Seks
alle pijlers
minnares
zondag 9 december 2007 om 10:01
Hallo, even voorstellen...mijn naam is Vincent, woon in Amsterdam en heb sinds 18 jaar een relatie met mijn vriendin. Vanwege haar invaliditeit (al vanaf het begin van onze relatie) is er op sexueel gebied helaas niks voor mij. Zij is rolstoel gebonden en heeft veel hulp nodig die ik haar dan ook biedt. Ook is er dagelijks hulp beschikbaar voor het huishouden en persoonlijke verzorging. Ik mis de sex al jaren enorm, er is wel eens iets maar dat beperkt zich tot even voelen en het zelf afmaken, tijdsduur ongeveer 3 - 4 minuten. Ik voel me meer een verzorgen, verpleger, broer dan een partner. Haar in de steek laten kan ik niet, zij heeft verder niks (geen contact met ouders etc). nu ben ik in september (tijdens een uitje met collega's) iemand tegen gekomen via een collega, haar naam is Wendy, we hebben wat gekletst en gedanst en op een bepaald moment raakte ze mij telkens aan. Ik kreeg het er warm van en had een gevoel dat ik niet herkende. Zij heeft 15 jaar een vriend en 2 kinderen van 2 en 4 jaar. Op het moment dat ik tegen 04.00 uur in de morgen naar huis ging vroeg ik of ze even mee liep naar mijn auto, dat deed ze gelukkig. Ze pakte mij buiten vast en hand in hand liepen we weg. Bij de auto gaf ze mij een kus en konden elkaar niet los laten......ik was werkelijk van slag. Op maandag ging mijn telefoon op het werk, het was Wendy.......wat is gebeurt vroeg ze mij.....ik zei: ik weet het niet meer, je spookt al 3 dagen door mijn hoofd. Ik was dolgelukkig dat ze belde. We spraken af om wat te kletsen en een week later was het zover.....ik zag haar daar staan. Wat is ze mooi dacht ik meteen, wat heeft ze een geweldige kop met krullen. We gingen wat wandelen, eerst nam ze mij voorzichtig bij mijn arm, daarna bij mijn hand en later stonden we te zoenen. Nu, 3 maanden later hebben we de meest wilde avonden gehad, we spreken elke week wel af (om wat te gaan drinken, kletsen en soms puur voor de sex, zijn afgelopen vrijdag gaan uit eten, daarna lekker gedanst en kletsen over alles en nog wat. Ook hebben we sex, vraag niet hoe maar onvoorstelbaar lekker en lang. Laatst bijna 4 uur aan een stuk, we moesten wel ophouden want zij moest weg. Ik mis haar enorm, ik kan niet weg bij mijn vriendin en zij ook niet bij haar vriend met wie zij een haast sexloos leven heeft maar we beminnen elkaar haast wekelijks. Ik wist niet dat ik zulke gevoelens had, zij wist dat ook niet meer.
Lieve lezers, veroordeel mij aub hiervoor niet, ik heb sinds 3 maanden de mooiste tijd sinds jaren....ik weet, het is niet goed maar ik voel me gelukkiger dan ooit. Ik weet dat dit in Nederland en Belgie erg veel voorkomt (veel mensen hebben een minnaar of minnares) maar ik ben blij met mijn minnares, we zijn dikke vrienden, vertellen elkaar alles, delen lief en leed en ik verheug me om haar aanstaande woensdag weer te zien.....Zij is dan ergens met haar kinderen, kan ik ze ook eens zien.
Ik wilde gewoon mijn verhaal even kwijt,
Liefs, een heel gelukkige Vincent
Lieve lezers, veroordeel mij aub hiervoor niet, ik heb sinds 3 maanden de mooiste tijd sinds jaren....ik weet, het is niet goed maar ik voel me gelukkiger dan ooit. Ik weet dat dit in Nederland en Belgie erg veel voorkomt (veel mensen hebben een minnaar of minnares) maar ik ben blij met mijn minnares, we zijn dikke vrienden, vertellen elkaar alles, delen lief en leed en ik verheug me om haar aanstaande woensdag weer te zien.....Zij is dan ergens met haar kinderen, kan ik ze ook eens zien.
