb ik mijn partner later haar ruimte proberen terug te geven. Zij vond zich echter meer gebonden aan onze kids dan ik (moederinstinct) en kon ze ook moeilijker loslaten. Een avond samen zonder ze, laat staan een weekend, was dan ook ondenkbaar. Ik vind dan ook dat ze haar ruimte niet heeft teruggeclaimd, maar "wat je niet vraagt, krijg je ook niet", ik had het haar dus nadrukkelijker moeten geven misschien.
Nu ben ik waar ik wezen wilde, mijn carrière is vervuld. Ik hoef niks meer, alleen nog maar te genieten van wat ik heb. (en mijn werk interessant houden natuurlijk). En daar gaat het mis. Voor haar zijn er alleen de kids, die staan tussen ons in. Alles wat we gemeen hebben, is vanwege hen. Dat is nu nog wel te doen, maar wat als ze over een aantal jaren het huis uit zijn? Dan blijft er niks over tussen ons. En ja, dat is al wel eens ter sprake gekomen. Maar dat wekt bij mij niet het vertrouwen dat het goed gaat komen. Overigens ben ik altijd degene die het gesprek daarover begint.
En daarom ben ik hier, met mijn verlangens en mijn twijfels, en ik ben gelukkig niet de enige...
dinsdag 22 december 2009 om 22:13
veel om bij te lezen binnen een halve dag!
Ben moe, weinig tijd en puf om te reageren. Morgen nog werken, dan vakantie. Zie er tegenop.
NOg reactie op Haddock (die reageerde op Bloem en/of Suzy geloof ik?): Ben het met je eens dat het niet zo moet zijn dat je de emotionele dingen elders moet gaan zoeken. In onze relatie is het altijd al wel verschillend geweest, en haalde ik bepaalde zaken bij vriendinnen, maar het was meer in balans. MOmenteel lijkt de balans zoek, en dat is niet goed. Ik merk dat ik weinig haal bij nr1; of dat nu bewust is of niet. Weet iig dat het in de loop der jaren zo gegroeid is, maar misschien is er nog wat aan te doen?
Stew: of ik verliefd ben op sc weet ik niet; denk het zelfs niet. De spanning is alleen killing, hoewel die ook minder wordt. Alles wordt qua intensiteit wat minder zo lijkt het; de toppen gaan er vanaf (het afstompen zoals ik eerder al zei).
stew; ben trouwens wel benieuwd met wie je gejozeft-en-mariejaat hebt! Hoe was jouw situatie nou ook alweer precies; iig een nr1, een ex-lief maar ook nog nr2's, sc's, sv's of wat dan ook?
Angel: get well soon! gelukkig is je typehandje nog helemaal oke
Toy: lastig, dat ook niet gecompliceerde dates in het water kunnen vallen he?
Ben moe, weinig tijd en puf om te reageren. Morgen nog werken, dan vakantie. Zie er tegenop.
NOg reactie op Haddock (die reageerde op Bloem en/of Suzy geloof ik?): Ben het met je eens dat het niet zo moet zijn dat je de emotionele dingen elders moet gaan zoeken. In onze relatie is het altijd al wel verschillend geweest, en haalde ik bepaalde zaken bij vriendinnen, maar het was meer in balans. MOmenteel lijkt de balans zoek, en dat is niet goed. Ik merk dat ik weinig haal bij nr1; of dat nu bewust is of niet. Weet iig dat het in de loop der jaren zo gegroeid is, maar misschien is er nog wat aan te doen?
Stew: of ik verliefd ben op sc weet ik niet; denk het zelfs niet. De spanning is alleen killing, hoewel die ook minder wordt. Alles wordt qua intensiteit wat minder zo lijkt het; de toppen gaan er vanaf (het afstompen zoals ik eerder al zei).
stew; ben trouwens wel benieuwd met wie je gejozeft-en-mariejaat hebt! Hoe was jouw situatie nou ook alweer precies; iig een nr1, een ex-lief maar ook nog nr2's, sc's, sv's of wat dan ook?
Angel: get well soon! gelukkig is je typehandje nog helemaal oke
Toy: lastig, dat ook niet gecompliceerde dates in het water kunnen vallen he?
dinsdag 22 december 2009 om 22:21
quote:DrPhil schreef op 22 december 2009 @ 21:33:
Tegen mij "gadver" en tegen suzy "lekker" zeggen?
