Open relaties

enjoy je vraagt hoe open is open?



eenh open relatie is dat je sex mag hebben met een ander in een relatie. polyamorie is dat je een relatie mag hebben met een ander buiten je relatie om en daar ook van mag houden.



een open communicatie kun je ook hebben in een monogame relatie. wat jij beschrijft zou dus ook passen en kunnen in een monogame relatie. de afpraken en vrijheid die je elkaar geeft maakt dat het onder monogamie,. swingen, open relatie of polyamorie valt.

Tim we zijn eerst 23 jaar monogaam geweest, dan ben je vergroeit met elkaar een deel van elkaar geworden.



priller beginnen aan een open relatie kan ook maar dan moet je beide denk ik die vrijheid verkiezen en willen. Ik zelf zou het wat pril vinden om er al aan te beginnen,



Ik voel geen behoefte iets exclusief te houden omdat dat in mijn hoofd en hart zit. stellen die korter bij elkaar zijn zie je vaak dingen exclusief houden, niet met andere neuken, zoenen, slapen enz.



Ik snap dat wel want in de jaren dat je samen bent zul je dingen overwinnen met elkaar vergroeien, al heel pril in de relatie dingen met andere doen kan gevoel geven dat een ander dat zo maar over kan nemen.



voor mij zal een ander lekker lijf, lekkerdere sex, jonger iemand, geen bedreiging zijn omdat de jaren die je samen hebt meegemaakt niet meer zo maar in te vullen zijn door een ander, die staat altijd op acherstand, je bent met elkaar vergroeit.



ik wil er niet over oordelen en zie het ook best wel vaak goed gaan als je er beide achterstaat en zo in elkaar steekt, maar zelf ben ik blij dat we dit pas na 23 jaar monogamie zijn gaan doen. omdat je jonger bij elkaar toch minder samen hebt overwonnen, minder vergroeit bent. waar zit dan dat speciale in voor die ene persoon? voor mij zit dat in al die jaren dat we al samen zijn en met elkaar zijn vergroeit, daar kom je als derde niet zomaar tussen

Doddie,

goede tekst. Slaat ook enigzins op onze relatie. Ook wij zijn nu 17 jaar samen. Andere moeten het aangaan van een "extra" relatie ook niet zien als een tekortkoming van de ander.

Bij ons is het iets aanvullends dat je kunt en mag delen met een ander. Ander verhaal, ander lijf, ander gedachtengoed, andere sex. Maar bij ons is onze eigen relatie wel primair en het overige secundair. Als we gescheiden slapen van elkaar, dan doen we de wissel wel in hetzelfde huis of in hetzelfde hotel.

Misschien dat dat nog kan gaan veranderen, wie weet.

Buiten het voorgaande wat ik zei zien wij een relatie ook als keuze voor elkaar. Ja je kan van meer mensen houden, andere kunnen op bepaalde of andere gebieden weer bij je passen, ook daar loop je tegen minkantjes en onhebbelijkheden aan, maar je kiest ervoor om je leven met iemand te delen, en dat is soms niet makkelijk, je geeft een vrijheid op, loopt tegen dingen van die ander aan, niet alles blijkt leuk te zijn. maar in een relatie ga je voor die persoon, waar je er voor bij andere weg loopt omdat je er geen zin in hebt overbrug je het in een relatie met liefde omdat dat maakt wie je partner is, ''ondanks dat hou ik van je" ipv dat het zo leuk is die ander zo knap is, zo lekker sext. als je relatie op laatste gebaseerd is ben je zo vervangbaar, want er zullen altijd mooiere jongere, leukere, rijkere, spannendere mensen op je pad komen, is het elders leuker ben je zo weg als het DAAROM zou gaan. Maar juist die dingen die niet leuk zijn, waarom je die ander toch niet kwijt wil omdat dat maakt wie hij of zij is, die dingen overbrug je met de liefde voor die persoon, van geen ander zou je het pikken of had je er zin in gehad maar omdat je van die persoon houd geef je dat een plekje.



En dat is niet zomaar in te vullen door een ander., daar is aan gewerkt. Daar heb je moeite voor gedaan. we grappen wel eens tegen elkaar als mensen verbaasd zijn dat we zo lang samen zijn "pure luiigheid":-) het idee weer met een nw partner daar weer door heen te moeten, weer die rust te bereiken die je daarin gekregen hebt, weer je plek veroveren en weer dealen met die minder leuke kanten, ik wordt er al moe van als ik er aan denk lol.



dit alles gaat niet op als je onvrede hebt, niet meer gelukkig bent het een strijd is die elke keer opspeelt dan is een ander relatie makkelijker en leuker. Ben je vervangbaar. Geen passie meer dan op naar de volgende relatie waar dat wel nog gevoeld wordt. de ander weer zijn best doet de leukste kant te laten zien tot ze door de mand vallen of het gewoon wordt.



