Seks
alle pijlers
vriend niet sexueel ingesteld
dinsdag 10 november 2009 om 13:32
Mijn vriend en ik hebben nu 2,5 jaar een relatie en we zijn 30 jaar oud. Ik heb er heel veel moeite mee dat mijn vriend niet sexueel is ingesteld. We hebben minder sex dan ik zou willen (2-3 keer per maand). Hij neemt nooit inititatief en ik kan hem nooit verleiden. Ook wil hij nooit tongzoenen en beffen. Bij dat laatste heb ik me maar neergelegd, hoe jammer ook. Hij vindt het vies (stinken, vies smaken etc). Tongzoenen vindt hij ook niet lekker. Als we het wel eens doen voel ik gewoon dat het voor hem meer een verplichting is. Hij heeft sinds enige tijd pijn bij de sex, wat natuurlijk een reden is voor de lage frequentie. Maar ook toen hij dat niet had, was hij niet sexueel. De vonken springen er niet van af. Ook na de sex heeft hij pijn. Hij zegt dat het ook door mij komt. Dat ik te droog ben. Maar ook met glijmiddel houdt hij het probleem. En met ex-partners heb ik nooit problemen gehad. Eindelijk heb ik hem zo ver gekregen om naar de uroloog te gaan met zijn probleem en we hebben donderdag een afspraak. Het mooie is, dat hij zegt dat hij dat voor mij doet. Dit geeft wel aan dat hij niet zit met zijn penis-probleem en lage frequentie sex. Als ik hem begin te zoenen of te streken wijst hij me af en heeft hij geen zin. Hij zegt dat het niet aan mij ligt en zielsveel van me houdt. We willen volgend jaar aan kinderen beginnen, maar ben bang dat ik met deze frequentie nooit zwanger word, maar dat terzijde.
Mijn hoop is nu gevestigd op de uroloog. Maar ik zal van hem nooit een gepassioneerd mens kunnen maken, wat ik wel heeeel jammer vindt. Hoe gaan jullie om met verschil in zin in sex? Meestal hebben de mannen meer zin volgens mij....
Mijn hoop is nu gevestigd op de uroloog. Maar ik zal van hem nooit een gepassioneerd mens kunnen maken, wat ik wel heeeel jammer vindt. Hoe gaan jullie om met verschil in zin in sex? Meestal hebben de mannen meer zin volgens mij....
donderdag 17 december 2009 om 17:14
Dotje, daar zijn nog andere oplossingen voor dan dat het vooral "zijn probleem" is en hij moet gaan oefenen. Ex vond ook dat "ik" de abnormale was en dacht dat hij er niks mee hoefde, niet zijn probleem was, het lag uiteraard aan mij (en mijn verleden). En dat voelt dan ook zo, terwijl ik ook dingen aangaf die mij konden helpen er meer lol in te hebben (bijv wat tijd voor voorbereiding en voorpret/fantasie, dat hij de hond eens uitliet zodat ik ff in bad kon en de omschakeling moeder-sexy vrouw kon maken enz). Daar werd ook niks mee gedaan.
Jij bent gaan zoeken voor hem, dat pleit absoluut voor je. En ja, tuurlijk kan dat getraind worden, het steeds wat langer vol te houden. Maaaaaaaaaar, er zijn toch hele andere dingen mogelijk, en niet alleen die nadruk op zijn "probleem" ligt en blijft liggen?
Ik bedoel, er zijn zoveel andere dingen die daar van af kunnen leiden, met handen-, tong- en vingers of speeltjes kan jij al voor een heel eind aan je gerief komen.. En dan hij op het laatst het ff "afmaakt"? Als hij weet dat het daar niet allemaal van afhangt, haalt dat de druk van hem en zijn "prestatie" af. Dat alles nu op hem rust, legt een enorme basis voor faalangst. Niet zo gek dat ie daar niks mee/aan doet en het liever (voor zichzelf) ontkent. Als hij weet dat jij voor jouw genot niet helemaal afhankelijk van hem bent, haalt dat de druk er juist af. Nu vormt hij het probleem, maar dit zijn kwetsbare issues, zeker voor een man en zijn gereedschap, wat zgn niet functioneert zoals het "hoort". Dat is voor geen man leuk en tast ook zijn trots aan. Zijn hele mannelijkheid op seksgebied hangt ervan af en hij voelt zich waarschijnlijk falen daarin.
Voor de een zou dat aanleiding zijn er (al dan niet discreet) mee aan de slag te gaan (leren uitstellen en hoe), maar voor de ander kan het net de (faal)angst zijn die overheerst en verlamt. Ik vermoed het laatste in jullie geval..
Ik heb een tijdje een spannend mailcontact gehad met iemand met hetzelfde en ik beschouw dat niet als een probleem, je kan het zelfs in je fantasie verwerken en in zijn voorstel was: eerst een keer (hij, snel) klaarkomen, dan pauze, dan de ander "aan de beurt" en hem opnieuw opwinden. Die 1e keer is nl te snel OMDAT ze zo opgewonden zijn. Een 2e keer gaat het veel minder snel en kan je gewoon normaal langduriger seks hebben. Dus ook dat zou een oplossing zijn, dat ie voor het vrijen al een keer is klaargekomen (al dan niet met jouw vaardigheden). Of eerder op die dag. Niks dodelijker voor een man dan teleurstelling van: "nu al? was dat alles?". (ik ga er natuurlijk van uit dat je zo niet gereageerd hebt, want het is al genant genoeg voor mannen, lijkt me).
Succes, het is absoluut goed dat je naar oplossingen hebt gezocht.. Maar je moet ook vooral lol en plezier in seks hebben en houden, en niet voor een van 2en een grote oefening en verplichting/prestatie worden.
Grappige is dat laatst datzelfde mailcontact zei: zorg maar dat je leert sneller in de mood te komen.. pardon? Dat is nu juist mijn issue, ik raak niet zomaar vanzelf geil, daar is eea voor nodig, dat kan ik ook niet leren of oefenen. Ik weet nu wat ik daarvoor nodig heb en dat is al heel wat, maar ik ga mezelf niet meer (laten) aanpraten dat ik dus een probleem heb. Onder bepaalde voorwaarden lukt dat prima en ben ik een superpassioneel iemand. Bij mij werkt het alleen anders dan bij de meesten.
Jij bent gaan zoeken voor hem, dat pleit absoluut voor je. En ja, tuurlijk kan dat getraind worden, het steeds wat langer vol te houden. Maaaaaaaaaar, er zijn toch hele andere dingen mogelijk, en niet alleen die nadruk op zijn "probleem" ligt en blijft liggen?
Ik bedoel, er zijn zoveel andere dingen die daar van af kunnen leiden, met handen-, tong- en vingers of speeltjes kan jij al voor een heel eind aan je gerief komen.. En dan hij op het laatst het ff "afmaakt"? Als hij weet dat het daar niet allemaal van afhangt, haalt dat de druk van hem en zijn "prestatie" af. Dat alles nu op hem rust, legt een enorme basis voor faalangst. Niet zo gek dat ie daar niks mee/aan doet en het liever (voor zichzelf) ontkent. Als hij weet dat jij voor jouw genot niet helemaal afhankelijk van hem bent, haalt dat de druk er juist af. Nu vormt hij het probleem, maar dit zijn kwetsbare issues, zeker voor een man en zijn gereedschap, wat zgn niet functioneert zoals het "hoort". Dat is voor geen man leuk en tast ook zijn trots aan. Zijn hele mannelijkheid op seksgebied hangt ervan af en hij voelt zich waarschijnlijk falen daarin.
Voor de een zou dat aanleiding zijn er (al dan niet discreet) mee aan de slag te gaan (leren uitstellen en hoe), maar voor de ander kan het net de (faal)angst zijn die overheerst en verlamt. Ik vermoed het laatste in jullie geval..
Ik heb een tijdje een spannend mailcontact gehad met iemand met hetzelfde en ik beschouw dat niet als een probleem, je kan het zelfs in je fantasie verwerken en in zijn voorstel was: eerst een keer (hij, snel) klaarkomen, dan pauze, dan de ander "aan de beurt" en hem opnieuw opwinden. Die 1e keer is nl te snel OMDAT ze zo opgewonden zijn. Een 2e keer gaat het veel minder snel en kan je gewoon normaal langduriger seks hebben. Dus ook dat zou een oplossing zijn, dat ie voor het vrijen al een keer is klaargekomen (al dan niet met jouw vaardigheden). Of eerder op die dag. Niks dodelijker voor een man dan teleurstelling van: "nu al? was dat alles?". (ik ga er natuurlijk van uit dat je zo niet gereageerd hebt, want het is al genant genoeg voor mannen, lijkt me).
Succes, het is absoluut goed dat je naar oplossingen hebt gezocht.. Maar je moet ook vooral lol en plezier in seks hebben en houden, en niet voor een van 2en een grote oefening en verplichting/prestatie worden.
Grappige is dat laatst datzelfde mailcontact zei: zorg maar dat je leert sneller in de mood te komen.. pardon? Dat is nu juist mijn issue, ik raak niet zomaar vanzelf geil, daar is eea voor nodig, dat kan ik ook niet leren of oefenen. Ik weet nu wat ik daarvoor nodig heb en dat is al heel wat, maar ik ga mezelf niet meer (laten) aanpraten dat ik dus een probleem heb. Onder bepaalde voorwaarden lukt dat prima en ben ik een superpassioneel iemand. Bij mij werkt het alleen anders dan bij de meesten.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 17 december 2009 om 17:23
Hahaha, Dotje, herkenbaar hoor. Door dat vele geschrijf en nadenken en lezen over seks ben ik ook bijna zo ver om een geinteresseerd iemand te bellen om een eetafspraak. Die wou mij een paar weken geleden nog, dus moet lukken, hahaha. Ik dacht net hetzelfde..
Maar ja, die aantrekking heb ik momenteel niet echt met iemand en al zeker niet in de buurt. Ik ben bijna in de staat dat het me niks meer uitmaakt, hij is wel wat jonger en niet onaantrekkelijk. Kan ik allicht beter leren kennen, toch?
