
Scharrel doet niet niet wat ik hoopte te verwachten.....

zaterdag 12 december 2009 om 01:58
* 2 Keer niet is wel, maar in de titel is het echt een foutje. Het moet 1 keer niet zijn*
Ik heb dus een scharrel, maar die doet niet wat ik van een scharrel verwacht! Ik heb namelijk geen stomende seks met hem en dat wil ik wel. Probleem lijkt helder, de oplossing des te meer. Gewoon ermee ophouden. Maar goed het stoppen is het probleem niet. Het probleem is dat ik hierdoor namelijk rete-onzeker ben geworden over mijzelf als zijnde een aantrekkelijk seksueel wezen.
Mijn scharrel komt namelijk bijna altijd binnen 5 minuten klaar. Ik zou dat als egostrelend mogen opvatten, echter omdat hij daarna niet meer kan vraag ik mij af of het niet aan mij ligt dat hij geen 2e keer kan (ook niet na uren te hebben gewacht). Hij krijgt gewoon geen erectie meer (ondanks uitvoerig hand- of mondwerk), terwijl hij niet oud is (36). Een ander punt is dat we elkaar echt kunnen opgeilen. Ik kan dan echt genieten van ons contact, ik verheug me erop om hem te zien en alles ten uitvoer te brengen. Helaas ben ik dan de enige die wat klaarspeelt. Bij hem is het telkens een gevalletje van veel geblaat en weinig wol. Bovendien raakt hij mij nauwelijks aan (ik word gek van enkel het strelen van mijn armen) en lijkt hij niet heel veel om mij te bekommeren tijdens de seks (alsof hij te gefocust is op het laten lukken met klaarkomen).
Mijn scharrel peert hem ook telkens na de fiascoseks en daarom durf ik het niet ter sprake te brengen; ik ben bang dat hij daardoor nog meer in zijn schulp kruipt. Hij heeft wel een paar keer sorry gezegd en ik geef bij hem aan dat het niet erg is, maar baal wel (en volgens mij merkt hij dat wel). Ik zoek nu een manier om hiermee om te gaan. Niet alleen voor ons of voor hem, maar vooral voor mijzelf. Ik twijfel nu namelijk ontzettend aan mijzelf en vraag mij de hele tijd af of hij eigenlijk geen seks met mij wil, dat hij mij niet aantrekkelijk vind, misschien ben ik wel afstotelijk voor hem. Verstandelijk weet ik dat dat grote onzin is, maar ik voel mij op die momenten ontzettend afgewezen en dat is geen fijn gevoel. Wie kan mij helpen om de situatie te begrijpen? Want nu kan ik er gewoon niks mee, maar ik zit wel met een k*tgevoel erover en daar wil ik van af.
Ik heb dus een scharrel, maar die doet niet wat ik van een scharrel verwacht! Ik heb namelijk geen stomende seks met hem en dat wil ik wel. Probleem lijkt helder, de oplossing des te meer. Gewoon ermee ophouden. Maar goed het stoppen is het probleem niet. Het probleem is dat ik hierdoor namelijk rete-onzeker ben geworden over mijzelf als zijnde een aantrekkelijk seksueel wezen.
Mijn scharrel komt namelijk bijna altijd binnen 5 minuten klaar. Ik zou dat als egostrelend mogen opvatten, echter omdat hij daarna niet meer kan vraag ik mij af of het niet aan mij ligt dat hij geen 2e keer kan (ook niet na uren te hebben gewacht). Hij krijgt gewoon geen erectie meer (ondanks uitvoerig hand- of mondwerk), terwijl hij niet oud is (36). Een ander punt is dat we elkaar echt kunnen opgeilen. Ik kan dan echt genieten van ons contact, ik verheug me erop om hem te zien en alles ten uitvoer te brengen. Helaas ben ik dan de enige die wat klaarspeelt. Bij hem is het telkens een gevalletje van veel geblaat en weinig wol. Bovendien raakt hij mij nauwelijks aan (ik word gek van enkel het strelen van mijn armen) en lijkt hij niet heel veel om mij te bekommeren tijdens de seks (alsof hij te gefocust is op het laten lukken met klaarkomen).
Mijn scharrel peert hem ook telkens na de fiascoseks en daarom durf ik het niet ter sprake te brengen; ik ben bang dat hij daardoor nog meer in zijn schulp kruipt. Hij heeft wel een paar keer sorry gezegd en ik geef bij hem aan dat het niet erg is, maar baal wel (en volgens mij merkt hij dat wel). Ik zoek nu een manier om hiermee om te gaan. Niet alleen voor ons of voor hem, maar vooral voor mijzelf. Ik twijfel nu namelijk ontzettend aan mijzelf en vraag mij de hele tijd af of hij eigenlijk geen seks met mij wil, dat hij mij niet aantrekkelijk vind, misschien ben ik wel afstotelijk voor hem. Verstandelijk weet ik dat dat grote onzin is, maar ik voel mij op die momenten ontzettend afgewezen en dat is geen fijn gevoel. Wie kan mij helpen om de situatie te begrijpen? Want nu kan ik er gewoon niks mee, maar ik zit wel met een k*tgevoel erover en daar wil ik van af.
vrijdag 8 oktober 2010 om 15:20