We zien dat beide zo en daarom is die nr 2 voor ons alleen maar leuk, tuurlijk voelen we er liefde voor, en ik denk dat ik op veel punten ook heel erg met mijn vriend een leuk leven kan hebben, maar weet na die 7 jaar dat we al samen zijn (ik heb al langer minnaar dan tim een relatieheeft lol) Dat ik ook bij hem tegen dingen aanloop als we samen zouden leven, ik kan er voor kiezen met hem een leven te delen, maar ik heb al gekozen met wie ik dat doe. voor mij is dus een relatie gaan voor die ene persoon en daar simpel voor kiezen, en als die voor jou die keus ook maakt duurt die lang, is 1 van 2 bereid van die keus af te stappen is elk ander een gevaar.



Dus hoe sterk is jullie keus voor elkaar? Waar is die op gebaseerd?

Doddie, vraag ...



JIj hebt naast je man, een andere relatie, net als ik.

Wat ik jou vraag is, denk je dat het zou kunnen gebreuren, dat je pad gekruist wordt door nog een leuke man, met wie je ook een relatie aan zou kunnen gaan ? Man 3 zogezegd.

Niet ? Dan de volgende vraag, zou je dan met die man wel sex kunnen hebben om het lekkere ?

nog een relatie erbij zou me te veel tijd gaan kosten je hebt je man je kinderen ik heb mijn vrienden en deze zeer speciale vrienden, een derde erbij zou weer aandacht vragen en ik zoek het ook niet, ik heb twee mannen die het beste in mij naar boven halen.



Maar daarbuiten zijn we nog wel swingers en hebben we diverse vrienden, stellen die vrienden geworden zijn en soms ook wel nw stellen die daar bij komen.



Daar sexen we ook mee maar er ligt geen druk op. De gezelligheid staat voor op sex is een optie als de sfeer er naar is.



deze vriendschappen zijn meer als we de mensen zien, heel af en toe bel je elkaar eens om iets af te spreken maar ik loop geen verjaardagen na. Het is leuk als we ze zien en soms is dat om de paar weken soms pas weer na een jaar. we pakken het dan gewoon weer op.



ik denk dat je maar met een paar mensen een echt hechte band kunt hebben, relaties kunt onderhouden, de andere zijn kennisen of vrienden maar wel met een hoop ruimte, als we elkaar zien is het heerlijk maar er wordt geen druk gelegd of dingen verwacht



dus om je vraag te beantwoorden nee geen relatie, zou ik ook niet voor open staan, ik ben vrij trouw in keuze;s. voor spanning en leukigheid sex, ja hoor geen probleem.

quote:doddie schreef op 15 september 2011 @ 06:34:

tja maar als er nu dingen op je pad komt en je voelt het niet?! We hebben diepere gevoelens gekregen, vlinders (nooit zo erg dat het met ons aan de loop ging) en het voelde oke. Onze grens ligt dus ook niet bij de dingen die we willen doen of bij gevoelens, als het goed voelt is het oke, wordt 1 van de partijen jaloers ga je inderdaad praten en misschien stapje terug doen of aanpassen omdat er dan een teken is dat iemand er moeite mee heeft of het niet trekt. en dan kom je er achter dat gevoelens geen reden waren bij ons voor een grens, het maakte het alleen maar fijner. en iedereen genoot er van.



in begin kozen wij dan ook voor een parenclub, deurtje open deurtje dicht, geen achternamen, geen adres, geen tel nr, het gebeurd daar en je gaat samen naar huis, geen plek is zo safe en veilig als je alleen sex en lust zoekt. maar verder zal elk contact daar buiten meer contact vragen, je chat je belt je spreekt af om kennis te maken en bij elke contact waar je elkaar vaker ziet (en dat is ook die collega op werk waar je niet mee seks) zal je diepere gevoelens kunnen krijgen.



Ik ben er van overtuigt dat sex mogen hebben daar niets mee te maken heeft je hart wordt door iemand geraakt of niet ook zonder sex en dat kan je ook op de sportschool of het werk gebeuren. sex mogen hebben laat je denk ik eerder relativeren, mag je niet en wil je wordt een ander alleen maar begeerlijker spannerder, moet je monogaam blijven is het kiezen wat in een open relatie niet hoeft, en waar ben je nu beter af dan bij iemand die je zoveel ruimte geeft? Ik zeg dan altijd dat zand en zeep je zullen ontglippen in een gesloten vuist, hou je hand open en het zal blijven liggen.



dus willen jullie geen gevoelens en oppervlakkigheid zoek het dan in een parenclub. maar realiseer je dat elk persoonlijk contact dat meer overleg vraagt en meer 1 op 1 contact tot meer kan uitgroeien.



in bijzijn van je partner als die naast je ligt kun je geen intieme onderonsjes hebben.



Ik weet dat voor veel dat te onpersoonlijk wordt, voor mijn man ook,maar aan ene kant moeten we wel meer voelen voor iemand waar we mee willen sexen maar aan andere kant mag dat niet omdat dat gevaarlijk wordt.



Dit is een belangrijk punt in onze overwegingen want je kunt natuurlijk niet echt lekkere sex hebben met een ander als er geen klik is. Er moet ook een prettig kontakt / gevoel zijn, dat klopt. Na hier over nagedacht te hebben vergelijk ik het een beetje met vriendschappen die ik met mannen heb. Dat is eigenlijk ook wel intiem maar op een heel ander vlak. In wezen niet minder gevaarlijk, denk ik. Je deelt toch iets samen met vrienden en je hebt een band. Dit zijn ook relaties die voor mij in het begin van onze relatie en later huwelijk niet echt mogelijk waren. Meer door onzekerheden van mij en van mijn man. Dat geldt ook voor de vriendschappen die mijn man heeft met vrouwen, hij heeft vriendinnen net als ik vrienden heb. Hoe ouder je wordt en hoe langer je samen bent en veel hebt meegemaakt met elkaar, hoe duidelijker het is dat de relatie die wij hebben, mijn man en ik, niet zo maar inwisselbaar is voor een andere relatie. Maar ook dat andere relaties, naast onze relatie ook best intiem kunnen zijn en dat is dan weer een andere intimiteit als sex.

En ik moet eerlijk zeggen dat dat jaren geleden ook best wat spanningen opriep. Meer eigenlijk als wat nu leeft bij ons vwb sex.

Een groter punt vind ik wel het anoniem willen blijven. Ik wil niet dat de omgeving er iets van merkt. Niet zo zeer schaamte maar we hebben wel kinderen en ik wil niet dat zij nagewezen worden.

Maar goed, we hebben nog even een weg te gaan voor we concrete stappen gaan ondernemen. Ik ga nu dus verder nog vanalles lezen op dit forum want er wordt en is al erg veel over geschreven. Hoef ik dus voorlopig effe niet meer in te breken in een discussie.

Hallo iedereen. Ben weer boven water. De afspraak die mijn man had was voor hem heel leuk verlopen. Hij schrok alleen heel erg dat ik er zo onder heb moeten lijden. Ik voelde het letterlijk aan mijn lichaam. Ik ben nog altijd aan het uitzoeken of dit wel het ware geluk voor mij kan betekenen. Ik geef het een faire kans, meer kan ik niet doen.

Uiteraard is mijn man bereid dat voor mij op te geven maar dan wordt dit een definitief iets waar niet meer aan te tornen valt.



Mijn sv heeft het nu te druk om iets af te spreken en dat doet me eigenlijk wel goed. Ik heb wel behoefte aan wat rust op dat vlak. Even alles op een rijtje zetten voor mezelf.

xxas ik weet niet wat ik nog tegen je moet zeggen, als ik je reacties terug lees gaat het eigenlijk wel veel over jou en lees ik weinig terug van je gevoel naar je man toe, het gaat over jouw andere kant die je ontdekt hebt en over jouw pijn dat je hem moet delen, het draait om jou. En ik mag hopen en vertrouw erop dat het niet zo zwart wit is maar ik vraag me wel eens af of jaloezie gevoelens wel echt betekenen dat je zoveel van die ander houd, ik zelfs zie het meer als wel erg vn je zelf houden, niet kunnen en willen delen, het om jou laten draaien, je geluk aan de ander ophangen.



Ik zie jaloezie dus zelf helemaal niet als zo'n mooie emotie en teken van liefde.Hoe andere me daar wel eens van willen overtuigen, je haald je zekerheid uit de liefde van die ander. Die is verantwoordelijk voor je geluk.



aan elke relatievorm zitten keerzijde zei ik tegen je, maar aan ene kant zeg ik van een open relatie dat ik alles heb, tegen jou zeg ik dat het ook een prijs heeft en er iets voor moet opgeven. waarom zie en voel ik dat dan niet? Omdat ik er niets voor opgeef in mijn gevoel.



Ik denk dat jij er niet geschikt voor bent voor jou is het een worsteling met jezelf. dit heeft denk ik meer met jou te maken en waar jij in je relatie je zekerheid uit haald dan dat het een worsteling met relatie keuze is.



