Spiegels - niet fijn

18-09-2022 21:45 59 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Sinds een tijdje heeft mijn vriend een nieuwe kledingkast met spiegeldeuren naast het bed staan (LAT-relatie, niet mijn huis). Zoek ik op internet, dan wordt het een boost voor je seksleven genoemd, maar ik vind het vreselijk.

Ik ben begin veertig (waar ik moeite mee heb), een beetje te zwaar, heb operatie littekens, striae op mijn heupen en cellulite op mijn billen... Voorheen drukte ik die gegevens in mijn fantasie vakkundig ergens naar mijn achterhoofd, had in mijn fantasie m'n lichaam van toen ik 20 was, en kon zo wilde, ongeremde seks hebben, maar als je jezelf al naakt of in lingerie naar het bed ziet lopen, gaat dat niet meer. Laat staan als ik per ongeluk tijdens de seks ineens een glimp opvang van mijn eigen putjesbillen.

Er zijn momenteel wel meer redenen binnen de relationele sfeer waarom ik momenteel wat minder zin heb om met hem naar bed te gaan, maar naast deze bijgedachten, zijn die spiegels voor mij totale moodkillers.

Meestal probeer ik mezelf nu zo snel mogelijk onder de dekens te wurmen, doe het licht uit en ofwel hou ik me slapend, ofwel zorg ik in het donker vanuit gevoel van verplichting / medeleven dat hij aan zijn gerief komt (meestal penetratie, oraal en handwerk) tot hij ver genoeg is om zichzelf met zijn ogen dicht naar een orgasme te trekken, dus ook het orgasme komt niet van mij, wat ook niet echt helpt, hoewel vriend me bezweert dat hij me aantrekkelijk vindt en aan mij denkt) en eenmaal thuis zorg ik met toys voor mijn eigen orgasme. Ik word nog steeds fysiek opgewonden, maar ik ben mentaal compleet geblokkeerd. Daardoor wil het inmiddels ook bij mij thuis, zonder spiegels, niet meer lukken om me te ontspannen, te genieten en mezelf sexy te voelen.

Omdat ons seksleven geen gedeelde, intieme ervaring meer is en ik er weinig meer aan heb, gaat het me tegenwoordig ook echt tegen staan. Dat vind ik jammer want ik heb een hoog libido, was altijd heel actief en voor alles in en ik vind mijn vriend op zich fysiek ook nog steeds aantrekkelijk.

Ik heb dit natuurlijk eerder wel ter sprake gebracht, maar vriend stelt dat hij zijn kasten mooi vindt en dat ik maar moet leren om gelukkig te zijn met mezelf. (Waar hij met dat laatste best een punt heeft, maar ik sport en dieet al jarenlang fanatiek zonder het gewenste eindresultaat, verzorg mezelf heel goed, heb eea aan hulp (cosmetische chirurgie, botox, fillers) en heb al sinds de puberteit een eetstoornis, dus ik verwacht niet dat ik met alles wat ik al die, mezelf als veertiger nog ga omarmen.)