Ik wilde gewoon mijn verhaal even kwijt,
Liefs, een heel gelukkige Vincent
donderdag 13 december 2007 om 16:04
Vincent, je hebt een hoop meegemaakt de afgelopen jaren. Dat eist zijn tol en nu ben je bezig jezelf te herpakken en dat doe je geheel zelfstandig. Je onderneemt dingen waar je bewust je vriendin niet bij betrekt. Voor een groot deel zijn dit dingen waar zij mogelijk niet toe in staat is (ik laat even de minnares buiten beschouwing), maar ik lees bij jou eigenlijk ook weinig tot geen wil om je vriendin ook bij dingen te betrekken die zij mogelijk wel kan doen. Op zich lijkt het me heel juist dat je een deel van de verzorging uit handen hebt gegeven aan derden, zodat jij wat meer ruimte krijgt. Helaas is er geen invulling om dingen samen te gaan ondernemen of dingen samen te doen.
Ik kan me op zich goed voorstellen, dat wanneer je als gehandicapte partner thuis zit, de tijd van thuiskomst van je partner best belangrijk is. Zoals ook andere dingen. Zij is vanwege haar handicap afhankelijk van jou. Voor jou een belasting, maar voor haar vaak ook de mogelijkheid om eens wat anders te doen of hulp te krijgen bij iets.
Jij kiest er nu voor om in het geniep een relatie met iemand anders aan te gaan. Dat dat heel veel gebeurd is een feit, maar geen vrijbrief om 'het ook maar zo te doen'. Heel bewust ga je haar toch veel verdriet doen om jouw pleziertjes zo op te vervullen. Jij laat alles nu gewoon maar even op je afkomen schrijf je, maar je vriendin kan in deze helemaal niets anders. Mogelijk is ze zich (nog) nergens van bewust, maar mocht het tot een breuk komen, dan ben jij al vele stappen verder dan zij is. Vooral omdat zij zo beperkt is in haar doen en laten is dat echt niet fair.
Je zou in ieder geval eens een gesprek kunnen hebben, dat het leven zoals je dat geleid hebt erg beklemmend voor je is en je meer vrijheid nodig hebt. Wie weet, mogelijk zit zij ook met een aantal gedachtes omdat jullie relatie al lang op een dood spoor zit.
Een beter leven leiden is een ding, maar je partner voorbereiden op toch mogelijk grote veranderingen in jullie leven is iets waar je je verantwoordelijkheid niet in mag ontlopen.
Je geniet met volle teugen van het leven wat je nu leidt, ik denk dat terug naar het oude voor jou geen optie meer is.
Ik kan me op zich goed voorstellen, dat wanneer je als gehandicapte partner thuis zit, de tijd van thuiskomst van je partner best belangrijk is. Zoals ook andere dingen. Zij is vanwege haar handicap afhankelijk van jou. Voor jou een belasting, maar voor haar vaak ook de mogelijkheid om eens wat anders te doen of hulp te krijgen bij iets.
Jij kiest er nu voor om in het geniep een relatie met iemand anders aan te gaan. Dat dat heel veel gebeurd is een feit, maar geen vrijbrief om 'het ook maar zo te doen'. Heel bewust ga je haar toch veel verdriet doen om jouw pleziertjes zo op te vervullen. Jij laat alles nu gewoon maar even op je afkomen schrijf je, maar je vriendin kan in deze helemaal niets anders. Mogelijk is ze zich (nog) nergens van bewust, maar mocht het tot een breuk komen, dan ben jij al vele stappen verder dan zij is. Vooral omdat zij zo beperkt is in haar doen en laten is dat echt niet fair.