Als jij gelukkig bent met jezelf en je geluk niet uit andere zou halen, zou de relatie vorm je niet uitmaken, dan was je net zo happy in een monogame relatie als in een open relatie, en zou je denk ik ook minder gevoel hebben dat je er iets voor moest opgeven. je zoekt het buiten je zelf (denk ik) in die anderen die bevestigen jou en moet je dan kiezen dan heb je bij beide gevoel iets te moeten missen, maar ik denk dat je iets in jezelf mist.



psychologie van lik me vessie. Ik probeer maar een gevoel te verwoorden.

en ik ga er maar van uit dat er helemaal naast zitten mensen ook het licht kunnen geven.

Ik zei ook dat ik een relatie als keuze zag, maar ik zie de keuze van mijn man voor mij niet omdat ik nu zo geweldig en de leukste ben. ik ben er van overtuigd dat er vast nog meer of zelfs leukere zijn, die keuze zie ik als een beperkingskeuze van je zelf, overzicht omdat je anders achter alles zou aanlopen wat ook leuk is. in rust daarin willen vinden, in besef dat je niet meer verder hoeft te zoeken omdat het daar niet in zit.



Bij 1 persoon ga je uit liefde die keus aan en daarom is het dan ook niet eng dat er knappere en mogelijk leukere zijn, dat besef je nl al en daar was de keus niet op gebaseerd. die zit in liefde en de rust vinden, en vanuit die liefde accepteren en voor die gene gaan.

Eens.

Pfff, ik zou er niet aan moeten denken om zo in het leven te staan. Want, jouw man kan niet alleen met daten een ander ontmoeten, ook op het werk, bij sport, bij de kassa, kan hij ineens een ander treffen.

Als je zo bang bent hem kwijt te raken (zo lees ik het, anders zou je hem dit wel kunnen gunnen), kan je hem beter in een gouden kooitje doen, want stel.....



Je gunt hem toch ook het plezier als hij zijn sport beoefent, als hij met vrienden uitgaat. Waarom dit dan niet?



Ik heb voor mezelf de instelling: als hij denkt dat hij beter kan krijgen, dan moet hij gaan.

Maar ik weet dat ik de absolute nr. 1 voor mijn lief ben, dat er voor hem geen ander mooier, liever, leuker is dan ik én hij weet dat van mij. Daarom kunnen wij dit doen, we zijn zeker van elkaar.



Xxas: wees eens wat zekerder over de liefde van jouw man voor jou. Hij gunt je dit, doe dat andersom dan ook!

Wees blij dat dit zo gelopen is, na jouw vreemdgaan had je nu ook een gescheiden vrouw kunnen zijn!

Het valt me op dat jij het zelfde zegt als ik altijd riep toen we jonger waren en verkering hadden maya "als hij het het beter kan krijgen dan moet hij gaan" en ik meen dat verdorie ook nog want ik hou zo van deze man dat ik niet wil dat hij voor mij kiest ipv zijn eigen geluk als hij werkelijk op een andere manier gelukkiger zou kunnen zijn dan bij mij. dan moet hij daarvoor gaan. Dan komen we daar samen ook wel uit. Dan kan ik uit liefde los laten.



Zelf haal ik er bij xxas niet uit dat ze bang is dat haar man gaat ik denk dat het meer de aandacht is die hij aan die ander geeft, het niet meer de enige zijn, dat geeft ze ook aan ze heeft het exclusieve op gegeven. Heeft eerder moeite geloof ik met het delen.



Ik zie mijn man niet als mijn bezit, hij is vrij, ook om te gaan en staan waar hij wil, om wel of niet met mij een relatie te hebben om aandacht te geven aan wie en wat hij belangrijk vind, ik ben niet het gene waarom zijn leven draait.



Ik denk dat ik het daarom zo veel makkelijker kan dan xxmas, het zo kan loslaten het zo anders kan voelen en ervaren.



Ik weet dat het zijn eigen keuze is om met mij zijn leven te willen delen, dat is niet omdat ik hem dwing, omdat ik er recht op heb, omdat ik zo geweldig leuk en lief ben, maar omdat hij daarvoor kiest, al 32 jaar lang. En na alles is er weinig reden te denken dat dat snel zal veranderen want dan had hij al zoveel momenten gehad waarop hij zijn biezen had kunnen pakken. hadden we allang niet meer samen geweest, maar nog kan ook mijn relatie stuk gaan, niet om een ander, want dan had hij mogelijkheden en aanleidingen genoeg kunnen zien, maar bv omdat ook wij uit elkaar kunnen groeien en minder kunnen delen. Aan de liefde zal dat niet liggen, en ook niet aan een ander het zal dan een stap zijn die voor 1 van ons beter is en als dat zo is dan kun je elkaar ook uit liefde los laten.



Maar aan andere kant geven we elkaar zoveel vrijheid dat we voorlopig ons weinig beperkt voelen door de relatie, die beperkingen voelen we veel meer in maatschappelijke verplichtingen, in je werk in geld moeten verdienen in wat de maatschappij van je verwacht.