De enige met wie ik als vanzelf "aanraakbaar" ben zijn een exje van 2 jaar terug en iemand uit de kroeg, maar die eerste gaat niks meer worden en de 2e is bezet en daar begin ik liever niet aan. Dat is de enige die ik in het voorbijgaan vastpak en hij mij ook. Laatst werden we zelfs uit elkaar gehaald, hahaha, en dat, terwijl ik bekend sta als "ijskoningin" die niet te versieren is. Maar ik had ff zo'n behoefte aan lichaamscontact, pfff..
Je hebt gelijk met dat opgekropte, op een gegeven moment barst een keer de bom.. lijntje kan niet altijd gespannen zijn..
Tja, ik hoop dat je hier iets aan hebt. Succes.. jammer dat jullie al zover gekomen zijn dat je het vrijwel opgegeven hebt thuis..
Maar ja, die aantrekking heb ik momenteel niet echt met iemand en al zeker niet in de buurt. Ik ben bijna in de staat dat het me niks meer uitmaakt, hij is wel wat jonger en niet onaantrekkelijk. Kan ik allicht beter leren kennen, toch?
De enige met wie ik als vanzelf "aanraakbaar" ben zijn een exje van 2 jaar terug en iemand uit de kroeg, maar die eerste gaat niks meer worden en de 2e is bezet en daar begin ik liever niet aan. Dat is de enige die ik in het voorbijgaan vastpak en hij mij ook. Laatst werden we zelfs uit elkaar gehaald, hahaha, en dat, terwijl ik bekend sta als "ijskoningin" die niet te versieren is. Maar ik had ff zo'n behoefte aan lichaamscontact, pfff..
Je hebt gelijk met dat opgekropte, op een gegeven moment barst een keer de bom.. lijntje kan niet altijd gespannen zijn..
Tja, ik hoop dat je hier iets aan hebt. Succes.. jammer dat jullie al zover gekomen zijn dat je het vrijwel opgegeven hebt thuis..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 17 december 2009 om 17:38
Robbedoes, kan me helemaal vinden in je laatste mail en 3 oorzaken v vreemdgaan.
Kan me ook heel goed voorstellen hoe het moet zijn als je vrouw meestal alleen seks met je heeft omdat ze "toegeeft" voor jou, om jou een plezier te doen. Dan voel je je niet begeerd, terwijl je met je verstand wel weet dat het bij haar iha ligt en niet aan jouw aantrekkelijkheid of persoon. Maar toch is dit niet leuk, ik deed dit eigenlijk ook bij mijn ex en vond dat zelf verschrikkelijk. Ik zat zelf in onmacht hierover en kon me goed inleven hoe dat voor hem moest zijn. Het is heel cru, als je niet weet (allebei) hoe het anders te doen of wel die zin te krijgen..
Maar kan me heel goed voorstellen dat je dat weleens met passie terug wil meemaken. Uiteindelijk vonden wij wel een oplossing (ik ben gematigd bdsm-er), een compromis, waardoor ik tenminste ook zin had, opgewonden was als we seks hadden. Ons seksleven ging daarmee met sprongen vooruit, was voor hem ook veel leuker met mij in horny staat, al bleef het een "noodoplossing" en niet voor de lange termijn. Dan maakte ik hem 's nachts wakker (op bepaalde wijze ) en afhankelijk van hoe moe hij was was het dan fijn en heftig of kreeg ik alsnog niet genoeg terug en dat was pas echt frustrerend, want had ik mezelf "voor niks" helemaal in horny mood gebracht en gebeurde er niks mee. Niks is meer killing dan dat er geen moeite terug wordt gedaan voor je.. even voor alle duidelijkheid: hij kreeg misschien niet vaak genoeg, maar daarvoor kreeg ik nooit bevrediging en hij altijd wel, of ik er ook wat aan beleefde of niet.. dus ik voelde me dan alsnog aan mijn lot overgelaten en vond het nu wel belangrijk dat ik ook aan mijn trekken kwam, nu de mogelijkheid er wel was. Maar ja, dat had dus ook met het tijdstip te maken (privacy, kids in slaap en dan had ik tijd nodig om in de mood te komen).
Dus tja, het was niet ideaal allemaal.. In plaats van dat ik het nu als single als een probleem zie, zoek ik nu degenen die bij mij passen hierin. Maak er een deugd van, dus. Voor mij werkt "op afspraak" dus bijv heel goed: dan weet ik dat ik privacy heb, neem de tijd om me voor te bereiden (schoon en glad), bepaalde kleding, en ook in de mood (bijv elkaar gek maken vooraf per mail/sms). Van de nood een deugd gemaakt dus..
Succes Robbedoes en ik hoop dat 2010 een beter jaar in petto heeft voor je op dat gebied!
Kan me ook heel goed voorstellen hoe het moet zijn als je vrouw meestal alleen seks met je heeft omdat ze "toegeeft" voor jou, om jou een plezier te doen. Dan voel je je niet begeerd, terwijl je met je verstand wel weet dat het bij haar iha ligt en niet aan jouw aantrekkelijkheid of persoon. Maar toch is dit niet leuk, ik deed dit eigenlijk ook bij mijn ex en vond dat zelf verschrikkelijk. Ik zat zelf in onmacht hierover en kon me goed inleven hoe dat voor hem moest zijn. Het is heel cru, als je niet weet (allebei) hoe het anders te doen of wel die zin te krijgen..
Maar kan me heel goed voorstellen dat je dat weleens met passie terug wil meemaken. Uiteindelijk vonden wij wel een oplossing (ik ben gematigd bdsm-er), een compromis, waardoor ik tenminste ook zin had, opgewonden was als we seks hadden. Ons seksleven ging daarmee met sprongen vooruit, was voor hem ook veel leuker met mij in horny staat, al bleef het een "noodoplossing" en niet voor de lange termijn. Dan maakte ik hem 's nachts wakker (op bepaalde wijze ) en afhankelijk van hoe moe hij was was het dan fijn en heftig of kreeg ik alsnog niet genoeg terug en dat was pas echt frustrerend, want had ik mezelf "voor niks" helemaal in horny mood gebracht en gebeurde er niks mee. Niks is meer killing dan dat er geen moeite terug wordt gedaan voor je.. even voor alle duidelijkheid: hij kreeg misschien niet vaak genoeg, maar daarvoor kreeg ik nooit bevrediging en hij altijd wel, of ik er ook wat aan beleefde of niet.. dus ik voelde me dan alsnog aan mijn lot overgelaten en vond het nu wel belangrijk dat ik ook aan mijn trekken kwam, nu de mogelijkheid er wel was. Maar ja, dat had dus ook met het tijdstip te maken (privacy, kids in slaap en dan had ik tijd nodig om in de mood te komen).
Dus tja, het was niet ideaal allemaal.. In plaats van dat ik het nu als single als een probleem zie, zoek ik nu degenen die bij mij passen hierin. Maak er een deugd van, dus. Voor mij werkt "op afspraak" dus bijv heel goed: dan weet ik dat ik privacy heb, neem de tijd om me voor te bereiden (schoon en glad), bepaalde kleding, en ook in de mood (bijv elkaar gek maken vooraf per mail/sms). Van de nood een deugd gemaakt dus..
Succes Robbedoes en ik hoop dat 2010 een beter jaar in petto heeft voor je op dat gebied!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 17 december 2009 om 17:52
Robbedoes, misschien helpt het toch wel als je haar voor het blok gaat zetten.. bij mij was er ook een crisis voor nodig, voor ik me echt ging verdiepen en richten op mijn eigen behoeften, seksualiteit en libido..
En dat is een belangrijk verschil: vroeger had ik seks voor hem, ik had niet zo'n behoefte.. en nu heb ik mijzelf "geschoond" van allerlei geestelijke (en praktische) belemmeringen, die mij oa weerhielden van seks te kunnen genieten en daaraan toe te geven.. Dus nu is het tenminste mijn oprecht eigen behoefte die spreekt en niet om een ander een plezier te doen. Zij moet het zichzelf gunnen vooral.
Je kan het zo eens gaan spelen: dat zij zichzelf gigantisch tekort doet, dat je dat niet langer aan kan zien, dat het niet okee is om dat belangrijke onderdeel van jezelf te bevriezen, dat je haar gunt om zichzelf te zijn daarin, zonder belemmeringen te genieten van het leven en wat het leven te bieden heeft. Niet alleen voor jou, maar vooral voor zichzelf geen genoegen moet en hoeft te nemen met een leven, waarin dit geen noemenswaardige rol speelt..
Als ze zelf niet weet waarom, dan kan je daar in therapie achter komen wat je zo blokkeert.
En er wat aan doen. Misschien houdt ze stiekem wel van bepaalde triggers, maar durft ze dat niet te bespreken, omdat ze bang is voor afwijzing of een afwijking te zijn, uitgelachen te worden of wat dan ook. Garandeer haar dus ook dat je niks vreemd of raar zal vinden..
Nogmaals, ik had er zelf ook niet zoveel problemen mee, ik voelde weinig behoefte aan seks. Dat is natuurlijk zo, omDAT je er zo weinig mee doet, en dat libido van laag naar nog lager gaat. En nu is dat ff anders, hahaha. Maar ja, nu weet ik eea en heb soms ook langere tijd geen partner en mis ik het nog! (omdat ik eea aan voorkeuren heb, geen gebrek aan belangstelling, maar zelf niet snel aangetrokken voel tot iemand).
Maar ben zelf ook onderhand wel toe aan een sv-tje, hahaha. Zeker met deze onderwerpen en lekker lange nachten
En dat is een belangrijk verschil: vroeger had ik seks voor hem, ik had niet zo'n behoefte.. en nu heb ik mijzelf "geschoond" van allerlei geestelijke (en praktische) belemmeringen, die mij oa weerhielden van seks te kunnen genieten en daaraan toe te geven.. Dus nu is het tenminste mijn oprecht eigen behoefte die spreekt en niet om een ander een plezier te doen. Zij moet het zichzelf gunnen vooral.