Je zou in ieder geval eens een gesprek kunnen hebben, dat het leven zoals je dat geleid hebt erg beklemmend voor je is en je meer vrijheid nodig hebt. Wie weet, mogelijk zit zij ook met een aantal gedachtes omdat jullie relatie al lang op een dood spoor zit.
Een beter leven leiden is een ding, maar je partner voorbereiden op toch mogelijk grote veranderingen in jullie leven is iets waar je je verantwoordelijkheid niet in mag ontlopen.
Je geniet met volle teugen van het leven wat je nu leidt, ik denk dat terug naar het oude voor jou geen optie meer is.
donderdag 13 december 2007 om 17:54
Lieve Vincent,
Wat een verhaal! Volgens mij ben jij een hele lieve jongen die alleen maar goed wil doen voor zijn vriendin. Maar nu heb je ontdekt dat je ook nog een eigen leven hebt. Lieve Vincent hoe moeilijk ook, ik denk dat jij je eigen leven moet gaan leiden, zonder je vriendin. Iedereen heeft wat te zeggen over jou maar ik vind jou vriendin best egoistisch overkomen uit je postings, en ja natuuirlijk is ze gehandicapt en heeft ze veel meegemaakt maar dat geeft haar nog niet het recht zich zodanig aan jou vast te klampen dat jij geen leven meer kan hebben. Afgezien van het feit of ze al open zou staan voor een ander soort (open) relatie, merk ik al dat jij gewoon niet meer verliefd bent. Dus waarom zou je dat doen. Hoe erg ook dat ze niemand heeft om bij te gaan wonen, jij bent niet verantwoordelijk voor haar.. En je hoeft niet je hele eigen leven te vergeten uit schuldgevoel naar haar. Het is niet jouw schuld dat zij ziek is, en jij kan er niks aan veranderen. Wel kan je nog een heel groot deel van haar leven zijn zonder partners te zijn.. Ik hoop voor jullie beiden niets dan goeds, maar alsjeblieft verlies je eigen leven niet uit het oog, want vroeg of laat gaat het mis en dan is het voor jullie beiden des te pijnlijker...
Veel succes en sterkte..
Wat een verhaal! Volgens mij ben jij een hele lieve jongen die alleen maar goed wil doen voor zijn vriendin. Maar nu heb je ontdekt dat je ook nog een eigen leven hebt. Lieve Vincent hoe moeilijk ook, ik denk dat jij je eigen leven moet gaan leiden, zonder je vriendin. Iedereen heeft wat te zeggen over jou maar ik vind jou vriendin best egoistisch overkomen uit je postings, en ja natuuirlijk is ze gehandicapt en heeft ze veel meegemaakt maar dat geeft haar nog niet het recht zich zodanig aan jou vast te klampen dat jij geen leven meer kan hebben. Afgezien van het feit of ze al open zou staan voor een ander soort (open) relatie, merk ik al dat jij gewoon niet meer verliefd bent. Dus waarom zou je dat doen. Hoe erg ook dat ze niemand heeft om bij te gaan wonen, jij bent niet verantwoordelijk voor haar.. En je hoeft niet je hele eigen leven te vergeten uit schuldgevoel naar haar. Het is niet jouw schuld dat zij ziek is, en jij kan er niks aan veranderen. Wel kan je nog een heel groot deel van haar leven zijn zonder partners te zijn.. Ik hoop voor jullie beiden niets dan goeds, maar alsjeblieft verlies je eigen leven niet uit het oog, want vroeg of laat gaat het mis en dan is het voor jullie beiden des te pijnlijker...
Veel succes en sterkte..
donderdag 13 december 2007 om 19:18
hij is misschien niet verliefd maar ik las wel dat hij van haar houd. Verliefdheid gaat vaak over in houden van. Daarentegen moet je nog maar zien of een verliefdheid met een minnares in stand houd als je dagelijks met elkaar samen zou leven.
Ik vind het dus heel goed dat je niet zomaar voor een volgende verliefdheid opstapt. Ik snap de tweestrijd. Ik had het alleen liever in eerlijkheid gezien en ruimte gezien om dat wat je je partner niet kunt geven bij andere aan te vullen.
