Verkracht?

https://www.watkanmijhelpen.nl/

Deze link is in dit topic volgens mij al eerder gedeeld, maar ik wil je er toch nog even een keer op wijzen. Ik snap al je schaamte en schuldgevoel die waarschijnlijk een enorme drempel vormen om met deze verwarde gevoelens aan de slag te gaan. Maar ik spreek helaas uit ervaring, deze gevoelens zijn in de meeste gevallen niet zomaar te vergeten en worden daardoor met de jaren vaak alleen maar ingewikkelder. Je hoeft dit niet alleen te doen, er is ontzettend goede hulp hiervoor in Nederland, dat kan je ook buiten je vriend om oppakken als dat je tegenhoudt.

pijnboompit schreef: ↑

22-01-2020 14:22

Natuurlijk ben ik het met jullie eens dat mijn vriend gewoon bij mij had moeten blijven. Dit heb ik hem ook gezegd.

Ik weet eigenlijk niet wat ik er op dit moment van moet denken. Enerzijds vind ik het ook mijn eigen schuld, want had ik maar niet zoveel moeten drinken. Door het zwarte gat waarin ik ben beland, weet ik niet wat er is gebeurd. En wie weet heb ik gewoon toegestemd en was ik te lam om nog "nee" te zeggen. Ik voel mij erg schuldig tegenover mijn vriend en ben allang blij dat hij zegt dat we het maar moeten vergeten.

Anderzijds voel ik mij heel akelig. Deze man had mij nooit in deze toestand mogen gebruiken.

Eigenlijk ben ik gewoon in de war.

Je zegt, hij had mij nooit mogen gebruiken........ wie zegt dat dat op dat moment zo overgekomen is? Als je idd aanhankelijk was en zelf heel erg het gevoel gegeven hebt dat je wilde..... Misschien ben je er zelf wel bovenop gedoken. Waarom is dit dan zijn schuld? Hij was misschien wel net zo bezopen als jij en dacht dat jullie samen dit wilden op dat moment. Dat is helaas wat drank doet met een mens... schakelt elke grens uit.

Bizar is het dat we enorm feministisch willen zijn maar op het moment dat zoiets plaatsvind het altijd de schuld is van de man. Die heeft er dan misbruik van gemaakt. Sorry, maar hier waren dan toch twee mensen bij. Als ik het goed begrijp was je op dat moment wel bij bewustzijn toch? Echter kun je het later niet meer herinneren. Dat maakt wel een verschil.

Punt is, dit is gebeurd. Je weet er niets meer van. Je kunt het dus ook niet hardmaken dat hij iets tegen je zin in gedaan heeft! Dit klinkt hard maar je kunt hem dus nu ook niet beschuldigen. Een enorm harde leerschool wat ik enorm kut voor je vind maar je was er op dat moment wel zelf bij. Soms maken we gewoon domme keuzes. Vind het oprecht heel naar voor je.

Wat betreft je vriend...... ik snap zijn reactie ook niet! Ik snap al niet waarom hij je er achter liet, ik snap niet waarom hij het van zijn vriend pikt maar dan ook niet waarom hij het van jou pikt.
Ik vind hem vreemd reageren. Maar misschien zit hij ook wel overhoop met zichzelf nu en wil hij het liefst allemaal vergeten. Ieder reageert op zijn manier.

Aan de andere kant, misschien heeft hij gezien hoe bezopen zijn vriendin werd, heeft hij haar gezegd te stoppen, heeft hij haar aanhankelijk zien doen naar andere mannen en is hij wel uit woede weggegaan en heeft haar voor zijn gevoel achtergelaten bij mensen die hij vertrouwde.... wat achteraf een domme keuze bleek.

Eigenlijk vind ik hem nog het meest slachtoffer van de situatie. Tenzij het een lul is die dacht: boeit mij wat er met haar gebeurd. Maar zal dat echt zo zijn? TO je weet zelf hoe je vriend normaal gesproken is....

Helemaal eens!

pijnboompit schreef: ↑

21-01-2020 18:27

Ik heb inmiddels met de desbetreffende man gesproken en hij zegt nog steeds dat ik het zelf ook wilde. Ik heb tegen hem gezegd dat ik mij dat helemaal niet kan voorstellen en dat ik mij ook er niets van kan herinneren. Hij zegt dat hij zich nog alles kan herinneren. Hierdoor gaf hij mij een rotgevoel, want hoe heeft hij dit kunnen doen, terwijl ik zo lam was. Dat doe je niet!

Ik heb het inmiddels ook tegen mijn vriend gezegd. Hij zei dat hij er niet van staat te kijken. Ik was die avond aanhankelijk en dan had ik moeten bedenken dat er zoiets kan gebeuren. Hij vindt dat ik het op de spits heb gedreven. Gevalletje eigen schuld dikke bult. We hebben na lang praten afgesproken om het te vergeten, want ik kom er toch nooit achter wat er werkelijk is gebeurd. Het is wat het is, en ik zal ermee moeten leven.

Weet niet of ik het volg, je kan toch niet EN iets vergeten EN ermee leren leven?
Als je een nare ervaring hebt en je vergeet het dan is het geen deel van je en beïnvloed het je niet.
Als je een nare ervaring hebt en je leert ermee leven dan is het wel deel van je en beïnvloed het je leven niet nadelig.
Het kan niet en wel deel van je zijn en niet.

Zie je die vriend van je vriend nog eens? Zo ja, is het denkelijk lastig te vergeten.

Jezelf de schuld leven lijkt me teveel. Je hebt zoveel gedronken tussen mensen die je zou moeten kunnen vertrouwen dat je niet meer op je benen kon staan. Dan ben je niet meer iemand om consent seks mee te kunnen hebben. Je schat het goed in over die vriend; "zoiets doe je niet!".

pijnboompit schreef: ↑

22-01-2020 14:22

Natuurlijk ben ik het met jullie eens dat mijn vriend gewoon bij mij had moeten blijven. Dit heb ik hem ook gezegd.

Ik weet eigenlijk niet wat ik er op dit moment van moet denken. Enerzijds vind ik het ook mijn eigen schuld, want had ik maar niet zoveel moeten drinken. Door het zwarte gat waarin ik ben beland, weet ik niet wat er is gebeurd. En wie weet heb ik gewoon toegestemd en was ik te lam om nog "nee" te zeggen. Ik voel mij erg schuldig tegenover mijn vriend en ben allang blij dat hij zegt dat we het maar moeten vergeten.

Anderzijds voel ik mij heel akelig. Deze man had mij nooit in deze toestand mogen gebruiken.

Eigenlijk ben ik gewoon in de war.

Je zegt dat je in de war bent. FWIW, kan ik me voorstellen.
Wat zou maken dat je niet meer in de war bent? Er is wat tijd verstreken en je hebt het kunnen bespreken met je vriend.
Misschien toch hulp vragen ergens anders?