Seks
alle pijlers
vreemdgaan
zondag 18 januari 2009 om 23:54
Mijn naam is Henk, ben 40 jaar, werk parttime, getrouwd, 2 kinderen. Mijn vrouw en ik kennen elkaar 15 jaar en zijn in principe zeer gelukkig met elkaar. In principe omdat ik problemen heb met ons sex leven en zij dus niet. We hebben het er diverse keren over gesproken tot zeg maar ruzie toe. Uiteraard heeft dit niet tot een oplossing geleid en had ik de keuze zwartwit gezegd:
koffers pakken of accepteren zoals het is.
Zeg maar onder protest heb ik dus voor accepteren gekozen, ik voelde mij voor het blok gezet omdat ik niet wil scheiden.
UIt een bepaalde onvrede denk je misschien iets te vaak aan sex, kijk je porno e.d. In ieder geval je denkt dan niet aan je vrouw.
Onlangs is dus het onvermijdelijke gebeurd met een collega.
Natuurlijk was er drank in het spel. Vreemd genoeg kan zij de cafebezoeken niet herinneren maar de rest wel. We hebben elkaar weer gezien en gesproken op het werk. Elke dag moet ik aan haar denken. Zij vertelde dat zij dat gevoel ook heeft.
Zij heeft mij niet verteld dat ze er spijt van heeft, en eerlijk gezegd ik heb er ook geen spijt van. Ik ben mij ervan bewust dat dit nooit had mogen gebeuren. Tegenstrijdig gevoel omdat ik mijn vrouw niet wil kwetsen en er toch geen spijt van heb! !!
Nu ben ik dus "bang" dat als de situatie zich voordoet, dat het weer gebeurt. Zij heeft mij de avond van mijn leven bezorgd en dat buiten bij -10 zonder zelf klaar te komen. Ik zie het als een vorm van intimiteit die ik bij mijn vrouw mis.
Mijn vraag is nu hoe hier mee om te gaan, of wie herkent deze situatie??
Ik had nooit gedacht dat dit zo'n impact op mij zou hebben.
( binnenkort ga ik met de collega onder 4 ogen praten )
koffers pakken of accepteren zoals het is.
Zeg maar onder protest heb ik dus voor accepteren gekozen, ik voelde mij voor het blok gezet omdat ik niet wil scheiden.
UIt een bepaalde onvrede denk je misschien iets te vaak aan sex, kijk je porno e.d. In ieder geval je denkt dan niet aan je vrouw.
Onlangs is dus het onvermijdelijke gebeurd met een collega.
Natuurlijk was er drank in het spel. Vreemd genoeg kan zij de cafebezoeken niet herinneren maar de rest wel. We hebben elkaar weer gezien en gesproken op het werk. Elke dag moet ik aan haar denken. Zij vertelde dat zij dat gevoel ook heeft.
Zij heeft mij niet verteld dat ze er spijt van heeft, en eerlijk gezegd ik heb er ook geen spijt van. Ik ben mij ervan bewust dat dit nooit had mogen gebeuren. Tegenstrijdig gevoel omdat ik mijn vrouw niet wil kwetsen en er toch geen spijt van heb! !!
Nu ben ik dus "bang" dat als de situatie zich voordoet, dat het weer gebeurt. Zij heeft mij de avond van mijn leven bezorgd en dat buiten bij -10 zonder zelf klaar te komen. Ik zie het als een vorm van intimiteit die ik bij mijn vrouw mis.
Mijn vraag is nu hoe hier mee om te gaan, of wie herkent deze situatie??
Ik had nooit gedacht dat dit zo'n impact op mij zou hebben.
( binnenkort ga ik met de collega onder 4 ogen praten )
zaterdag 24 januari 2009 om 00:14
quote:heaven31 schreef op 22 januari 2009 @ 15:39:
tja hoe kom je in zo'n situatie..
heel simpel in half jaar tijd 7 begavenissen,zijn vader op sterven,en hij depressief...zich afreageren op mij en de kinderen.
en ikke thuis die zich daar dood aan zat te ergeren...
meneer kwam thuis,en ik altijd maar afwachten wat voor bui hij nu weer zou hebben,en dat resulteerde in veel ruzzie's.
op een gegeven moment negeerde ik hem gewoon!
het was mij ook allemaal overkomen,ook ik had het moeilijk,en het was teveel om allemaal aan de kant te schuiven..
ik hielp hem eerst,maar als je altijd word afgebekt,weet je zelf ook niet meer wat te doen..
ik heb dit toen gedaan...niet slim,maar beiden wisten niet hier mee om te gaan.
hij kon niet meer thuis zijn en vluchtte in het werk...
alles vrat behoorlijk aan ons..
maar toen kwam die andere collega,haar moeder doodziek en hop daar ga je.
kreeg goede band met haar,kon met haar praten over die dingen,want zij maakte die ook mee.
erna heeft hij wel afstand genomen van haar,maar ze belde dat haar moeder was overlden..en van het 1 kwam het ander..
Inderdaad een hele vervelende situatie.