Ik vind het dus heel goed dat je niet zomaar voor een volgende verliefdheid opstapt. Ik snap de tweestrijd. Ik had het alleen liever in eerlijkheid gezien en ruimte gezien om dat wat je je partner niet kunt geven bij andere aan te vullen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 13 december 2007 om 20:00
vrijdag 14 december 2007 om 16:00
Volgens mij is alleen al het feit dat je al 18 jaar (haal ik uit je openingspost) voor je vriendin zorgt, een teken dat je een hele lieve, zorgzame man bent, die al die jarenlang veel van zichzelf heeft ingeleverd. Hoe oud ben je? (kan zijn dat het al ergens staat, maar heb het niet gelezen)
Dat dit uiteindelijk tot onvrede gaat leiden, is natuurlijk logisch. Al die jaren zonder seks en ook zonder aandacht hiervoor, lijken mij heel zwaar. Het is heel normaal dat je daar behoefte aan hebt en dat die behoefte met de jaren alleen maar groter is geworden.
Of jij voor je vriendin liefde voelt als in een normale man-vrouw relatie, of als in een broer-zus relatie, weet jij alleen. Er staat alleen nergens beschreven dat jij jouw leven op zou moeten offeren voor een leven met haar, alleen maar omdat je nu eenmaal zo lang samen bent en zij jouw zorg nodig heeft. Als jij niet meer gelukkig bent met haar, kun je er voor kiezen om alleen verder te gaan. Het zou jammer zijn als je op je 90e jaar tot de conclusie moet komen dat je weinig genoten hebt van al je jaren en altijd maar alles ingeleverd hebt.
Die keuze moet echter wel los staan van je gevoelens voor je minnares. Je kunt niet zomaar weer met hangende pootjes terug kunt komen bij je vriendin, omdat je minnares bij nader inzien toch liever bij haar vriend blijft. Als je de keuze maakt om bij je huidige vriendin weg te gaan, moet dat een keuze zijn die je vanuit jezelf maakt. Omdat dat jou gelukkiger gaat maken.
Niet omdat je in iemand anders bed kunt stappen. Want of dat bed zo aantrekkelijk blijft is natuurlijk de vraag. Dat weet je pas na verloop van tijd.
Dat dit uiteindelijk tot onvrede gaat leiden, is natuurlijk logisch. Al die jaren zonder seks en ook zonder aandacht hiervoor, lijken mij heel zwaar. Het is heel normaal dat je daar behoefte aan hebt en dat die behoefte met de jaren alleen maar groter is geworden.
Of jij voor je vriendin liefde voelt als in een normale man-vrouw relatie, of als in een broer-zus relatie, weet jij alleen. Er staat alleen nergens beschreven dat jij jouw leven op zou moeten offeren voor een leven met haar, alleen maar omdat je nu eenmaal zo lang samen bent en zij jouw zorg nodig heeft. Als jij niet meer gelukkig bent met haar, kun je er voor kiezen om alleen verder te gaan. Het zou jammer zijn als je op je 90e jaar tot de conclusie moet komen dat je weinig genoten hebt van al je jaren en altijd maar alles ingeleverd hebt.
Die keuze moet echter wel los staan van je gevoelens voor je minnares. Je kunt niet zomaar weer met hangende pootjes terug kunt komen bij je vriendin, omdat je minnares bij nader inzien toch liever bij haar vriend blijft. Als je de keuze maakt om bij je huidige vriendin weg te gaan, moet dat een keuze zijn die je vanuit jezelf maakt. Omdat dat jou gelukkiger gaat maken.
Niet omdat je in iemand anders bed kunt stappen. Want of dat bed zo aantrekkelijk blijft is natuurlijk de vraag. Dat weet je pas na verloop van tijd.
zondag 16 december 2007 om 09:07
Hallo allemaal, bedankt wederom voor jullie reacties, fijn om te vernemen dat er nog mensen zijn die mij niet veroordelen. Ik ben idd niet meer verliefd maar houd wel enorm veel van haar. Ik voel me dan ook meer een broer/verzorger/verpleger dan wat anders. vannacht was het ook weer mis, kreeg ze enkele aanvallen van haar MS. Sta je machteloos aan de kant en ziet je partner huilen van de pijn. We hebben de huisartsenpost gebeld en deze was ook meteen gekomen gezien de voorgeschiedenis. Ze heeft een spuit gehad en vandaag moeten we terug. Ik ben zelf pas 38 jaar (vraag van Ine is nu ook beantwoord) en heb mezelf altijd weggecijferd. Mijn minnares was afgelopen vrijdag alleen thuis, kinderen bij haar ouders en haar vriend was het weekend met een vriend vissen en weet je wat we gedaan hebben? lekker samen op de bank tv gekeken van 23.00 tot 02.00 uur, verder niks, geen sex of wat dan ook. Ja....dicht tegen elkaar gelegen, elkaar vast gehouden en in alle stilte genoten van elkaars aanwezigheid. Ik heb daar even gehuild van geluk want ik weet nu wat ik altijd heb moeten missen, mijn geparkeerde gevoelens kwamen weer eens om de hoek kijken. We waren net pubers, lekker gelachen en genoten.
Als ik zou weggaan dan ga ik eerst zelfstandig wonen, ik koop dan ergens een huisje van waaruit ik mijn leventje weer even zou kunnen oppakken. Ik zit idd in een enorme tweestrijd. Gelukkig heeft mijn andere vriendinnetje veel begrip, neem alle tijd en ik respecteer al je keuzes zei ze mij laatst. Ik wil gewoon nog even kwijt dat zij een heel warm, liefdevol, teder en mooi persoon is, toen ik haar de eerste keer zag was ik meteen weg van haar (en zij van mij bleek achteraf) Toen ik bij haar was afgelopen vrijdag lag ik lekker met mij hoofd op haar borst, had me in jaren niet meer zo fijn en gelukkig gevoeld.
Wederom mijn dank voor jullie reacties. Liefs, Vincent.
Als ik zou weggaan dan ga ik eerst zelfstandig wonen, ik koop dan ergens een huisje van waaruit ik mijn leventje weer even zou kunnen oppakken. Ik zit idd in een enorme tweestrijd. Gelukkig heeft mijn andere vriendinnetje veel begrip, neem alle tijd en ik respecteer al je keuzes zei ze mij laatst. Ik wil gewoon nog even kwijt dat zij een heel warm, liefdevol, teder en mooi persoon is, toen ik haar de eerste keer zag was ik meteen weg van haar (en zij van mij bleek achteraf) Toen ik bij haar was afgelopen vrijdag lag ik lekker met mij hoofd op haar borst, had me in jaren niet meer zo fijn en gelukkig gevoeld.
Wederom mijn dank voor jullie reacties. Liefs, Vincent.
zondag 16 december 2007 om 11:29
Ik denk dat je jarenlang bevrediging en/of voldoening hebt gezocht en gekregen in het kunnen verzorgen van en er zijn voor je partner. Op de een of andere manier deed dat je goed voelen, ook al heb je daar bepaalde vrijheden of mogelijkheden (o.a. seks) voor 'moeten' inleveren.
Inmiddels ben je een heleboel jaren verder en blijkbaar zijn voldoening en bevrediging van de zorgrelatie die je hebt verminderd. Het levert je niet meer het goede gevoel op van voorheen. De vrijheden en mogelijkheden die je voor je huidige situatie hebt ingeleverd, vind je aantrekkelijker dan voorheen het geval was.
De situatie is nu anders en jij wilt nu een andere keuze maken. Niet meer voortdurend samen zijn met een afhankelijke partner. Niet meer je vrijheden inleveren en je huidige behoefte op (o.a.) seksueel vlak beleven.
Daar is niets mis mee, met zo'n verandering. Een ieder heeft altijd het recht om van mening te veranderen. Dat geldt ook voor jou.