Ik voel me wel een beetje gediscrimineerd hoor!
De dubbele moraal is ook niet meer wat het geweest is
hahaha je heb gelijk,ik had ook 'gadver' bij suzy moeten schrijven,niks niet heerlijk!
ik wil ook een date
Tegen mij "gadver" en tegen suzy "lekker" zeggen?
Ik voel me wel een beetje gediscrimineerd hoor!
De dubbele moraal is ook niet meer wat het geweest is
hahaha je heb gelijk,ik had ook 'gadver' bij suzy moeten schrijven,niks niet heerlijk!
ik wil ook een date
woensdag 23 december 2009 om 01:07
woensdag 23 december 2009 om 01:17
Angel, we zijn niet 3 nachten aan het seksen geweest. Ik ben heel terughoudend normaal. En had hem toch gesmst. Eerste 2 nachten voornamelijk gepraat en gepraat, en gezoend, haha..
Omdat ik niet helemaal gewoon leventje en ook veel bdsm-elementen heb qua seksuele opwinding, is het altijd een gok aan wie je dat wel en niet openbaart. Daarom zoek ik het normaal niet in mijn omgeving,kroeg of via via. Dan moet ik met de billen bloot en kan de kous op mijn kop krijgen, als iemand daar niks mee heeft.
Soms vinden mannen dat wel spannend en hebben ze per toeval dit ook in zich, maar komen ook uit een normale relatie en de normale eisen aan een potentiele nieuwe relatie of seksrelatie. En zeker als dat laatste de bedoeling is, moet ik er toch open over zijn, al in het begin, voor er verwachtingen over en weer zijn, die verschillend zijn. (heb ik natuurlijk ook al jaren ervaring mee en oa mijn huwelijk en (on)vermogen om intiem te kunnen zijn..
Dan trekt dit spannende ze soms enorm aan juist, terwijl ik niet beantwoord aan wat ze soms aan andere verwachtingen hebben over een vriendin of relatie. En als die seks dan ff geweest is, kan het zijn dat ze ontnuchteren en het toch niet naar zichzelf kunnen verklaren of verantwoorden. Die twijfel ken ik maar al te goed. Dus het kan wel vooraf goed voelen en besproken worden, voor mij is het nog afwachten dan of dat zo blijft na de grote opwinding en seks.. Is niet de 1e keer dat het met een vanilla iemand afketst, terwijl ik niet zo'n enorme bdsm-er ben..
Het verraste me dan ook enorm in de positieve zin, dat het zo relaxed en vertrouwd ging.. ik had niet verwacht zo lekkere seks met zo weinig dominantie nodig te hebben
Voor mij zijn dat ervaringen die mij raken en mijn eigen overtuigingen kan aanpassen, over wat ik dacht dat ik nodig had.. het was namelijk toch heerlijk, terwijl we dat dominante nog niet zo in praktijk brachten..
En wil ik ook dat ie weet dat het zonder dat ook okee lijkt, mocht ie twijfelen. Maar ik wil ook ff hem rust gunnen na die 3 dagen en nachten intens contact, snap je?
Omdat ik niet helemaal gewoon leventje en ook veel bdsm-elementen heb qua seksuele opwinding, is het altijd een gok aan wie je dat wel en niet openbaart. Daarom zoek ik het normaal niet in mijn omgeving,kroeg of via via. Dan moet ik met de billen bloot en kan de kous op mijn kop krijgen, als iemand daar niks mee heeft.
Soms vinden mannen dat wel spannend en hebben ze per toeval dit ook in zich, maar komen ook uit een normale relatie en de normale eisen aan een potentiele nieuwe relatie of seksrelatie. En zeker als dat laatste de bedoeling is, moet ik er toch open over zijn, al in het begin, voor er verwachtingen over en weer zijn, die verschillend zijn. (heb ik natuurlijk ook al jaren ervaring mee en oa mijn huwelijk en (on)vermogen om intiem te kunnen zijn..
