Seks
alle pijlers
Selfsabotage of niet meer verliefd
woensdag 17 januari 2018 om 00:49
Lang verhaal je bent gewaarschuwd♡
Sinds anderhalf jaar heb ik een ontzettend lieve partner, werkt hard en steunt me.
Ik merk alleen dat ik hem ontloop de laatste weken; het liefst wil ik geen seks en ik voel me totaal niet meer tot hem aangetrokken.
Het zijn die kleine dingen die ervoor zorgen dat ik afstand neem. Ik ben best zelfstandig en ik krijg door mijn uiterlijk veel aandacht; dit maakt altijd dat ik me ongemakkelijk voel, maar hierdoor betrap ik mezelf erop dat ik me begin af te vragen af of hij me verdient.
In het begin heb ik een aantal dingen aangegeven wat ik erg belangrijk vind; iemand met een passie, iemand die wilt groeien in een baan en die houdt van aanpakken, zodat we een ruim en fijn leven kunnen leiden; ik werk ook heel hard en verdien goed, ik wil vaak leuke en gekke dingen doen, ik ben echt een freespirit soms kinky en openminded. Het is fijn als iemand een doel voor ogen heeft en waar je als vrouw op kunt steunen. Nu ik hem wat langer ken blijkt dat hij het allemaal veel mooier heeft verteld dan hij is. Hij heeft geen ambities of hobby's; gewoon werk hebben is eigenlijk prima en waar ik een actieve sociale leven heb is hij vrijwel nooit met of bij vrienden; ik vind het belangrijk af en toe ontspanning een dansje zeg maar eens in de maand of in de twee maanden met vriendinnen. Gezien ik mama ben heb ik ervoor gekozen lekker vaak af te spreken met vriendinnen en dan hangen we op de bank met een masker en filmpje of we gaan eens de stad in. De kleine is om het weekend bij vader dus ik heb heerlijk de tijd om op te laden.
Qua uiterlijk laat hij zich vaak gaan terwijl hij weet dat ik actief sport en gezond eet; in het begin leek hij deze dingen ook erg belangrijk te vinden, maar dit laat hij gaan; is het koud, dan gaat hij niet sporten, is er iets kapot zal hij dit niet uit zichzelf maken. Hij wacht tot het echt niet anders kan en gaat dan met grote tegenzin aan de slag. Terwijl ik juist van aanpakken hou.
Qua seks is het voor mij best beroerd want door zijn conditie komt hij gauw klaar en/of raakt helemaal zwetend buiten adem. Door zijn gebrek aan hygiëne soms heb ik er vaak echt geen zin in; hoe wordt je nat en kun je genieten als je iemand soms overduidelijk ruikt? Vaak doen we hetzelfde; voorspel hij bij mij, want het is weleens voorgekomen dat ik hem daar rook en ik hou echt niet van geurtjes en gebrek aan hygiëne, sindien durf ik het niet eens bij hem terwijl ik echt kan genieten van een pijpbeurt te geven. Soms kom ik klaar en dan moet ik ineens niets meer van hem hebben. Daarna draai ik me om en kreun ik zodat hij sneller komt van achter.
Daarnaast lijken wij op veel fronten vaak te botsen en hebben we dus redelijk veel discussies die voor mij echt nergens over gaan. Wanneer ik hem aanspreek op zijn gedrag zal hij boos worden en geeft dan later toe dat hij niet graag een spiegel voorgehouden krijgt en dit als confronterend ervaart.
Begrijp me niet verkeerd het is een schat van een man en veel dingen doet hij eerder uit laksheid als uit onwil, maar hierdoor knap ik keer op keer af. Hij behandeld me met respect en is mijn grootste fan in dit leven; onze familie zijn dol op ons beide, zo ook onze Kids uit onze vorige relatie. Qua steun en de manier waarop hij begrip toont heb ik dit nog nooit meegemaakt; we kunnen uren kletsen en hij voelt me daarin super aan.
Ik weet het gewoon even niet meer, want ik weet wat ik waard ben en nu hij voelt dat ik het niet meer lijk te willen rent hij hard om die dingen te verbeteren maar zoals altijd als het dan even goed gaat vervalt hij terug in zijn ongemotiveerde levenstijl.