Doddie,het is heel confronterend wat je schrijft, maar oh zo waar. Ik ben altijd erg onzeker geweest en spiegel mezelf met anderen.En zeker in deze situatie: ben ik wel mooier, slanker en leuker dan haar? Ik heb constant bevestiging nodig op dat vlak.



Mijn man is een rots waar ik op kan bouwen, heel sterk en stabiel. Ik weet dat hij altijd bij mij zal blijven, dat zegt hij ook. Maar nu ik zo met mijn eigen tekortkomingen wordt geconfronteerd, ben ik vreselijk wankel. Moeite met delen heb ik altijd wel gehad. Maar dat is in het dagelijkse leven in een "normale" situatie nog wel meer om te gaan en te verbloemen. Maar in iets wat zo diep gaat als dit, komt het tot volle uiting. Ik denk dat dit allemaal gebeurt om me iets te leren. Het houdt me een spiegel voor.



Ik houd ook echt heel veel van mijn man, maar net dat laatste stukje loslaten om hem ook zijn ding te laten doen, vind ik moeilijk.

Ik kan ook zeker blij zijn dat het zo gelopen is, want ik denk dat het merendeel van de mensen die vreemdgaat, toch in een scheiding terechtkomt met alle gevolgen vandien. Ik denk zelf dat als het andersom zo was geweest dat mijn man vreemd zou zijn gegaan, ik het nooit had kunnen accepteren



Doddie en Mayself bedankt voor de reactie, dit zet mij heel erg aan het denken over mezelf en hoe ik hierin sta.

quote:rittel schreef op 10 september 2011 @ 00:16:

nou, uh volgens mij lezen jullie niet goed.

mijn post, waarvan iemand zo vriendelijk was die dik te maken, geeft mijn MIJN mening weer over open relaties, uitsluitend MIJN mening. Geen waarheid, want die verkondig ik niet.



-en volgens mij mag ik op een forum een mening hebben-



Ik vind open relaties not done. Als iemand dat wel vindt en dat met vure gaat verdedigen helemaal goed joh, wat maakt mij het uit of Mr. dod wel of niet aanwezig is (vind, let op, geen waarheid maar wat ik VIND, het een beetje een sukkeltje dat hij zo met zijn gevoelens laat sollen) in jouw hart. En als jij vindt dat hij aanwezig is, dan is dat zo.

maar ga mij niet vertellen dat ik dat ook zo vinden moet, want dat vind ik niet.



Jij deelt jouw hart met anderen, helemaal top toch, als je je daar lekker bij voelt.

maar verkondig het niet als evangelie.





Ik was nog bezig met bijlezen (die mensen met een open relatie zijn ook allemaal zoooo lang van stof... ) maar wil op deze post direct even reageren.



Steeds hou ik me voor dat er voor- en tegenstanders zijn van een open relatie. Steeds hou ik me voor dat de tegenstanders evenveel recht van spreken hebben dan de voorstanders op dit topic.

Maar ik vind het misselijkmakend om te merken dat dat niet op een normale en fatsoenlijke manier kan. Zo jammer....



En hulde aan Doddie die als altijd weer zo geduldig en correct blijft.



Het mag duidelijk zijn, hier een voorstander van een open relatie. Die heb ik jarenlang gehad met ex, en tegenwoordig seks ik alleen nog maar met anderen terwijl ik een partner heb. Dus dan heet dat geloof ik geen open relatie meer.

En ja, dat spraken we af op de allereerste serieuze ontmoeting. Mocht het met mijn huidige partner op de klippen lopen, dan weet ik één ding heel zeker, en dat is dat ik niet geschikt ben voor een monogame/traditionele relatie. Gewoon, omdat ik daar niet in geloof.



Ik heb hem al vaker geplaatst, maar voor de liefhebbers nog maar een keer (en trouwens ook voor de niet-liefhebbers), Robert Long:



Liefste, m'n liefste hoe kun je nu denken

Dat ik niet eerlijk meer ben of ontrouw

Als ik mijn lichaam aan anderen wil schenken

Zegt dat nog niet, dat ik niet van je hou

Vanaf mijn jeugd heb ik altijd gevlinderd

Ik heb vaak mijn bed gedeeld, soms wel met drie

Zo is mijn leven, het heeft niemand gehinderd

Het ging om de liefde en niet om met wie

Elke verhouding kent tijden vol rozen

Maar ook periode die herfstachtig zijn

Dat wij elkaar destijds hebben gekozen

Zegt niet dat wij nu elkaars eigendom zijn

Vergeet de moraal van je moeder en vader

Het was goed bedoeld maar het verrijkte je niet

Zie toch je hart als een heel grote ader

Die als je dat wilt, plaats aan tientallen biedt

Ik heb steeds geweten al leerde ik anders

Dat heel veel mensen te kort is gedaan

Enkel door het feit dat ze zomaar elkanders werden

Door het stadhuis in te gaan

Tracht eens te kijken naar het bos door de bomen

En wees maar niet bang voor een vriendelijk woord

Kijk onbevangen naar dingen die komen

En zorg dat je nooit je gevoelens vermoordt

Daarom m'n liefste, je blijft in mijn leven

Als je dat wilt steeds een rustgevend punt

Meer dan mijn vriendschap kan ik je niet geven

Vang me niet, hang me niet als je dat kunt

Vraagjes aan Enjoy2011 of Doddie natuurlijk);

Ook wij daten met een ander stel, 1 op 1 dus. Gisteren mijn sv en ik en vanavond mijn man met haar. Voelen er ook echte liefde voor.

Hebben jullie afspraken over wanneer het bij 1 van de 4 ophoudt? Of over gelijkheid / ongelijkheid qua contact. En dat laatste niet alleen mbt de sexdates, maar ook e-mail / sms / chat. Ik snap wel dat je niet alles op een weegschaal kan leggen....



Maar bij ons dreigt er bij het ene stel een minder intensief contact vanwege minder vaak contactmomenten (niet bedoelende dates), terwijl bij het andere stel het contact zeer intensief is, waardoor de verliefdheid langer aanblijft.... Op zich zeer gegund door het andere stel, maar ben bang voor het uitdoven bij het 1e stel....

geen afspraken daarover maar wel besef dat het dan ophoud. Ons motto was altijd "genieten zolang het duurt" hoe meer je verwacht, hoe groter de teleurstelling als dat inderdaad gebeurd.



Ik heb 1 relatie, die met mijn man, en ik mag al mijn handen dicht knijpen als die standhoud als je ziet hoeveel relaties er mis gaan, wat verwacht je dan van een relatie tussen vier mensen? daar moet je dus van genieten zolang het zo leuk is maar met een besef dat de kans maar zeer klein is dat je dit tot in lengte van dagen volhoud.



als 1 van de vier weg valt door wat voor reden ook is de balans weg, is de kans dat het ook niet meer kan, en dat wegvallen kan zijn door dood ziekte maar ook doordat 1 het niet meer voelt.



Ik kan niet voorspellen hoe dat voor ons zou zijn, kan hopen en denken maar weet het niet.



Ik heb er vertrouwen in dat ik mijn man nog zijn momenten kan gunnen met haar, weet dat mijn vriendin al heeft aangegeven dat mijn vriend me niet hoeft op te geven, denk dat als mijn vriend weg valt ik vanuit liefde er ook zal willen zijn voor zijn vrouw. maar hoe dat dan voelt weet ik niet, het zijn weer verwachtingen waar ik in teleur kan stellen maar ook in teleurgesteld kan worden, dus denk ik daar niet aan maar dank ik elke dag dat het nog goed gaat en we dit nog mogen beleven.

nb ik merk wel dat we door er zo mee om te gaan alleen maar positief worden verrast, verwacht een minder en het kan wel eens meevallen.



geen stel zit er op te wachten geclaimt te worden, verantwoording af te leggen. dus hoe meer je er zo instaat en de ander er ook zo tegen aan kan kijken hoe langer het vaak ook goed blijft gaan,



je hoeft je dit soort dingen maar bij 1 relatie af te vragen, de relatie met je parner, daar heb je hooguit een belofte in gedaan en die kan en mag misschien iets verwachten

quote:xxas schreef op 17 september 2011 @ 12:52:

Doddie,het is heel confronterend wat je schrijft, maar oh zo waar. Ik ben altijd erg onzeker geweest en spiegel mezelf met anderen.En zeker in deze situatie: ben ik wel mooier, slanker en leuker dan haar? Ik heb constant bevestiging nodig op dat vlak.



Mijn man is een rots waar ik op kan bouwen, heel sterk en stabiel. Ik weet dat hij altijd bij mij zal blijven, dat zegt hij ook. Maar nu ik zo met mijn eigen tekortkomingen wordt geconfronteerd, ben ik vreselijk wankel. Moeite met delen heb ik altijd wel gehad. Maar dat is in het dagelijkse leven in een "normale" situatie nog wel meer om te gaan en te verbloemen. Maar in iets wat zo diep gaat als dit, komt het tot volle uiting. Ik denk dat dit allemaal gebeurt om me iets te leren. Het houdt me een spiegel voor.



Ik houd ook echt heel veel van mijn man, maar net dat laatste stukje loslaten om hem ook zijn ding te laten doen, vind ik moeilijk.

Ik kan ook zeker blij zijn dat het zo gelopen is, want ik denk dat het merendeel van de mensen die vreemdgaat, toch in een scheiding terechtkomt met alle gevolgen vandien. Ik denk zelf dat als het andersom zo was geweest dat mijn man vreemd zou zijn gegaan, ik het nooit had kunnen accepteren



Doddie en Mayself bedankt voor de reactie, dit zet mij heel erg aan het denken over mezelf en hoe ik hierin sta.





Ik heb een stukje vet gedrukt.... en niet voor niets.



Ik ga even de andere kant belichten... gewoon omdat er ook een andere kant is.



Want mijn partner zei dat ook. Wás dat ook, mijn rots in de branding. Sterker nog, we zeiden het, we lazen het in elkaars ogen, en we voelden dat intens in onze harten.



En toch ging het fout... En natuurlijk was dat het ook gegaan als wij geen open relatie hadden. (de voorbeelden die genoemd zijn over verliefd worden op het werk of de sportschool of de buurman/vrouw)



Je kunt het niet afdwingen (blijkt wel), maar alles valt of staat met je houden aan gemaakte afspraken. Wát die afspraken dan ook zijn, dat maakt niet zo heel veel uit.



Ik zelf legde de lat niet hoog, wilde geen afspraken maken over dingen die we vooraf niet konden weten. Hoe lang dit? Hoe vaak dat? Met wie wel? Met wie niet?

Wij vertrouwden erop dat eerlijkheid in ons gevoel ten opzichte van elkaar maar meer nog ten opzichte van onszelf, ons daarin zou leiden.

De afspraak was áltijd eerlijk te zijn over ons gevoel naar elkaar.



Die afspraak is geschonden en het vertrouwen is daardoor zeer ernstig beschaamd geweest.



Tóch weet ik dat ik me het lekkerste voel in een open relatie. Dat alles te maken heeft met chemie. Als dat er niet (meer) is, komt dat ook niet. Als dat goed is, is het goed.



Als interesse overgaat in desinteresse, dan moet je je zorgen maken.... Als je vooraf blijft twijfelen en jaloezie en onzekerheid de boventoon voert, zou ik mezelf afvragen of dit een relatievorm is die bij me past.

In gemaakte afspraken of in dat kiezen. Je kunt niet voorkomen dat je partner toch anders kiest, niet in open en niet in monogame relaties.



Maar er voor gaan is wel een kwestie van kiezen je kan iemand tegen komen die leuker is je kan verliefd worden op anderen je kan niet lekker in je vel komen te zitten, maar waar kies je dan voor?



Soms kom je er achter dat onvrede niet in je relatie zit, geluk ook niet elders te halen is, los je het op in jezelf. maar je voorkomt niet dat er anders gekozen kan worden of dat men toch denkt het elders wel te vinden.



Kiezen voor de relatie moet je dus beiden willen en kunnen. en zoals ik al zei beweer ik dus niet dat mijn relatie niet ook stuk kan gaan. Ik denk alleen dat dat om andere reden zal zijn dan een ander.

@xxas: ik herken heel erg wat je schrijft, je bent niet de enige!

Het is heel confronterend om te merken hoe je door je jaloerse gevoelens beheerst kunt worden. Doddie en Mayaelf hebben gelijk (en ik kan me hun leerzame woorden evengoed aantrekken).

Je weet dat ook wel: je wilt zo niet zijn, het hoort niet, het is niet eerlijk naar je man toe, zeker als hij zoveel voor jou over heeft gehad. Dat zegt je verstand, maar je gevoel zegt iets heel anders! Dat vecht om voorrang en wint de strijd, en dat geeft je dat rotgevoel in je lijf! En als je hier dan eerlijk uitkomt voor die moeilijke spagaat, dan word je nog eens opnieuw met je tekortkomingen geconfronteerd.

Net als jij zie ik dit hele proces als een leerschool, een opdracht waar je iets mee moet doen. Het kan te maken hebben met oude gevoelens uit je kindertijd, die nu in deze vorm naar boven komen. Je kunt daarvoor weglopen (en dat betekent stoppen, maar dan ook met de leuke kanten ervan), of je kunt proberen de confrontatie met je gevoelens aan te gaan. Daar kies jij voor (en ik ook) en daar heb ik bewondering voor.

Maar het kost wel tijd! Je kunt die knop niet in korte tijd omzetten, maar je zult zien dat het langzamerhand gemakkelijker wordt. Ik wens je sterkte met jouw proces en blijf vooral hier (van je af) schrijven!



quote:xxas schreef op 17 september 2011 @ 12:52:

Ik denk dat dit allemaal gebeurt om me iets te leren. Het houdt me een spiegel voor. [...] Doddie en Mayself bedankt voor de reactie, dit zet mij heel erg aan het denken over mezelf en hoe ik hierin sta.

