Buren die treiteren, wat zouden jullie doen?

Normaal schrijf ik nooit iets, nog niet eens een reactie. Maar ik loop rond met de stress en een knoop in mijn maag. Ik voel me absoluut machteloos.

Al 2 jaar lang leven wij in de overlast van de buren. Het begon eigenlijk al zodra we hier kwamen wonen, maar dat zagen wij door de vingers omdat we graag het goede contact wilde bewaren. Denk aan rattenoverlast door grofvuil in de achtertuin, urenlang geschreeuw (van 7 tot 12 's avonds, tegenwoordig weten we dat dit geschreeuw tegen kinderen is). Ook hadden de buren zich voorgesteld met "Wij komen van het kamp" dus wisten we enigszins wat we konden verwachten. Ik had het mis.

Toen de eerste lockdown begon, werd het alleen maar erger.

Zij kregen een vuurwerkbom naar binnen.

Hun muziek ging hard aan, van 2 tot half 5, iedere dag, al 2 jaar lang. Zo hard, dat tijdens het thuiswerken mijn klant aan mij vroeg of ik mijn muziek alsjeblieft zachter kon zetten want ze kon me zo slecht verstaan.

Er werd niet meer opengedaan voor ons, zij vonden dat ze hun muziek zo hard als ze wilden aan konden zetten, en dus ging het nog harder. En vanaf dit punt werd er niet meer gekeken naar of er ouders thuis waren. "Ik ga mijn muziek niet zachter zetten voor jouw kanker jong!"

Hun banden werden lek gestoken, hier wist ik niets van, maar hier kreeg ik wel de schuld van. Ik had immers geklaagd over geluidsoverlast en handhaving was langsgekomen dus dat moest ik wel gedaan hebben. (Hoe dom ben je om te denken dat iemand eerst je autobanden gaat leksteken om vervolgens ook de politie te bellen?)

Tegen wild vreemden, zelfs postNL bezorgers, werd er luidkeels verteld wat voor "kanker buurvrouw" dat ik was en dat ze een vete met ons had. Ik wist niet wat ik hoorde! Dit is de laatste keer dat ik met de buurvrouw in gesprek ben gegaan, wat eerst nog succesvol leek. Deze vrouw kan goed acteren en ik trapte erin.

Vervolgens werden er 2 camera's opgehangen, eentje op het pad langs hun huis en de gang achter ons huis, en eentje op ONZE VOORDEUR!
Het excuus voor de camera op onze voordeur: om hun auto te filmen. Dit is een stuk openbare weg langs rijtjeshuizen. Aangifte is gedaan, meldingen zijn gemaakt bij de politie, het rot ding hangt er nog steeds.
Ik kan mijn huis niet verlaten zonder dat zij dat op film hebben staan, zowel achter als voor. Ik kan geen visite ontvangen zonder dat zij zien wie het zijn. Zodra zij zien dat ik visite heb, gaan ze expres schreeuwen en overlast veroorzaken.

Afgelopen zomer hadden we een BBQ in onze achtertuin, een klein clubje van 5 man. Wij hadden geen muziek aan en het was een zeer beschaafd feestje dat om 10 uur al was afgelopen. De muziek bij de buren werd zo luid aangezet dat wij onze gasten niet konden verstaan. Onze gasten werden ook nog eens nat gesproeid met een tuinslang door onze buren.

Wij zitten in een koopwoning, mijn buren huren via een woningbouwvereniging. Er is al meerdere malen contact geweest met de woningbouwvereniging. Eerst werd de tienerdochter volledig verantwoordelijk gesteld door de woningbouwvereniging waardoor een jeugd wijkagent werd ingeschakeld en jeugdzorg was schijnbaar al bekend met het gezin inclusief geestelijke gezondheidszorg.
Ik ben hierna bedreigd door mijn buurvrouw, voor de neus van haar kinderen (leeftijden 3 t/m 15).

Onze auto is bekrast. Geen hard bewijs dat het door de buren is gedaan, maar wij hebben verder met niemand ruzie en het gebeurde binnen 10 minuten na een woordenwisseling toen mijn partner met de auto zonder kras thuis kwam, vervolgens gingen wij met de auto weg en zat de kras er. Toeval bestaat niet. Ik heb aangifte gedaan en de politie is wel bij ze langs geweest hiervoor. Maar natuurlijk werd er verder geen actie ondernomen.

Vervolgens ligt er een verbrande koran in mijn voortuin! De kinderen van uit de wijk stonden totaal geschokt aan mijn deur. "Mevrouw, weet u dat er een verbrande koran in uw voortuin ligt?" Dit is waar ik al het respect voor mijn buren ben verloren. Ik ben zelf niet gelovig, maar ik hecht zelf veel waarde aan andermans normen en waarden, cultuur en geloof. Dit valt onder een haat delict. Ik weet ook 90 procent zeker dat dit door het tiener buurmeisje is gedaan, gezien zij met haar vrienden altijd bij hun voordeur hangen, naast onze voortuin, en daar vaker rottigheid uithalen en hun afval dumpen in onze voortuin. Ook is ze vrij openlijk racistisch. Maar zonder hard bewijs is hier weer eens niets mee gedaan.

De geluidsoverlast stopte even. Het tiener buurmeisje had haar boxjes opgeblazen. Raad eens wat ze een maand later van haar ouders kreeg? Een karaoke set. Dit geeft weer wat voor mensen er naast ons wonen. "Jij maakt overlast met jouw boxjes, zo erg dat er instanties aan de deur komen? Hier heb je iets wat nog harder kan!"

