Seks
alle pijlers
Vulvair Vestibulitus syndroom
zondag 25 juli 2021 om 15:18
Hallo allen,
Ik kon niet zo heel snel een topic hierover vinden dus begin ik er zelf even eentje. Het bevestigd een beetje mijn gevoel: dat wij de enige mensen met dit probleem zijn. Terwijl dat natuurlijk niet zo is.
Het probleem: mijn vrouw heeft het vulvaire vestibulitis syndroom. Wat het is: het betekent dat je zenuwen in de vagina een pijnprikkel afgeven bij de seks. Met name de huid is eigenlijk altijd rauw/stuk. Het heeft een tijdje geduurd tot we deze diagnose gesteld kregen. Het lijkt in sommige facetten op vaginisme maar is echt wat anders.
Het betekent voor ons dat we inmiddels nog maar 1 keer per 2 maanden of minder seks hebben. En als we seks hebben is het voor ons beiden nooit fijn. Voor mijn vrouw niet omdat zij vaak pijn heeft en zelden een orgasme kan krijgen. Voor mij niet omdat ik eigenlijk al weet dat de ervaring ‘niet goed zal aflopen’. Het beperkt ons ook enorm in wat we kunnen. Verder dan 2 minuten missionaris komen we niet. Klaarkomen in mijn vrouw kan echt niet. Sperma brand als de hel. Toen we aan kinderen begonnen was dit helemaal geen leuke bezigheid. Terwijl het juist zo mooi had moeten zijn.
Je kunt je voorstellen dat het libido van mijn vrouw alleen maar lager wordt na al die nare ervaringen. Seks is zo niet leuk meer dat we er maar niet maar aan beginnen. Het is ooit wel een stuk beter geweest (1x per week zonder al te veel pijn) maar de pijn is erger geworden. Waarom dat zo is kan niemand ons vertellen.
Afijn we hebben nu dus nog maar een paar keer per jaar seks en die seks die is ook nog eens ruk. Buiten het feit dat mijn vrouw degene is die pijn leidt, is ze er natuurlijk ook ontzettend onzeker over. Ze is enorm bang dat ze mij niet kan geven wat ik wil en dat ik het elders zou zoeken. Wat ook niet erg helpt is dat ik een enorm hoog libido heb. Echt… heel hoog. Ik zou het liefst elke dag willen en vindt mijn vrouw heel aantrekkelijk. Dan voelen we ons soms dubbel gestraft.
Helaas is er niet echt een behandeling. Sommige vrouwen krijgen antidepressiva voorgeschreven. Buiten het feit dat dit maar bij 10% effect heeft wilt mijn vrouw helemaal niet zulke zware medicatie slikken. En dat wil ik zelf ook niet. Dan ga ik liever nog een jaartje masturberen.
Ik ben mijn vrouw altijd trouw geweest en weet eigenlijk ook zeker dat ik dit altijd zal blijven. Uitdagingen hebben we al genoeg gehad. Natuurlijk heb ik mezelf wel eens afgevraagd of ik wel voor altijd zou blijven volhouden. Maar als ik alles zou afwegen wat ik heb (mijn vrouw, ons gezin en alles dat daar bij hoort) of seks…. Dan is de keuze toch snel gemaakt. Bovendien is het iets waar mijn vrouw niets aan kan doen. Ik vind het heel erg om te zien hoe onzeker het haar maakt en dat het lukt me maar met moeite haar te overtuigen dat ik er vrede mee heb.
Natuurlijk doen we weleens andere dingen maar dat is toch echt niks vergeleken met het echte werk. Dingen zoals anaal wilt mijn vrouw niet en dat ga ik ook echt niet proberen af te dwingen. Zoiets is volgens mij alleen leuk als je het zelf wilt. Gelukkig heeft ze er geen moeite mee dat ik porno kijk. Dat is fijn om even de druk van de ketel te halen maar ik mis haar lichaam enorm.
Anyway, het hele doel van dit topic: ik ben vooral heel erg benieuwd of er andere mannen/vrouwen zijn met dit probleem en hoe zij dit ervaren. En hoe zij er mee omgaan.
Ik kon niet zo heel snel een topic hierover vinden dus begin ik er zelf even eentje. Het bevestigd een beetje mijn gevoel: dat wij de enige mensen met dit probleem zijn. Terwijl dat natuurlijk niet zo is.
Het probleem: mijn vrouw heeft het vulvaire vestibulitis syndroom. Wat het is: het betekent dat je zenuwen in de vagina een pijnprikkel afgeven bij de seks. Met name de huid is eigenlijk altijd rauw/stuk. Het heeft een tijdje geduurd tot we deze diagnose gesteld kregen. Het lijkt in sommige facetten op vaginisme maar is echt wat anders.
Het betekent voor ons dat we inmiddels nog maar 1 keer per 2 maanden of minder seks hebben. En als we seks hebben is het voor ons beiden nooit fijn. Voor mijn vrouw niet omdat zij vaak pijn heeft en zelden een orgasme kan krijgen. Voor mij niet omdat ik eigenlijk al weet dat de ervaring ‘niet goed zal aflopen’. Het beperkt ons ook enorm in wat we kunnen. Verder dan 2 minuten missionaris komen we niet. Klaarkomen in mijn vrouw kan echt niet. Sperma brand als de hel. Toen we aan kinderen begonnen was dit helemaal geen leuke bezigheid. Terwijl het juist zo mooi had moeten zijn.
Je kunt je voorstellen dat het libido van mijn vrouw alleen maar lager wordt na al die nare ervaringen. Seks is zo niet leuk meer dat we er maar niet maar aan beginnen. Het is ooit wel een stuk beter geweest (1x per week zonder al te veel pijn) maar de pijn is erger geworden. Waarom dat zo is kan niemand ons vertellen.
Afijn we hebben nu dus nog maar een paar keer per jaar seks en die seks die is ook nog eens ruk. Buiten het feit dat mijn vrouw degene is die pijn leidt, is ze er natuurlijk ook ontzettend onzeker over. Ze is enorm bang dat ze mij niet kan geven wat ik wil en dat ik het elders zou zoeken. Wat ook niet erg helpt is dat ik een enorm hoog libido heb. Echt… heel hoog. Ik zou het liefst elke dag willen en vindt mijn vrouw heel aantrekkelijk. Dan voelen we ons soms dubbel gestraft.
Helaas is er niet echt een behandeling. Sommige vrouwen krijgen antidepressiva voorgeschreven. Buiten het feit dat dit maar bij 10% effect heeft wilt mijn vrouw helemaal niet zulke zware medicatie slikken. En dat wil ik zelf ook niet. Dan ga ik liever nog een jaartje masturberen.
Ik ben mijn vrouw altijd trouw geweest en weet eigenlijk ook zeker dat ik dit altijd zal blijven. Uitdagingen hebben we al genoeg gehad. Natuurlijk heb ik mezelf wel eens afgevraagd of ik wel voor altijd zou blijven volhouden. Maar als ik alles zou afwegen wat ik heb (mijn vrouw, ons gezin en alles dat daar bij hoort) of seks…. Dan is de keuze toch snel gemaakt. Bovendien is het iets waar mijn vrouw niets aan kan doen. Ik vind het heel erg om te zien hoe onzeker het haar maakt en dat het lukt me maar met moeite haar te overtuigen dat ik er vrede mee heb.
Natuurlijk doen we weleens andere dingen maar dat is toch echt niks vergeleken met het echte werk. Dingen zoals anaal wilt mijn vrouw niet en dat ga ik ook echt niet proberen af te dwingen. Zoiets is volgens mij alleen leuk als je het zelf wilt. Gelukkig heeft ze er geen moeite mee dat ik porno kijk. Dat is fijn om even de druk van de ketel te halen maar ik mis haar lichaam enorm.
Anyway, het hele doel van dit topic: ik ben vooral heel erg benieuwd of er andere mannen/vrouwen zijn met dit probleem en hoe zij dit ervaren. En hoe zij er mee omgaan.
anoniem_64d0e045f1a32 wijzigde dit bericht op 25-07-2021 17:31
Reden: Zou deze verwijderd kunnen worden? Ik zie dat ik 2x hetzelfde bericht heb gemaakt.