Dan trekt dit spannende ze soms enorm aan juist, terwijl ik niet beantwoord aan wat ze soms aan andere verwachtingen hebben over een vriendin of relatie. En als die seks dan ff geweest is, kan het zijn dat ze ontnuchteren en het toch niet naar zichzelf kunnen verklaren of verantwoorden. Die twijfel ken ik maar al te goed. Dus het kan wel vooraf goed voelen en besproken worden, voor mij is het nog afwachten dan of dat zo blijft na de grote opwinding en seks.. Is niet de 1e keer dat het met een vanilla iemand afketst, terwijl ik niet zo'n enorme bdsm-er ben..
Het verraste me dan ook enorm in de positieve zin, dat het zo relaxed en vertrouwd ging.. ik had niet verwacht zo lekkere seks met zo weinig dominantie nodig te hebben
Voor mij zijn dat ervaringen die mij raken en mijn eigen overtuigingen kan aanpassen, over wat ik dacht dat ik nodig had.. het was namelijk toch heerlijk, terwijl we dat dominante nog niet zo in praktijk brachten..
En wil ik ook dat ie weet dat het zonder dat ook okee lijkt, mocht ie twijfelen. Maar ik wil ook ff hem rust gunnen na die 3 dagen en nachten intens contact, snap je?
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 23 december 2009 om 01:28
Dr Phill 22.00 uur:
Ja, daar herken ik idd wel eea in.
Behalve dat ik die ruimte niet kreeg, maar wel de eisen van hem dat ik mijn leven spannender moest maken. Ik ben wel van de feestjes en leuke dingen doen, maar minder nodig dan hij, hij had veel kicks nodig om te voelen dat ie leefde. Misschien komt dat door dat harde werken en zakenleven, altijd rationeel alert en aktief..als tegenhanger dus nodig om te ontspannen.
Maar hij zocht dat leuke en spannende ook niet met mij, maar met vrienden enz. En als ik iets wou doen, was het: "regel maar een oppas". Hij wou er geen uur voor inleveren en alles ging naar zijn ambitie en bedrijf. Ik trok wel aan de bel, maar dan moest ik ff geduld hebben, dan waren we "binnen" en konden we samen gaan genieten. (nu geniet hij daar lekker zelf van, trouwens, en met de kinderen).
Hoe kan ik iemand aandacht geven die niet thuis is? En als een vader al altijd half of niet aanwezig is in de avonduren, niet mee eet met ze, noch in bed legt of in bad doet, voorleest enz, dan ga ik als moeder niet ook nog steeds de hort op.
Pas veel later kwam hij aanzetten met hij 2 avonden vrij en dan kreeg ik ook 2 avonden, ging hij wel koken en met de kids bezig zijn. Maar dat had toen al een andere reden en dat voelde ik haarfijn aan.. dat was niet voor mij of mijn ruimte, daarmee had hij 2 avonden toestemming en geen argwaan van mij.
En alles wat hij zei om "mij ruimte te geven" was alleen nog maar in mijn beleving zorgen dat ik mijn eigen leven kreeg, zodat hij zich minder schuldig zou gaan voelen als hij het huwelijk zou verbreken.. want daar dacht ie natuurlijk wel over na..
Ja, daar herken ik idd wel eea in.
Behalve dat ik die ruimte niet kreeg, maar wel de eisen van hem dat ik mijn leven spannender moest maken. Ik ben wel van de feestjes en leuke dingen doen, maar minder nodig dan hij, hij had veel kicks nodig om te voelen dat ie leefde. Misschien komt dat door dat harde werken en zakenleven, altijd rationeel alert en aktief..als tegenhanger dus nodig om te ontspannen.
Maar hij zocht dat leuke en spannende ook niet met mij, maar met vrienden enz. En als ik iets wou doen, was het: "regel maar een oppas". Hij wou er geen uur voor inleveren en alles ging naar zijn ambitie en bedrijf. Ik trok wel aan de bel, maar dan moest ik ff geduld hebben, dan waren we "binnen" en konden we samen gaan genieten. (nu geniet hij daar lekker zelf van, trouwens, en met de kinderen).
Hoe kan ik iemand aandacht geven die niet thuis is? En als een vader al altijd half of niet aanwezig is in de avonduren, niet mee eet met ze, noch in bed legt of in bad doet, voorleest enz, dan ga ik als moeder niet ook nog steeds de hort op.
Pas veel later kwam hij aanzetten met hij 2 avonden vrij en dan kreeg ik ook 2 avonden, ging hij wel koken en met de kids bezig zijn. Maar dat had toen al een andere reden en dat voelde ik haarfijn aan.. dat was niet voor mij of mijn ruimte, daarmee had hij 2 avonden toestemming en geen argwaan van mij.
En alles wat hij zei om "mij ruimte te geven" was alleen nog maar in mijn beleving zorgen dat ik mijn eigen leven kreeg, zodat hij zich minder schuldig zou gaan voelen als hij het huwelijk zou verbreken.. want daar dacht ie natuurlijk wel over na..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 23 december 2009 om 01:36
Ondertussen wou hij niks met mij samen ondernemen, geen weekendje weg, geen gesprek (ook niet leuke gesprekken), hij zonderde zich af als ie thuis was en wou alleen nog maar dingen met het hele gezin ondernemen. Nou, duidelijker kon het niet zijn, he? Hij wou helemaal niet investeren in een nieuw leven inblazen in onze relatie als man-vrouw.
Geen moment open gestaan voor wat ik misschien van hem nodig had, niet naar gevraagd ook en al zeker geen rekening mee gehouden. Ik moest veranderen en daar zat ook druk achter, dat voelde ik ook. Ik vertrouwde het niet meer (en terecht,achteraf). Dus ik ging niet meeverhuizen omdat hij opeens naar de stad wou, daar ging het namelijk allang niet meer om. Ik ben altijd met hem meeverhuisd als hij ergens anders een bedrijf begon en heb dat altijd als een (leuke) uitdaging gezien, toen onze relatie goed was.
Maar als je voelt dat het fout zit, dan ga ik niet in zijn wensen mee, zonder dat dat mijn behoeftes zijn. Dat was de oplossing niet voor wat er mis was en ik wist dat.. er was ook geen sfeertje dus van :"goh, ik gun jou nu ook ontwikkeling en leuks, wat zou JIJ willen nu de kinderen ouder worden of qua ambities", nee, het was een sfeertje van eisen om ZIJN leven interessanter en spannender te maken.. en dat vertikte ik tegen die tijd. Bovendien begon dit toen ik ziek was en geen mogelijkheden om leuk te stappen met vriendinnen of ander werk/opleiding enz te gaan doen.. dus nogal gemeen eigenlijk, als je in die onmacht zit en van alles geeist wordt,omdat ZIJN leven spanning nodig had..
Ik was al blij met weer mijn normale zelf worden, maar dat was zelfs al niet meer goed genoeg. Ik kon er op dat moment onmogelijk iets aan veranderen en zag het tussen mijn vingers glippen. Hij geloofde me niet en steunde me niet. Gooide alleen maar meer stress, meneer had het zo moeilijk en wou wel weer eens "leven".. nou hij "leefde volop", hoor, maar ik niet. En nog kon ik tevreden zijn en blij met wat ik wel had en wat er wel was. Dat vind ik overigens een kwaliteit, als je eea kan waarderen ipv dat rusteloze en ontevredene in hem..
Geen moment open gestaan voor wat ik misschien van hem nodig had, niet naar gevraagd ook en al zeker geen rekening mee gehouden. Ik moest veranderen en daar zat ook druk achter, dat voelde ik ook. Ik vertrouwde het niet meer (en terecht,achteraf). Dus ik ging niet meeverhuizen omdat hij opeens naar de stad wou, daar ging het namelijk allang niet meer om. Ik ben altijd met hem meeverhuisd als hij ergens anders een bedrijf begon en heb dat altijd als een (leuke) uitdaging gezien, toen onze relatie goed was.
Maar als je voelt dat het fout zit, dan ga ik niet in zijn wensen mee, zonder dat dat mijn behoeftes zijn. Dat was de oplossing niet voor wat er mis was en ik wist dat.. er was ook geen sfeertje dus van :"goh, ik gun jou nu ook ontwikkeling en leuks, wat zou JIJ willen nu de kinderen ouder worden of qua ambities", nee, het was een sfeertje van eisen om ZIJN leven interessanter en spannender te maken.. en dat vertikte ik tegen die tijd. Bovendien begon dit toen ik ziek was en geen mogelijkheden om leuk te stappen met vriendinnen of ander werk/opleiding enz te gaan doen.. dus nogal gemeen eigenlijk, als je in die onmacht zit en van alles geeist wordt,omdat ZIJN leven spanning nodig had..
Ik was al blij met weer mijn normale zelf worden, maar dat was zelfs al niet meer goed genoeg. Ik kon er op dat moment onmogelijk iets aan veranderen en zag het tussen mijn vingers glippen. Hij geloofde me niet en steunde me niet. Gooide alleen maar meer stress, meneer had het zo moeilijk en wou wel weer eens "leven".. nou hij "leefde volop", hoor, maar ik niet. En nog kon ik tevreden zijn en blij met wat ik wel had en wat er wel was. Dat vind ik overigens een kwaliteit, als je eea kan waarderen ipv dat rusteloze en ontevredene in hem..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 23 december 2009 om 01:47
Komt bij dat ik ook inleverde op mijn leven, om hem dit allemaal te kunnen laten doen. En dan herken ik bij jou ook de issue over de kinderen. Daar dacht hij ook makkelijker over. En hij deed al nauwelijks iets van wat andere vaders wel doen. Hij zorgde immers voor het geld. En daarmee ben je nog niet gevrijwaard van emotionele steun aan elkaar en contact en tijd daarvoor. Tegen de tijd dat hij thuis kwam waren de kinderen al naar bed, of zette hij de tv aan als wij aan het eten waren aan tafel, enz. Dan was ie er nog niet voor ze of voor mij, altijd ondertussen met iets anders bezig, bellen, tv kijken.
Dan krijg je vanzelf alsof je tegen een muur praat, alsof je er niet bent. Een berg onrust (jarenlang, ook voordat ie die relatie ernaast had).. doet ie nu nog, bij deze vriendin, die krijgt daar ook wat van, haha. En ik voelde me net het sloofje worden, kon alles achter hem opruimen, hij zorgde toch voor geld en leuke spulletjes kopen enzo? Dan mocht ik toch niet klagen?
Kan je wel vertellen dat ik ook heel wat emotionele aandacht tekort ben gekomen. Er brak iets in mij toen hij alleen maar klaagde ook nog eens over wat HIJ tekort kwam en nodig had. Nooit geluisterd als ik vertelde hoe we meer seks zouden hebben, wat mij betrof. Als hij eens de honden zou uitlaten bijvoorbeeld 's avonds. Of even wat aandacht en tijd ervoor nam, of eens meenam wat ik misschien spannender vond.. of ff meehielp de kinderen op tijd in bed te krijgen, zodat ik niet het gevoel had dat ik er altijd alleen voor stond.. en ik ook eerder "vrij" was en privacy had om in de mood te komen.
Als je dan ook nog in je eentje zorgt dat je in de mood komt, omdat hij daar niets aan deed omdat ie dat zelf niet nodig had, en totaal geen oog is voor wat ik misschien miste, dan houdt het ergens op, dr Phil..
Dan krijg je vanzelf alsof je tegen een muur praat, alsof je er niet bent. Een berg onrust (jarenlang, ook voordat ie die relatie ernaast had).. doet ie nu nog, bij deze vriendin, die krijgt daar ook wat van, haha. En ik voelde me net het sloofje worden, kon alles achter hem opruimen, hij zorgde toch voor geld en leuke spulletjes kopen enzo? Dan mocht ik toch niet klagen?
Kan je wel vertellen dat ik ook heel wat emotionele aandacht tekort ben gekomen. Er brak iets in mij toen hij alleen maar klaagde ook nog eens over wat HIJ tekort kwam en nodig had. Nooit geluisterd als ik vertelde hoe we meer seks zouden hebben, wat mij betrof. Als hij eens de honden zou uitlaten bijvoorbeeld 's avonds. Of even wat aandacht en tijd ervoor nam, of eens meenam wat ik misschien spannender vond.. of ff meehielp de kinderen op tijd in bed te krijgen, zodat ik niet het gevoel had dat ik er altijd alleen voor stond.. en ik ook eerder "vrij" was en privacy had om in de mood te komen.