Sinds anderhalf jaar heb ik een ontzettend lieve partner, werkt hard en steunt me.
Ik merk alleen dat ik hem ontloop de laatste weken; het liefst wil ik geen seks en ik voel me totaal niet meer tot hem aangetrokken.
Het zijn die kleine dingen die ervoor zorgen dat ik afstand neem. Ik ben best zelfstandig en ik krijg door mijn uiterlijk veel aandacht; dit maakt altijd dat ik me ongemakkelijk voel, maar hierdoor betrap ik mezelf erop dat ik me begin af te vragen af of hij me verdient.
In het begin heb ik een aantal dingen aangegeven wat ik erg belangrijk vind; iemand met een passie, iemand die wilt groeien in een baan en die houdt van aanpakken, zodat we een ruim en fijn leven kunnen leiden; ik werk ook heel hard en verdien goed, ik wil vaak leuke en gekke dingen doen, ik ben echt een freespirit soms kinky en openminded. Het is fijn als iemand een doel voor ogen heeft en waar je als vrouw op kunt steunen. Nu ik hem wat langer ken blijkt dat hij het allemaal veel mooier heeft verteld dan hij is. Hij heeft geen ambities of hobby's; gewoon werk hebben is eigenlijk prima en waar ik een actieve sociale leven heb is hij vrijwel nooit met of bij vrienden; ik vind het belangrijk af en toe ontspanning een dansje zeg maar eens in de maand of in de twee maanden met vriendinnen. Gezien ik mama ben heb ik ervoor gekozen lekker vaak af te spreken met vriendinnen en dan hangen we op de bank met een masker en filmpje of we gaan eens de stad in. De kleine is om het weekend bij vader dus ik heb heerlijk de tijd om op te laden.
Qua uiterlijk laat hij zich vaak gaan terwijl hij weet dat ik actief sport en gezond eet; in het begin leek hij deze dingen ook erg belangrijk te vinden, maar dit laat hij gaan; is het koud, dan gaat hij niet sporten, is er iets kapot zal hij dit niet uit zichzelf maken. Hij wacht tot het echt niet anders kan en gaat dan met grote tegenzin aan de slag. Terwijl ik juist van aanpakken hou.
Qua seks is het voor mij best beroerd want door zijn conditie komt hij gauw klaar en/of raakt helemaal zwetend buiten adem. Door zijn gebrek aan hygiëne soms heb ik er vaak echt geen zin in; hoe wordt je nat en kun je genieten als je iemand soms overduidelijk ruikt? Vaak doen we hetzelfde; voorspel hij bij mij, want het is weleens voorgekomen dat ik hem daar rook en ik hou echt niet van geurtjes en gebrek aan hygiëne, sindien durf ik het niet eens bij hem terwijl ik echt kan genieten van een pijpbeurt te geven. Soms kom ik klaar en dan moet ik ineens niets meer van hem hebben. Daarna draai ik me om en kreun ik zodat hij sneller komt van achter.
Daarnaast lijken wij op veel fronten vaak te botsen en hebben we dus redelijk veel discussies die voor mij echt nergens over gaan. Wanneer ik hem aanspreek op zijn gedrag zal hij boos worden en geeft dan later toe dat hij niet graag een spiegel voorgehouden krijgt en dit als confronterend ervaart.
Begrijp me niet verkeerd het is een schat van een man en veel dingen doet hij eerder uit laksheid als uit onwil, maar hierdoor knap ik keer op keer af. Hij behandeld me met respect en is mijn grootste fan in dit leven; onze familie zijn dol op ons beide, zo ook onze Kids uit onze vorige relatie. Qua steun en de manier waarop hij begrip toont heb ik dit nog nooit meegemaakt; we kunnen uren kletsen en hij voelt me daarin super aan.
Ik weet het gewoon even niet meer, want ik weet wat ik waard ben en nu hij voelt dat ik het niet meer lijk te willen rent hij hard om die dingen te verbeteren maar zoals altijd als het dan even goed gaat vervalt hij terug in zijn ongemotiveerde levenstijl.
anoniem_362772 wijzigde dit bericht op 17-01-2018 01:01
Reden: Spellings foutjes hersteld.
Reden: Spellings foutjes hersteld.