Reden: Zou deze verwijderd kunnen worden? Ik zie dat ik 2x hetzelfde bericht heb gemaakt.
1.50% gewijzigd
maandag 2 augustus 2021 om 20:12
Ik heb deze diagnose ook gehad. Na doorverwijzing naar een seksuoloog heeft de medische kant van de behandeling zich vooral gericht op desensitisatie. Daarnaast bestond een groot deel van de behandeling bij de seksuoloog uit het weer opnieuw krijgen van positieve associaties met seksualiteit. Op een gegeven moment deed alles pijn en was alles te veel en dat was deels lichamelijk, maar had ook te maken met druk die ik voelde, gevoel van falen, ideeën over hoe het hoort, etc. Dat had namelijk ook effect op hoe ik aanraking beleefde. Het opnieuw ontdekken van mijn eigen seksualiteit (los van de behoefte van mijn partner) was hierbij voor mij heel belangrijk. Het heeft best even geduurd, maar inmiddels speelt vulvaire vestibulitis geen rol meer bij mij.
Wat tips betreft sluit ik me aan bij de tip van Woll*Stone om samen met een professional te kijken hoe jullie je seksleven vorm kunnen geven op een manier die voor jullie beiden fijn is. Juist een derde kan helpen om een open en eerlijk gesprek te hebben en de druk eraf te halen zodat meer bespreekbaar wordt en er nieuwe oplossingsrichtingen verkend kunnen worden.
Wat tips betreft sluit ik me aan bij de tip van Woll*Stone om samen met een professional te kijken hoe jullie je seksleven vorm kunnen geven op een manier die voor jullie beiden fijn is. Juist een derde kan helpen om een open en eerlijk gesprek te hebben en de druk eraf te halen zodat meer bespreekbaar wordt en er nieuwe oplossingsrichtingen verkend kunnen worden.
dinsdag 3 augustus 2021 om 15:39
Jeetje, wat heftig voor je vrouw, en pijnijk..... voor jullie beiden, sex is levensenergie ....al dan alles pijn doet, pfffff.....
Kan je vrouw nog wel opgewonden worden? misschien lastig als je sex met pijn asocieert......Dat lijkt me eerlijk gezegd het belangrijkste dat zij zich goed voelt en geniet van vrijen. Zich ondanks de beperking toch een seksueel wezen voelt,dat is ze natuurlijk nog steeds..... Kan de vagina helemaal geen aanraking verdragen? Ook niet met een heel zacht veertje bijvoorbeeld? Dan kun je heel zachtjes kietelen en kriebelen? De plekken direct naast de vagina ? Onderbuik? Liezen? Billen? Gaat dat wel? Dijen en borsten strelen en zoenen is/vind ik ook al een heerlijke seksuele ervaring, waarbij ik veel genot kan ervaren. Heel veel zelfs. Ik denk steeds aan die scene uit l'entouachables, waarin die man zo geniet van strelingen aan zijn oren. Je huid is zo'n belangrijk orgaan bij sex.
Als zij weer plezier in het vrijen ervaart kun je het spel misschien uitbreiden met de masturbator door die in jullie spel te verwerken en dat samen te beleven en anale sex zou ik niet meteen helemaal afschrijven, dat is ook iets waar je samen naar toe kan groeien. Kan heerlijk zijn, ook al is dat voor haar misschien nu moeiijk voor te stellen, dat is begrijpelijk...
Kan je vrouw nog wel opgewonden worden? misschien lastig als je sex met pijn asocieert......Dat lijkt me eerlijk gezegd het belangrijkste dat zij zich goed voelt en geniet van vrijen. Zich ondanks de beperking toch een seksueel wezen voelt,dat is ze natuurlijk nog steeds..... Kan de vagina helemaal geen aanraking verdragen? Ook niet met een heel zacht veertje bijvoorbeeld? Dan kun je heel zachtjes kietelen en kriebelen? De plekken direct naast de vagina ? Onderbuik? Liezen? Billen? Gaat dat wel? Dijen en borsten strelen en zoenen is/vind ik ook al een heerlijke seksuele ervaring, waarbij ik veel genot kan ervaren. Heel veel zelfs. Ik denk steeds aan die scene uit l'entouachables, waarin die man zo geniet van strelingen aan zijn oren. Je huid is zo'n belangrijk orgaan bij sex.
Als zij weer plezier in het vrijen ervaart kun je het spel misschien uitbreiden met de masturbator door die in jullie spel te verwerken en dat samen te beleven en anale sex zou ik niet meteen helemaal afschrijven, dat is ook iets waar je samen naar toe kan groeien. Kan heerlijk zijn, ook al is dat voor haar misschien nu moeiijk voor te stellen, dat is begrijpelijk...
vrijdag 6 augustus 2021 om 20:17
Ik lees hier over medicatie, operatie, crème als mogelijke oplossingen. Allen die je vrouw niet schijnt te willen. Wil ze wel van het probleem af? Of is er een andere reden dat ze eigenlijk ook niet echt penetratie wil? Het lijkt er vanaf hier op alsof ze het wel best vind, maar jij niet. Wat ik logisch vind hoor! Ik ben een vrouw, maar als ik geen penetratie zou kunnen ervaren tijdens sex dan zou ik iedere mogelijkheid aangrijpen om mijn medische belemmering weg te nemen.
zaterdag 7 augustus 2021 om 14:14
@Feniks02
Het gaat vooral om de ingang van de vagina. Die is zeer pijnlijk. Daar kan aanraking op geen enkele manier. Vingeren of beffen kan ook niet (meer). We hebben op zich genoeg alternatieven hoor maar die staan vooral ten dienste van mij. Voor haar niet zoveel. Hoewel we best dingen hebben uitgeprobeerd is seks voor mijn vrouw toch ook vooral het 'rechttoe rechtaan' werk.
@Hetiswat
Hoe kom je daar precies bij? Het enige dat mijn vrouw echt niet wilt is de antidepressiva en dat wil ik zelf ook absoluut niet. Dat zij dat slikt dan. Creme hebben wij geprobeerd, operatie vinden wij zelf nogal een stap maar was volgens ons behandelend arts in het geval van mijn vrouw niet erg zinvol. Wat wel klopt is dat mijn vrouw niet echt een heel hoog libido heeft. Dat heeft ze nooit echt gehad. Toch kan ze wel degelijk echt zin hebben, dat is nu alleen echt wel over omdat het probleem de laatste jaren verergerd is. Ze masturbeert ook nauwelijks meer terwijl ze dat eerst echt wel deed. Ik weet vrij zeker dat mijn vrouw het probleem graag wilt oplossen en heel graag normale seks zou willen. Anders zou ze wel bijzonder goed kunnen acteren, en dat zit echt niet in haar aard.
@Ellerlilalinne
Het eerste jaar denk ik zoals bij de meeste stelletjes? Als konijnen haha. Het probleem kwam toen alleen op na heel lang en heel veel seks. Met name sperma deed toen pijn. Vanaf een jaar of 2 denk ik 1 maal per week zoiets. De laatste twee jaar is het probleem veel erger geworden. Een simpele schimmelinfectie heeft het ook niet beter gemaakt. We hebben het er toevallig laatst weer eens over gehad en besloten als ons privé leven in rustiger vaarwater zit er toch weer (medisch) werk van te maken. Zo erg als het nu is, is het namelijk niet eerder geweest.
@Liptonicetea
Tsja het zal deels pijn zijn? Sommige mensen willen toch gewoon sommige dingen niet? Er zijn ook mannen die zweren bij een dildo in hun kont maar daar bedank ik toch echt voor. Wie weet mis ik echt wat maar het hoeft voor mij gewoon echt niet.
Het gaat vooral om de ingang van de vagina. Die is zeer pijnlijk. Daar kan aanraking op geen enkele manier. Vingeren of beffen kan ook niet (meer). We hebben op zich genoeg alternatieven hoor maar die staan vooral ten dienste van mij. Voor haar niet zoveel. Hoewel we best dingen hebben uitgeprobeerd is seks voor mijn vrouw toch ook vooral het 'rechttoe rechtaan' werk.
