Buurvrouw schreeuwt tegen kind, waar ligt de grens?

14-02-2022 15:38 26 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,
Vaak probeer ik niet teveel terug te vallen naar meningen van anderen, maar in dit geval weet ik niet zo goed wat we met de situatie aan kunnen.

We wonen sinds het begin van de pandemie in een nieuw (rijtjes)huis, naast een gezin met een tiener van 15/16 jaar. Aardige mensen, waar we zo nu en dan goed mee kunnen praten. Maar er zijn periodes waar moeder en kind urenlang ruziën, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, dagen achter elkaar. En dat gaat niet rustig, ze schreeuwen dermate naar elkaar dat we alles kunnen verstaan mochten we dat willen. Soms met ramen en deuren open. De vader gaat in zo'n situatie dan vaak weg met de auto.

Het geluid is niet het probleem. Maar enkele uitspraken die we soms opvingen wel. Zo horen we vaak dat de dochter zich gewoon wil terugtrekken in haar kamer, maar haar moeder blijft doorgaan en is vaak ook de eerste die schreeuwt (normaal gezien heeft ze ook al een harde stem). Dochter geeft dan vaak en meermalen aan dat ze alleen wil zijn en dat respecteert haar moeder niet. Die schreeuwt dan dat dochter niet moet schreeuwen.

Nu weten we uiteraard niet de volledige context. Maar als ik uitga van wat we (onvrijwillig) meekrijgen, dan begrijp ik dat het om kleine dingetjes gaat, zoals je eigen spullen opruimen of een geleende telefoonoplader niet terugleggen. Ik wil me absoluut niet met de opvoeding bemoeien, we zijn zelf nog jong en (nog) kinderloos, maar ik maak me soms echt zorgen om de dochter. Haar grenzen worden niet gerespecteerd en haar moeder beledigt haar waar ze bij is, tegenover anderen. Zo kwam ik een keer langs om te peilen of ze last hadden gehad van het geblaf van onze hond, en toen zei ze: 'Bij ons is het ook niet stil he, wij hebben een tiener in huis.' Waar haar dochter bij zat. Moeder is dus heel bewust van wat er gebeurt en geeft haar dochter ook nog eens de schuld.

Hebben jullie eens in een soortgelijke situatie gezeten, en wat hebben jullie gedaan?
Alle reacties Link kopieren
Probeer een keer een gesprek aan te knopen met de dochter om te kijken hoe zij in haar vel zit. Bijvoorbeeld tijdens buurtbbq, uitlaten van de hond of weet ik wat.
Ik ben niet bijgelovig, dat brengt ongeluk...
Alle reacties Link kopieren
Enorm lastig lijkt me dit! Vooral ook dat het je buren zijn, die band wil je het liefst niet verstoren door dit onderwerp bij ze aan te snijden. Maar aan de andere kant is het ook lastig wegkijken als je er zo mee geconfronteerd wordt.
Je zou Veilig Thuis kunnen bellen en vragen om advies in deze situatie. Dus niet een melding maken, maar advies vragen.
Alle reacties Link kopieren
ik heb eens VT gebeld en gevraagd wat ik kon doen,
Toen bleken er al meer zorgen te zijn om het gezin en is er hulp op gang gekomen
Als ze zo aardig zijn en je kunt er goed mee praten waarom begin je er dan niet over .
Alle reacties Link kopieren
Die opmerking vind ik niet zo schokkend. Je weet ook niet of ze op die ruzies doelde, misschien bedoelde ze wel muziek ofzo? Ik heb een peuter en als mijn buren vragen of we veel last van hun hond hebben is mijn antwoord ook vaak Jullie zullen peuter ook wel eens horen.

