Seks
alle pijlers
Onzeker
zaterdag 27 februari 2010 om 15:56
Hallo,
Ik heb sinds een poos reuze problemen op het vlak van sex met mijn man. We wonen nu al 2j. tesamen en zijn sinds een half jaar getrouwd.
In het begin liep alles goed , algemeen en in bed.
In de loop van die 2 jaren is veel gebeurt en gezegt worden , wat volgens mij een grote invloed heeft op ons sexleven.
Hij heeft me vaak gezegt dat ik niet pijpen kan (dat men tanden hem soms pijn doen) daarop ben ik ingegaan en ben dan heel voorzichtig geweest , of hij word boos als ik maar eens geen zin in sex heb.
Ik heb steeds geprobeert daar open over te praten , maar het draaide altijd op een ruzie uit en het was dan zoiezo terug mijn schuld.Ik ben nu zodanig onzeker geworden , dat ik eigenlijk angst heb nog sex met hem te hebben, ik voel me niet meer sexy en heb steeds het gevoel dat wat ik ook doe het zoiezo niet goed genoeg is.
Ik voel me helemaal niet meer goed in mijn vel.
Ik heb het gevoel dat ik niet meer als een persoon ben die steeds paraat staan moet , en die benen spreiden moet.
Want in bed denkt hij steeds aan zichzelf , zolang hij zen behoefte maar gehad heeft.
Voor mij is sex heel eng verbonden met liefde maar dat voel ik bij hem vaak niet. Heb het gevoel dat sex voor hem nix meer is als zen lusten uitleven, knuffelen wil hij ook zelden , en als hij me dan streeltjes geeft dan weet ik direct wat hij van me verlangd.In het begin was hij nog heel lief,heeft me vaak lekker gezoend en hij had nog veel aandacht voor mij, nu is hij enkel nog lief als hij sex wil.Ik voel me net een stuk vlees , goed om te poetsen,koken en om die benen breid te maken.
Ik ben eerlijk gezegt ten einde raad , ik heb al zoveel geprobeert met hem erover te praten maar ik stoot steeds weer op een gesloten deur.
Aangezien hij over nix praten wil en het dus in ons sexleven niet goed gaat , heeft hij voor zichzelf besloten gewoon maar porno te kijken , wat me eerlijk gezegt ook kwetst, waarom doet hij geen moeite om het tussen ons beter te maken,dat we tesamen terug plezier hebben. Ik vind het enorm egoistisch en kwetsend wat hij doet, nuja alles wat ik nog zeggen kan is *zucht*
Heb het gevoel dat ik de enige ben die nog aan deze relatie werken wil
Ik heb sinds een poos reuze problemen op het vlak van sex met mijn man. We wonen nu al 2j. tesamen en zijn sinds een half jaar getrouwd.
In het begin liep alles goed , algemeen en in bed.
In de loop van die 2 jaren is veel gebeurt en gezegt worden , wat volgens mij een grote invloed heeft op ons sexleven.
Hij heeft me vaak gezegt dat ik niet pijpen kan (dat men tanden hem soms pijn doen) daarop ben ik ingegaan en ben dan heel voorzichtig geweest , of hij word boos als ik maar eens geen zin in sex heb.
Ik heb steeds geprobeert daar open over te praten , maar het draaide altijd op een ruzie uit en het was dan zoiezo terug mijn schuld.Ik ben nu zodanig onzeker geworden , dat ik eigenlijk angst heb nog sex met hem te hebben, ik voel me niet meer sexy en heb steeds het gevoel dat wat ik ook doe het zoiezo niet goed genoeg is.
Ik voel me helemaal niet meer goed in mijn vel.
Ik heb het gevoel dat ik niet meer als een persoon ben die steeds paraat staan moet , en die benen spreiden moet.
Want in bed denkt hij steeds aan zichzelf , zolang hij zen behoefte maar gehad heeft.
Voor mij is sex heel eng verbonden met liefde maar dat voel ik bij hem vaak niet. Heb het gevoel dat sex voor hem nix meer is als zen lusten uitleven, knuffelen wil hij ook zelden , en als hij me dan streeltjes geeft dan weet ik direct wat hij van me verlangd.In het begin was hij nog heel lief,heeft me vaak lekker gezoend en hij had nog veel aandacht voor mij, nu is hij enkel nog lief als hij sex wil.Ik voel me net een stuk vlees , goed om te poetsen,koken en om die benen breid te maken.
Ik ben eerlijk gezegt ten einde raad , ik heb al zoveel geprobeert met hem erover te praten maar ik stoot steeds weer op een gesloten deur.