2.08% gewijzigd
maandag 22 januari 2018 om 12:48
Volgens mij weet je heel goed wat je wilt. En deze man voldoet daar simpelweg niet aan. En na anderhalf jaar al dit gevoel hebben...... mensen gaan vaak juist wat minder hard rennen als de witte brood weken achter de rug zijn. Dus ik denk dat dit niet gaat werken voor je, en dat mag toch? Jouw eisen zijn de mijne niet maar het is jouw leven. Wel vind ik het sneu voor de kinderen van beide kanten. Misschien in het vervolg dit wat voorzichter aanpakken en eerst goed kijken of er echt wel een match is.
maandag 22 januari 2018 om 13:22
Uit jouw verhaal haal ik totaal geen verliefdheid. Dus ongeacht wat er verder allemaal gezegd werd over hygiëne, levensdoelen of de rest, er is geen oprechte verliefdheid. En aangezien geen enkele relatie een succes is zonder verliefdheid, zou ik er in dit geval een voorzichtige punt achter zetten. Al begrijp ik best dat dat moeilijk zal zijn. Maar dat is de enige feedback die ik op dit verhaal kan geven.
maandag 22 januari 2018 om 14:44
Vraag je eens heel eerlijk af hoe je verwacht dat je relatie met hem er over 5 jaar uit ziet. Misschien heb je dan al een antwoord.
Voor mijn gevoel is de basis op dit moment al zodanig aangetast dat een weg omhoog best erg moeilijk is. Zeker het hygiene verhaal vind ik ongelooflijk. Ik ben een man, maar dat is toch een van de eerste dingen waar ik bij een vrouw naar kijk. Kan daar dan ook een rigoreuze afknapper van krijgen.... Hoe onwijs mooi ze ook is. Daarnaast is iemand die de benen uit extreme zijn kont loopt voor jou nou ook niet echt aantrekkelijk... Ik denk dat je de keuze al gemaakt hebt....
Voor mijn gevoel is de basis op dit moment al zodanig aangetast dat een weg omhoog best erg moeilijk is. Zeker het hygiene verhaal vind ik ongelooflijk. Ik ben een man, maar dat is toch een van de eerste dingen waar ik bij een vrouw naar kijk. Kan daar dan ook een rigoreuze afknapper van krijgen.... Hoe onwijs mooi ze ook is. Daarnaast is iemand die de benen uit extreme zijn kont loopt voor jou nou ook niet echt aantrekkelijk... Ik denk dat je de keuze al gemaakt hebt....
maandag 22 januari 2018 om 23:12
daarbij vertelde ik dat ik zelf verantwoordelijk ben voor wat ik naar binnen werk.
Daarom. Ik zou wel verwachten van m'n partner dat hij voor ontbijt, lunch en avondeten boodschappen meeneemt die ik ook zou kunnen eten. Alle tussendoortjes zijn dan zijn en mijn eigen verantwoordelijkheid.
Overigens ervaart hij veel van de genoemde dingen (gebrek aan discipline/Initiatief) ook als frustratie vanuit zichzelf, niet omdat ik er tegen aan loop maar, omdat hij hier altijd al moeite mee gehad heeft en hier wat aan wilt doen.
Jij kunt hem af en toe meetrekken om te gaan sporten maar je kunt hem niet veranderen. Dat moet uit hem zelf komen. Afvallen, stoppen met roken, etc. zijn allemaal fenomenen die je een ander niet kunt opleggen.
Waar men mij arrogant vind overkomen vind ik juist dat vrouwen over zich heen laten lopen.
Dit geldt ook voor mannen. Waar twee mensen een relatie hebben, zijn beide personen even belangrijk. Man of vrouw, maakt allemaal niet uit.
Als ik ergens mee zit en advies wil hebben daarover is het nogal raar om te kijken naar de positieve dingen terwijl ik het gevoel heb dat de problemen deze overschaduwen.
In een relatie of vriendschap kijk je vaak naar het totaalplaatje. Als bij jou de problemen nu zwaar opwegen tegen al zijn mooie kanten, heb je je antwoord. Het is jóuw gevoel, jóuw relatie, jóuw leven dus alleen jij kunt voelen wat voor jou wel of niet werkt.
Hoe gaat het de afgelopen dagen met zijn hygiëne?