@Hetiswat
Hoe kom je daar precies bij? Het enige dat mijn vrouw echt niet wilt is de antidepressiva en dat wil ik zelf ook absoluut niet. Dat zij dat slikt dan. Creme hebben wij geprobeerd, operatie vinden wij zelf nogal een stap maar was volgens ons behandelend arts in het geval van mijn vrouw niet erg zinvol. Wat wel klopt is dat mijn vrouw niet echt een heel hoog libido heeft. Dat heeft ze nooit echt gehad. Toch kan ze wel degelijk echt zin hebben, dat is nu alleen echt wel over omdat het probleem de laatste jaren verergerd is. Ze masturbeert ook nauwelijks meer terwijl ze dat eerst echt wel deed. Ik weet vrij zeker dat mijn vrouw het probleem graag wilt oplossen en heel graag normale seks zou willen. Anders zou ze wel bijzonder goed kunnen acteren, en dat zit echt niet in haar aard.
@Ellerlilalinne
Het eerste jaar denk ik zoals bij de meeste stelletjes? Als konijnen haha. Het probleem kwam toen alleen op na heel lang en heel veel seks. Met name sperma deed toen pijn. Vanaf een jaar of 2 denk ik 1 maal per week zoiets. De laatste twee jaar is het probleem veel erger geworden. Een simpele schimmelinfectie heeft het ook niet beter gemaakt. We hebben het er toevallig laatst weer eens over gehad en besloten als ons privé leven in rustiger vaarwater zit er toch weer (medisch) werk van te maken. Zo erg als het nu is, is het namelijk niet eerder geweest.
@Liptonicetea
Tsja het zal deels pijn zijn? Sommige mensen willen toch gewoon sommige dingen niet? Er zijn ook mannen die zweren bij een dildo in hun kont maar daar bedank ik toch echt voor. Wie weet mis ik echt wat maar het hoeft voor mij gewoon echt niet.
zaterdag 7 augustus 2021 om 15:07
Hmm oke als je het gewoon goed doet, doet het geen pijn. Dus ik zou dat niet compleet afschuiven want ik denk dat dat toch het meest vergelijkbaar is met vaginale seks qua gevoel etc.
Maar ik zie nu dat je hier eigenlijk niet om vroeg sorry. Maar denk dat er weinig mensen zijn die in dezelfde situatie zitten.
Maar ik zie nu dat je hier eigenlijk niet om vroeg sorry. Maar denk dat er weinig mensen zijn die in dezelfde situatie zitten.
vrijdag 13 augustus 2021 om 00:06
Hoi! Net als jouw vrouw, heb ik ook VVS. Ik heb niet alle bovenstaande reacties gelezen, maar ik schrok wel van een aantal berichtjes. Als de oplossing echt zo eenvoudig was als "een kleine operatie", dan hadden we hier nu beide niet gezeten. Ook ik heb al van alles geprobeerd (o.a. TENS, antidepressiva, bekkenbodemfysiotherapie, een traject bij een seksuoloog, etc. etc.). Helaas blijven de klachten bestaan. Het is echt niet zo simpel als sommigen hierboven schetsen. Ik heb al meerdere gynaecologen gezien, en die vertellen mij allemaal dat een behandeling niet eenvoudig is. Ik begrijp jullie frustratie volledig.
Hoe moeilijk ik het ook vond, mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we penetratie voorlopig niet meer proberen. Elke mislukte poging resulteert altijd in veel verdriet, onmacht en frustratie. Daardoor verloor ik alle positieve associaties met seks en vond ik het ook heel moeilijk om zin te maken.
Mijn partner is super begripvol. We proberen vaak over ons seksleven te praten. Dat betekent dus ook dat hij zijn verlangens deelt. Ik kan me daar, net als jouw vrouw, heel schuldig en onzeker over voelen. Wat helpt is dat we het proberen te bekijken als 'ons probleem' en niet als 'mijn probleem'. Ik kan er immers ook niets aan doen. Vanuit dit oogpunt moeten we het dus ook samen oplossen. Het uitsluiten van penetratie heeft daarbij echt geholpen. We proberen ons te focussen op wat wel kan en dat gaat steeds beter. We houden ook vast aan het idee dat ons seksleven vanaf nu alleen nog maar leuker kan worden.
