Thuis
alle pijlers
Dag huis, dag tuin, dag opbergschuur....
woensdag 25 februari 2009 om 07:14
Vandaag ga ik verhuizen.
Of nou ja, vandaag worden alles spullen ingepakt door de verhuizer, ook onze bedden en dus slapen we de komende nacht in een hotel in de buurt van ons nieuwe huis en morgen worden al onze spullen gebracht. (naar het nieuwe huis, niet naar het hotel natuurlijk)
Het huis is nog niet helemaal af maar wel zo af dat er in gewoon kan worden. We verheugen ons hier al anderhalf jaar op en vandaag is het eindelijk zo ver, we gaan!
En nu jank ik dus de hele tijd want ik vind het zo moeilijk om afscheid te nemen van mijn 'oude huis'. Het voelt als weggaan bij iemand waar je nog van houdt, voor een ander. Gisterenavond was ik - van de ongelooflijke vermoeidheid ook - helemaal emotioneel en wierp ik mezelf op een bepaald moment snikkend tegen een vrijgekomen muur waar de bank heeft gestaan, die net naar buiten was gesleept om te worden opgehaald door de gemeente. Ik wíl mijn lieve huis helemaal niet uit!
Ik heb er later met mijn man hartelijk om gelachen, om mijn eigen dramatische gedoe, wat lekker opluchtte maar poeh, het doet echt pijn.
Overmorgen is het van andere mensen, die ik het van harte gun maar het voelt nog zo erg als van ons....
Zijn er meer hier zoals ik, die afscheid nemen van een fijn huis niet in de kouwe kleren gaat zitten?
Ik hoop dat ik jullie reacties nog kan lezen, de verhuizers zijn hier om een uur of acht en geen idee wanneer ik dan weer kan internetten, voorlopig is er nog niets qua nutsvoorzieningen in het nieuwe huis en we hebben een 'dongel' gekocht maar of die het daar ook doet in die uithoek......het zal mij benieuwen.
(f)
Of nou ja, vandaag worden alles spullen ingepakt door de verhuizer, ook onze bedden en dus slapen we de komende nacht in een hotel in de buurt van ons nieuwe huis en morgen worden al onze spullen gebracht. (naar het nieuwe huis, niet naar het hotel natuurlijk)
Het huis is nog niet helemaal af maar wel zo af dat er in gewoon kan worden. We verheugen ons hier al anderhalf jaar op en vandaag is het eindelijk zo ver, we gaan!
En nu jank ik dus de hele tijd want ik vind het zo moeilijk om afscheid te nemen van mijn 'oude huis'. Het voelt als weggaan bij iemand waar je nog van houdt, voor een ander. Gisterenavond was ik - van de ongelooflijke vermoeidheid ook - helemaal emotioneel en wierp ik mezelf op een bepaald moment snikkend tegen een vrijgekomen muur waar de bank heeft gestaan, die net naar buiten was gesleept om te worden opgehaald door de gemeente. Ik wíl mijn lieve huis helemaal niet uit!
Ik heb er later met mijn man hartelijk om gelachen, om mijn eigen dramatische gedoe, wat lekker opluchtte maar poeh, het doet echt pijn.
Overmorgen is het van andere mensen, die ik het van harte gun maar het voelt nog zo erg als van ons....
Zijn er meer hier zoals ik, die afscheid nemen van een fijn huis niet in de kouwe kleren gaat zitten?
Ik hoop dat ik jullie reacties nog kan lezen, de verhuizers zijn hier om een uur of acht en geen idee wanneer ik dan weer kan internetten, voorlopig is er nog niets qua nutsvoorzieningen in het nieuwe huis en we hebben een 'dongel' gekocht maar of die het daar ook doet in die uithoek......het zal mij benieuwen.
(f)
woensdag 25 februari 2009 om 07:27
Ach schattie... Dat hoort erbij. Je hebt je er zoveel jaar veilig en geborgen voelt. Ik had het als kindzijnde al als ik een andere, grotere fiets kreeg. Dan voelde ik me schuldig naar mijn oude fiets. Als of die werd afgedankt.
Sterkte vandaag. En je nieuwe huis, dat wordt vast net zo 'thuis' als je (bijna) oude huis.