Ik krijg de indruk dat je op zoek bent naar meningen die je schuldgevoelens t.a.v. je partner weg zullen sussen. Wanneer je open een eerlijk bent tegen je partner, heb je al beduidend minder last van schuldgevoel. Open kaart spelen helpt daar tegen.
En accepteer van jezelf dat je het niet meer wilt, leven zoals je de afgelopen 18 jaar hebt gedaan. Dat was niet bewonderenswaardig of wat dan ook. Dat was wat je toen wilde. Nu wil je iets anders. Wees eerlijk en wees duidelijk. Naar jezelf. Naar je partner. Verschuil je niet achter een florencenightingale-houding van de barmhartige samaritaan. Je hebt je niet opgeofferd; je opoffering was iets wat je graag wilde, dan wel een behoefte van jouzelf (en dus geen opoffering).
Vertel het je partner. Draag de consequenties van je beslissingen. Zoals ruzie met je partner, verwijten dat je haar in de steek laat, enz. Wanneer jij er echt overtuigd van bent dat je 100% achter jezelf staat, dan is dat wel vervelend en het doet je wel iets, maar dat hoort ook bij de verantwoordelijkheid van het deelnemen in een relatie.
En hoe het dan daarna moet? Dat zie je dan wel weer.
Inmiddels ben je een heleboel jaren verder en blijkbaar zijn voldoening en bevrediging van de zorgrelatie die je hebt verminderd. Het levert je niet meer het goede gevoel op van voorheen. De vrijheden en mogelijkheden die je voor je huidige situatie hebt ingeleverd, vind je aantrekkelijker dan voorheen het geval was.
De situatie is nu anders en jij wilt nu een andere keuze maken. Niet meer voortdurend samen zijn met een afhankelijke partner. Niet meer je vrijheden inleveren en je huidige behoefte op (o.a.) seksueel vlak beleven.
Daar is niets mis mee, met zo'n verandering. Een ieder heeft altijd het recht om van mening te veranderen. Dat geldt ook voor jou.
Ik krijg de indruk dat je op zoek bent naar meningen die je schuldgevoelens t.a.v. je partner weg zullen sussen. Wanneer je open een eerlijk bent tegen je partner, heb je al beduidend minder last van schuldgevoel. Open kaart spelen helpt daar tegen.
En accepteer van jezelf dat je het niet meer wilt, leven zoals je de afgelopen 18 jaar hebt gedaan. Dat was niet bewonderenswaardig of wat dan ook. Dat was wat je toen wilde. Nu wil je iets anders. Wees eerlijk en wees duidelijk. Naar jezelf. Naar je partner. Verschuil je niet achter een florencenightingale-houding van de barmhartige samaritaan. Je hebt je niet opgeofferd; je opoffering was iets wat je graag wilde, dan wel een behoefte van jouzelf (en dus geen opoffering).
Vertel het je partner. Draag de consequenties van je beslissingen. Zoals ruzie met je partner, verwijten dat je haar in de steek laat, enz. Wanneer jij er echt overtuigd van bent dat je 100% achter jezelf staat, dan is dat wel vervelend en het doet je wel iets, maar dat hoort ook bij de verantwoordelijkheid van het deelnemen in een relatie.
En hoe het dan daarna moet? Dat zie je dan wel weer.
zondag 16 december 2007 om 11:54
Ik denk dat je partner nog wel begrip op kan brengen ( hoeft ze het nog niet leuk te vinden , natuurlijk ) voor het feit dat je seks mist ..... maar 3 uur op de bank hangen en elkaar heullllllll lief vinden ; ik denk dat dát haar begrip te boven gaat .
Even off topic ; je minnares gaat vreemder dan vreemd !!!!
Dat ze met een ander seks heeft is al eh........maar ze haalt jou hun huis binnen , laat jou hun kinderen ontmoeten..etc .
Grote kans dat wanneer dit uitkomt haar relatie exit is . En dan ? Ben jij er dan voor haar ?
Even off topic ; je minnares gaat vreemder dan vreemd !!!!
Dat ze met een ander seks heeft is al eh........maar ze haalt jou hun huis binnen , laat jou hun kinderen ontmoeten..etc .
Grote kans dat wanneer dit uitkomt haar relatie exit is . En dan ? Ben jij er dan voor haar ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 16 december 2007 om 13:31
Je hebt hier in situatie waarin beiden, Vincent en minnares, eigenlijk vinden, dat ze het verdienen om samen te zijn. Beiden komen tekort in hun relatie en beiden kiezen ervoor om dit niet te bespreken met de partner. Net als BGB zegt, de kans is heel groot, dat in een van de relaties de heimelijke verhouding uit gaat komen en wat dan?
Vincent, je zoekt echt het vuur op door zo bij haar thuis op de bank te gaan zitten. Zoek je, bewust of onbewust, de escalatie op?
Haar begrijp ik niet goed, waarom jou juist thuis uitnodigen? Waarom jou zo betrekken in haar privacy. Dit vooral omdat er ook kinderen bij betrokken zijn. Iedere partner zal echt grote problemen hebben, wanneer een dergelijke relatie uitkomt, maar wanneer ook blijkt dat de minnaar ook thuis geweest is, dan is echt het hek van de dam.
Maar ik blijf het vragen, waarom maak je dingen niet bespreekbaar met je vriendin. Het lijkt al alsof jij helemaal geen oplossing meer wil hebben samen met haar en wacht op de grote ontploffing binnen jullie relatie. Dat is iets wat zij niet verdient.
Je bent m.i. min of meer al bezig met het afsluiten van je relatie. Waarom dan gesprekken vermijden waarin je aangeeft, dat jullie relatie jou niet voldoende meer biedt om gelukkig in te zijn?
Vincent, je zoekt echt het vuur op door zo bij haar thuis op de bank te gaan zitten. Zoek je, bewust of onbewust, de escalatie op?
Haar begrijp ik niet goed, waarom jou juist thuis uitnodigen? Waarom jou zo betrekken in haar privacy. Dit vooral omdat er ook kinderen bij betrokken zijn. Iedere partner zal echt grote problemen hebben, wanneer een dergelijke relatie uitkomt, maar wanneer ook blijkt dat de minnaar ook thuis geweest is, dan is echt het hek van de dam.
Maar ik blijf het vragen, waarom maak je dingen niet bespreekbaar met je vriendin. Het lijkt al alsof jij helemaal geen oplossing meer wil hebben samen met haar en wacht op de grote ontploffing binnen jullie relatie. Dat is iets wat zij niet verdient.
Je bent m.i. min of meer al bezig met het afsluiten van je relatie. Waarom dan gesprekken vermijden waarin je aangeeft, dat jullie relatie jou niet voldoende meer biedt om gelukkig in te zijn?
maandag 17 december 2007 om 14:25
Ik ben ook wel nieuwsgierig of je minnares bij jou wil blijven ipv bij haar vriend. Daar hebben jullie het ongetwijfeld over gehad.
In ieder geval wordt het wel tijd om je vriendin in te gaan lichten. Zij heeft er recht op om te weten hoe de zaken er voor staan. Als jij niet meer met haar verder wilt, omdat op deze manier doorgaan jou niet gelukkig zal maken, moet je haar dat vertellen. Zij is ook niet gek en zal best beseffen dat jullie relatie niet ideaal is en voor jou op termijn misschien niet voldoende zal blijken te zijn. Waarschijnlijk is dat moment nu gekomen.
Ik heb het idee dat jij wel weet wat je nu wilt. Ook al zal dat misschien niet samen zijn met je minnares, omdat zij misschien haar vriend niet wil/niet zal verlaten, dan komt er tzt wel weer iemand anders. Je hebt nu geproefd van hoe het ook zou kunnen en kunt niet meer zo makkelijk terug naar hoe je tnt geleefd hebt.
