Seks
alle pijlers
Slechte seks
vrijdag 25 februari 2011 om 00:56
Wow, wat zijn er veel reacties bij (wederom thnx!)
@Solveig: nee, mijn liev is geen Antilliaan. Hij is Nederlander en joods (ik ook, alleen mijn vader is een joodse Arubaan, dus ja, ben half Arubaans)
@Cici25: *kijkt naar duimen etc.* Nee, eigenlijk best kleine handjes en vingers nu je erover begint. Ik zie geen reden om op een forum, for God's sake, onzin te gaan lopen verkondigen. Zonde van de tijd en moeite.
@....de rest
Het valt best mee met het gebrek aan eigenwaarde, zoals hier geopperd wordt. Heb geen minderwaardigheidscomplex en denk dat ik mezelf prima op waarde weet te schatten, wat overigens niet direct inhoudt dat ik arrogant ben.
Iemand hier vroeg of hij het "sexgebrek" wel compenseert, en wat er dan wèl leuk is aan hem. Ten eerste, hij is chill, relaxed, laat dingen een beetje op zijn beloop, kortom, hij is het tegenovergestelde van mij, ik ben bij tijd en wijlen een enorme controlfreak (met gekke uitspattingen, dan).
Ten tweede is hij bijzonder intelligent, met hem kan ik diepgaande conversaties voeren over politiek, muziek, films. We kunnen heerlijk discussiëren zonder het ooit eens te worden, en damn, da's bijna net zo goed als sex! (de nadruk op bijna.)
Onze relatie zit voor de rest wel goed, oké, we zijn niet direct een stel waarvan mensen zeggen: jullie passen bij elkaar. (meestal andersom: tegen mij: "OMG, is dat echt je vriend?" en tegen hem: "OMG, is dat echt je vriendin?" of gewoon "goh, passen jullie wel bij elkaar?")
Ik ben vandaag een beetje begonnen (opbouwend) met dingen afdwingen en hem eens (voor de verandering) niet zijn zin in alles te geven. En ik kan het heugelijke feit met jullie delen, dat hij het nut van vingeren heeft ontdekt en dan is er verder niet gepijpt/geneukt/whatever, dus volgens mij is dit wel degelijk een stapje in de goede richting. (het beftrauma bestaat voorlopig nog, benadrukte hij :'))
Verder las ik hier reacties, wat voor voorbeeld mijn dochter wel niet moet krijgen. Nou, voor mijn dochtertje is hij heel lief (hij heeft haar nu 3x gezien). En ja, ik besef dat hij meer moet kunnen dan leuk spelen met mijn kind. En dat komt vast nog wel, maar het is nu niet gelijk dat ik mijn kind gelijk "confronteer" met mijn nieuwe vriend. Juist omdat ik een kind heb, ben ik ultra voorzichtig. Ik laat mijn dochter niet gelijk helemaal aan hem wennen, ben niet dag en nacht samen met hem. Dagje naar de kinderboerderij of ballorig om mee te beginnen. Aan samenwonen denk ik trouwens helemáál nog niet, daarvoor wil ik hem echt minstens 2 jaar kennen, en dat de relatie helemaal soepel verloopt, en de omgang met mijn docher ook. Geloof me, als er iemand voorzichtig is ben ik het.
Dit wou ik nog even kwijt
verder, nogmaals bedankt voor alle goedbedoelde tips en adviezen.
@Solveig: nee, mijn liev is geen Antilliaan. Hij is Nederlander en joods (ik ook, alleen mijn vader is een joodse Arubaan, dus ja, ben half Arubaans)
@Cici25: *kijkt naar duimen etc.* Nee, eigenlijk best kleine handjes en vingers nu je erover begint. Ik zie geen reden om op een forum, for God's sake, onzin te gaan lopen verkondigen. Zonde van de tijd en moeite.
@....de rest
Het valt best mee met het gebrek aan eigenwaarde, zoals hier geopperd wordt. Heb geen minderwaardigheidscomplex en denk dat ik mezelf prima op waarde weet te schatten, wat overigens niet direct inhoudt dat ik arrogant ben.
Iemand hier vroeg of hij het "sexgebrek" wel compenseert, en wat er dan wèl leuk is aan hem. Ten eerste, hij is chill, relaxed, laat dingen een beetje op zijn beloop, kortom, hij is het tegenovergestelde van mij, ik ben bij tijd en wijlen een enorme controlfreak (met gekke uitspattingen, dan).
Ten tweede is hij bijzonder intelligent, met hem kan ik diepgaande conversaties voeren over politiek, muziek, films. We kunnen heerlijk discussiëren zonder het ooit eens te worden, en damn, da's bijna net zo goed als sex! (de nadruk op bijna.)