Ik vond het fijn om documentaires zoals Mijn seks is stuk en My fucking problem samen met mijn vriend te kijken. Ondanks dag beide documentaires niet over VVS gaan, bood het toch troost. Ook het boek "Kom als jezelf" schijnt voor veel vrouwen een uitkomst te zijn. Ik ben zelf pas begonnen. Ik denk dat het belangrijk is dat je een manier probeert te zoeken waarop je samen toch intiem kan zijn, zonder de pijn. Dat heeft het bij ons een stuk leuker gemaakt. Hiervoor waren we te veel bezig met "de oplossing". Stiekem heb ik ook hoop dat wanneer ik weer wat positievere associaties heb met seks, dat ook mijn VVS ten goede komt.
Ik kan nog wel pagina's vol typen, maar laat het nu even hierbij. Misschien kom ik binnenkort nog met aanvullingen
Wat zou je zelf graag van anderen willen weten?
Hoe moeilijk ik het ook vond, mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we penetratie voorlopig niet meer proberen. Elke mislukte poging resulteert altijd in veel verdriet, onmacht en frustratie. Daardoor verloor ik alle positieve associaties met seks en vond ik het ook heel moeilijk om zin te maken.
Mijn partner is super begripvol. We proberen vaak over ons seksleven te praten. Dat betekent dus ook dat hij zijn verlangens deelt. Ik kan me daar, net als jouw vrouw, heel schuldig en onzeker over voelen. Wat helpt is dat we het proberen te bekijken als 'ons probleem' en niet als 'mijn probleem'. Ik kan er immers ook niets aan doen. Vanuit dit oogpunt moeten we het dus ook samen oplossen. Het uitsluiten van penetratie heeft daarbij echt geholpen. We proberen ons te focussen op wat wel kan en dat gaat steeds beter. We houden ook vast aan het idee dat ons seksleven vanaf nu alleen nog maar leuker kan worden.
Ik vond het fijn om documentaires zoals Mijn seks is stuk en My fucking problem samen met mijn vriend te kijken. Ondanks dag beide documentaires niet over VVS gaan, bood het toch troost. Ook het boek "Kom als jezelf" schijnt voor veel vrouwen een uitkomst te zijn. Ik ben zelf pas begonnen. Ik denk dat het belangrijk is dat je een manier probeert te zoeken waarop je samen toch intiem kan zijn, zonder de pijn. Dat heeft het bij ons een stuk leuker gemaakt. Hiervoor waren we te veel bezig met "de oplossing". Stiekem heb ik ook hoop dat wanneer ik weer wat positievere associaties heb met seks, dat ook mijn VVS ten goede komt.
Ik kan nog wel pagina's vol typen, maar laat het nu even hierbij. Misschien kom ik binnenkort nog met aanvullingen
Wat zou je zelf graag van anderen willen weten?
claudia wijzigde dit bericht op 13-08-2021 08:24
Reden: Aanvulling :)
Reden: Aanvulling :)
7.80% gewijzigd
zaterdag 14 augustus 2021 om 22:35
@Claudia: Wat naar dat je klachten na zoveel proberen nog steeds niet weg zijn. Had je de klachten al vanaf het begin of kwam het pas later?
Fijn dat je partner zo begripvol is. Ik heb zelf geen partner. Na mijn fwb 7 jaar geleden heb ik niemand meer gehad, ook geen seks. Ooit hoop ik wel een lieve partner te treffen.
Ik las laatst een stukje over de overgang. Er stond in dat penetratie in de overgang vaak moeilijker/pijnlijker wordt. En dat veel jonge vrouwen pijnloze penetratie kunnen hebben zonder heel opwonden te zijn. Dan denk ik: Hoe dan? De documentaire My fucking problem was voor mij ook erg herkenbaar.
Fijn dat je partner zo begripvol is. Ik heb zelf geen partner. Na mijn fwb 7 jaar geleden heb ik niemand meer gehad, ook geen seks. Ooit hoop ik wel een lieve partner te treffen.
Ik las laatst een stukje over de overgang. Er stond in dat penetratie in de overgang vaak moeilijker/pijnlijker wordt. En dat veel jonge vrouwen pijnloze penetratie kunnen hebben zonder heel opwonden te zijn. Dan denk ik: Hoe dan? De documentaire My fucking problem was voor mij ook erg herkenbaar.