Je kan het zo eens gaan spelen: dat zij zichzelf gigantisch tekort doet, dat je dat niet langer aan kan zien, dat het niet okee is om dat belangrijke onderdeel van jezelf te bevriezen, dat je haar gunt om zichzelf te zijn daarin, zonder belemmeringen te genieten van het leven en wat het leven te bieden heeft. Niet alleen voor jou, maar vooral voor zichzelf geen genoegen moet en hoeft te nemen met een leven, waarin dit geen noemenswaardige rol speelt..
Als ze zelf niet weet waarom, dan kan je daar in therapie achter komen wat je zo blokkeert.
En er wat aan doen. Misschien houdt ze stiekem wel van bepaalde triggers, maar durft ze dat niet te bespreken, omdat ze bang is voor afwijzing of een afwijking te zijn, uitgelachen te worden of wat dan ook. Garandeer haar dus ook dat je niks vreemd of raar zal vinden..
Nogmaals, ik had er zelf ook niet zoveel problemen mee, ik voelde weinig behoefte aan seks. Dat is natuurlijk zo, omDAT je er zo weinig mee doet, en dat libido van laag naar nog lager gaat. En nu is dat ff anders, hahaha. Maar ja, nu weet ik eea en heb soms ook langere tijd geen partner en mis ik het nog! (omdat ik eea aan voorkeuren heb, geen gebrek aan belangstelling, maar zelf niet snel aangetrokken voel tot iemand).
Maar ben zelf ook onderhand wel toe aan een sv-tje, hahaha. Zeker met deze onderwerpen en lekker lange nachten
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
donderdag 17 december 2009 om 17:58
Jouw vent is een fetishist...dat denk ik tenminste. Homo dacht ik ook aan.
Je kunt natuurlijk gewoon een kut vies vinden..dat is gewoon mogelijk dames..en je eet ook geen tuinbonen als je die vies vind. Daar kan ik dus nog inkomen.
Ik herken veel van je verhaal. Mijn ex wou ook nooit zoenen, laat staan beffen, was absoluut geen homo, maar had wel een fetish.
Hij wou wel sex met mij, maar altijd in combinatie met die fetish....
Hij had niks met vlees..alleen met rubber.
Je kunt natuurlijk gewoon een kut vies vinden..dat is gewoon mogelijk dames..en je eet ook geen tuinbonen als je die vies vind. Daar kan ik dus nog inkomen.
Ik herken veel van je verhaal. Mijn ex wou ook nooit zoenen, laat staan beffen, was absoluut geen homo, maar had wel een fetish.
Hij wou wel sex met mij, maar altijd in combinatie met die fetish....
Hij had niks met vlees..alleen met rubber.
donderdag 17 december 2009 om 21:20
@ Suzy65 vroeg:quote:Suzy65 schreef op 17 december 2009 @ 16:44:
Soulsinger, fijn, dank je. [...] Hoe heb jij heen kunnen breken door jouw "pantser" van niet aaibaar zijn naar nu wel? Daar ben ik ff benieuwd naar.. en vind ik superknap! Zelf heb ik de stap gezet naar "mijn soort seks" (maar dat is hardere, niet lief strelen of zo), denk altijd dat dat dus bij me hoort, niet aaibaar zijn. Soort onzichtbare laag om me heen, waar eea voor nodig is om te doorbreken (bijv uitzonderlijke geilheid). Zou graag tips van je krijgen?
Moeilijke vraag: hoe heb ik het voor elkaar gekregen om mijn libido, dat jarenlang erg laag was, weer terug te krijgen? Wij zeggen hier altijd "Vraag niet hoe het kan, maar geniet ervan!"
Dat doen we nu al ruim een half jaar. Sinds de omslag bij mij hebben we het leuker dan ooit; op alle gebied. We zijn erg close en lopen slaaptekort op van de vele uren seks. Ook midden in de nacht maken we elkaar ervoor wakker; dat gebeurde nooit!
Het is een proces van maanden geweest, het is een wisselwerking tussen allerlei dingen. Ik weet ook niet goed of ik het antwoord op je vraag hier zal posten, of in een ander topic.
De ommekeer was er in elk geval niet gekomen als mijn man mij afgelopen voorjaar niet heel duidelijk had gezegd dat hij echt meer aandacht, intimiteit en seks wilde en dat het zo niet langer verder kon. Hij heeft altijd veel geduld met mij gehad en respect voor mij, ook als ik nee zei. Hij had het natuurlijk al vaker aangesneden, maar drong nooit aan, werd niet boos, ging ook niet vreemd. Daardoor heeft het wel te lang voortgesudderd, achteraf. Deze bekentenis werkte bij mij wel als een alarmbel.
Als laatste redmiddel stelde hij voor de cursus Verschil in Verlangen op www.hartenziel.nl te volgen. Daar heb ik veel aan gehad. Door het maken van opdrachten en het schrijven in je eigen dagboek, maar vooral door het lezen in de dagboeken van anderen, ben ik me veel meer met erotiek en seks gaan bezighouden. Daardoor kwam bij mij het gevoel weer terug dat ik jarenlang kwijt was geweest.
Ik ben veel op internet en op forums gaan lezen over mensen met dezelfde problemen als wij (onder andere op Viva). Ik heb ook veel gehad aan het boek "Erotische intelligentie" van Esther Perel. Dat gaat over stellen met een lange relatie, die elkaar door en door kennen, waardoor ze op seksueel gebied uit elkaar gegroeid zijn. "Als je alles deelt en samen doet, valt er in bed niets meer te ontdekken. Lust heeft verschil nodig", zegt Perel.
Mijn man en ik gingen ook weer vaker samen op de bank zitten, stoppen met je eigen dingen en samen nog even kletsen of een film kijken. Of naar een leuk feest toe en dansen.
Langzaam klom ik langs de negatieve spiraal terug omhoog. Ik ging weer meer open staan voor erotiek; herkende de signalen en prikkels weer. Ik ben in alle opzichten veel lijfelijker geworden, mijn zintuigen werken beter, ik wil weer aanraken en zoenen wat ik jaren afschuwelijk vond, neem nu vaak het initiatief in bed. Ik ging ook meer sporten, viel wat af en ging mijn lichaam weer beter verzorgen (nagels lakken, leuke lingerie dragen etc). Ik zag er stralend uit afgelopen zomer, en was kennelijk veel aantrekkelijker geworden, want de reacties van mannen bleven niet uit. Ik ken mezelf niet meer terug en hoop dat dit heel lang zo blijft, want ik weet nu ook wat ik mezelf al die jaren heb ontzegd.
En wat ik van mezelf nooit had gedacht: het leek me gaandeweg toch wel interessant om eens een andere man te ontmoeten. Nieuwsgierig daarnaar ben ik verzeild geraakt in een e-mailcontact met een man, dat onschuldig begon maar na verloop van tijd steeds spannender werd. Ook dat maakte weer het nodige in mij wakker; vooral het feit dat dit stiekem gebeurde (ohh!). Na enkele weken hebben we elkaar ontmoet en gezoend en toen heb ik het eerlijk opgebiecht aan mijn man. Die was natuurlijk erg verbaasd dat ik degene was die hiermee bezig was. Wederom was hij niet boos, maar ik kon hem hetzelfde plezier natuurlijk niet ontzeggen.
Dat was het startsein om te kijken of een iets meer open relatie voor ons haalbaar zou kunnen zijn. We hebben deze zomer heel veel gepraat en afspraken gemaakt, daarna allebei iemand gezocht en gevonden, waar we nu voorzichtig de grenzen mee aan het verkennen zijn, zoveel mogelijk in overleg. We willen niet dat dit ten koste gaat van wat we samen hebben: het moet een aanvulling, een verrijking zijn. Dat is leuk maar tegelijk moeilijk en het levert af en toe behoorlijk wat emoties op (angst, jaloezie, afgunst etc), vooral bij mij, maar het geeft ook mooie nieuwe contacten en er zit in elk geval weer leven in ons en in onze relatie.
Soulsinger, fijn, dank je. [...] Hoe heb jij heen kunnen breken door jouw "pantser" van niet aaibaar zijn naar nu wel? Daar ben ik ff benieuwd naar.. en vind ik superknap! Zelf heb ik de stap gezet naar "mijn soort seks" (maar dat is hardere, niet lief strelen of zo), denk altijd dat dat dus bij me hoort, niet aaibaar zijn. Soort onzichtbare laag om me heen, waar eea voor nodig is om te doorbreken (bijv uitzonderlijke geilheid). Zou graag tips van je krijgen?
Moeilijke vraag: hoe heb ik het voor elkaar gekregen om mijn libido, dat jarenlang erg laag was, weer terug te krijgen? Wij zeggen hier altijd "Vraag niet hoe het kan, maar geniet ervan!"
Dat doen we nu al ruim een half jaar. Sinds de omslag bij mij hebben we het leuker dan ooit; op alle gebied. We zijn erg close en lopen slaaptekort op van de vele uren seks. Ook midden in de nacht maken we elkaar ervoor wakker; dat gebeurde nooit!
Het is een proces van maanden geweest, het is een wisselwerking tussen allerlei dingen. Ik weet ook niet goed of ik het antwoord op je vraag hier zal posten, of in een ander topic.
De ommekeer was er in elk geval niet gekomen als mijn man mij afgelopen voorjaar niet heel duidelijk had gezegd dat hij echt meer aandacht, intimiteit en seks wilde en dat het zo niet langer verder kon. Hij heeft altijd veel geduld met mij gehad en respect voor mij, ook als ik nee zei. Hij had het natuurlijk al vaker aangesneden, maar drong nooit aan, werd niet boos, ging ook niet vreemd. Daardoor heeft het wel te lang voortgesudderd, achteraf. Deze bekentenis werkte bij mij wel als een alarmbel.
Als laatste redmiddel stelde hij voor de cursus Verschil in Verlangen op www.hartenziel.nl te volgen. Daar heb ik veel aan gehad. Door het maken van opdrachten en het schrijven in je eigen dagboek, maar vooral door het lezen in de dagboeken van anderen, ben ik me veel meer met erotiek en seks gaan bezighouden. Daardoor kwam bij mij het gevoel weer terug dat ik jarenlang kwijt was geweest.
Ik ben veel op internet en op forums gaan lezen over mensen met dezelfde problemen als wij (onder andere op Viva). Ik heb ook veel gehad aan het boek "Erotische intelligentie" van Esther Perel. Dat gaat over stellen met een lange relatie, die elkaar door en door kennen, waardoor ze op seksueel gebied uit elkaar gegroeid zijn. "Als je alles deelt en samen doet, valt er in bed niets meer te ontdekken. Lust heeft verschil nodig", zegt Perel.
Mijn man en ik gingen ook weer vaker samen op de bank zitten, stoppen met je eigen dingen en samen nog even kletsen of een film kijken. Of naar een leuk feest toe en dansen.
Langzaam klom ik langs de negatieve spiraal terug omhoog. Ik ging weer meer open staan voor erotiek; herkende de signalen en prikkels weer. Ik ben in alle opzichten veel lijfelijker geworden, mijn zintuigen werken beter, ik wil weer aanraken en zoenen wat ik jaren afschuwelijk vond, neem nu vaak het initiatief in bed. Ik ging ook meer sporten, viel wat af en ging mijn lichaam weer beter verzorgen (nagels lakken, leuke lingerie dragen etc). Ik zag er stralend uit afgelopen zomer, en was kennelijk veel aantrekkelijker geworden, want de reacties van mannen bleven niet uit. Ik ken mezelf niet meer terug en hoop dat dit heel lang zo blijft, want ik weet nu ook wat ik mezelf al die jaren heb ontzegd.
En wat ik van mezelf nooit had gedacht: het leek me gaandeweg toch wel interessant om eens een andere man te ontmoeten. Nieuwsgierig daarnaar ben ik verzeild geraakt in een e-mailcontact met een man, dat onschuldig begon maar na verloop van tijd steeds spannender werd. Ook dat maakte weer het nodige in mij wakker; vooral het feit dat dit stiekem gebeurde (ohh!). Na enkele weken hebben we elkaar ontmoet en gezoend en toen heb ik het eerlijk opgebiecht aan mijn man. Die was natuurlijk erg verbaasd dat ik degene was die hiermee bezig was. Wederom was hij niet boos, maar ik kon hem hetzelfde plezier natuurlijk niet ontzeggen.
Dat was het startsein om te kijken of een iets meer open relatie voor ons haalbaar zou kunnen zijn. We hebben deze zomer heel veel gepraat en afspraken gemaakt, daarna allebei iemand gezocht en gevonden, waar we nu voorzichtig de grenzen mee aan het verkennen zijn, zoveel mogelijk in overleg. We willen niet dat dit ten koste gaat van wat we samen hebben: het moet een aanvulling, een verrijking zijn. Dat is leuk maar tegelijk moeilijk en het levert af en toe behoorlijk wat emoties op (angst, jaloezie, afgunst etc), vooral bij mij, maar het geeft ook mooie nieuwe contacten en er zit in elk geval weer leven in ons en in onze relatie.
vrijdag 18 december 2009 om 00:16
Dank voor je enorme openheid, Soulsinger!
Ik herken er eea in van mijzelf. En dat boek lezen ook..
Ik vind het geweldig dat je die weg terug hebt gevonden. En ja, ik geloof zeker dat een te grote vertrouwdheid killing is in langdurige relaties. Je wordt dan meer familie en er moet zeker verschil geven om spanning te maken. Makes sense!
Was bij ons ook eigenlijk zo. Jarenlang stond zoenen en aanraken mij trouwens ook tegen. Alleen als ik in die stemming was en dat was niet vaak. Ook ik heb idd ontdekt dat erover lezen (van anderen) eea weer kan wekken de goede kant op. Ik nam daarvoor Nancy Friday of bepaalde verhalen en fantasieen van anderen op internet.
Ik heb het gevoel wel dat ik ook makkelijker ben geworden daarin, maar ik kan het momenteel niet uittesten. Ik heb afgelopen paar jaar veel aandacht besteed (in periodes) aan mijn seksualiteit (her)ontdekken. Tijd voor uitgetrokken, bijv door een "dutje" te doen (lees, uurtje op seksuele fantasie concentreren en bijbehorende gevoelens). Bij mij kan dat verlangen dan heel tastbaar worden, en dan loopt het zo op, dat ik gefrustreerd raak als ik niemand "voorhanden" heb. Dan moet ik dat libido noodgedwongen weer omlaag brengen, want dan weet ik er geen raad mee (en eigen"handig" lost dat niet op). Zoenen kan je niet in je eentje en andere dingen ook niet, noch een lichaam tegen je aan voelen. Kon vroeger niet denken dat ik dat zo zou kunnen missen!! Ik taalde er niet naar!
Ik vind het heel knap hoe jullie hiermee omgegaan zijn. Ik denk dat zo'n alarmbel idd nodig kan zijn, om de ernst onder ogen te zien, goed van hem! (bizar, ik schrijf dat ook net aan Robbedoes.. bij mij was er ook een enorme alarmbel voor nodig!). Ik herken ook dat je man te goedzakkerig gereageerd heeft al die tijd, dat gerespecteerd heeft. En eigenlijk moeten we dat niet hebben, maar juist dat zetje. Want het is zonde van al die tijd dat je dat jezelf en je man ontzegd hebt, he?
Maar eind goed, al goed. Wees voorzichtig met allebei sv's. Toevallig hebben jullie nu allebei tegelijk, maar dat komt straks anders te liggen, dat loopt nooit helemaal parallel en heeft zekere risico's in zich. Sommige stellen kunnen dit uitstekend, anderen krijgen vroeg of laat toch moeite mee. En het ging net zo lekker bij jullie, dus blijf alert op veranderingen bij elkaar en blijf vooral heel goed communiceren!
Zelf kan ik me uitsluitend op 1 persoon tegelijk richten. Ik ben al geen multitasker, ik heb de volle aandacht nodig voor waar ik op dat moment mee bezig ben of met wie. Ik kan al die dingen moeilijk scheiden, tegelijktijdig. Ik moet me juist heel erg focussen op die ander en heb verbondenheid nodig. Jaloers ben ik niet, maar ik zou er wel moeite mee hebben, qua aandacht delen. Zelf sta ik momenteel open voor vaste (seks)partner, maar dan parttime/ lat hooguit.
Ik vind dit wel geweldig om te lezen, dat je zo de weg terug kan vinden samen! Complimenten en geniet ervan. Vooral dat stralende kan ik me helemaal voorstellen. Je staat weer op de kaart, meid! Top vind ik dat en je ziet hoe belangrijk je uitstraling is, wat je van binnen voelt straalt door naar buiten. En stralende mensen worden gezien. (ik merk dit ook als ik seksueel aktief en stralend ben). Good for you!
Ik herken er eea in van mijzelf. En dat boek lezen ook..
Ik vind het geweldig dat je die weg terug hebt gevonden. En ja, ik geloof zeker dat een te grote vertrouwdheid killing is in langdurige relaties. Je wordt dan meer familie en er moet zeker verschil geven om spanning te maken. Makes sense!
Was bij ons ook eigenlijk zo. Jarenlang stond zoenen en aanraken mij trouwens ook tegen. Alleen als ik in die stemming was en dat was niet vaak. Ook ik heb idd ontdekt dat erover lezen (van anderen) eea weer kan wekken de goede kant op. Ik nam daarvoor Nancy Friday of bepaalde verhalen en fantasieen van anderen op internet.
Ik heb het gevoel wel dat ik ook makkelijker ben geworden daarin, maar ik kan het momenteel niet uittesten. Ik heb afgelopen paar jaar veel aandacht besteed (in periodes) aan mijn seksualiteit (her)ontdekken. Tijd voor uitgetrokken, bijv door een "dutje" te doen (lees, uurtje op seksuele fantasie concentreren en bijbehorende gevoelens). Bij mij kan dat verlangen dan heel tastbaar worden, en dan loopt het zo op, dat ik gefrustreerd raak als ik niemand "voorhanden" heb. Dan moet ik dat libido noodgedwongen weer omlaag brengen, want dan weet ik er geen raad mee (en eigen"handig" lost dat niet op). Zoenen kan je niet in je eentje en andere dingen ook niet, noch een lichaam tegen je aan voelen. Kon vroeger niet denken dat ik dat zo zou kunnen missen!! Ik taalde er niet naar!
Ik vind het heel knap hoe jullie hiermee omgegaan zijn. Ik denk dat zo'n alarmbel idd nodig kan zijn, om de ernst onder ogen te zien, goed van hem! (bizar, ik schrijf dat ook net aan Robbedoes.. bij mij was er ook een enorme alarmbel voor nodig!). Ik herken ook dat je man te goedzakkerig gereageerd heeft al die tijd, dat gerespecteerd heeft. En eigenlijk moeten we dat niet hebben, maar juist dat zetje. Want het is zonde van al die tijd dat je dat jezelf en je man ontzegd hebt, he?
Maar eind goed, al goed. Wees voorzichtig met allebei sv's. Toevallig hebben jullie nu allebei tegelijk, maar dat komt straks anders te liggen, dat loopt nooit helemaal parallel en heeft zekere risico's in zich. Sommige stellen kunnen dit uitstekend, anderen krijgen vroeg of laat toch moeite mee. En het ging net zo lekker bij jullie, dus blijf alert op veranderingen bij elkaar en blijf vooral heel goed communiceren!
Zelf kan ik me uitsluitend op 1 persoon tegelijk richten. Ik ben al geen multitasker, ik heb de volle aandacht nodig voor waar ik op dat moment mee bezig ben of met wie. Ik kan al die dingen moeilijk scheiden, tegelijktijdig. Ik moet me juist heel erg focussen op die ander en heb verbondenheid nodig. Jaloers ben ik niet, maar ik zou er wel moeite mee hebben, qua aandacht delen. Zelf sta ik momenteel open voor vaste (seks)partner, maar dan parttime/ lat hooguit.
Ik vind dit wel geweldig om te lezen, dat je zo de weg terug kan vinden samen! Complimenten en geniet ervan. Vooral dat stralende kan ik me helemaal voorstellen. Je staat weer op de kaart, meid! Top vind ik dat en je ziet hoe belangrijk je uitstraling is, wat je van binnen voelt straalt door naar buiten. En stralende mensen worden gezien. (ik merk dit ook als ik seksueel aktief en stralend ben). Good for you!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 18 december 2009 om 00:18
Soulsinger, ik denk dat seksualiteit een belangrijke ingang naar je eigen diepgang/ziel of hoe je het ook wil noemen is.. een toegang naar je basis of zoiets. Als je daar aandacht aan besteedt komt dat ten goede aan alles in je leven, kom je in een soort flow. Tis maar een theorietje, maar ik geloof daarin. Verlangens en dromen zetten aan tot aktie, tot verandering en groei. Tot een positieve spiraal idd. Mooi verhaal van je! Dank dat je dat hier wil delen met mij en anderen.
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 18 december 2009 om 00:44
Dotje, 16.09 uur:
Ja, ik zie dit toch ook bij anderen. Dat om de kinderen bij elkaar blijven.. dat was eerlijk gezegd het allermoeilijkste ooit in mijn leven. Je beschermt je kinderen zoveel mogelijk tegen allerlei schade en dan ga je als ouders dat zelf toebrengen?! Het was toen niet mijn keuze, maar ik vond het vreselijk. En toch is het goed afgelopen, maar daar heb ik heel veel tijd in gestopt en met veel positiviteit begeleid, bij de kinderen, mijzelf en zelfs bij ex, om met deze nieuwe toestand om te gaan samen en een succes te blijven maken van ons, als gezin, zij het niet in 1 huis.
Tuurlijk is en blijft het voor kinderen heel belangrijk als ouders bij elkaar zijn. Toch, wat is het voor voorbeeld wat je daarmee geeft eigenlijk? Dat is ook een visie. Kinderen voelen meer aan dan je denkt. Ouders die niet echt happy zijn en in een sleur, min of meer met tegenzin bij elkaar wonen, niet echt liefdevol en warm tegen elkaar.. Maar goed, uit elkaar is zeker ook niet alles!! Een hoop gedoe met regelingen, geld, dubbele huizen en vlak het verdriet niet uit, wat er ook geweest is. Maar ook bevrijding ergens, waardoor ik opgewekt kon zijn, elke dag. Maar ik had en nam de tijd dit te verwerken en op zijn plek te krijgen.. dat is ook een luxe.
Bij familieleden was het ook al jaren "op". Een van de 2 verliefd op een ander en vanaf het begin eerlijk. Hij gaf daar de eerste jaren niet aan toe, later wel. Al die tijd bleven ze bij elkaar, in hetzelfde echtelijke bed zelfs. Dat is moeilijk. En was vooral vanwege de kinderen. Weet je, je ontneemt elkaar dan ook jaren de kans om gelukkig te worden met evt iemand anders. Beiden leefden maar half. En ook nog jaren volgehouden zo. Uiteindelijk nu toch uit elkaar, in elkaars buurt blijven wonen. En nu beiden jaren ouder en verder (en minder kans op nieuwe relatie). Zijn verliefdheid was vrij snel afgelopen daarna, te ver weg wonend en onhandig.. zij geniet ergens van nu de eigen vrijheid en eigen sfeer. Tja, zijn of worden ze zoveel gelukkiger ervan? Ik weet het niet. Maar een passieloos leven in beide ouders lijkt me ook niet het perfecte voorbeeld. En hun onderlinge contact was en blijft prima, verandert niet. Dan is het toch wel fijn je eigen leven te kunnen bepalen en iig op zoek te gaan naar bevredigender invulling, met wat dan ook.
Je zou je man op die manier ook voor het blok kunnen zetten: dat je verandering wil en nodig hebt, dit niet volhoudt zo en eerlijk zeggen dat je bijna zo ver bent dat je het elders wil zoeken. Het HOORT bij een relatie!! Zeg hem waar het op staat. Dwing dit af voor jezelf (ook al meen je het niet om uit elkaar te gaan). Je hoeft niet passieloos door het leven en zeker niet als je iemand hebt, nota bene! Misschien schrikt hij zo dat ie die alarmbellen wel hoort en dit hem in beweging zet, of toch gaat praten met je wat eraan schort. Dan moet je wel openstaan voor waar hij mee komt (is zijn beleving, waar of niet). En niet verwijten, maar rustig blijven en gewoon eerlijk je gevoel benoemen. Begin dan wel waar je hem nog wel in waardeert, dat hoor je ook niet vaak genoeg van elkaar. Dat maakt jullie beiden onzeker en op steeds meer afstand. Niemand wil alleen horen wat er aan hem/haar mankeert, wat je mist. Liever hoe je het anders wil (en desnoods dus als stok achter de deur dat je er vrijwel klaar mee bent, je geduld op is, je je door hem niet serieus genomen voelt als partner, niet gezien, onbelangrijk daardoor).
Ga het gesprek aan. Hoe moeilijk ook. Zo spoedig mogelijk. Nu zijn er misschien nog dingen te keren, zometeen niet meer (van jouw kant).. Kijk ook ff wat Soulsinger van die kant zegt, er is dus hoop!
Ja, ik zie dit toch ook bij anderen. Dat om de kinderen bij elkaar blijven.. dat was eerlijk gezegd het allermoeilijkste ooit in mijn leven. Je beschermt je kinderen zoveel mogelijk tegen allerlei schade en dan ga je als ouders dat zelf toebrengen?! Het was toen niet mijn keuze, maar ik vond het vreselijk. En toch is het goed afgelopen, maar daar heb ik heel veel tijd in gestopt en met veel positiviteit begeleid, bij de kinderen, mijzelf en zelfs bij ex, om met deze nieuwe toestand om te gaan samen en een succes te blijven maken van ons, als gezin, zij het niet in 1 huis.
Tuurlijk is en blijft het voor kinderen heel belangrijk als ouders bij elkaar zijn. Toch, wat is het voor voorbeeld wat je daarmee geeft eigenlijk? Dat is ook een visie. Kinderen voelen meer aan dan je denkt. Ouders die niet echt happy zijn en in een sleur, min of meer met tegenzin bij elkaar wonen, niet echt liefdevol en warm tegen elkaar.. Maar goed, uit elkaar is zeker ook niet alles!! Een hoop gedoe met regelingen, geld, dubbele huizen en vlak het verdriet niet uit, wat er ook geweest is. Maar ook bevrijding ergens, waardoor ik opgewekt kon zijn, elke dag. Maar ik had en nam de tijd dit te verwerken en op zijn plek te krijgen.. dat is ook een luxe.
Bij familieleden was het ook al jaren "op". Een van de 2 verliefd op een ander en vanaf het begin eerlijk. Hij gaf daar de eerste jaren niet aan toe, later wel. Al die tijd bleven ze bij elkaar, in hetzelfde echtelijke bed zelfs. Dat is moeilijk. En was vooral vanwege de kinderen. Weet je, je ontneemt elkaar dan ook jaren de kans om gelukkig te worden met evt iemand anders. Beiden leefden maar half. En ook nog jaren volgehouden zo. Uiteindelijk nu toch uit elkaar, in elkaars buurt blijven wonen. En nu beiden jaren ouder en verder (en minder kans op nieuwe relatie). Zijn verliefdheid was vrij snel afgelopen daarna, te ver weg wonend en onhandig.. zij geniet ergens van nu de eigen vrijheid en eigen sfeer. Tja, zijn of worden ze zoveel gelukkiger ervan? Ik weet het niet. Maar een passieloos leven in beide ouders lijkt me ook niet het perfecte voorbeeld. En hun onderlinge contact was en blijft prima, verandert niet. Dan is het toch wel fijn je eigen leven te kunnen bepalen en iig op zoek te gaan naar bevredigender invulling, met wat dan ook.
Je zou je man op die manier ook voor het blok kunnen zetten: dat je verandering wil en nodig hebt, dit niet volhoudt zo en eerlijk zeggen dat je bijna zo ver bent dat je het elders wil zoeken. Het HOORT bij een relatie!! Zeg hem waar het op staat. Dwing dit af voor jezelf (ook al meen je het niet om uit elkaar te gaan). Je hoeft niet passieloos door het leven en zeker niet als je iemand hebt, nota bene! Misschien schrikt hij zo dat ie die alarmbellen wel hoort en dit hem in beweging zet, of toch gaat praten met je wat eraan schort. Dan moet je wel openstaan voor waar hij mee komt (is zijn beleving, waar of niet). En niet verwijten, maar rustig blijven en gewoon eerlijk je gevoel benoemen. Begin dan wel waar je hem nog wel in waardeert, dat hoor je ook niet vaak genoeg van elkaar. Dat maakt jullie beiden onzeker en op steeds meer afstand. Niemand wil alleen horen wat er aan hem/haar mankeert, wat je mist. Liever hoe je het anders wil (en desnoods dus als stok achter de deur dat je er vrijwel klaar mee bent, je geduld op is, je je door hem niet serieus genomen voelt als partner, niet gezien, onbelangrijk daardoor).
Ga het gesprek aan. Hoe moeilijk ook. Zo spoedig mogelijk. Nu zijn er misschien nog dingen te keren, zometeen niet meer (van jouw kant).. Kijk ook ff wat Soulsinger van die kant zegt, er is dus hoop!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
vrijdag 18 december 2009 om 11:56
dotje, lees net je post over je plan om een indecent proposal te droppen tijdens een etentje. dat heb ik nl onlangs gedaan! was supereng en was als de dood een blauwtje te lopen, maar heb dat risico op de koop toe genomen. met als gevolg, een leuke minnaar... zie ook mijn bijdragen op een ander topic
hij is getrouwd, ik ook - en dat willen we allebei ook vooral zo houden. Ik had mijn libido niet meer in bedwang; ik was bang dat ik de buurman zou gaan bespringen of de vakkenvuller bij AH zou gaan verleiden, het voelde heel gevaarlijk. dan maar liever een 'veilige', want onbereikbare en net niet ideale man.
hij is getrouwd, ik ook - en dat willen we allebei ook vooral zo houden. Ik had mijn libido niet meer in bedwang; ik was bang dat ik de buurman zou gaan bespringen of de vakkenvuller bij AH zou gaan verleiden, het voelde heel gevaarlijk. dan maar liever een 'veilige', want onbereikbare en net niet ideale man.
poor is the (wo)man who\'s pleasures depend on the permission of another
vrijdag 18 december 2009 om 15:30
Ga nog een poging wagen, zal de verkorte versie worden.
Suzy, wat een wijze raad heb je voor iedereen.
Fijn dat je even op het stuk kinderen bent ingegaan, want dat is toch iets waar ik echt mee zit.
Soulsinger, wat goed dat jij en je man zo naar elkaar toe zijn gekomen! Houd het idd wel vast, niet dat jullie vrijheid straks tussen jullie komt net als Suzy zegt.
Wat bizar Glimmy dat jij datgene gedaan hebt wat ik misschien wil doen. Wat vind jij van deze actie Robbedoes en dus van mijn plan om aan iemand te vragen of hij mijn sv wilt zijn? Zou jij het op deze manier doen?
Suzy om terug te komen op het probleem van mijn man. Ik vraag me echt oprecht af of ik het anders had moeten aanpakken naar hem toe, had ik anders moeten communiceren, maar dan vraag ik me daarnaast ook af of ik me daar zorgen over moet maken. Waar ik nu steeds meer achter kom is dat we gewoon niet hetzelfde zijn. En dan is de vraag wat wil ik daar mee. Ik wil er over praten, hij niet, anders was hij toch wel op ons gesprek teruggekomen van laatst waarin ik aangaf dat ik maar een strohalm verwijdert ben van vreemdgaan. Hij denkt dat ik het niet ga doen omdat ik altijd zo duidelijk ben geweest over vreemdgaan, maar net als Robbedoes denk ik dat er 3 soorten van vreemdgaan zijn. Ik ben er altijd op tegen geweest als iemand vreemdging om het vreemdgaan. Ik ben toch heel duidelijk geweest naar mijn man toe dat ik niet tevreden ben.
Als we seksen is het overigens wel zo dat ik klaarkom hoor. Hij doet echt zijn best, alleen ik weet dat er nog zo veel meer mogelijk is. Alleen die passie is weg. Ik was in het begin degene die het wilde doen op ongewone plekken, vond ik zo af en toe ook spannend. Ik dacht ook dat alle mannen het wel leuk zouden vinden als je een rokje aantrekt en daaronder niets aan hebt. Ik ben ook iemand die wel eens zijn vriendje heeft gepijpt terwijl hij auto reed.... Maar vooral ben ik iemand die het fijn vind om gewoon in de slaapkamer in eigen bed de liefde te bedrijven. Maar na de slappe reacties op mijn avontuurlijke probeersels ben ik er al vrij snel mee gestopt. Ik nam genoegen met weinig, maar dat breekt me nu op.
In het gesprek laatst zei ik ook tegen hem dat hij er misschien ook niets aan kan doen. Ik gaf aan dat we misschien verschillen. Maar als ik zo iets zeg, komt er weinig reactie. Ik verwacht dat mijn man daar dan op inhaakt en zegt, goh wat bedoel je daarmee.... Hoe kunnen we daar iets aan doen.... Kortom hoe kunnen we leren van hoe we nu met elkaar omgaan.
Nu lijkt het steeds verwijtend als ik iets naar hem toe aangeef. En omdat hij last van (faal)angst heeft doet hij er niets mee. Maar is dat nou net niet waar het hier om gaat. Hij heeft faalangs, maar past hij dan bij mij. Ik heb geen faalangst, ik weet dat ik aardig kan seksen. Alleen niet met mijn man. En dat breekt me dus op.
Ik merk dat als ik hier schrijf en het van me afschrijf ik weer wat lucht krijg, maar het is maar tijdelijk. Ik hoop dan dat ik het weer van me af kan zetten, maar help ik mezelf daarmee?
Ik wil wel bij mijn man zijn, maar ik wil ook heftige seks!!!
Suzy, wat een wijze raad heb je voor iedereen.
Fijn dat je even op het stuk kinderen bent ingegaan, want dat is toch iets waar ik echt mee zit.
Soulsinger, wat goed dat jij en je man zo naar elkaar toe zijn gekomen! Houd het idd wel vast, niet dat jullie vrijheid straks tussen jullie komt net als Suzy zegt.
Wat bizar Glimmy dat jij datgene gedaan hebt wat ik misschien wil doen. Wat vind jij van deze actie Robbedoes en dus van mijn plan om aan iemand te vragen of hij mijn sv wilt zijn? Zou jij het op deze manier doen?
Suzy om terug te komen op het probleem van mijn man. Ik vraag me echt oprecht af of ik het anders had moeten aanpakken naar hem toe, had ik anders moeten communiceren, maar dan vraag ik me daarnaast ook af of ik me daar zorgen over moet maken. Waar ik nu steeds meer achter kom is dat we gewoon niet hetzelfde zijn. En dan is de vraag wat wil ik daar mee. Ik wil er over praten, hij niet, anders was hij toch wel op ons gesprek teruggekomen van laatst waarin ik aangaf dat ik maar een strohalm verwijdert ben van vreemdgaan. Hij denkt dat ik het niet ga doen omdat ik altijd zo duidelijk ben geweest over vreemdgaan, maar net als Robbedoes denk ik dat er 3 soorten van vreemdgaan zijn. Ik ben er altijd op tegen geweest als iemand vreemdging om het vreemdgaan. Ik ben toch heel duidelijk geweest naar mijn man toe dat ik niet tevreden ben.
Als we seksen is het overigens wel zo dat ik klaarkom hoor. Hij doet echt zijn best, alleen ik weet dat er nog zo veel meer mogelijk is. Alleen die passie is weg. Ik was in het begin degene die het wilde doen op ongewone plekken, vond ik zo af en toe ook spannend. Ik dacht ook dat alle mannen het wel leuk zouden vinden als je een rokje aantrekt en daaronder niets aan hebt. Ik ben ook iemand die wel eens zijn vriendje heeft gepijpt terwijl hij auto reed.... Maar vooral ben ik iemand die het fijn vind om gewoon in de slaapkamer in eigen bed de liefde te bedrijven. Maar na de slappe reacties op mijn avontuurlijke probeersels ben ik er al vrij snel mee gestopt. Ik nam genoegen met weinig, maar dat breekt me nu op.
In het gesprek laatst zei ik ook tegen hem dat hij er misschien ook niets aan kan doen. Ik gaf aan dat we misschien verschillen. Maar als ik zo iets zeg, komt er weinig reactie. Ik verwacht dat mijn man daar dan op inhaakt en zegt, goh wat bedoel je daarmee.... Hoe kunnen we daar iets aan doen.... Kortom hoe kunnen we leren van hoe we nu met elkaar omgaan.
Nu lijkt het steeds verwijtend als ik iets naar hem toe aangeef. En omdat hij last van (faal)angst heeft doet hij er niets mee. Maar is dat nou net niet waar het hier om gaat. Hij heeft faalangs, maar past hij dan bij mij. Ik heb geen faalangst, ik weet dat ik aardig kan seksen. Alleen niet met mijn man. En dat breekt me dus op.
Ik merk dat als ik hier schrijf en het van me afschrijf ik weer wat lucht krijg, maar het is maar tijdelijk. Ik hoop dan dat ik het weer van me af kan zetten, maar help ik mezelf daarmee?
Ik wil wel bij mijn man zijn, maar ik wil ook heftige seks!!!
vrijdag 18 december 2009 om 17:01
quote:Pannetje schreef op 17 december 2009 @ 17:58:
Jouw vent is een fetishist...dat denk ik tenminste. Homo dacht ik ook aan.
Je kunt natuurlijk gewoon een kut vies vinden..dat is gewoon mogelijk dames..en je eet ook geen tuinbonen als je die vies vind. Daar kan ik dus nog inkomen.
Ik herken veel van je verhaal. Mijn ex wou ook nooit zoenen, laat staan beffen, was absoluut geen homo, maar had wel een fetish.
Hij wou wel sex met mij, maar altijd in combinatie met die fetish....
Hij had niks met vlees..alleen met rubber.
Dat was ook mijn eerste indruk. Ik ben zelf met een fetisjist getrouwd namelijk. En dat is echt niet makkelijk wat sexualiteit betreft. Heb ook vaak gedacht dat mijn man homo was (toen nog vriend overigens) want het lijkt inderdaad dat ie niet op vrouwen valt, en dan denk je automatisch dat ie dan wel op mannen valt. Maar fetisjisten vallen op dingen.
Ik herken dus ook zeker de pijn en het niet-vrouw voelen, de onzekerheid over jezelf, je niet mooi/lekker voelen, bang zijn dat je stinkt of vies bent. Mijn man wil oa ook niet zoenen of beffen bijvoorbeeld. Althans, laatst kwam ie ermee dat ie wel weer eens wilde zoenen, terwijl hij na een paar jaar relatie alleen nog maar kon klieren als ik wilde zoenen. Weet niet zo goed wat ik daar nou weer mee moet.
Jouw vent is een fetishist...dat denk ik tenminste. Homo dacht ik ook aan.
Je kunt natuurlijk gewoon een kut vies vinden..dat is gewoon mogelijk dames..en je eet ook geen tuinbonen als je die vies vind. Daar kan ik dus nog inkomen.
Ik herken veel van je verhaal. Mijn ex wou ook nooit zoenen, laat staan beffen, was absoluut geen homo, maar had wel een fetish.
Hij wou wel sex met mij, maar altijd in combinatie met die fetish....
Hij had niks met vlees..alleen met rubber.
Dat was ook mijn eerste indruk. Ik ben zelf met een fetisjist getrouwd namelijk. En dat is echt niet makkelijk wat sexualiteit betreft. Heb ook vaak gedacht dat mijn man homo was (toen nog vriend overigens) want het lijkt inderdaad dat ie niet op vrouwen valt, en dan denk je automatisch dat ie dan wel op mannen valt. Maar fetisjisten vallen op dingen.
Ik herken dus ook zeker de pijn en het niet-vrouw voelen, de onzekerheid over jezelf, je niet mooi/lekker voelen, bang zijn dat je stinkt of vies bent. Mijn man wil oa ook niet zoenen of beffen bijvoorbeeld. Althans, laatst kwam ie ermee dat ie wel weer eens wilde zoenen, terwijl hij na een paar jaar relatie alleen nog maar kon klieren als ik wilde zoenen. Weet niet zo goed wat ik daar nou weer mee moet.
zaterdag 19 december 2009 om 22:42
Hoi Saskia, ik heb niet het hele topic gelezen, maar jouw openingspost is zo herkenbaar voor mij. Vriend en ik zijn inmiddels 11 jaar samen (zijn 28 en 31, dus al jong samen). Vriend heeft bijna nooit zin en is ook niet door mij op te winden. Hij heeft óf zin (en dan maakt het niet uit of ik in een overall onder de modder loop of in sexy lingerie) óf niet. En die zin is er meestal 1x per 14 dgn, maar soms ook 4 weken niet. Gek word ik er soms van. Beffen doet hij niet (is al zeker 2 jaar geleden) en van zoenen houdt hij ook niet echt. Onze sex is altijd hetzelfde. We gaan naar bed, hij kijkt even tv en als hij aan het touwtje van zijn nachtlampje trekt bedenkt hij dat hij toch wel zin heeft. Hij gaat mij zoenen (dan wel) tegen mij "aanrijden", vingeren en na zo'n minuut of 5 doen we het. Dit duurt hooguit 10 minuten, hij komt klaar en daarna gaat hij slapen. Ik kom dus nooit klaar en hij heeft daar weinig problemen mee. Dit is nu al zo vaak besproken en ik heb me er maar bij neer gelegd dat het op dit gebied nooit iets zal worden tussen ons. Jarenlang heb ik juist wel heel vaak dingen bij hem gedaan, in de hoop dat hij zich toch wel "bezwaard" zou voelen en het ook terug zou gaan doen. Helaas... Ik ben er dus ook mee gestopt om hem te pijpen of af te trekken.
Verder is onze relatie ontzettend leuk en goed (is denk ik bijna niet meer voor te stellen na bovenstaand stukje...). Ik heb vriend al meerdere keren uitgelegd dat ik hem écht niet kwijt wil, aar dat ik wel een bepaalde behoefte heb, die volgens mij heeft normaal is. Ik heb hem gevraagd of hij het kan accepteren als ik iemand naast onze relatie zou vinden met wie ik mijn seksbehoefte kan delen. Dan hoef ik vriend daar niet mee "lastig te vallen". Dit is voor hem onacceptabel. En dus ook niet bespreekbaar. Sowieso is het onderwerp niet bespreekbaar voor hem. Ik weet dat hij wel porno kijkt en masturbeert. Totaal geen probleem mee, maar wel onder deze omstandigheden. Word er erg onzeker van.
Ik heb een collega (een man) die in een soortgelijke situatie zit. Na 11 jaar ben ik buiten het boekje gegaan, vorige week heb ik gezoend met deze collega. Verder dan dat zal het niet gaan, maar ik merk dat mijn behoefte om "gewild" te worden echt groter wordt. Ik kan een sexleven zoals het nu is bij ons echt niet mijn hele leven hebben. Zeker omdat ik 16 was toen we verkering kregen en dit dus mijn enige ervaring op sexgebied is... En als ik dan hier zo'n seksforum lees krijg ik toch het idee dat ik héél veel mis...
Wilde even reageren, jouw verhaal is zó herkenbaar!
Verder is onze relatie ontzettend leuk en goed (is denk ik bijna niet meer voor te stellen na bovenstaand stukje...). Ik heb vriend al meerdere keren uitgelegd dat ik hem écht niet kwijt wil, aar dat ik wel een bepaalde behoefte heb, die volgens mij heeft normaal is. Ik heb hem gevraagd of hij het kan accepteren als ik iemand naast onze relatie zou vinden met wie ik mijn seksbehoefte kan delen. Dan hoef ik vriend daar niet mee "lastig te vallen". Dit is voor hem onacceptabel. En dus ook niet bespreekbaar. Sowieso is het onderwerp niet bespreekbaar voor hem. Ik weet dat hij wel porno kijkt en masturbeert. Totaal geen probleem mee, maar wel onder deze omstandigheden. Word er erg onzeker van.
Ik heb een collega (een man) die in een soortgelijke situatie zit. Na 11 jaar ben ik buiten het boekje gegaan, vorige week heb ik gezoend met deze collega. Verder dan dat zal het niet gaan, maar ik merk dat mijn behoefte om "gewild" te worden echt groter wordt. Ik kan een sexleven zoals het nu is bij ons echt niet mijn hele leven hebben. Zeker omdat ik 16 was toen we verkering kregen en dit dus mijn enige ervaring op sexgebied is... En als ik dan hier zo'n seksforum lees krijg ik toch het idee dat ik héél veel mis...
Wilde even reageren, jouw verhaal is zó herkenbaar!
zondag 20 december 2009 om 10:56
quote:dotje2009 schreef op 18 december 2009 @ 15:30:Soulsinger, wat goed dat jij en je man zo naar elkaar toe zijn gekomen! Houd het idd wel vast, niet dat jullie vrijheid straks tussen jullie komt net als Suzy zegt!
Dank voor de waarschuwing, Dotje2009 en Suzy65, maar wij letten daar goed op en zijn er ook niet echt band voor. Wij zijn stapelgek op elkaar, daar komt niets tussen. Maar toch blijft het riskant. Je kunt natuurlijk nooit voorspellen wat er allemaal gebeurt in het leven, maar als je nooit eens iets waagt gebeurt er ook niets. En we merken dat de contacten met anderen onze onderlinge relatie weer verdiepen en de band versterken. Aan de andere kant is het af en toe knap moeilijk om je man/vrouw ineens met een ander te delen, voor intiemere dingen. Het doet ook een aanslag op je zelfvertrouwen, want je gaat toch vergelijken met die andere vrouw/man: is die jonger? slanker? interessanter? lekkerder?
Best heftig af en toe.
Dank voor de waarschuwing, Dotje2009 en Suzy65, maar wij letten daar goed op en zijn er ook niet echt band voor. Wij zijn stapelgek op elkaar, daar komt niets tussen. Maar toch blijft het riskant. Je kunt natuurlijk nooit voorspellen wat er allemaal gebeurt in het leven, maar als je nooit eens iets waagt gebeurt er ook niets. En we merken dat de contacten met anderen onze onderlinge relatie weer verdiepen en de band versterken. Aan de andere kant is het af en toe knap moeilijk om je man/vrouw ineens met een ander te delen, voor intiemere dingen. Het doet ook een aanslag op je zelfvertrouwen, want je gaat toch vergelijken met die andere vrouw/man: is die jonger? slanker? interessanter? lekkerder?
Best heftig af en toe.
zondag 20 december 2009 om 20:53
quote:Robbedoes74 schreef op 07 december 2009 @ 07:22:
Lastige naam, jammer dat jij het als eeuwig drammerig ziet maar goed dat is jouw mening. Ik ben al heel lang open en eerlijk geweest helaas zonder succes. Ik begrijp dat jouw seksleven goed is anders wist je vast wel hoe ik en anderen (bv avocado, die mist hetzelfde) in mijn positie zich voelen.
Mijn sexleven heeft enige jare lang behoorlijk op z'n gat gezeten, ik weet donders goed wat je bedoeld! Alle signalen (positief én negatief) had ik geprobeert en niets werkte... Totdat mijn vrouw recent een soort van 'sexuele metamorfose' onderging. Geen van beiden snapt hoe/waar dit vandaan kwam. Maar vervelend vinden we het niet...
quote:Robbedoes74 schreef op 07 december 2009 @ 13:52:
Mijn relatie vind ik zeker nog steeds belangrijk want verder is ze een topvrouw, alleen is sex voor mij heel belangrijk. Ik heb geprobeerd de afgelopen 3 kwart jaar er minder zwaar over te denken maar dat lukt niet ik heb gewoon behoefte aan meer sex (en nee niet alleen aan ff snel wippen en aan mijzelf denken maar echte kwaliteit sex met pure passie, sex met iemand die er voor gaat, initiatief neemt en sext om de sex en niet om een “moetje”)
Even een nuchtere vraag stellen: waarom ga je, buiten je partners medeweten om, op zoek naar een maîtresse? Je houdt blijkbaar zielsveel van je partner maar zoekt wél zeer gepassioneerde sex? In mijn bescheiden beleving kan je dit soort sex alleen hebben met je grote liefde. De rest is puur lust of het legen van je zakje.
Nogmaals, ik begrijp je best wel, je behoeftes jegens je partner waar je veel van houdt, maar doe het dan wél open en eerlijk. Wat je nu mist is bij het besodemieteren van je partner slechts het puntje van de ijsberg...
Lastige naam, jammer dat jij het als eeuwig drammerig ziet maar goed dat is jouw mening. Ik ben al heel lang open en eerlijk geweest helaas zonder succes. Ik begrijp dat jouw seksleven goed is anders wist je vast wel hoe ik en anderen (bv avocado, die mist hetzelfde) in mijn positie zich voelen.
Mijn sexleven heeft enige jare lang behoorlijk op z'n gat gezeten, ik weet donders goed wat je bedoeld! Alle signalen (positief én negatief) had ik geprobeert en niets werkte... Totdat mijn vrouw recent een soort van 'sexuele metamorfose' onderging. Geen van beiden snapt hoe/waar dit vandaan kwam. Maar vervelend vinden we het niet...
quote:Robbedoes74 schreef op 07 december 2009 @ 13:52:
Mijn relatie vind ik zeker nog steeds belangrijk want verder is ze een topvrouw, alleen is sex voor mij heel belangrijk. Ik heb geprobeerd de afgelopen 3 kwart jaar er minder zwaar over te denken maar dat lukt niet ik heb gewoon behoefte aan meer sex (en nee niet alleen aan ff snel wippen en aan mijzelf denken maar echte kwaliteit sex met pure passie, sex met iemand die er voor gaat, initiatief neemt en sext om de sex en niet om een “moetje”)
Even een nuchtere vraag stellen: waarom ga je, buiten je partners medeweten om, op zoek naar een maîtresse? Je houdt blijkbaar zielsveel van je partner maar zoekt wél zeer gepassioneerde sex? In mijn bescheiden beleving kan je dit soort sex alleen hebben met je grote liefde. De rest is puur lust of het legen van je zakje.