Als je dan ook nog in je eentje zorgt dat je in de mood komt, omdat hij daar niets aan deed omdat ie dat zelf niet nodig had, en totaal geen oog is voor wat ik misschien miste, dan houdt het ergens op, dr Phil..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 23 december 2009 om 02:02
De hele relatie kwam de emotionele steun en (emotionele) zorgzaamheid van mij. Hij was op andere manier zorgzaam, qua geld en luxe, uit eten, vakanties, dat soort dingen zeker wel. En dat waardeer ik ook enorm. Maar aandacht en tijd was er niet en zodoende kon ik ook weinig aandacht aan hem geven. En nog/weer plant ie zijn vrije avonden en weekenden overvol. Met vrienden en alles wat ie moet om de kick van leven te voelen.
Die vriendin heeft daar niks aan veranderd. En baalt daar enorm van. Hij verdeelt zijn tijd over nu dus nog meer mensen en aktiviteiten en afspraken met mij, de kinderen en haar, en daarnaast alles wat ie daarvoor ook deed, en heeft daar regelmatig problemen mee. Zit zo vast als een huis en dat is dan de vrijheid die hij zocht? Iedereen en alles trekt nog meer aan hem..En als ie niet meer alles kan doen, wat ie wil en moet, dan frustreert het hem of verandert ie afspraken, maar je zou van minder moe worden, hahaha. Hij liever dan ik, hoor..
Zo vrij als toen met mij issie nooit meer geweest, al woont ie op zichzelf, dus ik zou dat maar niet teveel idealiseren. Het levert een hoop stress op, en nog meer verplichtingen. (nu zijn die afspraken met mij en de kinderen bindend). Gezeik met je vriendin, die je vaker wil zien en meer binding wil, enz enz.
Ik zie het allemaal aan en denk dan: wat doe je jezelf toch allemaal aan? En hoe gelukkig ben je dan, met je drukke en flitsende leventje? Altijd kicks nodig om te voelen dat je leeft.
Hij is er vrij voor, en mensen moeten dat voor zichzelf uitmaken en zelf weten. Maar dan hoef ik dat geklaag ook niet over hoeveel stress dat oplevert.. hij kiest hier zelf voor.. ik begrijp hem en ben de begrijpende ex, maar ik ben blij dat ik mijn eigen leventje en relatieve rust heb.
En mag zijn hoe ik zelf ben en streven naar wat ik zelf nodig heb. Ik vind het zo relaxed nu, wat dat betreft. Lekker mijn eigen leven mogen leiden en op mijn behoeftes focussen, ipv een ander gelukkig proberen te maken of tevreden te stellen.. Ik houd nog veel van hem, maar dat wil ik nooit meer!
En zo kan je toch uit elkaar groeien, niet meer bij elkaar passen. En toch heb ik de indruk dat ex het ook wel mist en bij mij nog steeds die emotionele steun zoekt en ik die meer krijg dan toen we samen waren. We zijn dan wel tegenpolen en zeker niet hetzelfde, we kunnen wel enorm goed met elkaar overweg en dat is zoveel verbeterd ook. Ik kan hem bijna over alles spreken. Hij zal met andere visie of oplossingen komen, maar hij zit wel op mijn niveau en jarenlange kennis van hoe ik in elkaar zit.. hij is heel waardevol voor mij en dat blijft..en dat spreek ik regelmatig uit.En hij dan ook terug..
Die vriendin heeft daar niks aan veranderd. En baalt daar enorm van. Hij verdeelt zijn tijd over nu dus nog meer mensen en aktiviteiten en afspraken met mij, de kinderen en haar, en daarnaast alles wat ie daarvoor ook deed, en heeft daar regelmatig problemen mee. Zit zo vast als een huis en dat is dan de vrijheid die hij zocht? Iedereen en alles trekt nog meer aan hem..En als ie niet meer alles kan doen, wat ie wil en moet, dan frustreert het hem of verandert ie afspraken, maar je zou van minder moe worden, hahaha. Hij liever dan ik, hoor..
Zo vrij als toen met mij issie nooit meer geweest, al woont ie op zichzelf, dus ik zou dat maar niet teveel idealiseren. Het levert een hoop stress op, en nog meer verplichtingen. (nu zijn die afspraken met mij en de kinderen bindend). Gezeik met je vriendin, die je vaker wil zien en meer binding wil, enz enz.
