Thuis
alle pijlers
Buurvrouw schreeuwt tegen kind, waar ligt de grens?
maandag 14 februari 2022 om 15:38
Hoi allemaal,
Vaak probeer ik niet teveel terug te vallen naar meningen van anderen, maar in dit geval weet ik niet zo goed wat we met de situatie aan kunnen.
We wonen sinds het begin van de pandemie in een nieuw (rijtjes)huis, naast een gezin met een tiener van 15/16 jaar. Aardige mensen, waar we zo nu en dan goed mee kunnen praten. Maar er zijn periodes waar moeder en kind urenlang ruziën, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, dagen achter elkaar. En dat gaat niet rustig, ze schreeuwen dermate naar elkaar dat we alles kunnen verstaan mochten we dat willen. Soms met ramen en deuren open. De vader gaat in zo'n situatie dan vaak weg met de auto.
Het geluid is niet het probleem. Maar enkele uitspraken die we soms opvingen wel. Zo horen we vaak dat de dochter zich gewoon wil terugtrekken in haar kamer, maar haar moeder blijft doorgaan en is vaak ook de eerste die schreeuwt (normaal gezien heeft ze ook al een harde stem). Dochter geeft dan vaak en meermalen aan dat ze alleen wil zijn en dat respecteert haar moeder niet. Die schreeuwt dan dat dochter niet moet schreeuwen.
Nu weten we uiteraard niet de volledige context. Maar als ik uitga van wat we (onvrijwillig) meekrijgen, dan begrijp ik dat het om kleine dingetjes gaat, zoals je eigen spullen opruimen of een geleende telefoonoplader niet terugleggen. Ik wil me absoluut niet met de opvoeding bemoeien, we zijn zelf nog jong en (nog) kinderloos, maar ik maak me soms echt zorgen om de dochter. Haar grenzen worden niet gerespecteerd en haar moeder beledigt haar waar ze bij is, tegenover anderen. Zo kwam ik een keer langs om te peilen of ze last hadden gehad van het geblaf van onze hond, en toen zei ze: 'Bij ons is het ook niet stil he, wij hebben een tiener in huis.' Waar haar dochter bij zat. Moeder is dus heel bewust van wat er gebeurt en geeft haar dochter ook nog eens de schuld.
Hebben jullie eens in een soortgelijke situatie gezeten, en wat hebben jullie gedaan?
Vaak probeer ik niet teveel terug te vallen naar meningen van anderen, maar in dit geval weet ik niet zo goed wat we met de situatie aan kunnen.
We wonen sinds het begin van de pandemie in een nieuw (rijtjes)huis, naast een gezin met een tiener van 15/16 jaar. Aardige mensen, waar we zo nu en dan goed mee kunnen praten. Maar er zijn periodes waar moeder en kind urenlang ruziën, van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat, dagen achter elkaar. En dat gaat niet rustig, ze schreeuwen dermate naar elkaar dat we alles kunnen verstaan mochten we dat willen. Soms met ramen en deuren open. De vader gaat in zo'n situatie dan vaak weg met de auto.
Het geluid is niet het probleem. Maar enkele uitspraken die we soms opvingen wel. Zo horen we vaak dat de dochter zich gewoon wil terugtrekken in haar kamer, maar haar moeder blijft doorgaan en is vaak ook de eerste die schreeuwt (normaal gezien heeft ze ook al een harde stem). Dochter geeft dan vaak en meermalen aan dat ze alleen wil zijn en dat respecteert haar moeder niet. Die schreeuwt dan dat dochter niet moet schreeuwen.
Nu weten we uiteraard niet de volledige context. Maar als ik uitga van wat we (onvrijwillig) meekrijgen, dan begrijp ik dat het om kleine dingetjes gaat, zoals je eigen spullen opruimen of een geleende telefoonoplader niet terugleggen. Ik wil me absoluut niet met de opvoeding bemoeien, we zijn zelf nog jong en (nog) kinderloos, maar ik maak me soms echt zorgen om de dochter. Haar grenzen worden niet gerespecteerd en haar moeder beledigt haar waar ze bij is, tegenover anderen. Zo kwam ik een keer langs om te peilen of ze last hadden gehad van het geblaf van onze hond, en toen zei ze: 'Bij ons is het ook niet stil he, wij hebben een tiener in huis.' Waar haar dochter bij zat. Moeder is dus heel bewust van wat er gebeurt en geeft haar dochter ook nog eens de schuld.
Hebben jullie eens in een soortgelijke situatie gezeten, en wat hebben jullie gedaan?
woensdag 16 februari 2022 om 19:18
Klopt! Helemaal! Mensen weten niet beter.Stoutehond schreef: ↑14-02-2022 22:05Ook naar partners zullen ze dan schreeuwen. Want tja, zo ga je met je geliefde om heb je geleerd van thuis.
Maar uit verder verhaal leid ik af dat dochter gefrustreerd is (oerkreet), dus ik denk dat het goed is om dochter een keer erop aan te spreken en te vragen hoe het met haar gaat. En als ze dat dan een keer terug koppelt naar haar moeder, so be it. Die moeder is nogal hardnekkig en zou eigenlijk moeten leren om anders met haar dochter om te gaan, om op een andere manier te denken, om te leren luisteren. Ik denk echter dat ze dat in haar eentje niet gaat redden. Daar heeft ze hulp bij nodig. Want ook zij weet niet beter.
Mogelijk heeft ze niet voldoende vertrouwen in haar dochter om haar los te laten, of misschien is ze zelf door haar moeder ook zo opgevoed.
De manier van omgaan met kinderen gaat vaak over van generatie op generatie.