Over de rest vind ik lastig oordelen. Je kent de context niet en het algehele gedrag van puber en/of bijbehorende frustratie van moeder ook niet. Wie weet wat er vooraf gaat aan een ruzie over een oplader. Maar goed, dagenlang schreeuwen lijkt me niet normaal.
Zoals hieronder ook al geschreven werd, misschien eens advies inwinnen bij VT, als je echt het idee hebt dat het welzijn van buurmeisje geschaad wordt. Je hoeft niet meteen een melding te maken, het inschakelen van VT vind ik meteen wel heftig.
Is een gesprek aanknopen nog een optie?
Alle reacties Link kopieren
Misschien eens vertellen dat je hen hoort ruzieen
Alle reacties Link kopieren
Dit is niet oké.
Bel veilig thuis eens voor advies.
mara2 schreef:
14-02-2022 17:04
Misschien eens vertellen dat je hen hoort ruzieen
Dit zou ik ook doen. En zeker als de moeder het aanhaalt zou ik zeggen dat je haar vooral hoort.
Alle reacties Link kopieren
Het is een puber van 15.
Dan vind ik het niet gek dat er ruzies zijn.
Is dit nu later?
Ik snap geen donder van het leven
Ik weet nog steeds niet wie ik ben
Alle reacties Link kopieren
Nee, dat er ruzies zijn is niet gek. Maar de intensiteit lijkt toch wel ene probleem.
Alle reacties Link kopieren
Eerlijk gezegd vind ik de inhoud nu niet bepaald schokkend te noemen. Ik respecteer zoons grenzen ook niet als hij aangeeft alleen te willen zijn nadat ik bij thuiskomst een enorme bende in de keuken aantref/alle gameconsoles met toebehoren zie uitgestald in de woonkamer met games overal gestrooid. Dan gaat hij dat maar eerst opruimen, mag hij daarna alle me-time nemen wat hij blieft.

Het schreeuwen… het is niet een verrassing dat een kind gaat terug schreeuwen op een gegeven ogenblik naar een schreeuwende moeder. En dagenlang schreeuwen is ook niet echt sfeerverhogend in een gezin. Ik vind die vader nog wel de zwakste schakel in het geheel (stapt in auto en rijdt weg, ik bedoel wtf??). Ik zou in dit geval (je kunt met ze praten, er is geen ruzie) kiezen voor de zachte benadering en moeder vragen of ze het allemaal nog een beetje trekt. Dan is het duidelijk dat ze behoorlijk te volgen zijn zonder dat je een gesprek opent dat als een aanval gezien kan worden. Dat zou ik doen in deze situatie.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Zo horen we vaak dat de dochter zich gewoon wil terugtrekken in haar kamer, maar haar moeder blijft doorgaan en is vaak ook de eerste die schreeuwt (normaal gezien heeft ze ook al een harde stem)
Je weet niet wat de tienerdochter al zuigend op fluistertoon daarvoor wellicht al tegen haar moeder heeft gezegd toch?

En bij ons is het niet stil want we hebben een tiener in huis is niet echt een verschrikkelijke belediging hoor.
Honey, you should see me in a crown
Alle reacties Link kopieren
Yavana schreef:
14-02-2022 15:38
Zo kwam ik een keer langs om te peilen of ze last hadden gehad van het geblaf van onze hond, en toen zei ze: 'Bij ons is het ook niet stil he, wij hebben een tiener in huis.' Waar haar dochter bij zat. Moeder is dus heel bewust van wat er gebeurt en geeft haar dochter ook nog eens de schuld.
Mooi moment om te laten vallen “Oh, ik dacht dat jij het was die regelmatig zo schreeuwt’

Nee, flauwekul. Denk dat je daar niet ver mee komt. Misschien kun je contact maken met dochter en eens peilen? Je zou haar bijv kunnen vragen om tegen betaling was klusjes voor je te doen? Helpen in de tuin/met schilderwerk/zwaardere sjouwklus of weet ik veel wat. Dan kun je eens rustig met haar in gesprek, vriendschappelijke band opbouwen en kijken of ze wat loslaat?
Je kunt eens aan moeder aangeven dat je wel wat last hebt van het geschreeuw en of ze daar alsjeblieft rekening mee willen houden. Houd het bij jezelf, geen kritiek leveren op andermans opvoedkwaliteiten, tenzij je denkt dat dochter gevaar loopt of ernstig geschaad wordt (en zo klinkt dit niet).
Alle reacties Link kopieren
Dat voortdurende screeuwen tegen je kinderen vind ik gek. Schreeuwen is onmacht. Kan best "eens" gebeuren. Maar voortdurend?
Alle reacties Link kopieren
Sommige ouders zijn zelf al schreeuwend opgevoed toen ze klein waren en die gaan het ook doen naar hun kinderen. En deze dochter zal het op haar beurt ook weer gaan doen.

Het is rot. Maar ze weten niet beter.

En nee, ik keur het niet goed. Ik weet immers hoe het is. Mensen schreeuwen omdat ze de ander niet willen horen, ze willen gewoon niet luisteren, niet ervoor open staan.
Alle reacties Link kopieren
Heel eerlijk… mijn puberdochter heeft het talent mij in 1 minuut aan het schreeuwen te brengen. Al ben ik nóg zo vrolijk, ze kan dit binnen 1 minuut. Soms gebeurt dit vaker achter elkaar, soms ook heel lang niet. En dan zijn het nog niet eens heftige ruzies of spannende onderwerpen. Het is de manier waarop ze op vragen of verzoekjes reageert. De rollende ogen, de afkeurende zucht, dat soort dingen. Als moeder moet ik ook dingen leren (dat gedrag negeren) maar zover ben ik nog niet 😅. Geloof niet dat het haar schaadt, ze kan er zelf ook wat van haha.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie reacties allemaal!

Waarom we nog niet het gesprek aan zijn gegaan: de buurvrouw is heel overheersend in gesprekken. Niet alleen bij ons, maar bij iedereen. We hebben het wel eerder met haar over het schreeuwen gehad, waarbij ze wel haar excuses aanbood. Maar de volgende dag explodeerde het opnieuw.

En inderdaad, met tieners in huis zal het doorgaans wel wat luider zijn. Maar dit voelt allang niet meer als 'normaal'. In zo'n moment schreeuwt de dochter soms zonder iets te zeggen, lijkend uit onmacht. Een pure oerkreet. En om 12 uur 's nachts, doordeweeks? Ik hoop niet dat ik later als ouder dat hét moment vind om te gaan schreeuwen naar mijn kind. (maar dat is uiteraard makkelijk zeggen, ik bevind me niet in een dergelijke situatie)

Ik heb inderdaad vaker nagedacht om voorzichtig te peilen bij de dochter of ze gelukkig is met haar thuissituatie. Maar wat als ze dat bij haar ouders aankaart? Ik wil niet dat er spanning ontstaat tussen ons.

Ik ga nadenken over Veilig Thuis, hartelijk dank voor deze suggesties.
Alle reacties Link kopieren
In een ander topic reageerde forumers fel op partners die tegen elkaar schreeuwen. Doet ouder dat tegen kind, is het een stuk milder hier.
Verbaasd mij en valt mij op. Een kind heeft veel meer bescherming nodig dan een volwassen partner in mijn optiek.
Alle reacties Link kopieren
iones schreef:
14-02-2022 19:51
Sommige ouders zijn zelf al schreeuwend opgevoed toen ze klein waren en die gaan het ook doen naar hun kinderen. En deze dochter zal het op haar beurt ook weer gaan doen.

Het is rot. Maar ze weten niet beter.

En nee, ik keur het niet goed. Ik weet immers hoe het is. Mensen schreeuwen omdat ze de ander niet willen horen, ze willen gewoon niet luisteren, niet ervoor open staan.
Ook naar partners zullen ze dan schreeuwen. Want tja, zo ga je met je geliefde om heb je geleerd van thuis.
Yavana schreef:
14-02-2022 20:15
Bedankt voor jullie reacties allemaal!

Waarom we nog niet het gesprek aan zijn gegaan: de buurvrouw is heel overheersend in gesprekken. Niet alleen bij ons, maar bij iedereen. We hebben het wel eerder met haar over het schreeuwen gehad, waarbij ze wel haar excuses aanbood. Maar de volgende dag explodeerde het opnieuw.

En inderdaad, met tieners in huis zal het doorgaans wel wat luider zijn. Maar dit voelt allang niet meer als 'normaal'. In zo'n moment schreeuwt de dochter soms zonder iets te zeggen, lijkend uit onmacht. Een pure oerkreet. En om 12 uur 's nachts, doordeweeks? Ik hoop niet dat ik later als ouder dat hét moment vind om te gaan schreeuwen naar mijn kind. (maar dat is uiteraard makkelijk zeggen, ik bevind me niet in een dergelijke situatie)

Ik heb inderdaad vaker nagedacht om voorzichtig te peilen bij de dochter of ze gelukkig is met haar thuissituatie. Maar wat als ze dat bij haar ouders aankaart? Ik wil niet dat er spanning ontstaat tussen ons.

Ik ga nadenken over Veilig Thuis, hartelijk dank voor deze suggesties.
Dan zou ik het gesprek ook niet aangaan, maar meer in mededelingen gaan praten. Joh buurvrouw we hebben bij vlagen best last van geschreeuw, zouden jullie daar savonds/snachts op kunnen letten. Waarschijnlijk helpt dat al een stuk, ook voor dochter.

Persoonlijk zou ik me niet mengen in opvoedingsdingen, ben je bang dat het te erg is dan zou ik het gewoon melden bij veilig thuis. Mochten die besluiten om een bezoekje te brengen dan zal ze waarschijnlijk wel wat beter gaan oppassen.
Alle reacties Link kopieren
Ongeveer hetzelfde hier. Twee tieners. Vaak slaande ruzie met typische puber onmacht erbij, laat me met rust, laat me alleen is het vaak. Meerdere keren in de week en dan vaak einde van de dag 1-2 uur lang. Echt schelden en schreeuwen waar je oren van klapperen.

Afgelopen zomer waren de ouders weg en tieners alleen thuis. En een stilte! Geen geruzie, geschreeuw of gesmijt met deuren. Ouders terug en ellende begon weer. Ouders zijn echter niet aanspreekbaar. Reageerde ook zo op buren die het wel probeerde en dat is nu een soort koude oorlog nu. Ze rijden ze nog net niet plat.
Inderdaad aan buurvrouw vragen of ze het allemaal een beetje trekt, en hoe het leven is met een puber in huis.

Hoe opener je je vraag stelt, hoe meer kans op een eerlijk gesprek met een inkijkje in wat er speelt.

Het schreeuwen klinkt als onmacht.
Niet goed, wel menselijk, wie weet baalt ze er zelf ook wel van. Juist in een open gesprek kom je daar achter.

Het schreeuwen zelf is voor dochter natuurlijk niet oké. Is het ook op de man en beledigend, of inderdaad gefrustreerd dat er afspraken niet nageleefd worden.

Verkijk je niet, een puber vindt ouders nogal snel 'zeiken' en wil dan inderdaad alleen gelaten worden.
Dat betekent dan niet perse dat moeder ruzie zoekt:
misschien is moeder net twee uur aan het zoeken geweest naar haar privé oplader om hem op dochters kamer aan haar telefoon te vinden. Terwijl dochter al 6 laders kwijt gemaakt heeft.
Of heeft ze net haar nek gebroken over rondslingerende spullen op een donkere overloop, eten in staat van ontbinding ontdekt op een plek die ze niet verwachtte, of stond ze met haar blote voeten in een vuile onderbroek/maandverband.

Allemaal situaties waarin best wat pubers vinden dat hun ouders veel zeuren, en met rust gelaten willen worden.

Als je als ouder niet heel vaardig bent in communiceren, moe/licht ontvlambaar bent, of je weet niet goed hoe om te gaan met dit gedrag, is het makkelijk om dan slaande ruzie te krijgen met je puber.

Praat dit dagenlang schreeuwen goed?
Nee.
Maar het laat wel zien dat buurvrouw niet perse een rotmoeder hoeft te zijn dat haar kind beschadigd.
Wel dat ze misschien niet weet hoe ze dit handig aan kan pakken, en dan zou het fijn zijn als iemand naar haar luistert en meedenkt.
Alle reacties Link kopieren
fitch schreef:
14-02-2022 16:36
Probeer een keer een gesprek aan te knopen met de dochter om te kijken hoe zij in haar vel zit. Bijvoorbeeld tijdens buurtbbq, uitlaten van de hond of weet ik wat.
Ja dat zou je met mijn theatrale dochter moeten doen. Alsof ze naar de slachtbank zou moeten. Kijk daar mee uit.
Het leven met een puber kan heel zwaar zijn. Mijn dochter zet de boel hier ook regelmatig op scherp en gaat dan het slachtoffer uithangen. Gelukkig ziet school dat ook dat ze dat doet.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven