Buurjongen en zijn wiet

Hi, kunnen jullie even mijn sociale vaardigheden aanvullen alsjeblieft?

Ik woon op de eerste verdieping van een flatgebouw. Op de beganegrond zijn clusters van (fietsen)bergingen. Een stuk of zes daarvan bevinden zich direct onder mijn appartement. In één daarvan was vorige week iemand midden in de nacht aan het timmeren en beuken. Omdat er recent 's nachts in vijf of zes bergingen is ingebroken ging ik poolshoogte nemen. Er bleek een jongen (rond de 20) met twee vrienden aan het opruimen te zijn. Hij had een sleutel dus het leek ok. De volgende dag heb ik aangebeld op het huisnummer dat hoort bij de berging. Daar deed zijn moeder open die me vertelde dat haar zoon inderdaad zou gaan opruimen. So far so good.

Maarrrr met kerst ontdekten we dat deze "lieve zoon" de berging had opgeruimd om er een hangplek voor hem en zijn vrienden te maken zodat ze zichzelf in alle rust he-le-maal van de wereld kunnen blowen. Helaas lopen er allerlei leidingen vanuit de bergingsruimte door mijn appartement naar boven. Het gros daarvan moet uit kunnen zetten, daarom mag ik de openingen niet luchtdicht afsluiten. Maar ja, niet luchtdicht betekent dus in dit geval dat mijn hele huis vol stond met wietook. Persoonlijk vind ik dat stinken en bovendien trekt het in àlle jassen in mijn garderobe en ben ik gewoon een vrouw van 48 die op haar werk en ouderavonden moet verschijnen.

Dus ik ging weer naar beneden, netjes in gesprek met die jongen. Met als boodschap dat dit niet kon maar dat ik hem niet in de problemen wilde brengen. Hij zou stoppen en het niet nog eens doen. Maar ja, dat deed hij natuurlijk wel, dus vandaag was mijn appartement weer een coffeeshop.

Volgende stap was een gesprekje met zijn moeder. En daar liep het dus een beetje spaak.

Zij zei dat ze met hem zou praten maar dat hij niet altijd luisterde. Ik zei dat als het nog eens zou gebeuren ik niet veel andere mogelijkheden heb dan maar de VvE stappen (gebouw is 50/50 huur/koop, de woningbouwvereniging zit in de VvE, mijn appartement is koop, dat van haar huur) Daarop zei zij dat ik vooral moest gaan klagen als ik dat wilde. Maar ik los het liever op met haar. Ik denk dat het niet helemaal overkwam dat dat een vriendelijk bedoeld gebaar is maar dat is het oprecht wel. Drugsoverlast is namelijk grond om een huurcontract te ontbinden en waar kom je dan vandaag de dag in hemelsnaam aan een nieuwe woning?

Ik ben zelf een vrij strenge moeder, dus ik zou in dit geval mijn kind gewoon de sleutel van de berging in laten leveren. Problem solved.

Maar zij kwam met een heel verhaal dat haar zoon echt niet blowde omdat hij graag wilde blowen maar omdat hij allemaal problemen had. En zij was een keer bijna flauw gevallen van de geur dus zij kon er niet tegen. Eh ja, ik ga d'r ook niet echt lekker op dus.

Maar goed. Ik wil èn geen wietstank in mijn huis èn geen problemen veroorzaken voor zijn moeder omdat die op dit moment echt potentieel volledig buitenproportioneel uit kunnen pakken.

Echt alle tips zijn welkom.

Dankjewel. In gesprek gaan met beiden tegelijk voelt alsof ik die moeder ook nog eens ga bemoederen en ondermijnt denk ik het laatste beetje invloed dat zij nog op hem heeft.

Vannacht stond hij bovendien met zijn vrienden te klooien bij mijn auto. Nadat zijn moeder in ons vorige gesprek zei "jij bent toch die vrouw van die-en-die auto". Dus heel mijn voorliefde voor dialoog is als sneeuw voor de zon verdwenen en ik ga gewoon naar de wijkagent en de VvE.

Ik snap je terughoudendheid voor de aanschaf van een appartement in een complex waarvan je al weet dat dit soort dingen gebeuren. In ons gebouw stuurt de woningbouwvereniging bij het verhuren van vrijgekomen woningen sinds kort op gezinnen met hele lage inkomens. Terwijl de markt er juist voor zorgt dat de prijzen van de woningen die te koop komen compleet bizar door het dak gaan en bijna integraal gekocht worden door jonge stellen die Amsterdam ontvluchten. Hele rare combinatie van mensen (en hun normen en waarden) die elkaar (nog) niet echt lekker vinden. Ik woon hier zelf al twintig jaar en ben benieuwd wat het heengaat.

Nou, van vuurkorven en barbecues lijkt het me erg onwaarschijnlijk dat ze waar dan ook binnen gebruikt mogen worden. Barbecue mag hier zelfs niet op de balkons.

Mijn auto heeft een prima verzekering maar als je de pech hebt dat iemand je schade berokkent lever je er uiteindelijk altijd zelf ook op in. Dus liever heb ik dat er niets stuk gaat. Ook voor de relaties binnen het gebouw. Met een flat woon je altijd op een kluitje.

In een normale situatie zou ik een stuk minder coulant zijn. Maar ik heb zelf kinderen in de leeftijd van deze jongen en hoor dus ook de verhalen over hun vrienden en studiegenoten. Deze groep gaat mentaal helemaal stuk aan alle coronamaatregelen. Bij de één slaat dit naar binnen en bij de ander naar buiten.

Als volwassene, waar je een wat groter overzicht van mag verwachten, voel ik mezelf echt verplicht om op dit moment de absolute grenzen van mijn geduld en empathie op te zoeken voor mensen in deze leeftijdscategorie. Dus vooralsnog zal ik dat wel blijven proberen.

Iemand op straat terecht laten komen zou ik heel moeilijk kunnen verkroppen omdat ik er van overtuigd ben dat wat het probleem ook is, dakloosheid nooit de oplossing is.

Zijn moeder kwam vanavond even aan de deur. Ze vertelde me dat ze met hem had gepraat en als het nog een keer gebeurt dat hij dan zijn sleutel in moet leveren. Dus we zitten kennelijk meer op één lijn dan ik dacht.

Ik hoop dat hij snel een leukere invulling weet te geven aan zijn leven en dat zij snel minder zorgen heeft.

Bedankt voor de geruststelling dat er meer aan de hand moet zijn om je woonrecht te laten wankelen. Ik ga me beter informeren (spreekuur wijkagent, bekende bij VvE beheerder) zodat ik als dit toch tot verdere problemen mocht leiden de weg weet en in één keer door kan pakken. Vind ik, aangezien ik netjes eerst met de buurjongen en nu met zijn moeder heb geprobeerd tot een oplossing te komen ook geen probleem meer.

Dank voor het meedenken!