Aangezien hij over nix praten wil en het dus in ons sexleven niet goed gaat , heeft hij voor zichzelf besloten gewoon maar porno te kijken , wat me eerlijk gezegt ook kwetst, waarom doet hij geen moeite om het tussen ons beter te maken,dat we tesamen terug plezier hebben. Ik vind het enorm egoistisch en kwetsend wat hij doet, nuja alles wat ik nog zeggen kan is *zucht*
Heb het gevoel dat ik de enige ben die nog aan deze relatie werken wil
zaterdag 13 maart 2010 om 09:08
Ik vermoed dat hij door jou de grond in te trappen, denkt dat jij gaat denken dat je geen andere man kan krijgen. Ik vind dit een vorm van geestelijke mishandeling. Ik had ook zo'n man, ik heb door hem 2 jaar lang straatvrees gehad. Ik was dik,vet lomp en lelijk en ik kon niets. Ik ben dus 164 en weeg 52 kilo hahahaha het heeft mij veel tijd gekost voor ik mijn gevoel van eigenwaarde terug had, laat dat alsjeblieft niet gebeuren. Helaas worden goede en eerlijke mensen niet vaak gewaardeerd en zijn deze eigenschappen bij de verkeerde mensen juist de valkuil.. Vecht voor jezelf. Ik wens je heel veel sterkte
zaterdag 13 maart 2010 om 09:13
quote:Suzy65 schreef op 28 februari 2010 @ 01:32:
Onewayticket, ik weet niet hoe oud je bent, maar je hebt ALTIJD een keuze!
Eenrichtingsverkeer loopt altijd dood. Vroeg of laat. En dan kijk je terug en denk je: daar en daar ging het al fout. En heb je je beste jaren verspild..
Je hebt een keuze in de zin dat je helemaal niet daar moet blijven wonen, je kan gewoon terug en opnieuw beginnen. Het is een hele stap en ik begrijp dat je niet graag wil toegeven (voor jezelf noch anderen) dat dit "mislukt" is. Maar in je eentje kan je niet aan een relatie werken.
Wat je hier vertelt is dat je zowel in het dagelijks leven als in je seksuele leven niet voor jezelf opkomt of dat dat geen indruk maakt. Het verandert iig niks. En hij weet het. Hij rekent er gewoon op, dat jij alles pikt, omdat jij niet wil dat het kapot loopt. En dat jij daar van alles aan wil doen.
Een aanrader is het boek: "als hij maar gelukkig is".. Ik was ook een pleaser van aard, maar ik had en heb altijd mijn grenzen gehad (en die worden steeds smaller). Je laat je momenteel zo behandelen. Als mensen je waarde niet zien of je er niet naar behandelen, dan wordt het tijd dat jij jezelf op de kaart zet! Zo van: "hier ben ik en zo wil ik dat er met mij wordt omgegaan".
Het is gewoon zo dat egoistische/horkerige/ manipulatieve/dominante personen worden aangetrokken tot lieve personen. (en onbewust misschien andersom ook). Die waardering daarvoor ga je niet krijgen. Deze mensen verstaan alleen hun eigen taal. Dat los je niet op met meer liefde, daar maken ze juist gebruik/misbruik van. Die grenzen zullen altijd opgezocht worden.
Gaat erom dat jij een antwoord hierop gaat geven. JIj verwacht dat hoe jij bent, anderen ook zijn (en uit zichzelf). Misschien is een van je "levenslessen" (klinkt vaag) is, dat je voor jezelf moet leren opkomen. Dit maakt weinig indruk op hem als er geen consequenties aan verbonden zijn door jou. Als hij weet dat je toch bij hem blijft.
Ik noem dat geen liefde, maar emotionele afhankelijkheid.. Denk niet dat je alles in moet vullen om hem maar gelukkig te maken, dat gaat niet lukken. Zeker niet ten koste van jou en jouw gevoelens. Je bent geen sloof en ook geen hoertje!! En ook niet op de wereld gezet om het hem naar de zin te maken, terwijl jij daardoor afbreuk aan jezelf doet!
Mensen geven idd te snel op tegenwoordig, en je kent ook zijn fijne kanten, gelukkig. En toch, als hij niet lekker in zijn vel zit en dat zo op jou uitoefent, dan is dat een goede indicator voor de toekomst, als dat nu al gebeurt. Met deze man ga je niet samen de tegenslagen overwinnen. Het zal erger worden en niet beter.
Soms is het beter en sterker om tijdig te erkennen dat je nu (nu hij zich veilig voelt in een huwelijk) al met de "slechtere kant" te maken hebt gekregen en dat het zinloos is. Het zit in hemzelf. En reageert dat af op jou. En dan voel jij je onzeker, niet geliefd, gebruikt enz. Dit is echt niet okee! Het is nobel dat je het probeert, maar mij zegt het dat je over 10 jaar voor dezelfde keuze staat..
Sta achter jezelf. Je weet dat dit niet okee is. Je hoopt dat die leuke en fijne kant weer terugkomt. Maar echt, als dit na 2 jaar of binnen 2 jaar al het geval is, kan je erop rekenen dat het zo blijft, zo niet verslechtert.. Laat je nooit afbreken om "liefde" van een ander te winnen!
Waarom jou dit overkomt? Ik denk dat overal een reden voor is, misschien moest je dit meemaken om er sterker van te worden, voor jezelf te leren kiezen, voor jezelf op te staan, te ontdekken dat je altijd een keuze hebt wat je ermee doet..
Tuurlijk is het shit en had je je het anders voorgesteld en jezelf anders gegund. Maar feit ligt er dat het anders uitpakt dan verwacht. Nu tijd voor jouw antwoord hierop. Kies voor jezelf, geloof in jezelf. Begin opnieuw nu het nog kan, eigen leven, eigen baan, eigen verantwoordelijkheid voor je leven nemen.
In elk geval kan je alvast beginnen met idd even je koffers te pakken en dat hij iig merkt dat het menens is. Dat hij zo mag zijn, maar dat jij aan die keuzes consequenties hangt: zo wil JIJ het niet. En dan verder zien.. maar ga ten alle tijde achter jezelf staan!Je hebt hier een hele goede mening neergezet, de emotionele chantage van een manipulatief persoon. Ik heb het zelf ook meegemaakt, je eigen grenzen stellen is vaak het moeilijkste zeker als de ander ook nog borderliner is.
Onewayticket, ik weet niet hoe oud je bent, maar je hebt ALTIJD een keuze!
Eenrichtingsverkeer loopt altijd dood. Vroeg of laat. En dan kijk je terug en denk je: daar en daar ging het al fout. En heb je je beste jaren verspild..
Je hebt een keuze in de zin dat je helemaal niet daar moet blijven wonen, je kan gewoon terug en opnieuw beginnen. Het is een hele stap en ik begrijp dat je niet graag wil toegeven (voor jezelf noch anderen) dat dit "mislukt" is. Maar in je eentje kan je niet aan een relatie werken.
Wat je hier vertelt is dat je zowel in het dagelijks leven als in je seksuele leven niet voor jezelf opkomt of dat dat geen indruk maakt. Het verandert iig niks. En hij weet het. Hij rekent er gewoon op, dat jij alles pikt, omdat jij niet wil dat het kapot loopt. En dat jij daar van alles aan wil doen.
Een aanrader is het boek: "als hij maar gelukkig is".. Ik was ook een pleaser van aard, maar ik had en heb altijd mijn grenzen gehad (en die worden steeds smaller). Je laat je momenteel zo behandelen. Als mensen je waarde niet zien of je er niet naar behandelen, dan wordt het tijd dat jij jezelf op de kaart zet! Zo van: "hier ben ik en zo wil ik dat er met mij wordt omgegaan".
Het is gewoon zo dat egoistische/horkerige/ manipulatieve/dominante personen worden aangetrokken tot lieve personen. (en onbewust misschien andersom ook). Die waardering daarvoor ga je niet krijgen. Deze mensen verstaan alleen hun eigen taal. Dat los je niet op met meer liefde, daar maken ze juist gebruik/misbruik van. Die grenzen zullen altijd opgezocht worden.
Gaat erom dat jij een antwoord hierop gaat geven. JIj verwacht dat hoe jij bent, anderen ook zijn (en uit zichzelf). Misschien is een van je "levenslessen" (klinkt vaag) is, dat je voor jezelf moet leren opkomen. Dit maakt weinig indruk op hem als er geen consequenties aan verbonden zijn door jou. Als hij weet dat je toch bij hem blijft.
Ik noem dat geen liefde, maar emotionele afhankelijkheid.. Denk niet dat je alles in moet vullen om hem maar gelukkig te maken, dat gaat niet lukken. Zeker niet ten koste van jou en jouw gevoelens. Je bent geen sloof en ook geen hoertje!! En ook niet op de wereld gezet om het hem naar de zin te maken, terwijl jij daardoor afbreuk aan jezelf doet!
Mensen geven idd te snel op tegenwoordig, en je kent ook zijn fijne kanten, gelukkig. En toch, als hij niet lekker in zijn vel zit en dat zo op jou uitoefent, dan is dat een goede indicator voor de toekomst, als dat nu al gebeurt. Met deze man ga je niet samen de tegenslagen overwinnen. Het zal erger worden en niet beter.
Soms is het beter en sterker om tijdig te erkennen dat je nu (nu hij zich veilig voelt in een huwelijk) al met de "slechtere kant" te maken hebt gekregen en dat het zinloos is. Het zit in hemzelf. En reageert dat af op jou. En dan voel jij je onzeker, niet geliefd, gebruikt enz. Dit is echt niet okee! Het is nobel dat je het probeert, maar mij zegt het dat je over 10 jaar voor dezelfde keuze staat..
Sta achter jezelf. Je weet dat dit niet okee is. Je hoopt dat die leuke en fijne kant weer terugkomt. Maar echt, als dit na 2 jaar of binnen 2 jaar al het geval is, kan je erop rekenen dat het zo blijft, zo niet verslechtert.. Laat je nooit afbreken om "liefde" van een ander te winnen!
Waarom jou dit overkomt? Ik denk dat overal een reden voor is, misschien moest je dit meemaken om er sterker van te worden, voor jezelf te leren kiezen, voor jezelf op te staan, te ontdekken dat je altijd een keuze hebt wat je ermee doet..
Tuurlijk is het shit en had je je het anders voorgesteld en jezelf anders gegund. Maar feit ligt er dat het anders uitpakt dan verwacht. Nu tijd voor jouw antwoord hierop. Kies voor jezelf, geloof in jezelf. Begin opnieuw nu het nog kan, eigen leven, eigen baan, eigen verantwoordelijkheid voor je leven nemen.
In elk geval kan je alvast beginnen met idd even je koffers te pakken en dat hij iig merkt dat het menens is. Dat hij zo mag zijn, maar dat jij aan die keuzes consequenties hangt: zo wil JIJ het niet. En dan verder zien.. maar ga ten alle tijde achter jezelf staan!Je hebt hier een hele goede mening neergezet, de emotionele chantage van een manipulatief persoon. Ik heb het zelf ook meegemaakt, je eigen grenzen stellen is vaak het moeilijkste zeker als de ander ook nog borderliner is.
zaterdag 13 maart 2010 om 10:11
@Robertfinder: Jazeker is manipulatie chantage slopend en inderdaad als de andere persoon ook nog eens boderliner is.
Mijn 1e partner was borderliner. Dit heeft zoveel gekost wat betreft mijn zelfbeeld, zelfvertrouwen etc. In die tijd was er nog niet zoveel over bekend. Toen ik echt dacht dat ik gek werd ben ik gestopt met de relatie. Het heeft daarna nog jaren geduurd voordat ik er weer bovenop was en in staat om mijn muurtje naar andere toe af te breken.
Wat heb ik ervan geleerd? Lever je zelf nooit in ten koste van je eigen gemoedsrust. Neem je "alarmbellen" altijd serieus! En laat de situatie nooit te lang duren. Neem je stappen hoe moeilijk ook. Achteraf blijkt pas vaak de "impact" die het heeft gehad.
Mijn 1e partner was borderliner. Dit heeft zoveel gekost wat betreft mijn zelfbeeld, zelfvertrouwen etc. In die tijd was er nog niet zoveel over bekend. Toen ik echt dacht dat ik gek werd ben ik gestopt met de relatie. Het heeft daarna nog jaren geduurd voordat ik er weer bovenop was en in staat om mijn muurtje naar andere toe af te breken.
Wat heb ik ervan geleerd? Lever je zelf nooit in ten koste van je eigen gemoedsrust. Neem je "alarmbellen" altijd serieus! En laat de situatie nooit te lang duren. Neem je stappen hoe moeilijk ook. Achteraf blijkt pas vaak de "impact" die het heeft gehad.
zaterdag 13 maart 2010 om 14:16
quote:OnewayTicket schreef op 10 maart 2010 @ 19:35:
Suzy daar heb je me echt getroffen. Ik weet best in welke situatie ik me nu bevind. En toch blijf ik aan hem hangen. Maar ik voel meer en meer dat ik zo niet meer verder kan. Dit is een relatie waarvoor ik enkel nog vecht , en ik enkel nog hoop dat het wat word.
Natuurlijk voeld hij zich zeker , omdat ik alles doe wat hij wil.
Omdat hij precies weet dat ik hem niet verliezen wil.Hoe graag ik ook wil dat hij inziet wat ik eigelijk voor hem doe , hij zal het nooit echt begrijpen , ook niet nadat ik weg ben.
Maar ik moet nu meer aan mezelf denken , want het gaat nu echt niet goed met mij. Ik heb geen idee hoe ik hieruit kom aangezien ik nergens terecht kan maar 1 ding is zeker ik moethem loslaten en aan mijn eigen leven denken.
Ik heb de kracht niet meer mijn leven voor hem op te offeren.
Maar het doet zo pijn , ik vind het fijn een lieve persoon te zijn maar waarom misbruikt iedereen mij? waarom is de wereld zo hard.Soms heb ik geen zin meer in het leven
Je bent een lief persoon, maar wat ontbreekt is wat liefde voor jezelf. De wereld is hard, maar jij bent nog harder. Voor jezelf dan. De wereld neemt met liefde alles van jou zonder dat je er iets voor terug eist.
Je geeft die liefde in de hoop dat mensen gaan zien dat je die liefde verdiend, maar je ziet het zelf niet eens. Anders zou je jezelf niet zo laten behandelen.
In een ander topic schreef iemand dat ze een persoon is die graag neemt in een relatie en onbewust op zoek was naar een gever. Jij bent de gever die haar balans zoekt bij nemers.
Als jij beter voor jezelf gaat zorgen, jezelf gaat respecteren en verwacht van anderen dat zij dat ook doen dan verschuift de balans. Dan geef je alleen nog maar aan mensen die het verdienen en neem je terug wat jij verdiend. Dan kom je automatisch een ander soort mens tegen en lijkt de wereld ineens een stuk minder hard...
Suzy daar heb je me echt getroffen. Ik weet best in welke situatie ik me nu bevind. En toch blijf ik aan hem hangen. Maar ik voel meer en meer dat ik zo niet meer verder kan. Dit is een relatie waarvoor ik enkel nog vecht , en ik enkel nog hoop dat het wat word.
Natuurlijk voeld hij zich zeker , omdat ik alles doe wat hij wil.
Omdat hij precies weet dat ik hem niet verliezen wil.Hoe graag ik ook wil dat hij inziet wat ik eigelijk voor hem doe , hij zal het nooit echt begrijpen , ook niet nadat ik weg ben.
Maar ik moet nu meer aan mezelf denken , want het gaat nu echt niet goed met mij. Ik heb geen idee hoe ik hieruit kom aangezien ik nergens terecht kan maar 1 ding is zeker ik moethem loslaten en aan mijn eigen leven denken.
Ik heb de kracht niet meer mijn leven voor hem op te offeren.
Maar het doet zo pijn , ik vind het fijn een lieve persoon te zijn maar waarom misbruikt iedereen mij? waarom is de wereld zo hard.Soms heb ik geen zin meer in het leven
Je bent een lief persoon, maar wat ontbreekt is wat liefde voor jezelf. De wereld is hard, maar jij bent nog harder. Voor jezelf dan. De wereld neemt met liefde alles van jou zonder dat je er iets voor terug eist.
Je geeft die liefde in de hoop dat mensen gaan zien dat je die liefde verdiend, maar je ziet het zelf niet eens. Anders zou je jezelf niet zo laten behandelen.
In een ander topic schreef iemand dat ze een persoon is die graag neemt in een relatie en onbewust op zoek was naar een gever. Jij bent de gever die haar balans zoekt bij nemers.
Als jij beter voor jezelf gaat zorgen, jezelf gaat respecteren en verwacht van anderen dat zij dat ook doen dan verschuift de balans. Dan geef je alleen nog maar aan mensen die het verdienen en neem je terug wat jij verdiend. Dan kom je automatisch een ander soort mens tegen en lijkt de wereld ineens een stuk minder hard...
zaterdag 13 maart 2010 om 16:36
quote:Nick1961 schreef op 13 maart 2010 @ 10:11:
@Robertfinder: Jazeker is manipulatie chantage slopend en inderdaad als de andere persoon ook nog eens boderliner is.
Mijn 1e partner was borderliner. Dit heeft zoveel gekost wat betreft mijn zelfbeeld, zelfvertrouwen etc. In die tijd was er nog niet zoveel over bekend. Toen ik echt dacht dat ik gek werd ben ik gestopt met de relatie. Het heeft daarna nog jaren geduurd voordat ik er weer bovenop was en in staat om mijn muurtje naar andere toe af te breken.
Bedankt voor je reactie het heeft me anderhalf jaar minstens gekost om van het gevoel af te komen het gevoel van falen etc. Die steekwoorden die je schrijft zijn heel herkenbaar, en altijd was het natuurlijk mijn schuld wat mis was in de relatie. Gelukkig voor haar is ze nu met een foute man, haar eigen citaat. En ik weet dat ze vanuit haar jeugd gewend is vernederd te worden, dus dan zit ze nu heel erg goed.
Wat heb ik ervan geleerd? Lever je zelf nooit in ten koste van je eigen gemoedsrust. Neem je "alarmbellen" altijd serieus! En laat de situatie nooit te lang duren. Neem je stappen hoe moeilijk ook. Achteraf blijkt pas vaak de "impact" die het heeft gehad.
@Robertfinder: Jazeker is manipulatie chantage slopend en inderdaad als de andere persoon ook nog eens boderliner is.
Mijn 1e partner was borderliner. Dit heeft zoveel gekost wat betreft mijn zelfbeeld, zelfvertrouwen etc. In die tijd was er nog niet zoveel over bekend. Toen ik echt dacht dat ik gek werd ben ik gestopt met de relatie. Het heeft daarna nog jaren geduurd voordat ik er weer bovenop was en in staat om mijn muurtje naar andere toe af te breken.
Bedankt voor je reactie het heeft me anderhalf jaar minstens gekost om van het gevoel af te komen het gevoel van falen etc. Die steekwoorden die je schrijft zijn heel herkenbaar, en altijd was het natuurlijk mijn schuld wat mis was in de relatie. Gelukkig voor haar is ze nu met een foute man, haar eigen citaat. En ik weet dat ze vanuit haar jeugd gewend is vernederd te worden, dus dan zit ze nu heel erg goed.
Wat heb ik ervan geleerd? Lever je zelf nooit in ten koste van je eigen gemoedsrust. Neem je "alarmbellen" altijd serieus! En laat de situatie nooit te lang duren. Neem je stappen hoe moeilijk ook. Achteraf blijkt pas vaak de "impact" die het heeft gehad.
zaterdag 13 maart 2010 om 16:39
quote:RobertInter schreef op 13 maart 2010 @ 16:36:
[...]
Bedankt voor je reactie,
Je steekwoorden zijn heel herkenbaar en altijd was het vanzelfsprekend mijn schuld wat mis was of ging in de relatie. Het heeft me anderhalf jaar gekost om van mijn gevoel af te komen. Ben nu blij dat ik van haar verlost ben, gelukkig voor haar is ze nu met een foute man, haar eigen citaat. En ik weet dat ze vanuit haar jeugd gewend is vernederd te worden, nou dan zit ze nu goed.
[...]
Bedankt voor je reactie,
Je steekwoorden zijn heel herkenbaar en altijd was het vanzelfsprekend mijn schuld wat mis was of ging in de relatie. Het heeft me anderhalf jaar gekost om van mijn gevoel af te komen. Ben nu blij dat ik van haar verlost ben, gelukkig voor haar is ze nu met een foute man, haar eigen citaat. En ik weet dat ze vanuit haar jeugd gewend is vernederd te worden, nou dan zit ze nu goed.
zaterdag 13 maart 2010 om 16:41
quote:Nick1961 schreef op 13 maart 2010 @ 10:11:
@Robertfinder: Jazeker is manipulatie chantage slopend en inderdaad als de andere persoon ook nog eens boderliner is.
Mijn 1e partner was borderliner. Dit heeft zoveel gekost wat betreft mijn zelfbeeld, zelfvertrouwen etc. In die tijd was er nog niet zoveel over bekend. Toen ik echt dacht dat ik gek werd ben ik gestopt met de relatie. Het heeft daarna nog jaren geduurd voordat ik er weer bovenop was en in staat om mijn muurtje naar andere toe af te breken.
Wat heb ik ervan geleerd? Lever je zelf nooit in ten koste van je eigen gemoedsrust. Neem je "alarmbellen" altijd serieus! En laat de situatie nooit te lang duren. Neem je stappen hoe moeilijk ook. Achteraf blijkt pas vaak de "impact" die het heeft gehad.
Bedankt voor je reactie,
Je steekwoorden zijn heel herkenbaar en altijd was het vanzelfsprekend mijn schuld wat mis was of ging in de relatie. Het heeft me anderhalf jaar gekost om van mijn gevoel af te komen. Ben nu blij dat ik van haar verlost ben, gelukkig voor haar is ze nu met een foute man, haar eigen citaat. En ik weet dat ze vanuit haar jeugd gewend is vernederd te worden, nou dan zit ze nu goed.
@Robertfinder: Jazeker is manipulatie chantage slopend en inderdaad als de andere persoon ook nog eens boderliner is.
Mijn 1e partner was borderliner. Dit heeft zoveel gekost wat betreft mijn zelfbeeld, zelfvertrouwen etc. In die tijd was er nog niet zoveel over bekend. Toen ik echt dacht dat ik gek werd ben ik gestopt met de relatie. Het heeft daarna nog jaren geduurd voordat ik er weer bovenop was en in staat om mijn muurtje naar andere toe af te breken.
Wat heb ik ervan geleerd? Lever je zelf nooit in ten koste van je eigen gemoedsrust. Neem je "alarmbellen" altijd serieus! En laat de situatie nooit te lang duren. Neem je stappen hoe moeilijk ook. Achteraf blijkt pas vaak de "impact" die het heeft gehad.
Bedankt voor je reactie,
Je steekwoorden zijn heel herkenbaar en altijd was het vanzelfsprekend mijn schuld wat mis was of ging in de relatie. Het heeft me anderhalf jaar gekost om van mijn gevoel af te komen. Ben nu blij dat ik van haar verlost ben, gelukkig voor haar is ze nu met een foute man, haar eigen citaat. En ik weet dat ze vanuit haar jeugd gewend is vernederd te worden, nou dan zit ze nu goed.
zaterdag 13 maart 2010 om 19:31
@Robertinter: Ja borderliners zijn heel moeilijk. Vooral om daar mee om te kunnen gaan. In de tijd dat het mij overkwam, was het eigenlijk onbekend. Later werd deze naam eraan gegeven. Mijn ex had een turbulente jeugd gehad met pleeggezinnen e.d. Daaraan werd e.e.a ook verweten.
Later begreep ik dat de basis van borderliner in de genen zit en erfelijk is. Dus een echte serieuze ziekte. Daardoor kon veel later pas naar haar toe vergiffenis schenken. Maar de eerste tijd had ik erg veel te verwerken.
Toen dat eenmaal geheeld was ben ik er ook veel sterker uitgekomen en heb ik alleen maar positieve ervaringen gehad.
Momenteel een hele lieve partner en begrijpen we elkaar volkomen. Laten elkaar vrij en is vertrouwen en eerlijkheid een wederzijds goed.
Daarom zou het voor onewayticket ook heel goed zijn, haar beslissing te nemen en te kiezen voor zichzelf. Als ik het zo lees denk ik niet dat haar relatie een goede toekomst heeft. Haar partner misbruikt haar en zij doet daardoor steeds meer haar best. Hierdoor zal haar energie volledig opgeslokt worden, totdat ze het echt niet meer trekt. Als ze dan besluit haar partner te verlaten zal ze van hem eerder nog een trap nakrijgen dan dat ie zichzelf zal veranderen. Klinkt misschien hard maar hiermee wil ik haar graag wakker schudden.
Later begreep ik dat de basis van borderliner in de genen zit en erfelijk is. Dus een echte serieuze ziekte. Daardoor kon veel later pas naar haar toe vergiffenis schenken. Maar de eerste tijd had ik erg veel te verwerken.
Toen dat eenmaal geheeld was ben ik er ook veel sterker uitgekomen en heb ik alleen maar positieve ervaringen gehad.
Momenteel een hele lieve partner en begrijpen we elkaar volkomen. Laten elkaar vrij en is vertrouwen en eerlijkheid een wederzijds goed.
Daarom zou het voor onewayticket ook heel goed zijn, haar beslissing te nemen en te kiezen voor zichzelf. Als ik het zo lees denk ik niet dat haar relatie een goede toekomst heeft. Haar partner misbruikt haar en zij doet daardoor steeds meer haar best. Hierdoor zal haar energie volledig opgeslokt worden, totdat ze het echt niet meer trekt. Als ze dan besluit haar partner te verlaten zal ze van hem eerder nog een trap nakrijgen dan dat ie zichzelf zal veranderen. Klinkt misschien hard maar hiermee wil ik haar graag wakker schudden.
zaterdag 13 maart 2010 om 20:54
quote:Nick1961 schreef op 13 maart 2010 @ 19:31:
@Robertinter: Ja borderliners zijn heel moeilijk. Vooral om daar mee om te kunnen gaan. In de tijd dat het mij overkwam, was het eigenlijk onbekend. Later werd deze naam eraan gegeven. Mijn ex had een turbulente jeugd gehad met pleeggezinnen e.d. Daaraan werd e.e.a ook verweten.
Later begreep ik dat de basis van borderliner in de genen zit en erfelijk is. Dus een echte serieuze ziekte. Daardoor kon veel later pas naar haar toe vergiffenis schenken. Maar de eerste tijd had ik erg veel te verwerken.
Toen dat eenmaal geheeld was ben ik er ook veel sterker uitgekomen en heb ik alleen maar positieve ervaringen gehad.
Momenteel een hele lieve partner en begrijpen we elkaar volkomen. Laten elkaar vrij en is vertrouwen en eerlijkheid een wederzijds goed.
Daarom zou het voor onewayticket ook heel goed zijn, haar beslissing te nemen en te kiezen voor zichzelf. Als ik het zo lees denk ik niet dat haar relatie een goede toekomst heeft. Haar partner misbruikt haar en zij doet daardoor steeds meer haar best. Hierdoor zal haar energie volledig opgeslokt worden, totdat ze het echt niet meer trekt. Als ze dan besluit haar partner te verlaten zal ze van hem eerder nog een trap nakrijgen dan dat ie zichzelf zal veranderen. Klinkt misschien hard maar hiermee wil ik haar graag wakker schudden.
Ze zal het zelf moeten doen, we kunnen haar alleen maar een spiegel voor houden. Ik heb mezelf ook heel veel verweten, behalve dat ik oprecht van haar gehouden heb. Moet ik soms dankbaar zijn voor haar gemanipuleer en dat ze me achter mijn rug belazerde en ondertussen nog wel een verjaardagskado wenste, enz.....
Ik herken heel veel in onewayticket, ook dat ze haar uiterste best doet om de relatie te redden. Hier is geen redden meer aan en ze zal in een gat vallen en een trap na krijgen inderdaad. Niemand wenst vernederd te worden. dus mijn advies aan haar is Stoppen NU!!!
@Robertinter: Ja borderliners zijn heel moeilijk. Vooral om daar mee om te kunnen gaan. In de tijd dat het mij overkwam, was het eigenlijk onbekend. Later werd deze naam eraan gegeven. Mijn ex had een turbulente jeugd gehad met pleeggezinnen e.d. Daaraan werd e.e.a ook verweten.
Later begreep ik dat de basis van borderliner in de genen zit en erfelijk is. Dus een echte serieuze ziekte. Daardoor kon veel later pas naar haar toe vergiffenis schenken. Maar de eerste tijd had ik erg veel te verwerken.
Toen dat eenmaal geheeld was ben ik er ook veel sterker uitgekomen en heb ik alleen maar positieve ervaringen gehad.
Momenteel een hele lieve partner en begrijpen we elkaar volkomen. Laten elkaar vrij en is vertrouwen en eerlijkheid een wederzijds goed.
Daarom zou het voor onewayticket ook heel goed zijn, haar beslissing te nemen en te kiezen voor zichzelf. Als ik het zo lees denk ik niet dat haar relatie een goede toekomst heeft. Haar partner misbruikt haar en zij doet daardoor steeds meer haar best. Hierdoor zal haar energie volledig opgeslokt worden, totdat ze het echt niet meer trekt. Als ze dan besluit haar partner te verlaten zal ze van hem eerder nog een trap nakrijgen dan dat ie zichzelf zal veranderen. Klinkt misschien hard maar hiermee wil ik haar graag wakker schudden.
Ze zal het zelf moeten doen, we kunnen haar alleen maar een spiegel voor houden. Ik heb mezelf ook heel veel verweten, behalve dat ik oprecht van haar gehouden heb. Moet ik soms dankbaar zijn voor haar gemanipuleer en dat ze me achter mijn rug belazerde en ondertussen nog wel een verjaardagskado wenste, enz.....
Ik herken heel veel in onewayticket, ook dat ze haar uiterste best doet om de relatie te redden. Hier is geen redden meer aan en ze zal in een gat vallen en een trap na krijgen inderdaad. Niemand wenst vernederd te worden. dus mijn advies aan haar is Stoppen NU!!!
zaterdag 13 maart 2010 om 21:00
quote:Nick1961 schreef op 13 maart 2010 @ 19:31:
@Robertinter: Ja borderliners zijn heel moeilijk. Vooral om daar mee om te kunnen gaan. In de tijd dat het mij overkwam, was het eigenlijk onbekend. Later werd deze naam eraan gegeven. Mijn ex had een turbulente jeugd gehad met pleeggezinnen e.d. Daaraan werd e.e.a ook verweten.
Later begreep ik dat de basis van borderliner in de genen zit en erfelijk is. Dus een echte serieuze ziekte. Daardoor kon veel later pas naar haar toe vergiffenis schenken. Maar de eerste tijd had ik erg veel te verwerken.
Toen dat eenmaal geheeld was ben ik er ook veel sterker uitgekomen en heb ik alleen maar positieve ervaringen gehad.
Momenteel een hele lieve partner en begrijpen we elkaar volkomen. Laten elkaar vrij en is vertrouwen en eerlijkheid een wederzijds goed.
Daarom zou het voor onewayticket ook heel goed zijn, haar beslissing te nemen en te kiezen voor zichzelf. Als ik het zo lees denk ik niet dat haar relatie een goede toekomst heeft. Haar partner misbruikt haar en zij doet daardoor steeds meer haar best. Hierdoor zal haar energie volledig opgeslokt worden, totdat ze het echt niet meer trekt. Als ze dan besluit haar partner te verlaten zal ze van hem eerder nog een trap nakrijgen dan dat ie zichzelf zal veranderen. Klinkt misschien hard maar hiermee wil ik haar graag wakker schudden.Mijn ex had een jeugd met het welbekende misbruik en daarna werd ze nog bedrogen in haar huwelijk. En toen we een relatie hadden, werd haar ex opgehemeld en moest ik altijd te pas en te onpas zijn naam horen. En oh ja, als ik er iets van zei, moest ik er wel bewust van zijn dat het ook nog de vader was van haar dochter. Alsof ik een klein kind zou aanvallen op haar vader. Met een borderliner valt niet of nauwelijks om te gaan, tenzij je denk ik keihard bent en ook in staat bent haar te kleineren. Tot die conclusie ben ik gekomen. En nee, ik was daar niet toe in staat, maar weet wel dat dit de manier was om haar aan te pakken. Het zij zo.
@Robertinter: Ja borderliners zijn heel moeilijk. Vooral om daar mee om te kunnen gaan. In de tijd dat het mij overkwam, was het eigenlijk onbekend. Later werd deze naam eraan gegeven. Mijn ex had een turbulente jeugd gehad met pleeggezinnen e.d. Daaraan werd e.e.a ook verweten.
Later begreep ik dat de basis van borderliner in de genen zit en erfelijk is. Dus een echte serieuze ziekte. Daardoor kon veel later pas naar haar toe vergiffenis schenken. Maar de eerste tijd had ik erg veel te verwerken.
Toen dat eenmaal geheeld was ben ik er ook veel sterker uitgekomen en heb ik alleen maar positieve ervaringen gehad.
Momenteel een hele lieve partner en begrijpen we elkaar volkomen. Laten elkaar vrij en is vertrouwen en eerlijkheid een wederzijds goed.
Daarom zou het voor onewayticket ook heel goed zijn, haar beslissing te nemen en te kiezen voor zichzelf. Als ik het zo lees denk ik niet dat haar relatie een goede toekomst heeft. Haar partner misbruikt haar en zij doet daardoor steeds meer haar best. Hierdoor zal haar energie volledig opgeslokt worden, totdat ze het echt niet meer trekt. Als ze dan besluit haar partner te verlaten zal ze van hem eerder nog een trap nakrijgen dan dat ie zichzelf zal veranderen. Klinkt misschien hard maar hiermee wil ik haar graag wakker schudden.Mijn ex had een jeugd met het welbekende misbruik en daarna werd ze nog bedrogen in haar huwelijk. En toen we een relatie hadden, werd haar ex opgehemeld en moest ik altijd te pas en te onpas zijn naam horen. En oh ja, als ik er iets van zei, moest ik er wel bewust van zijn dat het ook nog de vader was van haar dochter. Alsof ik een klein kind zou aanvallen op haar vader. Met een borderliner valt niet of nauwelijks om te gaan, tenzij je denk ik keihard bent en ook in staat bent haar te kleineren. Tot die conclusie ben ik gekomen. En nee, ik was daar niet toe in staat, maar weet wel dat dit de manier was om haar aan te pakken. Het zij zo.