Ik zie het allemaal aan en denk dan: wat doe je jezelf toch allemaal aan? En hoe gelukkig ben je dan, met je drukke en flitsende leventje? Altijd kicks nodig om te voelen dat je leeft.
Hij is er vrij voor, en mensen moeten dat voor zichzelf uitmaken en zelf weten. Maar dan hoef ik dat geklaag ook niet over hoeveel stress dat oplevert.. hij kiest hier zelf voor.. ik begrijp hem en ben de begrijpende ex, maar ik ben blij dat ik mijn eigen leventje en relatieve rust heb.
En mag zijn hoe ik zelf ben en streven naar wat ik zelf nodig heb. Ik vind het zo relaxed nu, wat dat betreft. Lekker mijn eigen leven mogen leiden en op mijn behoeftes focussen, ipv een ander gelukkig proberen te maken of tevreden te stellen.. Ik houd nog veel van hem, maar dat wil ik nooit meer!
En zo kan je toch uit elkaar groeien, niet meer bij elkaar passen. En toch heb ik de indruk dat ex het ook wel mist en bij mij nog steeds die emotionele steun zoekt en ik die meer krijg dan toen we samen waren. We zijn dan wel tegenpolen en zeker niet hetzelfde, we kunnen wel enorm goed met elkaar overweg en dat is zoveel verbeterd ook. Ik kan hem bijna over alles spreken. Hij zal met andere visie of oplossingen komen, maar hij zit wel op mijn niveau en jarenlange kennis van hoe ik in elkaar zit.. hij is heel waardevol voor mij en dat blijft..en dat spreek ik regelmatig uit.En hij dan ook terug..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
woensdag 23 december 2009 om 02:08
Ik wens je dat je uit deze situatie komt en er beter uit komt, dr Phil. Het blijven heel moeilijke kwesties!
Goed of "fout" is hier al zo moeilijk in. Iedereen heeft een eigenbelang en ook de verantwoordelijkheid naar de partner. Hetzelfde gevoel kan goed, fijn en spannend en tegelijk tov het andere belang zo enorm fout voelen..
Ik snap heel goed hoe dubbel dat is, als je een "veilige, gezapige houden van-relatie hebt", wat ook fijn en vertrouwd is en veel samen deelt (en herinneringen hebt).. en anderzijds snakt naar verandering, flitsend, avontuurlijk.
Mijn date heeft dat in extreme mate meegemaakt, vanwege zijn beroep. Veel risico en avontuur en dan weleens naar een rustig huisje-boompje-beestje gesnakt. En dat later ook gevonden, en minder spannend werk.. en dan trekt het avontuurlijke weer. Het zit ook in de mens om daar een balans in te hebben, niet het een of het ander. Of afgewisseld. Misschien zijn die periodes van relatieve rust en saaiheid wel nodig voor de volgende sprong in ontwikkeling en weer een flitsender periode. Om dat in evenwicht te krijgen, als dat niet tegelijkertijd er allemaal is..
Goed of "fout" is hier al zo moeilijk in. Iedereen heeft een eigenbelang en ook de verantwoordelijkheid naar de partner. Hetzelfde gevoel kan goed, fijn en spannend en tegelijk tov het andere belang zo enorm fout voelen..
Ik snap heel goed hoe dubbel dat is, als je een "veilige, gezapige houden van-relatie hebt", wat ook fijn en vertrouwd is en veel samen deelt (en herinneringen hebt).. en anderzijds snakt naar verandering, flitsend, avontuurlijk.
Mijn date heeft dat in extreme mate meegemaakt, vanwege zijn beroep. Veel risico en avontuur en dan weleens naar een rustig huisje-boompje-beestje gesnakt. En dat later ook gevonden, en minder spannend werk.. en dan trekt het avontuurlijke weer. Het zit ook in de mens om daar een balans in te hebben, niet het een of het ander. Of afgewisseld. Misschien zijn die periodes van relatieve rust en saaiheid wel nodig voor de volgende sprong in ontwikkeling en weer een flitsender periode. Om dat in evenwicht te krijgen, als dat niet tegelijkertijd er allemaal is..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