Is je minnares nu een uitvlucht? Of ben je echt verliefd en zou je met haar verder willen?
Begin dit jaar is het mij ook gebeurd. Ik was totaal niet meer gelukkig in mijn relatie en ben iemand anders tegen gekomen. Al heel snel wist ik dat ik maar 1 keuze kon maken.. Weggaan bij mijn man, toekomst zat daar echt niet meer in. Ik heb toen de juiste keuze gemaakt, daar ben ik zeker van.
De keuze heb ik echter gemaakt, zonder dat ik wist wat mijn 'minnaar' zou willen. Daar hadden we het eigenlijk nog niet over gehad. We hebben onze toekomst pas besproken, toen ik gezegd had dat ik niet verder wilde in mijn relatie.
Vanaf dat moment doen we het rustig aan en woon ik nu alleen met mijn zoon. We zien wel hoe het tussen ons verder loopt en de tijd zal het leren..
In ieder geval lijkt het me goed als je een tijdje afstand neemt. Je bent je al aan het losmaken, geef haar ook de tijd om zich voor te bereiden.
Heb je enig idee hoe ze zal reageren? Hebben jullie wel gesprekken over jullie toekomst samen?
In ieder geval wordt het wel tijd om je vriendin in te gaan lichten. Zij heeft er recht op om te weten hoe de zaken er voor staan. Als jij niet meer met haar verder wilt, omdat op deze manier doorgaan jou niet gelukkig zal maken, moet je haar dat vertellen. Zij is ook niet gek en zal best beseffen dat jullie relatie niet ideaal is en voor jou op termijn misschien niet voldoende zal blijken te zijn. Waarschijnlijk is dat moment nu gekomen.
Ik heb het idee dat jij wel weet wat je nu wilt. Ook al zal dat misschien niet samen zijn met je minnares, omdat zij misschien haar vriend niet wil/niet zal verlaten, dan komt er tzt wel weer iemand anders. Je hebt nu geproefd van hoe het ook zou kunnen en kunt niet meer zo makkelijk terug naar hoe je tnt geleefd hebt.
Is je minnares nu een uitvlucht? Of ben je echt verliefd en zou je met haar verder willen?
Begin dit jaar is het mij ook gebeurd. Ik was totaal niet meer gelukkig in mijn relatie en ben iemand anders tegen gekomen. Al heel snel wist ik dat ik maar 1 keuze kon maken.. Weggaan bij mijn man, toekomst zat daar echt niet meer in. Ik heb toen de juiste keuze gemaakt, daar ben ik zeker van.
De keuze heb ik echter gemaakt, zonder dat ik wist wat mijn 'minnaar' zou willen. Daar hadden we het eigenlijk nog niet over gehad. We hebben onze toekomst pas besproken, toen ik gezegd had dat ik niet verder wilde in mijn relatie.
Vanaf dat moment doen we het rustig aan en woon ik nu alleen met mijn zoon. We zien wel hoe het tussen ons verder loopt en de tijd zal het leren..
In ieder geval lijkt het me goed als je een tijdje afstand neemt. Je bent je al aan het losmaken, geef haar ook de tijd om zich voor te bereiden.
Heb je enig idee hoe ze zal reageren? Hebben jullie wel gesprekken over jullie toekomst samen?
vrijdag 14 mei 2010 om 23:25
Vincent, ga niet in discussie! Doe wat je gevoel je zegt! Neem eens de tijd om alle topics hier te lezen. Kom er dan achter dat als jij als man na 18 JAAR verzorgen en sexueel tekortkomen, je een erg subtiel verhaal neerzet over waar je mee zit. Ik neem mn petje voor je af. En ga genieten, die anderen doen dat ook altijd met de meest fantastische verhalen en smoezen. Je moet echt niet gefrustreerd met je sexuele gevoelens blijven zitten. Pas ze toe, en geniet!!!!!! En ja, heb ik ook gedaan, er ging een mooie wereld voor me open! Geloof me, het kan iedere dag, gooi je remmingen los!!!