Een bekende van mij ( hij was toen ongeveer 30 ) verloor in korte tijd zijn ouders en zijn jongere zus. Hij raakte hierdoor helemaal geflipt zodat hij later ook zijn vrouw, kinderen, huisdieren, baan en huis verloor.
Hij is alles kwijtgeraakt en is uiteindelijk op een woonbootje terechtgekomen. In en in triest.
tja hoe kom je in zo'n situatie..
heel simpel in half jaar tijd 7 begavenissen,zijn vader op sterven,en hij depressief...zich afreageren op mij en de kinderen.
en ikke thuis die zich daar dood aan zat te ergeren...
meneer kwam thuis,en ik altijd maar afwachten wat voor bui hij nu weer zou hebben,en dat resulteerde in veel ruzzie's.
op een gegeven moment negeerde ik hem gewoon!
het was mij ook allemaal overkomen,ook ik had het moeilijk,en het was teveel om allemaal aan de kant te schuiven..
ik hielp hem eerst,maar als je altijd word afgebekt,weet je zelf ook niet meer wat te doen..
ik heb dit toen gedaan...niet slim,maar beiden wisten niet hier mee om te gaan.
hij kon niet meer thuis zijn en vluchtte in het werk...
alles vrat behoorlijk aan ons..
maar toen kwam die andere collega,haar moeder doodziek en hop daar ga je.
kreeg goede band met haar,kon met haar praten over die dingen,want zij maakte die ook mee.
erna heeft hij wel afstand genomen van haar,maar ze belde dat haar moeder was overlden..en van het 1 kwam het ander..
Inderdaad een hele vervelende situatie.
Een bekende van mij ( hij was toen ongeveer 30 ) verloor in korte tijd zijn ouders en zijn jongere zus. Hij raakte hierdoor helemaal geflipt zodat hij later ook zijn vrouw, kinderen, huisdieren, baan en huis verloor.
Hij is alles kwijtgeraakt en is uiteindelijk op een woonbootje terechtgekomen. In en in triest.
zaterdag 24 januari 2009 om 00:29
quote:henk40 schreef op 23 januari 2009 @ 23:38:
[quote]blijfgewoonbianca schreef op 23 januari 2009 @ 01:35:
Als iemand mij kan overtuigen van zijn gelijk zal ik ook eerlijk zeggen dat hij/zij gelijk heeft, maar dat kost me wel moeite.
En als je vrouw je kan overtuigen hoe een lul je bent? Niet door vreemd te gaan, want hee ja dat kan gebeuren, wanneer je je bewust in onhandige situaties manoevreert. Maar over je onoprechtheid naar haar.
Ben je dan bereid tot reflectie?
[quote]blijfgewoonbianca schreef op 23 januari 2009 @ 01:35:
Als iemand mij kan overtuigen van zijn gelijk zal ik ook eerlijk zeggen dat hij/zij gelijk heeft, maar dat kost me wel moeite.
En als je vrouw je kan overtuigen hoe een lul je bent? Niet door vreemd te gaan, want hee ja dat kan gebeuren, wanneer je je bewust in onhandige situaties manoevreert. Maar over je onoprechtheid naar haar.
Ben je dan bereid tot reflectie?
zaterdag 24 januari 2009 om 00:31
quote:blijfgewoonbianca schreef op 23 januari 2009 @ 23:42:
Wat jij trouwens beschrijft , dat bedoelde ik totáál niet .
Het was bedoelt om eens over jezelf na te denken , geen voorstelrondje voor mijn lol .
Die reflectie komt over een aantal weken wel. In den beginne wil men het eerst voor zichzelf af kunnen doen met smoezen. Maar dat lukt niet. Komt Henk ook wel achter. Is 'ie deels al, waarom anders dit topic?!
Als je het aan jezelf niet kan verantwoorden Henk, kan je dat zeker aan een ander niet.
Wat jij trouwens beschrijft , dat bedoelde ik totáál niet .
Het was bedoelt om eens over jezelf na te denken , geen voorstelrondje voor mijn lol .
Die reflectie komt over een aantal weken wel. In den beginne wil men het eerst voor zichzelf af kunnen doen met smoezen. Maar dat lukt niet. Komt Henk ook wel achter. Is 'ie deels al, waarom anders dit topic?!
Als je het aan jezelf niet kan verantwoorden Henk, kan je dat zeker aan een ander niet.
zaterdag 24 januari 2009 om 00:32
zaterdag 24 januari 2009 om 00:35
quote:meds schreef op 24 januari 2009 @ 00:32:
[...]
Dat is niet het probleem hoor, het probleem is hoe je kan bewijzen dat je er 1 hebt in die kou. Piemels kunnen verschrompelen tot vingertopjes onder dergelijke omstandighedenAch ja, als zijn vrouw dat ding al niet opvalt... Hebben anderen er vast helemaal geen oog voor, toch?
[...]
Dat is niet het probleem hoor, het probleem is hoe je kan bewijzen dat je er 1 hebt in die kou. Piemels kunnen verschrompelen tot vingertopjes onder dergelijke omstandighedenAch ja, als zijn vrouw dat ding al niet opvalt... Hebben anderen er vast helemaal geen oog voor, toch?
zaterdag 24 januari 2009 om 00:38