Wij hebben aan onze kant een dossier gemaakt, puur en alleen al over de geluidsoverlast. Dit dossier hebben we al meerdere malen opgestuurd naar hun woningbouwvereniging. Zij kwamen constant met gesprekjes waardoor het treiteren alleen maar erger werd.
Met het treiteren bedoel ik dat ze ons niet met rust laten. Zodra ze langs ons huis lopen (iedere dag want anders kunnen ze niet naar de openbare weg) worden we uitgescholden. Openlijk noemen ze mijn kinderen (1 en 3) kanker jong. Openlijk schelden ze me de huid vol zodra ze me zien.
Niemand bemoeid. Niemand durft meldingen te maken. Straks zijn zij de volgende.

Wij zijn de enige directe buren dus wij zijn ook de enige die geluidsoverlast ervaren waar we niet aan kunnen ontsnappen.
De politie vond het genoeg geweest, zag het aantal meldingen en heeft hun dossier ook opgestuurd naar de woningbouwvereniging. Zij willen nu het proces beginnen met eventuele uithuisplaatsing als gevolg. Na 2 jaar in overlast te zitten, begint nu pas het jarenlange proces. Dit hebben ze ook zo verteld aan de buren, die zijn nu eindelijk 2 weken "stil". "Stil" als in, we kunnen thuiswerken, mijn kinderen kunnen dutjes doen, er valt normaal naast te leven.

Ik heb er absoluut vrede mee als ik mijn buren nooit meer aan hoef te kijken, dat doe ik nu al.
Maar zij blijven mij uitlokken, ze zien me en beginnen me uit te schelden. Ze hebben sinds kort een nieuwe hond en nu kwam het verwijt al dat "De kanker buurvrouw weer iets nieuws had om over te zeiken". Het kan me dus niets schelen, moeten ze echt lekker zelf weten. Maar ik krijg verwijt van iets wat ik nog niet eens dacht!

Ik word met het vertrekken van huis, met of zonder kinderen, uitgescholden. Ik kom thuis na een lange werkdag, en wordt uitgescholden. Zo erg dat als mijn kinderen erbij zijn, ze beginnen te huilen uit paniek.

Ooit speelde ik nog gitaar en piano, maar ook dat is als verwijt terug gekomen. "Hoe vaak wij wel niet naar jouw kanker gitaar moeten luisteren." Op dat moment kon ik niet eens gitaar spelen vanwege medische redenen, dit is al ruim 2 jaar zo. Ik ben zo ontmoedigd, gedemotiveerd en gestrest dat ik nu mijn eigen hobby's mijd uit angst voor represaille, terwijl dit ter revalidatie juist al eerder is opgepakt.

Zodra wij ook maar een glas per ongeluk laten vallen, roepen zij dat zij naar een stilte huis willen. Wanneer je op de man af vraagt wat voor overlast wij dan geven, zodat we hier afspraken over kunnen maken, krijgen we te horen dat ze nooit last van ons hebben. Ik kan niets veranderen als ik niet weet wat wij fout doen. Helaas heeft dit ervoor gezorgd dat wij op onze tenen lopen. Wij kijken onze films en series met ondertiteling omdat we bang zijn dat zij last van ons hebben en iets doen waar wij weerloos tegen zijn.

Andere buren kijken ons ook niet meer aan. Iedereen weet wat voor een gezin het is, schaamteloos als dat ze zijn, en niemand doet er iets tegen. De buurvrouw is zeer manipulatief. Binnenkort komt buurtbemiddeling. Ik heb werkelijk geen idee meer wat ik kan doen hiertegen. Hoe maak ik mezelf weerbaar tegen zoiets? Hoe kan ik van mijn huis een thuis maken als alles wat ik doe in de gaten wordt gehouden en terug komt als verwijt?
Ik voel me niet veilig in mijn eigen huis. Met name omdat het tiener buurmeisje vaak roept dat ze mensen wil neersteken, ik sta op dat lijstje. Dat weet ik omdat ze dit verbaal uit.

We kunnen niet verhuizen, dat hebben we ook al geprobeerd. Ik heb tijdens een scheldpartij van mijn buurvrouw ook al opgevangen dat ze over 2 jaar op z'n vroegst pas kunnen verhuizen. Deze scheldpartijen zijn altijd eenzijdig. Ik probeer ze zo min mogelijk aandacht te geven. Maar dat betekent niet dat ik het niet hoor en dat dit me niet raakt. Helaas lukt het me niet goed om dat gevoel wat overblijft van me af te zetten.

Mijn probleem nu is dat binnenkort buurtbemiddeling langs komt, ik vraag me af of zij in staat zijn om door de façade van de buurvrouw heen te kunnen prikken. Zodra er instanties aanwezig zijn, weet zij zich zeer netjes te gedragen. Ze komt dan ook over als een normale vrouw, die nooit, maar dan ook nooit zulke dingen als "kanker" zou zeggen of ook maar iemand zou kunnen bedreigen. Ze weet ook goed hoe ze situaties kan draaien zodat zij het slachtoffer is.
Het is dat wij veel bewijs hebben opgenomen met onze mobieltjes. Ik vrees anders dat geen instantie het ooit had geloofd.

Mijn excuses voor het lange boekwerk, bedankt voor het lezen!
Advies en tips zijn zeer welkom!

Ik wil iedereen bedanken die heeft gereageerd en mee probeert te denken. Wat een heftige verhalen staan er tussen!
Jullie hebben gelijk, wij moeten hier gewoon zo snel mogelijk weg. Dat is helaas makkelijker gezegd dan gedaan en lijkt voor nu onmogelijk. Ik ga mijn best doen hier uit te komen, zo snel mogelijk. Liever nog een paar maanden even bikkelen dan een eindeloze strijd afwachten waar niemand beter van wordt met de kans dat het volledig uit de hand loopt.