Wat zouden jullie doen om hier weer uit te komen?
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
19-09-2022 22:04
Het gevoel is niet raar, maar de andere kant is ook niet raar. Dat je steeds iemand gerust moet stellen over het uiterlijk wordt soms ook vermoeiend. Je kunt iemand best aantrekkelijk vinden, ook al zie je objectief wel dat niet alles perfect is. Veel mensen kunnen daarom lachen, maar niet iedereen natuurlijk. Hij zal toch zelf ook wel onzekerheden over zijn uiterlijk hebben?
Er zit natuurlijk wel een verschil tussen iemand continue moeten geruststellen over zijn uiterlijk of iemand zijn uiterlijk afkraken.
navyblue schreef:
19-09-2022 22:04
….. Hij zal toch zelf ook wel onzekerheden over zijn uiterlijk hebben?
Eerlijk gezegd ben ik nog nooit een man tegen gekomen die onzeker was over zijn uiterlijk. In tegendeel zelfs. (Uitgezonderd puberjongens.) Die op feitelijk niets gebaseerde kritische houding naar het eigen uiterlijk en bijbehorende onzekerheid ken ik alleen maar van vrouwen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Elleke schreef:
20-09-2022 14:01
Eerlijk gezegd ben ik nog nooit een man tegen gekomen die onzeker was over zijn uiterlijk. In tegendeel zelfs. (Uitgezonderd puberjongens.) Die op feitelijk niets gebaseerde kritische houding naar het eigen uiterlijk en bijbehorende onzekerheid ken ik alleen maar van vrouwen.
Ik ook.. zelfs de meest sjofele, onverzorgde en veel te dikke mannen die ik op dates heb ontmoet vonden het raar dat ik niet meer wilde afspreken en namen totaal geen moeite om er ook maar enigszins appetijtelijk uit te zien. Ik doe m’n best als ik op date ga. Niet over the top, maar schoon, verzorgd en beetje leuke kleding en makeupje. Het is toch een date!
Mijn puberzoon maakt zich af en toe zorgen om bepaalde dingen in zijn uiterlijk maar dit sijpelt niet door in zijn algemene levenshouding. Terwijl ik vroeger mijzelf en monster vond en daarom bijna niks durfde.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wickedwitch schreef:
20-09-2022 14:09
Ik ook.. zelfs de meest sjofele, onverzorgde en veel te dikke mannen die ik op dates heb ontmoet vonden het raar dat ik niet meer wilde afspreken en namen totaal geen moeite om er ook maar enigszins appetijtelijk uit te zien. Ik doe m’n best als ik op date ga. Niet over the top, maar schoon, verzorgd en beetje leuke kleding en makeupje. Het is toch een date!
Mijn puberzoon maakt zich af en toe zorgen om bepaalde dingen in zijn uiterlijk maar dit sijpelt niet door in zijn algemene levenshouding. Terwijl ik vroeger mijzelf en monster vond en daarom bijna niks durfde.
oh ik heb heel andere ervaringen, mannen zijn vaak onzeker over hun buikje beginnende kaalheid etc. maar mss is dat pas op de leeftijd dat ze wat af gaan takelen
Elleke schreef:
20-09-2022 14:01
Eerlijk gezegd ben ik nog nooit een man tegen gekomen die onzeker was over zijn uiterlijk. In tegendeel zelfs. (Uitgezonderd puberjongens.) Die op feitelijk niets gebaseerde kritische houding naar het eigen uiterlijk en bijbehorende onzekerheid ken ik alleen maar van vrouwen.
Ik wel hoor, kalend, te dun of te dik, geen mooie tanden, acne, teveel beharing op de rug, genoeg dingen waarvan ik weet dat ze er mee zaten. Ik heb exen gehad die bijvoorbeeld nooit een korte broek in het openbaar droegen vanwege dunne benen. Ik had een vriend die een zeer rommelig gebit had en zichzelf een soort lach waarbij zijn tanden niet zichtbaar waren had aangemeten. Pas nadat hij als volwassene een beugel had gehad durfde hij weer vrijuit te lachen. En mannen die er heel lang over deden voor ze erkenden dat hun haar er gewoon af moest. Maar ook in de pubertijd kan ik me herinneren dat jongens waren die liever niet hun shirt uit deden op het strand, omdat ze zo mager waren.

Dan laat ik formaat piemel nog even buiten beschouwing.
Java schreef:
19-09-2022 00:38
Hier zit natuurlijk het werkelijke probleem. Je bent gekwetst, verwond als het ware, en dat is nog niet geheeld. Daarom durf je je toch al kwetsbare lichaam, nu niet meer volledig aan hem over te geven. En dat is logisch want hij heeft de kwetsuren blijkbaar nog niet ongedaan gemaakt, dus je bent op je hoede omdat je hem niet meer helemaal kunt vertrouwen. Eerst moet hij heling bij jou bewerkstelligen en als hij daartoe niet bereid is (na nieuwe gesprekken), dan zul je niet met hem verder kunnen.
Dit, er heerst nu een afstand, een onbegrip, wat onzekerheid en onveiligheid geeft.
Elleke schreef:
20-09-2022 14:01
Eerlijk gezegd ben ik nog nooit een man tegen gekomen die onzeker was over zijn uiterlijk. In tegendeel zelfs. (Uitgezonderd puberjongens.) Die op feitelijk niets gebaseerde kritische houding naar het eigen uiterlijk en bijbehorende onzekerheid ken ik alleen maar van vrouwen.

Ik denk dat dat meer zegt over de mannen die jij datet. Mannen kunnen net zo goed onzeker zijn over hun uiterlijk.
Alle reacties Link kopieren Quote
Tja. De slaapkamer is toch wel een beetje dè plek, lijkt me. Maar misschien een leuke loungebank (aanschaffen) als tweede optie?

Misschien komt je seksleven dan weer wat meer tot bloei.
Alle reacties Link kopieren Quote
Stroopwafeltje1979 schreef:
19-09-2022 21:51
De dag was lang en vermoeiend dus ik reageer op een later moment even.
Ik dacht dat er eindelijk een update was.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven