vriend niet sexueel ingesteld

Soulsinger, bedankt voor de tip zal er eens gaan kijken.

Lastige naam, jammer dat jij het als eeuwig drammerig ziet maar goed dat is jouw mening. Ik ben al heel lang open en eerlijk geweest helaas zonder succes. Ik begrijp dat jouw seksleven goed is anders wist je vast wel hoe ik en anderen (bv avocado, die mist hetzelfde) in mijn positie zich voelen.

Nou, wat een lastig probleem zeg. Ik ben blij dat ik niet in jullie schoenen sta, want seks is wel een heel belangrijk onderdeel van een relatie. En als dat niet goed zit, kan het een hoop verstieren, maar ik denk wel dat een sv niet de oplossing is. Seks buiten de deur, maar de relatie willen handhaven? Volgens mij gaat dat niet samen in dit geval. Niet om deze reden.

Misschien moet je eens overwegen of de relatie nog wel de moeite waard is Robbedoes (leuke nick btw), want ik lees tussen de regels door veel boosheid en verontwaardigheid, dat en buiten de deur je heil gaan zoeken is volgens mij een recept voor het einde van de relatie. Waaorm dan ook nog door die ellende?

Misschien beter nu een eind eraan maken?

En wat wil je nu van ons horen Robbedoes, een soort toestemming voor je vreemdgaan of zo? Sorry, die zul je van mij niet krijgen.

Beste tangerine en andere forumers die anti vreemdgaan zijn,



Ik kom hier om verhalen van “lotgenoten” te lezen en om een beetje mijn frustraties te uiten (zoals er wel meer doen hier, dus dat lijkt me niet gek) Dat er meer mensen hetzelfde probleem binnen hun relatie hebben doet me wel goed omdat ik dus niet zomaar ergens een probleem van maak. Dat ik er al heel lang mee bezig ben is juist niet drammerig, ik heb er juist heel veel aangedaan om ons seksleven te verbeteren, ik duik dus niet meteen bij de eerste de beste tegenslag tussen de benen van een andere vrouw. Mijn relatie vind ik zeker nog steeds belangrijk want verder is ze een topvrouw, alleen is sex voor mij heel belangrijk. Ik heb geprobeerd de afgelopen 3 kwart jaar er minder zwaar over te denken maar dat lukt niet ik heb gewoon behoefte aan meer sex (en nee niet alleen aan ff snel wippen en aan mijzelf denken maar echte kwaliteit sex met pure passie, sex met iemand die er voor gaat, initiatief neemt en sext om de sex en niet om een “moetje”)



Dat sommige mensen pijn gedaan zijn door hun (ex)partner door vreemd te gaan vind ik heel vervelend voor hen maar ik vind niet dat je iedereen daarom zomaar kan veroordelen. Mocht jezelf een fantastisch seksleven hebben, dan kan ik me ook voorstellen dat je vreemdgaan niet goedkeurt, je hebt immers niets te klagen.



Ik ga na deze reactie dan ook niet meer in op non constructieve opmerkingen of korte zinnen zoals die van tangerine: “En wat wil je nu van ons horen Robbedoes, een soort toestemming voor je vreemdgaan of zo? Sorry, die zul je van mij niet krijgen”.



Ik vraag niemand om toestemming of goedkeuring voor mijn gedrag, ik ben hier ook niet voor welles-nietes geneuzel maar ik hoor wel graag constructieve oplossingen of ideeën om mijn relatie uit deze situatie te halen. Dat een sexmaatje niet de ideaalste oplossing is weet ik ook wel maar het zou mij kunnen helpen mijn behoefte te bevredigen en thuis hoeven we er dan niet steeds gezeik over te hebben. Enne ik heb er geen een, ik overweeg het.



Alle andere zoals bv TheEmpress die wel constructieve tips geven, bedankt!

Toch apart dat er op jou heel anders wordt gereageerd dan op sommige andere mannen met een soortgelijk probleem. Misschien he, ligt dat wel aan jezelf en de manier waarop jij je verhaaltjes typt?? Steek je hand es in eigen boezem.

Ik denk dat als een man alleen maar 'geil' wordt van bepaalde zaken die buiten de 'normale' seksule omgang liggen, dat het dan een echte fetishist is.

Iemand die alleen opgewonden raakt van extreme dingen of aparte dingen. Dat is op zich niet zo erg, maar wel als je er niet over praat. En ook als je partner hier niet in mee kan.



Het klinkt hard maar ik denk dat jouw partner niet verandert of in therapie/behandeling gaat als hij niet gedwongen wordt de noodzaak hiervan in te zien. Het is nl gewoon een heel heel moeilijk onderwerp. Seksualiteit is verweven met alles wie je bent.

Hoi Tangerine, vlgs mij reageer alleen jij anders in dit geval? of zie ik dat verkeerd?



Anyhow, robbedoes, heb geen constructieve tip voor je behalve dat ik je volledig begrijp en sympathie heb voor de manier waarop je geprobeerd hebt het op te lossen. Begrijp volledig dat je aan sex met anderen denkt, heel logisch en meer dan normaal.



Daarnaast snap ik niet waarom daar uberhaupt door sommige mensen zo ontzettend veel waarde aan gehecht wordt, het kan los staan van de gevoelens voor je partner en die relatie kan zelfs boven alles staan, iets zijn wat je nooit op wilt geven. Als ik nooit zin zou hebben, zou ik goed begrijpen dat mijn partner wel die behoefte heeft en daar ook naar handelt. Ben niet voor een open relatie, los liever dingen binnen mn relatie op, maar als de relatie onder druk komt door verschillende behoeftes kan een oplossing zijn dingen stiekem te moeten doen. Iedereen heeft recht op een geheim (of voelt zich daar helaas toe gedwongen door de normen en waarden binnen deze maatschappij en het oordeel van derden), als je zelf weet waarom je dingen doet en je emotioneel zaken goed kunt scheiden.



cheerd

en ik bedoel natuurlijk cheers ipv cheerd, haha

Thanks Avocado!



Sluit me helemaal aan bij je tekst en ben blij dat je zo open en ruim denkt, zitten een beetje in het zelfde schuitje en dat wekt begrip op

Je vorige post sluit trouwens helemaal aan bij mijn situatie.



Chin chin

quote:saskia26 schreef op 10 november 2009 @ 13:43:

Hij is nooit echt sexueel ingesteld geweest, maar her eerste jaar zoenden we wel meer en hadden we ook wel 2 keer per week sex.Dat klinkt me bekend in de oren. Ik wil je niet in de put praten, maar wat er niet inzit, gaat er nooit uitkomen.

Ik zie wel meer wat negatievere reacties op Robbedoes hoor, avocado.

Beste Robbedoes74,



Had nooit gedacht dat ik dit nog eens op zou schrijven, maar hier zit ik dan achter mijn computer....



Ik begrijp heel goed wat je bedoelt. Ik zit in net zo'n situatie als jij, als het gaat om een partner die niet thuis geeft als het om seks gaat.



Ik ben iemand die zijn vorige relatie heeft beeindigd, omdat mijn ex-vriend was vreemdgegaan (lees zoenen). Ik ben iemand die absoluut geen voorstander is van vreemdgaan en het zelfs veroordeel(de). Maar nu zit ik in een situatie dat ik steeds meer ga begrijpen waarom sommige mensen sex hebben met iemand anders dan hun eigen partner.



Ik, die het altijd afkeurde dat iemand vreemdging, loopt nu zelf met gedachten rond over hoe het zou zijn met een ander.



Hoe is het zo ver gekomen!!!!????

Ik ben nu 10 jaar samen met mijn man. De seks is nooit spetterend geweest (ik weet wat spetterende seks is, want dat heb ik gehad met mijn eerste vriend), maar het was ok. Ok vond ik prima, omdat het leven niet alleen om seks draait. Nu is het helemaal niet ok meer te noemen, want er is eigenlijk geen seks op het moment. De laatste keer was 3 maanden geleden..... Wat triest...... Als ik het opschrijf kan ik wel huilen. Ik heb nu niet echt tijd om uitgebreid mijn verhaal te doen, maar ik kom deze week nog wel even terug.

Ik ben zelf iemand die door (huwelijks)partner bedrogen is. Een van de redenen was niet overeenkomende seksuele behoeften, zowel niet kwalitatief (ik andere behoefte en verminderd libido) als kwantitatief (hij wou vaker). Ook hij is dit stiekem gaan invullen, zonder er echt over te praten met mij (voordat die ander in beeld verscheen). Dan nog waren we er waarschijnlijk niet uitgekomen, omdat ik (zoals Uphilly al zegt) een afwijkende behoefte heb, die buiten de normale seksuele omgang liggen en als de ander daar niks voor voelt houdt dat op. En toch begrijp ik mensen heel goed die in de schoenen van dit topic staan. Ik kwam ook tekort omdat het niet aansloot, dus kan mijn ex en anderen goed begrijpen hierin. Zeker als je het regelmatig hebt aangekaart en er gebeurt niks mee. Seks is een belangrijk element in een liefdesrelatie, oa HET verschil met vriendschap/broer-zus-liefde. Meestal zit er toch meer achter een heel laag libido. Dat diegene dat ontkent en niks aan wil doen en gooit op "verschil in behoefte" is logisch, maar vroeg of laat breekt het je relatie op, hoeveel je ook van elkaar houdt. Zeker als het zeer verschilt van wat een "normale" frequentie zou zijn (zoals 3 maanden geleden). En ik ben in die gevallen ook eens met Uphilly dat je daar geen genoegen mee zou hoeven nemen. Mits je ook je eigen evt aandeel daarin onder ogen wil zien, als dat ter sprake komt. Verwijten helpt niks. Voor het blok is mogelijk de enige eyeopener. Zoals bij mij, maar toen was het helaas al te laat.. Ook al ga je alleen op zoek naar seks, je KAN onbedoeld toch meer gevoelens krijgen voor diegene.

Saskia, kan me zoveel bij voorstellen en heb ook een vrouw in mijn omgeving die zich er min of meer bij neergelegd heeft en eigen libido ook maar in de koelkast gezet heeft. Het is al heel wat dat je hem zover gekregen hebt naar de uroloog. Denk maar niet dat hij er niet mee zit. Daar zit een hoop schaamte bij, en waarschijnlijk ook wat angst voor zijn eigen blokkade en pijn, wat het kan zijn. Daarom doet ie denk ik net alsof het hemniks kan schelen. Dit is een hele stap! Ik hoop dat het iets simpels is en tot oplossingen kan leiden. Jammer dat sommigen zo moeilijk over hun gevoelens praten en hun eigen zorgen niet kunnen delen. Ik wens jullie veel succes, hopelijk komen jullie een stuk verder!

Suzy65, ben het met je eens dat je ook naar je eigen aandeel moet kijken. Dat probeer ik ook te doen.

En wat knap dat die persoon die jij kent haar libido in de ijskast heeft gezet. Ik probeer het ook, maar ik kom er steeds meer achter dat ik dat toch echt heel moeilijk vind. Ik ben zo bang voor wat jij zegt, dat het je relatie zal opbreken. Jij spreekt uit ervaring.



Wat ik ook erg moeilijk vind is dat we kinderen hebben. Ik wil voor mijn kinderen een vader en moeder die er alle twee voor hen zijn, maar nu loop ik er tegenaan dat ik mijn eigen ik, helemaal aan de kant zet. Ik doe dit graag voor mijn kinderen, want zij zijn het allerbelangrijkste voor me, maar wat moet ik nou met mijn (seksuele)gevoel? Moet ik voor altijd bij een man blijven waar ik wel van hou, maar waar ik absoluut niet op 1 lijn zit qua seks en dit dan voor de kinderen? Heb jij kinderen Suzy65? Herken je dit, of misschien iemand anders? Zijn er bij jou kinderen in het spel Robbedoes74?



Hoe gaat het nu Saskia?



Ik ben pas geleden heel open geweest naar mijn partner toe. Ik heb heel mijn gevoel bloot gelegd. Ik hoop echt dat hij er wat mee gaat doen. Hij noemde een seksuoloog. Ik ben benieuwd of hij stappen gaat ondernemen....Ik heb ook gesproken over ik, die het buiten de deur zou moeten gaan zoeken. Dat was voor hem geen optie, dan houdt het voor hem op. Die reactie begrijp ik ook, want in principe denk ik er ook zo over, maar waarom gebeurd er dan niets van zijn kant. Ik wacht al jaren op verbetering. Hoe lang moet ik wachten? Of gaat het wachten nu pas in, omdat ik nu pas echt helemaal open ben geweest naar hem toe? En dan bedoel ik dat ik nu pas heb gesproken over het feit dat ik fantaseer over seks met andere mannen. Waarom heeft hij al die tijd niets gedaan met de behoefte die ik aangaf. En dan ging het in eerste instantie niet eens om seks, maar om tegelijk naar bed gaan, zodat je in bed lekker kunt knuffelen en praten. Hoe vaak ik niet heb gevraagd of hij tegelijk met mij naar boven ging. Dan kan hij wel een avond mens zijn, maar dat je nou nooit aan zo'n simpele vraag van je vrouw tegemoet kan komen......?

hai saskia

je verhaal is heel herkenbaar. ik heb ook weinig sex met mijn eigen man. toen ik hem leerde kennen, nu 9 jaar geleden, was hij een sexbeest. als dat niet zo was geweest, hadden we nooit een relatie gekregen trouwens. maar al snel, ik denk na een jaartje, werd het minder. ik ben stapelgek op hem, ben inmiddels getrouwd en heb (als een wonder) een kind van hem, maar de sex is weg. het is heel verdrietig, ik zou het liefst met hem een goed sexleven hebben. maar dat zit er niet in. hij wijst mij als persoon niet af, ook niet lichamelijk (gelukkig!), maar hij heeft gewoon 'geen zin'. hij wil ook niet naar de dokter of de psych, hij vindt het geen probleem.

Dotje, ik weet niet of ik dat nu zo knap vind. Haar "beste jaren" gaan voorbij in totale nuchterheid. Ik vind niet dat je je libido geheel moet aanpassen aan degene die geen zin of libido heeft, om welke reden dan ook. jij bent niet degene die afwijkt hierin. Jij hebt doodnormale behoeften en moet die onderdrukken, omdat je in zo'n huwelijk dat aan elkaar beloofd hebt. Maar HIJ houdt zich niet aan die gelofte. En dan voel jij je niet normaal, omdat je normale behoeften hebt?



NIet dat het je helpt in jouw situatie en gezinsleven, maar ik vind het jammer als je streeft naar je behoeften dan maar aanpassen.. ik snap dat je automatisch je zin beteugelt en je zin erin maar omlaag brengt, als je het toch niet gaat krijgen.. maar ik vind dat niet de oplossing.

Misschien kan je er toch achterkomen wat de oorzaken zijn. Soms weten mannen dat zelf niet goed. Of schamen zich ervoor en doen dan net of het aan jou ligt. Ik geloof niet dat er zonder reden aan zijn kant gewoon zomaar een laag libido ligt (en ook geloof ik dat dus niet van vrouwen, incl ikzelf toen).



Je mag het toch bespreekbaar maken (zonder verwijten) om erachter te komen wat er aan de hand is en wat jouw eigen positie dan is daarin. Kan van alles zijn. Meestal is het een oorzaak in hem, en heeft het niks met jou te maken. Maar hij maakt het wel jouw probleem ook. Ikvind het niet eerlijk als hij zou doen alsof jij degene bent die er problemen mee heeft. Het is een normaal iets binnen een huwelijk/relatie. Je kan hem (na praten evt) voor het blok zetten, dat je dat wel nodig hebt en belangrijk vindt. En wat jullie er samen aan denken te gaan doen. Je hoeft hier geen genoegen mee te nemen vind ik!!



Maak het open en bespreekbaar. Als er niks verandert en ook geen plannen in die richting van hem om daar iets aan te doen, dan kan je nog altijd bekijken hoe je dat voor jezelf gaat invullen. Ik vind niet dat je zelf seksloos door het leven hoeft te gaan, omdat ie nu eenmaal je ooit gekozen geliefde is en vader van je kinderen. Ik pleit ook niet voor uit elkaar gaan of dreigen daarmee. Je moet hem zowiezo de kans geven. Desnoods schrijf je het op in een brief/mail, als hij daar niet over wil praten.



Succes en sterkte, het lijkt me heel moeilijk van jouw kant!

dotje, ik heb jarenlang in eenzelfde situatie gezeten. ik had me er al helemaal bij neergelegd dat ik de rest van mijn getrouwde leven geen sex, laat staan goeie sex meer zou hebben. ik was hier boos en verdrietig om, maar voelde me ook onwijs onzeker en afgewezen. ik durfde niet meer. ik had ook het gevoel dat ik helemaal niet meer meetelde in de 'seksmarkt' om het zo even te noemen. had nooit sjans, durfde niet te flirten, verzorgde mezelf amper meer etc. mijn man heeft geen behoefte meer aan seks en mijn toenaderingspogingen waren tot een minimum teruggedrongen. tot ik onlangs vrij onverwachts heel veel aandacht kreeg van een groepje uitgelaten, vrolijke mannen die zich verwonderden over het feit dat mijn man al naar bed was en zijn leuke vrouw helemaal alleen in de disco had achtergelaten...! mijn libido, in diepe slaap, werd wakker en sindsdien voel ik weer dat ik leef !! ben naar de sportschool gegaan, heb mijn garderobe eens goed uitgezocht en flirt dat het een lieve lust is. ik gun het je zo om dit te voelen! je leeft maar een keer, hoor.

Dotje, over je laatste stuk: ikben ook zo'n enorm avondmens en ik ging ook nooit tegelijk met ex slapen. Dat waren mijn eigen uurtjes, mijn gedachten enz. Is niet bepaald gezellig voor je relatie, maar voor mij waren die uren zo waardevol. Even geen kinderen en anderen die aandacht vroegen, geen telefoon, gewoon even een paar uur voor mijzelf. Vraag me niet waarom, maar het kwam nooit in me op om tegelijkertijd naar bed te gaan, mijn eigen "dag" begon dan pas (en nog). Had niks met hem te maken, maar kan me wel voorstellen dat dat niet warm lijkt, dat het niet fijn is, om altijd maar in je eentje in slaap te vallen. Ook dat is herkenbaar en brak ons op den duur op, hoewel het al jaren zo was en hij het niet een probleem vond.. Je mist dan al eea aan intimiteit, door ff samen tegen elkaar aanliggen of zo. Ik had die behoefte niet. En toch was ik gek op hem (en nog houd ik van hem). Dat had er voor mij niks mee te maken, maar voor hem (uiteindelijk) wel.



Ik ben zelf trouwens niet knuffelig ingesteld, niet samen op de bank of zo. Hij had daar meer behoefte aan dan ik. Ik ben niet "aaibaar", zeg maar. Kan bij jouw man ook zo zijn. En jij bent de "gezonde" daar dan in, niet hij (en ik ook niet). Het erge is dat jij dan denkt dat er aan jou iets mankeert, wat niet zo is. Er zit vermoedelijk iets in hem, wat hem blokkeert. Hij doet zichzelf en jou tekort daarmee, dat is wat hem duidelijk moet worden. Jij hebt al je gevoelens op tafel gelegd. Ik hoop dat daar wat uit komt. Maar ga svp niet aan jezelf twijfelen. Mijn ex ging het uitleggen als dat ik dan niet genoeg van hem hield, maar daar lag het niet aan. Het is iets in jezelf. Een bepaalde afstand houden tov intimiteit. Maar daar hoef jij geen genoegen mee te nemen. Goed dat je het bespreekbaar hebt gemaakt. Ik hoop dat hij het oppakt, erover nadenkt en er iets aan gaat doen! Ook al voelt ie het als tekortkoming en tekortschieten, er is wel wat aan te doen!!

Ah, wat een herkenning allemaal!

Suzy: ik leer erg veel van wat je schrijft, ook in de andere topics hier. Het zit inderdaad in je karakter. Ik ben ook een avondmens, vind het ook heerlijk in mijn eentje mijn eigen dingen te doen, en kwam ook steeds later naar bed. Ik schreef hier al eerder dat mijn libido lange tijd tot het nulpunt was gedaald. De eerlijkheid en openheid van mijn man hebben mij wakker geschud en daar ben ik nog blij om. Het heeft geleid tot een lichamelijke en geestelijke omslag, ik herken ook veel in Glimmy's verhaal.

Ik was tot voor kort ook geen knuffelaar, hield niet zo van aanraken en aangeraakt worden, en ik kon daarvan blokkeren en verstarren. Dat gaat nu allemaal veel beter, maar als er problemen zijn in mijn relatie of mijn jaloezie weer de kop opsteekt, komen de blokkades ook weer terug.... er is nog een boel om aan te werken.....

Hallo Dotje,



Bedankt voor je post van 14-12, (en natuurlijk alle andere forumers maar aangezien dotje mij aanschreef en ik daar op wil reageren richt ik deze aan Dotje) Het is toch fijn voor ons allen met dit probleem dat we niet de enige zijn die last hebben van dit probleem. (ook al lost het niets op) Ik noem het een probleem want het is een struikelblok in een relatie. Zoals Suzy65 al aangaf vind ik ook dat sex bij een relatie hoort. Een relatie zonder sex is gewoon een broer/zus verhouding en dan kun je net zo goed gewoon vrienden zijn. "Nou maak het uit dan" zullen veel mensen roepen maar ja wat als je veel van je partner houdt en het verder goed kunt vinden? Zoals ik al eerder aangaf wil ik, net als jij , niet bij haar weg maar wil ik gewoon een bevredigend sexleven. Ik heb geprobeerd mijn libido en het probleem weg te denken of in de koelkast te plaatsen maar dat kan ik niet. Het lijkt mij eigenlijk ook niet gezond als je dat doet, dan vreet er aan de binnenkant toch iets aan je en dat gaat uiteindelijk tot iets negatiefs uitgroeien. 10 jaar geleden was ik ook tegen vreemdgaan, ik vond dat niet netjes naar de ander toe en veroordeelde het dan ook. Maar inmiddels heb ik veel verhalen en redenen gehoord waarom mensen vreemd gaan en ben ik er ook anders tegen aan gaan kijken. Er zijn volgens mij 3 redenen van vreemdgaan: de notaire vreemdganger (of vreemdgangster want vrouwen gaan inmiddels net zo hard vreemd als mannen) deze persoon heeft overal schijt aan en gaat vaak vreemd ook al is hun partner een ware sexgod of godin. Zolang ze maar veel nieuwe "vlees" kunnen krijgen. De 2e reden is dat men verliefd geworden is op een ander en mist misschien wat spanning. Dat blijft bij een keer of de relatie gaat snel uit. De 3e heeft een prima relatie maar mist genegenheid en/of seksuele bevrediging in zijn/haar relatie en heeft daar uitvoerig over "geklaagd" maar krijgt er geen reactie op.

De eerste reden vind ik zelf op zijn zachts gezegd niet "netjes"

Voor de andere redenen heb ik wel begrip, zeker als je verhalen en emoties erachter gehoord/ meegemaakt hebt.

Inmiddels ben ik na ca 2 jaar echt leeg wat betreft het geven van hints, het opperen van ideeën of klagen (ik kan net zo goed naar Israel gaan en daar tegen die klaagmuur staan klagen, waarschijnlijk krijg dan nog meer respons)

En met mezelf spelen begint ook te vervelen, zeker als er een leuke en lekkere vrouw "naast" je ligt. Als single vond ik het zelfs nog minder frustrerend om met mezelf te spelen dan nu ik een relatie heb. Ik wil gewoon lekker spelen met elkaar, spetterende sex hebben en van passie en vuur genieten. En dan wel met initiatief, zin en inzet van de ander.

Net als jij heb ik een ex met wie ik de meest passionele en heerlijkste sex heb gehad (op andere vlakken liep het daar veel minder en is het uitgegaan. het is ook nooit goed he;-) ) Ik weet dus dat spetterende sex mogelijk is maar ik verwachte natuurlijk niet dat mijn huidige partner net zo'n sexgodin zou zijn (maar hoopte het natuurlijk wel) In het begin was ze heel vurig, had veel meer zin stond open voor experimenteren (niet heel bizar oid hoor) en nam ze initiatief. De sex was toen prima en de rest van de relatie liep (en loopt) ook goed.

Onze seksfrequentie is ook erg laag en dan komt het natuurlijk ook nog eens van mijn initiatief en komt het 6 van de 10 keer over als een "moetje" van haar kant (zo van nou vooruit dan maar dan ben ik er weer vanaf) Ik kan me dan ook goed verplaatsen in je gedachten en nieuwsgierigheid naar hoe het zou zijn met een ander. Twee dingen houden mij bezig betreffende een sv: waar vind je er een en nog belangrijker wat zou het lange termijn effect zijn? (er staat toch een hoop op het spel)



Nou ja het nieuwe jaar staat voor de deur en ik ga er van uit dat het positieve verandering voor ons allen meebrengt en dat we (hopelijk met partner) weer de sterren van de hemel gaan .....

Glimmy, helemaal top dat je die stap hebt genomen!

Bedankt voor jullie reacties Suzy en Glimmy,



Suzy, ik weet denk ik wel wat de oorzaak is. Mijn man komt te snel klaar. Ik heb daar nooit een probleem van gemaakt, je kunt daar aan werken. Ik heb van alles opgezocht op internet, heb hem gezegd dat we samen gaan uitzoeken hoe hier mee om te gaan, maar dat is al jaren terug dat ik aangaf dat we er iets mee gingen doen. Het is bij ik gebleven... Ik had van alles uitgeprint over dit "probleem", ik zei dat we er aan konden gaan werken, ik zei de gek. Ik wacht nog steeds, want mijn man heeft er nog steeds niets mee gedaan. Ik vind het nu na al die tijd heel lastig te verkroppen dat hij er niets mee gedaan heeft. Ik begrijp het ook niet. Als je vrouw toch zegt dat ze het niet erg vindt en er met je aan wilt werken, dan ga je er toch helemaal voor!? Ik snap nu wat jaartjes later eigenlijk niet waarom ik zo nobel ben geweest?



Lief dat je op het stukje ingaat van avondmens zijn, Suzy. Ook fijn dat je iets zegt over de belofte van het huwelijk en daar waar ik sta, ook tov de kinderen, want reken er op dat ik ze niet verdriet wil doen.



Glimmy, ik twijfel niet aan mezelf hoor. Ik zie er goed uit (al zeg ik het zelf, haha klinkt zo stom om te zeggen over je zelf). Er zijn genoeg mannen die mij sexuele aandacht geven, dat is het hem nou juist, zij wel, maar mijn eigen man niet. Net dat wat Suzy zegt, ik ben verdorrie in de bloei van mijn leven.

Ik ben blij om te lezen dat jij ook jezelf weer hebt hervonden!!! Maar seks met je man is er niet bij? Hoe ga jij hier mee om dan?



Robbedoes, bedankt voor je reacie.

Hoe herkenbaar, alles wat je schrijft... Hoe kan het in 10 jaar tijd veranderen...? Mijn geduld is bijna op merk ik. Ik sta op het punt om voor een sv te gaan, maar de consequenties.....

Ik zal vertellen hoe ik me nu voel. Ik probeer al een aantal jaren eerlijk en open te zijn en suggesties te doen hoe alles beter kan, geen respons. Stel dat ik nu een sv heb en het komt uit.. dan heeft mijn man gezegd dat het over is. Maar dat is dan toch niet eerlijk. Ik ben nu ook al een aantal jaren bij hem, terwijl hij mij dit" aan doet". Wat ik op het spel zet is de fijne leefomgeving van mijn kinderen een papa en mama die samen zijn. Ik wil hen niets tekort doen. Mijn gedachten gaan zo ver, dat ik denk, stel het komt uit, dan zeg ik tegen mijn man, ik ben ook jaren bij jou gebleven terwijl ik niet happy was, nu blijf jij maar bij mij.... dan wordt het een soort verstandshuwelijk.

Ik ga van de hak op de tak, maar zo voel ik me ook. Al deze gedachten spoken door mijn hoofd. Ik hou van mijn man, maar op dit moment meer als broer. Ik ben op een punt gekomen dat IK het niet meer met hem wil doen.

Bij jou Robbedoes merk ik dat jij er nog op hoopt dat het goed komt en het nog wel met je vrouw wilt doen. Mijn hoop is bijna weg. Fijn dat ze ook nog lekker is in jouw ogen, dat is wel een voordeel. Mijn man doet niet erg zijn best de laatste jaren om iets aan zijn lijf te doen..



Ik ken iemand die heel open minded is en waartoe ik me woest sexueel aangetrokken voel. Vanochtend om 5 uur lag ik wakker in mijn bed (deed ik anders nooit, maar het gaat me echt opbreken) en had ik het volgende bedacht. Ik bel deze jongen op, maak een eetafspraak met hem en vertel hem dat ik me sexueel super tot hem aangetrokken voel en dat ik met hem wel het een en ander wil meemaken. Er is een goede kans dat hij hapt, hij houdt wel van spanning en hij vindt me leuk, maar hij heeft een vriendin en hij kan ook denken dat ga ik niet doen en dan sta ik echt super voor paal.

Terwijl ik dit opschrijf vind ik het te bizar voor woorden. Ik die echt vreemdgaan verafschuwde is door de situatie zo gefrustreerd geworden dat ik dit soort absurde dingen ga verzinnen en het erge is nog dat ik echt op het punt sta zo iets te doen. Hoe kan opgekropte sekslust je tot dingen zetten waarvan je nooit eerder had gedacht dat je dat zou doen, of bijna zou doen.

Ik hoop dat jullie me nog een beetje kunnen volgen, maar misschien herkennen jullie het ook wel. Al die gedachten die door je hoofd spoken.



Ik hoop ook dat jullie die dit lezen begrijpen dat ik niet om toestemming vraag of ik vreemd mag gaan. Ik weet zelf ook wel dat het eigenlijk niet zo'n slim idee is, maar wat moet ik dan met mijn seksuele gevoelens?? Volgens mij niets, mezelf helpen dag in dag uit, is lekker, maar niet zo lekker als een goede ....partij



Waar vind je een sv Robbedoes? Ik weet het dus ook niet, ik denk dat ik een potentieel sv ken zoals ik omschreef, maar dat is iemand redelijk dichtbij, hij heeft ook een vriendin. Als hij ja zegt op mijn bizare voorstel (als ik het voorstel ga doen, weet ik nog niet), hebben we samen een geheim, maar blijft dat goed gaan? Wat als 1 van de 2 verliefd wordt??? Of hij gaat het mannetje uithangen en het aan anderen vriendjes vertellen en het komt via via uit... Dat soort vragen zullen ook wel door jouw hoofd heen spoken, niet?

En anders moet het allemaal per toeval gaan gebeuren, maar ik ga niet zoals vroeger vaak de hort op... jij? Lastig he... En zomaar met iemand het bed induiken vind ik ook niets. Dus dan toch gaan voor het sv wat ik in gedachten heb???

Of hopen op een mooi 2010 zoals jij dat zegt. Ik moet je bekennen mijn hoop is op. Ik ben me suf aan het denken wat een oplossing is.



Suzy, waar sta jij nu in je (seksuele) leven?



Nogmaals, ik hoop dat jullie me een beetje hebben kunnen volgen in het stuk hierboven, ik ben aardig in de war.

Vind mezelf ook een grote oen dat ik voordat ik aan kinderen begon, samen met mijn man, ik dacht dat het wel goed zou komen, hoe naief.... Ik had hard weg moeten lopen...

Saskia, weet niet of je nog wel meeleest? Ik was ook 30 toen we aan kinderen begonnen, ben nu 34, maar probeer je wel te realiseren dat je als je kinderen hebt en het probleem blijft, dat je dan niet alleen jezelf verdriet doet als het toch fout loopt, maar ook je kinderen, want dat probleem heb ik er nu extra bij.

Gek hoe het loopt. Kennelijk is de kinderwens groter dan je verstand. Tenminste dat was bij mij wel het geval als ik nu terug kijk. Ik heb overigens geen spijt van de kinderen. Ze zijn mijn alles en kinderen is echt het mooiste wat er is, maar tevens ook het kwetsbaarste bezit dat je kunt hebben...

Soulsinger, fijn, dank je. Ik wil trouwens iedereen hier een compliment maken: jullie zijn op zo'n forum aktief, omdat je erover nadenkt en staan allemaal open om te leren van elkaars ervaringen en ik van jullie ook een hoop!!. Sommige mensen moeten alles eerst zelf ondervinden, voordat ze iets (willen) leren. Kunnen zich niet inleven als ze het niet op zichzelf kunnen betrekken. Je komt zoveel verder als je daar wel voor open staat en over na wil denken, zo beter je eigen situatie kan inschatten obv ervaringen van anderen.



Mijn ex heeft alles zelf lopen bedenken en inschatten, vertelde het niemand, dat is toch ook een eenzaam proces. Jammer genoeg alleen zijn vriendin die natuurlijk haar eigenbelang meeenam in de "adviezen" of steun. Hij is nauwelijks gesteund, begreep zichzelf niet meer en was al niet zo'n licht qua emoties. Ook daarna was ik degene, die eea voor hem in perspectief bracht en zelfs zijn schuldgevoelens naar mij en de kinderen (waar hij ook in zijn eentje mee liep) kunnen reduceren. Waar zij vooral aan zichzelf dacht, en alleen al daarom heb ik niet zo'n hoge pet van haar op, ook al is ze iemand die dagelijks met emoties (van anderen) werkt en aktief is: zij kan het niet toepassen in haar eigen leven en ik wel (grotendeels dan, ik heb ook eea te leren).



Hoe heb jij heen kunnen breken door jouw "pantser" van niet aaibaar zijn naar nu wel? Daar ben ik ff benieuwd naar.. en vind ik superknap! Zelf heb ik de stap gezet naar "mijn soort seks" (maar dat is hardere, niet lief strelen of zo), denk altijd dat dat dus bij me hoort, niet aaibaar zijn. Soort onzichtbare laag om me heen, waar eea voor nodig is om te doorbreken (bijv uitzonderlijke geilheid). Zou graag tips van je krijgen?



Robbedoes: ik denk dat je in een volgende relatie vooral krijgt wat je in de vorige gemist hebt. Bizar genoeg geldt dat kennelijk ook voor goede seks>>geen seks. En andersom.



In ons geval heeft ex vanaf het begin geen passievolle vrouw aan mij gehad, hij wist waar hij aan begon. Ik had 2 jaar eerder een verkrachting achter de rug, en weet nog hoe blij ik was dat hij het niet om die reden (niet zo knuffelbaar, geen bijzondere seks, geen opwinding van mijn kant) heeft uitgemaakt na 2 weken of zo. Misschien omdat we inmiddels zo verliefd waren en het zo raakte op andere vlakken. In alle opzichten kon ik wel diep gaan, behalve op lichamelijk en seksueel vlak. Jaren dus seks uit liefde gehad. Juist die vertrouwdheid had ik nodig om weer een seksueel wezen te worden. Toen ik me eenmaal veilig genoeg voelde werd ons seksleven alleen maar beter. En toch was het niet genoeg, want met die "zin" van mij kwamen ook mijn fantasieen weer terug (bdsm, soft), en daar had hij dus niks mee. Dus toen ik eenmaal weer open stond voor seks, kreeg ik nog niet waar ik behoefte aan had.. Ik heb jaren gepeinsd over een tussenoplossing, wat we dan wel gemeen hadden, maar als je weet dat je wensen niet uitkomen, dan vermindert je libido ook.



Misschien zijn er toch dingen die ze niet durft te bespreken met je. Ik heb het mijn ex ook pas later verteld (weleens gevist en balletje opgegooid, of een attribuut, vastbinden bijv, maar dat ging niet van harte en hij vond dat maar onnodig of zelfs stom, was ook niet van de speeltjes enz).

Dan breng je die behoefte aan seks onbewust maar weer omlaag, omdat het anders frustrerend en telkens teleurstellend is. Die laatste jaren vaak na zo'n seksbeurt (of na hem afgewezen te hebben) zitten huilen van onmacht..



De aantrekking van het gedeelte wat je mist kan heel groot zijn en wordt daardoor nog belangrijker, is mijn ervaring. Zo kan ik zelf nu ook obsessed toegeven aan seks, omdat ik dat dus al die jaren gemist heb.

Maar niet ik, maar hij was degene die uiteindelijk de seks buiten de deur vond. En ik moet eerlijk toegeven dat hij ook tekort van mij is gekomen al die jaren. Ik kon het op een gegeven moment niet meer opbrengen, zelfs niet meer in fantasie, als ik niet geloof dat het ooit gaat gebeuren. En naief of niet, ik dacht dat de liefde dat wel zou compenseren. Maar dat is niet zo. Zonder (genoeg) seks ga je vroeg of laat toch ergeren aan andere dingen, volgens mij.. Onderhuids toch kwalijk nemen.. dat is een sluipend iets, maar moet je toch bedacht op zijn.



Overigens dacht ex zijn soulmate gevonden te hebben in haar. Zeker weten dat het een sv was in het begin. Maar zij bevestigde hem ook in wat hij (toen) zag als belangrijk in het leven en ik niet: status en geld, uiterlijke dingen zoals auto's, enz. Ik zag en zie het belang daar niet van in, consumeren en status als hoogste ideaal. Zij daarentegen wel. Toch (enige jaren verder) denk ik dat ie erachter aan het komen is dat seks hun voornaamste bindmiddel is. Het is nu een aan-uitrelatie met allerlei ongewenste eisen/wensen en botsende eigenschappen.



Nu zijn de rollen een beetje omgedraaid: ik ben de "relaxte ex" met wie hij goed kan praten (nu en dan), die hem begrijpt en zij niet.. wrang en ook wel bizar/grappig. En nu ga ik niet roepen: "zie je wel, had ik je van tevoren kunnen voorspellen". Hij heeft zijn eigen lessen te leren en ik ben blij dat we zo open en close kunnen zijn. Eigenlijk zijn wij de soulmates. Maar geliefden zullen we niet meer worden, daarvoor ontbreekt toch die seksuele klik en aantrekking. Sommigen begrijpen niet dat ik hem kon laten gaan (in begrip en met liefde), hij past in allerlei opzichten wel, maar in sommige niet en ik in sommige niet bij hem. Dat is jammer, maar is niet anders.. Ik heb me juist zoveel meer geestelijk ontwikkeld afgelopen jaren en hij juist commercieel en rationeel bijv. Ik waardeer best zekere luxe, maar het interesseert me echt ook geen bal, daar draait het leven voor mij niet om, ik vind andere dingen belangrijker dan "kijken en bekeken worden". Ik haal het uit heel andere dingen, maak met iedereen (jong, oud, arm, rijk) een praatje, ik ga voor "echte" mensen, niet voor dat nepwereldje van status en geld.