Onze relatie zit voor de rest wel goed, oké, we zijn niet direct een stel waarvan mensen zeggen: jullie passen bij elkaar. (meestal andersom: tegen mij: "OMG, is dat echt je vriend?" en tegen hem: "OMG, is dat echt je vriendin?" of gewoon "goh, passen jullie wel bij elkaar?")
Ik ben vandaag een beetje begonnen (opbouwend) met dingen afdwingen en hem eens (voor de verandering) niet zijn zin in alles te geven. En ik kan het heugelijke feit met jullie delen, dat hij het nut van vingeren heeft ontdekt en dan is er verder niet gepijpt/geneukt/whatever, dus volgens mij is dit wel degelijk een stapje in de goede richting. (het beftrauma bestaat voorlopig nog, benadrukte hij :'))
Verder las ik hier reacties, wat voor voorbeeld mijn dochter wel niet moet krijgen. Nou, voor mijn dochtertje is hij heel lief (hij heeft haar nu 3x gezien). En ja, ik besef dat hij meer moet kunnen dan leuk spelen met mijn kind. En dat komt vast nog wel, maar het is nu niet gelijk dat ik mijn kind gelijk "confronteer" met mijn nieuwe vriend. Juist omdat ik een kind heb, ben ik ultra voorzichtig. Ik laat mijn dochter niet gelijk helemaal aan hem wennen, ben niet dag en nacht samen met hem. Dagje naar de kinderboerderij of ballorig om mee te beginnen. Aan samenwonen denk ik trouwens helemáál nog niet, daarvoor wil ik hem echt minstens 2 jaar kennen, en dat de relatie helemaal soepel verloopt, en de omgang met mijn docher ook. Geloof me, als er iemand voorzichtig is ben ik het.
Dit wou ik nog even kwijt
verder, nogmaals bedankt voor alle goedbedoelde tips en adviezen.
vrijdag 25 februari 2011 om 07:28
Weet je, dat hij niet zo'n beest in bed is begrijp ik nog wel. Dat beffen voor hem even inert de grens is, dag kan ook nog, er zijn ook meer dan genoeg vrouwen die niet willen pijpen.
Het gaat er om dat hij domweg weigert om ook maar enige moeite voor jou te doen en je ook nog manipuleert oneer het motto "als je echt van me houdt, dan... .." Daar zit het echte probleem.
Jij hebt zelf in een korte tijd al twee topics over deze man geopend waarin je op zijn zachtst gezegd nogal een onaangenaam beeld van hem schetst. Het klinkt dus helemaal niet alsof jullie relatie verder zo leuk is en dat beeld roep jij zelf op.
Het gaat er om dat hij domweg weigert om ook maar enige moeite voor jou te doen en je ook nog manipuleert oneer het motto "als je echt van me houdt, dan... .." Daar zit het echte probleem.
Jij hebt zelf in een korte tijd al twee topics over deze man geopend waarin je op zijn zachtst gezegd nogal een onaangenaam beeld van hem schetst. Het klinkt dus helemaal niet alsof jullie relatie verder zo leuk is en dat beeld roep jij zelf op.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
vrijdag 25 februari 2011 om 11:11
Eens met BWitched.
En verder: tuurlijk is het voor iemand die alles onder controle wil hebben (je moet ook wel met een kind) best aantrekkelijk als de partner een "chille" of relaxte levenshouding heeft.
Maar dat zal omslaan in ergernis als hij zo relaxt blijft dat ie daarmee verbergt dat ie gewoon geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn leven of toekomst. Je kan ook relaxt zijn als je geen werk hebt en dat ook niet zo'n probleem vindt. Kan betekenen dat jij de verantwoordelijke blijft in de relatie en dan is het niet meer zo leuk. Hoe intelligent ook, kan zijn dat ie zich onttrekt aan de "eisen/verplichtingen" die deze maatschappij stelt om een beetje lekker te kunnen leven.
Zo'n beeld krijg ik wel bij wat ik hier lees over zijn levenshouding.. Easy in allerlei opzichten betekent dan misschien dat ie op allerlei vlak de "verplichtingen-kant" niet wil (wat van hem verwacht wordt en mag worden dat hij doet, zijn aandeel in de dingen) en alleen de "rechten-kant" wil in het leven.
Heb zo'n voorbeeld hier in mijn directe omgeving. Zijn vriendin is daar jaren ingetrapt, vond ook dat relaxte aantrekkelijk. Tot zij inzag dat zij met alle emotionele en fiinanciele enz zorg zat opgescheept en hij dat zich allemaal liet aanleunen. Alles kwam zo ongeveer op haar neer. Veel mensen verwarren emotionele afhankelijkheid als liefde en schermen daar ook mee. Zo van: als je dat niet voor me overhebt, houd je niet genoeg van me of houdt mijn liefde voor jou op, dan ga ik wel weg..