Sterkte vandaag. En je nieuwe huis, dat wordt vast net zo 'thuis' als je (bijna) oude huis.
woensdag 25 februari 2009 om 07:29
woensdag 25 februari 2009 om 07:46
Ik snap het wel hoor.Ik heb het zelfs met auto's.
Als het dan echt tijd was voor een nieuwe(re),stond ik met tranen in mijn ogen foto's te maken.Meestal waren ze rijp voor de sloop en dan voelde ik me ellendig omdat ie dan na jaren trouwe dienst vermalen zou worden tot een pakketje oud ijzer.
Ik hoopte dan altijd maar dat er in het oostblok nog iemand was die heel blij zou zijn met met oudde autootje.
Als het dan echt tijd was voor een nieuwe(re),stond ik met tranen in mijn ogen foto's te maken.Meestal waren ze rijp voor de sloop en dan voelde ik me ellendig omdat ie dan na jaren trouwe dienst vermalen zou worden tot een pakketje oud ijzer.
Ik hoopte dan altijd maar dat er in het oostblok nog iemand was die heel blij zou zijn met met oudde autootje.
woensdag 25 februari 2009 om 07:51
Heel veel geluk in je nieuwe huis,vergat ik nog te zeggen.
Misschien voel je je even "homeless"maar dat komt goed.
Eerst van je nieuwe huis een thuis maken.
En bedenk dat de nieuwe bewoners heel blij zijn met je "oude" huis en zich er helemaal blij en geborgen gaan voelen.Misschien helpt dat een beetje....
Misschien voel je je even "homeless"maar dat komt goed.
Eerst van je nieuwe huis een thuis maken.
En bedenk dat de nieuwe bewoners heel blij zijn met je "oude" huis en zich er helemaal blij en geborgen gaan voelen.Misschien helpt dat een beetje....
woensdag 25 februari 2009 om 08:14
Inmiddels zijn de verhuizers gearriveerd.
Een lieve jonge jongen en een oude, verstokte roker die er zo te zien niet veel zin in heeft. Hij vind dat het een heel klus gaat worden en zucht er bij.
Ik heb ze stralend voorzien van koffie (heb zelfs mijn gezicht opgedaan, make-upgewijs) en hoopte met wat goede, welgemikte grappen, ook de ouwe brommer wat te ontdooien maar hij komt net zuchtend van de trap gestommeld, noemt me Fien (zo heet mijn dochter) en deelt me mede dat hij mijn 'Boedaatje' onthoofd heeft en zich rotgeschrokke is!' Ik stelde hem wederom stralend gerust, koppie zat al los, niks aan de hand, nog koffie? En daar was hij dan wel aan toe. Ze zijn er net een half uur....
Dat belooft wat!
Een lieve jonge jongen en een oude, verstokte roker die er zo te zien niet veel zin in heeft. Hij vind dat het een heel klus gaat worden en zucht er bij.
Ik heb ze stralend voorzien van koffie (heb zelfs mijn gezicht opgedaan, make-upgewijs) en hoopte met wat goede, welgemikte grappen, ook de ouwe brommer wat te ontdooien maar hij komt net zuchtend van de trap gestommeld, noemt me Fien (zo heet mijn dochter) en deelt me mede dat hij mijn 'Boedaatje' onthoofd heeft en zich rotgeschrokke is!' Ik stelde hem wederom stralend gerust, koppie zat al los, niks aan de hand, nog koffie? En daar was hij dan wel aan toe. Ze zijn er net een half uur....
Dat belooft wat!
woensdag 25 februari 2009 om 08:24
quote:Pilous schreef op 25 februari 2009 @ 07:27:
Ach schattie... Dat hoort erbij. Je hebt je er zoveel jaar veilig en geborgen voelt. Ik had het als kindzijnde al als ik een andere, grotere fiets kreeg. Dan voelde ik me schuldig naar mijn oude fiets. Als of die werd afgedankt.
Haha, dat had ik ook, nog steeds wel... Lastig met weggooien hoor!
Leo, een fijne, stressloze verhuizing gewenst en heel veel plezier in je mooie nieuwe huis!
Ach schattie... Dat hoort erbij. Je hebt je er zoveel jaar veilig en geborgen voelt. Ik had het als kindzijnde al als ik een andere, grotere fiets kreeg. Dan voelde ik me schuldig naar mijn oude fiets. Als of die werd afgedankt.
Haha, dat had ik ook, nog steeds wel... Lastig met weggooien hoor!
Leo, een fijne, stressloze verhuizing gewenst en heel veel plezier in je mooie nieuwe huis!
woensdag 25 februari 2009 om 08:27
Zo'n ouwe die bromt en zucht, dat hoort erbij, bij verhuizers. Hadden wij ook, bij onze verhuizing, en dat was de makkelijkste verhuizing ooit (volgens de baas-verhuizer zelf, een vriend van ons). Maar toch zo'n ouwe mopperaar erbij. Misschien is het een oud-Hollandsche traditie, waar wij de herkomst niet van kennen?
woensdag 25 februari 2009 om 08:30
quote:eleonora schreef op 25 februari 2009 @ 07:14:
Vandaag ga ik verhuizen.
Of nou ja, vandaag worden alles spullen ingepakt door de verhuizer, ook onze bedden en dus slapen we de komende nacht in een hotel in de buurt van ons nieuwe huis en morgen worden al onze spullen gebracht. (naar het nieuwe huis, niet naar het hotel natuurlijk)
Het huis is nog niet helemaal af maar wel zo af dat er in gewoon kan worden. We verheugen ons hier al anderhalf jaar op en vandaag is het eindelijk zo ver, we gaan!
En nu jank ik dus de hele tijd want ik vind het zo moeilijk om afscheid te nemen van mijn 'oude huis'. Het voelt als weggaan bij iemand waar je nog van houdt, voor een ander. Gisterenavond was ik - van de ongelooflijke vermoeidheid ook - helemaal emotioneel en wierp ik mezelf op een bepaald moment snikkend tegen een vrijgekomen muur waar de bank heeft gestaan, die net naar buiten was gesleept om te worden opgehaald door de gemeente. Ik wíl mijn lieve huis helemaal niet uit!
Ik heb er later met mijn man hartelijk om gelachen, om mijn eigen dramatische gedoe, wat lekker opluchtte maar poeh, het doet echt pijn.
Overmorgen is het van andere mensen, die ik het van harte gun maar het voelt nog zo erg als van ons....
Zijn er meer hier zoals ik, die afscheid nemen van een fijn huis niet in de kouwe kleren gaat zitten?
Ik hoop dat ik jullie reacties nog kan lezen, de verhuizers zijn hier om een uur of acht en geen idee wanneer ik dan weer kan internetten, voorlopig is er nog niets qua nutsvoorzieningen in het nieuwe huis en we hebben een 'dongel' gekocht maar of die het daar ook doet in die uithoek......het zal mij benieuwen.
(f)
Veel geluk in je nieuwe huis!
(ik heb het met autos, gelukkig kan ik niet zo vaak een nieuwe kopen)
Vandaag ga ik verhuizen.
Of nou ja, vandaag worden alles spullen ingepakt door de verhuizer, ook onze bedden en dus slapen we de komende nacht in een hotel in de buurt van ons nieuwe huis en morgen worden al onze spullen gebracht. (naar het nieuwe huis, niet naar het hotel natuurlijk)
Het huis is nog niet helemaal af maar wel zo af dat er in gewoon kan worden. We verheugen ons hier al anderhalf jaar op en vandaag is het eindelijk zo ver, we gaan!
En nu jank ik dus de hele tijd want ik vind het zo moeilijk om afscheid te nemen van mijn 'oude huis'. Het voelt als weggaan bij iemand waar je nog van houdt, voor een ander. Gisterenavond was ik - van de ongelooflijke vermoeidheid ook - helemaal emotioneel en wierp ik mezelf op een bepaald moment snikkend tegen een vrijgekomen muur waar de bank heeft gestaan, die net naar buiten was gesleept om te worden opgehaald door de gemeente. Ik wíl mijn lieve huis helemaal niet uit!
Ik heb er later met mijn man hartelijk om gelachen, om mijn eigen dramatische gedoe, wat lekker opluchtte maar poeh, het doet echt pijn.
Overmorgen is het van andere mensen, die ik het van harte gun maar het voelt nog zo erg als van ons....
Zijn er meer hier zoals ik, die afscheid nemen van een fijn huis niet in de kouwe kleren gaat zitten?
Ik hoop dat ik jullie reacties nog kan lezen, de verhuizers zijn hier om een uur of acht en geen idee wanneer ik dan weer kan internetten, voorlopig is er nog niets qua nutsvoorzieningen in het nieuwe huis en we hebben een 'dongel' gekocht maar of die het daar ook doet in die uithoek......het zal mij benieuwen.
(f)
Veel geluk in je nieuwe huis!
(ik heb het met autos, gelukkig kan ik niet zo vaak een nieuwe kopen)
woensdag 25 februari 2009 om 08:38
Veel succes vandaag met verhuizen. Moeilijk he, om afscheid te nemen van je oude stekkie. Ik vond het ook moeilijk, vorig jaar verhuist. Het was mijn eerste eigen huisje en ik had nog nooit 10 jaar in 1 huis gewoond (ouders verhuisden vaak vroeger) en Jonathan was er geboren. Maar het komt vast helemaal goed als je gewend bent in het nieuwe huis. Ik kom nog best vaak langs het oude huis *slik* gelukkig is het bij jullie een eind uit de buurt.
Ook veel succes voor jullie hele veestapel! Voor hun zal het ook wel een hele overgang zijn.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 25 februari 2009 om 08:48
Ben ook nog niet al te lang geleden verhuisd... herken dat wel hoor, dat het moeilijk is afscheid te nemen van het oude huis. Soms kom ik er nu nog wel eens, en dan voelt het zó raar om er te zijn... Ik voel me ook een beetje schuldig ofzo...
Maar verhuizen dus! Ik weet niet; ondanks de stress, extreme vermoeidheid, het never ending geklus, het broodjes smeren en koffie zetten voor helpers, het geregel en gedoe, en noem maar op...heeft het aan de ene kant tóch wel wat, zo'n periode. Je zit in een soort rush, lijkt wel.
En dan ineens ben je helemaal gesetteld en is het klaar. Dan is er rust...heel gek vond ik dat
Veel succes en geniet van de ruimte en je beesten!!
(alles goed met de mama trouwens? )
Maar verhuizen dus! Ik weet niet; ondanks de stress, extreme vermoeidheid, het never ending geklus, het broodjes smeren en koffie zetten voor helpers, het geregel en gedoe, en noem maar op...heeft het aan de ene kant tóch wel wat, zo'n periode. Je zit in een soort rush, lijkt wel.
En dan ineens ben je helemaal gesetteld en is het klaar. Dan is er rust...heel gek vond ik dat
Veel succes en geniet van de ruimte en je beesten!!
(alles goed met de mama trouwens? )
I`ve learned so much from my mistakes.. I`m thinking of making a few more.
woensdag 25 februari 2009 om 08:48
quote:korenwolf schreef op 25 februari 2009 @ 08:27:
Zo'n ouwe die bromt en zucht, dat hoort erbij, bij verhuizers. Hadden wij ook, bij onze verhuizing, en dat was de makkelijkste verhuizing ooit (volgens de baas-verhuizer zelf, een vriend van ons). Maar toch zo'n ouwe mopperaar erbij. Misschien is het een oud-Hollandsche traditie, waar wij de herkomst niet van kennen?
Ik hoop het Koor. Hij is net buiten gaan roken en moest er bij gaan zitten. Hij praatte met zijn collega en die stond hem duidelijk moed in te spreken. Misschien gaat hij scheiden of zo. Ik zal zometeen eens even gaan 'voelen'. Misschien kan ik even met hem praten, dat hij daar dan van opkikkert. Leg ik hem uit van houden van jezelf en voor je eigen gaan en zo en vrienden met je eigen ikje worden. Wie weet huppelt hij daarna wel door mijn ouwe lieve huis.
Ik ben maar vast met de keuken begonnen...voor de zekerheid.
Zo'n ouwe die bromt en zucht, dat hoort erbij, bij verhuizers. Hadden wij ook, bij onze verhuizing, en dat was de makkelijkste verhuizing ooit (volgens de baas-verhuizer zelf, een vriend van ons). Maar toch zo'n ouwe mopperaar erbij. Misschien is het een oud-Hollandsche traditie, waar wij de herkomst niet van kennen?
Ik hoop het Koor. Hij is net buiten gaan roken en moest er bij gaan zitten. Hij praatte met zijn collega en die stond hem duidelijk moed in te spreken. Misschien gaat hij scheiden of zo. Ik zal zometeen eens even gaan 'voelen'. Misschien kan ik even met hem praten, dat hij daar dan van opkikkert. Leg ik hem uit van houden van jezelf en voor je eigen gaan en zo en vrienden met je eigen ikje worden. Wie weet huppelt hij daarna wel door mijn ouwe lieve huis.
Ik ben maar vast met de keuken begonnen...voor de zekerheid.
woensdag 25 februari 2009 om 08:52
Hé LaVie!
Ja met mams is het goed, die weet zich alleen geen raad met al die mensen in huis en dat doet maar en dat rent de trappen op en af (ja, die ene dan, die andere sloft erger dan ik). Maar ik ga het goed met ze maken, met alle katten. Morgen moeten ze nog eerst even 2 uur en 15 in de auto zitten in bij elkaar geleende kattenmanden en dan zijn ze in hun nieuwe huis....
Broodjes voor de vruizers, daar zeg je wat! Helemaal niet aan gedacht!
Ja met mams is het goed, die weet zich alleen geen raad met al die mensen in huis en dat doet maar en dat rent de trappen op en af (ja, die ene dan, die andere sloft erger dan ik). Maar ik ga het goed met ze maken, met alle katten. Morgen moeten ze nog eerst even 2 uur en 15 in de auto zitten in bij elkaar geleende kattenmanden en dan zijn ze in hun nieuwe huis....
Broodjes voor de vruizers, daar zeg je wat! Helemaal niet aan gedacht!
woensdag 25 februari 2009 om 08:59
woensdag 25 februari 2009 om 09:03
Ach, ik heb ooit eens een foto gemaakt van onze oude wasmachine. Omdat ik het ding wegmoest doen voor een nieuwe en ik dat eigenlijk niet over m'n hart kon verkrijgen...je staat zeker niet alleen hoor, in dit soort sentimentele acties!! 
Heel veel succes met verhuizen en nestelen in je nieuwe stulpje!
Heel veel succes met verhuizen en nestelen in je nieuwe stulpje!
woensdag 25 februari 2009 om 09:05
Kun je niet een soort afscheidsritueel doen? Ik ben nogal vaak verhuisd en soms woonde ik er nog te kort om echt gehecht te zijn aan het huis maar soms viel het afscheid me wel zwaar.
Ik weet niet of dit zwaar overdreven is en of je er de tijd voor hebt maar misschien kun je een afscheidsbrief schrijven aan je huis met alle leuke herinneringen of ervaringen die je met dat huis hebt. Desnoods verbrand je daarna de brief en leg je de as in de tuin of begraaf je hem ergens
Koop een blossie bloemen voor je huis, de nieuwe bewoners denken vast dat het voor hen is
Ik weet niet of dit zwaar overdreven is en of je er de tijd voor hebt maar misschien kun je een afscheidsbrief schrijven aan je huis met alle leuke herinneringen of ervaringen die je met dat huis hebt. Desnoods verbrand je daarna de brief en leg je de as in de tuin of begraaf je hem ergens
Koop een blossie bloemen voor je huis, de nieuwe bewoners denken vast dat het voor hen is
Poep, wie heeft jou gescheten?
woensdag 25 februari 2009 om 09:34
Klinkt leuk die oude brompot als verhuizer............haha
Nee ik woon niet in Emmen maar in Assen.Moet je toch 45 minuten voor een bakkie over hebben.........
Maar mocht het nodig zijn dan mag je best ff o0p mijn oude pc tje bijkletsen hier hoor..........haha
Maar meende het wel, mocht je behoefte hebben je bent meer dan welkom!!!
Nee ik woon niet in Emmen maar in Assen.Moet je toch 45 minuten voor een bakkie over hebben.........
Maar mocht het nodig zijn dan mag je best ff o0p mijn oude pc tje bijkletsen hier hoor..........haha
Maar meende het wel, mocht je behoefte hebben je bent meer dan welkom!!!