Nogmaals, ik begrijp je best wel, je behoeftes jegens je partner waar je veel van houdt, maar doe het dan wél open en eerlijk. Wat je nu mist is bij het besodemieteren van je partner slechts het puntje van de ijsberg...
dinsdag 22 december 2009 om 14:42
Beste suzy, robbedoes, soulsinger, glimmer, dotje en alle anderen die openminded over dit onderwerp durven te praten. Er stond een paar weken geleden een interessant artikelen in Vrij Nederland over open relaties. En waar die goed voor kunnen zijn. Zelf zou ik geen open relatie willen maar de argumenten die genoemd werden als aanleiding hiervoor waren interessant en zal ik opzoeken en hier nog posten.
Voor de mensen die een sv zoeken; in dit artikel werd secondlove.nl genoemd als site waar mensen in een relatie op zoek gaan naar iemand voor erbij. Misschien is het wat!
(heb zelf eerlijk gezegd nog niet gekeken)
Ik denk zelf btw dat niemand na meer dan 10 jaar nog een bevredigende sexrelatie heeft. Althans er zullen uitzonderingen zijn maar over het algemeen is de frequentie minder, de opwinding en de spanning deels vanaf. Dus een deel van het probleem (wat ik ook heb) probeer ik te accepteren. Een ander deel van me blijft fantaseren en masturberen (haha).
Ik heb heel veel respect voor stellen die dit onderkennen en samen op zoek gaan naar spanning om hun sexleven een nieuwe impuls te geven.
anyhow succes allemaal en alvast een spannend 2010 toegewenst
Voor de mensen die een sv zoeken; in dit artikel werd secondlove.nl genoemd als site waar mensen in een relatie op zoek gaan naar iemand voor erbij. Misschien is het wat!
(heb zelf eerlijk gezegd nog niet gekeken)
Ik denk zelf btw dat niemand na meer dan 10 jaar nog een bevredigende sexrelatie heeft. Althans er zullen uitzonderingen zijn maar over het algemeen is de frequentie minder, de opwinding en de spanning deels vanaf. Dus een deel van het probleem (wat ik ook heb) probeer ik te accepteren. Een ander deel van me blijft fantaseren en masturberen (haha).
Ik heb heel veel respect voor stellen die dit onderkennen en samen op zoek gaan naar spanning om hun sexleven een nieuwe impuls te geven.
anyhow succes allemaal en alvast een spannend 2010 toegewenst
dinsdag 22 december 2009 om 17:18
Een hele dikke knuffel voor jou Troelala, ik voel zooooo met je mee. Wat jij beschrijft zou tot in detail mijn verhaal kunnen zijn, gelukkig ben ik dus niet de enige. Ik heb ook het idee dat ik iets heel moois mis..... Mijn story staat een pagina's terug, het is echt bijna hetzelfde als dat van jou. Ik heb ook geen idee wat ik nog kan doen om voor mezelf de sex die mijn partner en ik hebben beter te maken. Hij is er heel tevreden mee, maar wat ik ervan vind is blijkbaar van ondergeschikt belang. Ik heb lang gedacht dat het mijn eigen schuld was dat ik er niet van genoot, tot ik (en dat was heel fout) met een ander in bed belandde, toen bleek ik 'het' ineens heel goed te kunnen, haha! Ik ben onder geen beding van plan mijn partner te verlaten om betere sex te kunnen krijgen, maar ik denk nog vaak aan die ene heerlijke keer. Daar moet ik de rest van mijn leven op teren ben ik bang....
dinsdag 22 december 2009 om 23:48
dotje ik zal het even opzoeken en de interessante stukken eruit quoten. doe ik morgen, ga nu pitten
en ja ik vind het ook erg jammer...heel erg jammer, alleen het is een soort van schrale troost ofzo? misschien hou ik het mezelf wel voor om minder moeite te hebben met de weinige sex in mijn relatie. ik probeer namelijk eea te accepteren omdat ik verder volledig happy met mn partner ben en het ergens banaal vind teveel waarde aan sex te hangen...kan het niet van mezelf begrijpen als ik daarom de superfijne relatie zou verbreken. en kan het wel van mezelf begrijpen als ik vreemdga omdat ik het idee heb daar in deze situatie recht op te hebben....lekker dubbel he?
ik plaats morgen wat citaten uit het stuk!
en ja ik vind het ook erg jammer...heel erg jammer, alleen het is een soort van schrale troost ofzo? misschien hou ik het mezelf wel voor om minder moeite te hebben met de weinige sex in mijn relatie. ik probeer namelijk eea te accepteren omdat ik verder volledig happy met mn partner ben en het ergens banaal vind teveel waarde aan sex te hangen...kan het niet van mezelf begrijpen als ik daarom de superfijne relatie zou verbreken. en kan het wel van mezelf begrijpen als ik vreemdga omdat ik het idee heb daar in deze situatie recht op te hebben....lekker dubbel he?
ik plaats morgen wat citaten uit het stuk!
woensdag 23 december 2009 om 13:30
hi dotje en anderen bij deze;
(het zijn maar wat citaten)
"Overspel, in alle variaties - van flirten bij de koffieautomaat tot middagen in een hotel - gaan meestal niet over mensen die van hun partner afwillen, of zelfs maar over mensen die ontvreden zijn over hun relatie. Het gaat over de diep menselijke behoefte aan aandacht en spanning. Het gevoel dat je je niet alleen als ouder, kostwinner of werknemer tot de rest van de wereld verhoudt, maar ook als sexueel wezen"
"jaloezie gaat vaak niet over wat de ander doet maar over wat de ander niet vertelt: over buitgengesloten voelen"
anyhow, misschien dat het besef waar behoeftes vandaan komen en onderkennen dat dit heel menselijk is, ons minder in de war brengt over het feiit dat we deze behoefte hebben en de drang die we voelen om meer sex te willen. dus skip t schuldgevoel daarover, blijven praten met partner en oplossingen proberen te vinden of anders toch op avontuur!
(het zijn maar wat citaten)
"Overspel, in alle variaties - van flirten bij de koffieautomaat tot middagen in een hotel - gaan meestal niet over mensen die van hun partner afwillen, of zelfs maar over mensen die ontvreden zijn over hun relatie. Het gaat over de diep menselijke behoefte aan aandacht en spanning. Het gevoel dat je je niet alleen als ouder, kostwinner of werknemer tot de rest van de wereld verhoudt, maar ook als sexueel wezen"
"jaloezie gaat vaak niet over wat de ander doet maar over wat de ander niet vertelt: over buitgengesloten voelen"
anyhow, misschien dat het besef waar behoeftes vandaan komen en onderkennen dat dit heel menselijk is, ons minder in de war brengt over het feiit dat we deze behoefte hebben en de drang die we voelen om meer sex te willen. dus skip t schuldgevoel daarover, blijven praten met partner en oplossingen proberen te vinden of anders toch op avontuur!
woensdag 23 december 2009 om 14:19
@Avocado en Dotje:
Het hele artikel "Open overspel" uit Vrij Nederland no. 50 is te vinden op http://www.vn.nl/Wad-mediabank-pagina/Open-overspel.htm
Het hele artikel "Open overspel" uit Vrij Nederland no. 50 is te vinden op http://www.vn.nl/Wad-mediabank-pagina/Open-overspel.htm
woensdag 23 december 2009 om 17:00
Hallo Allen,
Leuk om alle posts weer te lezen. Ik heb even geen tijd voor uitgebreide reactie op alle posts (komt volgende week ) maar er zitten weer bruikbare tips bij (artikel is ook interessant soulsinger)
Dotje nog even over je vraag hoe ik denk over het plannen van een indecent proposal zoals Glimmy gedaan heeft en of ik het ook zo zou doen. Ik weet het niet, lijkt me lekker direct en spannend maar ik denk dat het voor een man lastiger is om een vrouw zo direct te benaderen. (tenzij je er een treft in je omgeving die in het zelfde schuitje zit maar die kans is niet erg groot) Het komt uit eindelijk toch neer op bv "hey ik krijg thuis te weinig te "eten" dus zullen we pizza eten en daarna lekker sexen of hou je niet van pizza?" Je kunt het anders verpakken maar de boodschap is het zelfde en ik ken geen vrouwen die dan meteen ja prima roepen en/of hun mond kunnen houden. Ik zou denk ik eerst iemand in mijn omgeving tegen het lijf moet lopen die het zelfde heeft en erover praten met zijn 2en en dan wel zien hoe het balletje rolt.
He toch weer langdradig verhaal geworden, ik ga er snel vandoor. Fijne kerstdagen allemaal!
Leuk om alle posts weer te lezen. Ik heb even geen tijd voor uitgebreide reactie op alle posts (komt volgende week ) maar er zitten weer bruikbare tips bij (artikel is ook interessant soulsinger)
Dotje nog even over je vraag hoe ik denk over het plannen van een indecent proposal zoals Glimmy gedaan heeft en of ik het ook zo zou doen. Ik weet het niet, lijkt me lekker direct en spannend maar ik denk dat het voor een man lastiger is om een vrouw zo direct te benaderen. (tenzij je er een treft in je omgeving die in het zelfde schuitje zit maar die kans is niet erg groot) Het komt uit eindelijk toch neer op bv "hey ik krijg thuis te weinig te "eten" dus zullen we pizza eten en daarna lekker sexen of hou je niet van pizza?" Je kunt het anders verpakken maar de boodschap is het zelfde en ik ken geen vrouwen die dan meteen ja prima roepen en/of hun mond kunnen houden. Ik zou denk ik eerst iemand in mijn omgeving tegen het lijf moet lopen die het zelfde heeft en erover praten met zijn 2en en dan wel zien hoe het balletje rolt.
He toch weer langdradig verhaal geworden, ik ga er snel vandoor. Fijne kerstdagen allemaal!