Dat is toch wel een signaal dat als dat in het begin al gebruikt wordt om jou te laten doen wat hij nodig heeft en andersom hij (met een excuus) afhaakt als er iets van hem wordt verwacht, je heel alert moet blijven! Naarmate jij meer gaat voelen voor hem, word je daar gevoeliger voor (dat je hem kwijt kan raken). Hij weet nu al dat je er gevoelig voor bent en hij ermee weg komt, en meestal is dat geen goed nieuws.
Er is dan een verschil in levenshouding: jij neemt eigen verantwoordelijkheid (heel aantrekkelijk voor iemand die dat niet doet/wenst te nemen) en hij "verdient" een relaxt leventje, zorgzaamheid (van jou), jij mag "presteren" en hij leunen en weinig ondernemen (dan kan je ook niet "falen" namelijk). Hij doet alsof hij niet denkt in termen van presteren en falen, maar zijn hele houding zoals jij het beschrijft straalt uit dat hij zich niet druk maakt over zijn verantwoordelijkheden.
Het feit alleen al dat hij alweer aangeeft dat ie voorlopig nog niet genezen is van zijn "bef-trauma" geeft al aan dat dat kennelijk vanzelf over moet gaan en tja, wanneer dat zal zijn??! Dat je daar ook aktief zelf iets aan kan doen komt kennelijk niet in hem op? Relaxt zolang van hem niks verwacht wordt dus. Dat je zo vroeg in de relatie al dingen moet "bijbrengen" of "afdwingen" vind ik geen goede signalen. Hoe intelligent en onderhoudend ook, uiteindelijk koop je niks voor die gesprekken of plannen, maar daden..
Je kan best veel leren van een tegenpool, maar het kan ook hardnekkig zo blijven, dat jij de verantwoordelijke blijft en hij zijn inbreng daarin blijvend niet neemt. Ik zou zeggen: blijf alert op wat hij werkelijk in je relatie inbrengt, toevoegt, op allerlei vlak. Soms groei je dus niet naar elkaar toe maar wordt dit een blijvend patroon en zegt ie later: je wist toch hoe ik was toen je me leerde kennen en je vond me toch okee zoals ik was?
Op een bepaald moment krijg je er genoeg van, maar dan houd je misschien werkelijk al van hem, zijn er jaren overheen en wordt het alsmaar moeilijker om de relatie te eindigen. Ik zou zeggen: houd je ogen wijdopen met wat je nu weet/ziet/hoort. Wees niet blij met een kleine "overwinning" (wat anderen normaal vinden, maar hier een geweldige gunst lijkt, bijv dat vingeren). Een klein gebaar kan ook afleiding betekenen van het grotere geheel (hij geeft ietsjes toe, zodat jij vertrouwen houdt in hem/de relatie).
Ik zou zeggen: let op zijn daden (doet ie moeite om zijn leven in eigen hand te nemen en aangenamer te maken, te solliciteren, weet ie wat ie wil in zijn leven en toekomst?). Als je zelf een kind hebt en dus veel verantwoordelijkheid, wil je (lijkt mij) een zelfverzekerd en verantwoordelijk type en niet een van jou afhankelijk "kind" erbij, die het leven lekker neemt zoals het komt.
En verder: tuurlijk is het voor iemand die alles onder controle wil hebben (je moet ook wel met een kind) best aantrekkelijk als de partner een "chille" of relaxte levenshouding heeft.
Maar dat zal omslaan in ergernis als hij zo relaxt blijft dat ie daarmee verbergt dat ie gewoon geen verantwoordelijkheid neemt voor zijn leven of toekomst. Je kan ook relaxt zijn als je geen werk hebt en dat ook niet zo'n probleem vindt. Kan betekenen dat jij de verantwoordelijke blijft in de relatie en dan is het niet meer zo leuk. Hoe intelligent ook, kan zijn dat ie zich onttrekt aan de "eisen/verplichtingen" die deze maatschappij stelt om een beetje lekker te kunnen leven.
Zo'n beeld krijg ik wel bij wat ik hier lees over zijn levenshouding.. Easy in allerlei opzichten betekent dan misschien dat ie op allerlei vlak de "verplichtingen-kant" niet wil (wat van hem verwacht wordt en mag worden dat hij doet, zijn aandeel in de dingen) en alleen de "rechten-kant" wil in het leven.
Heb zo'n voorbeeld hier in mijn directe omgeving. Zijn vriendin is daar jaren ingetrapt, vond ook dat relaxte aantrekkelijk. Tot zij inzag dat zij met alle emotionele en fiinanciele enz zorg zat opgescheept en hij dat zich allemaal liet aanleunen. Alles kwam zo ongeveer op haar neer. Veel mensen verwarren emotionele afhankelijkheid als liefde en schermen daar ook mee. Zo van: als je dat niet voor me overhebt, houd je niet genoeg van me of houdt mijn liefde voor jou op, dan ga ik wel weg..
Dat is toch wel een signaal dat als dat in het begin al gebruikt wordt om jou te laten doen wat hij nodig heeft en andersom hij (met een excuus) afhaakt als er iets van hem wordt verwacht, je heel alert moet blijven! Naarmate jij meer gaat voelen voor hem, word je daar gevoeliger voor (dat je hem kwijt kan raken). Hij weet nu al dat je er gevoelig voor bent en hij ermee weg komt, en meestal is dat geen goed nieuws.
Er is dan een verschil in levenshouding: jij neemt eigen verantwoordelijkheid (heel aantrekkelijk voor iemand die dat niet doet/wenst te nemen) en hij "verdient" een relaxt leventje, zorgzaamheid (van jou), jij mag "presteren" en hij leunen en weinig ondernemen (dan kan je ook niet "falen" namelijk). Hij doet alsof hij niet denkt in termen van presteren en falen, maar zijn hele houding zoals jij het beschrijft straalt uit dat hij zich niet druk maakt over zijn verantwoordelijkheden.
Het feit alleen al dat hij alweer aangeeft dat ie voorlopig nog niet genezen is van zijn "bef-trauma" geeft al aan dat dat kennelijk vanzelf over moet gaan en tja, wanneer dat zal zijn??! Dat je daar ook aktief zelf iets aan kan doen komt kennelijk niet in hem op? Relaxt zolang van hem niks verwacht wordt dus. Dat je zo vroeg in de relatie al dingen moet "bijbrengen" of "afdwingen" vind ik geen goede signalen. Hoe intelligent en onderhoudend ook, uiteindelijk koop je niks voor die gesprekken of plannen, maar daden..
Je kan best veel leren van een tegenpool, maar het kan ook hardnekkig zo blijven, dat jij de verantwoordelijke blijft en hij zijn inbreng daarin blijvend niet neemt. Ik zou zeggen: blijf alert op wat hij werkelijk in je relatie inbrengt, toevoegt, op allerlei vlak. Soms groei je dus niet naar elkaar toe maar wordt dit een blijvend patroon en zegt ie later: je wist toch hoe ik was toen je me leerde kennen en je vond me toch okee zoals ik was?
Op een bepaald moment krijg je er genoeg van, maar dan houd je misschien werkelijk al van hem, zijn er jaren overheen en wordt het alsmaar moeilijker om de relatie te eindigen. Ik zou zeggen: houd je ogen wijdopen met wat je nu weet/ziet/hoort. Wees niet blij met een kleine "overwinning" (wat anderen normaal vinden, maar hier een geweldige gunst lijkt, bijv dat vingeren). Een klein gebaar kan ook afleiding betekenen van het grotere geheel (hij geeft ietsjes toe, zodat jij vertrouwen houdt in hem/de relatie).
Ik zou zeggen: let op zijn daden (doet ie moeite om zijn leven in eigen hand te nemen en aangenamer te maken, te solliciteren, weet ie wat ie wil in zijn leven en toekomst?). Als je zelf een kind hebt en dus veel verantwoordelijkheid, wil je (lijkt mij) een zelfverzekerd en verantwoordelijk type en niet een van jou afhankelijk "kind" erbij, die het leven lekker neemt zoals het komt.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 25 februari 2011 om 12:20
donderdag 14 april 2011 om 23:17
quote:babyg schreef op 14 april 2011 @ 22:42:
Intussen is de gast gedumpt, zoals op veler advies.
Niet om sex, niet om zijn werkloosheid, maar omdat hij in wapens bleek te handelen :-S
hmmm na alles gelezen te hebben, verbaasd mij dat niks.
vrijen doe je met hart en ziel, met alle toeters en bellen die bij sex horen.
anderhalf uur bonken ,lijkt mij geen moer aan.(las ik ergens hier).
vrijen is een spel. geen wedstrijd.
Intussen is de gast gedumpt, zoals op veler advies.
Niet om sex, niet om zijn werkloosheid, maar omdat hij in wapens bleek te handelen :-S
hmmm na alles gelezen te hebben, verbaasd mij dat niks.
vrijen doe je met hart en ziel, met alle toeters en bellen die bij sex horen.
anderhalf uur bonken ,lijkt mij geen moer aan.(las ik ergens hier).
vrijen is een spel. geen wedstrijd.