Doddie; ik lees je reactie en verstandelijk snap ik het en sta er achter. Maar.... gevoelens laten zich niet leiden. En dan met name over niks verwachten en er gewoon van genieten. En ook omdat onze trajecten (van mijn man en mij met onze sv's) niet tegelijk op gaan.

Ik mag onzeker zijn in bepaalde dingen hoef niet perfect te zijn maar heb ook kwaliteiten waarom men me waardeerd ben wel blij met mezelf en heb wel eigenwaarde. Ik ben gelukkig met mezelf.

quote:zijenhij schreef op 17 september 2011 @ 21:06:

Doddie; ik lees je reactie en verstandelijk snap ik het en sta er achter. Maar.... gevoelens laten zich niet leiden. En dan met name over niks verwachten en er gewoon van genieten. En ook omdat onze trajecten (van mijn man en mij met onze sv's) niet tegelijk op gaan.





Maar je teleurstelling komt voort uit je eigen verwachting, stel die verwachting lager en je zult minder teleurgesteld zijn. want die ander kon blijkbaar niet aan de hogere verwachting voldoen.



jij verwacht dat jullie beide even lang en even veel uit deze relatie;s halen, dat dat gelijk op gaat en mooi verdeeld wordt. Hoe realistisch is dat? Moet je de ander verplichten meer sms te sturen zodat het gelijk loopt? De ander dwingen er minder te sturen? Er op staan dat jullie beide even veel liefde tijd en aandacht krijgen omdat het anders in jullie relatie scheef gaat groeien?



en geloof me ik herken het van een vorig stel waar we mee bevriend zijn geweest. Ik had tussen de ontmoetingen door ook minder contact dan mijn man als we elkaar zagen was het goed maar miste de aandacht tussen door die mijn man wel kreeg, maar kan toch niet verwachten dat hij het zelfde is als zijn vrouw! Zij zal dat in haar relatie met haar man ook wel moeten missen en dankbaar zijn geweest dat mijn man dat wel voor haar invulde, ik krijg wat zij ook gewend is van haar man. en dan? eens geruild blijft geruild? Lekker puh? lol



je hebt te dealen met karaktereigenschappen en kunt niet meer verwachten dan wat die ander je kan geven, daar ben je happy mee of niet. Maar wat iemand bv zijn eigen partner niet eens kan bieden kun je bv onmogelijk zelf verwachten te krijgen en daarbij zijn mensen verschillend, de 1 is romantischer dan zijn partner en is blij iemand te vinden die daar ook in mee gaat, die dat aanvult maar heb je iets met een stel zal de ander het met de nuchtheid moeten doen van de echtgenoot.



de 1 bloeit op als een relatie vertrouwder voelt de ander ging meer voor de passie en is na tijdje uitgekeken, ene helft van het viertal krijgt het alleen maar leuker de ander loopt er tegen aan dat het een beetje over is.



je bent met vier mensen en verwacht dat die alle vier met elkaar mee groeien in behoefte en verlangen?



Ik denk dat dan mijn nuchter kijk niet zo slecht is en het enige is dat je hierin kan helpen

gevoelens kun je best leiden, ik heb me wat vaak een schop onder mijn eigen kont gegeven. Wie ben ik om iets te verwachten dat zijn eigen vrouw niet een krijgt? Hoe kan ik van verschillende mensen nu een zelfde houding verwachten?

als bij jullie trajecten niet tegelijk verlopen is het genieten dus voor 1 ten einde gekomen, is bij die zijn sv de passie weg. was het een mooie tijd,



hoe dan verder? Stop je met beide of mag 1 gelegenheidsstel verder? ik denk dat laatste pijnlijker is vanwege de confrontatie. dat moet je dus aankunnen. Maar he! je hebt elkaar nog he! dit was er toch maar bij? hopelijk beseft je partner dat jij in een gat valt en vult hij die leegte wat op, steunt en helpt hij je ermee kun je bij hem uithuilen.



Maar dat gevaar is er al die tijd geweest en hebben jullie je niet willen realiseren. ik denk dat je een volgende keer daar dus wat anders in zal staan, ik heb er ook eerst flink mijn neus aan moeten stoten om in te zien dat ik dat een volgende keer toch anders moest doen.



vandaar dat ik nu zo makkelijk lijk te kunnen zeggen, "geniet ervan zolang het duurt" maar dat is ook na een harde leerschool hoor neem dat van mij aan.

Dankje Doddie! Zo enorm fijn hoe duidelijk jij het verwoord. Ben "blij" dat ook jij je neus hebt moeten stoten. Ook al is dat bij ons nog niet aan de orde.... Maar hé, je kan maar voorbereid zijn .